ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ & ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ: ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ - ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

  • ΠΕΜΠΤΗ 31/10 προς ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/11 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ & ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ: Μικρά Αγρυπνία-Θεία Λειτουργία-Μικρός Αγιασμός 21:00-01:00



Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ... Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: 
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

28η Ὀκτωβρίου 1940. Ἕνας ὁλόκληρος Λαός, βροντοφωνάζει τό ΟΧΙ στόν Ἰταλό εἰσβολέα, ὁ ὁποῖος ἔρχεται νά ἀσεβήσῃ σέ τόπους ἱερούς, πού ποτίστηκαν μέ τό αἷμα ἡρώων καί μαρτύρων γιά τόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα.
Ἕνας ὁλόκληρος Λαός, ὑψώνει τά περήφανα στήθη του καί ὀρθώνει τό ἀνάστημά του μπροστά στήν φασιστική ὁρμή, ὑπερασπιζόμενος τήν ἐλευθερία καί τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα τῆς χώρας του, τήν ὁποία τοῦ κληροδότησαν οἱ πατέρες του.
Ἄνισος ὁ ἀγῶνας. Μεγάλος ὁ ὄγκος τοῦ ἐχθροῦ. Ἀριθμητικά ὑπερέχει, ἀλλά καί ἀπό πλευρᾶς ὁπλικῶν συστημάτων ὑπερτερεῖ τῶν ἀμυνομένων τοῦ πατρῴου ἐδάφους καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀξίας. Ἕνας ὁλόκληρος Λαός, νεανίσκοι καί παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων —γιά νά χρησιμοποιήσωμε τήν Ἐκκλησιαστική γλῶσσα καί ὁρολογία— μέ ἀτσαλωμένη τήν ψυχή, γίνεται μιά γροθιά, ἕνα σῶμα, μιά καρδιά καί ξεχύνεται στούς δρόμους, λές καί πηγαίνει σέ πανηγύρι, λές καί γιορτάζει Πασχαλιά.
28η Ὀκτωβρίου 1940. Μανάδες ἑτοιμάζουν τά παιδιά τους γιά τό μέτωπο. Τά γλυκοφιλοῦν καί τούς εὔχονται νά νικήσουν. Τά καμαρώνουν, γιατί γνωρίζουν ὅτι τό καθένα ἀπό αὐτά ἤδη εἶναι ἕνας ἥρωας, πού μέ τό δικό του ἀγῶνα καί ἄν χρειασθῇ καί μέ τό αἷμα του, θά γράψῃ μιά ξεχωριστή σελίδα στό ἱερό βιβλίο τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας. Δίνουν τήν εὐχή τους καί μαζί τό φυλακτό, τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας μας, τῆς Μεγάλης Μάνας τῶν παιδιῶν τῆς Ἑλλάδος.
Οἱ γυναῖκες σφιχταγκαλιάζουν τούς ἄντρες τους μέ δάκρυα περηφάνειας, γιατί τίς ἀξιώνει ὁ Θεός νά ὀνομασθοῦν γυναῖκες ἡρώων.
Οἱ νέοι μας, οἱ γιγαντόψυχοι καί λεοντόκαρδοι, γλυκοφιλοῦν τά παιδιά τους, τά κοιτάζουν στά μάτια, γιά νά πάρουν ἀκόμη πιό μεγάλη δύναμη καί νά τρέξουν στά βουνά τῆς Ἠπείρου γιά τήν δόξα τῆς πατρίδος.
Οἱ καμπάνες χτυποῦν ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Ἑλλάδος, ξεσηκώνοντας τά πλήθη καί ὁπλίζοντας τά σωθικά ὅλων τῶν Ἑλλήνων μέ ἐνθουσιασμό, πίστη στόν Θεό, ἐλπίδα —ἤ τί λέγω—βεβαιότητα γιά τήν νίκη.
Καί ἰδού, οἱ Ἕλληνες μάχονται ὡς λέοντες, βλέπουν μπροστά τους τήν Παναγιά, ἀτενίζουν τόν Σταυρό, ὁραματίζονται τό ἀθάνατο ’21 καί ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἱεροῦ ἐδάφους.
Γίνονται ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τοῦ σιδηρόφρακτου στρατοῦ. Μπαίνουν στήν φωτιά, χωρίς νά καίωνται. Μετροῦν τά βόλια πού πέφτουν βροχή, χωρίς νά φοβοῦνται. Ἔχουν λησμονήσῃ ὅτι ὑπάρχουν γιά τόν ἑαυτό τους. Δέν ζοῦν ἐκεῖνοι. Ζῆ μέσα τους ὁ Χριστός καί ἡ Ἑλλάδα.
Ξεπέρασαν τά ἀνθρώπινα ὅρια. Κάποιοι ἤδη πέταξαν γιά τόν οὐρανό, ἀφήνοντας τά κόκκαλά τους τά ἱερά στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Ἑλληνικῆς Ἠπείρου καί τῶν ἄλλων περιοχῶν. Ἀπό ψηλά καθώς «ἐπέτοντο», κατά τήν λαϊκή μοῦσα, ἐμψύχωναν καί τούς ἄλλους, πού μέ μανικό ἔρωτα γιά τήν Ἑλλάδα, ὡς ἀετοί πολεμοῦσαν γιά τά δίκαιά της.
Τό θαῦμα ἔγινε. Ἡ Ἑλλάς μεγαλούργησε. Τά κόκκαλα ἐλίπαναν τόν ἀγρό τῆς ἐλευθερίας, τό αἷμα ἐπότισε τό δένδρο καί ἐκεῖνο εὐσκιόφυλλο ἐσκέπασε τά παιδιά τῆς Ἑλλάδος.
Σέ λίγο τά Ἑλληνόπουλα ὕψωσαν καί πάλι τό ἀνάστημά τους ἐνώπιον τῶν σιδηρόφρακτων στρατιῶν τοῦ Χίτλερ, πού αἱματοκύλισαν τήν Ἑλλάδα μας, θέλοντας νά κάμψουν τό φρόνημα καί νά δουλώσουν τήν γῆ καί τό πνεῦμα. Ὁ ἡρωισμός ὕψωσε τρόπαια καί ἔστησε μνημεῖα, πού θά μαρτυροῦν ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τήν δόξα τῆς τιμημένης μας πατρίδος, ὅπως ἐκείνη ἔλαμψε φωτισμένη ἀπό τήν φλόγα τῶν ματιῶν τῶν παιδιῶν της, πού ἀγωνίστηκαν καί ἀντιστάθηκαν ἐναντίον τῶν εἰσβολέων.
Φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, ἐπείνασαν, ὑπέφεραν δεινά πολλά, διῆλθον διά πυρός καί σιδήρου, ὅμως ἐξῆλθον εἰς ἀναψυχήν.
28η Ὀκτωβρίου. Γιορτάζομε τήν δόξα τῆς Ἑλλάδος. Τήν νίκη τῶν Ἑλλήνων ἐναντίον τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ ναζισμοῦ. Τήν λάμψη τῆς ἐλευθερίας στόν οὐρανό, στήν γῆ καί τήν θάλασσα τῆς Ἑλλάδος.
Ἡμέρα τιμῆς καί μνήμης, γιά ὅλους ἐκείνους πού δέν ὑπελόγισαν, οὔτε οἰκίες, οὔτε συζύγους, οὔτε τέκνα, οὔτε γονεῖς, οὔτε δόξες, οὔτε κόπους, οὔτε τήν ζωή τους ἀκόμη, γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος.
28η Ὀκτωβρίου. Ἐθνική ἑορτή. Ἄς μάθουν ἐπιτέλους τά παιδιά μας, γιατί γιορτάζομε. Γιατί λαμπροφοροῦμε, γιατί κάνομε δοξολογίες στούς Ἱερούς Ναούς μας καί δεήσεις στούς τύμβους καί τά μνημεῖα τῶν πεσόντων ἡρώων καί μαρτύρων τῆς πατρίδος μας. Ἄς πληροφορηθοῦν γιατί σημαιοστολίζομε τά σπίτια μας, τά καταστήματά μας, τά δημόσια κτίρια, γιατί παρελαύνομε.
Ἄς μάθουν μέ ποιά τιμή αἵματος καί θυσιῶν ὑπερασπιστήκαμε αὐτό τόν τόπο καί διατηρήσαμε τό ἀγαθό τό μέγιστο, πού λέγεται ἐλευθερία.
Καιρός νά σταματήσουν τά ψέματα καί οἱ ὅποιες ἀσέβειες πάνω στά θέματα τῆς ἱστορίας μας.
Ἀρκετά σακατέψαμε τό δένδρο πάνω στό ὁποῖο στηρίζεται τό ἐθνικό μας οἰκοδόμημα, τό ἐθνικό μας μεγαλεῖο, ἡ περηφάνεια μας, ἡ τιμή μας, ἡ λευτεριά μας.
28η Ὀκτωβρίου. Γιορτή γιά μιά φορά ἀκόμη. Καιρός ἐπί τέλους γιά ἐθνική ἑνότητα, ὁμόνοια, ὁμοψυχία, κοινούς ἀγῶνες γιά τήν ἔξοδο αὐτῆς τῆς χώρας ἀπό τό τέλμα στό ὁποῖο, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Θεός, εὑρίσκεται.
Ἔχομε τήν δύναμη νά νικήσωμε. Διαθέτομε ψυχή πού γιγαντώνει τό σῶμα καί ἔχομε ὁδηγούς τούς ἥρωές μας, πρότυπα ἱερά καί ἀξεπέραστα, πού μᾶς ἐμπνέουν καί μᾶς ὁδηγοῦν.
Μά πάνω ἀπ’ ὅλα ἔχομε τόν Θεό, πού μᾶς σώζει κάθε φορά πού εἴτε οἱ ξένοι ἐπιβουλεύονται τά ἱερά καί τά ὅσιά μας, εἴτε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι προσπαθοῦμε, πλήν ματαίως εὐτυχῶς, νά ὁδηγήσωμε τό σκαρί στόν βυθό.
Ἔχομε τήν Παναγία Μητέρα Του καί δική μας Μητέρα, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ γένους μας, πού παρά τά ἁμαρτήματά μας, μᾶς σκέπει καί μᾶς ἀγκαλιάζει, ὅπως τότε πού τήν ἔβλεπαν μπροστά τους οἱ στρατιῶτες μας στό μέτωπο, ἤ ὅπως ὅταν σταματοῦσε τά Γερμανικά τάνκς στόν Ὀρχομενό τῆς Βοιωτίας. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας μετέθεσε τήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀπό τήν 1η Ὀκτωβρίου στίς 28 τοῦ ἰδίου μηνός, γιά νά μή λησμονήσωμε ποτέ, ὅτι Ἐκείνη μᾶς ἐσκέπασε στά βουνά τῆς Ἠπείρου καί διέσωσε τό Ἔθνος μας.
Ἔχομε τούς Ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι φρουροῦν καί προστατεύουν τήν Ἑλλάδα, ὅπως τότε πού ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος παρουσιάστηκε στόν Γερμανό ἀξιωματικό καί ἔσωσε τά Φιλιατρά ἀπό μεγάλη καταστροφή καί τούς Φιλιατρινούς ἀπό βέβαιο καί φρικτό θάνατο.
Ναί, αὐτά ἔχομε. Αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα. Αὐτοί εἴμαστε οἱ Ἕλληνες.
28η Ὀκτωβρίου καί πάλι.
-Ἄς εὐχαριστήσωμε τήν Παναγία μας. «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια...». Ἄς γονατίσωμε καί πάλι μπροστά της καί ἄς τήν παρακαλέσωμε νά «σκέπῃ τόν λαόν της νοερῶς ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς».
-Καί τέλος ἄς μή ξεχνᾶμε...
«Ἄν εἶναι νά πεθάνῃ κανείς γιά τήν Ἑλλάδα, θεία ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει...».
Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

«ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΑ 2013»

«ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΑ 2013»
Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ἐνῶ ἑτοιμαζόμαστε νά εἰσέλθωμε στόν μῆνα Νοέμβριο, κατά τόν ὁποῖο ἑορτάζεται ἡ ἱερά μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, προστάτου καί πολιούχου τῶν Πατρῶν, παρουσιάζομε τό Πρόγραμμα τῶν Ἐκδηλώσεων, οἱ ὁποῖες θά πραγματοποιηθοῦν καθ’ ὅλο τόν μῆνα πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου.
Πρόκειται γιά τά γνωστά «Πρωτοκλήτεια», τά ὁποῖα πλέον ἔχουν καταστῆ θεσμός γιά τήν πόλη μας καί τήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί πού κατά τά τελευταῖα ἔτη ἔχουν ἀναβαθμισθῆ, τά ἔχει ἀγκαλιάσει σύμπας ὁ Πατραϊκός Λαός καί ὄχι μόνο, καί μέσῳ αὐτῶν τῶν Ἐκδηλώσεων προβάλλεται ἡ Ὀρθόδοξη πνευματική καί πολιτιστική κληρονομιά καί ζωή τῆς Ἱερᾶς Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως καί πόλεως τῶν Πατρῶν.
Στά ἐφετινά «Πρωτοκλήτεια», ἐκτός τῶν ἄλλων Ἐκδηλώσεων, ἔχομε ἐντάξει καί τίς παρακάτω σημαντικές:
Προβολή τοῦ ταξιδίου μας στήν Ρωσία, ὅπου μεταφέραμε τόν Σταυρό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου πρός εὐλογία καί ἁγιασμό τοῦ Λαοῦ τῆς Ρωσίας, Οὐκρανίας καί Λευκορωσίας, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 1025 ἐτῶν ἀπό τήν Βάπτιση τῶν Ρώς στόν Δνείπερο ποταμό. Ἡ μεταφορά τοῦ Σταυροῦ στήν Ρωσία πραγματοποιήθηκε μετά ἀπό αἴτημα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί ἔγκριση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Εἰδική Ἐκδήλωση πρός τιμήν τῶν Πεσόντων καί δή τῶν Ἀχαιῶν στούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912-1913, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως ἑκατό ἐτῶν ἀπό τούς νικηφόρους καί ἐνδόξους ἐκείνους ἀγῶνες, κατά τούς ὁποίους οἱ Ἕλληνες, μέ τίς θυσίες τους καί μέ τό αἷμα τους, ἐλευθέρωσαν τά ἐδάφη τῆς Ἑλληνικῆς Βορείου Ἑλλάδος.
Σημειώνομε ἰδιαιτέρως, ὅτι διοργανώνεται ἀπό τήν τοπική μας Ἐκκλησία μεγάλη συναυλία φιλανθρωπικοῦ χαρακτῆρα μέ τόν Μουσικοσυνθέτη κ. Σταμάτη Σπανουδάκη, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθῇ στό Κλειστό Γήπεδο τοῦ «Ἀπόλλωνα» στήν Περιβόλα, τήν Κυριακή 24 Νοεμβρίου τό ἀπόγευμα. Τήν ἐκδήλωση αὐτή τήν πρότεινε ἡ Νεολαία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν καί ἐμεῖς τήν υἱοθετήσαμε καθ’ ὅσον ἀποτελεῖ μιά πρωτοτυπία στό θεσμό καί πιστεύομε ὅτι θά στεφθῇ μέ ἐπιτυχία.
Στά ἐφετινά «Πρωτοκλήτεια» ἐντάσσονται καί οἱ Ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες θά πραγματοποιηθοῦν στήν Κύπρο, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὅπου θά μεταφερθῇ πρός εὐλογίαν τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ Χαριτόβρυτος Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. Ἡ Ἁγία Κάρα θά τεθῇ εἰς προσκύνησιν στόν μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στήν Λευκωσία, ὅπου θά παραμείνῃ ἀπό τίς 29 Ὀκτωβρίου ἕως 5 Νοεμβρίου.
Ἐμεῖς καθ’ ὅν χρόνον θά προσκυνῆται ὑπό τῶν Ἀδελφῶν μας Κυπρίων, τό ἱερώτατο τοῦ Πρωτοκλήτου Λείψανο, θά ἐπισκεφθοῦμε κατά τήν ὡρισμένη ἡμέρα τήν φυλακισμένη Μονή του στήν Καρπασία, ὅπου θά προσκυνήσουμε τήν ἁγία Εἰκόνα καί θά ἱκετεύσωμε τόν Ἅγιο, ὥστε διά πρεσβειῶν του νά ἐπιλυθῇ τό ἐπί πλεῖστα ἔτη ἀπασχολοῦν τόν κόσμο ὁλόκληρο κυπριακό πρόβλημα.
Πιστεύω ὅτι ὅλοι οἱ φορεῖς ἑνωμένοι καί ὅλος ὁ Πατραϊκός Λαός ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ θά δώσωμε διά μίαν εἰσέτι φορά μαρτυρία πίστεως στόν ἀληθινό Θεό καί θά σταθοῦμε μέ ἱερό δέος καί εὐλάβεια πολλή ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ Τάφου τοῦ Ἀποστόλου μας καί τῆς μυριπνόου Κάρας του δεόμενοι ὑπέρ τῆς πόλεως μας, ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Πατρίδος μας καί τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Δημοσιεύοντες τό Πρόγραμμα τῶν Πρωτοκλητείων, σᾶς προσκαλοῦμε ὅλους στίς ἱερές Τελετές καί Ἐκδηλώσεις καί εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι μέ τήν παρουσία σας θά ὁμολογήσετε πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό, ἀφοσίωση στήν ἁγία μας Ἐκκλησία καί ἀγάπη στήν Πάτρα μας καί τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ὁλόκληρη.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΩΝ 2013: ΕΔΩ

Η ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Η ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Τήν Τρίτη 29 Ὀκτωβρίου 2013, θά μεταφερθῇ ἀπό τήν Πάτρα στήν Κύπρο, ἡ Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέα, πρός εὐλογία καί ἐνίσχυση τοῦ μαρτυρικοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Ἡ Ἁγία Κάρα μεταφέρεται στήν μεγαλόνησο κατόπιν αἰτήματος τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας καί ἐγκρίσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἔτσι λοιπόν, τήν Τρίτη στίς 12 τό μεσημέρι θά τελεσθῇ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Παράκληση καί ἐν συνεχείᾳ θά ἀναχωρήσῃ ἡ Ἁγία Κάρα γιά τόν Ἀερολιμένα Ἀράξου ἀπ’ ὅπου θά μεταφερθῇ στήν Λευκωσία μέ εἰδική πτήση μέ στρατιωτικό ἀεροσκάφος. Τό ἱερό Λείψανο τοῦ Πρωτοκλήτου θά συνοδεύσῃ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος καί Κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας.
Ἡ Ἁγία Κάρα θά παραμείνῃ στήν Κύπρο μέχρι τίς 5 Νοεμβρίου ἐ.ἔ.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ, ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΩΝ 2013.

Η  ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ  ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ  ΕΙΝΑΙ  Η  ΕΞΗΣ

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΣΥΝΑΞΗ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΑΣΤΕΙΩΝ

Στόν Παλαιό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν πραγματοποιήθηκε Σύναξη τῶν Προϊσταμένων τῶν Ἱερῶν Ναῶν τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν καί τῶν προαστείων. Κατά τήν διάρκεια τῆς Συνάξεως 
ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἀπευθυνόμενος πρός τούς Ἱερεῖς, ἀνεφέρθη σέ θέματα διοικητικῆς φύσεως πού ἀφοροῦν στούς Ἱερούς Ναούς, καθώς ἐπίσης καί σέ πνευματικά ζητήματα, προκειμένου νά ἐπιτελεῖται κατά τόν καλύτερο τρόπο ἡ ποιμαντική διακονία, μάλιστα σέ μιά ἐποχή πού ἔχει πολλές ἀπαιτήσεις καί πολλές δυσκολίες.
Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στό πρόγραμμα τῶν «Πρωτοκλητείων 2013» καί ἐνημέρωσε τούς Ἱερεῖς γιά τίς δραστηριότητες πού θά πραγματοποιηθοῦν καθ’ ὅλο τόν μῆνα Νοέμβριο, ὥστε νά ἐνημερώσουν μέ τήν σειρά τους τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, γιά τήν συμμετοχή του στίς λατρευτικές, κοινωνικές καί πολιτιστικές ἐκδηλώσεις πού διοργανώνονται πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Σύναξη ὑπευθύνων Νεανικοῦ Ἒργου τῆς Ἱεράς Μητροπόλεως Πατρῶν




Στόν Παλαιό Ἰερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν πραγματοποιήθηκε σύναξη τῶν ὑπευθύνων τοῦ Νεανικοῦ καί Κατηχητικοῦ ἒργου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, τῶν Κατηχητῶν καί Κατηχητριῶν.

Ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε πρός τούς Ἱερεῖς καί Λαϊκούς πού συγκεντρώθηκαν μέ πολλή ἀγάπη, τούς εὑχαρίστησε καί τούς ἐπήνεσε γιά τό ἒργο πού προσφέρουν καί ἒδωσε κατευθυντήριες γραμμές γιά τήν ἐργασία πού ἢδη ἂρχισε καί προχωρεῖ στόν Νεανικό καί Κατηχητικό τομέα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Ἀνεφέρθη,
  1. Στήν ἀνάγκη τῆς Κατηχήσεως τῶν νέων. 
  2. Στον τρόπο προσφορᾶς τῆς διδασκαλίας καί τοῦ μηνύματος τοῦ Κυρίου. 
  3. Στούς, τομεῖς πού πρέπει νά καλύπτει τό νεανικό ἒργο. 
  4. Στίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζομε σήμερα ὡς πρός τό θέμα αὐτό. 
  5. Στήν συνεργασία μέ τά σχολεῖα καί τίς οἰκογένειες τῶν παιδιῶν, καί 
  6. Σε ἂλλα θέματα πρακτικῆς φύσεως.
Τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος ἒδωσε σέ ὃλους τούς Κατηχητές καί τίς Κατηχήτριες τα διοριστήρια ἒγγραφα μαζί μέ τήν εὐλογία του γιά τήν νέα πνευματική – κατηχητική χρονιά.

ΤΕΛΕΣΤΗΚΕ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΠΑΤΡΩΝ

Παρακολουθείστε το κήρυγμα του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. Χρυσοστόμου κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, που τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών την Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013



Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος καὶ Ἀδελφόθεος

Εορτάζει 23 Οκτωβρίου
Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ ἄλλη γυναίκα, γι’ αὐτὸ ὀνομαζόταν ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ συγγενική του ὅμως σχέση μὲ τὸν Κύριο δὲν εἶναι ὁμόφωνα καθορισμένη. Ἀλλὰ τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι ὁ Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καὶ εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔγραψε τὴν πρώτη Θεία Λειτουργία τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἰάκωβος, λοιπόν, ποίμανε τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μὲ δικαιοσύνη, μὲ γενναία στοργὴ καὶ στερεότητα στὴν πίστη. Αὐτὸ ὅμως, ἐξήγειρε τὴ μοχθηρία καὶ τὴν κακουργία τῶν Ἰουδαίων. Ἀφοῦ τὸν ἔπιασαν, τὸν ἔριξαν πάνω ἀπὸ τὸ πτερύγιο τοῦ Ναοῦ, καὶ ἐνῷ ἀκόμα ἦταν ζωντανός, τὸν ἀποτελείωσαν μὲ ἄγριο κτύπημα ροπάλου στὸ κεφάλι.

Ἔργο τοῦ Ἰακώβου εἶναι καὶ ἡ Καθολικὴ Ἐπιστολή του στὴν Καινὴ Διαθήκη, στὴν ὁποία νὰ τί μας συμβουλεύει, σχετικὰ μὲ τὸ πὼς πρέπει νὰ χειριζόμαστε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ: «Γίνεσθε ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί, παραλογιζόμενοι ἑαυτούς». Δηλαδὴ νὰ γίνεσθε ἐκτελεστὲς καὶ τηρητὲς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι μόνο ἀκροατές. Καὶ νὰ μὴ ξεγελᾶτε τὸν ἑαυτό σας, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶναι ἀρκετὸ καὶ μόνον νὰ ἀκούει κανεὶς τὸ λόγο.
(Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, φέρεται καὶ τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μαζὶ μὲ τὴν μνήμη τοῦ Δαβὶδ τοῦ Προφήτου καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος, συνοδευόμενη μὲ τὸ ἀκόλουθο δίστοιχο: «Σὺ τέκτονος παῖς, ἀλλὰ ἀδελφὸς Κυρίου, τοῦ πάντα τεκτήναντος, ἐν λόγῳ, μάκαρ». Τελεῖται δὲ αὐτῷ ἡ Σύναξις ἐν τῷ σεπτῷ αὐτοῦ Ναῷ τὸ ὄντι ἔνδοθεν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοὶς Χαλκοπρατείοις. Πατμιακὸς κώδικας: 266). 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.
Ὡς τοῦ Κυρίου Μαθητής, ἀνεδέξω δίκαιε τὸ Εὐαγγέλιον· ὡς Μάρτυς ἔχεις τὸ ἀπαράτρεπτον· τὴν παρρησίαν ὡς Ἀδελφόθεος· τὸ πρεσβεύειν ὡς Ἱεράρχης. Ἱκέτευε Χριστὸν τὸν Θεόν, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 

Κοντάκιοv. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὁ τοῦ Πατρὸς μονογενὴς Θεὸς Λόγος, ἐπιδημήσας πρὸς ἡμᾶς ἐπ’ ἐσχάτων, τῶν ἡμερῶν Ἰάκωβε θεσπέσιε, πρῶτόν σε ἀνέδειξε, τῶν Ἱεροσολύμων, ποιμένα καὶ διδάσκαλον, καὶ πιστὸν οἰκονόμον, τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν. Ὅθεv σε πάντες τιμῶμεν Ἀπόστολε. 

Μεγαλυνάριον.
Κλήσει ἀδελφόθεος πεφηνώς, Ἰάκωβε μάκαρ, τῶν ἀρρήτων μυσταγωγός, ἐν Σιὼν ἐδείχθης, καὶ πάθει σου τιμίῳ, τὸ ζωηφόρον πάθος, Χριστοῦ ἐδόξασας.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ (Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ)

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ (Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ)
Αυτή είναι ή χειρόγραφη διαθήκη μιάς μητέρας, πού κοιμήθηκε στά 90 της χρόνια.
Η γυναίκα αυτή είχε 4 κόρες, 1 γυιό καί 15 εγγόνια. Πεθαίνοντας, δέν τούς άφησε παρά μόνο τήν διαθήκη της, ανορθόγραφη καί κακογραμμένη, πλούσια όμως σέ πνευματικό περιεχόμενο:
- Αγαπημένα μου παιδιά, (καί τούς αναφέρει έναν έναν, τά παιδιά της, τούς γαμπρούς, τήν νύφη καί όλα τά εγγονάκια, 25 ονόματα). Σάς φιλώ καί σάς αποχαιρετώ. Αυτό τό γράμμα θά τό ανοίξετε καί θά τό διαβάσετε μετά τόν θάνατό μου… Η πρώτη σας δουλειά, μόλις σηκωθήτε τό πρωί, είναι νά πλυθήτε, νά ανάψετε τό καντηλάκι σας καί νά θυμιάσετε όλο τό σπίτι. Κατόπιν θά κάνετε τήν προσευχή σας, όπως σας τήν έμαθα από τόν Συνέκδημο. Τό ίδιο θά κάμουν -άν θέλουν- καί οί άνδρες σας καί ή νύφη μου καί όλα τά εγγονάκια μου. Κι ύστερα όλοι στίς δουλειές σας. Μόνο έτσι θά σκεπάζει καί θά ευλογή ό Θεός καί τήν δουλειά καί τήν οικογένειά σας.
Κάθε Κυριακή πρωί όλοι σας στήν Εκκλησία, τό ίδιο καί κάθε μεγάλη γιορτή. Κάθε βράδυ, μικροί-μεγάλοι, πρίν από τόν ύπνο θά διαβάζετε τό Απόδειπνο, τούς Χαιρετισμούς, τήν Καινή Διαθήκη, τό Ψαλτήρι καί τήν “Αμαρτωλών Σωτηρία”.
Μήν ξεχνάτε καί τίς νηστείες, νά τίς κρατάτε όλες, όπως σάς τίς βαστούσα κι εγώ, από 6 χρονών καί μετά. Όλα αυτά, αγαπημένα μου παιδιά καί εγγόνια, όταν θά τά κρατάτε, θά είναι σάν νά μού ανάβετε κάθε μέρα ένα κεράκι.
Θά είναι γιά μένα τό καλύτερο καθημερινό μνημόσυνο.
Νά τηρήτε τά θρησκευτικά έθιμα τής πατρίδας μας καί νά ακολουθήτε τά ουράνια, γιατί όλα τά εγκόσμια είναι πρόσκαιρα καί μάταια. Τά καλά έργα καί τίς κρυφές ελεημοσύνες θά τά έχετε στήν αιωνιότητα. Όλα τά άλλα σάν όνειρο θά σβήσουν.
Μαζί σας δέν θά πάρετε τίποτε, ούτε πλούτη, ούτε δόξες, ούτε σπίτια. Μόνο τά καλά σας έργα καί τήν υπομονή.
Νά έχετε τήν ευχή μου καί νά είστε αγαπημένοι, πρώτα μεταξύ σας ώς αδέλφια καί ύστερα μέ τίς οικογένειές σας, αλλά καί μέ τούς συγγενείς καί μέ τούς γείτονες καί μέ τόν κόσμο όλο. Όσο μπορείτε καλά έργα νά κάμετε καί από τήν Εκκλησία νά μή λείπετε. Κι αυτούς πού θέλουν τό κακό σας, νά τούς συγχωράτε. Αυτά θά μείνουν κι εδώ κάτω στήν γή καί στόν ουρανό.Όσα χρόνια κι άν ζήσουμε, θά είναι σάν χθές. Γι’αυτό έργα καλά καί κρυφά. Αδικίες καί ψέματα σέ κανέναν, ούτε καί στόν εχθρό σας.
Τήν Εκκλησία καί τόν καλό Πνευματικό νά μήν αφήσετε.
Όλα αυτά θά τά διαβάζετε όλοι σας καί μπροστά στά παιδιά σας, κάθε φορά πού θά συμπληρώνεται χρόνος από τόν θάνατό μου, μετά από τό Τρισάγιο πού θά κάνετε.
Αυτό θά είναι καί τό μνημόσυνό μου.
Σάς δίνω τήν ευχή μου, σάς φιλώ, σάς αποχαιρετώ καί καλήν αντάμωση στόν Παράδεισο. 

Ε.Φ: Ε.Μ.


ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ-ΟΜΙΛΙΑ "ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ"

Την Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013, πραγματοποιήθηκε η Ενοριακή εσπερινή Σύναξη, κατά την οποία τελέστηκε Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και εψάλλει Παράκληση στον Τίμιο Πρόδρομο. Μετά το πέρας της Παρακλήσεως πραγματοποιήθηκε η πρώτη ομιλία των φετινών εσπερινών συνάξεων από τον Πανοσιολογιώτατο Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Ωλενού Τριταίας Αρχιμανδρίτη Αρτέμιο Αργυρόπουλο. 
O π. Αρτέμιος μας ομίλησε Περί της Προσευχής, μεταφέροντας μας αγιογραφικά και πατερικά την διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ταυτόχρονα με παραδείγματα και εμπειρίες από την μοναστική ζωή και την εν τω κόσμω πνευματική ζωή, μας αποκάλυψε πρακτικές συμβουλές της επικοινωνίας μας με τον Θεό δια της Προσευχής. 
 

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Εσπερινή Ενοριακή Σύναξη Δευτέρας 21 Οκτωβρίου

Την Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013 στις 17:00 θα τελεστεί Εσπερινός μετ'αρτοκλασίας και θα ψαλλεί Ιερά Παράκληση στον Τίμιο Πρόδρομο. Μετά το πέρας της παρακλήσεως θα πραγματοποιηθεί η πρώτη ομιλία των φετινών συνάξεων με ομιλητή τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Αρτέμιο Αργυρόπουλο, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Ωλενού Τριταίας.  

Τελικά θέλουμε κάτι από τον Χριστό ή θέλουμε τον ίδιο τον Χριστό;

Τελικά θέλουμε κάτι από τον Χριστό ή θέλουμε τον ίδιο τον Χριστό;
Επισκόπου Anthony Bloom

Ο Θεός είναι διατεθειμένος να μείνη τελείως έξω από την ζωή μας, είναι έτοιμος να το σηκώσει αυτό σαν ένα σταυρό, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να γίνει απλώς ένα μέρος της ζωής μας.
Έτσι όταν σκεπτόμαστε την απουσία του Θεού, δεν αξίζει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας: ποιος φταίει γι’ αυτό;
Πάντοτε αποδίδουμε την ενοχή στον Θεό, πάντοτε κατηγορούμε Εκείνον, είτε κατ’ ευθείαν, είτε μπροστά στους ανθρώπους, ότι είναι απών, ότι ποτέ δεν είναι παρών όταν Τον χρειαζόμαστε, ποτέ δεν ανταποκρίνεται οσάκις καταφεύγουμε σ’ Αυτόν.
Είναι στιγμές που είμαστε περισσότερο «ευσεβείς» και λέμε ευλαβικά: «ο Θεός δοκιμάζει την υπομονή μου, την πίστη μου, την ταπείνωσή μου». Βρίσκουμε ένα σωρό τρόπους για να μεταβάλουμε την εναντίον μας κρίση του Θεού σε έπαινό μας. Είμαστε τόσο υπομονετικοί ώστε μπορούμε να υποφέρουμε ακόμα και τον Θεό!
Όταν πάμε να προσευχηθούμε όλες τις φορές θέλουμε ΚΑΤΙ από Εκείνον και καθόλου ΕΚΕΙΝΟΝ. Μπορεί αυτό να λεχθεί σχέση; Συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο αυτόν στους φίλους μας; Αποβλέπουμε κυρίως σ’ αυτό που η φιλία μπορεί να μας δώσει ή αγαπάμε τον φίλο; Συμβαίνει το ίδιο στις σχέσεις μας με τον Θεό;
Ας σκεφθούμε τις προσευχές μας, τις δικές σας και τις δικές μου. Σκεφθείτε την θέρμη, το βάθος και την ένταση που έχει η προσευχή σας, όταν αφορά κάποιον που αγαπάτε, ή κάτι που έχει σημασία για την ζωή σας. Τότε η καρδιά σας είναι ανοιχτή, όλος ο εσωτερικός σας εαυτός είναι προσηλωμένος στην προσευχή. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει κάποια σημασία για σας; ΌΧΙ, καθόλου! Απλώς σημαίνει ότι το θέμα της προσευχής σας απασχολεί.
Όταν κάνετε την γεμάτη πάθος, βαθειά και έντονη προσευχή, την σχετική με το αγαπώμενο πρόσωπο, ή την κατάσταση που σας στεναχωρεί και μετά στραφείτε στο επόμενο αίτημα, που δεν σας απασχολεί και πολύ και ξαφνικά παγώσει η διάθεσή σας, τι άλλαξε; «Ψυχράθηκε» μήπως ο Θεός; Ή έχει «απομακρυνθεί»; Όχι ασφαλώς. Αυτό σημαίνει ότι όλη η έξαρση, όλη η έντασιητης προσευχής σας δεν γεννήθηκε από την παρουσία του Θεού, ούτε από την προς Αυτόν πίστη σας, την σφοδρή γι’ Αυτόν αγάπη, από την αίσθηση της παρουσίας Του. Αλλά γεννήθηκε, μόνο και μόνο, από την ανησυχία σας για κείνο το πρόσωπο ή για κείνη την υπόθεση, και όχι για τον Θεό.
Γιατί λοιπόν μας εκπλήττει το γεγονός ότι αυτή η απουσία του Θεού μας πλήττει; Εμείς είμαστε εκείνοι που απουσιάζουμε, εμείς γινόμαστε ψυχροί, αφού δεν μας ενδιαφέρει πλέον ο Θεός. Γιατί; Διότι ο Θεός δεν έχει τόσο σημασία για εμάς.
Υπάρχουν επίσης και άλλες περιπτώσεις που ο Θεός είναι «απών». Εφόσον εμείς είμαστε πραγματικοί, δηλαδή είμαστε, αληθινά, ο εαυτός μας, ο Θεός μπορεί να είναι παρών και να κάνει κάτι για εμάς. Αλλά από την στιγμή που προσπαθούμε να γίνουμε ότι στην ουσία δεν είμαστε, τότε δεν μένει τίποτε να πούμε ή να έχουμε. Γινόμαστε μία φανταστική προσωπικότης, μία ανειλικρινής παρουσία, και την παρουσία αυτήν δεν μπορεί να την πλησιάσει ο Θεός.
Για να μπορέσουμε να προσευχηθούμε πρέπει να ζήσουμε στην κατάσταση η οποία καθορίζεται σαν Βασιλεία του Θεού. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι Αυτός είναι ο Θεός, ο Βασιλεύς, οφείλουμε να παραδοθούμε σ’ Αυτόν. Τουλάχιστον πρέπει να ενδιαφερόμαστε για το θέλημά Του, ακόμη και αν δεν είμαστε ικανοί να το εκπληρώσουμε. Αλλά αν δεν είμαστε ικανοί γι’ αυτό, αν φερόμαστε στον Θεό όπως ο πλούσιος νεανίας που δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον Χριστό γιατί ήταν πάρα πολύ πλούσιος, τότε πώς θα Τον συναντήσουμε;
Πολύ συχνά, ότι θα θέλαμε να είχαμε αποκτήσει δια της προσευχής, δια της βαθείας σχέσεως με τον Θεό, την οποίαν τόσο επιθυμούμε, είναι απλώς μια επιθυμία ευτυχίας και τίποτα παραπάνω. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι να πουλήσουμε όλα όσα έχουμε για να αγοράσουμε τον πολύτιμο μαργαρίτη. Έτσι πως είναι δυνατόν να κερδίσουμε αυτόν τον πολύτιμο μαργαρίτη; Είναι Αυτός η προσδοκία μας;
Τελικά θέλουμε κάτι από τον Χριστό ή θέλουμε τον ίδιο τον Χριστό;

Ε.Φ: Ε.Μ. από το βιβλίο: «Μάθε να προσεύχεσαι»
εκδ. «Η ΕΛΑΦΟΣ»

"Οι καρποί της Θείας Μετάληψης όταν λαμβάνεται άξια" Αγ.Ιωάννου Κρονστάνδης

"Οι καρποί της Θείας Μετάληψης όταν λαμβάνεται άξια" Αγ.Ιωάννου Κρονστάνδης
Μένω κατάπληκτος και θαυμάζω το μεγαλείο των αγίων του Θεού Μυστηρίων και την ιδιότητα τους να παρέχουν ζωή.
Υπήρχε κάποια γριούλα, πού είχε αιμό­πτυση και είχε ολότελα εξασθενίσει, γιατί δεν έπαιρνε τροφή. Χάρη στη Θεία Μετάληψη των Άχραντων του Χρίστου Μυστηρίων, με τα όποια την κοινώνησα, άρ­χισε να αναλαμβάνει την ίδια εκείνη ήμερα. Κάποια νε­αρή
γυναίκα
, πού πλησίαζε ν' αποθάνει, κοινώνησε τα 'Αχραντα Μυστήρια και αμέσως μετά, την ίδια εκείνη ήμερα, άρχισε να αναλαμβάνει, να τρώγει, να πίνει και να όμιλεί, ενώ προηγουμένως, ευρισκόμενη σχεδόν σε α­μνησία, παράδερνε έντονα και δεν έτρωγε ούτε έπινε ο­τιδήποτε. Δόξα στα ζωοποιά και φρικτά Σου Μυστή­ρια Κύριε.
"Ολοι εσείς, πού κοινωνείτε τα άγια "Αχραντα του Θεού Μυστήρια! Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας για να βλέπετε και πώς ενώνεστε με τον Κύριο, αν δηλαδή ά­ξια κοινωνείτε. Τί παρρησία έχετε προς τον Κύριο και τη Θεοτόκο! Τί καθαρότητα πρέπει να έχετε, τί πραό­τητα, ταπείνωση και ακακία! Τί απάθεια προς τα γήϊνα! Και τί φλογερό πάθος για τις ουράνιες τις καθαρώτατες και αιώνιες ηδονές και απολαύσεις!
Οί άνθρωποι, στη διάρκεια ολόκληρης της γήϊνης ζωής τους, αναζητούν τα πάντα, έκτος άπο το Ζωοδότη Χριστό γι' αυτό και δεν έχουνε πνευματική ζωή, γι' αυτό και είναι παραδομένοι σε κάθε λογής πάθη, στην απιστία, την όλιγοπιστία, την ιδιοτέλεια, το φθόνο, το μίσος, τη δίψα για τις γήινες τιμές και τις ηδονές από τα φαγητά και τα ποτά. Μονάχα στο τέλος της ζωής τους αναζητούν το Χριστό —στη θεία Μετάλη­ψη— κι αυτό, άλλοτε από κάποια βοώσα ανάγκη κι άλ­λοτε από κάποια συνήθεια ήδη αποδεκτή από άλλους ανθρώπους.
"Ω, Χριστέ Θεέ, Ζωή και Ανάσταση μας! Μέχρι ποιου σημείου γίναμε ματαιόδοξοι, μέχρι ποιου βαθμού τυφλωθήκαμε! Τί όμως θα μας συνέβαινε, αν Σέ αναζητούσαμε, αν Σέ είχαμε μέσα στην καρδιά μας; ' Η γλώσσα είναι ανίκανη να εκφράσει τη μακαριότητα, πού γεύονται όσοι Σέ έχουν μέσα στις καρδιές τους. Γι'αυτούς, Κύριε, Εσύ είσαι και στερεή, υγιής βρώση και ανεξάντλητη πόση και ένδυμα φωτεινό και ό ήλιος και «ή ειρήνη... η υπερέχουσα πάντα νουν» (Φλπ. 4,7), ή χαρά ή άφραστη και το καθετί. Μαζί Σου, Κύριε, σαν είμαστε, όλα τα γήινα είναι τέφρα, είναι φθαρτά.
Νοιώθω ωραία να προσεύχομαι για τους συνανθρώ­πους μου, όταν κοινωνήσω άξια, δηλαδή ενσυνείδητα και με πλήρη επίγνωση· τότε ό Πατέρας, ό Υιός και το "Αγιο Πνεύμα, ό Θεός μου είναι μέσα μου κι έχω απέ­ναντι Του μεγάλη παρρησία. Ό Βασιλέας των όλων εί­ναι τότε μέσα μου, σαν σε οικητήριό Του. Ζητείς τότε ο,τι θέλεις: «Προς αυτόν έλευσόμεθα», είπε ό Κύριος, «και μονήν παρ' αυτώ ποιήσομεν» (Ίωάν. 14,23)
"Ο εάν θελητε», είπε ακόμα ό Κύριος, «αίτήσασθε, και γενήσεται ύμίν» (Ίωάν. 15,7). Ανοίγουμε στους άλλους τη θύρα εισόδου στη Βα­σιλεία των Ουρανών μέσω του Βαπτίσματος· κι έμείς οί ίδιοι δε θα εισέλθουμε σ' αυτή; Καθαρίζουμε τους άλλους με τη μετάνοια και προσευχόμαστε για την άφεση των αμαρτιών τους· κι έμείς μήπως δε θα λάβουμε ά­φεση των αμαρτιών μας; Ενώνουμε τους άλλους με το Χριστό στο άγιο Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως κι έμείς οι ίδιοι μήπως δε θα ενωθούμε μαζί Του «εν τη άνεσπέρω ήμερα της Βασιλείας του Χρίστου»;
Στό ά­γιο Χρίσμα μεταδίδουμε στους άλλους τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, πού τους ενισχύει και τους αυξάνει πνευματικά· έμείς οι ίδιοι μήπως δε θα λάβουμε ισχύ και δύναμη, από το Πανάγιο Πνεύμα και δε θ' αυξή­σουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα; Αληθινά, έλπίζούμε στερρά να λάβουμε τα έπηγγελμένα αγαθά κατά τη Χάρη, το έλεος και τη φιλανθρωπία του Σωτήρα μας Θεού. Είθε δε όλοι να τα λάβουν! Μόνο, να μη πα­ραδινόμαστε στη ραθυμία και την άκηδία «και της σαρ­κός πρόνοιαν μη ποιώμεν εις επιθυμίας» (πρβλ. Ρμ. 13,14) · ας έχουμε «το μυστήριο της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει» (Α' Τιμ. 3,9) κι ας προκύπτουμε στην αγά­πη προς το Θεό και τον πλησίον.
Σ' ευχαριστώ, Κύριε, γιατί μου χαρίζεις νέα ζωή κάθε φορά πού με δάκρυα μετάνοιας και ευχαριστίας τελώ τη Θεία Λειτουργία και κοινωνώ τα 'Αχραντα και Ζωοποιά Σου Μυστήρια. Στά άγια Σου Μυστήρια οφείλω την ως τώρα παράταση της ύπαρξης μου, την καθαρότητα των τρίβων μου και το καλόν όνομα ανά­μεσα στο λαό Σου. Γι' αυτό το λόγο, ας αγιάζεται όλο και περισσότερο το 'Ονομα Σου το μέγα μέσα μου και μέσα σ' όλο το λαό Σου, πού φέρει το "Ονομα Σου το άγιο, αλλά και σ' όλο τον κόσμο Σου· ας έλθει ή Βασι­λεία Σου, Βασιλεία δικαιοσύνης, ειρήνης και χαράς εν Πνεύματι Άγίω, ας έλθει σ' όλων μας τις καρδιές, κα­θώς Σύ είπες: « Ένοικήσω εν αύτοίς και έμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονται μοι εις υιούς και θυγατέρας» (πρβλ. Β' Κορ. 6,16-18 και Λευΐτ. 26,12' Ίερ. 3,19)
E.Φ: Ε.Μ.



Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς


Εορτάζει 18 Οκτωβρίου
Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας. Ἦταν γιατρὸς στὸ ἐπάγγελμα, ὅμως γνώριζε πολὺ καλὰ τὴ ζωγραφικὴ τέχνη. Μάλιστα σὲ αὐτὸν ἀποδίδονται οἱ πρῶτες εἰκόνες τῆς Θεοτόκου μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ βρέφος στὴν ἀγκαλιά της, καθὼς καὶ αὐτὲς τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου.
Στὴν χριστιανικὴ πίστη κατηχήθηκε ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ ἔκτοτε ἀφοσιώθηκε στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Περιόδευσε στὴ Δαλματία, Ἰταλία, Βοιωτία κ.ἄ.
Συνέγραψε τὸ τρίτο κατὰ σειρὰ Εὐαγγέλιο τῆς Καινῆς Διαθήκης, καθὼς καὶ τὶς πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Ἀναπαύθηκε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 80 ἐτῶν.
Ἀργότερα ὁ γιὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὁ Κωνστάντιος διέταξε νὰ μεταφερθεῖ τὸ λείψανο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ νὰ τοποθετηθεῖ κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Ἱ. Ν. τῶν Ἀγ. Ἀποστόλων, μαζὶ μὲ τὰ λείψανα τῶν Ἀποστόλων Ἀνδρέου καὶ Τιμοθέου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀκέστωρ σοφώτατος, ἱερομύστα Λουκᾶ, ζωγράφος πανάριστος, τῆς Θεοτόκου Μητρός, ἐδείχθης Ἀπόστολε· ἔγραψας μάκαρ λόγους, διὰ Πνεύματος θείου· ἔδωκας ἐννοῆσαι, συγκατάβασιν ἄκραν, Χριστοῦ τῆς παρουσίας· διὸ πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς. 

Κοvτάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμεροv.
Μαθητὴς γενόμενος τοῦ Θεοῦ Λόγου, σὺν τῷ Παύλῳ ἅπασαν, ἐφωταγώγησας τὴv γῆν, καὶ τὴν ἀχλὺν ἀπεδίωξας, τὸ θεῖον γράψας, Χριστοῦ Εὐαγγέλιον. 

Μεγαλυνάριον.
Μακαρίζομέν σου τὴν δεξιάν, Λουκᾶ θεηγόρε, δι’ ἧς ἔχομεν οἱ πιστοί, τὰς τοῦ Θεοῦ Λόγου, διττὰς ἁγίας πλάκας, καὶ τὴν σεπτὴν Εἰκόνα, τῆς Θεομήτορος.

Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος.


Εορτάζει 16 Οκτωβρίου
Ἦταν ἐπικεφαλὴς ἀξιωματικὸς τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν, στὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἐκτελοῦσε τὴ διαταγὴ τοῦ Πιλάτου, ἀγνοοῦσε ποιὸς ἦταν ὁ Ἰησοῦς, γι’ αὐτὸ παρέστη σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς φρικτῆς τραγωδίας. Ὅμως ἡ ψυχὴ τοῦ Λογγίνου δὲν εἶχε τὶς φαρισαϊκὲς παρωπίδες καὶ τὴν ἀχρειότητα τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν. Εἶδε σὲ βάθος τὸ θύμα καὶ πρόσεξε σ’ αὐτὸ τὴν ἀγαθότητα, τὴ σεμνότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν γαλήνη ποὺ τὸ διέκρινε.
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου, ὅταν εἶδε τὸ καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ νὰ σχίζεται στὰ δυό, τὴν γῆ νὰ σείεται, τὶς πέτρες νὰ ραγίζουν καὶ τὰ μνημεῖα νὰ ἀνοίγουν, φωτίσθηκε ἀκόμα περισσότερο. Δὲ χωροῦσε πλέον καμιὰ ἀμφιβολία μέσα του, καὶ μὲ ὅλη του τὴν δύναμη διακήρυξε κάτι, ποὺ ὅλοι ὅσοι ἔχουν καθαρὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους στὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου διακηρύττουν: «Ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱὸς ἣν Θεοῦ».
Ἡ εἴδηση ὅτι ὁ Λογγῖνος ἀσπάσθηκε καὶ κήρυττε τὴν χριστιανικὴ πίστη, ἐξήγειρε τὴν μανία τῶν Ἰουδαίων, καὶ μὲ ἐνέργειές τους στὴ ρωμαϊκὴ ἐξουσία, τὸν ἀποκεφάλισαν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τὸν Ἥλιον τῆς δόξης Σταυρῷ προσηλωθέντα, καὶ τοῖς ἐν σκιᾷ τοῦ θανάτου ἐκλάμποντα ὡς εἶδες, ηὐγάσθης αὐτοῦ ταῖς ἀστραπαῖς, καὶ ἤθλησας Λογγῖνε εὐσεβῶς· διὰ τοῦτο νοσημάτων παντοδαπῶν, λυτροῦσαι τοὺς ἐκβοῶντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιοv. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Εὐφροσύνως γέγηθεν ἡ Ἐκκλησία, ἐν τῇ μνήμῃ σήμερον, τοῦ ἀοιδίμου Ἀθλητοῦ Λογγίνου ἀνακραυγάζουσα· Σύ μου τὸ κράτος Χριστὲ καὶ στερέωμα.

Μεγαλυνάριον.
Κῆρυξ καὶ αὐτόπτης ὤφθης τρανῶς, τοῦ σαρκὶ παθόντος, εὐδοκίᾳ Λόγου Θεοῦ· εὐθαρσῶς γὰρ τούτου, τὴν ἔγερσιν κηρύττων, ὑπὲρ αὐτοῦ Λογγῖνε, προθύμως τέθυσαι.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΟΥΚΑ: ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ


  • ΠΕΜΠΤΗ 17/10 προς ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/10 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ & ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ: Μικρά Αγρυπνία (Εσπερινός-Όρθρος-Θεία Λειτουργία) 21:30-01:00

Παιδαγωγός με όλη τη σημασία της λέξης - Διδακτική ιστορία

«Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η κυρία Τζοβάννα είπε στα παιδιά ένα ψέμα.
Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο.
Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, διότι εκεί στην μπροστινή σειρά, βυθισμένο στο κάθισμά του ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μάνος Μανούσας.
Η κυρία Τζοβάννα είχε παρακολουθήσει τον Μάνο την προηγούμενη χρονιά και είχε προσέξει ότι ο Μάνος δεν έπαιζε καλά με τα άλλα παιδιά.
Τα ρούχα του ήταν τσαλακωμένα. Πάντα φαινόταν ότι χρειαζόταν μπάνιο. Και ο Μάνος μπορούσε να είναι πολύ δυσάρεστος.
Στο σχολείο που δούλευε η κυρία Τζοβάννα έπρεπε να επιθεωρήσει του κάθε μαθητού το ιστορικό.
Άφησε του Μάνου το ιστορικό να το διαβάσει τελευταίο. Όταν όμως διάβασε το ιστορικό που έγραφαν οι προηγούμενες δασκάλες έμεινε έκπληκτη!
Η δασκάλα της Α' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι ένα φωτεινό παιδί με έτοιμο πάντα το χαμόγελο. Κάνει τις εργασίες του σωστά και προσεγμένα, και έχει καλούς τρόπους. είναι χαρά να τον έχουμε κοντά μας».
Η δασκάλα της Β' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι άριστος μαθητής. Αγαπητός από τους συμμαθητές του, αλλά φαίνεται προβληματισμένος εξ αιτίας της μητέρας του που έχει μια ανίατη ασθένεια, η ζωή στο σπίτι θα είναι δύσκολη».
Η δασκάλα της Γ' δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του ήταν πολύ σκληρός και οδυνηρός για αυτόν. Προσπαθεί να κάνει καλά τις εργασίες του, αλλά ο πατέρας του δε δείχνει πολύ ενδιαφέρον. Η ζωή του σπιτιού σύντομα θα τον επηρεάσει εάν δε παρθούν ορισμένα μέτρα».
Η δασκάλα της Δ' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος έχει αποσυρθεί και δεν δείχνει ενδιαφέρον για το σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη».
Διαβάζοντας όλα αυτά η κυρία Τζοβάννα κατάλαβε το πρόβλημα και ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της.
Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν οι μαθητές της της έφεραν χριστουγεννιάτικα δώρα. Όλα ήταν διπλωμένα σε πολύχρωμα χαρτιά με ωραίους φιόγκους, εκτός από του Μάνου.
Το δώρο του ήταν άγαρμπα διπλωμένο σε μια καφετιά χοντρή σακούλα του μανάβη. Η κυρία Τζοβάννα δυσκολεύτηκε να το ανοίξει εν μέσω των άλλων δώρων.
Μερικά παιδιά άρχισαν να γελάνε όταν έβγαλε από τη σακούλα ένα βραχιόλι που λείπανε μερικές από τις ψεύτικες αδαμάντινες χάντρες και ένα μπουκάλι ένα τέταρτο γεμάτο άρωμα.
Αλλά έπνιξε τα γέλια των μαθητών καθώς είπε θαυμαστικά πόσο όμορφο ήταν το βραχιόλι φορώντας το στο χέρι της και βάζοντας μερικές σταγόνες στον καρπό του χεριού της.
Ο Μάνος έμεινε λίγο παραπάνω στο σχολείο στο σχόλασμα για να πει «κυρία Τζοβάννα σήμερα μυρίζατε όπως ακριβώς μύριζε η μαμά μου».
Όταν έφυγαν τα παιδιά έκλαιγε για περίπου μισή ώρα. Από εκείνη την ημέρα η κυρία σταμάτησε να διδάσκει ανάγνωση, γραφή και αριθμητική.
Έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στο Μάνο. Καθώς δούλευε μαζί του το μυαλό του ζωντάνευε. Όσο πιο πολύ τον ενθάρρυνε τόσο πιο γρήγορα ανταποκρινόταν.
Έως το τέλος του χρόνου ο Μάνος είχε γίνει ένα από τα πιο έξυπνα παιδιά της τάξης του, και παρόλο το ψέμα ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά το ίδιο η κυρία Τζοβάννα ευνοούσε τον Μάνο ιδιαίτερα.
Μετά από ένα χρόνο βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα της. Ήταν από τον Μάνο. Της έλεγε ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.
Πέρασαν έξι χρόνια πριν πάρει άλλο σημείωμα από τον Μάνο.
Της έγραφε ότι τελείωσε το Λύκειο και ήταν τρίτος στην τάξη του, και ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.
Μετά τέσσερα χρόνια πήρε άλλο ένα σημείωμα που της έλεγε ότι παρόλο που τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα κατάφερε να επιμείνει και να συνεχίσει τις σπουδές του, και ότι σύντομα θα αποφοιτούσε από το πανεπιστήμιο με τις μεγαλύτερες διακρίσεις.
Την διαβεβαίωνε ότι αυτή ήταν η πιο αγαπητή δασκάλα που είχε σε όλη του την ζωή.
Πέρασαν ακόμη τέσσερα χρόνια και έφτασε ακόμα άλλο ένα γράμμα.
Αυτή τη φορά εξηγούσε ότι αφού πήρε το δίπλωμά του αποφάσισε να προχωρήσει πιο πολύ και να κάνει διδακτορικό.
Στο γράμμα εξηγούσε ότι αυτή παρέμεινε η πιο καλή και αγαπητή δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.
Μα τώρα το όνομά του ήταν πιο μακρύ Dr. Εμμανουήλ Σ. Μανούσος.
Η ιστορία δεν τελείωνε εκεί. Υπήρξε ακόμη ένα γράμμα εκείνη την άνοιξη. Ο Μάνος της ανακοίνωνε ότι είχε γνωρίσει μια υπέροχη κοπέλα την οποία θα παντρευόταν.
Της εξηγούσε ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει πριν μερικά χρόνια και αναρωτιόταν αν θα συμφωνούσε να παραβρεθεί στο γάμο και να καθόταν στη θέση της μητέρας του γαμπρού.
Βεβαίως η κυρία Τζοβάννα δέχτηκε. Στο γάμο φορούσε εκείνο το βραχιόλι που της είχε δωρίσει κάποια Χριστούγεννα -χρόνια πίσω. Ναι, εκείνο το βραχιόλι που έλειπαν οι αδαμάντινες πέτρες.
Και βεβαιώθηκε ότι φορούσε το ίδιο άρωμα που θυμόταν ότι φορούσε η μητέρα του Μάνου στα τελευταία τους Χριστούγεννα μαζί.
Όταν συναντήθηκαν αγκαλιάστηκαν με στοργή. Ο κ. Μανούσος ψιθύρισε στο αυτί της κυρίας Τζοβάννας «Σας ευχαριστώ κυρία Τζοβάννα που πιστεύατε σε μένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με κάνατε να νιώθω σπουδαίος και μου δείξατε πως εγώ μπορούσα να διαφέρω».
Η κυρία Τζοβάννα με δάκρυα στα μάτια ψιθύρισε: «Μάνο μου λάθος κατάλαβες. Εσύ ήσουν που δίδαξες σε εμένα πώς να διαφέρω. Δεν ήξερα πώς να διδάσκω μέχρι που σε γνώρισα».
Ε.Φ: Ε.Μ.

Τι μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους!

Το ακόλουθο περιστατικό μας δείχνει πόσο σημαντική είναι η τέλεση μνημόσυνου στη θεία λειτουργία. Πριν την αφαίρεση των λειψάνων του αγ. Θεοδοσίου του Τσερνίγκωφ (1896), ο φημισμένος Στάρετς Αλέξιος (1916), ιερομόναχος του Ερημητηρίου του Γκολοσεγιέφσκυ της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, ο οποίος διεξήγαγε την ανακομιδή των λειψάνων, αποκαμωμένος καθώς καθόταν δίπλα στα λείψανα, λαγοκοιμήθηκε και είδε μπροστά του τον άγιο, ο οποίος του είπε:
«Σ’ ευχαριστώ που κοπιάζεις για μένα και σε παρακαλώ θερμά, όταν τελέσεις τη θεία λειτουργία, να μνημονεύσεις τους γονείς μου» - και έδωσε τα ονόματά τους.
«Πώς μπορείς εσύ, ω Άγιε, να ζητάς τις δικές μου προσευχές, όταν εσύ ο ίδιος στέκεσαι στον ουράνιο Θρόνο και ικετεύεις το Θεό να δωρίσει στους ανθρώπους το έλεός Του»; ρώτησε ο ιερομόναχος.
«Ναι, αυτό είναι αλήθεια», απάντησε ο άγιος Θεοδόσιος, «αλλά η προσφορά στη θεία λειτουργία έχει περισσότερη δύναμη από την προσευχή μου».
Έτσι λοιπόν, οι παννυχίδες και η κατ’ οίκον προσευχή για τους νεκρούς είναι ευεργετικές για την ψυχή τους, όπως εξάλλου είναι και οι εις μνήμην τους αγαθοεργίες, όπως ελεημοσύνες ή συνεισφορές στην εκκλησία. Όμως ιδιαιτέρως ευεργετική είναι η τέλεση μνημόσυνου στην Θεία Λειτουργία…πολλές εμφανίσεις νεκρών και άλλα περιστατικά τα οποία έχουν σημειωθεί επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο.
Πολλοί άνθρωποι που πέθαναν εν μετανοία, αλλά που δεν μπόρεσαν να εκφράσουν έμπρακτα τη μετάνοιά τους όσο ζούσαν, ελευθερώθηκαν από τα μαρτύρια και βρήκαν ανάπαυση. Στην Εκκλησία πάντοτε προσφέρονται προσευχές υπέρ αναπαύσεως των νεκρών, και μάλιστα την ημέρα της Καθόδου του Αγίου Πνεύματος, στον εσπερινό της γονυκλισίας, υπάρχει μία ειδική ευχή «για τους ευρισκομένους στον άδη».
Οι προσευχές της Εκκλησίας δεν μπορούν να σώσουν τον οιονδήποτε δεν επιθυμεί τη σωτηρία του, ή αυτόν που ποτέ δεν αγωνίστηκε ο ίδιος να την κατακτήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Κατά μία έννοια, θα μπορούσε να πούμε ότι οι προσευχές της Εκκλησίας ή του κάθε χριστιανού ξεχωριστά για κάποιο νεκρό δεν προκύπτουν παρά ως αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του: κανείς δεν θα προσευχόταν γι’ αυτόν εάν δεν είχε κάνει κάτι όσο ζούσε που να εμπνέει μία τέτοια προσευχή μετά το θάνατό του.
Ο καθένας από εμάς που επιθυμεί να εκφράσει την αγάπη του για τους νεκρούς και να τους βοηθήσει ουσιαστικά, μπορεί να το επιτύχει προσευχόμενος υπέρ των ψυχών τους, και ειδικότερα μνημονεύοντας αυτούς στη Θεία Λειτουργία, όταν οι μερίδες που αποκόπτονται για ζώντες και νεκρούς αφήνονται να πέσουν μέσα στο Αίμα του Κυρίου με τις λέξεις: «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αίματί σου τω Αγίω….».
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλύτερο ή σπουδαιότερο για τους κεκοιμημένους από το να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, προσφέροντάς τους μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία. Το έχουν πάντα ανάγκη, ειδικά κατά τη διάρκεια εκείνων των σαράντα ημερών όπου η ψυχή του απελθόντος πορεύεται προς τις αιώνιες κατοικίες…
Αξίζει λοιπόν να φροντίσουμε γι’ αυτούς που έφυγαν για τον άλλο κόσμο πριν από εμάς, προκειμένου να κάνουμε ότι μπορούμε για τις ψυχές τους, ενθυμούμενοι ότι: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί θα ελεηθούν».

«ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ»

«ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ»
Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν
κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Μέ πόνο ψυχῆς, σχεδόν καθημερινῶς πληροφορούμεθα, ὅτι συνάνθρωποί μας, καί κυρίως νέοι ἄνθρωποι, εἴτε τραυματίζονται, εἴτε—τό χειρότερο—χάνουν τήν ζωή τους, ὕστερα ἀπό τροχαῖα δυστυχήματα, τά ὁποῖα συμβαίνουν στούς δρόμους τόσο τῆς δικῆς μας περιοχῆς ὅσο καί σέ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος.
Εἶναι μεγάλη ἡ ὀδύνη μας, κυρίως ὅταν εὑρισκόμεθα σέ σκηνές πόνου τῶν γονέων ἤ τῶν ἀδελφῶν, ἤ ἄλλων οἰκείων τῶν νέων παιδιῶν, τά ὁποῖα ἄωρα φεύγουν ἀπό τόν μάταιο αὐτό κόσμο. Ἀνθρωπίνως στενοχωρούμεθα καί δακρύομε καί παντί τρόπῳ φροντίζομε νά εἴμεθα δίπλα στούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀποχαιρετοῦν ἀγαπημένα τους πρόσωπα, θύματα τῶν τροχαίων δυστυχημάτων.
Παλαιότερα εἴχαμε μέ εἰδικό φυλλάδιο μας (ἐπιγραφόμενο «Παιδί μου, πρόσεχε!») ἀπευθυνθῆ στά παιδιά μας, προκειμένου νά συστήσωμε μέ πολλή ἀγάπη νά προσέχουν, ὥστε νά ἀποφεύγουν τίς δυσάρεστες συνέπειες ἐκ τῆς ἀμελείας ἤ ἄλλης αἰτίας κατά τήν ὁδήγηση.
Κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας ἀνεγνώσαμε σέ ἔγκριτη ἐφημερίδα τῶν Πατρῶν (ΓΝΩΜΗ, 9/10/2013) στοιχεῖα ἐξόχως ἀνησυχητικά, θά λέγαμε σοκαριστικά, γιά τά δυστυχήματα σέ δρόμους, καί μάλιστα ἐλυπήθημεν σφόδρα ἐκ τῆς πληροφορίας, ὅτι ἡ περιοχή μας κατέχει μιά ἀπό τίς πρῶτες θέσεις ὡς πρός αὐτό τό ζήτημα. (Κατά τόν μῆνα Σεπτέμβριο μόνο, εἴχαμε στήν Δυτική Ἑλλάδα 7 νεκρούς, 10 σοβαρά τραυματισμένους καί 48 ἐλαφρύτερα).
Ἔτσι ἀποφασίσαμε γιά μιά ἀκόμη φορά, νά ἐκφράσωμε τήν πολλή μας πατρική ἀγάπη καί τήν θερμή παράκληση, ὥστε ὁ καθένας νά προσέχῃ τόν ἑαυτό του στόν δρόμο, ἀλλά καί τούς ἄλλους.
Τά συνήθη αἴτια τῶν τροχαίων δυστυχημάτων, ὡς ἔχει διαπιστωθῆ ἀπό τίς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες, εἶναι:
1. Ἡ ὑπερβολική ταχύτητα. Τό «σπεῦδε βραδέως», τό ὁποῖο παλαιότερα ἐλέγετο εὐκαίρως-ἀκαίρως, πιστεύομε ὅτι πρέπει ἀπόλυτα νά υἱοθετηθῇ, οὕτως ὥστε νά φθάνωμε στόν προορισμό μας μέ ἀσφάλεια.
2. Ἡ παράνομη προσπέραση καί ἡ παραβίαση τῆς προτεραιότητας, μάλιστα σέ σημεῖα τά ὁποῖα ἀποτελοῦν κίνδυνο γιά τούς ὁδηγούς. Γιατί νά ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀπροσεξία; Πολλάκις παρατηροῦμε κατά τήν ὁδήγηση ἕνα παράξενο ἐκνευρισμό στούς ὁδηγούς, ὁ ὁποῖος εἶναι καταστροφικός ἀφοῦ θέτει σέ κίνδυνο τίς ζωές τῶν ἀνθρώπων, ἕνεκα τῆς κακῆς ὁδήγησης.
3. Ἡ παραβίαση τοῦ φωτεινοῦ σηματοδότη ἤ τοῦ «ΣΤΟΠ», ἡ ὁποία σέ οὐδεμία περίπτωση δύναται νά δικαιολογηθῇ.
4. Ἡ ὁμιλία στό κινητό τηλέφωνο. Δυστυχῶς, κατά τήν ὥρα τῆς ὁδήγησης, ἡ ἐνασχόληση μέ τό τηλέφωνο θέτει σέ κίνδυνο τήν ζωή μας, ἀφοῦ ἀφ’ ἑνός μέν μᾶς ἀποσπᾷ τήν προσοχή, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐπηρεάζει τήν ψυχολογία μας μέ τά ἀνάλογα ἀποτελέσματα. Δυστυχῶς πλέον δέν κάνομε χρήση τῆς τεχνολογίας καί δή τοῦ κινητοῦ τηλεφώνου, ἀλλά κατάχρηση, ἡ ὁποία ὡς οἱ πάντες γνωρίζομε, ἀλλά καί ἐπιστημονκῶς ἀποδεδειγμένο εἶναι, θέτει σέ πολλούς κινδύνους τήν ὑγεία μας.
5. Ἡ κατανάλωση οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν. Γιατί ἄραγε, ἐφ’ ὅσον θά ὁδηγήσωμε, πρέπει νά καταναλώνωμε οἰνοπνευματώδη ποτά, τά ὁποῖα θά μᾶς φέρουν ζάλη, ὑπνηλία, ἀκόμη καί μέθη, καί θά θέσουν τήν ζωή μας σέ κίνδυνο;
6. Ἡ μή χρήση τῆς ζώνης ἀσφαλείας. Περί αὐτοῦ τοῦ θέματος ἔχουν πολλάκις μιλήσει οἱ εἰδικοί ἐπισημαίνοντας τούς κινδύνους, στούς ὁποίους θέτομε τόν ἑαυτό μας, ἐφ’ ὅσον δέν χρησιμοποιοῦμε τήν ζώνη ἀσφαλείας. Μόνο στήν Ἑλλάδα παρατηρεῖται αὐτή ἡ ἀπειθαρχία καί στό συγκεκριμένο θέμα, ἀλλά καί σέ ἄλλα. Ὑπάρχει ἔλλειψη παιδείας. Σέ ἄλλες χῶρες εἶναι ἀδιανόητο νά ὁδηγήσουν ἤ νά εἰσέλθουν στό αὐτοκίνητο χωρίς νά κάμουν χρήση τῆς ζώνης ἀσφαλείας.
7. Ἡ μή χρήση τοῦ κράνους ἀπό τούς ὁδηγούς τῶν μηχανῶν. Εἶναι μεγάλη ἡ παράλειψη καί θέτει σέ ἄμεσο κίνδυνο τήν ζωή τοῦ ὁδηγοῦ. Πολλά θανατηφόρα κρούσματα ἔχουν προέλθη ἀπό τήν μή χρήση τοῦ κράνους. Γιατί νά μή προφυλάσσουν τήν ζωή τους, τά παιδιά μας κυρίως, πού ὁδηγοῦν μηχανές;
8. Ἡ ὁδήγηση σέ μεγάλη ἡλικία. Τά ἀνθρώπινα ἀντανακλαστικά δέν εἶναι σέ ὅλες τίς ἡλικίες τά ἴδια. Γιά τόν λόγο αὐτό πρέπει νά ἔχωμε τήν αἴσθηση τοῦ μέτρου στήν ζωή μας καί τήν συνείδηση ὅτι, τά χρόνια περνοῦν καί κάποιες ἀπό τίς δυνάμεις μας, σωματικές ἤ διανοητικές, μειώνονται καί σταδιακά μᾶς ἐγκαταλείπουν.
9. Ἡ κακή κατάσταση τῆς ὁδοποιΐας, τόσο στά μεγάλα ἐθνικά δίκτυα, ὅσο καί στούς ἄλλους δρόμους. Δυστυχῶς οἱ ὑπεύθυνοι ἀπό πλευρᾶς πολιτείας πλειστάκις ἀδιαφοροῦν, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχουν τεράστια προβλήματα στούς δρόμους τῆς πατρίδος μας. Παρά τό ὅτι πληρώνομε διόδια, καί μάλιστα τό ποσό εἶναι ὑψηλό, ἐν τούτοις οἱ δρόμοι μας καί κυρίως —καί τό λέγομε μέ πόνο ψυχῆς αὐτό— κυρίως στήν Δυτική Ἑλλάδα, εὑρίσκονται σέ κακή κατάσταση. Ἀναμένομε διακαῶς νά φτάσουν σέ πέρας οἱ ἐργασίες στήν Ὁλυμπία ὁδό ἀλλά καί στήν Ἰονία, ὥστε νά διευκολυνθῇ ὁ μέγας ὄγκος τῶν ταξιδιωτῶν, πού διέρχονται ἀπό τά συγκεκριμένα ὁδικά δίκτυα.
10. Ἡ ἔλλειψη ἀστυνομικοῦ προσωπικοῦ, ὥστε νά ὑπάρχῃ ἡ ἀπαραίτητη φύλαξη στούς δρόμους καί νά ἐλέγχονται ἀποτελεσματικά οἱ παραβάσεις, πού γίνονται ἀπό τούς ὁδηγούς.
Συγχαίρομε τούς Ἀστυνομικούς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται γιά τήν προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί μέ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων ἀναλίσκονται ἐφαρμόζοντας τά μέτρα ὁδικῆς ἀσφάλειας γιά τήν ἀσφαλῆ ὁδήγηση καί τήν πρόληψη τῶν τροχαίων δυστυχημάτων.
Θά μπορούσαμε νά σημειώσωμε καί ἄλλα σχετικά μέ τίς αἰτίες τῶν τροχαίων δυστυχημάτων. Τό σημαντικό ὅμως εἶναι, νά κατανοήσωμε ἀπό τά ἀποτελέσματα, τήν ἀνάγκη προστασίας τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀλλά καί τῶν συνανθρώπων μας.
Ἡ χώρα μας κάθε χρόνο χάνει στήν ἄσφαλτο μιά κωμόπολη, καί μάλιστα σέ παραγωγική ἡλικία, ἐξ αἰτίας τῶν τροχαίων ἀβλεψιῶν, παραλείψεων, κ.λ.π.
Εἶναι πολυτέλεια σέ τέτοιες ἐποχές, πού ἡ πατρίδα μας σέ κάθε τομέα ἔχει ἀνάγκη τά παιδιά της, αὐτά νά σκοτώνονται στούς δρόμους, πληρώνοντας τόν φόρο τῆς ἀσφάλτου μέ τό αἷμα τους.
Ἀλλά καί ἡ ἄλλη παράμετρος πρέπει νά μᾶς συγκλονίσῃ τό ἴδιο μέ τήν πρώτη. Τό ὅτι πολλοί ἀδελφοί μας, εἴτε γιά χρόνια ταλαιπωροῦνται στά νοσοκομεῖα ὕστερα ἀπό τέτοιες περιπέτειες, εἴτε παραμένουν γιά ὅλη τους τήν ζωή καθηλωμένοι στό κρεββάτι ἤ σέ ἀναπηρικό καροτσάκι.
Ἐμεῖς πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὑψώνομε τά μάτια μας στόν Θεό καί παρακαλοῦμε νά ἔχῃ ὑπό τήν σκέπη Του ὅλους καί ἰδιαίτερα τούς νέους μας, οἱ ὁποῖοι συνεχῶς, καί γιά τήν ἐργασία τους, καί γιά ἄλλες καθημερινές ἀνάγκες, εἶναι ἀπαραίτητο νά ὁδηγοῦν.
Ἐπίσης, παρακαλοῦμε τούς σχετιζομένους μέ τήν ὑπόθεση αὐτή ἁρμοδίους φορεῖς, νά ἐξαντλοῦν τίς προσπάθειές τους καί πιστοί στό καθῆκον τους νά συμβάλλουν, ὄχι ἁπλῶς στήν μείωση τῶν τροχαίων δυστυχημάτων, ἀλλά στήν ἐξάλειψή τους.
Τέλος, ὅπως ἔχομε πράξει καί ἄλλη φορά, μέ πολύ πόνο ψυχῆς καί μέ πολλή ἀγάπη παρακαλοῦμε ὅλους, μικρούς καί μεγάλους, ἰδιαίτερα τούς νέους μας, νά προσέχουν στόν δρόμο, νά ἀγαποῦν τήν ζωή τους καί νά τήν διασφαλίζουν, γιατί ἡ ζωή εἶναι τό ὡραιότερο δῶρο τοῦ Θεοῦ.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate