Άγιος Ιωάννης Πατρών: Μαΐου 2018

Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Ἡ ἑορτὴ τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης στὴν ἱστορικὴ ὁμώνυμη Ἱερὰ Μονὴ στὴν Λευκάδα.

11:49 μ.μ. |

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

31.5.2018.

Στὶς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις συμμετεῖχε προσκεκλημένος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λευκάδος κ. Θεοφίλου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.

Μὲ κάθε λαμπρότητα καὶ τὴν παρουσίᾳ χιλιάδων Λαοῦ ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἑορτάσθη τὴν Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἑορτὴ τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης στὴν ἱστορικὴ ὁμώνυμη Ἱερὰ Μονὴ στὴν Λευκάδα.
Τὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης ἀποτελεῖ σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ἁπανταχοῦ Λευκαδίων. Ἡ Παναγία Φανερωμένη, ἡ Κυρὰ τῆς Λευκάδας, εἶναι ἡ πολιοῦχος καὶ προστάτιδα τοῦ νησιοῦ. Πανηγυρίζει μὲ κάθε μεγαλοπρέπεια τὴ Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ πλήθη προσκυνητῶν νὰ συρρέουν στὸν τριήμερο ἑορτασμό.
•Τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς, ἐτελέσθη ὁ Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεγάρων καὶ Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνου καὶ συγχοροστατούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν, Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου, Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμοθέου καὶ τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Λευκάδος και Ἰθάκης κ.Θεοφίλου.
Τόν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεγάρων καί Σαλαμίνος κ. Κωνσταντῖνος.
•Ἀνήμερα, ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος καὶ ἐν συνεχείᾳ Ἀρχιερατικὸ Συλλείτουργο, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου καὶ συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν, Λευκάδος καί Ἰθάκης κ. Θεοφίλου, Μεγάρων καὶ Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνου καὶ Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμοθέου.
Τὸν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη ἐν συντόμῳ στήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν Ἀειπάρθενο Θεοτόκο, στίς εὐεργεσίες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πρός ὃλον τόν κόσμο καί ἰδιαιτέρως πρός τό Ὀρθόδοξο Γένος μας καί στό χρέος μας γιά τήν διατήρηση τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας ἀκεραίας καί τῆς ἱερᾶς Παραδόσεώς μας.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀκολούθησε ἡ λιτάνευση τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας Φανερωμένης, συνοδείᾳ τῆς μπάντας τῆς Φιλαρμονικῆς Ἑταιρείας Λευκάδας.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ὡμίλησε ἐπίσης, ἐπικαίρως κατά τήν ἐκκλησιαστική τάξη στήν Μοναστηριακή τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

0 σχόλια

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΠΛΟ

11:34 μ.μ. |

Στον καιρό των παραμυθιών, μια φορά κι έναν καιρό δηλαδή, ξεκίνησε ο Δεκατρής για μια δύσκολη αποστολή. Όπως έλεγε και τ’ όνομά του, ήταν ο μικρότερος ανάμεσα σε δεκατρία αδέλφια. Μα στο μυαλό και το θάρρος ήταν ο καλύτερος.

Η εξυπνάδα του προκάλεσε φθόνο στ’ αδέλφια του. Πήγαν λοιπόν στον βασιλιά και τον κατάφεραν να ζητήσει απ’ τον Δεκατρή το πιο επικίνδυνο πράγμα: Να φέρει το άλογο ενός φοβερού δράκου.

Ο Δεκατρής διέσχισε ένα πυκνό δάσος, γεμάτο εμπόδια και αγρίμια, μα με την αξιοσύνη του τα ξεπέρασε όλα. Κάποια στιγμή όμως έφτασε μπροστά σ’ ένα μεγάλο ποτάμι. Κατέβαινε με δυνατή βοή από το βουνό και τα ορμητικά νερά του άφριζαν.

Ο Δεκατρής κατάλαβε πως ήταν αδύνατο να το διαβεί. Η ανθρώπινη δύναμη και εξυπνάδα δεν έφταναν για να υπερπηδήσει κι αυτό το εμπόδιο. Μα και πάλι δεν έχασε το θάρρος του. Είχε φυλάξει για μια τέτοια περίσταση ένα τελευταίο όπλο. Ύψωσε τα μάτια του ψηλά και φώναξε:

- Ευχή της μάνας μου και του πατέρα μου, κάμετε καμάρα να περάσω.

Αμέσως μια μεγάλη καμάρα γεφύρωσε το πλημμυρισμένο ποτάμι κι ο ήρωάς μας πέρασε απέναντι. Μόλις πάτησε το πόδι του στην άλλη όχθη, το γεφύρι χάθηκε το ίδιο αστραπιαία, όπως είχε φανεί.

(Ελεύθερη σύνθεση παραμυθιών του τόπου μας).

Τώρα είσαι συ που, σαν άλλος ήρωας του παραμυθιού, ετοιμάζεσαι για τη δύσκολη αποστολή σου. Να μπεις στον στίβο των εξετάσεων. Και θέλεις σίγουρα ένα καλό αποτέλεσμα. Μια επιτυχία.

Ασφαλώς μπαίνεις στον αγώνα πάνοπλος. Έχεις αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητές σου. Διάβασες, κουράστηκες, αγρύπνησες, ίδρωσες. Όλες σου οι ικανότητες επιστρατεύτηκαν.

Τώρα όμως βρίσκεσαι στην κρίσιμη στιγμή. Ό,τι είχες να κάμεις, το έκαμες. Εξάντλησες τα δικά σου μέσα. Ετοιμάστηκες αρκετά; Κανείς δεν ξέρει. Η αγωνία και η ανησυχία είναι φυσικό να βρίσκουν τώρα έδαφος στην ψυχή σου.

Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή σκέψου, πως απομένει και στο δικό σου οπλοστάσιο ένα τελευταίο όπλο. Θυμήσου την ευχή που μπόρεσε να γεφυρώσει αδιάβατο ποτάμι. Πριν μπεις στον αγώνα, ρίξε και συ τα μάτια σου ψηλά. Κάνε μια ευχή. Κάλεσε κοντά σου Εκείνον, που μπορεί να σταθεί στη μάχη δίπλα σου.

Όσο δυνατός κι αν είσαι, ένας καλός σύμμαχος πάντα χρειάζεται. Ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές που κρίνουν την έκβαση της μάχης. Κάλεσε κοντά σου Εκείνον, που έχει όχι μόνο δύναμη, μα και αγάπη για σένα.

Κι ας γίνει αυτό η αρχή μιας βαθύτερης σχέσης μαζί Του. Που δεν θα ξεκινάει από ανάγκη, όπως τώρα. Ούτε θα αποβλέπει στο βραχυπρόθεσμο κέρδος μιας κάποιας επιτυχίας. Η σχέση γίνεται πολύ δυνατή, όταν την κάνεις ελεύθερα, επειδή το θέλεις εσύ από μόνος σου να είσαι μ’ Εκείνον.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

π. Δημήτριος Μπόκος

0 σχόλια

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

H «αποφράς ημέρα» οπότε η Κωνσταντινούπολη, η «βασσιλίς των πόλεων» κυριεύθηκε από τους Τούρκους...

11:31 μ.μ. |

Η σημαντικότερη ιστορική ημερομηνία για το γένος των Ρωμιών, η πτώση της «βασσιλίδος των πόλεων» και το τέλος της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, της ενδοξότερης στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτής που ήξερε να λέει τα ΟΧΙ, σε όποιους επιβουλεύονταν τη πνευματική και την εθνική της ακεραιότητα.

Δύο μόνο ιστορικές ρήσεις :
Η πρώτη προς του Λατίνους «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία» και η δεύτερη προς του Οθωμανούς «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ' ἐμὸν ἐστίν οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.» (Το να σου (παρα)δώσω όμως την πόλη ούτε σε εμένα επαφίεται ούτε σε άλλον από τους κατοίκους της-διότι με κοινή απόφαση οι πάντες θα αποθάνουμε αυτοπροαίρετα και δεν θα υπολογίσουμε τη ζωή μας).

Αιωνία η μνήμη του τελευταίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των υπερασπιστών της Πόλης.

ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ
ΚΕΝΤΡΟΝ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΜΑΣ
enromiosini.patras@yahoo.gr
www.enromiosini.gr

0 σχόλια

Πατρῶν Χρυσόστομος: «Ἡ Πόλη δέν ἒπεσε. Εἶναι ζωντανή!»

11:21 μ.μ. |

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

29.5.2018

Θεία Λειτουργία μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐτελέσθη τήν Τρίτη 29.5.2018, στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος ἐτέλεσε ἱερὸ μνημόσυνο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀοιδίμων ὑπερασπιστῶν καὶ προμάχων τῆς Πόλεως, Κωνσταντίνου τοῦ Παλαιολόγου καὶ τῶν συμπολεμιστῶν αὐτοῦ, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων τῆς Βασιλίδος, ὡς καὶ πάντων τῶν σφαγιασθέντων καὶ καθ’ οἱονδήποτε τρόπο μαρτυρικῶς τελειωθέντων κατοίκων τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατά τήν Ἃλωση καί τοὺς μετέπειτα χρόνους τῆς δουλείας.

Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀνέφερε μεταξύ τῶν ἂλλων:

«...Ἡ Πόλις ἑάλω. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι χάσαμε τὰ μάτια μας, τὸ θησαυρό μας τὸν ἀνεκτίμητο. Χάσαμε τῆς οἰκουμένης τὸν στέφανο καὶ τὸν ἀδάμαντα. Χάσαμε τὴν Ἁγιά Σοφιά μας, «τὸν τῆς οἰκουμένης ὀφθαλμόν», ὡς χαρακτηρίζει τὴν μεγάλη Ἐκκλησιά μας ὁ Ἁγιώτατος Πατριάρχης Φώτιος. Ἔγινε στὴν ἀρχὴ τζαμί, σήμερα, λέγεται μουσεῖο. Χάθηκε ἡ παλιά της δόξα. Μόνο ἂν μπῆ κανεὶς στὴν Ἁγιά Σοφιὰ θὰ μπορέσῃ νὰ καταλάβῃ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Γένους, ἀλλὰ καὶ τὴν συμφορά του.

Τὸ φῶς ἐσβέσθη. Τὰ ψηφιδωτὰ ἐκαλύφθηκαν. Ἡ Θεία Λειτουργία ἔπαψε καὶ δὲν τελεῖται πιά. Ἀλλ’ ὄχι, τί λέγω, ὄχι, ἡ δόξα λάμπει. Κλεῖστε τὰ μάτια σας καὶ ταξιδέψτε ἐκεῖ καὶ θὰ δῆτε τὸ Σταυρὸ νὰ λάμπη στὴν κορυφὴ τοῦ τρούλου, τὸν οὐρανὸ νὰ ἀκουμπάει στοὺς ἀέρινους θόλους καὶ τὸν ἥλιο νὰ χρυσοστεφανώνει τὸ καμάρι τῆς φυλῆς μας. Κλεῖστε τὰ μάτια ἀδελφοί μου καὶ ναί, θὰ δῆτε τὸν Πατριάρχη, νὰ μπαίνη μεγαλοπρεπῶς καὶ νὰ ευλογῇ, νὰ λειτουργῇ χρυσοφορεμένος καὶ τὸν αὐτοκράτορα στὸν Θρόνο. Κλεῖστε τὰ μάτια σας καὶ θὰ ἀκούσετε τοὺς πολυμελεῖς χοροὺς τῶν ψαλτῶν νά ψάλλουν οὐράνιες – ἐπίγειες μελωδίες, ποιὸς ξέρει, μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους «Τὸν Δεσπότην καὶ τὸν Ἀρχιερέα .....» καὶ ὅλος ὁ Λαός, οἱ χιλιάδες τῶν Ρωμηῶν νά εὐγνωμονοῦν τήν Παναγία. «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῶ τὰ νικητήρια». Κλεῖστε τά μάτια σας καί θά ἀκούσετε φωνές Ἑλλήνων καί θά δῆτε πατήματα Ρωμηῶν.

Ναί, ναί, τὸ κάλλος τῆς Ἅγια Σοφιᾶς, παραμένει ἀνέπαφο, ἀμείωτο, ζῆ μέχρι σήμερα καὶ θὰ ζῆ ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.

Τὸ κάλλος της ζῆ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μετὰ τὴν ἅλωση καλλιεργεῖ σ’ὅλους τούς Ὀρθόδοξους Λαοὺς τὸν Ὀρθόδοξο Πολιτισμὸ καὶ τὸ Ὀρθόδοξο Ρωμαίϊκο ἦθος. Αὐτὸ τὸ κάλλος, θέρμανε τὶς καρδιὲς τῶν σκλάβων, αὐτὸς ὁ σταυρὸς πύργωσε τὴν ἐλπίδα, αὐτὸ τὸ φῶς ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βῆμα τῆς Ἁγιά- Σοφιᾶς φώτισε στὰ σκοτάδια τετρακόσια ὁλόκληρα χρόνια .

Σ’αὐτὸ τὸ φῶς, σ’ αὐτὸ τὸ κάλλος, ὀφείλουμε τὴ λευτεριά μας.

Αὐτὸ τὸ φῶς αὐτὸ τὸ κάλλος ποὺ τὸ κράτησαν οἱ πατέρες μας τόσες καὶ τόσες γενηές, καλούμεθα νὰ τὸ ἐγκολπωθοῦμε καὶ νὰ τὸ κρατήσουμε, ἰδιαίτερα σήμερα ποὺ ἡ νεοελληνικὴ παιδεία προβάλλει τὸν ἐξευρωπαϊσμό μας ὡς τὴν μεγάλη ἰδέα τοῦ Ἔθνους.

Ἡμέρα τῆς ἁλώσεως καὶ μὲ τὸ μυαλὸ μας φέρνομε σὲ ἀντιστοιχία τὰ γεγονότα τῆς ἁλώσεως μὲ τὴν σύγχρονη πραγματικότητα.

Τὰ γεγονότα τοῦ 1453 βοοῦν καὶ μαρτυροῦν, τὰ σημερινά μᾶς προβληματίζουν. Καὶ σήμερα διαγράφονται δύσκολες στιγμὲς καὶ βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ δύσκολες ἐπιλογὲς καὶ καλούμεθα νὰ πάρουμε ἀποφάσεις οἱ ὁποῖες θὰ εἶναι καθοριστικὲς γιὰ τὶς τύχες τοῦ Ἔθνους. Ἡ σημερινὴ ἡμέρα δίνει τὸ μήνυμά της. Ἂν θέλουμε νὰ ὑπάρξουμε ὡς Ἔθνος καὶ ὡς Ὀρθόδοξος Λαὸς μὲ προορισμὸ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ἄν πρέπει νὰ διατηρήσουμε τὴν ταυτότητά μας καὶ τὴν αὐτοσυνειδησία μας κι ἂν δὲν πρέπει νὰ χαθοῦμε στὸ χωνευτήρι τῶν πολιτισμῶν, ὀφείλουμε :

α) Νὰ φυλάξουμε τὴν πίστη τῶν Πατέρων μας. Ἐκείνη τὴν πίστη γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίστηκαν καὶ ἔπεσαν ὁ Κων/νος Παλαιολόγος καὶ οἱ συμπολεμιστές του καὶ νὰ τήν διατηρήσουμε. Αὐτὲς οἱ ἀξίες, παρὰ τὸ ὅτι τὸ γένος μας πέρασε διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου, διετηρήθησαν μέχρι καὶ σήμερα. Καὶ τότε πολεμήθηκαν καὶ σήμερα τὸ ἴδιο γίνεται. Τότε δὲν χάθηκαν παρὰ τοὺς ἐξισλαμισμούς, τὸ παιδομάζωμα καὶ τόσα ἄλλα. Σήμερα κινδυνεύουν νὰ χαθοῦν γιατί βάλλονται πανταχόθεν. Ἀπὸ τὸν ἄκρατο εὐδαιμονισμό, τὸν ὑλισμό, τὴν ἠθικὴ διαφθορά, τὰ παντός εἲδους ναρκωτικὰ ποὺ εἶναι χειρότερα ἀπὸ τὸ παιδομάζωμα καὶ καταστρέφουν ψυχὲς νέων ἀνθρώπων σὲ μεγαλύτερη ἔκταση. Σήμερα αὐτὲς οἱ ἀξίες κινδυνεύουν ἀπὸ τήν λεγομένη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, μιά νέα πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ δουλεία.

Αὐτοὶ οἱ φοβεροί, οἱ ἀπαίσιοι δυνάστες, δροῦν μεθοδικά, μὲ ἐπιστημοσύνη προκειμένου νὰ ἁλώσουν καὶ νὰ ἐκπορθήσουν ψυχὲς καὶ συνειδήσεις.

Καὶ μεῖς πολλὲς φορές, στὸ ὄνομα ἑνὸς δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ, θυσιάζομε ἀντὶ πινακίου φακῆς, τὰ ἁγιώτερα καὶ τιμιώτερα, θεσμοὺς Ἱεροὺς καὶ πατροπαράδοτους, ἀξίες ἀκατάλυτες, ὅπως: Ἐκκλησία, οἰκογένεια, ἠθική, Ἑλληνορθόδοξη Παιδεία, προσωπικὴ Ἐλευθερία.

β) Νὰ ζήσουμε ὡς Λαὸς μὲ κέντρο τὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας ἡ ὁποία ἐλευθερώνει, φωτίζει, ἁγιάζει. Νὰ μὴ παροργίζουμε τὸν Θεὸ μὲ τὶς ἁμαρτίες μας , μὲ τὴν ἀποστασία ἀπὸ τὸ θέλημά του. Ὁσάκις συνέβησαν αὐτά, ὁ Λαὸς ἔκλαυσε πικρῶς διὰ τὰς ἁμαρτίας του καὶ ἐθρήνησε ὡς ὁ Ἰσραὴλ ἐν χώρᾳ δουλείας καὶ ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος. (Νὰ μὴ παροργίζομε τὸν Θεὸ μὲ νομοθετήματα τὰ ὁποῖα εἶναι ξένα μὲ τὸ ἦθος τοῦ Γένους μας, μὲ τὶς ἀξίας καὶ τὰ ἰδανικά του).

Μνήμη τῆς ἁλώσεως σήμερα, Ἀδελφοί μου.

Καὶ ἂν ἡ πόλις ἑάλω, οὐδ’ἐπὶ στιγμὴν ἔπαψε ἡ πνευματική της ἀκτινοβολία, οὐδέποτε ἔπαψε νὰ εἶναι ἡ προκαθημένη τῆς ἀγάπης μας, αὐτὴ ἡ βρυσομάνα, πού ἀκόμα σκλαβωμένη, ποτίζει καὶ σήμερα καὶ θὰ ποτίζη γιά πάντα τοῦ Γένους μας τὶς Ἅγιες ρίζες.

Ἡ Πόλη δέν παραδόθηκε. Εἶναι ζωντανή. Ὁ Βασιληάς δέν εἶναι μαρμαρωμένος, ἀλλά ζεῖ μέσα στίς καρδιές ὅλων ὅσοι αἰσθάνονται Ρωμηοί. Ἡ Κωνσταντινούπολη ζεῖ σέ ὅλα τά πλάτη καί μήκη τῆς γῆς, ὅπου σήμερα ὑπάρχει Ρωμαίϊκή ψυχή καί καρδιά.

Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, εἶναι ὁ Ἱερός πυρήνας γύρω ἀπό τόν ὁποῖο ἑνοῦται τό ὄνειρο ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί γιατί ὄχι Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν γιά τήν ἀνάσταση τῆς πεπτωκυίας σκηνῆς.

Εἶναι ἡ ἱερά Ἑστία τοῦ Γένους, ἡ ὁποία πιστεύομεν ἀκραδάντως, ὅτι χάριτι Θεοῦ, θά παραμένῃ παρά τίς δυσκολίες, ἀναμένη γιά νά θερμαίνῃ καί νά φωτίζῃ τοῦ γένους τήν πορεία καί τίς ψυχές μας.

Τό Πατριαρχεῖο παρά τά κατά καιρούς δεινά καί τά προβλήματα τά ὁποῖα ἀντιμετώπισε καί ἀντιμετωπίζει ἀποδείχτηκε, εἶναι καί θά παραμένῃ ὁ συνεκτικός δεσμός τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Ἑλλήνων καί μή, πάνω ἀπό Ἔθνη, χρώματα, γλῶσσες καί φυλές, συνεχίζοντας τόν ρόλο του ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου καί τῆς σωτηρίας τῶν Ἀνθρώπων.

Ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, θά παραμένῃ ὁ Ἥλιος τῆς ζωῆς μας, καί τό ἱερό ὁρόσημο τῆς πορείας μας. Θά εἶναι ὁ εὐλογημένος προορισμός μας καί τά πάντα στή ζωή μας θά ὑφαίνονται γύρω ἀπ’αὐτήν. Ὅλοι θέλουν νά τήν ἐπισκεφθοῦν καί ὅσες φορές καί ἐάν πᾶνε, εἶναι σάν νά τήν ἐπισκέπτωνται γιά πρώτη φορά. Ἡ ψυχή ἕλκεται ἀπό τό μεγαλεῖο της καί τήν πνευματική της ἀκτινοβολία καί λαμπρότητα.

Ὅσοι δέν πρόφτασαν νά πᾶνε ἤ δέν θά μπορέσουν νά τήν ἐπισκεφθοῦν, τήν ἔζησαν καί τήν ζοῦν μέ τόν δικό τους συγκλονιστικό, ἐσωτερικό βιωματικό τρόπο.

Ὅσο καί ἄν κάποιοι σήμερα ἀγωνίζονται νά ἀμβληνθοῦν οἱ ὅποιες ἀναφορές στήν κοιτίδα τοῦ Γένους καί στίς ἀλησμόνητες πατρίδες, πρέπει νά γνωρίζουν ὅτι στό αἷμα τῶν Ἑλλήνων, ὑπάρχει ἡ ρίζα, ἡ φύτρα ἡ πνευματική, ἡ ἕνωση μέ τά ζώπυρα τοῦ πολιτισμοῦ μας καί τῆς ἱστορίας μας.

Γιὰ τήν Κωνσταντινούπολη θὰ μείνῃ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος ὁ λόγος τοῦ κλεινοῦ καὶ θεορρήμονος Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ:

« Ὧ Κωνσταντίνου κλειτὸν ἕδος μεγάλου.

ὁπλοτέρη Ῥώμη, τόσσον προσφέρουσα πολήων,

ὁσσάτιον γαίης οὐρανὸς ἀστερόεις»

( Γρήγ. Θεολ. ποίημ. 1’)

δηλ. « Ὧ δοξασμένη καθέδρα τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, νεώτερη Ρώμη, ποὺ τόσο ξεπερνᾶς κάθε ἄλλη πόλι.

ὅσο τὴν γῆ ὁ ἀστροστόλιστος οὐρανός....» .

Καὶ ἐπειδὴ τὸ ποίημα αὐτὸ ἴσως εἶναι βαρὺ γιὰ τὴν ἀκοὴ καὶ δυσνόητο ἀπὸ τὸν νοῦ τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνα ποὺ ζῆ τραγικὰ καὶ «μεγαλόπρεπα» τὴν ἐποχὴ τῆς Ἑλληνικῆς λεξιπενίας, ἂς τελειώσωμε μὲ ἕνα ἁπλοῦν ποίημα ἑνὸς Ἕλληνα Μουσικοσυνθέτη:

«Πόλι γλυκειά, πόλι ἀγαπημένη,

πόλη ζωή, πόλι ἐλπίδα,

πόλι Θεοῦ, πόλι μὴ κλαῖς

θάρθει καιρός».

Ἡ Κωνσταντινούπολη καί μέχρι σήμερα μέ πόνο κραυγάζη.

Μον’ ἕνα δῶρο ὁλημερὶς καὶ ὁλονυχτὶς προσμένω

κι ἀκόμα δὲν μοῦ τὄ φερε τὸ κῦμα τ’ ἀφρισμένο.

Μον’ ἕνα δῶρο λαχταροῦν τὰ μάτια μου καὶ κλαίνε.

Ἀτίμητο στ’ ἀτίμητα. Ἐλευθεριὰ τὸ λένε...»

0 σχόλια

Η Ιερά Παράκληση στον Όσιο Ιωάννη το Ρώσσο και η Θεία Λειτουργία του Αγίου Πνεύματος...προσευχή και ικεσία για τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες και προαγωγικές εξετάσεις!

11:21 μ.μ. |

Το απόγευμα της Πεντηκοστής 27 Μαΐου 2018 τελέσθηκε Ιερά Παράκληση στον Όσιο Ιωάννη το Ρώσσο με την πληθωρική συμμετοχή πιστών, στην οποία προεξήρχε και ομίλησε επικαίρως ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Πολύκαρπος Τσιμιτσός, προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίας Φωτεινής Πατρών με την συμμετοχή και άλλων Ιερέων. Κατά την Ιερά Παράκληση έγινε δέηση για τους μαθητές και τις μαθήτριες που δίνουν Πανελλήνιες και προαγωγικές εξετάσεις. Μετά το πέρας της Ιεράς Παρακλήσεως οι κυρίες της Ενορίας προσέφεραν σπιτικά γλυκίσματα στους πιστούς.

Η Θεία Λειτουργία την Δευτέρα 28 Μαΐου 2018 του Αγίου Πνεύματος στην οποία προεξήρχε και ομίλησε επικαίρως ο Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Μυτιλήνης, τελέσθηκε και αφιερώθηκε ιδιαιτέρως στα παιδιά, που πρόκειται να διαγωνισθούν στις Πανελλήνιες και Προαγωγικές Εξετάσεις. Σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες προσφέρθηκε εικόνα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, ευλογία από το άφθαρτο σκήνωμα του και στυλό.

0 σχόλια

Η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία την Κυριακή της Πεντηκοστής και η μνήμη του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου

11:21 μ.μ. |

Ο Ενοριακός Ιερός Ναός του Τιμίου Προδρόμου & Οσίου Ιωάννου Ρώσσου πανηγύρισε την Κυριακή της Πεντηκοστής 27 Μαΐου 2018, τη μνήμη του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Ρώσσου του νέου Ομολογητού, με την πληθωρική συμμετοχή πιστών Χριστιανών.

Στην Ακολουθία του Όρθρου,στην Θεία Λειτουργία και στον Εσπερινό της Γονυκλισίας προεξήρχε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Αρτέμιος Αργυρόπουλος, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών και Ηγούμενος της ιστορικής Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Τριταίας.
Κατά την διάρκεια της απολύσεως του Εσπερινού της Γονυκλισίας ο προεξάρχων Πρωτοσύγκελλος π. Αρτέμιος κήρυξε και τον θείο λόγο, αναφερθείς, στην μεγάλη Δεσποτική Εορτή της Πεντηκοστής και παράλληλα, παρουσίασε τον Όσιο Ιωάννη, ως μέσο ενότητας του Τριαδικού Θεού με τον άνθρωπο.