Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2015-ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ & ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
12:46 π.μ.
|
ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
- ΠΕΜΠΤΗ 1/1 Περιτομή του Κυρίου - Μεγάλου Βασιλείου: Θεία Λειτουργία-Δοξολογία 07:00-10:15
- ΣΑΒΒΑΤΟ 3/1 Προεόρτια Φώτων: 07:00-09:00
- ΚΥΡΙΑΚΗ 4/1 Προεόρτια Φώτων: Θεία Λειτουργία-Μέγας Αγιασμός 07:00-10:00 ΕΣΠΕΡΑΣ: Εσπερινός-Όρθρος-Μεγάλες Ώρες Θεοφανείων 17:00
- ΔΕΥΤΕΡΑ 5/1(πρωί): Ο Μεγάλος Εσπερινός των Θεοφανείων μετά της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου και ο Μέγας Αγιασμός στις 06:30.
- ΤΡΙΤΗ 6/1 ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ: (ΔΥΟ ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ)
Β)(ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΙ) Θεία Λειτουργία-Μέγας Αγιασμός 06:30-10:15
ΙΕΡΑ ΠΑΝΥΓΗΡΙΣ
- ΤΡΙΤΗ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 - ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
Μετ`Αρτοκλασίας. Θα χοροστατήσει και θα ομιλήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Χρυσόστομος.
- ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015
17:00 Εσπερινός - Παράκλησις - Κοπή Ενοριακής Βασιλόπιτας.
Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΟΙΟ NORMAN ATLANTIC, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕΤΕΦΕΡΘΗΣΑΝ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
12:28 π.μ.
|
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΟΙΟ NORMAN ATLANTIC, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕΤΕΦΕΡΘΗΣΑΝ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ 30/12/2014
Τά ξημερώματα τῆς Τρίτης καί περί ὥρα 3π.μ., ἔφθασε στό λιμάνι τῶν Πατρῶν τό πλοῖο Europa Cruise, τό ὁποῖο μετέφερε 15 ἐκ τῶν διασωθέντων ἐπιβατῶν τοῦ πλοίου NORMAN ATLANTIC, τό ὁποῖο ἐτυλίχθη στίς φλόγες πλέοντας ἀπό Ἑλλάδα γιά Ἰταλία.
Τούς ἀδελφούς μας, Πατρινούς καί ἐξ ἄλλων μερῶν τῆς Ἑλλάδος καί ἐξ Ἰταλίας, ὑπεδέχθησαν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ Γ.Γ. Ἀποκεντρωμένης Διοίκησης Γιῶργος Διδασκάλου, ὁ Περιφερειάρχης Ἀπόστολος Κατσιφάρας, ὁ Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης μαζί μέ Ἀντιδημάρχους, ἡ Πρόεδρος τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου Ἄννα Μαστοράκου, ὁ Διοικητής τοῦ ΠΓΝΠ Χαράλαμπος Μπονᾶνος, ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης Γρηγόρης Ἀλεξόπουλος, ὁ Πρόεδρος τῆς ΝΟΔΕ Ν.Δ. Γιάννης Μάκκας, ὁ Βουλευτής Βασίλης Χατζηλάμπρου καί ὁ Πρόεδρος τοῦ ΟΛΠΑ Κώστας Πλατυκώστας.
Οἱ σκηνές ἦταν ἐξαιρετικά συγκινητικές, μέ τούς διασωθέντες μετά ἀπό τόση ταλαιπωρία συμπολίτες μας καί τούς ἄλλους ἀδελφούς, νά ἐναγκαλίζονται τά ἀγαπημένα τους πρόσωπα καί ὅλους ὅσοι τούς ἀναμένουν καί νά διεκτραγωδοῦν τίς φρικτές σκηνές τίς ὁποῖες ἔζησαν στό φλεγόμενο πλοῖο.
Ὁ Σεβασμιώτατος καί οἱ λοιποί πού ὑποδέχθησαν τούς διασωθέντες ἀδελφούς, ἐξέφρασαν τήν χαρά καί τήν βαθειά συγκίνηση γιά τήν σωτηρία τους καί τήν ἐπιστροφή μέ ἀσφάλεια στά σπίτια τους καί εὐχήθηκαν ὑγεία καί δύναμη. Ὅσοι ἐκ τῶν διασωθέντων εἶχαν προορισμό ἄλλα μέρη ἐκτός Πατρῶν, φιλοξενήθηκαν σέ ξενοδοχεῖο τῆς πόλεως.
Σέ δήλωσή του στά Μ.Μ.Ε. ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε εὐχαριστίες πρός τόν Θεό καί τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, ἐπίσης τήν βαθειά του ἱκανοποίησή του γιά τήν ἐπιστροφή τῶν διασωθέντων, τήν εὐχή νά εἶναι καλά στήν ὑγεία τους οἱ ὑπόλοιποι πού ἔφθασαν σέ ἄλλα μέρη καί τήν προσευχή νά ἀναπαύῃ ὁ Κύριος τίς ψυχές ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή στό φλεγόμενο πλοῖο. Ἐπίσης ἐπήνεσε καί εὐχαρίστησε ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατέβαλαν ὑπεράνθρωπες προσπάθειες γιά τήν σωτηρία τῶν συνανθρώπων μας.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ι.Μ.ΠΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ
1:33 π.μ.
|
ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΝΟΡΜΑΝ ATLANTIC
1:25 π.μ.
|
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
29.12.2014.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
29.12.2014.
ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΝΟΡΜΑΝ ATLANTIC.
Εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα θερμά, νά τελειώσῃ σύντομα ἡ περιπέτεια τῶν ἐπιβατῶν στό πλοῖο Norman Atlantic καί νά ἐπιστρέψουν ὅλοι σῶοι στά σπίτια τους καί τίς οἰκογένειές τους.
Εἴμαστε κοντά τους καί κοντά στούς δικούς τους ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ταλαιπωρίας τους.
Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, θά ἔχωμε τό συντομώτερο δυνατό κοντά μας καί τούς πατρινούς ἀδελφούς μας οἱ ὁποῖοι ταξιδεύουν μέ τό συγκεκριμένο πλοῖο.
Γιά ὅλους τούς ἐπιβάτες ἐτελέσαμε δέηση ἐνώπιόν τῆς Ἁγίας Κάρας καί τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί συνεχίζομε ὅλοι μας νά προσευχώμεθα γιά τήν ἀσφάλειά τους καί τήν ὑγεία τους.
+ Ὁ Πατρῶν Χρυσόστομος
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014
Λέξεις που είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις προφέρεις...
12:57 π.μ.
|
Λαοθάλασσα στούς Ἱερούς Ναούς τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, στήν Πάτρα.
12:53 π.μ.
|
Μέ λαμπρότητα ἑορτάσθη ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Χρστουγέννων στήν Πάτρα.
Πλῆθος εὐσεβοῦς Λαοῦ συμμετεῖχε μέ κατάνυξη στίς Θεῖες Λειτουργίες πού ἐτελέσθησαν σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς. α) Ἱερά Ἀγρυπνία 10-1, β) πρωϊνή Θεία Λειτουργία 5-8 καί γ) 8-10:30).
Τήν παραμονή τῆς μεγάλης Ἑορτῆς ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός τῶν Χριστουγέννων στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, στόν ὁποῖο ἐχοροστάτησε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ἐνῶ ὡμίλησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.
Τό βράδυ ὁ Σεβασμιώτατος παρέστη συμπροσευχόμενος στήν Ἱερά Ἀγρυπνία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν, κατά τήν ὁποία ὡμίλησε στό πολυπληθές Ἐκκλησίασμα, ἐνῶ τό πρωί τῶν Χριστουγέννων ἐχοροστάτησε καί ἐλειτούργησε στόν μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, μέ τήν συμμετοχή χιλιάδων εὐσεβῶν Πατρινῶν, πρός τούς ὁποίους ἐπίσης ἀπηύθυνε ἐγκάρδιο χαιρετισμό.
Ὁ Θεοφιλέστατος, Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, έλειτούργησε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν.
● Σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ἀνεγνώσθη τό Χριστουγεννιάτικο μήνυμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.
https://www.youtube.com/watch?v=Q4KNgbuaMD8
Πλῆθος εὐσεβοῦς Λαοῦ συμμετεῖχε μέ κατάνυξη στίς Θεῖες Λειτουργίες πού ἐτελέσθησαν σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς. α) Ἱερά Ἀγρυπνία 10-1, β) πρωϊνή Θεία Λειτουργία 5-8 καί γ) 8-10:30).
Τήν παραμονή τῆς μεγάλης Ἑορτῆς ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός τῶν Χριστουγέννων στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, στόν ὁποῖο ἐχοροστάτησε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ἐνῶ ὡμίλησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.
Τό βράδυ ὁ Σεβασμιώτατος παρέστη συμπροσευχόμενος στήν Ἱερά Ἀγρυπνία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν, κατά τήν ὁποία ὡμίλησε στό πολυπληθές Ἐκκλησίασμα, ἐνῶ τό πρωί τῶν Χριστουγέννων ἐχοροστάτησε καί ἐλειτούργησε στόν μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, μέ τήν συμμετοχή χιλιάδων εὐσεβῶν Πατρινῶν, πρός τούς ὁποίους ἐπίσης ἀπηύθυνε ἐγκάρδιο χαιρετισμό.
Ὁ Θεοφιλέστατος, Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, έλειτούργησε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν.
● Σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ἀνεγνώσθη τό Χριστουγεννιάτικο μήνυμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.
https://www.youtube.com/watch?v=Q4KNgbuaMD8
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ
12:01 π.μ.
|
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ & ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΩΣΣΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
«Ἀλήθεια, πόσο μᾶς ὠφέλεῖ ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου; Πόσο καταλυτικό στάθηκε τό Γεγονός τῆς Σαρκώσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ στήν πορεῖα τῆς ζωῆς μας καί στό μυστήριο τῆς Σωτηρίας μας; Ἄς ἀναλογιστοῦμε την ἀνείπωτη συγκατάβαση τοῦ νηπιάσαντος Θεοῦ, και ἄς ἀνοίξουμε τίς πύλες τῆς καρδιᾶς μας στόν νεογέννητο Κύριο νά τήν καθαρίσει, νά τήν λυτρώσει, νά τήν θεώσει… ».
Σε λίγες μέρες φτανουν Χριστούγεννα! Πρωτοχρονιά! Χαρείτε λοιπόν!!! Ὑποδεχόμαστε τη Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ μεγάλου μας Φίλου και Λυτρωτή, μαζί με τον καινούργιο χρόνο, δικό Του δώρο και ευλογημένο!
Σας ευχαριστούμε ολόψυχα όλους σας, που μας βοηθάτε ηθικά και υλικά, που μας ενθαρρύνετε καί που ενισχύετε το πολυσχιδές Ενοριακό έργο του Θεού.
Σας ευχόμαστε ολόψυχα αυτά τα Χριστούγεννα, να είναι με τον Χριστό, ουσιαστικά και αληθινά, όπως έχουμε ανάγκη εμείς, η πατρίδα μας, αλλά και όλος ο κόσμος.
Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα,
Ευλογημένο και Ειρηνικό το νέο έτος 2015!!!
Ευλογημένο και Ειρηνικό το νέο έτος 2015!!!
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ
11:45 μ.μ.
|
Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Γιά μιά ἀκόμη φορά γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ὁ οὐράνιος Πατέρας μας κατέρχεται, κλίνας Οὐρανούς, προκειμένου καί πάλι νά μᾶς βεβαιώσῃ, ὅτι ἡ Ἀγάπη σαρκώνεται, ὁ Θεός δηλαδή γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά ἀγκαλιάσῃ καί νά λυτρώσῃ τά πονεμένα καί ταλαιπωρημένα παιδιά Του.
Τά βρίσκει πεσμένα στό χῶμα ἤ βαλτωμένα στή λάσπη. Τά βλέπει μέ τήν ὀδύνη ζωγραφισμένη στά πρόσωπα, πλανώμενα σέ ἀπέλπιδες ὁδούς. Τά ἀκούει νά κραυγάζουν γιά σωτηρία μέ μιά φωνή τόσο διαπεραστική πού συγκλονίζει τούς οὐρανούς.
Τά ἄχραντα πόδια Του, πολλές φορές, πατοῦν στό αἷμα καί τά ἅγια χέρια Του θωπεύουν τά πρόσωπα στά ὁποῖα ρέουν τῆς ἱκεσίας τά δάκρυα.
Κατήντησαν οἱ ἀνθρωποι ἀδύναμα κουφάρια, μέσα στά ὁποῖα λιμοκτονεῖ ἡ ψυχή πού πίστεψε ὅτι θά ζήσῃ μέ τά ξυλοκέρατα τῆς ἄρνησης τοῦ Θεοῦ, τῆς ψεύτικης χαρᾶς, τῆς γήινης ἀπατηλῆς καί ξέφρενης ζωῆς.
Κάποιοι πού ἀπέμειναν «ὑγιεῖς» μέσα σ’ αὐτήν τήν δεινή κατάσταση, πασχίζουν νά παρηγορήσουν, νά στηρίξουν γόνατα παραλελυμένα καί νά κρατήσουν στήν ἐπιφάνεια ὅσους ἤδη βρίσκονται βαθειά στό τέλμα ἤ ἐπιμένουν ἄκριτα καί ἀβασάνιστα νά παραμένουν κολλημένοι στή λάσπη τῆς βορβορώδους καί ἐρεβώδους ζωῆς τους.
Ὅμως, ἰδού. Ὅλων τά βλέμματα, οἱ βαθειές ἐπιθυμίες, ἀκόμα καί ἐκείνων πού δέν ἔχουν συνειδητοποιήσει τήν ὀδυνηρή κατάσταση, συναντῶνται, μέ τοῦ Θεοῦ τό θυσιαστικό θέλημα, μέ τήν ἀγάπη τοῦ οὐρανίου Πατρός καί τή δική του βαθειά ἐπιθυμία νά σώσῃ ὁπωσδήποτε τά παιδιά του.
Γι’ αὐτό ὁ Κύριος ζώνεται καί πάλι τή φτώχεια, προκειμένου νά Τόν ἀναγνωρίσουν. Δείχνει ἤδη ἀπό τό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, τήν ἀπόφασή Του, νά θυσιαστῇ ἑκούσια περνώντας ἀπό τήν ὀδύνη τῆς ἐγκατάλειψης, τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου, τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀνόδου στό Γολγοθᾶ, τῆς ὑψώσεως πάνω στό Σταυρό, τῆς καθόδου στόν Ἅδη καί τῆς τριημέρου ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του.
«Παιδί μου», φωνάζει γοερά ὁ Οὐράνιος Ἐπισκέπτης, «μετά τό δάκρυ ἔρχεται ἡ χαρά, μετά τή λύπη ἡ ἀγαλλίαση, μετά τήν βροχή ἀνατέλλει ὁ λαμπρός ἥλιος, μετά τόν θάνατο λάμπει ἡ οὐράνια δόξα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τώρα παιδί μου, πού ἐδοκίμασες τά πρῶτα καί πικράθηκες. Τώρα πού ἔζησες στό σκοτάδι καί φοβήθηκες∙ Τώρα πού γνωρίζεις ὅτι τό μῖσος φέρνει τόν θάνατο. Τώρα πού γεύτηκες τά ξυλοκέρατα τῆς ἁμαρτίας καί ξέρεις τήν ἐμπειρία τῆς πικρᾶς της γεύσεως∙ Τώρα εἶναι ἡ ὥρα νά πιάσῃς τό δικό μου χέρι γιά νά σηκωθῇς ἀπό τό πτῶμα σου. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα νά μέ ἐμπιστευθῇς γιά νά βρῇς νόημα στή ζωή σου. Τώρα εἶναι ἡ στιγμή νά ἀκούσῃς τόν δικό μου βαθύ σπαραγμό καί τήν φωνή μου τήν γνώριμη, γιά νά συνειδητοποιήσῃς, ὅτι μόνο ἀπό τόν οὐρανό καί τόν Θεό Δημιουργό σου πού ἐκένωσε τούς οὐρανούς καί γεννήθηκε σέ μιά σπηλιά καί ἀνακλήθηκε μέσα σέ μιά φάτνη γιά σένα, προέρχεται ἡ οὐράνια χαρά σου, τό κύρος τῆς ἀξιοπρεπείας καί τῆς πολυπόθητης ἀθανασίας σου, γιά τήν ὁποία εἶσαι πλασμένος καί δημιουργημένος».
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ζώντας βαθειά ἐσωτερικά αὐτή τήν κένωση τῆς ἀγάπης, τήν κάθοδο τοῦ Θεοῦ καί τήν ἄκρα ταπείνωσή Του γιά νά σώσῃ τόν ἄνθρωπο, ἐκφράζει τήν δική του φλόγα τῆς καρδιᾶς, σημαδεύοντας μέ τό λόγο του διαχρονικά τήν πορεία τοῦ κόσμου πρός τή θέωση, μέ τά παρακάτω λόγια.
«Ἐλᾶτε σήμερα νά γιορτάσουμε. Ἐλᾶτε νά πανηγυρίσουμε... Σήμερα μέ τήν Γέννηση τοῦ Κυρίου λύθηκαν τά μακροχρόνια δεσμά. Ὁ διάβολος καταντροπιάστηκε. Οἱ δαίμονες δραπέτευσαν. Ὁ θάνατος καταργήθηκε. Ὁ Παράδεισος ἀνοίχτηκε. Ἡ κατάρα ἐξαφανίστηκε. Ἡ ἁμαρτία διώχθηκε... Ἡ Βασιλεία τοῦ οὐρανοῦ μεταφυτεύτηκε στή γῆ. Οἱ ἄγγελοι συνομιλοῦν μέ τούς ἀνθρώπους. Ὅλα ἔγιναν ἕνα... Γιατί κατέβηκε ὁ Θεός στή γῆ καί ὁ ἄνθρωπος ἀνέβηκε στούς οὐρανούς..»
Ἀδελφοί μου, ἡ προτροπή τῆς Ἐκκλησίας μας, «ἄνω σχῶμεν» τόν νοῦν καί τάς καρδίας» ἄς γίνῃ, ἰδιαιτέρως σήμερα, τό δικό μας σύνθημα, γιά βίωση τῆς οὐράνιας ἐλπίδας, γιά ἐνίσχυση στόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς, γιά ἔξοδο ἀπό τόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης ἀπελπισίας, γιά οὐσιαστική σχέση καί κοινωνία μέ τό Θεό πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά μᾶς, ἀλλά καί γιά κοινωνία μέ τό πρόσωπο τοῦ συνάνθρώπου μας, πού εἶναι ἡ χαρά μας κατά τήν ἀγαπημένη ἔκφραση τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Σᾶς ἀσπάζομαι ὃλους μέ ἀγάπη πατρική καί σᾶς εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, ἔτη πολλά καί εὐλογημένα.
Καλή Πρωτοχρονιά!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
12:38 π.μ.
|
- ΤΡΙΤΗ 23/12 ΕΣΠΕΡΑΣ: Εσπερινός – Όρθρος - Μεγάλες Ώρες των Χριστουγέννων 17:00
- ΤΕΤΑΡΤΗ 24/12 (παραμονή Χριστουγέννων) Οσιομάρτυρος Ευγενίας: Μέγας Εσπερινός της εορτής των Χριστουγέννων μετά της Θείας Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου 07:30(πρωί)
- ΠΕΜΠΤΗ 25/12 Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ:
- α)Βράδυ παραμονής Χριστουγέννων: Μικρά Αγρυπνία-Θεία Λειτουργία 22:00-01:00 μετά τα μεσάνυχτα. β) Πρωινή Θεία Λειτουργία 07:00-10:00.
12:38 π.μ.
|
Το «δράμα» του Θεού.
12:30 π.μ.
|
Το χιόνι στοιβαζόταν πυκνό όλο το απόγευμα, ντύνοντας την ορεινή πολίχνη, που είχε κουρνιάσει στην απάνεμη πλαγιά του βουνού, στα λευκά. Μα ωστόσο ο παγωμένος αέρας σήμερα, παραμονή Χριστούγεννα, δεν της χαριζόταν καθόλου. Τα Χριστούγεννα έρχονταν τυλιγμένα στην ομορφιά.
Κοντοστάθηκε μπρος στην κλειστή πόρτα. Τίναξε το χιόνι από πάνω του, ξερόβηξε και μπήκε. Με το άνοιγμα της πόρτας το χιόνι, σπρωγμένο απ' τον άνεμο, χύθηκε
μέσα κι ανακάτεψε την πνιγηρή ατμόσφαιρα του καπηλειού κάνοντας όλους να γυρίσουν τα κεφάλια τους. Μα αυτός, χωρίς να καλησπερίσει, χωρίς να κοιτάξει κανένα, προχώρησε στη γωνιά του και σωριάστηκε βαρύς στην άδεια καρέκλα, γυρνώντας σχεδόν την πλάτη του σε όλους. Όμως δεν φάνηκε να πειράχτηκε ή να παραξενεύτηκε κανένας. Το γκαρσόνι μάλιστα, με το που τον είδε, έτρεξε αμέσως με το καραφάκι και το ποτήρι στο χέρι στο τραπέζι του.
Όλοι τον ήξεραν στη μικρή τους πόλη.
Το πικρό του δράμα το μοιράζονταν όλοι σιωπηλά. Η θλιβερή ζωή του μπαρμπα - Κοσμά ήταν μέρος της καθημερινής τους έγνοιας. Ήξεραν όλοι το μοναχικό γεράκο
που τον εγκατέλειψε ο γιος του. Τον ήξεραν και τον συμπαθούσαν.
Ο προκομμένος του ήταν φευγάτος από χρόνια. Είχε δηλώσει ότι δεν θέλει καμμιά επικοινωνία. Ήθελε να 'ναι ελεύθερος. Χωρίς δεσμεύσεις. Ο γέρος πικράθηκε
βαθιά. Του μήνυσε πως το σπίτι του θα 'ταν πάντα ανοιχτό. Να τον περιμένει. Κι από τότε η ζωή του έγινε όλη ένα δάκρυ, που απ' τα μάτια του έσταζε αδιάκοπα
στην καρδιά.
Δεν έλεγε σε κανέναν τον πόνο του. Μα όλοι τον γνώριζαν. Κάθε μέρα κατέβαινε στο σταθμό. Την ώρα της άφιξης αυτός ήταν πάντα εκεί. Το σφύριγμα του τραίνου
ανατάραζε μέσα του τρελλά την ελπίδα. Κάθε μέρα τα τραίνα έρχονταν και έφευγαν σφυρίζοντας δυνατά στον αέρα. Κι αυτός περίμενε ...;, περίμενε ...;
Και πιο πολύ τις μέρες τις καλές που όλοι χαίρονται, σαν σήμερα. Τότε δυνάμωνε η απαντοχή του, δυνάμωνε η ελπίδα του, δυνάμωνε ο πόνος. Κι απόψε όλοι ήξεραν
πως από 'κεί ερχόταν πάλι. Διπλά πικραμένος, διπλά απελπισμένος. Για μια φορά ακόμα θα κάμει μόνος του Χριστούγεννα.
Βυθισμένος στις μαύρες του αναμνήσεις άδειαζε σταγόνα - σταγόνα το ποτήρι του, πασχίζοντας μάταια να ρίξει φάρμακο στο φαρμάκι της καρδιάς του.
Η νύχτα προχώρησε. Το καπηλειό άδειαζε, μια και όλοι βιαζόντουσαν να γυρίσουν στα σπίτια τους για τη μεγάλη γιορτή. Έφυγε τελευταίος. Μα αντί να ανηφορίσει
για το σπίτι του, τα βήματά του κατηφόρισαν ανεξήγητα ως το σταθμό. Γιατί πήγαινε εκεί; Ούτε που καταλάβαινε.
Οι αποβάθρες έρημες. Κανένα ζωντανό πλάσμα δεν κουνιόταν εδώ. Το τελευταίο τραίνο είχε σφυρίξει εδώ και ώρες. Κάθισε σ' ένα παγκάκι. Το υπόστεγο τον προστάτευε απ' το χιόνι, μα όχι κι απ' τον άνεμο και το κρύο. Τυλίχτηκε στο χοντρό του παλτό. Ο βαθύς πόνος του έσχιζε την καρδιά. Το μυαλό του θόλωνε. Δε νοιαζόταν πια για τίποτε. Η ώρα περνούσε, μα ο χρόνος έπαψε να υπάρχει γι 'αυτόν. Ώσπου ακούστηκαν κάποια βήματα δίπλα του. Ο παπάς κατέβαινε για τη νυχτερινή γιορτινή Λειτουργία. Τον είδε και απορημένος πλησίασε.
- Μπαρμπα - Κοσμά, τέτοια ώρα τί κάνεις εδώ;
Δεν αποκρίθηκε. Δεν είχε όρεξη για κουβέντες. Η μορφή του σκοτείνιαζε απ' τη μελαγχολία.
- Έλα στη Λειτουργία απόψε, συνέχισε ο παπάς. Έτσι, να γλυκαθεί λιγάκι η ψυχή σου, μέρα που είναι.
- Τράβα το δρόμο σου, παπά. Άσε με στο χάλι μου, είπε ανόρεχτα.
Ο παπάς επέμεινε. Μα ο γέρος έχασε την υπομονή του.
- Φύγε, παπά. Τα 'παμε και τα ξανάπαμε αυτά. Ο Θεός σου δεν υπάρχει για μένα. Μη με κεντρίζεις περισσότερο, μέρα που είναι. Τράβα στη δουλειά σου, το καλό
που σου θέλω.
- Καλά λοιπόν, φεύγω. Μα η πόρτα θα 'ναι ανοιχτή, όποτε κι αν θελήσεις.
Ο παπάς έφυγε και ο γέρος έγειρε αποκαμωμένος στο παγκάκι. Έκλεισε τα μάτια του, μα πού ύπνος μ' αυτή την παγωνιά που έφτανε ως τα κόκκαλα. Ο αβάσταχτος
πόνος διαπερνούσε τα σώψυχά του σωρεύοντας κρυάδα στην καρδιά του.
Ολόμαυρη η παγωμένη νύχτα γύρω του. Θανατερό το κρύο σκοτάδι μέσα του. Ο κόσμος όλος, έξω και μέσα του, ένας τάφος. Έρημος, κρύος, σκοτεινός.
Ένοιωσε την απόλυτη μοναξιά. Βίωσε την πλέρια δυστυχία. Βούλιαξε στην έσχατη απόγνωση. Τί περισσότερο θα μπορούσε να' ναι η κόλαση;
- Γιέ μου! βόγκηξε δυνατά και σωριάστηκε σαν το κουβάρι.
Ο άνεμος μούγκρισε δυνατά και ξανάφερε στ' αυτιά του ολόιδια τη φωνή του.
- Γιέ μου!
Την πήγε μακριά και την ξανάφερε. Και βάλθηκε να κάνει το ίδιο ξανά και ξανά, λες και τον ευχαριστούσε να μαστιγώνει αλύπητα τ' αυτιά και την καρδιά του
γέρου.
Μα όχι! Κάποιος φαίνεται να του μιλάει πραγματικά. Ακούει ξεκάθαρα μεσ' στου ανέμου τη βοή όχι τη δική του, μα κάποια άλλη, παράξενη φωνή.
- Γιέ μου!
- Ποιος είναι; αναρωτήθηκε. Μήπως ονειρευόταν;
Ποιος θα μπορούσε να τον φωνάζει γιο του; Έστρεψε τα κουρασμένα του βλέφαρα δώθε - κείθε. Μεσ' στη θολούρα του μυαλού του και της νύχτας αγνάντεψε μια ανάερη μορφή, που έσβηνε και φαινόταν σαν τις νιφάδες του χιονιού, που χόρευαν στον αέρα. Η απόκοσμη φωνή δεν έπαυε να αντηχεί σαν χάδι απαλό στ' αυτιά του. Μα τα θαμπά του μάτια δεν μπορούσαν ν' αντικρύσουν καθαρά τη μορφή που όλο ερχόταν κι έφευγε από μπροστά του.
Του φάνηκε αρχικά σα να 'ταν το πρόσωπο του συχωρεμένου του πατέρα. Μετά του φάνταζε σαν τη μορφή του παπά που του μίλησε νωρίτερα. Μα τέλος όλα ξεκαθάρισαν. Μπροστά του έλαμψε ολοκάθαρα του ίδιου του Χριστού το πρόσωπο, γλυκύτατο και ολοφώτεινο.
- Πέθανα φαίνεται, σκέφτηκε. Βρίσκομαι σ' άλλο κόσμο πια!
- Ολόκληρη ζωή σε περιμένω, γιέ μου. Γιατί δεν έρχεσαι κοντά μου; ακούστηκε ζεστή η θεϊκή φωνή.
Ο γέρος τα χρειάστηκε.
- Κοντά σου εγώ; Μα πώς να' ρθώ; Διάλεξα την ελευθερία μου από σένα. Πώς να ξαναγυρίσω τώρα; Και πώς μαζί σου να λογαριαστώ;
- Εσύ γι' αυτό ποθείς να 'ρθεί κοντά σου το παιδί σου; Για να σου δώσει λογαριασμό;
- Και βέβαια όχι! Ας ήτανε μονάχα να γυρίσει.
- Αυτό συμβαίνει και σε μένα. Μπορείς να με περιφρονείς, να μ' αγνοήσεις. Μα το δικαίωμα να σ' αγαπώ μπορείς να μου το πάρεις; Σε καρτερώ, θαρρείς, για
να βγάλω το άχτι μου; Κοντά μου σε καλώ, γιατί σε λαχταράω, γιέ μου. Μόνο γι’ αυτό. Ο πόνος μου είναι βαθύς, όσο σε ξένα, μακρινά από μένα, μονοπάτια περπατάς.
Πικρό το δάκρυ μου πίσω απ' το κάθε βήμα σου σταλάζει. Ολόκληρη ζωή κλαίω για σένα. Εσύ τουλάχιστον μπορείς να καταλάβεις τί σημαίνει αυτό. Ό, τι περνάς
εσύ από το γιο σου, περνώ από σένα και εγώ. Και σκέψου ακόμα, πως εσύ πονάς για ένα σου παιδί μονάχα, μα εγώ για αναρίθμητα.
Σα να 'πεσαν λέπια από τα μάτια του, σα να σκορπίστηκε ομίχλη απ' το μυαλό του, ξαφνικά κατάλαβε. Συνειδητοποίησε το δράμα του Θεού. Τον ασίγαστο πόνο Του
για τα παιδιά Του. Την απροσμέτρητη λαχτάρα Του να τα μαζέψει όλα γύρω Του, στο πατρικό τους σπίτι. Για πρώτη φορά ένοιωσε πατέρα του Αυτόν, που ως τότε
έβλεπε σαν ανελέητο αφεντικό. Η εμπειρία τον συντάραξε.
- Σε νοιώθω, Θέ μου, πράγματι, μουρμούρισε. Πατέρας είμαι κι εγώ, φαντάζομαι τον πόνο σου. Μα δεν σε γνώριζα πριν. Πρώτη φορά σε ανταμώνω και μένω εκστατικός.
Η θεϊκή μορφή αχτινοβολούσε κύματα ζεστασιάς κι αγάπης που τύλιγαν το γέρικο κορμί σε μια ολόθερμη αγκαλιά. Η καρδιά του ζεστάθηκε. Δεν ένοιωθε καθόλου
παγωνιά.
- Έλα στο σπίτι μου και εκεί δεν θα σου λείψει τίποτα, είπε κι άρχισε η θεϊκή μορφή να χάνεται.
Μα σύγκαιρα ο αέρας γέμισε από το γλυκό ήχο της καμπάνας που σήμαινε Χριστούγεννα. Ο γέρος ανασάλεψε ξυπνώντας απ' το μαγευτικό του όνειρο. Μα ήταν αλήθεια όνειρο; Κι όμως δεν ένοιωθε το κρύο πια. Και η καρδιά του πέταγε σαν του μικρού παιδιού.
Σηκώθηκε γρήγορα. Τα πόδια του ανάλαφρα τον έφεραν στην εκκλησιά. Ήταν μισογεμάτη κιόλας. Χρόνια είχε να δρασκελίσει το κατώφλι της. Έπιασε μια γωνιά. Το βλέμμα του πλανήθηκε ένα γύρο. Στάθηκε στις μεγάλες εικόνες του Χριστού και της Παναγίας στο τέμπλο. Τους ένοιωσε δικούς του. Η καρδιά του αναγάλλιασε.
Σαν τότε που έτρεχε παιδί στην αγκαλιά της μάνας, του πατέρα του. Στη ζεστασιά του πατρικού σπιτιού του.
Μα εκεί στο πλάι του, παραμπροστά, στη δεξιά κολόνα ακουμπισμένος, ένας γεροδεμένος άντρας, ώρα τώρα, τον παρατηρούσε επίμονα. Κάποια στιγμή ήρθε και στάθηκε κοντά του. Τον άγγιξε απαλά. Ο μπαρμπα - Κοσμάς γύρισε παραξενεμένος. Κοιτάχτηκαν λίγες στιγμές ακίνητοι. Και ξαφνικά ...;
- Πατέρα!
- Γιέ μου!
Αγκαλιάστηκαν σφιχτά. Σηκώθηκε σούσουρο τριγύρω, ο παπάς πρόβαλε απορημένος το κεφάλι απ' την Ωραία Πύλη, η ψαλμωδία σχεδόν σταμάτησε.
- Σ' έψαχνα, πατέρα, στο σπίτι. Πού ήσουνα; ρωτούσε χαμηλόφωνα ο γιος.
Μα η φωνή του ευτυχισμένου γεράκου είχε πνιγεί μεσ' στους λυγμούς του. Τα μάτια του, θολά απ' τα δάκρυα, αναζήτησαν τη θεϊκή μορφή στην εικόνα του τέμπλου.
- Θέ μου, δεν πρόλαβα να 'ρθώ στο σπίτι σου, κι όλα τα βρήκα. Τί όμορφα εκείνα τα Χριστούγεννα!
Κοντοστάθηκε μπρος στην κλειστή πόρτα. Τίναξε το χιόνι από πάνω του, ξερόβηξε και μπήκε. Με το άνοιγμα της πόρτας το χιόνι, σπρωγμένο απ' τον άνεμο, χύθηκε
μέσα κι ανακάτεψε την πνιγηρή ατμόσφαιρα του καπηλειού κάνοντας όλους να γυρίσουν τα κεφάλια τους. Μα αυτός, χωρίς να καλησπερίσει, χωρίς να κοιτάξει κανένα, προχώρησε στη γωνιά του και σωριάστηκε βαρύς στην άδεια καρέκλα, γυρνώντας σχεδόν την πλάτη του σε όλους. Όμως δεν φάνηκε να πειράχτηκε ή να παραξενεύτηκε κανένας. Το γκαρσόνι μάλιστα, με το που τον είδε, έτρεξε αμέσως με το καραφάκι και το ποτήρι στο χέρι στο τραπέζι του.
Όλοι τον ήξεραν στη μικρή τους πόλη.
Το πικρό του δράμα το μοιράζονταν όλοι σιωπηλά. Η θλιβερή ζωή του μπαρμπα - Κοσμά ήταν μέρος της καθημερινής τους έγνοιας. Ήξεραν όλοι το μοναχικό γεράκο
που τον εγκατέλειψε ο γιος του. Τον ήξεραν και τον συμπαθούσαν.
Ο προκομμένος του ήταν φευγάτος από χρόνια. Είχε δηλώσει ότι δεν θέλει καμμιά επικοινωνία. Ήθελε να 'ναι ελεύθερος. Χωρίς δεσμεύσεις. Ο γέρος πικράθηκε
βαθιά. Του μήνυσε πως το σπίτι του θα 'ταν πάντα ανοιχτό. Να τον περιμένει. Κι από τότε η ζωή του έγινε όλη ένα δάκρυ, που απ' τα μάτια του έσταζε αδιάκοπα
στην καρδιά.
Δεν έλεγε σε κανέναν τον πόνο του. Μα όλοι τον γνώριζαν. Κάθε μέρα κατέβαινε στο σταθμό. Την ώρα της άφιξης αυτός ήταν πάντα εκεί. Το σφύριγμα του τραίνου
ανατάραζε μέσα του τρελλά την ελπίδα. Κάθε μέρα τα τραίνα έρχονταν και έφευγαν σφυρίζοντας δυνατά στον αέρα. Κι αυτός περίμενε ...;, περίμενε ...;
Και πιο πολύ τις μέρες τις καλές που όλοι χαίρονται, σαν σήμερα. Τότε δυνάμωνε η απαντοχή του, δυνάμωνε η ελπίδα του, δυνάμωνε ο πόνος. Κι απόψε όλοι ήξεραν
πως από 'κεί ερχόταν πάλι. Διπλά πικραμένος, διπλά απελπισμένος. Για μια φορά ακόμα θα κάμει μόνος του Χριστούγεννα.
Βυθισμένος στις μαύρες του αναμνήσεις άδειαζε σταγόνα - σταγόνα το ποτήρι του, πασχίζοντας μάταια να ρίξει φάρμακο στο φαρμάκι της καρδιάς του.
Η νύχτα προχώρησε. Το καπηλειό άδειαζε, μια και όλοι βιαζόντουσαν να γυρίσουν στα σπίτια τους για τη μεγάλη γιορτή. Έφυγε τελευταίος. Μα αντί να ανηφορίσει
για το σπίτι του, τα βήματά του κατηφόρισαν ανεξήγητα ως το σταθμό. Γιατί πήγαινε εκεί; Ούτε που καταλάβαινε.
Οι αποβάθρες έρημες. Κανένα ζωντανό πλάσμα δεν κουνιόταν εδώ. Το τελευταίο τραίνο είχε σφυρίξει εδώ και ώρες. Κάθισε σ' ένα παγκάκι. Το υπόστεγο τον προστάτευε απ' το χιόνι, μα όχι κι απ' τον άνεμο και το κρύο. Τυλίχτηκε στο χοντρό του παλτό. Ο βαθύς πόνος του έσχιζε την καρδιά. Το μυαλό του θόλωνε. Δε νοιαζόταν πια για τίποτε. Η ώρα περνούσε, μα ο χρόνος έπαψε να υπάρχει γι 'αυτόν. Ώσπου ακούστηκαν κάποια βήματα δίπλα του. Ο παπάς κατέβαινε για τη νυχτερινή γιορτινή Λειτουργία. Τον είδε και απορημένος πλησίασε.
- Μπαρμπα - Κοσμά, τέτοια ώρα τί κάνεις εδώ;
Δεν αποκρίθηκε. Δεν είχε όρεξη για κουβέντες. Η μορφή του σκοτείνιαζε απ' τη μελαγχολία.
- Έλα στη Λειτουργία απόψε, συνέχισε ο παπάς. Έτσι, να γλυκαθεί λιγάκι η ψυχή σου, μέρα που είναι.
- Τράβα το δρόμο σου, παπά. Άσε με στο χάλι μου, είπε ανόρεχτα.
Ο παπάς επέμεινε. Μα ο γέρος έχασε την υπομονή του.
- Φύγε, παπά. Τα 'παμε και τα ξανάπαμε αυτά. Ο Θεός σου δεν υπάρχει για μένα. Μη με κεντρίζεις περισσότερο, μέρα που είναι. Τράβα στη δουλειά σου, το καλό
που σου θέλω.
- Καλά λοιπόν, φεύγω. Μα η πόρτα θα 'ναι ανοιχτή, όποτε κι αν θελήσεις.
Ο παπάς έφυγε και ο γέρος έγειρε αποκαμωμένος στο παγκάκι. Έκλεισε τα μάτια του, μα πού ύπνος μ' αυτή την παγωνιά που έφτανε ως τα κόκκαλα. Ο αβάσταχτος
πόνος διαπερνούσε τα σώψυχά του σωρεύοντας κρυάδα στην καρδιά του.
Ολόμαυρη η παγωμένη νύχτα γύρω του. Θανατερό το κρύο σκοτάδι μέσα του. Ο κόσμος όλος, έξω και μέσα του, ένας τάφος. Έρημος, κρύος, σκοτεινός.
Ένοιωσε την απόλυτη μοναξιά. Βίωσε την πλέρια δυστυχία. Βούλιαξε στην έσχατη απόγνωση. Τί περισσότερο θα μπορούσε να' ναι η κόλαση;
- Γιέ μου! βόγκηξε δυνατά και σωριάστηκε σαν το κουβάρι.
Ο άνεμος μούγκρισε δυνατά και ξανάφερε στ' αυτιά του ολόιδια τη φωνή του.
- Γιέ μου!
Την πήγε μακριά και την ξανάφερε. Και βάλθηκε να κάνει το ίδιο ξανά και ξανά, λες και τον ευχαριστούσε να μαστιγώνει αλύπητα τ' αυτιά και την καρδιά του
γέρου.
Μα όχι! Κάποιος φαίνεται να του μιλάει πραγματικά. Ακούει ξεκάθαρα μεσ' στου ανέμου τη βοή όχι τη δική του, μα κάποια άλλη, παράξενη φωνή.
- Γιέ μου!
- Ποιος είναι; αναρωτήθηκε. Μήπως ονειρευόταν;
Ποιος θα μπορούσε να τον φωνάζει γιο του; Έστρεψε τα κουρασμένα του βλέφαρα δώθε - κείθε. Μεσ' στη θολούρα του μυαλού του και της νύχτας αγνάντεψε μια ανάερη μορφή, που έσβηνε και φαινόταν σαν τις νιφάδες του χιονιού, που χόρευαν στον αέρα. Η απόκοσμη φωνή δεν έπαυε να αντηχεί σαν χάδι απαλό στ' αυτιά του. Μα τα θαμπά του μάτια δεν μπορούσαν ν' αντικρύσουν καθαρά τη μορφή που όλο ερχόταν κι έφευγε από μπροστά του.
Του φάνηκε αρχικά σα να 'ταν το πρόσωπο του συχωρεμένου του πατέρα. Μετά του φάνταζε σαν τη μορφή του παπά που του μίλησε νωρίτερα. Μα τέλος όλα ξεκαθάρισαν. Μπροστά του έλαμψε ολοκάθαρα του ίδιου του Χριστού το πρόσωπο, γλυκύτατο και ολοφώτεινο.
- Πέθανα φαίνεται, σκέφτηκε. Βρίσκομαι σ' άλλο κόσμο πια!
- Ολόκληρη ζωή σε περιμένω, γιέ μου. Γιατί δεν έρχεσαι κοντά μου; ακούστηκε ζεστή η θεϊκή φωνή.
Ο γέρος τα χρειάστηκε.
- Κοντά σου εγώ; Μα πώς να' ρθώ; Διάλεξα την ελευθερία μου από σένα. Πώς να ξαναγυρίσω τώρα; Και πώς μαζί σου να λογαριαστώ;
- Εσύ γι' αυτό ποθείς να 'ρθεί κοντά σου το παιδί σου; Για να σου δώσει λογαριασμό;
- Και βέβαια όχι! Ας ήτανε μονάχα να γυρίσει.
- Αυτό συμβαίνει και σε μένα. Μπορείς να με περιφρονείς, να μ' αγνοήσεις. Μα το δικαίωμα να σ' αγαπώ μπορείς να μου το πάρεις; Σε καρτερώ, θαρρείς, για
να βγάλω το άχτι μου; Κοντά μου σε καλώ, γιατί σε λαχταράω, γιέ μου. Μόνο γι’ αυτό. Ο πόνος μου είναι βαθύς, όσο σε ξένα, μακρινά από μένα, μονοπάτια περπατάς.
Πικρό το δάκρυ μου πίσω απ' το κάθε βήμα σου σταλάζει. Ολόκληρη ζωή κλαίω για σένα. Εσύ τουλάχιστον μπορείς να καταλάβεις τί σημαίνει αυτό. Ό, τι περνάς
εσύ από το γιο σου, περνώ από σένα και εγώ. Και σκέψου ακόμα, πως εσύ πονάς για ένα σου παιδί μονάχα, μα εγώ για αναρίθμητα.
Σα να 'πεσαν λέπια από τα μάτια του, σα να σκορπίστηκε ομίχλη απ' το μυαλό του, ξαφνικά κατάλαβε. Συνειδητοποίησε το δράμα του Θεού. Τον ασίγαστο πόνο Του
για τα παιδιά Του. Την απροσμέτρητη λαχτάρα Του να τα μαζέψει όλα γύρω Του, στο πατρικό τους σπίτι. Για πρώτη φορά ένοιωσε πατέρα του Αυτόν, που ως τότε
έβλεπε σαν ανελέητο αφεντικό. Η εμπειρία τον συντάραξε.
- Σε νοιώθω, Θέ μου, πράγματι, μουρμούρισε. Πατέρας είμαι κι εγώ, φαντάζομαι τον πόνο σου. Μα δεν σε γνώριζα πριν. Πρώτη φορά σε ανταμώνω και μένω εκστατικός.
Η θεϊκή μορφή αχτινοβολούσε κύματα ζεστασιάς κι αγάπης που τύλιγαν το γέρικο κορμί σε μια ολόθερμη αγκαλιά. Η καρδιά του ζεστάθηκε. Δεν ένοιωθε καθόλου
παγωνιά.
- Έλα στο σπίτι μου και εκεί δεν θα σου λείψει τίποτα, είπε κι άρχισε η θεϊκή μορφή να χάνεται.
Μα σύγκαιρα ο αέρας γέμισε από το γλυκό ήχο της καμπάνας που σήμαινε Χριστούγεννα. Ο γέρος ανασάλεψε ξυπνώντας απ' το μαγευτικό του όνειρο. Μα ήταν αλήθεια όνειρο; Κι όμως δεν ένοιωθε το κρύο πια. Και η καρδιά του πέταγε σαν του μικρού παιδιού.
Σηκώθηκε γρήγορα. Τα πόδια του ανάλαφρα τον έφεραν στην εκκλησιά. Ήταν μισογεμάτη κιόλας. Χρόνια είχε να δρασκελίσει το κατώφλι της. Έπιασε μια γωνιά. Το βλέμμα του πλανήθηκε ένα γύρο. Στάθηκε στις μεγάλες εικόνες του Χριστού και της Παναγίας στο τέμπλο. Τους ένοιωσε δικούς του. Η καρδιά του αναγάλλιασε.
Σαν τότε που έτρεχε παιδί στην αγκαλιά της μάνας, του πατέρα του. Στη ζεστασιά του πατρικού σπιτιού του.
Μα εκεί στο πλάι του, παραμπροστά, στη δεξιά κολόνα ακουμπισμένος, ένας γεροδεμένος άντρας, ώρα τώρα, τον παρατηρούσε επίμονα. Κάποια στιγμή ήρθε και στάθηκε κοντά του. Τον άγγιξε απαλά. Ο μπαρμπα - Κοσμάς γύρισε παραξενεμένος. Κοιτάχτηκαν λίγες στιγμές ακίνητοι. Και ξαφνικά ...;
- Πατέρα!
- Γιέ μου!
Αγκαλιάστηκαν σφιχτά. Σηκώθηκε σούσουρο τριγύρω, ο παπάς πρόβαλε απορημένος το κεφάλι απ' την Ωραία Πύλη, η ψαλμωδία σχεδόν σταμάτησε.
- Σ' έψαχνα, πατέρα, στο σπίτι. Πού ήσουνα; ρωτούσε χαμηλόφωνα ο γιος.
Μα η φωνή του ευτυχισμένου γεράκου είχε πνιγεί μεσ' στους λυγμούς του. Τα μάτια του, θολά απ' τα δάκρυα, αναζήτησαν τη θεϊκή μορφή στην εικόνα του τέμπλου.
- Θέ μου, δεν πρόλαβα να 'ρθώ στο σπίτι σου, κι όλα τα βρήκα. Τί όμορφα εκείνα τα Χριστούγεννα!
Το «δράμα» του Θεού.
Μία Χριστουγεννιάτικη ιστορία – π. Δημητρίου Μπόκου (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3 στο)
Τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ...
12:26 π.μ.
|
Πρός ἕνα μελλοντικό προσκυνητή: Γιά τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ἑτοιμάζεσαι γιά ταξίδι στούς Ἅγίους Τόπους τοῦ Κυρίου. Ἄκουσες, λές, τήν ὁμιλία τοῦ δεσπότη Νεκταρίου περί τοῦ προηγούμενου προσκυνηματικοῦ ταξιδιοῦ, ὁπότε αὐτό σέ ἐνθάρρυνε ἀκόμα περισσότερο νά πραγματοποιήσεις τόν ἀγαθό σκοπό σου. Ὅμως ἤθελες ἐνόψει Χριστουγέννων ἀκόμα κάτι νά μάθεις περί τοῦ σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ, τούτου τοῦ γήινου παλατιοῦ τοῦ οὐράνιου Βασιλιᾶ.
Ἡ πλέον δοξασμένη ἀπ᾿ ὅλες τίς σπηλιές στόν κόσμο βρίσκεται στό τέλος τῆς πόλης τῆς Βηθλεέμ . Καλός δρόμος, λευκός σάν ὕφασμα, ὁδηγεῖ τούς προσκυνητές ἀπό τά Ἱεροσόλυμα πρός τή Βηθλεέμ. Ὅμως ἐμεῖς λίγη προσοχή δώσαμε στόν δρόμο. Μέ τά μάτια κοιτούσαμε τόν δρόμο, ἐνῶ μέ τίς σκέψεις σκεφτόμασταν περί ἐκείνης τῆς ἱερῆς σπηλιᾶς. Γύρω μας πέτρινοι σωροί, γύρω ἀπό τόν δρόμο κάτι λίγες πρασινάδες, λίγα ἀμπέλια, μερικοί κῆποι μέ ἐλαιόδεντρα, ποῦ καί ποῦ κάποιος ἀγρός μέ σιτάρι, ἀλλά κυρίως πέτρες. Ὅμως δέν μᾶς νοιάζει.Τά μάτια μας κοιτάζουν ὅλα αὐτά ἐπιφανειακά, ἐνῶ ἡ ψυχή μας προσδοκᾶ νά δεῖ ἐκείνη τήν ἀγαπητή σπηλιά.
Περνᾶμε δίπλα ἀπό τή μονή τοῦ Ἁγίου Ἠλία, ὅπου οἱ σοφοί τῆς ἀνατολῆς πέρασαν τή νύχτα κατά τήν ἐπιστροφή τους ἀπό τή Βηθλεέμ, καί ὅπου ἔλαβαν σημάδι ἀπό τόν οὐρανό, νά μήν πᾶνε στόν Ἡρώδη ἀλλά νά γυρίσουν ἀπό ἄλλο δρόμο γιά τήν πατρίδα τους.
Μπαίνουμε στή Βηθλεέμ, στή Μπετλεχέμ, πού σημαίνει «ὁ Οἶκος τοῦ ἄρτου». Μυστηριώδης καί πολυσήμαντη ὀνομασία τῆς πόλης, ὅπου γεννήθηκε Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (Ἰωάν. στ΄ : 35). Ἡ πόλη ἀραβική. Παντοῦ Ἄραβες μόνο κάπου κάπου κάποιος Ἕλληνας ἤ Ἑβραῖος. Πολλοί μιλοῦν καί ρωσικά· ἔμαθαν λόγω τῶν χιλιάδων καί χιλιάδων Ρώσων προσκυνητῶν, πού ἔρχονταν ἐδῶ. Οἱ δικοί μας μιλοῦν μαζί τους σέρβικα, καί κάπως συνεννοοῦνται. Μᾶς περικυκλώνουν, μᾶς προσφέρουν τά κομπολόγια, τίς εἰκόνες, τούς μικρούς σεντεφένιους σταυρούς, καί διάφορα πράγματα φτιαγμένα ἀπό ξύλο ἐλιᾶς. Αὐτά πωλοῦν, ἀπ᾿ αὐτό ζοῦν. Κι ἔτσι ὁλόκληρη πόλη ζεῖ ἀπό τόν Χριστό, καί αὐτό ὄχι πρόσφατα ἀλλά ἀπό πρίν πολλούς αἰῶνες. Ὅμως ὅλα αὐτά πρός τό παρόν λίγο μᾶς ἐνδιαφέρουν, τά μάτια μας ἐπιζητοῦν ἐκείνη τήν ἔνδοξη σπηλιά. Ποῦ εἶναι τό ἅγιο σπήλαιο, ρωτᾶμε; Μᾶς ὁδηγοῦν σέ μακριά ὁδό, καί μᾶς εἰσάγουν στήν εὐρεία ἐκκλησία μέ πολλές, πολλές μαρμάρινες κολόνες. Ἐδῶ εἶναι, λοιπόν, τό σπήλαιο μέσα σέ τούτη τήν ἐκκλησία. Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανός ἀνέγειρε αὐτή τή μεγάλη ἐκκλησία πάνω ἀπό τό σπήλαιο μισή χιλιετία μετά ἀπό τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.
Κατεβαίνουμε μερικά σκαλιά κάτω ἀπό τό πάτωμα τῆς ἐκκλησίας, στή σπηλιά. Ἡ καρδιά μας τρεμοπαίζει καί καίγεται. Σ᾿ αὐτή τήν κρύα σπηλιά πρῶτα ἄρχισε νά χτυπᾶ ἡ πλέον ζεστή καρδιά, πού χτύπησε στή γῆ. Κάθε κτύπος τούτης τῆς καρδιᾶς σήμαινε ἀγάπη καί μόνο ἀγάπη πρός τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Δεξιά ἕνα ἱερό μέ πολλά χρυσά καί ἀσημένια κανδήλια. Ἐκεῖ γεννήθηκε Αὐτός, ἀπό τήν πεντακάθαρη Παρθένο Μαρία. Ἀριστερά ἄλλο ἱερό, πάλι μέ πολλά κανδήλια. Ἐκεῖ ῆταν ἡ φάτνη καί ἐκεῖ Αὐτός κείτονταν στά φασκιά, στά ἄχυρα, στή φάτνη.
Πολλοί ἀπό τούς προσκυνητές μας ἄρχισαν νά κλαῖνε ἀπό συγκίνηση. Εἶπε ὁ Θεός μέσα ἀπό τόν προφήτη: «Καί ἀφελῶ τήν καρδίαν σαρκίνην» ( Ἰεζ. 36:26). Σ᾿ αὐτή τή σπηλιά -ἐάν ὄχι ὁπουδήποτε ἀλλοῦ- ἡ λίθινη καρδιά γίνεται μαλακή σάν θερμαινόμενο κερί. Ἡ σπηλιά ἀπό μόνη της εἶναι στενάχωρη καί σκοτεινή. Στούς Ἅγίους Τόπους ὑπάρχουν πολλές πιό εὐρύχωρες καί ὡραιότερες σπηλιές. Ὑπάρχουν εὐχάριστες γιά ζῶα, ὑπάρχουν ἄλλες ὅπου κατοικοῦν ἄνθρωποι, ὑπάρχουν πάλι κάποιες πού χρησίμευαν γιά τάφους. Ὅμως ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Φιλάνθρωπος, κατεβαίνοντας ἀπό τόν θρόνο τῆς αἰώνιας λαμπρότητας στή γῆ, δέν ἐπέλεξε οὔτε ἀπό τίς σπηλιές τήν κάλλιστη, τή φωτεινότατη καί τήν πλέον εὐχάριστή.
Ὦ πόση ταπεινοφροσύνη! Πόση ταπείνωση γιά μᾶς! Γι᾿ αὐτό πέφτουμε στά γόνατα, ὅλοι, καί κάνουμε μετάνοιες μπροστά Του, στόν αἰώνιο Νοῦ καί στήν αἰώνια Ἀγάπη. Καί οἱ ψυχές μας ὑψώνονται ἀπ᾿ αὐτή τή σπηλιά πρός Ἐκεῖνον, τόν Βασιλιά τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τόν Νικητή τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Ἐξάλου, τί εἶναι γιά μᾶς ἡ σπηλιά Του παρά ράπισμα στή ματαιοδοξία μας καί μόνιμος μάρτυρας τοῦ μεγαλείου Του; Αὐτός, ἀναστημένος καί ζωντανός Κύριος μαζί μέ μᾶς ταξιδεύει ἀόρατα, σάν κάποτε μέ τούς δυό μαθητές Του στούς Ἐμμαούς. Καί ἐμεῖς αἰσθανόμαστε τήν παρουσία Του, καί χαιρόμαστε σέ κάθε βῆμα.
Ὅταν ψάλαμε τό τροπάριο τῶν Χριστουγέννων, φώναξε ἕνας προσκυνητής: «Ὁ Χριστός γεννήθηκε»! Καί ἐμεῖς ὅλοι: «Ἀληθῶς γεννήθηκε»! Καί ἤχησε ὅλη ἡ σπηλιά σάν μεγάλη καμπάνα. Ὕστερα βγήκαμε καί πήγαμε νά ἐπισκεφθοῦμε τόν Ἕληνα Μητροπολίτη, καί ὕστερα παρά κάτω. Ὅμως ἡ ψυχή μας παρέμεινε στό ἅγιο Σπήλαιο, καί τό ἅγιο Σπήλαιο στήν ψυχή ἕως τήν σήμερον ἡμέρα.
Ἀπό τό βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται…»
Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄ Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ»
Ἡ πλέον δοξασμένη ἀπ᾿ ὅλες τίς σπηλιές στόν κόσμο βρίσκεται στό τέλος τῆς πόλης τῆς Βηθλεέμ . Καλός δρόμος, λευκός σάν ὕφασμα, ὁδηγεῖ τούς προσκυνητές ἀπό τά Ἱεροσόλυμα πρός τή Βηθλεέμ. Ὅμως ἐμεῖς λίγη προσοχή δώσαμε στόν δρόμο. Μέ τά μάτια κοιτούσαμε τόν δρόμο, ἐνῶ μέ τίς σκέψεις σκεφτόμασταν περί ἐκείνης τῆς ἱερῆς σπηλιᾶς. Γύρω μας πέτρινοι σωροί, γύρω ἀπό τόν δρόμο κάτι λίγες πρασινάδες, λίγα ἀμπέλια, μερικοί κῆποι μέ ἐλαιόδεντρα, ποῦ καί ποῦ κάποιος ἀγρός μέ σιτάρι, ἀλλά κυρίως πέτρες. Ὅμως δέν μᾶς νοιάζει.Τά μάτια μας κοιτάζουν ὅλα αὐτά ἐπιφανειακά, ἐνῶ ἡ ψυχή μας προσδοκᾶ νά δεῖ ἐκείνη τήν ἀγαπητή σπηλιά.
Περνᾶμε δίπλα ἀπό τή μονή τοῦ Ἁγίου Ἠλία, ὅπου οἱ σοφοί τῆς ἀνατολῆς πέρασαν τή νύχτα κατά τήν ἐπιστροφή τους ἀπό τή Βηθλεέμ, καί ὅπου ἔλαβαν σημάδι ἀπό τόν οὐρανό, νά μήν πᾶνε στόν Ἡρώδη ἀλλά νά γυρίσουν ἀπό ἄλλο δρόμο γιά τήν πατρίδα τους.
Μπαίνουμε στή Βηθλεέμ, στή Μπετλεχέμ, πού σημαίνει «ὁ Οἶκος τοῦ ἄρτου». Μυστηριώδης καί πολυσήμαντη ὀνομασία τῆς πόλης, ὅπου γεννήθηκε Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (Ἰωάν. στ΄ : 35). Ἡ πόλη ἀραβική. Παντοῦ Ἄραβες μόνο κάπου κάπου κάποιος Ἕλληνας ἤ Ἑβραῖος. Πολλοί μιλοῦν καί ρωσικά· ἔμαθαν λόγω τῶν χιλιάδων καί χιλιάδων Ρώσων προσκυνητῶν, πού ἔρχονταν ἐδῶ. Οἱ δικοί μας μιλοῦν μαζί τους σέρβικα, καί κάπως συνεννοοῦνται. Μᾶς περικυκλώνουν, μᾶς προσφέρουν τά κομπολόγια, τίς εἰκόνες, τούς μικρούς σεντεφένιους σταυρούς, καί διάφορα πράγματα φτιαγμένα ἀπό ξύλο ἐλιᾶς. Αὐτά πωλοῦν, ἀπ᾿ αὐτό ζοῦν. Κι ἔτσι ὁλόκληρη πόλη ζεῖ ἀπό τόν Χριστό, καί αὐτό ὄχι πρόσφατα ἀλλά ἀπό πρίν πολλούς αἰῶνες. Ὅμως ὅλα αὐτά πρός τό παρόν λίγο μᾶς ἐνδιαφέρουν, τά μάτια μας ἐπιζητοῦν ἐκείνη τήν ἔνδοξη σπηλιά. Ποῦ εἶναι τό ἅγιο σπήλαιο, ρωτᾶμε; Μᾶς ὁδηγοῦν σέ μακριά ὁδό, καί μᾶς εἰσάγουν στήν εὐρεία ἐκκλησία μέ πολλές, πολλές μαρμάρινες κολόνες. Ἐδῶ εἶναι, λοιπόν, τό σπήλαιο μέσα σέ τούτη τήν ἐκκλησία. Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανός ἀνέγειρε αὐτή τή μεγάλη ἐκκλησία πάνω ἀπό τό σπήλαιο μισή χιλιετία μετά ἀπό τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.
Κατεβαίνουμε μερικά σκαλιά κάτω ἀπό τό πάτωμα τῆς ἐκκλησίας, στή σπηλιά. Ἡ καρδιά μας τρεμοπαίζει καί καίγεται. Σ᾿ αὐτή τήν κρύα σπηλιά πρῶτα ἄρχισε νά χτυπᾶ ἡ πλέον ζεστή καρδιά, πού χτύπησε στή γῆ. Κάθε κτύπος τούτης τῆς καρδιᾶς σήμαινε ἀγάπη καί μόνο ἀγάπη πρός τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Δεξιά ἕνα ἱερό μέ πολλά χρυσά καί ἀσημένια κανδήλια. Ἐκεῖ γεννήθηκε Αὐτός, ἀπό τήν πεντακάθαρη Παρθένο Μαρία. Ἀριστερά ἄλλο ἱερό, πάλι μέ πολλά κανδήλια. Ἐκεῖ ῆταν ἡ φάτνη καί ἐκεῖ Αὐτός κείτονταν στά φασκιά, στά ἄχυρα, στή φάτνη.
Πολλοί ἀπό τούς προσκυνητές μας ἄρχισαν νά κλαῖνε ἀπό συγκίνηση. Εἶπε ὁ Θεός μέσα ἀπό τόν προφήτη: «Καί ἀφελῶ τήν καρδίαν σαρκίνην» ( Ἰεζ. 36:26). Σ᾿ αὐτή τή σπηλιά -ἐάν ὄχι ὁπουδήποτε ἀλλοῦ- ἡ λίθινη καρδιά γίνεται μαλακή σάν θερμαινόμενο κερί. Ἡ σπηλιά ἀπό μόνη της εἶναι στενάχωρη καί σκοτεινή. Στούς Ἅγίους Τόπους ὑπάρχουν πολλές πιό εὐρύχωρες καί ὡραιότερες σπηλιές. Ὑπάρχουν εὐχάριστες γιά ζῶα, ὑπάρχουν ἄλλες ὅπου κατοικοῦν ἄνθρωποι, ὑπάρχουν πάλι κάποιες πού χρησίμευαν γιά τάφους. Ὅμως ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Φιλάνθρωπος, κατεβαίνοντας ἀπό τόν θρόνο τῆς αἰώνιας λαμπρότητας στή γῆ, δέν ἐπέλεξε οὔτε ἀπό τίς σπηλιές τήν κάλλιστη, τή φωτεινότατη καί τήν πλέον εὐχάριστή.
Ὦ πόση ταπεινοφροσύνη! Πόση ταπείνωση γιά μᾶς! Γι᾿ αὐτό πέφτουμε στά γόνατα, ὅλοι, καί κάνουμε μετάνοιες μπροστά Του, στόν αἰώνιο Νοῦ καί στήν αἰώνια Ἀγάπη. Καί οἱ ψυχές μας ὑψώνονται ἀπ᾿ αὐτή τή σπηλιά πρός Ἐκεῖνον, τόν Βασιλιά τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τόν Νικητή τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Ἐξάλου, τί εἶναι γιά μᾶς ἡ σπηλιά Του παρά ράπισμα στή ματαιοδοξία μας καί μόνιμος μάρτυρας τοῦ μεγαλείου Του; Αὐτός, ἀναστημένος καί ζωντανός Κύριος μαζί μέ μᾶς ταξιδεύει ἀόρατα, σάν κάποτε μέ τούς δυό μαθητές Του στούς Ἐμμαούς. Καί ἐμεῖς αἰσθανόμαστε τήν παρουσία Του, καί χαιρόμαστε σέ κάθε βῆμα.
Ὅταν ψάλαμε τό τροπάριο τῶν Χριστουγέννων, φώναξε ἕνας προσκυνητής: «Ὁ Χριστός γεννήθηκε»! Καί ἐμεῖς ὅλοι: «Ἀληθῶς γεννήθηκε»! Καί ἤχησε ὅλη ἡ σπηλιά σάν μεγάλη καμπάνα. Ὕστερα βγήκαμε καί πήγαμε νά ἐπισκεφθοῦμε τόν Ἕληνα Μητροπολίτη, καί ὕστερα παρά κάτω. Ὅμως ἡ ψυχή μας παρέμεινε στό ἅγιο Σπήλαιο, καί τό ἅγιο Σπήλαιο στήν ψυχή ἕως τήν σήμερον ἡμέρα.
Ἀπό τό βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται…»
Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄ Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ»
ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
12:19 π.μ.
|
ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.
Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.
Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο.Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση.
Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».
Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.
Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.
Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.
Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».
Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.
Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία.
Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».
Ε.Φ: Ε.Μ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(Atom)
Blog Archive
-
►
2024
(344)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2023
(364)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (27)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2022
(349)
- ► Δεκεμβρίου (31)
- ► Σεπτεμβρίου (32)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2021
(350)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2020
(359)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2019
(404)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (34)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2018
(425)
- ► Δεκεμβρίου (36)
- ► Σεπτεμβρίου (36)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (38)
-
►
2017
(427)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (35)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (46)
-
►
2016
(418)
- ► Δεκεμβρίου (39)
- ► Σεπτεμβρίου (39)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (41)
-
►
2015
(419)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (42)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
▼
2014
(377)
-
▼
Δεκεμβρίου
(35)
- ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2015-ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ & ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΙΜΙΟΥ...
- Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΟΙΟ NORMAN ATLA...
- ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ι.Μ.ΠΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ...
- ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ. ΧΡΥ...
- Λέξεις που είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις προφέρει...
- Λαοθάλασσα στούς Ἱερούς Ναούς τήν ἡμέρα τῶν Χριστο...
- ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ
- ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ
- ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
- ΔΕΥΤΕΡΑ 22/12 ΕΣΠΕΡΑΣ: Εσπερινός 17:00 και Ιερ...
- Το «δράμα» του Θεού.
- Τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ...
- ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
- Κάποτε ὁ κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα! Κάποτε!
- Έκθεση παιδικού χριστουγεννιάτικου βιβλίου στην Χρ...
- Ἐτιμήθη ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν ἀπό τό ἵδρυμα « Ἅγιο...
- Χριστουγεννιάτικη Εκδήλωση από την ΑΝΑΠΛΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟ...
- ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2014
- Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης ...
- Μνημόσυνο Μητροπολίτη Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού
- ΣΥΝΑΥΛΙΑ: ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ
- Πόσα δώρα είναι αρκετά;
- Κάτι για το ξεκίνημα της προσευχής
- Αγώνας...
- ΟΠΤΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ Οι Άγιοι του έτους http://opt...
- ΠΡΟΣΟΧΗ....
- Από τη ζωή του Γέροντα Αρσένιου του Σπηλαιώτη
- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤ...
- Η δασκάλα και ο μαθητής...
- ¨Ἡ Ἑλλάδα μας νά θεωθεῖ καί ἡ γῆ μας νά γίνει οὐρα...
- ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014
- ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014
- Λαμπρός ὁ ἑορτασμός τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου στ...
- Μέ λαμπρότητα ὁ Ἑσπερινός τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδ...
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (35)
-
▼
Δεκεμβρίου
(35)
-
►
2013
(367)
- ► Δεκεμβρίου (34)
- ► Σεπτεμβρίου (28)
- ► Φεβρουαρίου (32)
- ► Ιανουαρίου (23)
-
►
2012
(37)
- ► Δεκεμβρίου (17)
- ► Σεπτεμβρίου (7)
Από το Blogger.
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 19.11.2017 Μὲ λαμπρότητα καὶ μὲ τὴν συμμετοχὴ χιλιάδων πιστῶν ἀπ...
-
Ὓμνον στίς εὐσεβεῖς μητέρες, ἒπλεξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος , ὁμιλώντας κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λε...
-
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 18.1.2017 M έ λαμπρότητα ἑορτάσθη στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, τήν Κ...
-
28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008 - 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018 ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!!! ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ-ΜΗΝΥΜΑ Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την...
-
Κύριε, Στου καινούριου χρόνου το άνοιγμα, Εσένα, που εξουσιάζεις καιρούς και χρόνους, παρακαλούμε: μέσα σ’ολόκληρο τον καινούριο χρόνο,...
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2024
(344)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2023
(364)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (27)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2022
(349)
- ► Δεκεμβρίου (31)
- ► Σεπτεμβρίου (32)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2021
(350)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2020
(359)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2019
(404)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (34)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2018
(425)
- ► Δεκεμβρίου (36)
- ► Σεπτεμβρίου (36)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (38)
-
►
2017
(427)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (35)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (46)
-
►
2016
(418)
- ► Δεκεμβρίου (39)
- ► Σεπτεμβρίου (39)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (41)
-
►
2015
(419)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (42)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
▼
2014
(377)
-
▼
Δεκεμβρίου
(35)
- ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2015-ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ & ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΙΜΙΟΥ...
- Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΟΙΟ NORMAN ATLA...
- ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ι.Μ.ΠΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ...
- ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ. ΧΡΥ...
- Λέξεις που είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις προφέρει...
- Λαοθάλασσα στούς Ἱερούς Ναούς τήν ἡμέρα τῶν Χριστο...
- ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ
- ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ
- ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014-ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
- ΔΕΥΤΕΡΑ 22/12 ΕΣΠΕΡΑΣ: Εσπερινός 17:00 και Ιερ...
- Το «δράμα» του Θεού.
- Τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ...
- ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
- Κάποτε ὁ κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα! Κάποτε!
- Έκθεση παιδικού χριστουγεννιάτικου βιβλίου στην Χρ...
- Ἐτιμήθη ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν ἀπό τό ἵδρυμα « Ἅγιο...
- Χριστουγεννιάτικη Εκδήλωση από την ΑΝΑΠΛΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟ...
- ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2014
- Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης ...
- Μνημόσυνο Μητροπολίτη Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού
- ΣΥΝΑΥΛΙΑ: ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ
- Πόσα δώρα είναι αρκετά;
- Κάτι για το ξεκίνημα της προσευχής
- Αγώνας...
- ΟΠΤΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ Οι Άγιοι του έτους http://opt...
- ΠΡΟΣΟΧΗ....
- Από τη ζωή του Γέροντα Αρσένιου του Σπηλαιώτη
- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤ...
- Η δασκάλα και ο μαθητής...
- ¨Ἡ Ἑλλάδα μας νά θεωθεῖ καί ἡ γῆ μας νά γίνει οὐρα...
- ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014
- ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014
- Λαμπρός ὁ ἑορτασμός τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου στ...
- Μέ λαμπρότητα ὁ Ἑσπερινός τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδ...
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (35)
-
▼
Δεκεμβρίου
(35)
-
►
2013
(367)
- ► Δεκεμβρίου (34)
- ► Σεπτεμβρίου (28)
- ► Φεβρουαρίου (32)
- ► Ιανουαρίου (23)
-
►
2012
(37)
- ► Δεκεμβρίου (17)
- ► Σεπτεμβρίου (7)