Άγιος Ιωάννης Πατρών: Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ (Δ)

Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ (Δ)

11:14 μ.μ. |

Δ΄. π. Δημητρίου Μπόκου

Ἡ λάμψη τῆς Μεταμορφώσεως

Παρὰ τὴν τόση δόξα καὶ λαμπρότητα ὅμως, ὁ στύλος τῆς νεφέλης καὶ τοῦ πυρὸς δὲν ἦταν παρὰ προτύπωση καὶ σύμβολο γιὰ μελλοντικὰ λαμπρότερα πράγματα, ἐν προκειμένῳ γιὰ τὴ Μεταμόρφωση. Οἱ ὕμνοι τῆς ἑορτῆς τὸ ἀναφέρουν ρητά. Ἡ δόξα ποὺ ἐπισκίαζε τὴ σκηνή, ὁ πυρίμορφος στύλος καὶ ἡ νεφέλη στὴν ἔρημο τότε, ἦταν εἰκόνα τῆς Μεταμορφώσεως. «Ἡ σκιάζουσα δόξα ἐν τῇ σκηνῇ πρότερον τύπος γεγένηται τῆς ἀστραψάσης ἀρρήτως ἐν Θαβώρ Μεταμορφώσεως» (γ΄ ᾠδή). Ὁ πύρινος στύλος δείχνει τὸν Χριστὸ καὶ ἡ νεφέλη τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἐπισκίασε τὸ Θαβὼρ. «Ὁ στῦλος τῷ Μωϋσεῖ Χριστὸν τὸν μεταμορφούμενον, ἡ δὲ νεφέλη σαφῶς τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, τὴν ἐπισκιάσασαν ἐν τῷ Θαβωρίῳ, παρεδήλου ἐμφανέστατα» (στ΄ ᾠδή).

Ἂν λοιπὸν τὸ σύμβολο, ὁ τύπος καὶ ἡ σκιὰ τῶν μελλόντων, ἕνα πράγμα δηλαδὴ προσωρινὸ ποὺ ἔμελλε νὰ καταργηθεῖ, εἶχε τόση λαμπρότητα καὶ δόξα, πόσο λαμπρότερο εἶναι τὸ ἴδιο τὸ γεγονὸς γιὰ τὸ ὁποῖο μιλάει ὁ τύπος καὶ ποὺ δὲν πρόκειται νὰ καταργηθεῖ ποτέ; Οἱ Ἰσραηλίτες ἔβλεπαν τότε τὴ φωτεινὴ νεφέλη, ποὺ ἦταν ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, τώρα ἐνώπιον τῶν μαθητῶν στὸ Θαβὼρ εἶναι ὁ ἴδιος «ὁ Κύριος τῆς δόξης» (Ἅγ. Φιλάρετος Μόσχας). Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἀσυγκρίτως λαμπρότερο ἀπὸ τοὺς τύπους ποὺ τὸ προεικόνισαν.

Μιὰ αἰσιόδοξη προοπτικὴ καὶ γιὰ μᾶς

Καὶ οἱ μὲν τύποι ἔλαβαν κάποτε χώρα καὶ παρῆλθαν. Ἡ Μεταμόρφωση ὅμως παραμένει γεγονὸς αἰώνιο καὶ ἀκατάλυτο, στὸ ὁποῖο μὲ τρόπο μυστικὸ καὶ ἀκατάληπτο, ὁδηγούμενοι ἀπὸ τὴ φωτιστικὴ καὶ ἀλάνθαστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καλούμαστε νὰ εἰσέλθουμε καὶ μεῖς.

Σ’ αὐτὴ τὴ δόξα θέλει νὰ μᾶς κάνει μετόχους ὁ Θεός. Μᾶς καλεῖ στὴ θέωση. Νὰ γίνουμε «θείας κοινωνοὶ φύσεως, …σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ», ὄχι μία μόνο φορά, ἀλλὰ διηνεκῶς «εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, …ἐπόπται (αὐτόπτες) γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος», ὅπως καὶ οἱ τρεῖς του ἀπόστολοι στὸ Θαβὼρ (Β΄ Πέτρ. κεφ. 1). Ἡ ἕνωση τῆς δικῆς μας φύσης γίνεται ὄχι μὲ τὴν οὐσία, ἀλλὰ μὲ τὴν (ἄκτιστη) ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, τὴ Θεία Χάρη, καὶ γινόμαστε θεοὶ κατά χάριν. Μόνο στὸ πρόσωπο-ὑπόσταση τοῦ Χριστοῦ ἑνώνονται (ὑποστατικὰ) οἱ δύο φύσεις, θεία καὶ ἀνθρώπινη, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος Θεάνθρωπος.

Ἂν ἀκούσουμε τὰ προστάγματα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς παραγγέλλει ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἀπ’ τὴ νεφέλη («αὐτοῦ ἀκούετε»), θὰ συνανέλθουμε μαζί του στὸ Θαβώρ. Θὰ εἰσέλθουμε στὴ φωτεινὴ νεφέλη. Θὰ λάμψουμε κι ἐμεῖς ἀπὸ τὸ φῶς του σὰν τὸν ἥλιο στὴ Βασιλεία του.

Καὶ γιὰ νὰ εἰσέλθουμε σ’ αὐτὸ τὸ ἄκτιστο (ἄυλο, ὑπερκόσμιο) φῶς του, ὁ Χριστὸς ἕνα μόνο ζητάει ἀπὸ μᾶς: «Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχική του παραγγελία καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ’ αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ» (Α΄ Ἰω. 3, 11 καὶ 4, 19).

Ἂν τὸ ἐπιχειρήσουμε, «ὀψόμεθα φῶς τὸ ἀπρόσιτον». Ὅλα θὰ γίνουν φωτεινὰ στὴ ζωή μας. Θὰ ἐπισκιασθοῦν ἀπὸ τὴ νεφέλη τοῦ φωτός. «Φωτὶ» λοιπὸν «προσλάβωμεν φῶς». Μακάρι νὰ τὸ πετύχουμε. Ἀμήν.

6 Αὐγούστου 2013

Ἑορτὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος