Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015
Το σακί με τις πατάτες...
2:08 π.μ.
|
Μία διδακτική ιστορία για την συγχώρηση - Το σακί με τις πατάτες
Οταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο. Μια μέρα είχαμε κουβεντιάσει για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας αλλά να κοιτάμε πως θα απαλλαγούμε από αυτόν, μας έβαλε να το δούμε αυτό πρακτικά.
– Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα και ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια. Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ο,τι μας είχε ζητήσει.
Τότε εκείνος λέει:
– Κάθε φορά που αποφασίζετε να μην συγχωρέστε κάποιον, να παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου και την ημερομηνία και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα. Δεν πέρασε πολύς καιρός που μερικές σακούλες ήταν αρκετά βαριές.
Μας είπε επίσης αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια παντού. Καταλαβαίνεις γιατί έτσι;
Μ’ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε. Να έχουμε επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως… καθως πρέπει. Για φαντάσου τώρα να έχεις μια σακούλα με πατάτες στην disco.
Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν. Για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας, όταν δεν αποφασίζουμε να συγχωρούμε.
Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε πως το να συγχωρήσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε. Θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο στον εαυτό μας. Απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.
Ε.Φ:Ε.Μ. – Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα και ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια. Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ο,τι μας είχε ζητήσει.
Τότε εκείνος λέει:
– Κάθε φορά που αποφασίζετε να μην συγχωρέστε κάποιον, να παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου και την ημερομηνία και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα. Δεν πέρασε πολύς καιρός που μερικές σακούλες ήταν αρκετά βαριές.
Μας είπε επίσης αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια παντού. Καταλαβαίνεις γιατί έτσι;
Μ’ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε. Να έχουμε επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως… καθως πρέπει. Για φαντάσου τώρα να έχεις μια σακούλα με πατάτες στην disco.
Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν. Για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας, όταν δεν αποφασίζουμε να συγχωρούμε.
Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε πως το να συγχωρήσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε. Θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο στον εαυτό μας. Απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.
Μεγάλη Τεσσαρακοστή
1:58 π.μ.
|
Μεγάλη Σαρακοστή: Νηστεία και αυτοπεριορισμός
(π. Αθανασίου Γιουσμά)
Για άλλη μια φορά προβάλλει μπροστά μας η ιερή περίοδος της ΜεγάληςΣαρακοστής. Μακρύ κατανυκτικό χρονικό διάστημα! Ντύνονται στα μαύρα ή στα μοβ άμφια ο Ιερεύς και η Αγία Τράπεζα, όπως έκαναν περίπου στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, οι μετανιωμένοι Ισραηλίτες. Τα ψαλλόμενα τούτες τις μπόλικες ημέρες, στους Ναούς και στα Μοναστήρια μας, είναι σε ήχους και με λέξεις που αγγίζουν την καρδιά... Σε συγκινούν και σε προβληματίζουν.
Πόσο γρήγορα αλήθεια, κυλάει ο χρόνος! Πριν λίγες ημέρες γιορτάσαμε τηΓέννηση και τη Βάπτιση του Κυρίου και να, σε λίγες εβδομάδες θα μαςαξιώσει ο Θεός να κατανυγούμε προ των Τιμίων Παθών Του και να χαρούμε στο φως και στην είδηση της Ανάστασής Του! Ο χρόνος κυλάει. «Τυλίγεται το κουβάρι μας», όπως πολύ σοφά έλεγε η γιαγιά προσδοκώντας το θάνατο. Τι μας μένει αλήθεια; Όλα είναι ένα όνειρο...
Με αυτή τη σκέψη, χωρίς μελαγχολική διάθεση, γιατί αυτό δεν αρμόζει στο συνειδητό Χριστιανό, θα προσπαθήσουμε και τούτη τη Μεγάλη Σαρακοστή να περιορίσουμε τα θέλω μας, τα πάθη μας, τη γλώσσα μας, το βλέμμα μας, τα λόγια μας, παράλληλα με τις πασχαλινές και μη νηστίσιμες τροφές. Θα προσπαθήσουμε να... περιοριστούμε κι εμείς στην προσευχή και στην αυτοκριτική, τροχίζοντας το λαθεμένο εαυτό μας, συμμαζεύοντας το σκορπισμένο μας νου, αναλογιζόμενοι τα λάθη και τις πτώσεις μας. Αυτή η νηστεία, αυτός ο διπλός αγώνας τροφών και παθών, είναι μια τακτική θεόσδοτη, ωφέλιμη κι αρεστή στον Τριαδικό Θεό μας.
Και νομίζω πως λίγο ή πολύ όλοι μας αξίζει και πρέπει να συμμορφωθούμε στις υποδείξεις της Εκκλησίας και να στοιχηθούμε σε τούτον τον άλλου είδους αγώνα. Αξίζει γιατί υπερπλεόνασαν τα πάθη, τα λάθη, οι αμαρτίες μας και τα ...κιλά μας. Και πρέπει, γιατί τι λογής Χριστιανοί είμαστε αν δεν υπακούμε στα κελεύσματα της Παράδοσής μας, αν δεν εκκλησιαζόμαστε, αν δε νηστεύουμε, αν δεν προσπαθούμε; Καλό θα είναι, να είμαστε αυτό που δηλώνουμε...
Είχα διαβάσει σ’ ένα Γεροντικό, θα το μεταφέρω χωρίς πολλά πολλά σχόλια: Ανέβασαν λέει, κάποτε σε μια Σκήτη φημισμένων μοναχών ένα δαιμονισμένο νέο για να τον θεραπεύσουν με τις προσευχές τους οι άγιοι Γεροντάδες. Εκείνοι, όμως, με πολλή ταπείνωση το απέφευγαν. Ο χρόνος κυλούσε κι ο δυστυχισμένος άνθρωπος βασανιζόταν. Ώσπου κάποιος ασκητής τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό που είχε στη ζώνη του κι έδιωξε το πονηρό πνεύμα και θεράπευσε τον άνθρωπο! Ακούστηκε, λέει τότε, μια φωνή, η φωνή του διαβόλου: «Αφού με βγάζεις από την κατοικία που είχα ως τώρα, τότε θα μπω μέσα σου». «Έλα», του αποκρίθηκε θαρραλέα ο γεμάτος αγάπη αββάς. Και πράγματι, το δαιμόνιο μπήκε στον άγιο και τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια! Ο Γέροντας με καρτερία υπέμενε τον πόνο και τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι εκείνος το διάβολο με υπεράνθρωπη νηστεία και ακατάπαυστη προσευχή. Μάλιστα, όλα αυτά τα χρόνια δεν έβαλε στο στόμα του ο ασκητής μαγειρεμένο φαγητό! Νικημένο τέλος, το δαιμόνιο κάποια μέρα φεύγει κι απομακρύνεται από τη Σκήτη. Ο άγιος πρόλαβε και το ρώτησε: «Γιατί φεύγεις; Εγώ πάντως δε σε διώχνω». Κι ο αρχέκακος απάντησε: «Με αφάνισε η νηστεία σου»...
Έχει, αλήθεια, η νηστεία τόση μεγάλη δύναμη; Ναι πράγματι! Θυμάμαι κάτι ανάλογο που είχε πει ο Χριστός στους μαθητές Του, καθώς αναρωτήθηκαν γιατί δεν τα κατάφεραν εκείνοι να θεραπεύσουν ένα δαιμονισμένο παιδί, αφού ο πατέρας του είχε πίστη κι οι ίδιοι προσπάθησαν να το επιτύχουν επικαλούμενοι το όνομά Του, όσο Εκείνος βρισκόταν στο όρος της Μεταμορφώσεως. Είχε πει: «Τούτο το γένος των δαιμόνων δεν το νικάει κανείς, παρά με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17, 21).
Το κακό μέσα κι έξω μας, πλήθυνε... Αν θέλουμε ας προσπαθήσουμε να το νικήσουμε, να το περιορίσουμε. Η Μεγάλη Σαρακοστή μάς παρέχει και το ένα και το άλλο που είπε ο Χριστός, και την προσευχή και τη νηστεία... Όποιος θέλει αποφασίζει και ξεκινά.
Για άλλη μια φορά προβάλλει μπροστά μας η ιερή περίοδος της ΜεγάληςΣαρακοστής. Μακρύ κατανυκτικό χρονικό διάστημα! Ντύνονται στα μαύρα ή στα μοβ άμφια ο Ιερεύς και η Αγία Τράπεζα, όπως έκαναν περίπου στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, οι μετανιωμένοι Ισραηλίτες. Τα ψαλλόμενα τούτες τις μπόλικες ημέρες, στους Ναούς και στα Μοναστήρια μας, είναι σε ήχους και με λέξεις που αγγίζουν την καρδιά... Σε συγκινούν και σε προβληματίζουν.
Πόσο γρήγορα αλήθεια, κυλάει ο χρόνος! Πριν λίγες ημέρες γιορτάσαμε τηΓέννηση και τη Βάπτιση του Κυρίου και να, σε λίγες εβδομάδες θα μαςαξιώσει ο Θεός να κατανυγούμε προ των Τιμίων Παθών Του και να χαρούμε στο φως και στην είδηση της Ανάστασής Του! Ο χρόνος κυλάει. «Τυλίγεται το κουβάρι μας», όπως πολύ σοφά έλεγε η γιαγιά προσδοκώντας το θάνατο. Τι μας μένει αλήθεια; Όλα είναι ένα όνειρο...
Με αυτή τη σκέψη, χωρίς μελαγχολική διάθεση, γιατί αυτό δεν αρμόζει στο συνειδητό Χριστιανό, θα προσπαθήσουμε και τούτη τη Μεγάλη Σαρακοστή να περιορίσουμε τα θέλω μας, τα πάθη μας, τη γλώσσα μας, το βλέμμα μας, τα λόγια μας, παράλληλα με τις πασχαλινές και μη νηστίσιμες τροφές. Θα προσπαθήσουμε να... περιοριστούμε κι εμείς στην προσευχή και στην αυτοκριτική, τροχίζοντας το λαθεμένο εαυτό μας, συμμαζεύοντας το σκορπισμένο μας νου, αναλογιζόμενοι τα λάθη και τις πτώσεις μας. Αυτή η νηστεία, αυτός ο διπλός αγώνας τροφών και παθών, είναι μια τακτική θεόσδοτη, ωφέλιμη κι αρεστή στον Τριαδικό Θεό μας.
Και νομίζω πως λίγο ή πολύ όλοι μας αξίζει και πρέπει να συμμορφωθούμε στις υποδείξεις της Εκκλησίας και να στοιχηθούμε σε τούτον τον άλλου είδους αγώνα. Αξίζει γιατί υπερπλεόνασαν τα πάθη, τα λάθη, οι αμαρτίες μας και τα ...κιλά μας. Και πρέπει, γιατί τι λογής Χριστιανοί είμαστε αν δεν υπακούμε στα κελεύσματα της Παράδοσής μας, αν δεν εκκλησιαζόμαστε, αν δε νηστεύουμε, αν δεν προσπαθούμε; Καλό θα είναι, να είμαστε αυτό που δηλώνουμε...
Είχα διαβάσει σ’ ένα Γεροντικό, θα το μεταφέρω χωρίς πολλά πολλά σχόλια: Ανέβασαν λέει, κάποτε σε μια Σκήτη φημισμένων μοναχών ένα δαιμονισμένο νέο για να τον θεραπεύσουν με τις προσευχές τους οι άγιοι Γεροντάδες. Εκείνοι, όμως, με πολλή ταπείνωση το απέφευγαν. Ο χρόνος κυλούσε κι ο δυστυχισμένος άνθρωπος βασανιζόταν. Ώσπου κάποιος ασκητής τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό που είχε στη ζώνη του κι έδιωξε το πονηρό πνεύμα και θεράπευσε τον άνθρωπο! Ακούστηκε, λέει τότε, μια φωνή, η φωνή του διαβόλου: «Αφού με βγάζεις από την κατοικία που είχα ως τώρα, τότε θα μπω μέσα σου». «Έλα», του αποκρίθηκε θαρραλέα ο γεμάτος αγάπη αββάς. Και πράγματι, το δαιμόνιο μπήκε στον άγιο και τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια! Ο Γέροντας με καρτερία υπέμενε τον πόνο και τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι εκείνος το διάβολο με υπεράνθρωπη νηστεία και ακατάπαυστη προσευχή. Μάλιστα, όλα αυτά τα χρόνια δεν έβαλε στο στόμα του ο ασκητής μαγειρεμένο φαγητό! Νικημένο τέλος, το δαιμόνιο κάποια μέρα φεύγει κι απομακρύνεται από τη Σκήτη. Ο άγιος πρόλαβε και το ρώτησε: «Γιατί φεύγεις; Εγώ πάντως δε σε διώχνω». Κι ο αρχέκακος απάντησε: «Με αφάνισε η νηστεία σου»...
Έχει, αλήθεια, η νηστεία τόση μεγάλη δύναμη; Ναι πράγματι! Θυμάμαι κάτι ανάλογο που είχε πει ο Χριστός στους μαθητές Του, καθώς αναρωτήθηκαν γιατί δεν τα κατάφεραν εκείνοι να θεραπεύσουν ένα δαιμονισμένο παιδί, αφού ο πατέρας του είχε πίστη κι οι ίδιοι προσπάθησαν να το επιτύχουν επικαλούμενοι το όνομά Του, όσο Εκείνος βρισκόταν στο όρος της Μεταμορφώσεως. Είχε πει: «Τούτο το γένος των δαιμόνων δεν το νικάει κανείς, παρά με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17, 21).
Το κακό μέσα κι έξω μας, πλήθυνε... Αν θέλουμε ας προσπαθήσουμε να το νικήσουμε, να το περιορίσουμε. Η Μεγάλη Σαρακοστή μάς παρέχει και το ένα και το άλλο που είπε ο Χριστός, και την προσευχή και τη νηστεία... Όποιος θέλει αποφασίζει και ξεκινά.
«Να διαγράψετε το "εγώ" από το λεξιλόγιο σας, παιδιά»
1:52 π.μ.
|
Του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου
Φεβρουάριος του 1988 | Στις Καρυές κάνει αρκετό κρύο. Έχει σημαντικό υψόμετρο. έχει και υγρασία που δυσκολεύει τα πράγματα.
Σήμερα όμως είναι ξερός ο καιρός. Έχει κι ένα αεράκι που αν είσαι καλά ντυμένος το απολαμβάνεις. Είναι απόγευμα. Μόλις έπεσε ο ήλιος πίσω από το βουνό.
Προχωρούμε στο μονοπάτι μαζί με τον π. Παΐσιο. Στον δρόμο συναντούμε τον π. Καλλίνικο από τη Σκήτη του Κουτλουμουσίου. Φθάνουμε στο ξύλινο γεφυράκι του. Γύρω μας φουντουκιές γυμνές χωρίς φύλλα. Μόνο κλαδιά.
«Μπα, ποιός έφερε μανταρίνια;», ρωτά έκπληκτος ο π. Παΐσιος.
Στο βάθος, σε απόσταση μεγαλύτερη από εξήντα μέτρα, διακρίνεται η πόρτα της αυλής του και κάτι που ροδίζει στη βάση της, ίσως να 'ναι χρώματος πορτοκαλί. Η απόσταση δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερες λεπτομέρειες.
Σε λίγη ώρα πλησιάζουμε. Πράγματι, βλέπουμε μια μεγάλη σακούλα διαφανή, πορτοκαλί χρώματος, γεμάτη μανταρίνια. Πού τα είδε ο άνθρωπος! Πώς διέκρινε ότι είναι μανταρίνια και όχι πορτοκάλια! Αφού δε και η σακούλα είναι πορτοκαλί, θα μπορούσε να περιείχε και μήλα.
«Πως μ' αρέσουν τα μανταρίνια!», λέει με εμφανώς προσποιητή λαιμαργία, ο γέροντας. «Θα κρατήσω για τον εαυτό μου τρία. Καλύτερα, ας τα κάνω πέντε. Μια που βρήκα την ευκαιρία, θα πάρω επτά», λέει με ένα πολύ χαριτωμένο χαμόγελο και σταματά. «Πάρε τα υπόλοιπα, π. Καλλίνικε, και πήγαινε τα απέναντι στον γερο-Ιωσήφ».
Ο γερο-Ιωσήφ ήταν ένα γεροντάκι στην Κουτλουμουσιανή Σκήτη, 103 ετών, που όμως καθημερινά καλλιεργούσε τον κήπο του.
Ο π. Καλλίνικος έβαλε σχήμα, ζήτησε ευλογία και έφυγε. Εμείς με τον π. Παΐσιο μπήκαμε στο καλυβάκι του. Καθίσαμε στο ένα κελλί και μου ζήτησε να του διαβάσω κάτι χειρόγραφα κείμενά του.
Πέρασαν περίπου είκοσι λεπτά και χτυπάει το σίδερο της αυλόπορτας. Κάποιοι ήλθαν για να τον συναντήσουν.
« Να ανοίξω, γέροντα;», ρωτώ.
«Άσε καλύτερα. Αν είναι περίεργοι θα φύγουν. Αν είναι πονεμένοι ή διψασμένοι θα επιμείνουν».
Συνεχίζουμε την ανάγνωση. Σε λίγα λεπτά ξαναχτυπάει το σίδερο.
«Τί κάνουμε τώρα, γέροντα;». ξαναρωτώ.
Στο παράθυρο του, αντί κουρτίνας κρεμόταν ένα κομμάτι από σεντόνι.
«Κοίτα λοξά, να μην σε δουν και δες πόσοι είναι», μου λέγει.
«Δεν μπορώ να τους μετρήσω, δεν φαίνονται», απαντώ.
«Καλά, δεν ξέρεις ούτε αριθμητική; Τί έκανες τόσα χρόνια στην Αμερική; Ας περιμένουμε, αυτοί θα ξαναχτυπήσουν».
Πράγματι, σε λίγα λεπτά, χτυπούν για τρίτη φορά.
«Τώρα θα προσπαθήσω εγώ να τους μετρήσω. Μπορεί να μην τελείωσα το Δημοτικό, αλλά θα τα καταφέρω», μου λέγει.
Σηκώνεται και ανοίγει την πόρτα της καλύβας.
«Τί πάθατε. παλικάρια, τέτοια ώρα; Τί ήλθατε να κάνετε;».
«Πάτερ, θέλουμε λίγο να σας δούμε. Γίνεται;».
«Να με δείτε γίνεται. Αλλά τί θα βρούμε να σας κεράσουμε. Πόσοι είστε; Για να σας μετρήσω ένας, δύο. επτά. Για να δω τί θα βρούμε στο μαγαζί, τέτοια ώρα».
Μπαίνει μέσα και επιστρέφει με τα επτά μανταρίνια.
Τί φοβερός άνθρωπος, σκέπτομαι έκπληκτος από μέσα. Πού το ήξερε και κράτησε τα μανταρίνια ! Το προγνώριζε; Τον φώτισε ο Θεός χωρίς αυτός να το συνειδητοποιεί;
«Από πού έρχεσθε, παλικάρια;», ρωτάει με ενδιαφέρον.
«Είμαστε από την Αθήνα. Και ο Βruce με τον John από την Αμερική».
«Από την Αμερική; Μα αν τους κεράσουμε ένα μανταρίνι, αυτοί θα μας ρεζιλέψουν σε όλο τον κόσμο. Για να βρούμε κάτι Αμερικάνικο στο. supermarket».
Ξαναμπαίνει μέσα και επιστρέφει με ένα πακέτο αμερικάνικα μπισκότα και ένα κουτί ξηρούς καρπούς διαφόρων ειδών Ρlanters, της πιο φημισμένης δηλαδή μάρκας στην Αμερική. Έκπληκτοι αυτοί εκφράζουν τον θαυμασμό και τον εντυπωσιασμό τους.
«Πάτερ, τί συμβολίζει το τάλαντο που χτυπούν στα μοναστήρια;», ρωτάει δειλά ο ένας.
«Δεν ξέρω τί συμβολίζει. Ούτε και έχει καμιά σημασία. Αυτό που έχει άξια δεν είναι να χτυπάει κάνεις το τάλαντο του μοναστηρίου, αλλά να πολλαπλασιάζει το τάλαντο του Θεού.
Ακούστε, παιδιά! Επειδή η ώρα πέρασε, πρέπει να πηγαίνετε. Ένα μόνο να πω: το πρόβλημα με τους Αμερικάνους είναι ότι στα Αγγλικά το "εγώ" γράφεται πάντοτε με κεφαλαίο, ενώ εμείς στην Ελλάδα το γράφουμε πότε-πότε και με μικρό».
Γέλασαν με τη χαριτωμένη παρατήρηση και ρωτούν οι Αμερικάνοι:
«Αυτό τί σημαίνει; Εμείς τί πρέπει να κάνουμε;».
«Να διαγράψετε το "εγώ" από το λεξιλόγιο σας, παιδιά. Ο εγωισμός είναι ο μεγάλος μας εχθρός. Αυτόν πρέπει να
πολεμήσουμε όλοι ανεξαιρέτως»
Η αγιότητα έχει μια ευγένεια, μια λεπτότητα, μια χάρη πάνω της. Δεν είπε σοφίες ούτε θεολογίες ούτε έκανε εντυπωσιακές αποκαλύψεις.
Γέμισε όμως όλων την καρδιά. Προνόησε διακριτικά, κάλυψε το χάρισμά του, ευγενικά κέρασε τους επισκέπτες του, όμορφα πρωτοτύπησε με τον τρόπο του, οικοδόμησε με τον λόγο του, ανέπαυσε με την παρουσία του.
Χωρίς να προσπαθεί να πείσει για κάτι κανέναν, πείθει για τα πιο μεγάλα όλους. Δίπλα του φωτίζεσαι, χαίρεσαι, αναπαύεσαι. Αισθάνεσαι σαν τη Μαρία «παρά τους πόδας του Ιησού».
Σαν τους αποστόλους στο όρος της θείας Μεταμορφώσεως - δεν θέλεις να ξεκολλήσεις με τίποτα.
Σήμερα όμως είναι ξερός ο καιρός. Έχει κι ένα αεράκι που αν είσαι καλά ντυμένος το απολαμβάνεις. Είναι απόγευμα. Μόλις έπεσε ο ήλιος πίσω από το βουνό.
Προχωρούμε στο μονοπάτι μαζί με τον π. Παΐσιο. Στον δρόμο συναντούμε τον π. Καλλίνικο από τη Σκήτη του Κουτλουμουσίου. Φθάνουμε στο ξύλινο γεφυράκι του. Γύρω μας φουντουκιές γυμνές χωρίς φύλλα. Μόνο κλαδιά.
«Μπα, ποιός έφερε μανταρίνια;», ρωτά έκπληκτος ο π. Παΐσιος.
Στο βάθος, σε απόσταση μεγαλύτερη από εξήντα μέτρα, διακρίνεται η πόρτα της αυλής του και κάτι που ροδίζει στη βάση της, ίσως να 'ναι χρώματος πορτοκαλί. Η απόσταση δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερες λεπτομέρειες.
Σε λίγη ώρα πλησιάζουμε. Πράγματι, βλέπουμε μια μεγάλη σακούλα διαφανή, πορτοκαλί χρώματος, γεμάτη μανταρίνια. Πού τα είδε ο άνθρωπος! Πώς διέκρινε ότι είναι μανταρίνια και όχι πορτοκάλια! Αφού δε και η σακούλα είναι πορτοκαλί, θα μπορούσε να περιείχε και μήλα.
«Πως μ' αρέσουν τα μανταρίνια!», λέει με εμφανώς προσποιητή λαιμαργία, ο γέροντας. «Θα κρατήσω για τον εαυτό μου τρία. Καλύτερα, ας τα κάνω πέντε. Μια που βρήκα την ευκαιρία, θα πάρω επτά», λέει με ένα πολύ χαριτωμένο χαμόγελο και σταματά. «Πάρε τα υπόλοιπα, π. Καλλίνικε, και πήγαινε τα απέναντι στον γερο-Ιωσήφ».
Ο γερο-Ιωσήφ ήταν ένα γεροντάκι στην Κουτλουμουσιανή Σκήτη, 103 ετών, που όμως καθημερινά καλλιεργούσε τον κήπο του.
Ο π. Καλλίνικος έβαλε σχήμα, ζήτησε ευλογία και έφυγε. Εμείς με τον π. Παΐσιο μπήκαμε στο καλυβάκι του. Καθίσαμε στο ένα κελλί και μου ζήτησε να του διαβάσω κάτι χειρόγραφα κείμενά του.
Πέρασαν περίπου είκοσι λεπτά και χτυπάει το σίδερο της αυλόπορτας. Κάποιοι ήλθαν για να τον συναντήσουν.
« Να ανοίξω, γέροντα;», ρωτώ.
«Άσε καλύτερα. Αν είναι περίεργοι θα φύγουν. Αν είναι πονεμένοι ή διψασμένοι θα επιμείνουν».
Συνεχίζουμε την ανάγνωση. Σε λίγα λεπτά ξαναχτυπάει το σίδερο.
«Τί κάνουμε τώρα, γέροντα;». ξαναρωτώ.
Στο παράθυρο του, αντί κουρτίνας κρεμόταν ένα κομμάτι από σεντόνι.
«Κοίτα λοξά, να μην σε δουν και δες πόσοι είναι», μου λέγει.
«Δεν μπορώ να τους μετρήσω, δεν φαίνονται», απαντώ.
«Καλά, δεν ξέρεις ούτε αριθμητική; Τί έκανες τόσα χρόνια στην Αμερική; Ας περιμένουμε, αυτοί θα ξαναχτυπήσουν».
Πράγματι, σε λίγα λεπτά, χτυπούν για τρίτη φορά.
«Τώρα θα προσπαθήσω εγώ να τους μετρήσω. Μπορεί να μην τελείωσα το Δημοτικό, αλλά θα τα καταφέρω», μου λέγει.
Σηκώνεται και ανοίγει την πόρτα της καλύβας.
«Τί πάθατε. παλικάρια, τέτοια ώρα; Τί ήλθατε να κάνετε;».
«Πάτερ, θέλουμε λίγο να σας δούμε. Γίνεται;».
«Να με δείτε γίνεται. Αλλά τί θα βρούμε να σας κεράσουμε. Πόσοι είστε; Για να σας μετρήσω ένας, δύο. επτά. Για να δω τί θα βρούμε στο μαγαζί, τέτοια ώρα».
Μπαίνει μέσα και επιστρέφει με τα επτά μανταρίνια.
Τί φοβερός άνθρωπος, σκέπτομαι έκπληκτος από μέσα. Πού το ήξερε και κράτησε τα μανταρίνια ! Το προγνώριζε; Τον φώτισε ο Θεός χωρίς αυτός να το συνειδητοποιεί;
«Από πού έρχεσθε, παλικάρια;», ρωτάει με ενδιαφέρον.
«Είμαστε από την Αθήνα. Και ο Βruce με τον John από την Αμερική».
«Από την Αμερική; Μα αν τους κεράσουμε ένα μανταρίνι, αυτοί θα μας ρεζιλέψουν σε όλο τον κόσμο. Για να βρούμε κάτι Αμερικάνικο στο. supermarket».
Ξαναμπαίνει μέσα και επιστρέφει με ένα πακέτο αμερικάνικα μπισκότα και ένα κουτί ξηρούς καρπούς διαφόρων ειδών Ρlanters, της πιο φημισμένης δηλαδή μάρκας στην Αμερική. Έκπληκτοι αυτοί εκφράζουν τον θαυμασμό και τον εντυπωσιασμό τους.
«Πάτερ, τί συμβολίζει το τάλαντο που χτυπούν στα μοναστήρια;», ρωτάει δειλά ο ένας.
«Δεν ξέρω τί συμβολίζει. Ούτε και έχει καμιά σημασία. Αυτό που έχει άξια δεν είναι να χτυπάει κάνεις το τάλαντο του μοναστηρίου, αλλά να πολλαπλασιάζει το τάλαντο του Θεού.
Ακούστε, παιδιά! Επειδή η ώρα πέρασε, πρέπει να πηγαίνετε. Ένα μόνο να πω: το πρόβλημα με τους Αμερικάνους είναι ότι στα Αγγλικά το "εγώ" γράφεται πάντοτε με κεφαλαίο, ενώ εμείς στην Ελλάδα το γράφουμε πότε-πότε και με μικρό».
Γέλασαν με τη χαριτωμένη παρατήρηση και ρωτούν οι Αμερικάνοι:
«Αυτό τί σημαίνει; Εμείς τί πρέπει να κάνουμε;».
«Να διαγράψετε το "εγώ" από το λεξιλόγιο σας, παιδιά. Ο εγωισμός είναι ο μεγάλος μας εχθρός. Αυτόν πρέπει να
πολεμήσουμε όλοι ανεξαιρέτως»
Η αγιότητα έχει μια ευγένεια, μια λεπτότητα, μια χάρη πάνω της. Δεν είπε σοφίες ούτε θεολογίες ούτε έκανε εντυπωσιακές αποκαλύψεις.
Γέμισε όμως όλων την καρδιά. Προνόησε διακριτικά, κάλυψε το χάρισμά του, ευγενικά κέρασε τους επισκέπτες του, όμορφα πρωτοτύπησε με τον τρόπο του, οικοδόμησε με τον λόγο του, ανέπαυσε με την παρουσία του.
Χωρίς να προσπαθεί να πείσει για κάτι κανέναν, πείθει για τα πιο μεγάλα όλους. Δίπλα του φωτίζεσαι, χαίρεσαι, αναπαύεσαι. Αισθάνεσαι σαν τη Μαρία «παρά τους πόδας του Ιησού».
Σαν τους αποστόλους στο όρος της θείας Μεταμορφώσεως - δεν θέλεις να ξεκολλήσεις με τίποτα.
ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ - Επίσκοπος Κερνίτσης Χρύσανθος
1:42 π.μ.
|
Με αισθήματα βαθυτάτου σεβασμού και έκδηλης πνευματικής αγαλλιάσεως, ο κλήρος και ο λαός της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών φαιδρύνεται επί τη συμπληρώσει δέκα ετών από την εκλογή και χειροτονία εις Επίσκοπον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.
Όταν στις 19 Φεβρουαρίου του 2005 η σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξε το σεπτό Ποιμενάρχη μας, με συντριπτική πλειοψηφία, Μητροπολίτη Πατρών, οι καμπάνες των εκκλησιών ήχησαν χαρμόσυνα μεταδίδοντας την ευφρόσυνη είδηση απ' άκρου εις άκρον της Ιεράς Μητροπόλεως.
Πλήθος κληρικών και λαϊκών κατέκλυσαν την επομένη ημέρα τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών αναφωνώντας εκ βάθους καρδίας το "ΑΞΙΟΣ" προς έναν γνήσιο κληρικό, φιλόστοργο πατέρα και αδελφό, ο οποίος κατεσυνεκίνησε τους πάντες κατά τη χειροτονητήρια ομιλία του.
Τα ίδια αιθήματα χαράς, αγαλλιάσεως και ιερού ενθουσιασμού επικράτησαν στην Πάτρα, στις 2 Απριλίου του 2005, ημέρα της ενθρονίσεως του νέου Μητροπολίτου εις τον αποστολικό θρόνο των Πατρών. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος ανέφερε, κατά την ημέρα εκείνη, ότι ήλθε στην Πάτρα "ο άριστος των αρίστων". Με τη σειρά μας μπορούμε και εμείς σήμερα να μαρτυρήσουμε ἅ εωράκαμεν ἅ ακηκόαμεν και ἅ αι χείρες ημών εψηλάφησαν κατά την παρελθούσα δεκαετή θεοφιλή ποιμαντορία του σεπτού Ποιμενάρχου μας.
Κατά αυτήν, γίναμε μάρτυρες του ακαμάτου αγώνα και της ειλικρινούς αγωνίας ενός γνησίου ιεράρχου και φιλοστόργου πατέρα. Νυχθημερόν δαπανάται υπέρ των μοναστικών αδελφοτήτων, του ιερού κλήρου, των γονέων, της νεότητος, των πτωχών και αδικημένων.
Προσωπικώς, θα είμαι αιωνίως χρεωστικώς ευγνώμων διά την άπειρη αγάπη του προς το ταπεινό πρόσωπό μου, διά την εμπιστοσύνη και το αμέριστο ενδιαφέρον, ιδιαιτέρως δε διά τη βαθειά επιθυμία του την εκφρασθείσα διά της προτάσεώς του εις την Ιεραρχία, ώστε να καταστώ βοηθός επίσκοπός του στο ιερό γεώργιο και τον αμπελώνα του Κυρίου μας. Αποτελεί δι' εμέ πρότυπο ιεράρχου και ακαμάτου αγωνιστού υπέρ των ιερών και των οσίων της πατρίδος μας.
Εκφράζω ειλικρινώς την άμετρο ευγνωμοσύνη μου για τις άπειρες ευεργεσίες του και εύχομαι ο δωρεοδότης Κύριος να του χαρίζει μακροημέρευση και υγεία αμφιλαφή διά να ποιμαίνει θεοφιλώς και θεαρέστως για χρόνους πολλούς ακόμα την Ιερά μας Μητρόπολη.
Όταν στις 19 Φεβρουαρίου του 2005 η σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξε το σεπτό Ποιμενάρχη μας, με συντριπτική πλειοψηφία, Μητροπολίτη Πατρών, οι καμπάνες των εκκλησιών ήχησαν χαρμόσυνα μεταδίδοντας την ευφρόσυνη είδηση απ' άκρου εις άκρον της Ιεράς Μητροπόλεως.
Πλήθος κληρικών και λαϊκών κατέκλυσαν την επομένη ημέρα τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών αναφωνώντας εκ βάθους καρδίας το "ΑΞΙΟΣ" προς έναν γνήσιο κληρικό, φιλόστοργο πατέρα και αδελφό, ο οποίος κατεσυνεκίνησε τους πάντες κατά τη χειροτονητήρια ομιλία του.
Τα ίδια αιθήματα χαράς, αγαλλιάσεως και ιερού ενθουσιασμού επικράτησαν στην Πάτρα, στις 2 Απριλίου του 2005, ημέρα της ενθρονίσεως του νέου Μητροπολίτου εις τον αποστολικό θρόνο των Πατρών. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος ανέφερε, κατά την ημέρα εκείνη, ότι ήλθε στην Πάτρα "ο άριστος των αρίστων". Με τη σειρά μας μπορούμε και εμείς σήμερα να μαρτυρήσουμε ἅ εωράκαμεν ἅ ακηκόαμεν και ἅ αι χείρες ημών εψηλάφησαν κατά την παρελθούσα δεκαετή θεοφιλή ποιμαντορία του σεπτού Ποιμενάρχου μας.
Κατά αυτήν, γίναμε μάρτυρες του ακαμάτου αγώνα και της ειλικρινούς αγωνίας ενός γνησίου ιεράρχου και φιλοστόργου πατέρα. Νυχθημερόν δαπανάται υπέρ των μοναστικών αδελφοτήτων, του ιερού κλήρου, των γονέων, της νεότητος, των πτωχών και αδικημένων.
Προσωπικώς, θα είμαι αιωνίως χρεωστικώς ευγνώμων διά την άπειρη αγάπη του προς το ταπεινό πρόσωπό μου, διά την εμπιστοσύνη και το αμέριστο ενδιαφέρον, ιδιαιτέρως δε διά τη βαθειά επιθυμία του την εκφρασθείσα διά της προτάσεώς του εις την Ιεραρχία, ώστε να καταστώ βοηθός επίσκοπός του στο ιερό γεώργιο και τον αμπελώνα του Κυρίου μας. Αποτελεί δι' εμέ πρότυπο ιεράρχου και ακαμάτου αγωνιστού υπέρ των ιερών και των οσίων της πατρίδος μας.
Εκφράζω ειλικρινώς την άμετρο ευγνωμοσύνη μου για τις άπειρες ευεργεσίες του και εύχομαι ο δωρεοδότης Κύριος να του χαρίζει μακροημέρευση και υγεία αμφιλαφή διά να ποιμαίνει θεοφιλώς και θεαρέστως για χρόνους πολλούς ακόμα την Ιερά μας Μητρόπολη.
Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015
Ὁ πρῶτος Κατανυκτικὸς Ἑσπερινὸς στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πατρῶν.
11:21 π.μ.
|
Μέσα σὲ κλῖμα ἱερᾶς κατανύξεως ἐτελέσθη στὸν περικαλλῆ Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν, ὁ πρῶτος Κατανυκτικὸς Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, συγχοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, μὲ τὴν συμμετοχὴ ἑκατὸν πεντήκοντα καὶ πλέον Ἱερέων καὶ χιλιάδων πιστῶν ,οἱ ὁποῖοι ἀπὸ νωρὶς εἶχαν κατακλύσει τὸν Νεὸ Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
Στὸ κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀνέγνωσε τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, τὴν ἀναφερομένη στοὺς πειρασμοὺς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀνέλυσε τὸ κείμενο, κάνοντας τὶς ἀνάλογες πνευματικὲς προεκτάσεις γιὰ τὴν σύγχρονη ἐποχή.
Μετὰ τὸ πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἅπαντες οἱ Ἱερεῖς καὶ Λαός, ἀσπάσθηκαν τὸν Τίμιο Σταυρό καὶ ἔλαβαν εὐχὴ τόσο ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν Θεοφιλέστατο, αἰτοῦντες καὶ παρέχοντες συγχώρησιν, ἐν’ ὄψει τῆς εἰσόδου στὸ στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγωνισμάτων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
Στὸ κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀνέγνωσε τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, τὴν ἀναφερομένη στοὺς πειρασμοὺς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀνέλυσε τὸ κείμενο, κάνοντας τὶς ἀνάλογες πνευματικὲς προεκτάσεις γιὰ τὴν σύγχρονη ἐποχή.
Μετὰ τὸ πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἅπαντες οἱ Ἱερεῖς καὶ Λαός, ἀσπάσθηκαν τὸν Τίμιο Σταυρό καὶ ἔλαβαν εὐχὴ τόσο ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν Θεοφιλέστατο, αἰτοῦντες καὶ παρέχοντες συγχώρησιν, ἐν’ ὄψει τῆς εἰσόδου στὸ στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγωνισμάτων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
Ἐπὶ ὧρες ἀνέμεναν ὑπομονετικὰ οἱ πιστοὶ γιὰ νὰ ἀσπαστοῦν τὸν Σταυρὸ καὶ νὰ λάβουν εὐχὴ καὶ εὐλογία.
Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε τὸν ἔπαινο , τὴν συγκίνησή του καὶ τὴν εὐχαριστία του πρὸς τοὺς πολυπληθεῖς εὐσεβεῖς Χριστιανούς.
ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 2015
11:10 π.μ.
|
Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
11:05 π.μ.
|
«Η τίμια και σεβάσμια κεφαλή πρώτα μεν βρέθηκε, κατ’ ευδοκία και φανέρωση του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, από δύο μοναχούς στην οικία του Ηρώδη, όταν ήλθαν στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τον ζωηφόρο τάφο του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Από τους μοναχούς αυτούς την έλαβε κάποιος κεραμέας και την μετέφερε στην πόλη των Εμεσηνών. Επειδή αισθανόταν χαρά κι ευτυχία στην καρδιά του μέσω αυτής ο κεραμέας, την τιμούσε εξαιρετικά. Έπειτα επειδή επρόκειτο να πεθάνει, την άφησε στην αδελφή του, αφήνοντας την εντολή να μην την μετακινεί ούτε να την ανοίγει, παρά μόνον να την τιμά. Και μετά τον θάνατο της γυναίκας, πολλοί δέχτηκαν την κεφαλή διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλον. Τελευταία από όλους η κεφαλή του Προδρόμου περιήλθε σε κάποιο μοναχό και πρεσβύτερο Ευστάθιο, που ανήκε στην κακοδοξία των Αρειανών. Αυτός εκδιώχτηκε από τους ορθοδόξους από το σπήλαιο στο οποίο κατοικούσε, διότι καπηλευόταν τις ιάσεις που γίνονταν διά της τιμίας κάρας, λέγοντας ότι οφείλονται στην κακόδοξη πίστη του, γι’ αυτό κατά θεία οικονομία φεύγοντας άφησε την κάρα του θείου Προδρόμου στο σπήλαιο. Ήταν λοιπόν κρυμμένη εκεί, μέχρι των χρόνων του Μαρκέλλου, που ήταν αρχιμανδρίτης, επί της βασιλείας του Ουαλεντιανού του νέου και του επισκόπου Εμέσης Ουρανίου. Τότε ακριβώς, επειδή αποκαλύφθηκαν πολλά γι’ αυτήν, βρέθηκε να είναι σε υδρία, οπότε εισήχθη στην Εκκλησία από τον επίσκοπο Ουράνιο, ενεργώντας πολλές ιάσεις και θαύματα. Τελείται δε η σύναξη για την εύρεση της κάρας στο αγιότατο Προφητείο του Προδρόμου, που βρίσκεται στην περιοχή του Φωρακίου».
Αφορμή και πάλι για την Εκκλησία μας η εύρεση της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου, προκειμένου να τονίσει τη σπουδαία θέση του μεταξύ όλων των αγίων: να θυμηθούμε οι πιστοί ότι ήταν εκείνος που «κήρυξε τη σωτήρια έλευση του Σωτήρος Χριστού, κατενόησε την πτήση του αγίου Πνεύματος που σκήνωσε σ’ εκείνον, κατά το βάπτισμα του Κυρίου, που μεσίτευσε μεταξύ της Παλαιάς και της Νέας χάριτος» ∙ ότι ήταν εκείνος που «όταν παρανόμησε ο Ηρώδης τον έλεγξε και γι’ αυτό ως παράφρων ο δειλός του έκοψε την κεφαλή»∙ ότι ήταν εκείνος που «σφράγισε την Παλαιά Διαθήκη και υπήρξε το τέλος των προφητών, ενώ ετοίμασε τον δρόμο της καινής»∙ ότι τέλος υπήρξε εκείνος που «φάνηκε με τη δύναμη και το πνεύμα του προφήτη Ηλία σαν ακράδαντος πύργος» ενώ υμνήθηκε από τον Κύριο «ως ο μεγαλύτερος από όλους τους ανθρώπους».
Είναι περισσότερο από σαφές έτσι ότι η εύρεση της κεφαλής του τιμίου Προδρόμου λειτουργεί κατεξοχήν εισαγωγικά και αφυπνιστικά προς την περίοδο που εισερχόμαστε σε λίγες ημέρες: τη Σαρακοστή. Δεν υπάρχει καλύτερη προετοιμασία μας γι’ αυτήν, περίοδο νηστείας και εγκρατείας, πνευματικής αφύπνισης και κατάνυξης, από ό,τι μας προβάλλει η τεράστια προσωπικότητα του αγίου Ιωάννου. Κι ακριβώς αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων και η υμνολογία της Εκκλησίας: «Ανέτειλε με λαμπρότητα η τίμια κάρα σου από τους άδυτους κόλπους της γης, Πρόδρομε Ιωάννη…Σε παρακαλούμε να μας δώσεις λύση στα δεινά της ζωής μας, όπως και να διανύσουμε τον καιρό της εγκράτειας καρποφόρα με τις πρεσβείες σουΚαι στους αίνους διαβάζουμε: «Άνοιξε τα προπύλαια της εγκράτειας η πάνσεμνη κεφαλή σου, πανεύφημε, και παρέθεσε σε όλους γλυκύτατη ευχαρίστηση των θείων χαρισμάτων. Σ’ αυτά τα θεία χαρίσματα αν μετέχουμε με πίστη, γλυκαίνουμε την τραχύτητα της νηστείας» .
Αφορμή και πάλι για την Εκκλησία μας η εύρεση της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου, προκειμένου να τονίσει τη σπουδαία θέση του μεταξύ όλων των αγίων: να θυμηθούμε οι πιστοί ότι ήταν εκείνος που «κήρυξε τη σωτήρια έλευση του Σωτήρος Χριστού, κατενόησε την πτήση του αγίου Πνεύματος που σκήνωσε σ’ εκείνον, κατά το βάπτισμα του Κυρίου, που μεσίτευσε μεταξύ της Παλαιάς και της Νέας χάριτος» ∙ ότι ήταν εκείνος που «όταν παρανόμησε ο Ηρώδης τον έλεγξε και γι’ αυτό ως παράφρων ο δειλός του έκοψε την κεφαλή»∙ ότι ήταν εκείνος που «σφράγισε την Παλαιά Διαθήκη και υπήρξε το τέλος των προφητών, ενώ ετοίμασε τον δρόμο της καινής»∙ ότι τέλος υπήρξε εκείνος που «φάνηκε με τη δύναμη και το πνεύμα του προφήτη Ηλία σαν ακράδαντος πύργος» ενώ υμνήθηκε από τον Κύριο «ως ο μεγαλύτερος από όλους τους ανθρώπους».
Είναι περισσότερο από σαφές έτσι ότι η εύρεση της κεφαλής του τιμίου Προδρόμου λειτουργεί κατεξοχήν εισαγωγικά και αφυπνιστικά προς την περίοδο που εισερχόμαστε σε λίγες ημέρες: τη Σαρακοστή. Δεν υπάρχει καλύτερη προετοιμασία μας γι’ αυτήν, περίοδο νηστείας και εγκρατείας, πνευματικής αφύπνισης και κατάνυξης, από ό,τι μας προβάλλει η τεράστια προσωπικότητα του αγίου Ιωάννου. Κι ακριβώς αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων και η υμνολογία της Εκκλησίας: «Ανέτειλε με λαμπρότητα η τίμια κάρα σου από τους άδυτους κόλπους της γης, Πρόδρομε Ιωάννη…Σε παρακαλούμε να μας δώσεις λύση στα δεινά της ζωής μας, όπως και να διανύσουμε τον καιρό της εγκράτειας καρποφόρα με τις πρεσβείες σουΚαι στους αίνους διαβάζουμε: «Άνοιξε τα προπύλαια της εγκράτειας η πάνσεμνη κεφαλή σου, πανεύφημε, και παρέθεσε σε όλους γλυκύτατη ευχαρίστηση των θείων χαρισμάτων. Σ’ αυτά τα θεία χαρίσματα αν μετέχουμε με πίστη, γλυκαίνουμε την τραχύτητα της νηστείας» .
Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ Ά ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
1:58 π.μ.
|
- ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ 22/2 στις 18:00 Ά ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΕΟ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ
- ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 23/2 Αρχή Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής: α)Πρωί: Όρθρος-Ώρες-Εσπερινός 06:45, β)Απόγευμα: Μεγάλο Απόδειπνο 17:00
- ΤΡΙΤΗ 24/2 Ά & ΄Β εύρεσις τιμίας κεφαλής Αγίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου: Όρθρος-΄Ωρες-Προηγιασμένη Θ.Λ. 06:30
- ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/2: Όρθρος-΄Ωρες-Προηγιασμένη Θ.Λ. 06:15 (κάτω Ι.Ν.) ΣΑΒΒΑΤΟ 28/2 Ά Νηστειών-Ανάμνησις δια κολλύβων θαύματος Αγίου Θεοδώρου Τήρωνος: Θεία Λειτουργία 07:00
ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 2015
2. Οι καθημερινές ακολουθίες Όρθρου-Ωρών-Εσπερινού άνευ Θείας Λειτουργίας θα τελούνται στις 07:00 το πρωί.
3. ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ: Παρασκευή 27/2 ( Ά Χαιρετισμοί) και ώρα 19:00.
4. Την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα τελούνται, το Σάββατο η Θεία Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου και τη Κυριακή η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
1:49 π.μ.
|
Από την προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 13, χωρία 11 έως 14 και Κεφ. 14, χωρία 1 έως 4
῾Η ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ εἶναι πλησίον
11 Αδελφοί, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. ΙΔ´\ΤΟΝ δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. 2 ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. 3 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. 4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν. ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, τώρα είναι πιο κοντά μας ή σωτηρία, παρά τότε πού πιστεΰσαμε. Ή νύχτα πέρασε καί ή ημέρα έφθασε. "Ας πετάξουμε λοιπόν από πάνω μας, τα σκοτεινά έργα της αμαρτίας κι ας ενδυθούμε σαν όπλα τα φωτεινά έργα της ή -μέρας, όχι σε ξεφαντώματα καί μεθύσια, όχι σε μοιχείες καί ασέλγειες, όχι μέσα στη φιλονικία καί τη ζηλοφθονία.
Αλλά ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χρι -στο κι ας μην είναι όλη σας ή φροντί -δα για το σώμα, ώστε να θεριεύουν έτσι μέσα σας οί διάφορες επιθυμίες. Να συμπαθάτε καί να άποδέχεσθε όποιον δεν έχει γερή πίστη καί να μη σας σκανδαλίζει γι' αυτόν ό λογισμός σας. "Οποιος έχει γερή πίστη αυτός κρίνει πώς μπορεί να φάγει άπ' όλα· όποιος όμως έχει αδύνατη πίστη, αυτός τρώγει χόρτα. Κι όποιος τρώγει να μην περιφρονεί, εκείνον πού δεν τρώγει. Κι όποιος δεν τρώγει να μην κατακρίνει εκείνον πού τρώγει. Γιατί αυτός είναι άνθρωπος πού τον δέχθηκε ό Θεός στην Εκκλησία Του.
Ποιος είσαι συ, πού κρίνει τον ξένον υπηρέτη; Τώρα αν αυτός είναι καλός ή κακός αυτό άφορα τον δικό του κύριο. Είναι βέβαιο όμως πώς θα σταθεί, θα παραμείνει καλός, γιατί ό Θεός έχει τη δύναμη να τον κάνει να σταθεί.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ(Ρωμ. ΙΓ’ 11-ΙΔ’4).
Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Με την χάρη του Θεού, εισερχόμαστε στο ευλογημένο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ο ζωντανός λόγος του Θεού, ως εγερτήριον σάλπισμα ηχεί και μας καλεί όλους σε μετάνοια και σε έργα αρετής και αγιότητας.
Είναι τόσο ξεκάθαρος ο Απόστολος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, που μόνο όσοι δεν θέλουν να αγωνιστούν, αφήνουν κλειστή τη συνείδησή τους στα θεία αποστολικά μηνύματα.
Ας δούμε στη συνέχεια τι ακριβώς μας κηρύττει: «11 Αδελφοί, τώρα η σωτηρία είναι πιο κοντά μας, παρά τότε που πιστεύσαμε (διότι τώρα είναι πιο κοντά η Δευτέρα παρουσία και ο θάνατος). 12 Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε, Γι’ αυτό ας αποβάλουμε (σαν άλλα ενδύματα) τα έργα του σκότους, και ας φορέσουμε τα όπλα του φωτός.13 Όπως ζει κανείς κατά την ημέρα που τον βλέπουν, έτσι να ζήσουμε σεμνά, όχι με γλεντοκόπια και μεθύσια, όχι με ακολασίες και ασέλγειες, όχι με φιλονικίες και εμπάθειες. 14 Αλλ’ ενδυθήτε (ως πνευματικό ένδυμα) τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη φροντίζετε τη σάρκα για ηδονές και απολαύσεις.14.1 Τον ασθενή δε στην πίστη (που κάνει διάκριση φαγητών και ημερών) να δέχεσθε, χωρίς να σχολιάζετε τις αντιλήψεις του.2 Άλλος μεν πιστεύει, ότι μπορεί να τρώγει τα πάντα, ο δε ασθενής στην πίστη τρώγει λάχανα.3 Όποιος τρώγει απ’ όλα, ας μη περιγελά όποιον δεν τρώγει . Και όποιος δεν τρώγει, ας μη καταδικάζει όποιον τρώγει, διότι ο Θεός τον έκανε δικό του.4 Ποιος είσαι εσύ, που καταδικάζεις ξένο δούλο; Για τον Κύριό του στέκεται ή πέφτει. Και θα σταθεί, διότι ο Θεός έχει τη δύναμη να τον κάνει να σταθεί».
Υπάρχουν πιστοί, οι οποίοι όσο περνά ο καιρός, φαίνεται να χάνουν τον ζήλο τους με τον οποίον ξεκίνησαν την χριστιανική τους ζωή. Ο ενθουσιασμός φαίνεται να μειώνεται και να εξαφανίζεται, με αποτέλεσμα να επανέρχονται κακές συνήθειες στη ζωή του ανθρώπου που ξεκίνησε να αρνηθεί και να πολεμήσει το πνεύμα του κόσμου.
Επειδή όμως αυτό είναι πολύ κακό να συμβαίνει, η Χάρις του Θεού, μας βοηθά μέσω της μετάνοιας να σηκωθούμε από τον φοβερό ύπνο της αμέλειας. Το δε πρώτο βήμα στο οποίο μας καλεί ο θείος Απόστολος, είναι να πετάξουμε από πάνω μας τα έργα του σκότους, τα απαίσια έργα της αμαρτίας.
Ας μη νομίσει κανείς ότι τα παραπάνω που αναφέρονται στο ιερό κείμενο , είναι γραμμένα για ανθρώπους που βρίσκονται εκτός Εκκλησίας. Όχι. Αναφέρεται ο Απόστολος σε όλους μας.
Έργα σκότους, αγαπητοί μου, δεν είναι μόνο τα βαριά αμαρτήματα που φαίνονται και οπωσδήποτε όταν υπάρχει συνείδηση, ταπεινώνουν τον άνθρωπο.
Έργα του σκότους είναι και αυτές οι κακές σκέψεις και αμαρτωλές διαθέσεις και κλίσεις της ψυχής μας. Είναι θα λέγαμε, η «Πέμπτη φάλαγγα » που φωλιάζει εντός μας. Η ροπή προς το κακό που μας οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα από το Πανάγιο και Πανσωστικό θέλημα της Αγίας Τριάδος.
Η μετάνοια λοιπόν είναι η σωτήρια διάγνωσις και θεραπεία. Είναι αυτή η οποία, αφ ενός επισημαίνει το πνευματικό νόσημα μέσα μας και αφ ετέρου προσελκύει την χάρη του Θεού, ώστε σε συνεργασία Χάριτος και δικής μας θελήσεως και αγώνος, θα καταπολεμηθεί και τέλος θα εξοντωθεί το «σώμα του θανάτου» η καταραμένη δηλ. αμαρτία. (Τουλάχιστον αυτό θα πρέπει να είναι το ζητούμενο και το ποθούμενο για όσους έχουν πάρει στα σοβαρά την Ορθόδοξη Χριστιανική τους ιδιότητα και δεν παίζουν ως ανόητοι με την ψυχή τους και την ατελεύτητη αιωνιότητα).
Όμως αν παραμείνουμε μόνο στην πρώτη προτροπή του Απ. Παύλου, στο «αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους », δεν θα έχουμε τίποτε το θετικό.
Είναι λοιπόν ανάγκη να πραγματοποιήσουμε και τη δεύτερη εντολή «και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός». Δηλ. να φορέσουμε ως ένδυμα της ψυχής μας τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Να αγωνιστούμε όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να του μοιάσουμε και να ενωθούμε μαζί Του.
Αλλοίμονο δε αν χάσουμε από τα μάτια μας τον υψηλό αυτό προορισμό μας. Θα ήταν προτιμότερο να μην είχαμε γεννηθεί, παρά αφού μας έφερε «εκ του μη όντως» στην ύπαρξη η αγάπη του Θεού, να λησμονήσουμε τον προορισμό μας και να χάσουμε αυτά για τα οποία έχουμε δημιουργηθεί.
Βέβαια το θέμα της ορθοδόξου πνευματικότητας δεν είναι μια απλή υπόθεση. Είναι σύνολο δωρεών της Χάριτος, μαζί με τον συντονισμένο και τακτικό πνευματικό μας αγώνα. Και ακριβώς μέσα στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και όσα στην συνέχεια διευκρινίζει ο μεγάλος Απόστολος, για το θέμα της διακρίσεως των φαγητών. Είναι ένα θέμα στο οποίο θα πρέπει να πρυτανεύει η αγάπη και ο σεβασμός ως προς την συνείδηση του αδελφού. Επόμενο είναι φυσικά , μέσα στο πνεύμα του αγώνα της Αγίας Τεσσαρακοστής, να κινούμαστε με πολύ διάκριση στο θέμα της νηστείας, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα για κανονική άσκηση, λόγω ασθενείας.
Αλλά ας μείνουμε στο σοβαρό θέμα της μετάνοιας της οποίας το έργο είναι διπλό. Όχι μόνο άρνηση του κακού, αλλά και κατάκτηση του αγαθού. Όχι μόνο γκρέμισμα και χάλασμα που είναι κατ’ αρχάς απαραίτητο, αλλά και οικοδομή. Και πιο συγκεκριμένα. Μίσος άσπονδο στην οποιαδήποτε μορφή αμαρτίας που εμφωλεύει μέσα μας ή κυριαρχεί στον κοινωνικό περίγυρο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Διαχωρισμός και αφορισμός των νόθων καταστάσεων, και συνάμα ολοκληρωτική, απόλυτη και αδιάπτωτη αγάπη στο λατρευτό πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Το «εκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν »( Ψαλμ. 33,15), ας γίνει αδελφοί μου το ευλογημένο σύνθημά μας μέσα στην αγωνιστική και πνευματική περίοδο της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αμήν.
Κεφ. 13, χωρία 11 έως 14 και Κεφ. 14, χωρία 1 έως 4
῾Η ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ εἶναι πλησίον
11 Αδελφοί, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. ΙΔ´\ΤΟΝ δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. 2 ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. 3 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. 4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν. ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, τώρα είναι πιο κοντά μας ή σωτηρία, παρά τότε πού πιστεΰσαμε. Ή νύχτα πέρασε καί ή ημέρα έφθασε. "Ας πετάξουμε λοιπόν από πάνω μας, τα σκοτεινά έργα της αμαρτίας κι ας ενδυθούμε σαν όπλα τα φωτεινά έργα της ή -μέρας, όχι σε ξεφαντώματα καί μεθύσια, όχι σε μοιχείες καί ασέλγειες, όχι μέσα στη φιλονικία καί τη ζηλοφθονία.
Αλλά ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χρι -στο κι ας μην είναι όλη σας ή φροντί -δα για το σώμα, ώστε να θεριεύουν έτσι μέσα σας οί διάφορες επιθυμίες. Να συμπαθάτε καί να άποδέχεσθε όποιον δεν έχει γερή πίστη καί να μη σας σκανδαλίζει γι' αυτόν ό λογισμός σας. "Οποιος έχει γερή πίστη αυτός κρίνει πώς μπορεί να φάγει άπ' όλα· όποιος όμως έχει αδύνατη πίστη, αυτός τρώγει χόρτα. Κι όποιος τρώγει να μην περιφρονεί, εκείνον πού δεν τρώγει. Κι όποιος δεν τρώγει να μην κατακρίνει εκείνον πού τρώγει. Γιατί αυτός είναι άνθρωπος πού τον δέχθηκε ό Θεός στην Εκκλησία Του.
Ποιος είσαι συ, πού κρίνει τον ξένον υπηρέτη; Τώρα αν αυτός είναι καλός ή κακός αυτό άφορα τον δικό του κύριο. Είναι βέβαιο όμως πώς θα σταθεί, θα παραμείνει καλός, γιατί ό Θεός έχει τη δύναμη να τον κάνει να σταθεί.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ(Ρωμ. ΙΓ’ 11-ΙΔ’4).
Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Με την χάρη του Θεού, εισερχόμαστε στο ευλογημένο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ο ζωντανός λόγος του Θεού, ως εγερτήριον σάλπισμα ηχεί και μας καλεί όλους σε μετάνοια και σε έργα αρετής και αγιότητας.
Είναι τόσο ξεκάθαρος ο Απόστολος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, που μόνο όσοι δεν θέλουν να αγωνιστούν, αφήνουν κλειστή τη συνείδησή τους στα θεία αποστολικά μηνύματα.
Ας δούμε στη συνέχεια τι ακριβώς μας κηρύττει: «11 Αδελφοί, τώρα η σωτηρία είναι πιο κοντά μας, παρά τότε που πιστεύσαμε (διότι τώρα είναι πιο κοντά η Δευτέρα παρουσία και ο θάνατος). 12 Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε, Γι’ αυτό ας αποβάλουμε (σαν άλλα ενδύματα) τα έργα του σκότους, και ας φορέσουμε τα όπλα του φωτός.13 Όπως ζει κανείς κατά την ημέρα που τον βλέπουν, έτσι να ζήσουμε σεμνά, όχι με γλεντοκόπια και μεθύσια, όχι με ακολασίες και ασέλγειες, όχι με φιλονικίες και εμπάθειες. 14 Αλλ’ ενδυθήτε (ως πνευματικό ένδυμα) τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη φροντίζετε τη σάρκα για ηδονές και απολαύσεις.14.1 Τον ασθενή δε στην πίστη (που κάνει διάκριση φαγητών και ημερών) να δέχεσθε, χωρίς να σχολιάζετε τις αντιλήψεις του.2 Άλλος μεν πιστεύει, ότι μπορεί να τρώγει τα πάντα, ο δε ασθενής στην πίστη τρώγει λάχανα.3 Όποιος τρώγει απ’ όλα, ας μη περιγελά όποιον δεν τρώγει . Και όποιος δεν τρώγει, ας μη καταδικάζει όποιον τρώγει, διότι ο Θεός τον έκανε δικό του.4 Ποιος είσαι εσύ, που καταδικάζεις ξένο δούλο; Για τον Κύριό του στέκεται ή πέφτει. Και θα σταθεί, διότι ο Θεός έχει τη δύναμη να τον κάνει να σταθεί».
Υπάρχουν πιστοί, οι οποίοι όσο περνά ο καιρός, φαίνεται να χάνουν τον ζήλο τους με τον οποίον ξεκίνησαν την χριστιανική τους ζωή. Ο ενθουσιασμός φαίνεται να μειώνεται και να εξαφανίζεται, με αποτέλεσμα να επανέρχονται κακές συνήθειες στη ζωή του ανθρώπου που ξεκίνησε να αρνηθεί και να πολεμήσει το πνεύμα του κόσμου.
Επειδή όμως αυτό είναι πολύ κακό να συμβαίνει, η Χάρις του Θεού, μας βοηθά μέσω της μετάνοιας να σηκωθούμε από τον φοβερό ύπνο της αμέλειας. Το δε πρώτο βήμα στο οποίο μας καλεί ο θείος Απόστολος, είναι να πετάξουμε από πάνω μας τα έργα του σκότους, τα απαίσια έργα της αμαρτίας.
Ας μη νομίσει κανείς ότι τα παραπάνω που αναφέρονται στο ιερό κείμενο , είναι γραμμένα για ανθρώπους που βρίσκονται εκτός Εκκλησίας. Όχι. Αναφέρεται ο Απόστολος σε όλους μας.
Έργα σκότους, αγαπητοί μου, δεν είναι μόνο τα βαριά αμαρτήματα που φαίνονται και οπωσδήποτε όταν υπάρχει συνείδηση, ταπεινώνουν τον άνθρωπο.
Έργα του σκότους είναι και αυτές οι κακές σκέψεις και αμαρτωλές διαθέσεις και κλίσεις της ψυχής μας. Είναι θα λέγαμε, η «Πέμπτη φάλαγγα » που φωλιάζει εντός μας. Η ροπή προς το κακό που μας οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα από το Πανάγιο και Πανσωστικό θέλημα της Αγίας Τριάδος.
Η μετάνοια λοιπόν είναι η σωτήρια διάγνωσις και θεραπεία. Είναι αυτή η οποία, αφ ενός επισημαίνει το πνευματικό νόσημα μέσα μας και αφ ετέρου προσελκύει την χάρη του Θεού, ώστε σε συνεργασία Χάριτος και δικής μας θελήσεως και αγώνος, θα καταπολεμηθεί και τέλος θα εξοντωθεί το «σώμα του θανάτου» η καταραμένη δηλ. αμαρτία. (Τουλάχιστον αυτό θα πρέπει να είναι το ζητούμενο και το ποθούμενο για όσους έχουν πάρει στα σοβαρά την Ορθόδοξη Χριστιανική τους ιδιότητα και δεν παίζουν ως ανόητοι με την ψυχή τους και την ατελεύτητη αιωνιότητα).
Όμως αν παραμείνουμε μόνο στην πρώτη προτροπή του Απ. Παύλου, στο «αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους », δεν θα έχουμε τίποτε το θετικό.
Είναι λοιπόν ανάγκη να πραγματοποιήσουμε και τη δεύτερη εντολή «και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός». Δηλ. να φορέσουμε ως ένδυμα της ψυχής μας τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Να αγωνιστούμε όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να του μοιάσουμε και να ενωθούμε μαζί Του.
Αλλοίμονο δε αν χάσουμε από τα μάτια μας τον υψηλό αυτό προορισμό μας. Θα ήταν προτιμότερο να μην είχαμε γεννηθεί, παρά αφού μας έφερε «εκ του μη όντως» στην ύπαρξη η αγάπη του Θεού, να λησμονήσουμε τον προορισμό μας και να χάσουμε αυτά για τα οποία έχουμε δημιουργηθεί.
Βέβαια το θέμα της ορθοδόξου πνευματικότητας δεν είναι μια απλή υπόθεση. Είναι σύνολο δωρεών της Χάριτος, μαζί με τον συντονισμένο και τακτικό πνευματικό μας αγώνα. Και ακριβώς μέσα στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και όσα στην συνέχεια διευκρινίζει ο μεγάλος Απόστολος, για το θέμα της διακρίσεως των φαγητών. Είναι ένα θέμα στο οποίο θα πρέπει να πρυτανεύει η αγάπη και ο σεβασμός ως προς την συνείδηση του αδελφού. Επόμενο είναι φυσικά , μέσα στο πνεύμα του αγώνα της Αγίας Τεσσαρακοστής, να κινούμαστε με πολύ διάκριση στο θέμα της νηστείας, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα για κανονική άσκηση, λόγω ασθενείας.
Αλλά ας μείνουμε στο σοβαρό θέμα της μετάνοιας της οποίας το έργο είναι διπλό. Όχι μόνο άρνηση του κακού, αλλά και κατάκτηση του αγαθού. Όχι μόνο γκρέμισμα και χάλασμα που είναι κατ’ αρχάς απαραίτητο, αλλά και οικοδομή. Και πιο συγκεκριμένα. Μίσος άσπονδο στην οποιαδήποτε μορφή αμαρτίας που εμφωλεύει μέσα μας ή κυριαρχεί στον κοινωνικό περίγυρο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Διαχωρισμός και αφορισμός των νόθων καταστάσεων, και συνάμα ολοκληρωτική, απόλυτη και αδιάπτωτη αγάπη στο λατρευτό πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Το «εκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν »( Ψαλμ. 33,15), ας γίνει αδελφοί μου το ευλογημένο σύνθημά μας μέσα στην αγωνιστική και πνευματική περίοδο της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αμήν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(Atom)
Blog Archive
-
►
2024
(344)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2023
(364)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (27)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2022
(349)
- ► Δεκεμβρίου (31)
- ► Σεπτεμβρίου (32)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2021
(350)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2020
(359)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2019
(404)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (34)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2018
(425)
- ► Δεκεμβρίου (36)
- ► Σεπτεμβρίου (36)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (38)
-
►
2017
(427)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (35)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (46)
-
►
2016
(418)
- ► Δεκεμβρίου (39)
- ► Σεπτεμβρίου (39)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (41)
-
▼
2015
(419)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (42)
-
▼
Φεβρουαρίου
(30)
- Το σακί με τις πατάτες...
- Μεγάλη Τεσσαρακοστή
- «Να διαγράψετε το "εγώ" από το λεξιλόγιο σας, παιδιά»
- ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟ...
- Ὁ πρῶτος Κατανυκτικὸς Ἑσπερινὸς στὴν Ἱερὰ Μητρόπολ...
- ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 2015
- Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ...
- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ Ά ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
- ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
- Κυριακή της Τυρινής (Ματθ. στ’, 14-21) κήρυγμα επί...
- Κυριακή της Τυρινής
- ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 2005-2015 10 ΧΡΟΝΙ...
- Γενικὴ Ἱερατικὴ Σύναξη στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πατρῶν.
- Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΆΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΤΗΡΩΝ
- Ο Αγιος γέροντας Παίσιος απαντά...
- Ο Άγιος γέροντας Παΐσιος, η νηστεία και η κατάκριση
- Όραμα της μέλλουσας κρίσης Του αγίου Νήφωνος Επισκ...
- Ο Άγιος Παΐσιος απαντά σε ερωτήματα για τη μέλλουσ...
- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ...
- 30ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ
- ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΑ
- ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΡΥΑ ΙΤΕΩΝ
- ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΡΘΕΝΙΟ
- ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2015
- ΟΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ
- Υπαπαντή
- Η Υπαπαντή τού Χριστού
- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2015
- ΤΡΙΩΔΙΟΝ 2015
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2014
(377)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (35)
-
►
2013
(367)
- ► Δεκεμβρίου (34)
- ► Σεπτεμβρίου (28)
- ► Φεβρουαρίου (32)
- ► Ιανουαρίου (23)
-
►
2012
(37)
- ► Δεκεμβρίου (17)
- ► Σεπτεμβρίου (7)
Από το Blogger.
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Ὓμνον στίς εὐσεβεῖς μητέρες, ἒπλεξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος , ὁμιλώντας κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λε...
-
EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 19.11.2017 Μὲ λαμπρότητα καὶ μὲ τὴν συμμετοχὴ χιλιάδων πιστῶν ἀπ...
-
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 18.1.2017 M έ λαμπρότητα ἑορτάσθη στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, τήν Κ...
-
28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008 - 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018 ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!!! ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ-ΜΗΝΥΜΑ Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την...
-
Κύριε, Στου καινούριου χρόνου το άνοιγμα, Εσένα, που εξουσιάζεις καιρούς και χρόνους, παρακαλούμε: μέσα σ’ολόκληρο τον καινούριο χρόνο,...
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2024
(344)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2023
(364)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (27)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2022
(349)
- ► Δεκεμβρίου (31)
- ► Σεπτεμβρίου (32)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2021
(350)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (30)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2020
(359)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (31)
-
►
2019
(404)
- ► Δεκεμβρίου (32)
- ► Σεπτεμβρίου (34)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (33)
-
►
2018
(425)
- ► Δεκεμβρίου (36)
- ► Σεπτεμβρίου (36)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (38)
-
►
2017
(427)
- ► Δεκεμβρίου (33)
- ► Σεπτεμβρίου (35)
- ► Φεβρουαρίου (29)
- ► Ιανουαρίου (46)
-
►
2016
(418)
- ► Δεκεμβρίου (39)
- ► Σεπτεμβρίου (39)
- ► Φεβρουαρίου (30)
- ► Ιανουαρίου (41)
-
▼
2015
(419)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (42)
-
▼
Φεβρουαρίου
(30)
- Το σακί με τις πατάτες...
- Μεγάλη Τεσσαρακοστή
- «Να διαγράψετε το "εγώ" από το λεξιλόγιο σας, παιδιά»
- ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟ...
- Ὁ πρῶτος Κατανυκτικὸς Ἑσπερινὸς στὴν Ἱερὰ Μητρόπολ...
- ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 2015
- Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ...
- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ Ά ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
- ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
- Κυριακή της Τυρινής (Ματθ. στ’, 14-21) κήρυγμα επί...
- Κυριακή της Τυρινής
- ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 2005-2015 10 ΧΡΟΝΙ...
- Γενικὴ Ἱερατικὴ Σύναξη στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πατρῶν.
- Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΆΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΤΗΡΩΝ
- Ο Αγιος γέροντας Παίσιος απαντά...
- Ο Άγιος γέροντας Παΐσιος, η νηστεία και η κατάκριση
- Όραμα της μέλλουσας κρίσης Του αγίου Νήφωνος Επισκ...
- Ο Άγιος Παΐσιος απαντά σε ερωτήματα για τη μέλλουσ...
- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ...
- 30ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ
- ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΑ
- ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΡΥΑ ΙΤΕΩΝ
- ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΡΘΕΝΙΟ
- ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2015
- ΟΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ
- Υπαπαντή
- Η Υπαπαντή τού Χριστού
- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2015
- ΤΡΙΩΔΙΟΝ 2015
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2014
(377)
- ► Δεκεμβρίου (35)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (35)
-
►
2013
(367)
- ► Δεκεμβρίου (34)
- ► Σεπτεμβρίου (28)
- ► Φεβρουαρίου (32)
- ► Ιανουαρίου (23)
-
►
2012
(37)
- ► Δεκεμβρίου (17)
- ► Σεπτεμβρίου (7)