Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Η ξεχειλισμένη κούπα (ιστορία απ’το γεροντικό)

Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας , αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν άγιο ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα.
Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα.
- Ευλογείτε , είπε 
χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε , έκανα πολύ δρόμο για να έλθω εδώ . . .

- Κάθισε , τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι .

- Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού . . . , άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης.

- Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι , επέμεινε ο γέροντας.

- Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση . . . , συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος.

- Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ , είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του.

- Μα εσείς την ξεχειλήσατε , πάτερ · το τσάι χύνεται απ`έξω ! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος.

- Κι εσύ μοιάζεις μ`αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα ! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις , ευλογημένε , έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς , πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω.

Πηγή εδώ

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013:Αγιογραφικά Αναγνώσματα

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013 – ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ
Ο Ἀπόστολος
Προς Τιμόθεον Α΄ επιστολή Παύλου (β΄ 1–7)
Τέκνον Τιμόθεε, παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι.
Τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς, ὁ δοὺς ἑαυτὸν ἀντίλυτρον ὑπὲρ πάντων, τὸ μαρτύριον καιροῖς ἰδίοις, εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος, ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι, διδάσκαλος ἐθνῶν ἐν πίστει καὶ ἀληθείᾳ.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Τέκνον Τιμόθεε, παρακαλῶ λοιπόν, πρῶτα ἀπ’ ὅλα, νὰ κάνετε δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, εὐχαριστίας δι’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, διὰ τοὺς βασιλεῖς καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ εἶναι εἰς ὑψηλὰς θέσεις, διὰ νὰ ζοῦμεν βίον ἤρεμον καὶ ἥσυχον μὲ πᾶσαν εὐσέβειαν καὶ σεμνότητα.
Διότι αὐτὸ εἶναι καλὸν καὶ εὐπρόσδεκτον ἐνώπιον τοῦ Σωτῆρός μας Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ λάβουν γνῶσιν τῆς ἀληθείας. Διότιἕνας Θεὸς ὑπάρχει καὶ ἕνας μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὁ ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τὸν ἑαυτόν του ἀντίλυτρον δι’ ὅλους, μαρτυρία ἡ ὁποία ἦλθε εἰς τὸν καιρόν της. Διὰ τὴν μαρτυρίαν αὐτὴν διωρίσθηκα κῆρυξ καὶ ἀπόστολος – ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, δὲν ψεύδομαι – διδάσκαλος τῶν ἐθνικῶν εἰς τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀλήθειαν.

Το Ευαγγέλιο
Κατά Λουκάν (δ΄ 16-22)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Ναζαρέτ, οὗ ἦν τεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι.
Καὶ ἐπεδόθη αὐτῷ βιβλίον Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, καὶ ἀναπτύξας τὸ βιβλίον εὗρε τὸν τόπον οὗ ἦν γεγραμμένον· Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν.
Καὶ πτύξας τὸ βιβλίον ἀποδοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισε· καὶ πάντων ἐν τῇ συναγωγῇ οἱ ὀφθαλμοὶ ἦσαν ἀτενίζοντες αὐτῷ.
Ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν. Καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς Ἰωσήφ;


Απόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό ἐκείνο, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Ναζαρὲτ, ὅπου εἶχε ἀνατραφῆ καὶ κατὰ τὴν συνήθειά του ἐμπῆκε εἰς τὴν συναγωγὴν κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου καὶ ἐσηκώθηκε διὰ νὰ διαβάσῃ.
Καὶ τοῦ ἔδωκαν τὸ βιβλίον τοῦ Ἡσαΐα τοῦ προφήτου καὶ ἀφοῦ τὸ ξετύλιξε εὑρῆκε τὸ μέρος, ὅπου ἦτο γραμμένον, «Πνεῦμα Κυρίου εἶναι ἐπάνω μου, διότι μὲ ἔχρισε. Μὲ ἔστειλε νὰ φέρω εἰς τοὺς πτωχοὺς χαρμόσυνον ἄγγελμα, νὰ θεραπεύσω ἐκείνους ποὺ ἔχουν συντετριμμένην καρδιά, νὰ κηρύξω εἰς αἰχμαλώτους ἀπελευθέρωσιν καὶ εἰς τοὺς τυφλοὺς ἀνάβλεψιν, νὰ ἐλευθερώσω ἐκείνους ποὺ πιέζονται, νὰ κηρύξω τὸ ἔτος τῆς εὐνοίας τοῦ Κυρίου.»
Καὶ ἀφοῦ ἐτύλιξε τὸ βιβλίον καὶ τὸ ἔδωκε εἰς τὸν ὑπηρέτην ἐκάθησε καὶ τὰ μάτια ὅλων εἰς τὴν συναγωγὴν ἦσαν προσηλωμένα ἐπάνω του.
Ἄρχισε δὲ νὰ τοὺς λέγει, «Σήμερα ἔχει ἐκπληρωθῆ εἰς τὰ αὐτιά σας ἡ γραφὴ αὐτή». Καὶ ὅλοι συγκατένευαν πρὸς αὐτὸν καὶ ἐθαύμαζαν διὰ τὴν χάριν τῶν λόγων ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ στόμα του καὶ ἔλεγαν, «Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ;».        

            

Γιατί ορίστηκε η 1η Σεπτεμβρίου ως αρχή του εκκλησιαστικού έτους;

Η 1η Σεπτεμβρίου καθορίστηκε ως αρχή της εκκλησιαστικής χρονιάς ως εξής:
Στην περιοχή της Ανατολής τα περισσότερα ημερολόγια είχαν ως πρωτοχρονιά την 24η Σεπτεμβρίου, ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας. Επειδή όμως η 23η ήταν η γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, η πρωτοχρονιά μετατέθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου, η οποία και καθορίστηκε ως αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή της περιόδου του ρωμαϊκού διατάγματος για τον φόρο που ίσχυε για 15 έτη. Έτσι Ίνδικτος κατάντησε να σημαίνει αργότερα το έτος και αρχή της Ινδίκτου την Πρωτοχρονιά. Αυτή την Πρωτοχρονιά βρήκε η Εκκλησία και της έδωσε χριστιανικό περιεχόμενο, αφού τοποθέτησε σ' αυτήν την εορτή της συλλήψεως του Προδρόμου, που αποτελεί και το πρώτο γεγονός της Ευαγγελικής Ιστορίας.
Αργότερα, το 462 μ.Χ., για πρακτικούς λόγους και για να συμπίπτει η πρώτη του έτους με την πρώτη του μηνός, η εκκλησιαστική πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1ηΣεπτεμβρίου. Διευκρινίζεται ότι η πρωτοχρονιά της 1ης Ιανουαρίου έχει Ρωμαϊκή προέλευση και ήρθε στην Ορθόδοξη Ανατολή κατά τα νεότερα χρόνια. Η εκκλησιαστική ακολουθία για το νέο έτος τελείται την 1η Σεπτεμβρίου, μια ακολουθία απαράμιλλου κάλλους ως προς το υμνογραφικό υλικό.
Σημειωτέον ότι πριν από λίγα χρόνια η Εκκλησία μας όρισε την 1η Σεπτεμβρίου ως ημέρα αφιερωμένη στο φυσικό περιβάλλον.

Πηγή: ΕΔΩ
            

1η Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την Αρχή της Ινδίκτου...


Την 1η Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την Αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους. Για την περίπτωση αυτή,  γράφει στον Συναξαριστή του:

«Πρέπει να ηξεύρωμεν, αδελφοί, ότι η του Θεού αγία Eκκλησία εορτάζει σήμερον την Iνδικτιώνα, διά τρία αίτια. Πρώτον, επειδή και αυτή είναι αρχή του χρόνου. Διά τούτο και κοντά εις τους παλαιούς Pωμάνους πολλά ετιμάτο αυτή εξ αρχαίων χρόνων. Iνδικτιών δε κατά την ρωμαϊκήν, ήτοι λατινικήν γλώσσαν, θέλει να ειπή ορισμός. Kαι δεύτερον εορτάζει ταύτην η Eκκλησία, επειδή και κατά την σημερινήν ημέραν, επήγεν ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός μέσα εις την Συναγωγήν των Iουδαίων, και εδόθη εις αυτόν το Bιβλίον του Προφήτου Hσαΐου, καθώς γράφει ο Eυαγγελιστής Λουκάς (Λουκ. δ΄). Tο οποίον Bιβλίον ανοίξας ο Kύριος, ω του θαύματος! ευθύς εύρε τον τόπον εκείνον, ήτοι την αρχήν του εξηκοστού πρώτου κεφαλαίου του Hσαΐου, εις το οποίον είναι γεγραμμένον διά λόγου του τα λόγια ταύτα: «Πνεύμα Kυρίου επ’ εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Kυρίου δεκτόν». Aφ’ ου δε ανέγνωσεν ο Kύριος τα περί αυτού λόγια ταύτα, εσφάλισε το Bιβλίον και το έδωκεν εις τον υπηρέτην. Έπειτα καθίσας, είπεν εις τον λαόν «ότι σήμερον ετελειώθησαν οι λόγοι της Προφητείας ταύτης εις τα εδικά σας αυτία». Όθεν ο λαός ταύτα ακούων, εθαύμαζε διά τα χαριτωμένα λόγια, οπού εύγαινον εκ του στόματός του, ως τούτο γράφει ο αυτός Eυαγγελιστής Λουκάς (αυτόθι).
Eίναι δε και τρίτη αιτία, διά την οποίαν η Eκκλησία του Xριστού κάμνει σήμερον ενθύμησιν της Iνδίκτου, και εορτάζει την αρχήν του νέου χρόνου: ήγουν, ίνα διά μέσου της υμνωδίας και ικεσίας, οπού προσφέρομεν εις τον Θεόν εν τη εορτή ταύτη, γένη ο Θεός ίλεως εις ημάς, και ευλογήση τον νέον χρόνον, και χαρίση τούτον εις ημάς ευτυχή και γεμάτον από όλα τα σωματικά αγαθά. Kαι ίνα φωτίση τας διανοίας μας, εις το να περάσωμεν όλον τον χρόνον καθαρώς και με αγαθήν συνείδησιν, και εις το να ευαρεστήσωμεν τω Θεώ, με την φύλαξιν των εντολών του. Kαι ούτω να τύχωμεν των εν Oυρανοίς αιωνίων αγαθών».


1η Σεπτεμβρίου: Η Αρχή της Ινδίκτου (Η αρχή του Εκκλησιαστικού Έτους)

Ίνδικτος ή Iνδικτιών 
Tου Kωνσταντίνου Aπ. Σουλιώτη, Θεολόγου
Aν ξεφυλλίσουμε τον ημεροδείκτη μας και φθάσουμε στην 1η Σεπτεμβρίου, θα δούμε να σημειώνεται: «Aρχή Ινδίκτου». Πολλοί ίσως, διαβάζοντας τη φράση αυτή, να διερωτώνται: Tι σημαίνουν τα λόγια αυτά και τι είναι η Ίνδικτος;
Η λέξη Ίνδικτος είναι λατινική ελληνοποιημένη και σημαίνει ορισμός, διάγγελμα, πού εκδιδόταν από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, με σκοπό να καθορίζουν το ύψος των φόρων επί της παραγωγής της γης, που θα έπρεπε να πληρώσουν οι υπήκοοι της Ρώμης για τη συντήρηση του στρατού. Το διάγγελμα αυτό ίσχυε για δεκαπέντε χρόνια και τούτο, γιατί κάθε δεκαπέντε χρόνια απολύονταν οι παλαιοί στρατιώτες και κατατάσσονταν οι νέοι. Να σημειωθεί ότι το ύψος των σχετικών φόρων καθοριζόταν από τη νέα δύναμη του στρατού για την επόμενη δεκαπενταετία.
Με την πάροδο του χρόνου η λέξη Ίνδικτος έπαψε να σημαίνει μόνο διάγγελμα, αλλά σήμαινε και το διάστημα των δεκαπέντε ετών. Έτσι άρχισαν να μετρούν το χρόνο σε Iνδίκτους (πρώτη Ίνδικτος, δεύτερη Ίνδικτος κ.ο.κ.).
Πρώτος ο Μ. Κωνσταντίνος όρισε ως επίσημη μέτρηση του χρόνου (το 312 ή 313 μ.Χ.) την Ίνδικτο, πού άρχιζε την 1η Σεπτεμβρίου, εποχή που είχε τελειώσει η συγκομιδή των καρπών της γης. Η μέτρηση αυτή του χρόνου ονομάστηκε, από το όνομα του Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνειος Iνδικτιών και Ελληνική.
Η Εκκλησία υιοθέτησε αυτό το σύστημα μέτρησης του χρόνου και μετρούσε τα έτη με τίς Ινδικτιώνες. Έτσι το Εκκλησιαστικό έτος άρχιζε την 1η Σεπτεμβρίου με Πατριαρχική Θεία Λειτουργία και ιδιαίτερη Iερά Παράκληση, ώστε να ευλογήσει ο Θεός τον καινούριο χρόνο.
Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός ο Α΄ το 537 εισήγαγε τη μέτρηση κατά Ινδικτιώνες στα κρατικά έγγραφα και στίς δικαστικές αποφάσεις. Έλεγαν δηλαδή 1ο έτος της τάδε Ινδικτιώνος, 2ο έτος της τάδε Ινδικτι‘νος κ.ο.κ.
Με τον καιρό ορίστηκαν δύο είδη Ινδίκτου, η Καισαρική, δηλαδή η παλαιά ρωμαϊκή πού άρχιζε την 1η Σεπτεμβρίου και την οποία συνέχισε τό Βυζάντιο, και η Παπική, που άρχιζε στίς 25 Δεκεμβρίου και αργότερα την 1η Ιανουαρίου.
Στη Δύση σιγά-σιγά επικράτησε ως αρχή του νέου έτους η 1η Ιανουαρίου, ενώ στην Aνατολή είχε παραμείνει η 1η Σεπτεμβρίου. Αυτός είναι και ο λόγος που η πρώτη Σεπτεμβρίου παρέμεινε μέχρι και σήμερα η αρχή του Εκκλησιαστικού έτους, μετά την καθιέρωση για όλους ως αρχής του πολιτικού έτους της 1ης Ιανουαρίου. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η Εκκλησία μας όρισε την ημέρα αυτή να αναγινώσκεται στους Ιερούς Ναούς η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Λουκά, που αναφέρει το πρώτο κήρυγμα του Χριστού στη συναγωγή της Ναζαρέτ (Λουκ. 4, 16-18).
Απολυτίκιο. Ήχος β'.
Ό πάσης Δημιουργός της κτίσεως, ο καιρούς και χρόνους εν τη Ίδία εξουσία θέμενος, ευλόγησαν τον στέφανον, του ενιαυτού της χρηστότητας σου, Κύριε, φυλάττων εν ειρήνη τους βασιλείς και την πάλιν σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Κατάθεσις Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου

Εορτάζει 31 Αυγούστου
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴν ἀνακομιδὴ τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Οἱ γνῶμες γιὰ ποὶος αὐτοκράτορας τὴν ἔκανε διίστανται, ἄλλοι λένε ὅτι ἔγινε ἀπὸ τὸ βασιλιὰ Ἀρκάδιο καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὸ γιό του, Θεοδόσιο τὸν Β’.
Ἡ τιμία Ζώνη μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τοποθετήθηκε σὲ μία χρυσὴ θήκη. Ἡ θήκη αὐτή, ὀνομάστηκε Ἁγία Σωρός. Ὁ βασιλιὰς Λέων ὁ Σοφός, ἄνοιξε τὴν Ἁγία Σωρό, μετὰ ἀπὸ 410 χρόνια γιὰ νὰ ἐπικαλεσθεῖ τὴν Θεία Χάρη της, ἐπειδὴ ἡ σύζυγός του διακατείχετο ἀπὸ ἕναν δαίμονα.
Ἀφοῦ λοιπὸν τὴν προσκύνησαν, ὁ Πατριάρχης ἅπλωσε τὴν τίμια Ζώνη ἐπάνω στὴ βασίλισσα καὶ ἀμέσως ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸ δαιμόνιο.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.
Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καὶ Ζώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιὰν τῇ πόλει σου περιβολὴν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα· ἐπὶ σοὶ γὰρ καὶ φύσις, καινοτομεῖται καὶ χρόνος. Διὸ δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Πρὸς δόξαν ἀκήρατον, ἀνερχομένη Ἁγνή, χειρί σου δεδώρησαι, τῷ Ἀποστόλῳ Θωμᾷ, τὴν πάνσεπτον Ζώνην σου· ὅθεν Παρθενομῆτορ, τὴν κατάθεσιν ταύτης, ἄγοντες χαρμοσύνως, τὴν σὴν χάριν ὑμνοῦμεν, δι’ ἧς περιζωννύμεθα, ἰσχὺν ἀήττητον.
Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὴν θεοδόχον γαστέρα σου Θεοτόκε, περιλαβοῦσα ἡ Ζώνη σου ἡ τιμία, κράτος τῇ πόλει σου ἀπροσμάχητον, καὶ θησαυρὸς ὑπάρχει, τῶν ἀγαθῶν ἀνέκλειπτος, ἡ μόνη τεκοῦσα Ἀειπάρθενος.
Μεγαλυνάριον.
Σύνδησον ἀγάπῃ εἰλικρινεῖ, Κεχαριτωμένη, Παντευλόγητε Μαριάμ, τοὺς τῇ καταθέσει, τῆς σῆς παντίμου Ζώνης, ὑμνοῦντας τὰς ἀπείρους, εὐεργεσίας σου.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Η Ζωή των Γονέων και Συμπεριφορά των Παιδιών...

Η ψεύτικη συμπεριφορά των γονέων, όσο και καλή να φαίνεται, δέν πληροφορεί εσωτερικά τα παιδιά, γι΄αυτό καί δεν υποτάσσονται, ούτε καί στον αυστηρό τρόπο υποτάσσονται. Εάν φαίνωνται πού ζαρώνουν, αυτό το κάνουν, γιατί δεν μπορούν πρός το παρόν να κάνουν καί αλλιώς. Όταν όμως μεγαλώσουν λίγο καί δεν έχουν πολύ την ανάγκη των γονέων, τότε κλωτσάνε άσχημα και βγάζουν και όλο το αποθηκευμένο μέσα τους άχτι στους γονείς τους.
Η αγία ζωή των γονέων πληροφορεί τις ψυχές των παιδιών, καί υποτάσσονται φυσιολογικά και μεγαλώνουν με ευλάβεια καί δίχως ψυχικά τραύματα (με διπλή υγεία) καί χαίρονται τα παιδιά τους γονείς τους, χαίρονται καί οι γονείς τα παιδιά καί σ΄ετούτη τη ζωήν καί στην άλλη την αιώνια, όπου πάλι μαζί θ΄αγάλλωνται.

Γέροντας Παΐσιος

ΠΕΜΠΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Η ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ(ΝΗΣΤΕΙΑ)

«Οὐκ ἐξεστὶ σοι ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (δηλαδή, δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα). Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ ἀποτελοῦσαν μαχαιριὲς στὶς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιὰ Ἡρώδη Ἀντίπα καὶ τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, ποὺ ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου.
Ὁ Ἡρώδης, μὴ ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τὸν φυλάκισε. Σὲ κάποια γιορτὴ ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μὲ ὅρκο νὰ δώσει στὴν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιὰς εἶπε στὴν κόρη της νὰ ζητήσει στὸ πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα ποὺ τελικὰ ἔγινε.
Ἔτσι, ὁ ἔνδοξος Πρόδρομος τοῦ Σωτῆρος θὰ παραμένει στοὺς αἰῶνες ὑπόδειγμα σὲ ὅλους ὅσους θέλουν νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς διαφθορᾶς, ἀνεξάρτητα ἀπὸ κινδύνους καὶ θυσίες.
Καὶ νὰ τί λένε οἱ 24 πρεσβύτεροι τῆς Ἀποκάλυψης στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς διεφθαρμένους:«ἦλθεν... ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθῆναι... καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν». Ἦλθε, δηλαδή, ὁ καιρὸς τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν γιὰ νὰ κριθεῖ ὁ κόσμος καὶ νὰ καταστρέψεις (Θεέ μου) ἐκείνους, ποὺ μὲ τὴ διεφθαρμένη ζωὴ τους διαφθείρουν καὶ καταστρέφουν τὴν γῆ.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.
Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοὶς ἐν Ἅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφήτα γεγένησαι, ὅθεν καὶ παρ’ Ἡρώδου, ἐκτμηθεῖς σου τὴν Κάραν, ἔδραμες τοὶς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τὸ λύτρον διὸ σὲ Ἰωάννη Βαπτιστά, ποθῶ γεραίρομεν.
Κοντάκιον Ἦχος πλ. α’. 
Ἡ τοῦ Προδρόμου ἔνδοξος ἀπoτομὴ, οἰκονομία γέγονέ τις θεϊκή, ἵνα καὶ τοῖς ἐν Ἅδῃ, τοῦ Σωτῆρος κηρύξῃ τὴν ἔλευσιν. Θρηνείτω οὖν Ἡρωδιάς, ἄνομον φόνον αἰτήσασα· οὐ νόμον γὰρ τὸν τοῦ Θεοῦ, οὐ ζῶντα αἰώνα ἠγάπησεν, ἀλλ’ ἐπίπλαστον πρόσκαιρον.
Μεγαλυνάριον.
Κἂν ἐτμήθης Κάραν ὦ Βαπτιστά, φθέγγεται ἠ γλῶσσα, τὸν Ἡρώδην ἐλέγχουσα· Λόγου τὴν φωνήν σε, σιγῆσαι γὰρ οὐκ ἔδει, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐν Ἅδῃ, Χριστὸν κηρύξασθαι.

Η ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ-ΑΓΡΥΠΝΙΑ


ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΟΜΟΥ &
ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΩΣΣΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
AΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
  • ΤΕΤΑΡΤΗ βράδυ 28 Αυγούστου προς 
    ΠΕΜΠΤΗ 29 Αυγούστου 2013: 
    Αποτομή της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου & 
    Βαπτιστού Ιωάννου 
Μικρά Αγρυπνία - Θεία Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας 22:00-01:00 (ΣΤΟΝ ΑΝΩ ΝΑΟ)

ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ.

Η θαυματουργή Πορταϊτισσα, η εξέχουσα μεταξύ των θεομητορικών εικόνων του Άθω, ήταν αρχικά φυλαγμένη καθώς διασώζει η παράδοση, στη μικρασιατική Νίκαια. Μια ευσεβής γυναίκα με τον μοναχογιό της την είχαν τοποθετήσει μέσα στην ιδιόκτητη εκκλησία τους και την τιμούσαν. Στα χρόνια της δεύτερης εικονομαχίας, βασιλικοί κατάσκοποι, ανακάλυψαν την εικόνα και απείλησαν τη γυναίκα πως θα την σκοτώσουν αν δεν τους δωροδοκήσει. Εκείνη υποσχέθηκε ότι την επομένη θα τους έδινε τα χρήματα. Τη νύχτα, αφού προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα, τη σήκωσε με ευλάβεια, κατέβηκε στην παραλία και την έριξε στη θάλασσα λέγοντας: – Δέσποινα Θεοτόκε, εσύ έχεις τη δύναμη κι εμάς να διασώσεις από την οργή του βασιλιά, αλλά και την εικόνα σου από τον καταποντισμό. Τότε πραγματικά έγινε κάτι θαυμαστό. Η θαυματουργή εικόνα στάθηκε όρθια στα κύματα και κατευθύνθηκε προς τη δύση. Συγκινημένη η γυναίκα από το γεγονός γυρίζει στον γιο της και του λέει: –Εγώ, παιδί μου, για την αγάπη της Παναγίας είμαι έτοιμη να πεθάνω. Εσύ να φύγεις. Να πας στην Ελλάδα. Χωρίς αργοπορία το παιδί ετοιμάστηκε και ξεκίνησε για τη Θεσσαλονίκη, κι από κει για τον Άθωνα, όπου εμόνασε. Σαν μοναχός ασκήτεψε στον τόπο που αργότερα ιδρύθηκε η μονή των Ιβήρων. Αυτό ήταν οικονομία Θεού, γιατί έτσι πληροφορήθηκαν οι άλλοι μοναχοί το ιστορικό της θαυματουργής εικόνας.
Πέρασε καιρός. Ο μοναχός από τη Νίκαια πέθανε, και το μοναστήρι των Ιβήρων ιδρύθηκε και ολοκληρώθηκε. Ήταν βράδυ, όταν οι μοναχοί αντίκρισαν ένα παράξενο θέαμα: Ένα πύρινο στύλο που ξεκινούσε από τη θάλασσα κι έφθανε στον ουρανό. Το όραμα συνεχίστηκε ημέρες και νύχτες. Κατεβαίνουν οι αδελφοί στην παραλία και βλέπουν με θαυμασμό στη βάση του πύρινου στύλου μια εικόνα της Θεοτόκου. Όσο όμως την πλησίαζαν εκείνη απομακρυνόταν. Συγκεντρώθηκαν τότε στην εκκλησία και παρακάλεσαν με δάκρυα τον Κύριο να χαρίσει στο μοναστήρι τους τον ανεκτίμητο αυτό θησαυρό. Μεταξύ των μοναχών υπήρχε ένας ευλαβής ασκητής, που λεγόταν Γαβριήλ. Σ? αυτόν παρουσιάζεται η Παναγία και του λέει:– Να πεις στον ηγούμενο και στους αδελφούς ότι θα σας παραδώσω την εικόνα μου, για να σας προστατεύει. Θα μπεις κατόπιν στη θάλασσα, θα περπατήσεις πάνω στα κύματα, κι έτσι θα καταλάβουν όλοι την εύνοια μου για το μοναστήρι σας. Έτσι κι έγινε. Ο π. Γαβριήλ περπάτησε πάνω στη θάλασσα σαν σε στερεά γη, παρέλαβε με ευλάβεια τη θαυματουργή εικόνα και επέστρεψε στην παραλία. Εκεί συγκεντρωμένοι όλοι οι μοναχοί της επιφύλαξαν τιμητική υποδοχή. Ύστερα την παρέλαβαν και την τοποθέτησαν στο ιερό βήμα του καθολικού. Όταν την επομένη ο εκκλησιαστικός πήγε να ανάψει τα καντήλια, η εικόνα έλειπε. Ερεύνησε παντού και την ανακάλυψε στο τείχος, πάνω από την πύλη της μονής. την επανέφεραν στο καθολικό, αλλά η εικόνα έφυγε και πάλι. Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές. Τέλος η Παναγία παρουσιάζεται στον γέροντα Γαβριήλ και του λέει:– Να πεις στους αδελφούς να μη μ’ ενοχλούν. Δεν ήλθα εδώ για να φυλάγομαι από σας, αλλά να σας φυλάω. Όσοι ζείτε στο Όρος τούτο ενάρετα, να ελπίζετε στην ευσπλαχνία του Υιού μου. Γιατί, όσο υπάρχει η εικόνα μου μέσα στη μονή σας, η χάρη και το έλεός Του θα σας επισκιάζουν πάντοτε. Ύστερα απ’ αυτό οι μοναχοί έχτισαν παρεκκλήσι κοντά στην πύλη κι εκεί τοποθέτησαν την ιερή εικόνα. Πράγματι η Πορταϊτισσα, καθώς υποσχέθηκε, προστατεύει τη μονή και οικονομεί κάθε της ανάγκη.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἦχος α΄
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.


Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ...

 13/08/2013
Κοντάκιο. Ήχος πλ. β'. Αυτόμελον.
Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον, και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα, τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν ως γαρ ζωής Μητέρα, προς την ζωήν μετέστησεν, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον.

Διήγησις περί της θαυματουργού εικόνος «Ρίζης του Ιεσσαί»

Το όνομα 
Ονομάζεται η εικόνα «Ρίζα του Ιεσσαί», διότι η Παναγία μας προέρχεται εκ του Ιεσσαί κατά σάρκα. Ο Ιεσσαί δε ήτο πατέρας του Προφητάνακτος Δαυίδ. 
Εικονίζεται εις αυτήν την εικόνα η Υπεραγία Θεοτόκος ένθρονος, ενώ εκατέρωθεν Αυτής υπάρχουν οι κλάδοι ενός δένδρου. Εις το κάτω μέρος της εικόνος βλέπουμε τον Ιεσσαί εξαπλωμένον, ως να είναι η ρίζα του δένδρου, του οποίου βλέπουμε τους κλάδους, δεξιά και αριστερά του θρόνου της Παναγίας. 
Εις το πρώτο σκαλί του θρόνου, και προς το κεφάλι του Ιεσσαί αναγράφεται η λέξις «Ιεσσαί» (ανορθόγραφα). Προς την μεριά δε των ποδών του Ιεσσαί αναγράφεται η χρονολογία 1790. 
Εις τους κλάδους του δένδρου, κάθονται οι προφήται οι οποίοι έχουν προφητεύσει εις την Παλαιάν Διαθήκην για την Παναγία μας. 
Ο κάθε δε προφήτης κρατάει ταυτόχρονα α) ειλητάριον, το οποίον περιέχει την προφητεία, την οποίαν εξανήγγειλε και β) ένα μικρό ομοίωμα, το οποίον παρουσιάζει εποπτικά την προφητεία του. 
Έτσι λόγου χάριν: 
Επάνω αριστερά, όπως βλέπουμε την εικόνα, έχουμε τον Προφήτη Μωϋσήν να κρατά ειλητάριον, το όποιον αναφέρει την προφητεία του. Ό πρ. Μωϋσης ως γνωστόν εκ της Παλαιάς Διαθήκης είδε δραμα εις το Όρος Σινά την βάτο, η όποία κατεφλέγετο, ένώ δεν κατεκαίετο· το όραμα δε αύτό προετύπωνε την Ύπεραγία Θεοτόκο, και την κατά σάρκα γέννηση τοϋ Κυρίου μας Ίησοϋ Χριστοϋ. 
Με το αριστερό του χέρι ό πρ. Μωϋσης κρατάει ενα μικρό ομοίωμα μιας βάτου καιομένης, και μη κατακαιομένης, σύμφωνα με την προφητεία. 
Κάτωθεν του πρ. Μωϋσέως, ευρίσκεται ο προφήτης Ααρών, του οποίου -κατά την Παλαιά Διαθήκη- εβλάστησε η ράβδος του. 
Δια τούτο και εικονίζεται ο πρ. Ααρών να κρατά ειλητάριον, το οποίον αναφέρει την προφητεία του, ταυτόχρονα δε κρατά και μία ράβδο η οποία εβλάστησε (κατά το περιεχόμενον της προφητείας του). Ούτω καθ' εξής και οι άλλοι προφήται. 

Προέλευσις της Εικόνος 
Η εικόνα προέρχεται από την Καππαδοκία εκ του χωρίου Σούβερμεζ (Φλογητά). Έχει διαστάσεις 38 Χ 60 εκατοστά περίπου. Ήλθε εις την Ελλάδα περί τα μέσα της δεκαετίας του 1920, κατά την «ανταλλαγή». Την έφερε ο παππούς μου Αργύριος. 
Θαύματα της Εικόνος (εξ όσων γνωρίξουμε) 
α) «Κρατάει» νομίσματα κέρματα (άνευ τινός κολλητικής ουσίας, π.χ. κεριού) 
β) Ευωδιάζει. Ευωδιάζουν και αντίτυπα της. 
γ) Κατά την νύκτα που κοιμήθηκε ο παππούς μου (Αργύριος), η εικόνα έπεσε από τα εικονίσματα, όπου ήταν κρεμασμένη. Και ενώ κάτωθεν της εικόνος ευρισκόταν τα παιδιά του παππού μου (ο θείος μου Ιωάννης, και η θεία μου Δέσποινα, η μετέπειτα Δικαία μοναχή), όπου και εκοιμώντο, η εικόνα δεν έπεσε στα κεφάλια τους, αλλά έπεσε προς την πλευρά των ποδιών των παιδιών, σταθείσα μάλιστα εις ορθίαν θέσιν. Αυτό το γεγονός συνέβη το 1933. 
δ) Η εικόνα εδάκρυζε τρεις ημέρες πριν εισβάλλουν οι Γερμανοί στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Η Παναγία μας συνέπασχε εις τα δεινά... 
ε) Κάποιας κυρίας γειτόνισσάς μας, Φανής ονόματι, το παιδί ησθένησε· πήρε η εν λόγω κυρία την εικόνα μας σπίτι της για 40 ημέρες, και αφού παρεκάλεσε την Παναγία μας, με δεήσεις και ικεσίες να θεραπεύσει το παιδί της, πέτυχε του ποθουμένου της. Η Παναγία μας θεράπευσε το παιδί της. 
στ) Γεννήθηκα από θαύμα αυτής της Εικόνος. Η μητέρα μου, μη μπορώντας να τεκνοποιήσει, προσέτρεξε εις την Παναγία μας -μέσω αυτής της εικόνος- και την παρεκάλεσε να της χαρίσει ένα παιδάκι, και κατόπιν να της το αφιερώσει. Η Παναγία μας δε εισήκουσε την δέηση της μητρός μου. (Το «παιδάκι» είναι ο υπογράφων...) 
Έκτοτε και εις όλην μου την ζωή, συμβαίνει να έχω βαρύτατες και πολυχρόνιες ασθένειες, όμως χάρις εις την Παναγία μας ζω! Άλλες δε ασθένειές μου -κατά τους γιατρούς ανίατες- τις εθεράπευσε η Παναγία μου (μας). Με αξίωσε δε να γίνω και μοναχός, όπως μου έταξε η μητέρα μου, για να την υπηρετώ, και να την δοξάζω - Αμήν! 
ζ) Θαυματούργησε πλαστικοποιημένο εικονάκι, αντίτυπο αυτής της εικόνος («Ρίζης του Ιεσσαί»). Ο πατέρας ενός γνωστού μου -ονόματι Αναστασίου- ευρίσκετο για 4 ημέρες σε αναισθησία (αφασία). Αυτός λοιπόν ο γνωστός μου Αναστάσιος, έβαλε εις το προσκεφάλι του ένα εικονάκι (αντίτυπο αυτής της εικόνος)· το αποτέλεσμα; Την επόμενη ημέρα σηκώθηκε ο πατέρας του. 

Αντώνιος μοναχός 
Ιερά Μονή Φιλοθέου Άγιον Όρος

Η Παναγία και ο κλόουν. Μία διδακτική ἱστορία!

Ὁ Πέτρος Γκουερὲν ἦταν σπουδαῖος κλόουν. Τὰ χρόνια ὅμως πέρασαν, γέρασε καὶ δὲν ἔβρισκε πιὰ δουλειά. Ἀπελπισμένος καὶ γιὰ νὰ μὴ πεθάνει τῆς πείνας, πῆρε τὸ δρόμο γιὰ ἕνα μοναστήρι ἀφιερωμένο στὴν Παναγία. Ἴσως οἱ καλόγεροι νὰ τὸν φιλοξενοῦσαν γιὰ λίγο. Πραγματικά, ὁ ἡγούμενος τὸν κράτησε ἐκεῖ, γιὰ νὰ κάνει κάποιο θέλημα.
Ὁ Πέτρος χάρηκε. Κι ἤθελε νὰ εὐχαριστήσει τὴν Παναγία γι' αὐτό. Δὲν ἤξερε ὅμως γράμματα, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ διαβάζει στὰ μεγάλα βιβλία καὶ νὰ τῆς ψέλνει ὕμνους,ὅπως οἱ καλόγεροι. Ἀλλὰ κάτι σκέφτηκε νὰ κάνει κι αὐτός... Κι ἕνα μεσημέρι, ποὺ οἱ καλογέροι ἡσύχαζαν στὰ κελιά τους, ὁ Πέτρος χάθηκε. Ὁ ἡγούμενος, θέλοντας νὰ τὸν στείλει σὲ κάποιο θέλημα, ἔψαξε νὰ τὸν βρεῖ.
Τὸν γύρεψε παντοῦ μὰ δὲν φαινόταν πουθενά. Κάποια στιγμὴ πέρασε καὶ μπροστὰ ἀπ' τὴ δυτικὴ πόρτα τῆς ἐκκλησίας κι ἀπ' τὸ μεγάλο τζάμι τῆς ἔριξε μία γρήγορη ματιὰ μέσα στὴν ἐκκλησία. Καὶ τί νὰ δεῖ! Ὁ Πέτρος ἦταν μπρὸς στὴ μεγάλη εἰκόνα τῆς Παναγίας κι ἔκανε τοῦμπες καὶ χίλια δύο ἀκροβατικά. Μία περπατοῦσε μὲ τὰ χέρια, μία ἰσορροποῦσε μόνο πάνω στὸ ἕνα χέρι, μία κυλοῦσε στηριγμένος στὶς ἄκρες τῶν ποδιῶν καὶ τῶν χεριῶν σὰν τροχός. Ὁ ἡγούμενος ἀναστατώθηκε ἀπ' αὐτὰ ποὺ ἔβλεπε. Τὰ πέρασε γιὰ μεγάλη ἀσέβεια κι ἦταν ἕτοιμος νὰ τοῦ βάλει τὶς φωνές.
Ἦταν ἀκριβῶς ἡ στιγμὴ ποὺ... ὁ Πέτρος, ἀκουμπώντας μόνο πάνω στὸ κεφάλι του, ἔπαιζε στὰ πόδια του, τὰ γυρισμένα πρὸς τὰ πάνω, τὸ παλιό του μπαστούνι τῶν κλόουν. Κι εἶχε ἀναψοκοκκινίσει τὸ γέρικο πρόσωπό του κι εἶχαν φουσκώσει οἱ φλέβες τοῦ λαιμοῦ του καὶ ποτάμι ἔτρεχε ὁ ἱδρώτας ἀπὸ τὸ μέτωπότου.
Ἕτοιμος ἦταν νὰ τοῦ βάλει τὶς φωνὲς ὁ ἡγούμενος. Μὰ ἐκείνη τὴ στιγμὴ φάνηκε ἡ Παναγία ἐκεῖ ἀπὸ τὴ μεγάλη εἰκόνα ν' ἁπλώνει τὸ χέρι της, νὰ σκύβει καὶ μὲ τὴν ἄκρη τοῦ μανδύα της νὰ σκουπίζει τὸν ἱδρώτα ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Πέτρου.
Ἀνατριχίασε ὁ ἡγούμενος.Γονάτισε, σταυροκοπήθηκε καὶ ψιθύρισε τρέμοντας:
"Συγχώρεσε μέ, Παναγία μου. Ἐσὺ ξέρεις ποιὸς σὲ τιμᾶ καὶ σὲ δοξάζει καλύτερα..."

Ἀνατὸλ Φρὰνς
Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Τα Εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013 και ώρα 19:00 στην Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών θα ψαλλούν τα Εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«Και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί»
Απελευθερωτικά μηνύματα εκπέμπει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Αναφέρεται σε θαύματα που επιτέλεσε ο Κύριος και ειδικότερα στη θεραπεία δύο τυφλών και ενός κωφού δαιμονιζομένου. Δεν είναι τυχαίο που οι ευαγγελιστές καταφεύγουν πολύ συχνά στην περιγραφή περιστατικών με θαύματα του Χριστού. Θέλουν ακριβώς να τονίσουν την απελευθερωτική δύναμή τους και να αναδείξουν το βαθύτερο νόημά τους για την ύπαρξη του ανθρώπου. Τονίζουν ότι στο πρόσωπο του Χριστού αποκαλύπτεται ο καινούργιος κόσμος της Βασιλείας του Θεού, απαλλαγμένος από την αμαρτία και τις συνέπειές της. Τα θαύματα είναι τα παράθυρα που ανοίγουν στη νέα εποχή που προανήγγειλαν οι Προφήτες. Είναι οι «δυνάμεις» και τα «σημεία» που υποδηλώνουν ότι η Βασιλεία του Θεού δεν είναι μια στατική και αφηρημένη κατάσταση, αλλά μια πραγματικότητα ζωής, στην προοπτική της οποίας κινούνται και αναφέρονται τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου.
Η διήγηση του Ευαγγελίου στέλνει ξεκάθαρα οντολογικά μηνύματα που εμφιλοχωρούν στο βάθος της ύπαρξης του ανθρώπου. Ο ενσαρκωμένος Υιός του Θεού έρχεται για ν’ αποκαταστήσει το προσβληθέν από την φθορά και την αμαρτία δημιούργημά του και να το εντάξει στην προοπτική της αιωνιότητας.
Απελευθερωτικός χαρακτήρας
Γιατί άραγε ο Χριστός έκανε θαύματα, διερωτώνται πολλοί. Σε μια επιφανειακή και ρηχή προσέγγιση των πραγμάτων, ίσως μερικοί να σπεύδουν να εστιάσουν την προσοχή σε μια απλή θεραπεία αρρώστων ανθρώπων. Μπορούμε όμως να περιορίζουμε ως εδώ τα πράγματα;
Γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος κλήθηκε από την αγάπη του Θεού για να εγκολπωθεί τη ζωή της αγάπης και της ελευθερίας, της ομορφιάς και της δημιουργίας. Όμως, η αμαρτία με όλα τα παρεπόμενα φοβερά της, εισήλθε στον κόσμο, σηματοδοτώντας μια καταστροφική πορεία.
Τα πάθη, τα μίση, οι πόλεμοι, η ασθένεια, ο θάνατος στην κορύφωση των συνεπειών του κακού, κυριαρχούν μετά που ο ίδιος ο άνθρωπος επέλεξε να απομακρυνθεί από την αγάπη του Θεού. Όταν, λοιπόν, ο Χριστός προσφέρει γιατρειά σε ασθενείς, όπως και στις περιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, προαναγγέλλει την έναρξη της εποχής εκείνης που οι άνθρωποι θα ελευθερωθούν πλήρως από το κακό και τα πλοκάμια του.
Ο Χριστός ανοίγει τους ορίζοντες της καινούργιας πραγματικότητας. Μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας, ο άνθρωπος αντλεί όλα εκείνα τα «φάρμακα» που επιφέρουν μια βαθύτερη γιατρειά.
Ριζική η θεραπεία
Ένα ερώτημα που συνήθως προβάλλει, εστιάζεται στο πώς ο Χριστός μάς πρόσφερε θεραπεία, αφού εξακολουθούμε ν’ αρρωσταίνουμε; Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν παραλείπουν να τονίζουν με ιδιαίτερη έμφαση ότι το κακό, οι θλίψεις, ο πόνος, η δυστυχία, ο θάνατος, εξακολουθούν να υπάρχουν στη ζωή του ανθρώπου, μέχρι την οριστική κατάργησή τους.
Μέχρι τότε, όχι μόνο δεν μπορούν να υποδουλώνουν τον άνθρωπο, αλλά αντίθετα, στην προοπτική της Εκκλησίας, οι οποιεσδήποτε δοκιμασίες στη ζωή προσλαμβάνουν νέο νόημα και καινούργιο περιεχόμενο.
Μπορούν με τη δύναμη της πίστης και της εν Χριστώ ελπίδας να γίνονται αφορμές για να προσαράζει ο άνθρωπος στο γαλήνιο λιμάνι της σωτηρίας του. Με άλλα λόγια, ο Ιησούς δεν προσφέρει ένα συμπλήρωμα ιατρικής, αλλά έρχεται να δώσει ριζική θεραπεία, προαναγγέλλοντας την οριστική κατάργηση της ασθένειας και του θανάτου.
Η γιατρειά του, μάς εισάγει στο χώρο της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης. Μάς μεταφέρει σ’ ένα κόσμο θεμελιωμένο στο πρόσωπό του. Μπορεί ο πόνος να μας συνοδεύει ακόμα στη ζωή μας, αλλά αυτός γίνεται αφορμή και δρόμος που μάς εισάγει στην αιωνιότητα.
Αγαπητοί αδελφοί, η Εκκλησία ξεδιπλώνει μπροστά μας πλήθος θαυμάτων του Κυρίου. Πολλά από αυτά αφορούν θεραπείες ασθενών. Στο βάθος τους, δίνουν το σαφέστατο μήνυμα ότι ο Χριστός είναι εκείνος που μπορεί να μας θεραπεύει πραγματικά, αρκεί εμείς να εμπιστευθούμε και να εναποθέσουμε τον εαυτό μας στην αγάπη του.
Καλούμαστε να ακολουθήσουμε μια πορεία, στην κορύφωση της οποίας μπορούμε να ενωθούμε μαζί του με τη συμμετοχή μας στον Ευχαριστιακό Δείπνο. Σ’ αυτή την προοπτική, η αναστάσιμη ελπίδα, με την οποία ενδύεται η ύπαρξη, καταξιώνει τον άνθρωπο στους ψηλότερους πνευματικούς και αιώνιους αναβαθμούς.
ΠΗΓΗ: εδώ

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 11 Αυγούστου 2013 - Κυριακή Z´ Ματθαίου)


(Μτθ. θ´ 27-35) 
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ ᾿Ιησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ᾿Ελέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ. ᾿Ελθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; Λέγουσιναὐτῷ· Ναί, Κύριε. Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ῾Ορᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. Οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ ᾿Ισραήλ. Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ᾿Εν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς προχωροῦσε ᾿Ιησοῦς, τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, ποὺ φώναζαν κι ἔλεγαν· «Σπλαχνίσου μας, Υἱὲ τοῦ Δαβίδ!» Κι ὅταν ἔφτασε στὸ σπίτι, πῆγαν κοντά του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς λέει· «Πιστεύετε πὼς μπορῶ νὰ τὸ κάνω αὐτό;» Τοῦ λένε· «Ναί, Κύριε». Τότε ἄγγιξε τὰ μάτια τους καὶ εἶπε· «῞Οπως τὸ πιστεύετε νὰ σᾶς γίνει». Κι ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς πρόσταξε λέγοντας· «Προσέξτε νὰ μὴν τὸ μάθει κανένας». Αὐτοὶ ὅμως, μόλις βγῆκαν ἔξω, διέδωσαν τὴ φήμη του σ᾿ ὅλη τὴν περιοχὴ ἐκείνη. ᾿Ενῶ ἔβγαιναν ἔξω οἱ δύο τυφλοί, τοῦ ἔφεραν ἕναν κωφάλαλο δαιμονισμένο. Μόλις ἔδιωξε τὸ δαιμόνιο, μίλησε ὁ κωφάλαλος. Κι ὁ κόσμος θαύμασε καὶ εἶπε· «Ποτὲ ὣς τώρα δὲν εἶδαν οἱ ᾿Ισραηλίτες τέτοια πράγματα!» Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ἔλεγαν· «Μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἄρχοντα τῶν δαιμονίων διώχνει τὰ δαιμόνια». ῾Ο ᾿Ιησοῦς περιόδευε σ᾿ ὅλες τὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά, δίδασκε στὶς συναγωγές τους, κήρυττε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε κάθε ἀσθένεια καὶ κάθε ἀδυναμία στὸν λαό.
ΠΗΓΗ: ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΙΑ

ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Στον Ιερό Ναό μας την ΤΡΙΤΗ 13/8 στις 18:30 θα τελεστεί ο Εσπερινός, η τελευταία Παράκλησις και εν συνεχεία θα ψαλλούν τα Έγκώμια  της Υπεραγίας Θεοτόκου.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ- ΙΕΡΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ

Στον Ιερό Ναό μας την ΔΕΥΤΕΡΑ 12/8 στις 18:30 θα τελεστεί ο Εσπερινός και η Παράκλησις προς την Υπεραγία Θεοτόκο και εν συνεχεία στις 19:45 θα τελεστεί το Μυστήριο του ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ προς αγιασμό των ψυχών και των σωμάτων.
Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ & ΚΟΝΤΑΚΙΟ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ
Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.
ΚΟΝΤΑΚΙΟ
Επί του όρους μετεμορφώθης 
και ως εχώρουν οι μαθηταί σου την δόξαν σου, 
Χριστέ ο Θεός εθεάσαντο· 
ίνα όταν σε ίδωσι σταυρούμενον, 
το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, 
τω δε κόσμω κηρύξωσιν, 
ότι συ υπάρχεις αληθώς του Πατρός το απαύγασμα.


Η Θεία Μεταμόρφωσις (γ)


Τελικά η μεταμόρφωση του Χριστού, ήταν και μεταμόρφωση των ανθρώπων-μαθητών. Ο Κύριος ποτέ δεν έπαψε να είναι Θεός, παρ᾿ ότι έγινε και άνθρωπος. Ποτέ δεν σταμάτησε να έχει θείο φως και δόξα ουράνια. Οι μαθητές μεταμορφώθηκαν και τα δικά τους μάτια φωτίστηκαν και είδαν την δόξα του θεϊκού προσώπου του Χριστού, το φως το ουράνιο, αυτό που ποτέ μέχρι τότε δεν είχαν δει  Με την Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού και των μαθητών του, το έργο της θεϊκής μεταμορφώσεως των ανθρώπων άρχισε ήδη να πραγματοποιείται. Ο Χριστός υψώνει και μεταμορφώνει τον άνθρωπο, την ζωή του, το είναι του ολόκληρο. Ο ληστής πάνω στο σταυρό γίνεται θεολόγος και άγιος, πρώτος πολίτης του παραδείσου. Η πόρνη, η μεν μία με τα μύρα γίνεται Μυροφόρος-παρθένος, η δε άλλη μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος. Ο μέγας διώκτης Παύλος γίνεται ο πιο πιστός του φίλος, γίνεται το όργανο του Θεού, πού περιόδευσε τέσσερις φορές τον τότε γνωστό κόσμο και κήρυξε το Ευαγγέλιο σε όλη την οικουμένη. 
Η μεταμόρφωση των ανθρώπων φαίνεται στα πρόσωπα των αγίων της εκκλησίας, τα σώματα των οποίων ακτινοβολούν το θείο φως, ευωδιάζουν, θαυματουργούν, παραμένουν άθφαρτα. Αυτό δηλώνει και το φωτοστέφανο στις εικόνες των αγίων. Αν μάλιστα προσέξουμε στην εικόνα του Μυστικού Δείπνου, θα δούμε, ότι όλοι οι απόστολοι έχουν φωτοστέφανο εκτός από τον Ιούδα, ο οποίος απέτυχε στο σκοπό του. Αυτός δεν μεταμορφώθηκε, αλλά παραμορφώθηκε. Δεν φωτίσθηκε, σκοτίσθηκε.
Ο Χριστός δεν επέτρεψε σε όλους να δουν τα θαύμα της μεταμορφώσεως για λόγους φιλανθρωπίας και συγκαταβάσεως στην ανθρώπινη αδυναμία. Ο Χριστός εξακολουθεί να παρουσιάζεται ως υιός του ανθρώπου, δηλαδή ως άνθρωπος προσκαλώντας τους ανθρώπους να αποδεχτούν, όχι αυτό που βλέπουν με τα μάτια του σώματος, δηλαδή την ανθρώπινη φύση του, αλλά αυτό που δεν βλέπουν, την θεία φύση του. Με ταν τρόπο αυτό δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο να Τον αποδεχτεί με την θέληση του, αβίαστα και ελεύθερα. Και όποιος πιστεύει στον Χριστό και ζει την εν Χριστώ ζωή, θα αξιωθεί να δει και την δόξα της θεότητός Του, πρώτα εδώ στη γη και οπωσδήποτε στον ουρανό, στη βασιλεία του Θεού. 

Η Θεία Μεταμόρφωσις (β)


Ο Πέτρος αγαπούσε υπερβολικά, μοναδικά τον Χριστό και ο Κύριος προεγνώριζε ότι θα έρθει η ώρα που ο Πέτρος θα Τον αρνηθεί, ήθελε να τον στηρίξει. Ο Ιωάννης ήταν ο νεώτερος και ηγαπημένος μαθητής και σαν τέτοιο τον αγαπούσε ο Χριστός περισσότερο, τον ξεχώριζε, ήταν πιο τρυφερός απέναντί του. Ο Ιάκωβος πάλι ήταν ο πρώτος από τούς μαθητές, πού θα βίωνε τον μαρτυρικό θάνατο γιά τον Χριστό και ο Χριστός, πού το προεγνώριζε, τον εκτιμούσε βαθειά. Γι᾿ αυτό και στην ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, ενώ έβγαλε όλους έξω από το δωμάτιο, κράτησε πάλι αυτούς τούς τρεις μαθητές, σαν μάρτυρες του θαύματος.
Λοιπόν στους τρεις μαθητές, έδωσε την ευκαιρία, έκανε την υψίστη τιμή, να δουν με τα γήινα μάτια τους την δόξα του θεϊκού Προσώπου του. Η θέα ήταν συγκλονιστική και αποκαλυπτική.
Αυτοί είδαν το εκτυφλωτικό φως, αυτοί άκουσαν την φωνή του Θεού και Πατρός να λέγει, οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός. Αυτά τα συγκλονιστικά και αποκαλυπτικά γεγονότα, εκτός από τούς Ευαγγελιστές, μας τα διηγείται και ο αυτόπτης απόστολος Πέτρος στην Β΄Καθολική επιστολή του, όταν γράφει, ἐπόπται ἐγενήθημεν τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος, τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης. Ο Χριστός με την θεία του μεταμόρφωση απεκάλυψε ποιό ήταν το κύριο έργο του, ποιός ήταν ο τελικός σκοπός του. Η ανάπλαση, η ανακαίνιση και η θέωση των ανθρώπων. Ο Χριστός πήρε αυτό πού είχαμε εμείς, για να μας δώσει αυτό πού είχε εκείνος. Έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς θεοί.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Η Θεία Μεταμόρφωσις (α)


Ὁ Ιησούς Χριστός, ὁ Υιός καί Λόγος τοῦ Θεού το δεύτερο πρόσωπο τῆς Αγίας Τριάδος, ὑπῆρχε αἰωνίως καί εἶχε θεία δόξα, ακτινοβολοῦσε από τό ἄκτιστο φῶς και το κάλλος της θεότητος. 
Ὅταν ὅμως σαρκώθηκε, ὅταν ἔγινε ἄνθρωπος, δι᾿ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν, "κάλυψε", σκέπασε, ἔκρυψε μέ τήν ἀνθρώπινη φύση, τό σῶμα, πού ἔλαβε ἀπό τήν Παρθένο Μαρία, τήν θεία Φύση. 
Ἔτσι στήν ἐπίγεια ζωή τῶν 33 χρόνων πρόβαλε κυρίως τήν ἀνθρώπινη φύση του καί ἐμφανιζόταν στούς ἀνθρώπους σάν ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος. Γι᾿ αὐτό λέμε, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἔγινε υἱός ἀνθρώπου. Μέ τόν συγκαταβατικό αὐτό τρόπο ὁ Χριστός μποροῦσε νά ἐπικοινωνεῖ μέ τούς ἀνθρώπους, αὐτοί νά επικοινωνούν μαζί του και να τόν καταλαβαίνουν. Νά ομιλεί, νά τούς διδάσκει καί νά κηρύσσει τό Εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας Του. Αὐτό εἶναι μία ἄκρα ταπείνωσις καί ἄκρα συγκατάβασις. 
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά καί οἱ ἄνθρωποι δέν δυσκολεύονταν νά ἐπικοινωνοῦν μέ τόν Χριστό, νά συναναστρέφωνται μαζί Του καί νά συνομιλοῦν. 
Ἔτσι λοιπόν, ἄν ὁ Χριστός ἔμενε μόνο μέ τήν Θεία Φύση, κανείς δέν θά μποροῦσε νά τόν δεῖ, οὔτε νά τόν καταλάβει, ἀλλ᾿ οὔτε καί νά ζήσει. Θά ἔλειωνε σάν τό κερί στή φωτιά. Ὅταν ὁ Θεός κατέβηκε στό Σινᾶ, γιά νά δώσει στόν Μωϋσῆ τίς δέκα ἐντολές, τοῦ εἶπε νά κρυφτεῖ πίσω ἀπό ἕνα βράχο, γιά νά μή δεῖ τό Πρόσωπό του. Κανείς δέν μπορεῖ νά δεῖ τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καί νά ζήσει. Ἔτσι λοιπόν ἔρχεται ὁ Χριστός καλυμμένος μέ τήν ἀνθρώπινη σάρκα, μέ ταπείνωση καί συγκατάβαση. Μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε νά μή πάθει κάποιος ἄνθρωπος κάτι. 
Ὡστόσο δέν κράτησε καλυμμένη γιά πάντα τήν δόξα τοῦ θείου του προσώπου. Λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος, γιά νά ἐνισχύσει τούς μαθητές, μεταμορφώθηκε μπροστά στούς τρείς μόνο επίλεκτους μαθητές, ἐπάνω στό ὄρος Θαβώρ, μακρυά ἀπό τά μάτια τῶν πολλῶν. Γιατί οἱ τρεῖς, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰωάννης καί ὁ Ἰάκωβος ἦσαν οἱ ἐπίλεκτοι, γιατί ξεχώριζαν ἀπό τούς ἄλλους μαθητές;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate