Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ...

Ας έχουμε υπόψιν τι κάνουν οι ζωγράφοι (Αγίου Βασιλείου) 

Σπουδαιότατος δρόμος για να διδαχθεί κανείς το καθήκον του είναι ή μελέτη των θεοπνεύστων Γραφών. 
Διότι μέσα σ' αυτές θα βρεί κανείς καί τίς εντολές πού πρέπει να εφαρμόζει καί τους βίους των μακαρίων ανδρών, πού περιγράφονται έκεί σαν έμψυχες εικόνες, πού δείχνουν πώς να πολιτεύεσαι σύμφωνα με το θείο θέλημα. Είναι πρότυπα αγαθών έργων πού καλείσαι να μιμηθείς...

Άς έχουμε ύπ'όψη τί κάνουν οι ζωγράφοι. Όταν αντιγράφουν κάποιο πρότυπο, στρέ­φουν συνεχώς το βλέμμα προς αυτό καί προσπαθούν να μεταφέρουν στο καλλιτέχνημα τους όλα τα χαρακτηριστικά πού βλέπουν έκεί.
Το ίδιο πρέπει να κάνει κι όποιος αγωνί­ζεται με επιμέλεια να καταστήσει τον εαυτό του τέλειο σε κάθε είδος αρετής. Να μελετάει με προσοχή τους βίους των αγίων, σαν αγάλματα πού έχουν κίνηση καί δράση καί θα κά­νει δικό του ό,τι καλό έχουν, αντιγράφοντας τους. 
«Ας έχουμε υπόψιν τι κάνουν οι ζωγράφοι», ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ «Επιστολή προς τον φίλον Γρηγόριο», ΕΠΕ, Τόμος 1, ΣΕΛ. 66-68
ε.φ.: Ε.Μ.
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ!


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος,
οἱ Ἱερεῖς και το Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο τοῦ Ἐνοριακοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Τιμίου Προδρόμου & Ὁσίου Ἱωάννου Ρώσσου Πατρῶν, σᾶς προσκαλοῦν στά Ἐγκαίνια τοῦ περικαλλοῦς Ἱεροῦ Ναοῦ, κατά τό ἀκόλουθο πρόγραμμα:
  • ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012 
17:00 Κατάθεσις Ἱερῶν Λειψάνων & Ἀρχιερατικός Ἐσπερινός.
  • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
06:30 Ὅρθρος 
07:00  Καταβασίαι(ἄφιξις Μητροπολίτου)
Τελετή Ἐγκαινίων- Ἀρχιεράτική Θεία Λειτουργία ἔως 10:30

Τιμή μας ἡ συμμετοχή σας!


Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Ωφέλιμο ή καταστροφικό!



Διαδίκτυο

Άλλο το δίκτυ του Χριστού και άλλο του διαβόλου.
Το ένα πάει σ' ουρανό μα τ' άλλο, πίκρα δόλου.
Από την χρήση του, αυτό, θα δεις αν σε συμφέρει.
Έχεις ανάπαυση ψυχής ή ταραχή σε φέρνει;

Ποικίλα έχει θέματα μ' ελκυστικές βιτρίνες'
κρυμμένες όμως βρίσκονται οι των τεράτων σφήνες.
Είναι τα δίχτυα των παθών που σέρνουν απ' τη μύτη
σε σιδηρό-γκρεμο λαθών το θύμα και τον θύτη.

Υπάρχουνε βαθιά νερά αν αμέριμνος σερφάρεις,
οι καρχαρίες καραδοκούν να χάψουν, αν δεν προλάβεις.
Καλό το διαδίκτυο, αν ξέρεις να επιλέγεις
όλα τα ψυχωφέλιμα, προοδεύοντας να χαίρεις!

Πρόσεχε αδελφάκι μου, μη γίνεις φατα-βούρκος
στους πονηρο-ιστοχώρους τους εδράζει ο οφιούχος.
Ενώ αν είναι απ' τον Θεό η κάθε ιστοσελίδα
τη σωτηρία εργάζεται ως ουρανού πυξίδα!

Μαρία Π.Μ.

ε.φ: Ε.Μ.

Σταυρός πιστών το στήριγμα....



Το πολύτιμο σταυρουδάκι. 
Αφήγηση Χάρης Εφραιμίδης καθηγητής Μετσοβίου Πολυτεχνείου. (βίντεο)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=NLOA0mT8ArU#at=370

Δείτε την ιστορία ενός Έλληνα Ορθοδόξου Χριστιανού, του Χάρη Εφραιμίδη που θέλησε κατόπιν προτροπής της θείας του να γυρίσει μετά από πολλά χρόνια στην Μικρά Ασία (Τουρκία) και να πάρει τα χρυσαφικά και κυρίως ένα πολύτιμο σταυρουδάκι που είχε μεγάλη σημασία για εκείνη.
Δείτε στο παραπάνω σύνδεσμο, τι έγινε καθώς έφτασε στο σπίτι...
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Ήρθε η ώρα της Εκκλησίας!




Η ευαισθητοποίηση της νεολαίας στο θέμα της θρησκείας είναι εντυπωσιακή παρά τα παράπονα που ακούγονται συχνά πυκνά. Την τελευταία πενταετία διαπιστώνουμε μία μεγάλη στροφή της ελληνικής νεολαίας προς την Εκκλησία. Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Η ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη διέξοδος στα αδιέξοδα της σύγχρονης κοινωνίας. Όσο φαίνεται αρνητική η νεολαία μας απέναντι σ’ εκείνα τα συστήματα τα οποία με φανατισμό υπηρετούσε, τόσο τώρα κλείνει προς εκείνο που πριν αντιμετώπιζε με καχυποψία.

Η κατάρρευση των σύγχρονων ειδώλων και των υλιστικών και αθεϊστικών συστημάτων έπεισε τους νέους , ότι η πίστη στον Ιησού Χριστό είναι η μόνη αξεπέραστη αξία που δεν χάνεται και που μπορεί να γεμίζει με ουσιαστικό περιεχόμενο τη ζωή.
Όπως δείχνουν τα πράγματα η νεολαία μας μπορεί να γίνει χειραγωγός που θα οδηγήσει και τους μεγάλους σε μία συνειδητή βίωση της ορθόδοξης πίστης και παράδοσης. Πέρα από τις ομάδες των νέων που έχουν παρασυρθεί στους σκοτεινούς μονόδρομους της περιπέτειας και περιέργειας, οι περισσότεροι νέοι μας είναι βαθειά προβληματισμένοι, αλλά και σκανδαλισμένοι από την ασυνέπεια των πρεσβυτέρων. Γι’ αυτό και ζουν συναισθηματικά το σεισμό εσωτερικών διεργασιών που σε λίγο θα σημάνουν την ώρα μιας εντυπωσιακής και εκρηκτικής θρησκευτικότητας.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ήρθε η ώρα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και η δική μας ευθύνη είναι μεγάλη. Στην κρίσιμη ώρα της μεταλλαγής να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να περάσουν από την απόγνωση στην ελπίδα. 

π. γ. στ. agiabarbarapatras.blogspot.gr
Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!


Ο  ΓΕΡΩΝ  ΚΛΕΟΠΑΣ  ΠΕΡΙ  ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ
Ρώτησαν κάποτε τον μακαριστό γέροντα Κλεόπα Ήλιε, από πόσα και ποιά μέρη πειράζεται ο χριστιανός; Τότε ο φημισμένος Ρουμάνος γέροντας έδωσε την παρακάτω σοφή και υπέροχη απάντηση.
Κατά την μαρτυρία του αγίου Μελετίου του Ομολογητού, ο χριστιανός πειράζεται εκ του διαβόλου από οκτώ μέρη:
1) Εκ των άνω μας πειράζει όταν με όλες τις δυνάμεις μας αγωνιζόμαστε χωρίς διάκριση για την απόκτηση των αρετών . Δηλαδή, νηστεία μέχρι εξαντλήσεως, σωματικούς κόπους πάνω από τα κανονικά μέτρα αντοχής, αγρυπνία ολονύκτια και άλλα πνευματικά έργα τα οποία οδηγούν στην τελειότητα τότε και μόνον τότε, όταν γίνονται με διάκριση και όχι όταν γίνονται με αδιάκριτη υπερβολή.
2) Εκ των κάτω μας πειράζει ο διάβολος με την ακηδία και οκνηρία για την εκτέλεση των καλών έργων. Έτσι λοιπόν, αδυνατίζει η θέλησή μας, το λογιστικό μέρος της ψυχής μας, ο έλεγχος της συνειδήσεώς μας, η γενναιοψυχία και η επιμονή στην πνευματική πάλη.
3) Εξ αριστερών μας πειράζει ο διάβολος με τα κάθε είδους σωματικά πάθη. Όπως δηλαδή την μέθη, την γαστριμαργία, την φιλαργυρία, την οργή, το μίσος, την εκδίκηση, και κάθε σωματική και ψυχική κακία. Ονομάζονται έτσι, δηλαδή «εξ αριστερών», διότι έρχονται κατευθείαν από τον διάβολο και κάθε αγωνιστής αντιλαμβάνεται εύκολα αυτές τις παγίδες του πονηρού.
4) Εκ δεξιών μας πειράζει με τα ψυχικά πάθη και την υπερβολική ευαισθησία. Και αυτά δυστυχώς είναι δυσκολονόητα και δυσδιάκριτα και δυσθεράπευτα. Όπως π.χ. είναι η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, το εγωιστικό θέλημα, η κενοδοξία, η μνησικακία, η έξαψη, η παρακοή, ο εγωισμός, η αίρεση, το σχίσμα, η βλασφημία, η υπερβολική εμπιστοσύνη στο έλεος του Θεού, η αμφιβολία, η απιστία, τα όνειρα, τα οράματα, η μαγεία κ.λπ. Αυτά τα πάθη (πού έχουν σαν θεμέλιο την υπερηφάνεια, από την οποία εξέπεσε και ο εωσφόρος στον Άδη) δύσκολα αναγνωρίζονται και θεραπεύονται. Γι’ αυτό και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτά τα πάθη.

ε.φ: Ε.Μ.
Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!


Αλήθεια, πώς θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στα παιδιά για το Θεό; Πόσο εφικτό γίνεται αυτό όταν εμείς έχουμε μεγάλα πνευματικά κενά αλλά και οι σημερινές απαιτήσεις των παιδιών έχουν γίνει πιεστικές; Στους καιρούς μας περισσεύουν οι αντιρρήσεις για την ύπαρξη του Θεού, ενώ μεταλλαγμένες μορφές αθεΐας εμφανίζονται συνεχώς. Παράλληλα τα αμείλικτα ερωτήματα των παιδιών μας ζητούν απαντήσεις, σημερινές και άμεσες. Πού είναι ο Θεός όταν το κακό κραυγάζει θριαμβευτικά, όταν ο πόνος, η αρρώστια, ο θάνατος χτυπούν βάναυσα και ανελέητα; Πού είναι ο Θεός στην ορφάνια ή στην έσχατη φτώχεια; Σ’ αυτό τον ορυμαγδό αμφισβητήσεων και αντιρρήσεων μόνο η εμπειρική βίωση από μέρους μας της ορθοδόξου πίστεως μπορεί να απαντήσει.


Από την αρχή παρουσιάζεται ένα πρακτικό πρόβλημα. Στην εκκλησιαστική παράδοση και την ορθόδοξη Θεολογία μιλούμε για ένα Θεό πού είναι Τριαδικός. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πώς αυτά πού κατανοούμε ή προσπαθούμε να κατανοήσουμε εμείς, δεν είναι αυτονόητα στο παιδί. Γι’ αυτό και χρειάζεται στο ξεκίνημα να χρησιμοποιήσουμε παραδείγματα πού «απλοποιούν» την τριαδικότητα του Θεού. Ένα χαρακτηριστικό είναι το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος με το κεραμίδι στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο.
Πριν ξεκινήσουμε να αποκαλύπτουμε το μεγάλο μυστήριο του Θεού στην παιδική ψυχή πρέπει να δημιουργήσουμε την αίσθηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή του. Δηλαδή, όπως όταν γεννήθηκε, οι παραστάσεις γύρω του αλλά και ή συνεχής στοργή και φροντίδα το έπεισαν για το ποιοι είναι οι γονείς του πού δίπλα τους αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά, έτσι πρέπει να το πείσουμε να δέχεται το Θεό σαν παρουσία, σαν αίσθηση ζωντανή, να πιστεύει σ’ Εκείνον και να εκδηλώνει την πίστη του με συγκεκριμένο τρόπο. Οι εικόνες, το καντήλι, το θυμίαμα, ή άσκηση της νηστείας, η προσπάθεια εφαρμογής των Ευαγγελικών εντολών από μέρους της οικογένειας δημιουργούν μία ατμόσφαιρα την οποία το παιδί αποδέχεται ως φυσικό του περιβάλλον και στη συνέχεια ακολουθεί. Έτσι γίνεται ευκολότερη αργότερα η προσέγγιση των πνευματικών δεδομένων. Κοντολογίς η πνευματική ατμόσφαιρα πού υπάρχει στο σπίτι, κηρύττει σιωπώσα και αποτελεί την πρώτη απόδειξη πώς ή πίστη στο Θεό δεν είναι έργο απροσδιόριστο χειρών ανθρώπων αλλά πραγματικότητα πού μπορεί να βιωθεί.
Η οποιαδήποτε στάση μας – πρέπει να γνωρίζουμε – μπορεί να «χρεώσει» το Θεό και την Εκκλησία. Μερικές φορές εφευρίσκοντας τρόπους για να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας, επιστρατεύουμε και το Θεό σαν συνήγορο των δικών μας αποφάσεων. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην χρησιμοποιούμε την παρουσία του Θεού κατ’ επιλογήν και κυρίως στις οφειλές των άλλων σε μας. "Αν π.χ. υποστηρίζουμε κάτι εξόφθαλμα άδικο και χρησιμοποιούμε και το Θεό γι’ αυτό, τότε πρέπει να γνωρίζουμε πώς το παιδί θα απορρίψει και εμάς και το δίκιο μας.
Είναι νομίζουμε λάθος να μιλούμε για το Θεό με έννοιες πού το παιδί δεν κατανοεί. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε λέξεις πού δεν έχουν αντίκρισμα στην παιδική ψυχή. Θα μπορούσαμε”πλάθοντας” το Θεό να του μιλήσουμε με όπλο τις καινοδιαθηκικές ή παλαιοδιαθηκικές ιστορίες για την αγάπη Του, την ειρήνη Του πού απλόχερα σκορπίζει σ’ εκείνους πού τον πιστεύουν και Τον αγαπούν. Είναι ευκολότερη η προσέγγιση του Θεού όταν μιλάμε για τα «χαρακτηριστικά Του. Kαλά θα είναι να ακολουθούμε το μεγάλωμα του παιδιού και να του αποκαλύπτουμε τις αλήθειες της ορθοδόξου πίστεως κατά τη δεκτικότητα του.
Ο νέος αυτός ρόλος που αναλαμβάνουμε, δηλαδή αυτή η εμπειρία της διδασκαλίας ή της μικράς κατηχήσεως θα μας φέρει συχνά αντιμέτωπους με τις πραγματικά μεγάλες πνευματικές ελλείψεις ή και την τελεία μας άγνοια πάνω στα πνευματικά ζητήματα.
"Ας φροντίσουμε μιλώντας για το Θεό να γνωρίσουμε τι ακριβώς πρέπει να πούμε στα παιδιά μήπως βρεθούμε σε δρόμους μη ορθόδοξους.
"Ας αναζητήσουμε το απόσταγμα της πατερικής σοφίας πού αποτελεί τη σωστική κιβωτό. Σχεδόν ταυτόχρονα μπορεί ν’ αρχίσει λίγο στην αρχή, εντονότερα στη συνέχεια ή αμφισβήτηση για την αλήθεια ή ακόμη θ’ αναπτυχθούν σκέψεις ως προς την ορθή πίστη άλλων θρησκειών. Στις μέρες μας μάλιστα πού ο συγκρητισμός καταργεί τις ιδιαιτερότητες και τις ταυτότητες των τόπων και των προσώπων χρειάζεται να καταβληθεί πολύς κόπος ώστε το παιδί μας να πεισθεί πώς ή πίστη πού του διδάξουμε είναι πραγματικά ή σωστή.
Είναι πολύ σημαντικό ή διδασκαλία μας να συνοδεύεται από τιμία συνεχή προσπάθεια μας να μάθει το παιδί πώς οι εντολές του Θεού είναι πραγματικά εφαρμόσιμες. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς καλά γιατί χρειάζεται ή πράξη να προηγείται της θεωρίας.
Η άρνηση του Θεού από μέρους του παιδιού σε κάποια ηλικία έρχεται όχι τόσο από την προσωπική του επανάσταση, όσο γιατί αδυνατεί να σηκώσει το «βάρος» της μαρτυρίας του Χριστού στο σχολείο ή στην κοινωνία γενικότερα. Δεν μπορεί να σηκώνει «μόνο» του τις ειρωνείες των φίλων και συμμαθητών του και τότε μοιάζει με τους πολλούς. Τότε, ίσως, είναι ώρα να πούμε στο παιδί μας πως η αγάπη μας σε κάποιον δεν είναι θεωρητική αλλά έχει αξία όταν για εκείνον πού αγαπάς θυσιάζεσαι. Αυτό δηλαδή πού δίδαξε ο Κύριος «αυτή εστίν η εντολή η έμή, Ινα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς μείζονα ταύτης σγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θή υπέρ των φίλων αυτού» (Ίω. ιε’ 12, 13). Είναι ανάγκη να μιλήσουμε για την ανάγκη της μαρτυρίας του ονόματος του Χρίστου πού συχνά γίνεται μαρτύριο.
Την πιο σκληρή μάχη καλείται να δώσει ο παιδαγωγός στα αμείλικτα ερωτήματα του παιδιού: γιατί το κακό στον κόσμο; Γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι; γιατί πονούν;
Κι όμως αποτελεί βασικό ζήτημα ολόκληρης της ανθρώπινης ζωής, σε όλους τους καιρούς. Με πολλή υπομονή και διάκριση θα ξεκινήσουμε από το θέμα της Ελευθερίας του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, πλασμένος από το Θεό, απολάμβανε τον πλούτο των δωρεών του ζώντας στον Παράδεισο. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο και αθάνατο.
Τί θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς την ελευθερία και την αθανασία; Με την αμαρτία ο άνθρωπος χάνει μόνος του την ελευθερία, αιχμαλωτίζεται. Δεν του τη στερεί ο Θεός. Έκτοτε το κακό σαν παγκόσμια επιδημία εξαπλώνεται στη γη ως ακριβό τίμημα αυτής της κακής χρήσης της Ελευθερίας.
Αφού τέλος καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια με το λόγο και το παράδειγμα μας, ας αναθέσουμε με την προσευχή μας τα παιδιά στο Θεό, για να επιλέξει Εκείνος τον τρόπο πού θα μιλήσει στην καρδιά τους.

Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Παναούση
Περιοδικό “Πειραϊκή Εκκλησία”, τ.Ιούνιος 2001
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

EΝΑΡΞΗ ΝΕΑΝΙΚΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ 2012-2013



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ &
ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΩΣΣΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
(Ελ. Βενιζέλου, Οζηρού & Πρέσπας)ΤΕΡΨΗ

Ο Χριστός σε καλεί στο Κατηχητικό....


...εσύ θα έρθεις;

ΞΕΚΙΝΑΜΕ:   ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 
  •  ΜΑΘΗΤΕΣ από Γ΄-ΣΤ΄Δημοτικού: Σάββατο 10-11π.μ.
  • ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ από Γ΄-ΣΤ΄Δημοτικού: Σάββατο 11:30-12:30μ.μ.
  • ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ: Σάββατο 4-5μ.μ.
  •  ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ: Σάββατο 4:30-5:30μ.μ.



Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΩΥΣEΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ


moisis

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης


Ήθελε να κυριαρχεί, να την κατευθύνει και να το χειροκροτεί για τις αποφάσεις του.
Η Εκκλησία είχε πλήρη εξάρτηση από το κράτος και είχε τοποθετήσει ανθρώπους δικούς του, για να την επηρεάζουν και να πληροφορούνται τις όποιες κινήσεις.
Στα μέσα του 19ου αιώνος ο εναγκαλισμός του κράτους ήταν σφιχτός, ορισμένες φορές και ασφυκτικός.
Συν τω χρόνω, ορισμένα πράγματα κάμφθηκαν.
Η κεντρική όμως κρατική εξουσία, δυστυχώς μέχρι σήμερα, συνεχίζει να της φέρεται ως μητριά και όχι ως μητέρα.
Αρκετοί έχουν γράψει αρκετά, περί του συστήματος «της νόμω κρατούσης πολιτείας» και της δυσπραγίας των σχέσεών τους.
Υπάρχουν βέβαια, εκατέρωθεν παρεμβάσεις. Η ελεύθερη και ζώσα Εκκλησία δεν έχει ακόμη αφεθεί να επικρατήσει. Φωνές ηρωικών ιεραρχών και άλλων κληρικών έμειναν στη σιωπή και τη λήθη.
Η πολιτεία, μερικές φορές, έδωσε μία, για τα μάτια του κόσμου, χαλάρωση των δεσμών. Όμως η χαλαρή, χλιαρή και χλομή απελευθέρωση δεν χάρισε όλη την ελευθερώτρια χάρη στην Εκκλησία.
Αλλά, κι εντός της Εκκλησίας υπήρξαν τάσεις αφόρητου δεσποτισμού και απολυταρχίας.
Ο επίσκοπος αποφάσιζε και διέταζε δίχως γνώμης του πρεσβυτερίου, κατά τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τον οποίο επικαλούνται συνεχώς ορισμένοι μόνο για να πουν ότι ο κάθε επίσκοπος είναι σε τύπο και τόπο Χριστού.
Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για κάποιους διακριτούς ρόλους, τους οποίους επικαλούνται διάφοροι αδαείς. Θέλουν την Εκκλησία να σιωπά, να είναι στην άκρη άπραγη, να δίνει μόνο λίγο ψωμί.
Από τη μία το επιθετικό κράτος και από την άλλη το εκκλησιαστικό σώμα να ματώνει από εμφύλιους σπαραγμούς, δεν προχωρά στο διασάλπισμα του νικηφόρου μηνύματος της θανατώσεως του θανάτου, της προγεύσεως του παραδείσου, της ανακαινιστικής μεταμορφώσεως του ανθρώπου.
Κάποιοι μοντέρνοι χτυπούν βάναυσα την Εκκλησία, συχνά με αναλήθειες, ότι δήθεν περιορίζει, δεσμεύει, δημιουργεί ενοχές και ταλαιπωρεί τα πρόσωπα.
Τι προτείνουν; Συνθήματα ανταρσίας, ακηδεμονίας, ακυβερνησίας, αδιαφάνειας και χειρότερης αιχμαλωσίας.
Η έπαρση, η κακή συνήθεια, η εύκολη ζωή, δεν αφήνουν τον άνθρωπο να αγωνισθεί για αξίες, αρετές και ήθη.
Λησμονείται ο πλούσιος και ωραίος εγχώριος πολιτισμός και εισάγονται ξενόφερτα νούμερα, που έξω απορρίφθηκαν από καιρό.
Αγαπά καθυστερημένα ο Νεοέλληνας κάτι που μισήθηκε από τους ξένους.
Τρέχουν στους διδασκάλους της Άπω Ανατολής για εσωτερικό διαλογισμό, όταν οι άγιοί μας τα είπαν ξεκάθαρα πριν εκατοντάδες χρόνια.
Αν βρεθεί ένας να πει ή να γράψει κάτι διαφορετικό, θα κυνηγηθεί χαιρέκακα. Είναι δύσκολο σήμερα να διαφέρεις, να μην κάνεις ό,τι κάνουν οι πολλοί, να μη λες ό,τι λένε όλοι.
Η Εκκλησία θεωρείται από κάποιους μειονεκτικούς και αθεόφοβους σκοταδιστική, μαύρος μεσαίωνας, αγκυλωμένη στο παρελθόν, γηρασμένη και άρρωστη.
Δεν της επιτρέπεται λοιπόν, να εκφέρει σύγχρονη γνώμη, κρίση, παρατήρηση και πρόταση.
Σπάνιες πια στα τηλεοπτικά παράθυρα οι σεμνές φωνές, οι νηφάλιες σκέψεις, οι αντικειμενικές γνώμες.
Όσοι φωνάζουν κατά της διαφθοράς, εν πολλοίς υποκρίνονται. Δεν λένε, γιατί να υπάρχει διαφάνεια και πώς θα εμπνευστεί.
Η απουσία της ορθόδοξης πνευματικότητος έδωσε όλο το βάρος στο ίδιον συμφέρον, το οικονομικό.
Ζωή δίχως πνευματικότητα είναι νύχτα δίχως αναμονή χρυσοπόρφυρης ανατολής.

ΣΥΝΤΑΧΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"

Από Romfea.gr

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ!!!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ιερωμένος πολύ ευσεβής. Ήταν μάλιστα και πνευματικός κι εξομολογούσε τους πιστούς. Έτσι, έκρινε τα αμαρτήματα των ανθρώπων και τους έβαζε να μετανοούν. Έφτασε να πιστεύει πως ξέρει τι είναι το καλό και το κακό.
Ένα πρωί, του εμφανίστηκε ένας άγγελος. "Ο Θεός με έστειλε για να σου δείξω κάτι", του είπε. Τον πήρε και τον μετέφερε με θαυμαστό τρόπο πίσω από ένα θάμνο. "Πες μου τι βλέπεις;", τον ρώτησε. "Βλέπω έναν πλάτανο με παχύ ίσκιο και μια βρύση με δροσερό νερό να ρέει πλάι του", αποκρίθηκε αυτός. "Τώρα θα πρέπει να μου ορκιστείς ότι δεν θα επέμβεις ή έστω μιλήσεις, ό,τι και να δεις να συμβαίνει", τον πρόσταξε ο άγγελος. Ο ιερέας ορκίστηκε με κατάνυξη.
Μετά από λίγο, εμφανίστηκε ένας πλούσιος με το άλογό του και σταμάτησε να πιει νερό και να ξαποστάσει. Ήπιε νερό και ξάπλωσε για λίγο κάτω από το δροσερό ίσκιο του πλάτανου, όπου πήρε έναν υπνάκο. Ύστερα ξύπνησε, ανέβηκε στο άλογό του και συνέχισε το δρόμο του, αφήνοντας όμως πίσω του ένα πουγγί παραγεμισμένο με χρυσές λίρες.
Μετά από λίγη ακόμη ώρα, ένας δεύτερος άνθρωπος εμφανίστηκε πεζός και σταμάτησε να πιει νερό. Ξαφνικά, είδε το πουγγί με τις λίρες, το σήκωσε και άρχισε να χοροπηδά από χαρά. Έβαλε το πουγγί στην τσέπη του και χωρίς να χάσει καιρό, έτρεξε να εξαφανιστεί.
Λίγο αργότερα, ένας τρίτος άνθρωπος, έφτασε κι αυτός στη βρύση. Την ώρα όμως που έπινε νερό, επέστρεψε ο πλούσιος, ο οποίος είχε στο μεταξύ αντιληφθεί ότι είχε χάσει το πουγγί του και γύρισε να το αναζητήσει. Μόλις λοιπόν είδε τον άλλο άνθρωπο, άρχισε να τον κατηγορεί ότι του έκλεψε το πουγγί με τις λίρες και να του ζητά να του τις επιστρέψει. Άρχισαν να καυγαδίζουν και πάνω στον καυγά, ο πλούσιος έσπρωξε απότομα τον άλλο, εκείνος έπεσε στο έδαφος κι έσπασε το σβέρκο του σε μια απ' τις ρίζες του πλάτανου. Ο πλούσιος πανικόβλητος, ανέβηκε στο άλογό του κι εξαφανίστηκε...
"Πες μου τώρα", είπε ο άγγελος στον ιερέα. "Τι πιστεύεις γι' αυτά που είδες, ήταν καλά ή κακά;"
"Καλέ μου άγγελε", απάντησε εκείνος, "η ψυχή μου είναι βαριά από το κακό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου, χωρίς να μπορώ να αντιδράσω. Ο ένας έκλεψε το πουγγί που δεν ήταν δικό του, ο άλλος κατηγόρησε άδικα έναν αθώο άνθρωπο και από πάνω τον σκότωσε, χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί."
"Δεν γνωρίζεις όμως ακριβώς την ιστορία", αποκρίθηκε ο άγγελος. "Ο πλούσιος που ήρθε πρώτος στη βρύση, είχε καταπατήσει τα χωράφια του δεύτερου και τα δικαστήρια τον είχαν δικαιώσει, όπως κάνει πάντοτε η ανθρώπινη δικαιοσύνη, ν' αδικεί τους φτωχούς και να αθωώνει τους πλούσιους. Η θεία δικαιοσύνη όμως απαιτούσε ο πλούσιος να πληρώσει το χρέος του και αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός για να συμβεί αυτό.
Ο τρίτος άνθρωπος, αυτός που σκοτώθηκε, είχε δολοφονήσει τον αδελφό του, χωρίς να το υποψιαστεί κανείς, ούτε και να τον κατηγορήσει. Οι τύψεις του όμως ήταν τέτοιες, που γονατιστός παρακάλεσε το Θεό να τον απαλλάξει απ' το βάρος που κουβαλούσε. Αυτός ήταν ο τρόπος που βρήκε ο Θεός για ν' ανταποκριθεί στην προσευχή του.
Όσο για τον ίδιο τον πλούσιο, μετά από αυτό που έκανε, χάρισε την περιουσία του στους φτωχούς και πήγε να γίνει ιεραπόστολος, προσφέροντας τεράστιο ανθρωπιστικό έργο στην Αφρική και σώζοντας πολλές ζωές."
Ο ιερέας κοίταξε τον άγγελο εμβρόντητος, μην ξέροντας τι να πει. "Πήγαινε λοιπόν εν ειρήνη", τον αποχαιρέτησε ο άγγελος "και να θυμάσαι πόσο λίγα γνωρίζεις, ώστε να μπορείς ν' αποφασίσεις τι είναι καλό και τι κακό."
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Ουράνια Μηνύματα



ΟΥΡΑΝΙΑ  ΜΗΝΥΜΑΤΑ 2012

Προσφορά και ιλαρότητα. Ως προς την προσφορά στο έργο του Θεού, υπάρχουν τρείς κατηγορίες Χριστιανών
  • Οι πρώτοι μοιάζουν με την τσακμακόπετρα, που δεν δίνει φώς παρά μόνον όταν χτυπηθή και τότε λίγες ωχρές, αδύνατες σπίθες.
  • Οι δεύτεροι μοιάζουν με το σφουγγάρι, που ενώ έχουν πολύ νερό, για να δώσουν πρέπει να πιεστούν.
  • Οι τρίτοι μοιάζουν με την κηρήθρα, που μόνη της αφήνει να ξεχειλίση και προσφέρει όλη της την γλυκύτητα. 
Από τις τρείς αυτές κατηγορίες, μόνο η Τρίτη ευαρεστεί τον Θεό, ο Οποίος «λαρόν δότην γαπ»(΄Β Κορ. ΄θ,7)

Όλα μας διδάσκουν:
  • Το άστρο που λάμπει στον ουρανό μας φωνάζει: Να είστε φωτεινοί!
  • Το δένδρο που μας δίνει τους γευστικούς καρπούς μας λέει: Να είσθε καρποφόροι!
  • Η μέλισσα που πηγαινοέρχεται στην κυψέλη της μας τονίζει: Να είστε εργατικοί! 
  • Το ποτάμι που τρέχει μας υπενθυμίζει: Τίποτα δεν είναι σταθερό και μόνιμο στον κόσμο!
  • Το φύλλο που πέφτει από το δένδρο, διακηρύττει:  Όλα στον κόσμο αυτόν είναι μάταια, όταν δεν έχουν αντίκρισμα στον ουρανό!(Από τις εκδόσεις ΛΥΔΙΑ)

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate