Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013
Λαμπρή η 49η επέτειος της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αγ. Ανδρέα
11:29 μ.μ.
|
Γράφει ο Αλέξανδρος Κολλιόπουλος
Με λαμπρότητα εορτάσθη η 49η Επέτειος της Επανακομιδής της Αγίας Κάρας του Αγίου Ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.
Το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013, παραμονή, στον κατάμεστο από κόσμο νέο Ναό του Αποστόλου, ετελέσθη ο μέγας Εσπερινός, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Διαυλείας κ. Γαβριήλ - Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου, και συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών πρώην Αυλώνος κ. Χριστοδούλου, Ιερισσού κ. Θεοκλήτου και Πατρών κ. Χρυσοστόμου.
Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος.
ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ
Την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου, στον Νέο Ναό του Αγίου Ανδρέου ετελέσθη Αρχιερατικό συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Αυλώνος κ. Χριστοδούλου και συλλειτουργούντων, Ιερισσού κ. Θεοκλήτου, Επισκόπου Διαυλείας κ. Γαβριήλ και Πατρών κ. Χρυσοστόμου.
Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας χειροτονήθηκε στον β΄ βαθμό της Ιερωσύνης ο Διάκονος Προκόπιος Κόρδας, ενώ πριν από την Απόλυση, ο Σεβασμιώτατος τον προχείρισε Αρχιμανδρίτη.
Ο Ιερός Ναός κατεκλύσθη από χιλιάδες προσκυνητάς Πατρινούς και άλλους, οι οποίοι με ευλάβεια ησπάσθησαν την Τιμία Κάρα του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων και τον Σταυρό του.
Η ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Το απόγευμα της ιδίας ημέρας άρχισε η Λιτανεία της Τιμίας Κάρας και της Ιεράς Εικόνος του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, από τον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου με την συμμετοχή των Αρχιερέων απάντων των Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών και χιλιάδων πιστού Λαού.
Η Αγία Κάρα μετεφέρθη, κατ’ αρχάς λιτανευτικά στην ιχθυόσκαλα, όπου ετελέσθη Αγιασμός επί τη ενάρξει της νέας αλιευτικής περιόδου και εν συνεχεία με πλοιάριο μετεφέρθη η Αγία Κάρα τη συνοδεία χιλιάδων πιστών σε άλλα πλωτά μέσα, στον μώλο της Αγίου Νικολάου και μετά ταύτα στην Πλατεία Τριών Συμμάχων όπου ανεπέμφθη Δοξολογία.
Στον χώρο αυτό έγινε η υποδοχή της Αγίας Κάρας, επανακομιζομένης εκ Ρώμης, την 26ην Σεπτεμβρίου 1964. Εκεί παρεδόθη η Αγία Κάρα στα χέρια του αοιδίμου Μητροπολίτου Πατρών Κωνσταντίνου, από τον Καρδινάλιο Μπέα, Εκπρόσωπο του Πάπα Παύλου του ΣΤ’.
Μετά την Δοξολογία, απηύθυνε προς τα πλήθη των πιστών, εμπνευσμένο λόγο, ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος τονίζοντας, ότι «Ποτέ άλλοτε η χώρα μας δεν είχε την ανάγκη της βοηθείας του Θεού, όσο σήμερα».
Μετά το πέρας της ομιλίας του Σεβασμιωτάτου άρχισε το δεύτερο μέρος της Λιτανείας με τη συμμετοχή όλων των Αρχών, εκατοντάδων Κληρικών και χιλιάδων πιστών.
Η Λιτανεία κατέληξε στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου, όπου εναπετέθη η Αγία Κάρα και ακολούθησε η Ιερά Παράκλησις προς τον Άγιο Ανδρέα εν πληθούση Εκκλησία.
ΔΕΥΤΕ ΤΩΝ ΠΑΤΡΕΩΝ Η ΠΛΗΘΥΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΤΙΜΗΣΩΜΕΝ
11:17 μ.μ.
|
Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ἡ Πάτρα κάθε χρόνο, τόν μῆνα Σεπτέμβριο, ἑορτάζει πενευφροσύνως τήν ἐπέτειο τῆς ἐπανακομιδῆς τῆς τιμίας καί χαριτοβρύτου Κάρας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου.
Ὡς γνωστόν, ἡ Ἁγία Κάρα ἐπανεκομίσθη ἐκ τῆς Ἑσπερίας στήν Πάτρα, μετά ἀπό 500 καί πλέον ἔτη, στίς 26 Σεπτεμβρίου 1964. Πλήθη λαοῦ, μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἀοίδιμο Μητροπολίτη Πατρῶν Κωνσταντῖνο, τήν πολιτική τῆς χώρας ἡγεσία καί τούς τοπικούς ἄρχοντες, ὑπεδέχθησαν τήν ἱερά τοῦ Ἀποστόλου Κεφαλή στήν Πλατεία τῶν Τριῶν Συμμάχων.
Οἱ φωτογραφίες καί τά δημοσιεύματα τῆς ἐποχῆς παρουσιάζουν κατά τρόπο συγκλονιστικό καί ἐξαιρετικά συγκινητικό τό ἱστορικό καί μέγα γεγονός, τό ὁποῖο ἐχαροποίησε ἅπαν τό χριστεπώνυμο πλῆθος τῶν εὐσεβῶν Πατρινῶν, ἀλλά καί τούς φιλοχρίστους καί φιλαγίους Ἕλληνες ὅπου γῆς.
Ἀπό τότε ἡ τιμία τοῦ Ἀποστόλου μας Κάρα φυλάσσεται, ὡς ἀτίμητος θησαυρός, στόν περικαλλῆ καί μέγα Νέο Ναό τοῦ Πρωτοκλήτου τῆς πόλεώς μας, καί ἀποτελεῖ πόλο ἔλξεως πνευματικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀπ’ ὅλα τά μέρη τῆς γῆς. Ἄς εἶναι δοξασμένο τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας γιά τήν μεγάλη αὐτή δωρεά καί εὐλογία πού ἐπεφύλαξε στήν πόλη μας καί τήν κατέστησε φῶς τῆς οἰκουμένης, ὀφθαλμόν τῆς γῆς πνευματικόν, κόσμημα τῆς ὑπ’ οὐρανόν.
Ὁ Ἅγιός μας, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐπέλεξε αὐτό τόν τόπο, γιά νά διδάξῃ, νά θαυματουργήσῃ, νά μαρτυρήσῃ διά Χριστόν, ἀλλά καί νά μείνῃ διά παντός, μέ τόν Τάφο του, τήν Ἁγία Κάρα του, τόν χιαστό Σταυρό τοῦ Μαρτυρίου του, καί βεβαίως μέ τίς θερμές πρός Κύριον πρεσβεῖες του.
Ἐφέτος ἡ ἐπέτειος τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ ἐνδόξου καί πανευφήμου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου θά ἑορτασθῇ λαμπρῶς, ὅπως κάθε χρόνο, στίς 28 καί 29 Σεπτεμβρίου, Σάββατο καί Κυριακή.
Εἶμαι βέβαιος ὅτι γιά μιά ἀκόμη φορά ἅπαντες, ὁ Κλῆρος καί ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ, θά σπεύσωμε στόν Ναό τοῦ Πρωτοκλήτου, τόσο κατά τόν Ἑσπερινό, ὅσο καί κατά τήν Θεία Λειτουργία καί βεβαίως κατά τήν Ἱερά Λιτανεία, γιά νά τιμήσωμε τόν μέγα προστάτη καί φρουρό καί ἔφορο τῆς πόλεώς μας.
Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας εἶναι ὁ γέροντάς μας, ὁ πνευματικός πατέρας καί ὁδηγός μας, ὁ Ἀπόστολος πού μέ ἄγρυπνο ὀφθαλμό παρακολουθεῖ τήν ζωή μας, μᾶς κρατάει ἀπό τό χέρι, μᾶς βοηθάει στίς δύσκολες στιγμές, μᾶς ἐνισχύει στίς ἀρρώστιες, μᾶς παρηγορεῖ στίς λύπες, μᾶς συντροφεύει σέ κάθε στιγμή, σέ κάθε λεπτό τῆς ζωῆς μας.
Δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξῃ ἡ Πάτρα χωρίς τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα. Ἀπό τότε πού ἔδωσε τό αἷμα του ὁ Ἀπόστολός μας, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου καί τήν δική μας σωτηρία, αὐτός ὁ τόπος, αὐτά τά χώματα, αὐτός ὁ Λαός, ταυτίστηκαν μέ τόν Ἅγιο Ἀνδρέα.
Ζοῦμε καί κινούμεθα κάτω ἀπό τήν ἱερά σκιά του Πρωτοκλήτου, ἀναπνέομε μέ τίς πρεσβεῖες του καί τίς θερμές πρός Κύριον ἱκεσίες του.
Ἐλᾶτε, παιδιά μου εὐλογημένα, ἐλᾶτε ἅπαντες, σπεύσατε νεανίσκοι καί παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, ἅπας ὁ δῆμος τῶν φιλαγίων Πατρέων, νά ἑορτάσωμε τόν Ἅγιό μας.
Μή μείνετε κανείς στό σπίτι σας, τόσο κατά τόν Ἑσπερινό πού θά τελεσθῇ στόν Νέο Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, τό Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ., στίς 7:00 τό ἀπόγευμα, ὅσο καί κατά τήν Θεία Λειτουργία πού θά τελεσθῇ ἀνήμερα τῆς Ἑορτῆς, τήν Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου, ἀλλά καί κατά τήν μεγαλειώδη Λιτανεία πού θά πραγματοποιηθῇ τό ἀπόγευμα διά θαλάσσης καί μετά ταῦτα διά ξηρᾶς, ἀπό ὥρας 5:45 – 7:00 τό ἀπόγευμα (Ναός – Λιμάνι) καί 7:00 – 8:30 τό βράδυ (Λιμάνι – Ναός).
Εἶμαι βέβαιος ὅτι θά συναντηθοῦμε ὅλοι μπροστά στήν Κάρα τοῦ Ἀποστόλου μας καί τόν Σταυρό τοῦ Μαρτυρίου του, κατά τίς παραπάνω ἡμερομηνίες.
Εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ μεγάλος Ναός τοῦ Ἁγίου μας τόν κόσμο δέν θά χωρέσῃ, ἀλλ’ οὔτε καί οἱ εὑρύχωρες αὐλές καί οἱ δρόμοι γύρω ἀπό τόν Ναό θά ἐπαρκέσουν γιά τό πλῆθος, τό ὁποῖο γιά μιά ἀκόμη φορά θά ἐκδηλώσῃ τά βαθειά αἰσθήματα εὐλαβείας πρός τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα καί ἀφοσιώσεως πρός τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Εὔχομαι σέ ὅλους σας κάθε εὐλογία καί δωρεά παρά Κυρίου διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
Καλή ἀντάμωση στή μεγάλη γιορτή.
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013
Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ
1:32 π.μ.
|
Ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, ο Θεμελιωτής και ιδρυτής της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στο Βυζάντιο, πέρασε από την Θράκη και τη Μακεδονία και ήλθε στην Πελοπόννησο. Εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου εκήρυξε τον Χριστό, ίδρυσε την τοπική Εκκλησία και μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο. Ο τάφος του υπάρχει μέχρι σήμερα στον παλαιό Ι. Ναό του Αγίου στην Πάτρα.
Μετά τους χρόνους των διωγμών μέρος του ιερού λειψάνου του Πρωτοκλήτου μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο γιος του Μ. Κωνσταντίνου, αυτοκράτορας Κωνστάντιος, έστειλε στην Αχαΐα τον δούκα Αρτέμιο (τον μετέπειτα Άγιο) ο οποίος πήρε από την Πάτρα, πιθανότατα, μέρος του λειψάνου του Πρωτοκλήτου, το οποίο στις 3 Μαρτίου 357 κατατέθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων μέσα σε πολύτιμη θήκη που έφερε την επιγραφή "Θησαυρός των Πατρέων". Από εκεί μεγάλο τμήμα του λειψάνου άρπαξαν οι Λατίνοι το 1204 και το μετέφεραν στο Αμάλφι της Ιταλίας.
Στις 11 Απριλίου 1462 ο ηγεμόνας της πόλεως των Πατρών Θωμάς Παλαιολόγος, ο τελευταίος δεσπότης του Μωρηά και αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορα του Γένους Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, φεύγει από την Πάτρα και πηγαίνει στη Δύση, καθώς και η Πελοπόννησος είχε υποδουλωθεί πλήρως στους Τούρκους (1460). Ο Θωμάς Παλαιολόγος είχε πάρει μαζί του και την Τιμία Κάρα του Πρωτοκλήτου Αποστόλου για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων, και την παρέδωσε στους Λατίνους για ασφαλέστερη φύλαξη. Ο Θωμάς Παλαιολόγος παρέδωσε αρχικά την Αγία Κάρα στον απεσταλμένο του πάπα Καρδινάλιο στην Αγκώνα. Από εκεί μεταφέρθηκε προσωρινά στην πόλη Νάρνη της Ομβρικής, όπου παρέμεινε παραπάνω από ένα χρόνο, μέχρις ότου απελευθερωθεί η περιοχή της Ρώμης, ώστε να γίνουν ανεμπόδιστα οι μεγαλοπρεπείς τελετές. Το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε από τη Νάρνη στα πρόθυρα της Ρώμης, εκεί όπου άλλοτε ο Μ. Κωνσταντίνος είχε δει το όραμα "εν τούτω νίκα" . Εκεί το παρέλαβε ο Πάπας, και με μεγάλη πομπή μετακομίστηκε στη Ρώμη. Η κάρα του Πρωτοκλήτου παραδόθηκε στον πάπα Πίο τον Β' από τον έλληνα καρδινάλιο Βησσαρίωνα, ο οποίος εκφώνησε και υψηλό λόγο κατά την απόθεση της Τιμίας Κάρας στο ναό του Αγίου Πέτρου.
Πέρασαν 500 χρόνια. Το 1962 η Ι. Μητρόπολις Πατρών και ο Δήμος Πατρέων κατέβαλαν πολλές προσπάθειες προκειμένου η Ρώμη να αποδώσει τον "Θησαυρόν των Πατρέων" στην πόλη του μαρτυρίου του Πρωτοκλήτου. Η ανταπόκριση ήταν θετική. Ο μεγαλεπήβολος πάπας Παύλος ο ΣΤ' αποφάσισε να επιστρέψει στην Πάτρα την Τιμία Κάρα, εις ένδειξη καλής θελήσεως. Αντιπροσωπεία του Πάπα Παύλου με επικεφαλής τον Καρδινάλιο Μπέα μετέφεραν την Τιμία Κάρα του Αποστόλου Ανδρέου από το ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης και την παρέδωσαν στον Μητροπολίτη Πατρών Κωνσταντίνο στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, στην πλατεία Τριών Συμμάχων, ενώπιον χιλιάδων λαού, 20 αρχιερέων, του Προέδρου της Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, του κλήρου της Ι. Μητροπόλεως και πολλών άλλων επισήμων. Στη συνέχεια η Τιμία Κάρα με μεγαλειώδη πομπή μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ανδρέου, όπου εψάλη Δοξολογία με την παρουσία της διαδόχου Ειρήνης.
Ολόκληρο το χρονικό της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα, έγραψε ο τότε Αρχιμ. Νικόδημος Βαλληνδράς (ο πρ. Μητροπολίτης Πατρών), ο οποίος έγραψε και την Ασματική Ακολουθία για το γεγονός αυτό.
Το χρονικό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Εκκλησία" (15 Οκτωβρίου 1964, αριθ. 20) ενώ η Ακολουθία εκδόθηκε από την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος (Αθήναι 1964).
Η Ι. Μητρόπολις Πατρών είχε εκδώσει την εποχή εκείνη δύο ενημερωτικά φυλλάδια:
Το Χρονικόν των Τιμίων λειψάνων του πολιούχου Αποστόλου Ανδρέου (1963)
Αναμνηστικόν της Επανακομιδής της Ιεράς Κάρας Ανδρέου του Πρωτοκλήτου Πολιούχου Πατρών (1964).
Πρωταγωνιστικό ρόλο στο γεγονός της επιστροφής της Τιμίας Κάρας στην Πάτρα διαδραμάτισε ο τότε Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Αρχιμ. Ιερόθεος Τσαντίλης (νυν Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης). Τους επίσημους λόγους του Μητροπολίτου Πατρών Κωνσταντίνου μετέφραζε στα γαλλικά ο αρχιμ. Δημήτριος Τρακατέλλης (νυν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής). Μεταξύ των προσκεκλημένων Αρχιερέων ήταν και ο εκ Πατρών μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Ιεζεκιήλ, ο οποίος και προέστη της παννυχίδος "ευγνωμοσύνης και ευχαριστιών", της πρώτης δηλαδή νυκτερινής Θείας Λειτουργίας, που τελέστηκε στον παλαιό Ναό του Αγίου Ανδρέου, με τη συμμετοχή πλήθους πιστών, προσκυνητών της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου.
Η παραλαβή της Τιμίας Κάρας
του Πρωτοκλήτου (1964)
Ο τότε Μητροπολίτης Πατρών Κωνσταντίνος έγραψε σε σχετική εγκύκλιό του: "Συγκίνησις δυσπερίγραπτος πληροί τας ψυχάς. Παλμοί ιεροί διατρέχουν την πόλιν. Δάκρυα κυλούν εις τους οφθαλμούς. Επανέρχεται μετά 500 έτη από την Βασιλικήν του Αγίου Πέτρου Ρώμης εις την Βασιλικήν του Αγίου Ανδρέου Πατρών η Τιμία Κεφαλή του Πολιούχου ημών. Ουδέποτε άλλο άγγελμα συνήγειρε βαθύτερον την πόλιν ημών. Εις το βάθος του ορίζοντος εμφανίζονται τα οράματα των Παλαιολόγων, διαγράφει κύκλους ο Βυζαντινός δικέφαλος αετός. Κυματίζει εις την αύραν του Πατραϊκού η σημαία της πόλεως με τον χιαστόν Σταυρόν. Νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, άρχοντες και πάντες λαοί αινέσωμεν το όνομα Κυρίου. Άσωμεν αυτώ άσμα καινόν"
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε
ΠΗΓΗ: ΕΔΩ
Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
1:14 π.μ.
|
Εορτάζει 26 Σεπτεμβρίου
Ἀρκετοὶ εἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι' αὐτὴ τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ εὐαγγελικὸ χωρίο, Ἰωάννου κα’ 22. Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα’ 23 διευκρινίζει τὰ πράγματα.
Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἑξῆς: Ὁ Ἰωάννης σὲ βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητὲς του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν αὐτὸν κενό.
Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου συνέβη ὅτι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναὶ μὲν πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά:
«Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μέσῳ τῆς πίστης μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἔχει δικό του, ἔχει τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος, ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔχει ὑπ’ ὄψιν του πὼς δὲν ἔχει καὶ τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον· δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀγάπης ὡς ἔμπλεως, τοῦ διδασκάλου Χριστοῦ, τῷ στήθει ἀνέπεσας, καὶ ἐμυήθης σαφῶς, τὴν γνῶσιν τὴν ἄρρητον. Ὅθεν θεολογίας, θεῖον ὄργανον ὤφθης, Ἀπόστολε Ἰωάννη, καὶ φωστὴρ εὐσεβείας· διὸ Εὐαγγελιστά σε, πόθῳ γεραίρομεν.
Κοντάκιον. Ἦχος β’.
Τὰ μεγαλεῖά σου Παρθένε τὶς διηγήσεται; βρύεις γὰρ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς Θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.
Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Προσελθὼν Ἀπόστολε, τοῦ Διδασκάλου τῷ στήθει, ἐξ αὐτοῦ ἀντλήσας δέ, θεολογίας τὰ ῥεῖθρα, ἅπασαν, τὴν οἰκουμένην τερπνῶς ἀρδεύεις, νάμασι, τοῖς ζωηφόροις καὶ ἀθανάτοις· διὸ χαῖρέ σοι βοῶμεν, ὦ Ἰωάννη, θεολογίας πηγή.
Μεγαλυνάριον.
Ὡς ἠγαπημένος τῷ Ἰησοῦ, τῆς θεολογίας, ἐμυήθης τὸν θησαυρόν· ὅθεν Ἰωάννη, Ἀπόστολον θεόπτην, καὶ μύστην τῶν ἀρρήτων, σὲ μεγαλύνομεν.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ 2013
1:08 π.μ.
|
Το τηλέφωνο του Θεού...!
1:03 π.μ.
|
Πιστέψτε καὶ μὴν φοβάστε...Στ. Σπανουδάκης
1:01 π.μ.
|
Ἔρχονται δύσκολοι καιροί, ἀπ' ὅλες τὶς μεριὲς θὰ μᾶς χτυπᾶνε. Καὶ θὰ ἀντέξουν μόνο αὐτοί, ποῦ μάθανε νωρὶς νὰ ἀγαπᾶνε. Θέτω, ἕνα δικό μου προσωπικὸ δίλημμα.
Ἡ στάση μου στὴν σημερινὴ πραγματικότητα, ὡς Ἕλληνα καὶ Χριστιανοῦ ὀρθόδοξου, ποιὰ πρέπει νὰ 'ναι;
Ἡ προσευχὴ ἡ τὸ μαχαίρι;
Μέσα
μου, δυὸ πρόσωπα παλεύουν. Τὸ ἕνα, μοῦ ζητάει νὰ πολεμήσω, ὅλους αὐτοὺς ποὺ χρόνια τώρα καταστρέφουν, ὅτι καὶ ὅσους ἀγαπάω. Τὸ ἄλλο μου ζητάει νὰ τοὺς ἀγαπήσω, ἀκόμα κι ἂν μὲ σταυρώνουν. Ἡ εὐτυχής, "δυστυχία" τοῦ Χριστιανοῦ, εἶναι ὅτι πρέπει πάντα καὶ σὲ κάθε τοῦ δίλημμα, νὰ σκέφτεται: Τί θὰ 'κανε ὁ Χριστὸς στὴ θέση μου;
Λίγο ἂν Τὸν πιστεύεις καὶ ξέρεις τὰ ὅσα εἶπε καὶ κυρίως ὅσα εἶναι, τὸ δίλημμα ἀπαντιέται. Θέλει πολὺ περισσότερη δύναμη, τὸ νὰ ἀγαπᾶς, ἀπὸ τὸ νὰ μισεῖς. Τὸ νὰ ὑπομένεις τὴν ἀδικία, ἀπὸ τὸ νὰ ἐκδικεῖσαι. Τὸ νὰ συγχωρεῖς καὶ νὰ συμπονᾶς, τὸν ἐκτελεστή σου. Ἀλλὰ κυρίως θέλει ἀκλόνητη πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους Του, ποῦ εἶναι καθημερινὰ δίπλα μας καὶ δίνουν, τὶς δικές μας μάχες.
Πιστέψτε μὲ καὶ μὴν φοβάστε.
Εἶναι πολὺ περισσότεροι καὶ....
δυνατότεροι οἱ φωτεινοὶ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τοὺς ἤδη ἡττημένους καὶ πανικόβλητους, ἄγγελους τοῦ σκότους καὶ τοὺς γήινους ἐκπροσώπους τους.
Τελικὰ ἀπαντάω ὡς ἑξῆς στὸ δίλημμα: Μαζί σου Χριστέ μου. Μόνο δυνάμωσε τὴν φτωχή μου πίστη καὶ δεῖξε μου γιὰ λίγο τὶς οὐράνιες δυνάμεις Σου, νὰ παρηγορηθῶ καὶ νὰ πάρω τὸ κουράγιο καὶ τὴν δύναμη ποὺ χρειάζομαι γιὰ νὰ συνεχίσω.
Ἀμήν!
Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013
«Η θαυμαστή αλιεία»
1:27 π.μ.
|
Ο σκοπός του θαύματος
Ο Κύριος περιδιαβαίνει την ακρογιαλιά της Γαλιλαίας και τα πλήθη τρέχουν με πόθο κοντά του. Και καθώς βλέπει δυο μικρά πλοία αραγμένα στη λίμνη, μπαίνει σ’ ένα από αυτά· είναι το πλοίο του Σίμωνα. Και τον παρακαλεί να το σύρει λίγο πιο μέσα στη λίμνη για να διδάξει τα πλήθη μέσα από το πλοίο αυτό. Όταν τελείωσε τη διδασκαλία του ο Κύριος, λέει στον Σίμωνα: Φέρε πάλι το πλοίο στα βαθιά νερά της λίμνης και ρίξτε τα δίχτυα σας. Ο Σίμων όμως με έκπληξη του αποκρίνεται: Διδάσκαλε, όλη τη νύχτα κοπιάσαμε ρίχνοντας τα δίχτυα και δεν πιάσαμε τίποτε. Αφού όμως το λες εσύ, θα ρίξω το δίχτυ. Και το θαύμα που ακολούθησε ήταν εντυπωσιακό. Το δίχτυ τους γέμισε τόσο πολλά ψάρια, ώστε άρχισε να σχίζεται. Οι ψαράδες τότε φώναξαν αμέσως τους συνεταίρους τους που ήταν στο άλλο πλοίο, να βοηθήσουν να σύρουν το δίχτυ επάνω. Αλλά τα ψάρια ήταν τόσο πολλά, ώστε τα δυο πλοία κινδύνευαν να βυθισθούν.
Τι νόημα όμως είχε αυτό το τόσο εντυπωσιακό θαύμα; Και γιατί ο Κύριος πριν το επιτελέσει ζήτησε από τους ψαράδες να ρίξουν τα δίχτυα τους και μάλιστα σε ακατάλληλη ώρα; Διότι ο Κύριος μέσα από το θαύμα αυτό ήθελε να διδάξει πολύ μεγάλες αλήθειες στους ψαράδες της Γαλιλαίας, τους οποίους σε λίγο θα καλούσε να γίνουν αλιείς ανθρώπων και να σαγηνεύουν στα πνευματικά τους δίχτυα όλη την οικουμένη. Αυτό το θαύμα ήταν τύπος της πνευματικής αλιείας τους. Και έπρεπε να χαραχθεί βαθιά στην ψυχή τους. Έπρεπε να το θυμούνται πολύ καλά οι Απόστολοι του Κυρίου όταν αργότερα στο τιτάνιο έργο τους θα συναντούσαν δυσκολίες και απογοητεύσεις. Να θυμούνται και να συναισθάνονται ότι στην πνευματική τους διακονία χωρίς τον Κύριο δεν θα μπορούσαν τίποτε να επιτύχουν, ενώ με τη δική του δύναμη θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα. Άδεια τα δίχτυα χωρίς την ευλογία του. Γεμάτα όταν τα ευλογούσε ο Χριστός.
Έπρεπε ακόμη να καταλάβουν οι μαθητές μέσα από το θαύμα αυτό ότι για να έχουν καρποφορία στο έργο τους θα έπρεπε να έχουν τυφλή υπακοή στα προστάγματα του Κυρίου. Ακόμη και σ’ αυτά που δεν κατανοούσε η περιορισμένη τους λογική. Και να μην υπολογίζουν κόπο και θυσίες. Αυτοί να δίνουν το χρόνο τους, τον κόπο τους και τη ζωή τους στην υπηρεσία του Κυρίου, για να τα μεταχειρισθεί όπως Αυτός ήθελε· έχοντας τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος θα επιβραβεύει τη θυσία τους, την πρόθυμη υπακοή τους, την αδιάσειστη πίστη τους στη δύναμή του.
Συναίσθηση αμαρτωλότητος
Όταν είδε ο Πέτρος το πρωτοφανές αυτό και ανέλπιστο πλήθος των ψαριών, έπεσε στα γόνατα του Χριστού και είπε: Βγες από το πλοίο μου και φύγε από μένα, Κύριε, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και δεν είμαι άξιος να Σ’ έχω στο πλοίο μου. Ο Κύριος όμως τον καθησύχασε και του είπε: Μη φοβάσαι. Από τώρα θα σαγηνεύεις ανθρώπους, τους οποίους με το κήρυγμά σου θα οδηγείς στη σωτηρία. Κατόπιν αφού όλοι μαζί οι ψαράδες επανέφεραν τα πλοία στη στεριά, άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν.
Η στάση όμως του αποστόλου Πέτρου μας δημιουργεί κάποιον προβληματισμό. Γιατί αντί να πανηγυρίσει για το μεγαλειώδες θαύμα, παρακάλεσε τον Κύριο να φύγει από το πλοίο του; Αυτός που από τα παιδικά του χρόνια περίμενε τον Μεσσία, τώρα Του ζητά να φύγει από τη ζωή του; Ασφαλώς το αίτημα του Πέτρου δεν εκφράζει μια διάθεση αρνήσεως και αποδιώξεως του Χριστού. Αντίθετα. Ο άδολος αυτός ψαράς της Γαλιλαίας ένιωσε την ώρα εκείνη ένα φοβερό συγκλονισμό στην ψυχή του. Κατάλαβε μέσα στην ευλογία του θαύματος ότι δεν έχει μπροστά του έναν απλό άνθρωπο, αλλά ένα μοναδικό διδάσκαλο που έχει θεία δύναμη. Και αισθανόμενος το μεγαλείο του δεν αντέχει να ατενίσει το θεϊκό του πρόσωπο, αλλά πέφτει συντετριμμένος και Τον προσκυνά. Διότι αισθάνεται τον εαυτό του ανάξιο της παρουσίας του. Αισθάνεται του Χριστού την αγιότητα και τη δική του μικρότητα και αμαρτωλότητα.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε κάθε πνευματικό άνθρωπο κάθε φορά που αισθάνεται ιδιαιτέρως έκδηλη την ευλογία του Θεού στη ζωή του. Είναι ένα βίωμα που το νιώθουμε οι πιστοί καθώς βρισκόμαστε σε μία ιερή ώρα της λατρείας ή σε στιγμές που αισθανόμαστε τον Θεό ολοζώντανο στη ζωή μας, και αφυπνίζεται η συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας. Μας συνέχει τότε ο φόβος του Θεού. Τρέμουμε, φοβόμαστε την παρουσία του Θεού, αλλά ταυτόχρονα και την ποθούμε και τη λαχταρούμε. Πώς να πλησιάσουμε τον πάναγνο Κύριο οι ρυπαροί και ανάξιοι; Αισθανόμαστε πόσο αμαρτωλοί είμαστε και ότι δεν αξίζουμε των ευλογιών του Κυρίου. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνουμε ίσως είναι ότι όσο περισσότερο αναγνωρίζουμε την αμαρτωλότητά μας, τόσο περισσότερο ελκύουμε το έλεος και την αγάπη του Κυρίου. Γι’ αυτό ας στεκόμαστε με δέος και φόβο ενώπιόν του και ας Τον παρακαλούμε ταπεινά και ολοκάρδια να μη φύγει ποτέ από κοντά μας λόγω της μεγάλης αμαρτωλότητός μας, αλλά να μένει πάντοτε στη ζωή μας και να την γεμίζει με τις ευλογίες του.
Περιοδικό Ο Σωτήρ, 1985
Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013 – Α΄ ΛΟΥΚΑ
1:21 π.μ.
|
Ο Ἀπόστολος
Προς Κορινθίους Α΄ επιστολή Παύλου (ιστ΄ 13-24)
Ἀδελφοί, γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε. Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω.
Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί· οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς· ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσσησθε τοῖς τοιούτοις καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι. Χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ Στεφανᾶ καὶ Φουρτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ, ὅτι τὸ ὑμῶν ὑστέρημα οὗτοι ἀνεπλήρωσαν· ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν. Ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους.
Ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τῆς Ἀσίας. ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολλὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ. Ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ πάντες. Ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ. Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου.
Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. Μαρὰν ἀθᾶ.
Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ᾿ ὑμῶν.
Ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ἀμήν.
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Ἀδελφοί, ἀγρυπνεῖτε, στέκεσθε σταθεροὶ εἰς τὴν πίστιν, νὰ εἶσθε θαρραλέοι καὶ δυνατοί. Ὅ,τι κάνετε, νὰ γίνεται μὲ ἀγάπην.
Τώρα σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί: ξέρετε ὅτι ἡ οἰκογένεια τοῦ Στεφανᾶ ἦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ τῆς Ἀχαΐας καὶ ἔταξαν τοὺς ἑαυτούς των εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῶν ἁγίων. Νὰ ὑποτάσσεσθε καὶ σεῖς εἰς τοὺς τοιούτους καὶ εἰς τὸν καθένα ποὺ συνεργάζεται καὶ κοπιάζει. Χαίρω διὰ τὸν ἐρχομὸν τοῦ Στεφανᾶ, τοῦ Φουρτουνάτου καὶ τοῦ Ἀχαϊκοῦ, διότι αὐτοὶ ἀνεπλήρωσαν τὴν ἀπουσίαν σας· καθησύχασαν τὸ δικό μου πνεῦμα καὶ τὸ δικό σας. Ν’ ἀναγνωρίζετε τοὺς τοιούτους.
Σᾶς χαιρετοῦν αἱ ἐκκλησίαι τῆς Ἀσίας. Σᾶς στέλνουν πολλοὺς χαιρετισμοὺς ἐν Κυρίῳ ὁ Ἀκύλλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα μαζὶ μὲ τὴν ἐκκλησία τοῦ σπιτιοῦ των. Σᾶς χαιρετοῦν ὅλοι οἱ ἀδελφοί. Χαιρετῆστε ἀλλήλους μὲ ἅγιον φίλημα. Ὁ χαιρετισμὸς γράφεται μὲ τὸ χέρι ἐμοῦ τοῦ Παύλου.
Ὅποιος δὲν ἀγαπᾶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἂς εἶναι ἀνάθεμα. Μαρὰν ἀθά. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι μαζί σας.
Ἡ ἀγάπη μου εἶναι μαζί μὲ ὅλους σας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἀμήν.
Το Ευαγγέλιο
Κατά Λουκάν (ε΄ 1-11)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. Ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους.
Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά.
Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν.
Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό ἐκείνο, καθώς στεκόταν ὁ Ἰησοῦς κοντὰ εἰς τὴν λίμνην τῆς Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοιάρια κοντὰ εἰς τὴν λίμνην, ἀλλ’ οἱ ψαράδες εἶχαν βγῆ καὶ ἔπλεναν τὰ δίχτυα. Ἐμπῆκε εἰς ἕνα ἀπὸ τὰ πλοιάρια τὸ ὁποῖον ἀνῆκε εἰς τὸν Σίμωνα καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ ἀπομακρυνθῇ λίγο ἀπὸ τὴν ξηράν. Τότε ἐκάθησε καὶ ἐδίδασκε τὰ πλήθη ἀπὸ τὸ πλοιάριον.
Μόλις ἔπαυσε νὰ μιλῇ, εἶπε εἰς τὸν Σίμωνα, «Πήγαινε εἰς τὰ βαθειὰ καὶ ρίξτε τὰ δίχτυα σας για ψάρεμα». Καὶ ὁ Σίμων ἀπεκρίθη, «Διδάσκαλε, ὅλην τὴν νύχτα ἐκοπιάσαμε χωρὶς νὰ πιάσωμε τίποτε. Ἀλλ’ ἐπειδὴ σὺ τὸ λές, θὰ ρίξω τὸ δίχτυ». Ὅταν τὸ ἔκαναν, ἔπιασαν πολλὰ ψάρια, καὶ τὸ δίχτυ τους ἄρχισε νὰ σχίζεται. Καὶ ἔκαναν νεύματα εἰς τοὺς συντρόφους των ποὺ ἦσαν εἰς τὸ ἄλλο πλοιάριον, νὰ ἔλθουν νὰ τοὺς βοηθήσουν· καὶ ἦλθαν καὶ ἐγέμισαν καὶ τὰ δύο πλοιάρια, ὥστε νὰ κινδυνεύουν νὰ βυθισθοῦν. Ὅταν ὁ Σίμων Πέτρος εἶδε τί ἔγινε, ἔπεσε εἰς τὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ εἶπε, «Φύγε ἀπ’ ἐδῶ, Κύριε, διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Αὐτὸ τὸ εἶπε διότι ἐξεπλάγη καὶ αὐτὸς καὶ ὅλοι ὅσοι ἦσαν μαζί του μὲ τὰ ψάρια ποὺ ἔπιασαν, ἐπίσης καὶ ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, οἱ ὁποῖοι ἦσαν συνεταῖροι τοῦ Σίμωνος. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν Σίμωνα, «Μὴ φοβᾶσαι· ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς θὰ πιάνῃς ἀνθρώπους».
Καὶ ὅταν ἔφεραν τὰ πλοιάρια εἰς τὴν ξηράν, τὰ ἄφησαν ὅλα καὶ τὸν ἀκολούθησαν.
Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου
1:13 π.μ.
|
Εορτάζει 23 Σεπτεμβρίου
Ἔτσι προφήτευσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας γιὰ τὸν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη: «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Δηλαδή, φωνὴ ἀνθρώπου, ποὺ φωνάζει στὴν ἔρημο καὶ λέει: «Ἑτοιμάστε τὸν δρόμο, ἀπ’ ὅπου θὰ ἔλθει ὁ Κύριος σὲ σᾶς. Κάνετε ἴσιους καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει». Ξεριζῶστε, δηλαδή, ἀπὸ τὶς ψυχές σας τὰ ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίξτε μακριὰ τὰ λιθάρια τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς πόρωσης καὶ καθαρίστε μὲ μετάνοια τὸ ἐσωτερικό σας, γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Κύριο.
Ἡ φωνὴ αὐτή, ποὺ ἦταν ὁ Ἰωάννης, γεννήθηκε μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Ὁ Πατέρας του Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου, ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκά του ἦταν στείρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ ἡ δυσπιστία του, μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς θὰ ἔμενε κωφάλαλος. Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε, καὶ μετὰ ἐννιὰ μῆνες ἔκανε γιό. Μετὰ ὀκτὼ ἡμέρες, στὴν περιτομὴ τοῦ παιδιοῦ, οἱ συγγενεῖς θέλησαν νὰ τοῦ δώσουν τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του, Ζαχαρία. Ὅμως, ὁ Ζαχαρίας, ἔγραψε ἐπάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἀμέσως, λύθηκε ἡ γλώσσα του, καὶ ἡ χαρὰ γιὰ ὅλους ἦταν μεγάλη.
ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
1:05 π.μ.
|
ΚΥΡΙΑΚΗ 22/9 προς ΔΕΥΤΕΡΑ 23/9 Η Σύλληψις του Τιμίου Προδρόμου:
ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 21:00-01:00
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι. Ἰδοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς, φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ἀβλεψίᾳ νοσοῦσαν. Χόρευε Ζαχαρία, ἐκβοῶν παρρησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου, ἐστὶν ὁ μέλλων τίκτεσθαι.
Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Εὐφραίνεται λαμπρῶς, Ζαχαρίας ὁ μέγας, καὶ ἡ πανευκλεής, Ἐλισάβετ ἡ σύζυξ, ἀξίως συλλαμβάνουσα, Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον, ὃν Ἀρχάγγελος, εὐηγγελίσατο χαίρων, καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἀξιοχρέως τιμῶμεν, ὡς μύστην τῆς χάριτος.
Μεγαλυνάριον.
Στεῖρα καὶ πρεσβῦτις θείᾳ βουλῇ, καρπὸν συλλαμβάνει, τὸν ὑπέρτερον Προφητῶν, τὸν τὴν ἀκαρπίαν, ψυχῶν μέλλοντα τέμνειν, ἀξίνῃ μετανοίας· ὃν μεγαλύνομεν.
Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013
Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ
12:27 π.μ.
|
Εορτάζει 20 Σεπτεμβρίου
Ἦταν ἀρχικὰ εἰδωλολάτρης καὶ ὀνομαζόταν Πλακίδας. Ἦταν ἀρχιστράτηγος στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ αὐτοκρατορίας Τραϊανοῦ.
Ὅταν ὁ Χριστὸς παρουσιάσθηκε μπροστὰ του μιὰ μέρα στὸ δάσος μὲ τὴν μορφὴ ἐλαφιοῦ, ὁ Εὐστάθιος πίστεψε καὶ βαπτίσθηκε μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του Θεοπίστη καὶ τὰ παιδιὰ τους, Ἀγάπιο καὶ Θεόπιστο.
Μόλις πληροφορήθηκε ὁ αὐτοκράτορας ὅτι ὁ ἀξιωματικός του ἔγινε χριστιανός, τὸν ἀπέμπεψε ἀπὸ τὸ στρατὸ καὶ τὸν ἐξόρισε μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειά του. Μάλιστα, στὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐξορία ὁ Εὐστάθιος χωρίσθηκε ἀπὸ τὴν σύζυγό του καὶ τὰ παιδιά του.
Ἔπειτα ἀπὸ κάποια χρόνια, ὁ Τραϊανὸς χρειάσθηκε ξανὰ τὴν πολύτιμη προσφορὰ τοῦ Εὐσταθίου καὶ τὸν ἀνακάλεσε στὸ στράτευμά του. Οἱ πολεμικὲς ἱκανότητες τοῦ Ἁγίου χάρισαν στὸν αὐτοκράτορα μεγάλες νίκες. Μάλιστα ὁ Εὐστάθιος σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐκστρατεῖες του βρῆκε ξανὰ τὴν οἰκογένειά του, ἡ ὁποία ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια εἶχε περάσει πολλὲς κακουχίες.
Λίγο καιρὸ ἀργότερα ὁ Ἀνδριανός, διάδοχος τοῦ Τραϊανοῦ, ζήτησε ἀπὸ τὸν Εὐστάθιο νὰ παραστεῖ σὲ θυσία ποὺ θὰ γινόταν σὲ εἰδωλολατρικοὺς θεούς. Ὁ Εὐστάθιος ἀρνήθηκε καὶ ὁ αὐτοκράτορας διέταξε νὰ τὸν θανατώσουν, κλείνοντάς τον σὲ πυρακτωμένο χάλκινο βόδι.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἀγρευθεῖς οὐρανόθεν πρὸς εὐσέβειαν ἔνδοξε, τῇ τοῦ σοὶ ὀφθέντος δυνάμει, δι’ ἐλάφου Εὐστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, καὶ ἤστραψας ἐν ἄθλοις ἱεροῖς, σὺν τῇ θείᾳ σου συμβίω καὶ τοῖς υἱοῖς, φαιδρύνων τοὺς βοῶντάς σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δείξαντί σε ἐν παντί, Ἰὼβ παμμάκαρ δεύτερον.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς τῆς ἀνδρείας τοῦ Ἰὼβ ἔμψυχον ἄγαλμα
Καὶ τῶν Μαρτύρων κοινωνόν καὶ ἀκροθίνιον
Ἐπαξίως εὐφημοῦμέν σε Ἀθλοφόρε.
Ὡς ὁ Παῦλος γὰρ θεόκλητος γενόμενος
Ἐμεγάλυνας τὸν Λόγον δι’ ἀθλήσεως·
Ὅθεν κράζομεν, χαίροις Μάρτυς Εὐστάθιε.
Μεγαλυνάριον.
Οὐρανόθεν μάκαρ καταυγασθείς, στήλη τῆς ἀνδρείας, ἀνεδείχθης ἐν πειρασμοῖς, καὶ πανοικεσίᾳ, Εὐστάθιε ἀθλήσας, τῆς ἄνω βασιλείας, ἀξίως ἔτυχες.
Σήκωσε τον Σταυρό σου και ακολούθησε τον Χριστό(απόσπασμα ομιλίας Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας)
12:17 π.μ.
|
Τι σημαίνει να σηκώσουμε τον σταυρό μας;
Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό.
Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.
Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.
Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.
Αλλά πολλές φορές άνθρωπος πού αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσει στην ζωή του την οδό του Χριστού δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρό πού του φαίνεται πιο σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνει μοναχός ή να πάει στην έρημο.
Αυτόν όμως το δρόμο ό Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σταυρό πού οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουν ποιο βάρος έχουν στους ώμους τους.
Ποιο σταυρό έχουν οι περισσότεροι;
Έναν σταυρό απλό, όχι τέτοιο πού σήκωσαν οι άγιοι μάρτυρες και πού σήκωναν όλη τη ζωή τους οι όσιοι πατέρες στην έρημο. Εμείς έχουμε άλλο σταυρό.
Ή ζωή μας, ή ζωή όλων των ανθρώπων, είναι θλίψη και πόνος. Και όλες αυτές οι θλίψεις στην κοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας.
Ό αποτυχημένος γάμος, ή ανεπιτυχής επιλογή του επαγγέλματος, δεν μας προκαλούν αυτά πόνο και θλίψη; Δεν πρέπει ό άνθρωπος πού τον βρήκαν αυτές οι συμφορές να τις υπομένει; Οι σοβαρές ασθένειες, ή περιφρόνηση, ή ατιμία, ή απώλεια της περιουσίας, ή ζήλεια των συζύγων, ή συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά πού μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ό σταυρός μας;
Ακριβώς αυτά είναι ό σταυρός μας, σταυρός για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων. Αυτές είναι οι θλίψεις πού υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν και οι περισσότεροι δεν το θέλουν. Άλλα ακόμα και οι άνθρωποι πού μισούν τον Χριστό και αρνούνται να ακολουθήσουν το δρόμο του και αυτοί ακόμα σηκώνουν το δικό τους σταυρό του πόνου.
Ποια είναι ή διαφορά μεταξύ αυτών και των χριστιανών;
Ή διαφορά είναι ότι οι χριστιανοί με υπομονή σηκώνουν τον σταυρό τους και δεν γογγύζουν κατά του Θεού.
Ταπεινά με χαμηλό το βλέμμα σηκώνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους το δικό τους σταυρό ακολουθώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το κάνουν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του, το κάνουν από θερμή αγάπη προς Αυτόν, γιατί όλη την σκέψη τους είχε αιχμαλωτίσει ή διδασκαλία του Ευαγγελίου.
Για να κάνει πράξη τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, για να ακολουθήσει την οδό του Χριστού, ό άνθρωπος πρέπει ταπεινά και ακούραστα να σηκώνει τον σταυρό του, να μην τον βρίζει αλλά να τον ευλογεί. Τότε μόνο τηρεί την εντολή του Χριστού, γιατί είχε, αρνηθεί τον εαυτό του. Σήκωσε τον σταυρό του και ακολούθησε τον Χριστό, τον ακολούθησε σ’ ένα μακρινό δρόμο, σ’ ένα δρόμο για τον οποίο ό Κύριος είπε, ότι στην Βασιλεία των Ουρανών οδηγεί τεθλιμμένη οδός ή αρχή της οποίας είναι ή στενή πύλη. Και εμείς θέλουμε να είναι ή οδός της ζωής μας ευρύχωρη, χωρίς λάκκους, πέτρες, αγκάθια και λάσπη. Θέλουμε να είναι στρωμένη με λουλούδια. Και ό Κύριος μας δείχνει μία άλλη οδό, την οδό του πόνου. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι σ’ αυτό το δρόμο, όσο δύσκολος και να είναι, αν με όλη την καρδιά μας στραφούμε στον Χριστό, τότε ό Ίδιος με έναν θαυμαστό και ανεξήγητο τρόπο μας βοηθάει. Μας στηρίζει όταν πέφτουμε. Μας δυναμώνει και μας παρηγορεί.
Όταν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, ο οποίος στην αρχή μόνο μας φαίνεται δύσκολος, όταν αισθανθούμε τη χάρη του Θεού πού μας δυναμώνει σ’ αυτή την πορεία, τότε με χαρά και ταπείνωση θα σηκώνουμε τον σταυρό μας και θα πορευόμαστε με βεβαιότητα επειδή γνωρίζουμε ότι έτσι μας ανοίγεται ή είσοδος στην Βασιλεία των Ουρανών.
Αυτό λοιπόν σημαίνει να μισήσουμε την ψυχή μας – να μισήσουμε την ακαθαρσία της, να αρνηθούμε τον παλαιό μας άνθρωπο, για να σώσουμε την αθάνατη ψυχή μας πού ό προορισμός της είναι ή κοινωνία με τον Θεό.
Αυτός πού με τέτοιο τρόπο θα χάσει την ψυχή του, θα την σώσει και θα είναι με τον Χριστό;
ΝΑ μας αξιώσει όλους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός της αιώνιας και ένδοξης ζωής μαζί Του, με τον Πατέρα Του και όλους τους αγγέλους.
Τα τρία δέντρα ... (δίδαγμα ζωής)
12:08 π.μ.
|
Ήταν μια φορά σ’ ένα δάσος τρία δέντρα. Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό... Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο, όμορφα σκαλισμένο, που
μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός. Το δεύτερο δέντρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι και όμορφο που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα, που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων. Το τρίτο δέντρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δέντρο του δάσους, έτσι ώστε οι άνθρωποι, που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον ουρανό και τον Θεό. Όμως πέρασαν τα χρόνια και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς. Πήγαν υλοτόμοι και έκοψαν το πρώτο δέντρο και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκανε δοχείο για την τροφή των ζώων, παχνί για τα άχυρα των ζώων. Το δεύτερο δέντρο που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι, για να μεταφέρει βασιλιάδες, έγινε ένα μικρό ψαροκάικο, που το είχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν. Το τρίτο δέντρο που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους, το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του. Περνούσαν τα χρόνια και τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν ακόμη και τα όνειρά τους. Όμως κάποια ημέρα ένας άντρας και μια γυναίκα ήλθαν στο στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα και η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δέντρο. Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία, η Θεοτόκος, οι οποίοι απόθεσαν σε εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια αλλά τον ίδιο το Θεό, που είχε γίνει άνθρωπος για εμάς. Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί, η φάτνη, να δεχτεί μέσα της το θησαυρό των θησαυρών, τον ίδιο τον Θεό. Στο μικρό ψαροκάικο, που είχε γίνει από το δεύτερο δέντρο, μετά από πολλά χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες μαζί με το δάσκαλο τους, ο οποίος ήταν κουρασμένος και είχε κοιμηθεί. Είχαν ανοιχτεί στην θάλασσα, όταν ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία. Πάνω στο φόβο τους οι μικροί ψαράδες, ξύπνησαν τον αρχηγό τους και Εκείνος μόλις είδε την φουρτουνιασμένη θάλασσα, τη διέταξε να ηρεμήσει. Και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως. Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του, στη λίμνη Γεννησαρέτ. Έτσι και το δεύτερο δέντρο, που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει τον Βασιλέα των Βασιλέων, τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του. Και το τρίτο δέντρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια ημέρα το πήραν και έκαναν έναν σταυρό, στο οποίο σταύρωσαν τον Χριστό. Έτσι το δέντρο αυτό έγινε πιο ψηλό από ότι είχε επιθυμήσει. Έφθασε στον ουρανό και στον Θεό. Τελικά τα δέντρα της ιστορίας απέκτησαν όχι μόνο αυτό που ήθελαν και ποθούσαν, αλλά ασυγκρίτως περισσότερα από αυτά που σχεδίαζαν. Αυτή λοιπόν η απλοϊκή ιστορία έχει για εμάς ένα βαθύ και μεγάλο δίδαγμα: Ότι όταν κάνουμε όνειρα πρέπει να μην ξεχνούμε ότι αυτό που μας ετοιμάζει ο Θεός είναι προτιμότερο και ωφελιμότερο για τη ζωή μας. Ας έχουμε λοιπόν πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό !!!
http://www.agioritikovima.gr
delfinaki-sunset.blogspot.com
Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013
Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
2:57 π.μ.
|
Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης...
1:23 π.μ.
|
Το Τσαλακωμένο Χαρτονόμισμα...(διδακτική ιστορία)
1:12 π.μ.
|
Αφιερωμένη στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές...
"Ποιος θέλει αυτό το εικοσάρικο;"
Τα βλέμματα των μικρών διασταυρώθηκαν."Τι να εννοεί;" ρωτούσαν σιωπηλά το ένα το άλλο.
"Εμπρός!" επέμενε εκείνη. "Δεν σας κοροιδεύω, ποιος θα ήθελε αυτό το εικοσάρικο;"
Δειλά δειλά σηκώθηκαν τα χέρια προς το χαρτονόμισμα. Σε λίγο εγνεφαν με ενθουσιασμό.
"Εγώ! Εγώ"! έλεγαν και γελούσαν τα μάτια τους.
"Εχετε δίκιο να το θέλετε!" είπε εκείνη "Είναι ένα κολλαριστό χαρτονόμισμα. Μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα μ αυτό. Εχει μεγάλη αξία."
Στην στιγμή το παίρνει και το πετάει κάτω. Το τσαλακώνει με τα πόδια της, το πατάει, το κλωτσάει στα χώματα.
Οι μικροί έμειναν αποσβολωμένοι.
"Μα τι κάνει;"
Εκείνη έσκυψε και μάζεψε το ταλαιπωρημένο χαρτονόμισμα.
"Ποιος θέλει αυτό το εικοσάρικο;" ξαναρώτησε
Τα έξυπνα μάτια των μικρών ξαναζωήρεψαν. Σήκωσαν τα χέρια χαρούμενα.
"Βλέπετε;" τους είπε. "Το εικοσάρικο είναι εικοσάρικο, έχει την ίδια αξία ακόμα κι αν το πατήσουμε, το τσαλακώσουμε, το λερώσουμε. Εχει την ίδια αξία. Συμφωνείτε;"
"Ναι" έγνεψαν οι μικροί.
"Έτσι κι εσείς" τους χαμογέλασε. "Μπορεί να σας κλωτσήσουν, να σας χτυπήσουν, να σας παραπετάξουν. Ομως πάντα θα έχετε την ίδια αξία. Μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό."
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!
1:05 π.μ.
|
Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ
12:49 π.μ.
|
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ἡ πανσεβάσμιος ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πληροῖ χαρᾶς καί εὐφροσύνης τά σύμπαντα καί ἀγαλλιάσεως τίς καρδιές μας, ἀφοῦ «ἡ παγκόσμιος χαρά», ἡ Παναγία μας δηλαδή, «ἐκ τῶν δικαίων ἀνέτειλεν ἡμῖν, ἐξ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης τῶν Ἁγίων».
Ἡ προσευχή τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων ἐπί ἔτη πολλά, ἡ ὑπομονή τους καί ἡ θερμή τους πίστη πρός τόν Θεό ἄνοιξαν τοῦ οὐρανοῦ τίς πύλες, καί ἡ Παντάνασσα καί πανύμνητος Μαρία, ὡς καρπός εὐκλεής τῆς ἱερᾶς συζυγίας, ἐν καιρῷ γήρως, ἀνέτειλε στόν κόσμο.
Ἄν ἡ γέννηση ἑνός παιδιοῦ φέρῃ μεγάλη χαρά, πόσο μᾶλλον ἡ Γέννηση τῆς πανάγνου καί πανακηράτου Κόρης, ἡ ὁποία ἔλυσε τήν ἀράν τῆς Εὔας καί ἔφερε στόν κόσμο τόν Θεόν ὡς ἄνθρωπο, γιά νά λυτρώσῃ τόν ἄνθρωπο καί νά τόν ἀποκαταστήσῃ στήν ἀρχαία μακαριότητα, στόν Παράδεισο δηλαδή, στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἡ μεγάλη αὐτή ἑορτή μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά ἀσχοληθοῦμε γιά λίγο μέ τό θέμα τῆς τεκνογονίας, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ μεῖζον ζήτημα, ἰδιαίτερα σήμερα, γιά τήν πατρίδα μας.
Ἀγαπητοί, ἕνας ἀπό τούς σκοπούς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνῃ συνδημιουργός τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τό ἱερό Μυστήριο τοῦ Γάμου, ὅπου ἡ Ἐκκλησία ἑνώνει τόν ἄνδρα καί τήν γυναῖκα καί εὔχεται νά ἀποκτήσουν εὐτεκνίαν καί καλλιτεκνίαν. Μάλιστα, μία ἐξόχως συγκινητική εὐχή, παρμένη ἀπό τόν ἱερό ψαλμωδό, λέγει: «Καί ἴδοις τούς υἱούς τῶν υἱῶν σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου» (Ψαλμ. ρκζ’). Κάθε φορά πού λέω τά λόγια αὐτά συγκινοῦμαι, διότι μεταφέρομαι στήν θαυμάσια εἰκόνα, ὅπου συγκεντρωμένοι γύρω ἀπό τό ἴδιο τραπέζι, γονεῖς καί παιδιά καί ἐγγόνια μετέχουν τῆς ἴδιας χαρᾶς καί μεγάλης εὐτυχίας. Ὅσοι ζήσαμε τέτοιες στιγμές, ἀναπολοῦμε αὐτή τήν εὐτυχία καί μακαρίζομε ἐν εὐγνωμοσύνῃ τούς γεννήτορές μας καί τούς παπποῦδες καί γιαγιάδες μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἔδωσαν αὐτές τίς ρίζες καί αὐτή τήν ἀνατροφή. Δέν ὑπάρχει ὡραιοτέρα εἰκόνα ἀπό αὐτή πού περιγράψαμε παρά πάνω.
Ἡ πραγματικότητα ὅμως στίς ἡμέρες μας, καί μιλῶ γιά τά δικά μας, τά Ἑλληνικά δεδομένα, εἶναι δυστυχῶς τελείως διαφορετική. Ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας, πού εἶναι ἡ ρίζα τῆς πνευματικῆς καί τῆς ἐν γένει κοινωνικῆς ζωῆς, διελύθη, ἀφοῦ προηγουμένως ἐσυκοφαντήθη ὡς ἀναχρονιστικός καί ἐκτυπήθη ἀλύπητα. Χάθηκε ἡ συνοχή τῆς οἰκογενείας, καί ὡς ἐκ τούτου ἡ πραγματική εὐτυχία.
Τά ἀποτελέσματα εἶναι ἐξόχως ἀνησυχητικά καί ἄκρως λυπηρά. Ἡ προοπτική πλέον ἄλλαξε. Τά πράγματα τά μετρᾶμε, ὅχι μέ γνώμονα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τό πνευματικό μας συμφέρον, ἀλλά μέ γνώμονα τήν πρόσκαιρη ἀπόλαυση, τήν πρόσκαιρη χαρά, τό βόλεμα, τήν ἀποφυγή ἀγώνων καί θυσιῶν. Βαδίζομε χωρίς πίστη στό Θεό, χωρίς ὑπομονή καί ἐλπίδα.
Ἡ μεγάλη ὑπεύθυνη γιά αὐτή τήν κατάσταση, ἡ πολιτεία μέ τήν πολιτική πού ἐφήρμοσε τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἀκούεται κάπου-κάπου μέ ἕνα ψεύτικο ἐνδιαφέρον νά μιλάῃ γιά πρόβλημα ὑπογεννητικότητος στήν Ἑλλάδα, γιά πρόβλημα δημογραφικό καί ἄλλα συναφῆ ζητήματα.
Ἡ κατάσταση εἶναι ἀληθῶς δραματική. Ἡ τελευταία ἀπογραφή ἔδειξε τά χάλια μας, ὡς κράτους Ἑλληνικοῦ. Ὁ πληθυσμός γηρασμένος, τά χωριά μας ρημαγμένα, πολλά σχολεῖα ἔκλεισαν, τά Ἑλληνόπουλα σέ λίγο θά ἀποτελοῦν μειοψηφία μπροστά στήν πληθύ τῶν παιδιῶν τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό γονεῖς ἀλλοδαπούς, πού ἔχουν ἔλθει στήν χώρα μας. Τοῦτο τό λέγομε, χωρίς βεβαίως νά ἔχωμε κάτι μέ τούς ἀνθρώπους αὐτούς. Ἀντίθετα, τούς ἀγαπᾶμε καί ἐνδιαφέρομεθα ὡς Ἐκκλησία τά μέγιστα γι’ αὐτούς καί τό ἀποδεικνύομε ἐν τοῖς πράγμασι. Ἁπλῶς ἐπισημαίνομε καυτές ἀλήθειες, προκειμένου κάποιοι νά ξυπνήσουν καί νά ἀντιληφθοῦν τό μέγεθος τῆς εὐθύνης τους ἔναντι τῆς πατρίδος μας.
Αὐτή ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ ὀφείλεται:
1. Στήν ἀποφυγή-ἄρνηση τῶν νέων ἀνθρώπων νά ἔλθουν εἰς Γάμου κοινωνίαν. Παλαιότερα ἐλάχιστοι ἦσαν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι παρέμεναν ἄγαμοι. Σέ κάθε χωριό μετροῦνταν στά δάκτυλα τῆς μιᾶς χειρός. Τώρα ὅμως εἶναι ἡ πλειονοψηφία. Ὅσοι νέοι μένουν στά χωριά, παραμένουν ἄγαμοι, ἀφοῦ καμμιά κοπέλα δέν ἐπιθυμεῖ πλέον νά μένῃ σέ χωριό, ἔστω κι ἄν αὐτό εὑρίσκεται πλησίον πόλεως. Ὅσο για τίς πόλεις, καί ἐκεῖ τά πράγματα δέν εἶναι καλύτερα. Τά παιδιά μας συνηθίζουν στήν μοναξιά, ἡ ὁποία γίνεται ὁ τραγικός μόνιμος σύντροφος-ἐφιάλτης στήν ζωή τους. Τά χρόνια περνᾶνε καί ἡ ζωή τελειώνει, δυστυχῶς, ἄδοξα.
2. Στήν ἀποφυγή τεκνογονίας ἀπό τά νέα ζευγάρια, τά ὁποῖα εἴτε δέν ἐπιθυμοῦν νά ἀποκτήσουν παιδιά λόγῳ, ὅπως ἰσχυρίζονται, τῶν πολλῶν δυσκολιῶν, εἴτε κάνουν ἕνα ἤ τό πολύ δύο τέκνα, προφασιζόμενοι ὁμοίως τά πολλά προβλήματα πού μαστίζουν σήμερα τήν κοινωνία μας.
3. Στίς πολλές ἐκτρώσεις, οἱ ὁποῖες γίνονται στήν χώρα μας. Ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀγέννητα παιδιά κάθε χρόνο σκοτώνονται στήν πατρίδα μας. Εἶναι φρικτό, ὀδυνηρό, νά σκοτώνῃ ἡ ἴδια ἡ μάνα τό παιδί, τό σπλάγχνο της, τό ὡραιότερο δῶρο τοῦ Θεοῦ σέ μιά γυναῖκα.
Ἄχ καί νά μποροῦσαν αὐτά τά δύστυχα πλάσματα νά μιλήσουν! Τί θά εἶχαν νά ποῦν στίς μητέρες τους! Τί θά ἔλεγαν στούς συνεργούς σ’ αὐτούς τούς φόνους «γιατρούς», τούς ὁποίους οὐδείς ἀνθρώπινος νόμος τιμωρεῖ; Καί τί θά ἀπαντοῦσαν αὐτές οἱ μανάδες καί οἱ φονεῖς γιατροί, πού ἡ ζωή τους ὅλη εἶναι βουτηγμένη σέ αἷμα ἀθώων παιδιῶν;
Ἀλλ’ ὤ, τί λέγω; Θά ἔλθῃ ἡ φρικτή ὥρα πού θά ἀπολογηθοῦν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Κυρίου, καί τότε φεῦ, τί θά ἀπαντήσουν, ἐνώπιον τῶν μαρτύρων, τῶν μυριάδων δηλαδή σφαγιασθέντων παιδιῶν;
4. Στήν ἀδιαφορία τῆς πολιτείας γιά τήν οἰκογένεια, γιά τά παιδιά, γιά τήν ἐργασία, γιά τούς πολυτέκνους, πού τους ἔχει ἀφήσει ἐν πόλλοῖς ἀβοήθητους, ἀνυπεράσπιστους, καί πού σπανίως –καί τότε γιά τά μάτια τοῦ κόσμου, κατά τό κοινῶς λεγόμενο‒ ἔσκυψε γιά νά ἀντιμετωπίσῃ τά προβλήματά τους. Ἀντί νά ἀνακουφίζῃ, φορολογεῖ, ἀντί νά βοηθᾷ, κωφεύει καί ἀδιαφορεῖ.
Κάθε φορά πού συζητῶ μέ νέους ἀνθρώπους ἤ μέ «ὑπευθύνους» τῆς πολιτείας ταγούς, θέτω αὐτά τά ζητήματα καί ἔχω εὔκαιρες τίς ἀπαντήσεις στίς ὅποιες ἐνστάσεις τους.
Ἀδελφοί μου, κλείνοντας αὐτή μου τήν ἀναφορά σημειώνω τά ἑξῆς. Μᾶς λείπει ἡ ἐμπιστοσύνη, ἡ πίστη στόν Θεό. Κτίζομε, ἐν πολλοῖς, τήν ζωή μας χωρίς τόν λίθο τόν ἄσειστο, τόν ἀκρογωνιαῖο, «ὅς ἐστίν Ἰησοῦς Χριστός». Ἔτσι περιμένομε πότε θά ἔχωμε χρήματα γιά νά ἀποκτήσωμε παιδί, καί πότε θά ἀγοράσωμε μεγαλύτερο σπίτι, γιά νά ἀναπτύξωμε τήν οἰκογένειά μας. Ὅμως στερούμεθα τῆς χαρᾶς νά βέπωμε τά ἀγγελούδια γύρω μας. Καί σᾶς ἐρωτῶ. Περνοῦσαν καλύτερα σέ παλαιότερες ἐποχές οἰ ἄνθρωποι; Θά ὑπῆρχε Ἑλλάδα, ἄν δέν ἔκαναν παιδιά στά τετρακόσια χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς; Ἀνατρέξατε ἐπίσης στήν ἱστορία, γιά νά διαπιστώσετε πόσα παιδιά ἔκαναν οἱ Ἕλληνες κατά τήν διάρκεια τῶν μαύρων χρόνων τῆς Κατοχῆς, καί συγκρίνατε μέ τήν σημερινή κατάσταση.
Δέν ἀγνοῶ τίς δυσκολίες, καί μή σπεύσετε νά μέ κατηγορήσετε ὡς αἰθεροβάμονα. Ζῶ τήν πραγματικότητα καί πονάω πολύ γι’ αὐτό τόν τόπο, γι’ αὐτή τήν δύστυχη πατρίδα πού χάνεται ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα, πού μαραζώνει καί γερνάει.
Ἐλπίδα θέλω, ὡς Ἐπίσκοπος, νά σᾶς δώσω. Δύναμη θέλω νά σᾶς ἐμπνεύσω, πού πηγάζει ἀπό τήν θέα τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος λέγει, «οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλίπω» (πρβλ. Δευτ. λα’. 6). Γιά τήν οἰκογένεια κλαίω πού διαλύεται, γιά τά παιδιά μας θρηνῶ πού ζοῦν καί πεθαίνουν στήν μοναξιά, καί αὐτό δέν τούς ταιριάζει.
Τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου κρούω, κατά χρέος, μήπως καί ξυπνήσουν οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ τοῦ τόπου καί ἀποφασίσουν νά σκεφθοῦν καί νά ἐνεργήσουν Ἑλληνικά, μέ βάση τό καλῶς ἐννοούμενο συμφέρον τῆς πατρίδος μας. Ἄς δοῦν τά ἀποτελέσματα τοῦ μέτρου, τό ὁποῖο ἔλαβε ἡ Ἐκκλησία ἤδη ἐπί μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, γιά τήν ἐπιχορήγηση τοῦ τρίτου τέκνου τῶν Χριστιανικῶν οἰκογενειῶν τῆς Θράκης, καί τό ὁποῖο συνεχίζεται καί ἐπί τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου Μακαριωτάτου Ἱερωνύμου, καί ἄς παραδειγματισθοῦν καί ἄς σταματήσουν νά σφυρίζουν ἀδιάφορα, προφασιζόμενοι «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις». Οὐδέποτε ἡ Ἑλληνική πολιτεία κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες ἐνδιαφέρθηκε σοβαρά γι’ αυτό τό ζήτημα.
Ἄς ἀναλάβωμε ὅλοι μας τίς εὐθύνες μας γι’ αὐτό τόν τόπο καί τά παιδιά του. Ἡ Ἑλλάδα, ἡ πατρίδα μας, σύντομα θά μᾶς δικάσῃ καί θά μᾶς καταδικάσῃ γιά τήν ἀδιαφορία μας, τήν ὀλιγωρία μας καί τήν ἀπραξία μας μπροστά στά μέγιστα πνευματικά καί μείζονος σημασίας ἐθνικά θέματα, τά ὁποῖα μαστίζουν τήν χώρα μας, ἀνάμεσα στά ὁποῖα καί τό συγκεκριμένο ζήτημα.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(Atom)
Blog Archive
-
►
2024
(344)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2023
(364)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (27)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2022
(349)
- ► Δεκεμβρίου (31)
- ► Σεπτεμβρίου (32)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2021
(350)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2020
(359)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2019
(404)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (34)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2018
(425)
- ► Δεκεμβρίου (36)
- ► Σεπτεμβρίου (36)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (38)
-
►
2017
(427)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (35)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (46)
-
►
2016
(418)
- ► Δεκεμβρίου (39)
- ► Σεπτεμβρίου (39)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (41)
-
►
2015
(419)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (42)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2014
(377)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (35)
-
▼
2013
(367)
- ► Δεκεμβρίου (34)
-
▼
Σεπτεμβρίου
(28)
- Λαμπρή η 49η επέτειος της επανακομιδής της Τιμίας ...
- ΔΕΥΤΕ ΤΩΝ ΠΑΤΡΕΩΝ Η ΠΛΗΘΥΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΤΙΜΗΣΩΜΕΝ
- Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ
- Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΑΓΙΟ...
- Το τηλέφωνο του Θεού...!
- Πιστέψτε καὶ μὴν φοβάστε...Στ. Σπανουδάκης
- «Η θαυμαστή αλιεία»
- Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013 – Α΄ ΛΟΥΚΑ
- Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου
- ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
- Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ
- Σήκωσε τον Σταυρό σου και ακολούθησε τον Χριστό(απ...
- Τα τρία δέντρα ... (δίδαγμα ζωής)
- Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
- Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης...
- Το Τσαλακωμένο Χαρτονόμισμα...(διδακτική ιστορία)
- ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!
- Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ
- ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
- ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ
- 10 Χρόνια Ενοριακής πορείας και ζωής...
- 15 χρόνια λειτουργικής ζωής...
- 16 Χρόνια πέρασαν από την θεμελίωση του Ιερού Ναού...
- 6 Σεπτεμβρίου: Μνήμη του εν Χωναὶς θαύματος του Ἀρ...
- Ο Προφήτης Ζαχαρίας(Ο πατέρας του Τιμίου Προδρόμου)
- ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013
- Μητροπολίτης Πατρών: O Θεός ευλόγησε τους κόπους σ...
- ► Φεβρουαρίου (32)
- ► Ιανουαρίου (23)
-
►
2012
(37)
- ► Δεκεμβρίου (17)
- ► Σεπτεμβρίου (7)
Από το Blogger.
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 19.11.2017 Μὲ λαμπρότητα καὶ μὲ τὴν συμμετοχὴ χιλιάδων πιστῶν ἀπ...
-
Ὓμνον στίς εὐσεβεῖς μητέρες, ἒπλεξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος , ὁμιλώντας κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λε...
-
Στό Ἃγιο Ὂρος μετέβη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, προκειμένου νά προστῆ τῆς Ἱερᾶς Πανηγύρεως τοῦ Ἁγίου Ἀποσ...
-
28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008 - 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018 ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!!! ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ-ΜΗΝΥΜΑ Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την...
-
Κύριε, Στου καινούριου χρόνου το άνοιγμα, Εσένα, που εξουσιάζεις καιρούς και χρόνους, παρακαλούμε: μέσα σ’ολόκληρο τον καινούριο χρόνο,...
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2024
(344)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2023
(364)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (27)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2022
(349)
- ► Δεκεμβρίου (31)
- ► Σεπτεμβρίου (32)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2021
(350)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2020
(359)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2019
(404)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (34)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2018
(425)
- ► Δεκεμβρίου (36)
- ► Σεπτεμβρίου (36)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (38)
-
►
2017
(427)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (35)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (46)
-
►
2016
(418)
- ► Δεκεμβρίου (39)
- ► Σεπτεμβρίου (39)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (41)
-
►
2015
(419)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (42)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2014
(377)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (35)
-
▼
2013
(367)
- ► Δεκεμβρίου (34)
-
▼
Σεπτεμβρίου
(28)
- Λαμπρή η 49η επέτειος της επανακομιδής της Τιμίας ...
- ΔΕΥΤΕ ΤΩΝ ΠΑΤΡΕΩΝ Η ΠΛΗΘΥΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΤΙΜΗΣΩΜΕΝ
- Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ
- Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΑΓΙΟ...
- Το τηλέφωνο του Θεού...!
- Πιστέψτε καὶ μὴν φοβάστε...Στ. Σπανουδάκης
- «Η θαυμαστή αλιεία»
- Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013 – Α΄ ΛΟΥΚΑ
- Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου
- ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
- Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ
- Σήκωσε τον Σταυρό σου και ακολούθησε τον Χριστό(απ...
- Τα τρία δέντρα ... (δίδαγμα ζωής)
- Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
- Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης...
- Το Τσαλακωμένο Χαρτονόμισμα...(διδακτική ιστορία)
- ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!
- Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ
- ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
- ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ
- 10 Χρόνια Ενοριακής πορείας και ζωής...
- 15 χρόνια λειτουργικής ζωής...
- 16 Χρόνια πέρασαν από την θεμελίωση του Ιερού Ναού...
- 6 Σεπτεμβρίου: Μνήμη του εν Χωναὶς θαύματος του Ἀρ...
- Ο Προφήτης Ζαχαρίας(Ο πατέρας του Τιμίου Προδρόμου)
- ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013
- Μητροπολίτης Πατρών: O Θεός ευλόγησε τους κόπους σ...
- ► Φεβρουαρίου (32)
- ► Ιανουαρίου (23)
-
►
2012
(37)
- ► Δεκεμβρίου (17)
- ► Σεπτεμβρίου (7)