Τρίτη 28 Απριλίου 2015

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

Εθελοντική Αιμοδοσία διοργανώνει η Ιερά Μητροπόλη Πατρών, με κεντρικό σύνθημα «Δώστε Αίμα, Σώστε Ζωές», στη Πλατεία Γεωργίου από 27 Απριλίου έως και το Σάββατο 9 Μαίου 2015, με σκοπό να ενισχυθεί η Τράπεζα Αίματος για την κάλυψη αναγκών πασχόντων αδελφών.
Οι ώρες που θα λειτουργεί η Κινητή μονάδα για την αιμοδοσία θα είναι 9.30 το πρωί με 1 το μεσημέρι και 6 το απόγευμα με 9 το βράδυ(εκτός Κυριακής).
Δευτέρα 27 Απριλίου 2015
Πολλές φορές προσπαθούμε
να αλλάξουμε τους άλλους,
χωρίς να συνειδητοποιούμε
ότι πρέπει να μπούμε και εμείς
σε αυτή την διαδικασία…
Τι κρίμα
γι αυτό δεν αλλάζει τίποτα γύρω μας… 
Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Κυριακή των Μυροφόρων – Με αγάπη και αφοσίωση




ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξ. ς΄ 1-7
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Μάρκ. ιε΄ 43 - ις΄ 8

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ
1. Η ἀγάπη ποὺ τολμᾶ
Ἡ Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων εἶναι ἀφιερωμένη στὰ πρόσωπα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μὲ πολλὴ ἀγάπη ἀλλὰ καὶ περισσὴ εὐλάβεια φρόντισαν γιὰ τὴν ἀποκαθήλωση τοῦ ἀχράντου Σώματος τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἐνταφιασμό Του. Πρόκειται γιὰ τὸν Ἰωσὴφ ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία, τὸν Νικόδημο, τὸν νυκτερινὸ μαθητὴ τοῦ Κυρίου, καὶ τὶς Μυροφόρες γυναῖκες.
Αὐτὴ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο, στὴν περίπτωση τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τοῦ Νικοδήμου ἐκδηλώθηκε μὲ ἡρωισμὸ καὶ αὐταπάρνηση. Ὁ Ἰωσήφ, «εὐσχήμων βουλευτής», δηλαδὴ σεβαστὸ καὶ ἐπίσημο μέλος τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου, ἦταν αὐτὸς ποὺ τόλμησε νὰ παρουσιαστεῖ στὸν Πιλάτο καὶ νὰ ζητήσει τὸ ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου γιὰ νὰ τὸ ἐνταφιάσει.
Τόλμησε! Χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ἰουδαίων ἢ τὴν τυχὸν ἀπόρριψη τοῦ αἰτήματός του. Τόλμησε! Κι ἂς γνώριζε ὅτι αὐτὸ ἔθετε σὲ κίνδυνο τὸ ἀξίωμα, τὴν περιουσία, τὴν ἴδια του τὴ ζωή!
Αὐτὴ τὴν τόλμη καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ ἀποκτήσουμε. Τόλμη γιὰ νὰ ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας, ἀκόμη κι ἂν δεχόμαστε εἰρωνεῖες γι’ αὐτό· νὰ θυσιάζουμε τὸν ἑαυτό μας χάριν τῶν ἄλλων· νὰ μένουμε πιστοὶ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ μᾶς κοστίσει.
Εἰδικὰ στὴν ἐποχή μας χρειάζεται τόλμη γιὰ νὰ εἶναι κανεὶς γνήσιος μαθητὴς τοῦ Κυρίου. Διότι, ὅπως τονίζει κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωσε «πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως» (Β΄ Τιμ. α΄ 7).
2. Η ἀγάπη ποὺ ἀγρυπνεῖ
Στὸ μεταξὺ οἱ πιστὲς κι ἀφοσιωμένες μαθήτριες τοῦ Κυρίου ποὺ εἶχαν παρατηρήσει προσεκτικὰ τὸν τόπο ὅπου ἐνταφιάστηκε τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, περίμεναν νὰ περάσει ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου, γιὰ νὰ πᾶνε καὶ νὰ τὸ ἀλείψουν μὲ ἀρώματα καὶ νὰ ἐκδηλώσουν ἔτσι τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν λατρευτό τους Διδάσκαλο.
Πράγματι ξεκίνησαν γιὰ τὸ μνημεῖο «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων», πολὺ πρωὶ τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος.Τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἥλιος ἄρχισε νὰ διαλύει τὸ πρωινὸ σκοτάδι, οἱ γυναῖκες αὐτὲς ἔτρεξαν στὸν τάφο τοῦ Κυρίου γιὰ νὰ ἐπιτελέσουν τὸ ἱερό τους ἔργο. Εἶναι χαρακτηριστικὸς ὁ πόθος τῶν ἁγίων Μυροφόρων νὰ βρεθοῦν στὸν τάφο τοῦ Κυρίου «ὄρθρου βαθέος». Εἶναι ἀξιοθαύμαστη καὶ ἡ τόλμη τους νὰ βαδίσουν μέσα στὴ νύχτα χωρὶς νὰ ὑπολογίσουν τὸν κίνδυνο ποὺ διέτρεχαν.
Τόσο δυνατὴ ἦταν ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀφοσίωσή τους πρὸς τὸν Σωτήρα Χριστό.Ἀλήθεια ἔχουμε ἐμεῖς παρόμοια ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο;... Ξημερώνει Κυριακή. Οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν χτυποῦν ἀπὸ τὸ πρωί. Μᾶς καλοῦν νὰ ἔλθουμε νὰ λατρεύσουμε τὸν Κύριο. Κι ἂν οἱ Μυροφόρες εἶχαν τέτοιο πόθο γιὰ τὸ νεκρὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, μὲ πόσο μεγαλύτερο πόθο πρέπει νὰ προσερχόμαστε στὸν ἱερὸ ναὸ οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ποὺ γνωρίζουμε ὅτι ἐκεῖ θὰ συναντήσουμε τὸν ἀναστημένο Κύριο, τὸν αἰώνιο Νικητὴ τοῦ θανάτου;! Ἐμεῖς ποὺ ἔχουμε τὴ μοναδικὴ εὐλογία νὰ κοινωνοῦμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῶν Μυροφόρων καὶ κάθε Σάββατο βράδυ ἂς ἀφήνουμε ἄλλες ἀπασχολήσεις καὶ περισπασμούς. Ὅλη ἡ σκέψη καὶ ἡ καρδιά μας ἂς εἶναι στραμμένη στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ.
Μὲ τέτοιο πόθο καὶ κατάλληλη προετοιμασία ἂς ξεκινοῦμε κάθε Κυριακὴ πρωί-πρωὶ γιὰ νὰ ἔλθουμε στὴν ἐκκλησία. Ἐκεῖ ποὺ μᾶς περιμένει ὁ ἀναστὰς Κύριος γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει εἰρήνη, παρηγοριὰ κι ἐλπίδα!
3. Η ἀγάπη ποὺ ὑπερνικᾶ τὰ ἐμπόδια
Βέβαια, βαδίζοντας στὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου, πολλὲς φορὲς συναντοῦμε δυσκολίες καὶ ἐμπόδια. Ἂς μὴν ἀπογοητευόμαστε ὅμως.
Πολὺ μᾶς διδάσκουν καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ἡ ἐπιμονὴ καὶ ἡ πίστη τῶν Μυροφόρων γυναικῶν. Καθὼς προχωροῦσαν πρὸς τὸ μνημεῖο, ἔλεγαν μεταξύ τους: «Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον;». Ποιὸς θὰ μᾶς κυλίσει ἐκεῖνο τὸν ὀγκόλιθο ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ μνημείου; Καὶ τὰ ἔλεγαν αὐτὰ μεταξύ τους, διότι ὁ λίθος ποὺ ἔφραζε τὸν τάφο ἦταν τεράστιος καὶ δὲν ἦταν εὔκολο νὰ μετακινηθεῖ.
Παρ’ ὅλα αὐτὰ δὲν γύρισαν πίσω. Ἔμειναν σταθερὲς στὴν πορεία καὶ τὴν ἀποστολή τους. Καὶ δικαιώθηκαν γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴ σταθερότητά τους. Διότι μόλις ἔστρεψαν τὰ μάτια τους πρὸς τὸ μνημεῖο, παρατήρησαν μὲ ἔκπληξη ὅτι ὁ ὀγκόλιθος εἶχε μετατοπισθεῖ καὶ δὲν εἶχαν πλέον δυσκολία στὴν πρόσβαση. Πλησίασαν, κι ἐκεῖ δέχθη καν τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.
Δυσκολίες καὶ ἐμπόδια συναντοῦμε κι ἐμεῖς συχνὰ στὴ ζωή μας. Κάποτε τὰ προβλήματα φαίνεται ὅτι ὁδηγοῦν σὲ ἀδιέξοδο. Ἂς μὴν ἀπογοητευόμαστε ὅμως. «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι» (Λουκ. ιη΄ 27). Ἂς προχωροῦμε πάντοτε μὲ πίστη κι ἐλπίδα. Ἡ ἐλπίδα στὸν ἀναστάντα Κύριο δὲν θὰ μᾶς ντροπιάσει καὶ δὲν θὰ μᾶς διαψεύσει ποτέ.

“Ο ΣΩΤΗΡ” 1 Μαΐου 2013
Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Περί της Αγίας Εικόνος του Αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου


Από το Αγιορείτικο Γεροντικό του Αειμνήστου Γέροντος Ανδρέα Θεοφιλόπουλου

Ο ληστής Σταμάτης είχε μεγάλη δράση στα περίχωρα της Χαλκιδικής και κατά καιρούς έκανε ληστείες και μέσα στο Άγιον Όρος.
Μια μέρα αποφάσισε με δύο παλληκάρια του να ληστέψει ένα απο τα Κελλιά, που βρίσκεται σε κάπως μακρινή απόσταση απο τις Καρυές και είναι μεμονωμένο από τα άλλα γύρω Κελλιά. Το Κελλί αυτό ανήκει σαν εξάρτημα στην Ιερά Μονή του Παντοκράτορος κι έχει εκκλησία επ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου του «Φανερωμένου», είναι πολύ παλιό και μου διηγήθηκαν ο σεβαστός Γέροντας μου Ιωακείμ Μοναχός και τελευταία με βεβαίωσαν και η συνοδεία των αδελφών Δανιηλαίων – που κι αυτοί είχαν ακούσει την υπόθεση αυτή από τους Γεροντάδες τους κι εκείνοι από τον παπού τους, Γέροντα Δανιήλ τον πρώτον – οτι πριν από 200 χρόνια πήγε ο ληστής αυτός να ληστέψει το Κελλί αυτό που είχε φήμη πως ήταν ένα απο τα πιο πλούσια Κελλιά των Καρυών.
Όπως είναι γνωστό στα χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, όλα τα βουνά της Πατρίδος μας ήταν γεμάτα από ληστές και ληστοσυμμορίες.
Οι ληστές αυτοί κατασκόπευσαν και έμαθαν πως στο Κελλί αυτό μένουν δύο Γεροντάκια αδύνατα και έχουν χρήμα πολύ. Τούτο παρακίνησε τους ληστές να κάνουν την επιχείρηση της ληστείας τους.
Τα μεσάνυχτα πήγαν στο Κελλί αυτό, χτύπησαν την πόρτα. Μια φωνή ακούστηκε απο μέσα να ρωτά ποιός είναι που κτυπά την πόρτα; Και τί θέλει τέτοια ώρα; Οι ληστές δεν μίλησαν παρά επέμεναν να χτυπούν την πόρτα και προστακτικά ο αρχηγός τους Σταμάτης είπε: «Ανοίχτε μας, είμαστε ξένοι και θέλουμε να φιλοξενηθούμε».
Ένα παλληκάρι τους άνοιξε την πόρτα και τους ρώτησε: «Τί θέλετε τέτοια ώρα; Γιατί ήρθατε εδώ;»
Αυτοί όπως ήταν αρματωμένοι, είπαν: «Θέλουμε τον Γέροντα, είναι ανάγκη.»
Παραξενεύτηκαν όμως που είδαν πως στο Κελλί αυτό υπάρχει και νέος, διότι αυτοί γνώριζαν πως μόνο δύο γέροι άρρωστοι μένουν εκεί, ο νέος που βρέθηκε; Το παλληκάρι τους οδήγησε στον Ξενώνα, το λεγόμενο «Αρχονταρίκι» και τους είπε: «Καθήστε εκεί ώσπου να φωνάξω το Γέροντα».
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΙ
Οι ληστές κάθησαν και περίμεναν για να ‘ρθει ο Γέροντας. Πέρασε μια ώρα, πέρασαν δυό, μα ο Γέροντας δε φαινόταν να ‘ρθει, ούτε άλλος κανείς, αλλά βασίλευε απόλυτη σιγή και ησυχία σ’όλο το σπίτι. Τότε οι ληστές χάσαν την υπομονή τους και δοκίμασαν να σηκωθούν, για να ληστέψουν όπως αρχικά είχαν αποφασίσει και να πάρουν ο, τι πολύτιμο υπήρχε από χρήμα μέχρι κανδήλια, ασημικά και ο,τι άλλο θα ‘βρισκαν, αλλά δεν μπορούσαν να κουνηθούν ούτε δεξιά, ούτε αριστερά ουτε χέρια, ούτε πόδια μπορούσαν να κουνήσουν και σαν να ήταν δεμένοι χειροπόδαρα, δεν μπορούσαν καθόλου να σαλέψουν από τη θέση τους.
Άρχισαν τότε να φωνάζουν και να ζητούν βοήθεια οι πάνοπλοι ληστές από τους αδύνατους και άρρωστους Γεροντάδες. Από τις φωνές τους ξύπνησαν τα Γεροντάκια, πετάχτηκαν τρομαγμένα από τον ύπνο, έτρεξαν ‘κει που ακούγονταν οι φωνές – στο Αρχονταρίκι – και τι να ιδούν! Οι ληστές φαίνονταν μεν ελεύθεροι, αλλά δεν μπορούσαν να κινηθούν από τις θέσεις τους. Οι Γέροντες τους ρώτησαν:
«Ποιοι είσθε σεις; Τί θέλετε εδω; Πώς ήρθατε, πώς μπήκατε μέσα στο σπίτι μας; Ποιος σας άνοιξε την πόρτα και σας έβαλε μέσα;»
Οι ληστές στην αρχή φώναζαν, απειλούσαν κι έλεγαν:
«θα σας σφάξουμε σαν τα κατσίκια, μας κάματε μαγεία για να μη μπορούμε να κουνηθούμε, λύστε μας αν θέλετε το καλό σας, γιατί μας δέσατε; Εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι, δεν ήρθαμε να σας κάνουμε κακό».
Τέλος, αφού κατάλαβαν πως ήταν πιο αδύνατοι από τα Γεροντάκια και δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, άρχισαν με κλάμματα να παρακαλούν για να τους λύσουν.
Οι Γέροντες πάλι, με ήρεμο και ταπεινό τρόπο, τους ρώτησαν:
«Πώς βρεθήκατε, αδελφοί, μέσα στο σπίτι μας; Ποιός σας άνοιξε και τί θέλετε απο εμάς;»
Οι ληστές απάντησαν κλαίγοντας, για το κακό που τους βρήκε και είπαν με παρακλητικό τώρα τρόπο:
«Γεροντάδες, ένα παλληκάρι μας άνοιξε την πόρτα, μας έβαλε εδώ να καθήσουμε και μας είπε να περιμένουμε ώσπου να ‘ρθειτε και σεις».
Οι Γέροντες κατάλαβαν πως κάποιο θαύμα πρέπει να έγινε, τρέξανε στην εκκλησία, πήραν την εικόνα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και την έδειξαν στους ληστές. Έντρομοι τότε εκείνοι, άμα είδαν την εικόνα, με ένα στόμα είπαν:
«Ναι, αυτός είναι που μας άνοιξε» κι αμέσβς μετανοιωμένοι αναπήδησαν από τις θέσεις τους, έπεσαν και προσκύνησαν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και με χαρά αναφώνησαν οτι αυτός είναι που μας φανερώθηκε και τώρα μας λευτέρωσε από τα αόρατα δεσμά μας. Μετανόησαν για τις πράξεις τους, έκαμαν πολλά δώρα και εικόνα στο Κελλί αυτό, του Αγίου Γεωργίου και από τότε πήρε το όνομα «Άγιος Γεώργιος ο Φανερωμένος».
Ο ληστής αυτός μετά από το μεγάλο αυτό θαύμα, που του συνέβη, και όπως με βεβαίωσε η Συνοδεία των Δανιηλαίων, μετανοιωμένος άφησε το «επάγγελμα» του ληστή και πήγε στα Καρούλια. Εκεί έκτισε μικρή ασκητική Καλύβα και εκκλησάκι επ’ονόματι του Αγίου Γεωργίου. Έγινε Μοναχός με το όνομα Σταμάτης. Λέγουν οτι αυτός είναι ο πρώτος που κατοίκησε στα Καρούλια. Βρήκε τη γαλήνη στην έρημο αυτή, βρήκε την ειρήνη της ψυχής του και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του με ειλικρινή μετάνοια και συντριβή, εξομολογούμενος κάθε ημέρα τα αμαρτήματα του. Προχώρησε στην πνευματική ζωή τόσο που –καθώς έγραφε στον Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη – ο Λαυριώτης Μοναχός και μετέπειτα Μητροπολίτης Κορυτσάς και καθηγητής του Παν/μιου Αθηνών. Ευλόγιος Κουρίλας, βρήκε στα πρακτικά της Μεγίστης Λαύρας να γράφουν πως ο «Γέρων Σταμάτης», πρώην ληστής, στα Καρούλια, είχε τέλος οσιακό και ήταν άγιος Μοναχός.

(Ο Άγιος Γεώργιος ο Φανερωμένος & τα Αγιασμένα Γεροντάκια του – Έκδοση Ιερού Παντοκρατορινού Κελλίου Αγίου Γεωργίου Φανερωμένου – Άγιον Όρος 2007)
Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Παιδάκι από τη Συρία μπερδεύει την κάμερα με όπλο και... παραδίνεται

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν - Όσιος Πορφύριος



Αντί άλλης Πασχάλιας ευχής, θα σας μεταφέρω τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του μακαριστού γέροντα Πορφυρίου, όπως τα έζησα μια Τρίτη Διακαινησίμου στο κελλάκι του. Πήγα να τον δω σαν γιατρός. Μετά την καρδιολογική εξέταση και το συνηθισμένο καρδιογράφημα με παρεκάλεσε να μη φύγω. 

Κάθησα στο σκαμνάκι κοντά στο κρεβάτι του. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό του.

Με ρώτησε:
– Ξέρεις το τροπάριο που λέει: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν… »;
– Ναι γέροντα, το ξέρω.
– Πες το.
Άρχισα γρήγορα - γρήγορα. «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν, καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον, τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων, Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον».
– Το κατάλαβες;
– Ασφαλώς το κατάλαβα. Νόμισα πως με ρωτάει για τη ερμηνεία του.
Έκανε μια απότομη κίνηση του χεριού του και μου είπε:
– Τίποτε δεν κατάλαβες, βρε Γιωργάκη! Εσύ το είπες σαν βιαστικός ψάλτης…Άκου τι φοβερά πράγματα λέει αυτό το τροπάριο: Ο Χριστός με την Ανάστασή Του δεν μας πέρασε απέναντι από ένα ποτάμι, από ένα ρήγμα γης, από μια διώρυγα, από μια λίμνη ή από την Ερυθρά θάλασσα. Μας πέρασε απέναντι από ένα χάος, από μια άβυσσο, που ήταν αδύνατο να την περάσει ο άνθρωπος μόνος. Αιώνες περίμενε αυτό το πέρασμα, αυτό το Πάσχα. Ο Χριστός μας πέρασε από το θάνατο στη ζωή. Γι’ αυτό σήμερα «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου τήν καθαίρεσιν». Χάθηκε ο θάνατος. Το κατάλαβες; Σήμερα γιορτάζουμε την «απαρχή» της «άλλης βιωτής, της αιωνίου» ζωής κοντά Του.Μίλαγε με ενθουσιασμό και βεβαιότητα. Συγκινήθηκε. Σιώπησε για λίγο και συνέχισε πιο δυνατά:
– Τώρα δεν υπάρχει χάος, θάνατος, νέκρωση, Άδης. Τώρα όλα χαρά, χάρις στην Ανάσταση του Χριστού μας. Αναστήθηκε μαζί Του η ανθρώπινη φύση. Τώρα μπορούμε κι εμείς να αναστηθούμε, να ζήσουμε αιώνια κοντά Του…Τί ευτυχία η ανάσταση! «Καί σκιρτώντες υμνούμεν τόν αίτιον». Έχεις δει τα κατσικάκια τώρα την άνοιξη να χοροπηδούν πάνω στο γρασίδι. Να τρώνε λίγο από τη μάνα τους και να χοροπηδούν ξανά; Αυτό είναι το σκίρτημα, το χοροπήδημα. Έτσι έπρεπε κι εμείς να χοροπηδούμε από χαρά ανείπωτη για την Ανάσταση του Κυρίου μας και τη δική μας.
Διέκοψε πάλι το λόγο του. Ανέπνεα μια ευφρόσυνη ατμόσφαιρα.
– Μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή; συνέχισε. Σε κάθε θλίψη σου, σε κάθε αποτυχία σου να συγκεντρώνεσαι μισό λεπτό στον εαυτό σου και να λες αργά-αργά αυτό το τροπάριο. Θα βλέπεις ότι το μεγαλύτερο πράγμα στη ζωή σου- και στη ζωή του κόσμου όλου- έγινε. Η Ανάσταση του Χριστού, η σωτηρία μας. Και θα συνειδητοποιείς ότι η αναποδιά που σου συμβαίνει είναι πολύ μικρή για να χαλάσει τη διάθεσή σου. Μου έσφιξε το χέρι λέγοντας:
– Σου εύχομαι να σκιρτάς από χαρά, κοιτάζοντας πίσω σου το χάος από το οποίο σε πέρασε ο Αναστάς Κύριος, « ο μόνος ευλογητός των πατέρων»…Ψάλλε τώρα και το «Χριστός Ανέστη». 
Υστερόγραφο δικό μου «Αληθώς Ανέστη» ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Ε.Φ: Ε.Μ

ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


«Τί είναι αυτό, αδελφοί αγαπητοί και φιλέορτοι και φιλόχριστοι; Τί είναι αυτή η μεγάλη λαμπροφορία; Τί είναι αυτή η τόση φωταγωγία και χαρά; Τί είναι αυτό που έκανε την Εκκλησία να στράφτει τόσο πολύ; Τί είναι αυτό που λάμπρυνε την οικουμένη; Τί είναι αυτό που έκανε να δημιουργηθεί τόσο μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση;
Χθες ήμασταν σε λύπη και σήμερα σε χαρά. Χθες σε κατήφεια και σήμερα σε ευθυμία. Χθες σε θρήνους και σήμερα σε αλαλαγμούς.
Ρωτάς ποια είναι η αιτία αυτών και τι είναι εκείνο που προκάλεσε αυτή την τόσο μεγάλη χαρά και λαμπρότητα; Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και όλος ο κόσμος γέμισε από αγαλλίαση. Κατάργησε με το ζωοποιό του θάνατο το θάνατο και όλοι όσοι βρίσκονταν στον Άδη ελευθερώθηκαν απ’ τα δεσμά του. Άνοιξε τον Παράδεισο και τον έκανε προσιτό σε όλους.
Πόσο, αλήθεια, μεγάλο βάθος, που δεν μπορεί να κατανοηθεί! Πόσο μεγάλο ύψος, που δεν μπορεί να μετρηθεί! Πόσο φρικτό μυστήριο, που υπερβαίνει τη δύναμη του νου! Υμνούν οι άγγελοι, επειδή ευφραίνονται για τη σωτηρία μας. Χαίρονται οι προφήτες βλέποντας να εκπληρώνονται οι προφητείες τους. Όλη η κτίση εορτάζει μαζί μας γιατί ξημέρωσε γι’ αυτήν ημέρα σωτήρια, έλαμψε πάλι ο ήλιος της δικαιοσύνης».
Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης(Ε.Π.Ε. Φιλοκαλία, τόμος 18ος)
«Είναι ημέρα της Αναστάσεως σήμερα και το ξεκίνημα είναι ευνοϊκό . ας καμαρώνουμε για το πανηγύρι και ας αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον. Ας προσφωνήσουμε « αδερφοί», ακόμη κι εκείνους που μας μισούν και, πολύ περισσότερο, εκείνους που από αγάπη έχουν κάμει ή έχουν πάθει κάτι. Ας δώσουμε συγχώρεση για όλα προς χάρη της Αναστάσεως. Ας δώσουμε συγχώρεση ο ένας στον άλλο...
Χτες σταυρωνόμουν μαζί με τον Χριστό, σήμερα δοξάζομαι μαζί Του. Χτες γινόμουν νεκρός μαζί Του, σήμερα γίνομαι ζωντανός μαζί Του. Χτες θαβόμουν μαζί Του, σήμερα ανασταίνομαι μαζί Του...
Ας γίνουμε όπως ο Χριστός, γιατί και ο Χριστός έγινε όπως εμείς. Ας γίνουμε θεοί γι’ Αυτόν, επειδή κι Εκείνος έγινε άνθρωπος για χάρη μας.
Δέχτηκε το χειρότερο, για να δώσει το καλύτερο. Έγινε φτωχός, για να γίνουμε εμείς πλούσιοι με τη δική Του φτώχεια. Έλαβε μορφή δούλου, για να πάρουμε εμείς από Αυτόν την ελευθερία. Κατέβηκε στη γη, για να υψωθούμε στον ουρανό. Δοκιμάστηκε από πειρασμούς, για να νικήσουμε. Ατιμάστηκε για να μας δοξάσει . πέθανε για να μας σώσει , ανέβηκε στους ουρανούς για να τραβήξει κοντά Του εμάς που βρισκόμαστε ριγμένοι κάτω με την πτώση στην αμαρτία». Απόσπασμα από τον 1ο λόγο του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου στο άγιο Πάσχα
«Αλλά θα ρωτήσει κάποιος: πως ανασταίνονται οι νεκροί; Ω, τι απιστία! Ω, τι ανοησία! Αυτός που μετέτρεψε με μόνη την θέλησή του το χώμα σε σώμα, δε θα αναστήσει πολύ ευκολότερα, μόνο με τη θέλησή Του, αυτό που δημιουργήθηκε και έπαθε αποσύνθεση; Λοιπόν να θεωρήσεις ότι τα σπέρματα θάβονται μέσα στα αυλάκια του χωραφιού, ως μέσα στους τάφους. Ποιός είναι αυτός που έβαλε μέσα σ’ αυτά ρίζες, καλάμια και φύλλα και στάχυα; Δεν είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος; Δεν τα έβαλε η προσταγή αυτού που τα κατασκεύασε όλα; Πίστευε, λοιπόν, ότι έτσι θα γίνει και η ανάσταση των νεκρών με τη θεία θέληση και το θείο νεύμα διότι η δύναμη συνεργεί με τη βούληση». Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός 
Μόνον στην ανάσταση του Χριστού λαμβάνουν την πλήρη εξήγησή τους όλα τα θαύματα του Χριστού, όλες οι αλήθειές Του, όλα τα λόγιά Του, όλα τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης…

Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Αχρίδος ο Βελιμίροβιτς
E.Φ:Ε.Μ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός
τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,
Στὸ πλαίσιο τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν ποὺ τελοῦνται στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἔχομε ὁρίσει ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ τελῆται ἡ Ἱερὰ Ἀγρυπνία καθ’ ἑκάστην Παρασκευὴ στὸν Παλαιὸ Ἱερό Ναὸ τοῦ Ἁγίου καὶ ἐπὶ τοῦ τάφου του, στὴν ὁποία συμμετέχει πλῆθος εὐσεβῶν Χριστιανῶν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καθ’ ἑκάστην Τρίτη νὰ τελοῦνται οἱ Χαιρετισμοὶ ἐνώπιόν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Πρωτοκλήτου, στὸν Νέο Ἱερὸ Ναὸ. Ἡ συμμετοχὴ τοῦ Λαοῦ καὶ στὴν δεύτερη αὐτή Ἱερὰ Ἀκολουθία, ἦτο συγκινητική.
Πρὸς τοῦτο, χάριτι Θεοῦ καὶ διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστόλου μας, θὰ συνεχισθῇ κάθε Τρίτη ἀπόγευμα ἡ Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν πρὸς τὸν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, μετὰ τὸν Ἑσπερινὸ ποὺ θὰ τελοῦμε, ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ Του καὶ ὥρα 7μ.μ.
Σᾶς προσκαλοῦμε καὶ στὴν ἱερὰ αὐτὴ Ἀκολουθία, ἡ ὁποία γίνεται πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου καὶ πρὸς πνευματική μας ἐνίσχυση παρὰ Κυρίου διὰ πρεσβειῶν τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων.


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ.

Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ.
Xιλιάδες Πατρινῶν καί ἄλλων ἐπισκεπτῶν ἀπό ἄλλα μέρη, συμμετεῖχαν στόν Ἑσπερινό της Ἀγάπης πού τελέστηκε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Πολιούχου Πατρῶν Ἁγίου Ἀνδρέου, χοροσταντούντων: τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ.Χρυσοστόμου καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου.
Στόν Ἑσπερινό συμμετεῖχαν σχεδόν ὅλοι οἱ Ἱερεῖς καί Διάκονοι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Μετά τόν Ἑσπερινό ὁ Σεβασμιώτατος, προσέφερε στόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό, πού μετέβησαν στό Ἐπισκοπεῖο συνοδεύοντας τήν Ἱερά Λιτανεία τῆς Ἀναστάσεως, τό παραδοσιακό αὐγό καί τό κουλούρι.
Σέ ὃλους εὐχήθηκε Χρόνια Πολλά, ἀναστάσιμα καί πανευφρόσυνα.

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2015

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός
τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,
Μέσα σέ ἕνα κόσμο ἀλλοτριωμένο ἀπό τήν φθορά καί τήν ἁμαρτία, γεμάτο πόνο ἀπό τήν ἀποστασία, πληγές ἀπό τήν ἀποτυχία, ἀνυποψίαστο ἐν πολλοῖς γιά τήν αἰωνιότητα καί τήν ἀθανασία, "τολμάει" ὁ Θεός νά κάνῃ καί πάλι τήν ὑπέρβαση, ταπεινούμενος ἀνερχόμενος στό Σταυρό καί κατερχόμενος μέχρις Ἅδου ταμείων, γιά νά δώσῃ τήν δυνατότητα νά λυτρωθοῦν οἱ ἄνθρωποι καί νά ἀνακαινισθῇ ἡ κτίση ὁλόκληρη.
Ἐμφανίζεται ἐνώπιόν μας, ὅπως στούς Μαθητάς Του, δεικνύοντας τούς τύπους τῶν ἥλων καί μᾶς καλεῖ ὄχι ἁπλῶς νά πληροφορηθοῦμε, ἀλλά νά διαπιστώσωμε, ὅτι εἶναι ὁ Κύριός μας καί ὁ Θεός μας. Βεβαιωνόμεθα ὅτι εἶναι ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὅτι εἶναι τό Φῶς, ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ζωή. Ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι ὁ φυσικός χῶρος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ οἰκία τοῦ Πατρός του, ὁ Οὐρανός δηλαδή, τόν ὁποῖον παροντοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία οὖσα φωτοφόρο παλάτιο, παστάδα χαρᾶς καί εὐφροσύνης, χῶρος κοινωνίας μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο γιατί ὅλα ἐντός αὐτῆς, τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή, νοηματοδοτοῦνται ἀπό τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως.
Μύρια στόματα σήμερα μαζί τούς Ἀγγέλους, τά ἐπίγεια μαζί μέ τά οὐράνια, ψάλλουν ἐν χαρᾷ. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός,
οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
Σήμερα ζοῦμε τό πασχαλινό πανηγύρι. Γιορτάζομε τό πέρασμά μας ἀπό τήν φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τά πρόσκαιρα στά αἰώνια.
Ποιός θέλει, ἀδελφοί μου, νά ζῇ στό σκοτάδι; Οὐδείς. Ἄν τό αἰσθητό σκοτάδι εἶναι τόσο φοβερό, πόσο μᾶλλον τό πνευματικό. Ἄν ἡ σωματική φθορά καί ὁ θάνατος εἶναι ὀδύνη, πόσο μᾶλλον ἡ ψυχική φθορά καί καταστροφή.
Εἶναι ὡραία ἡ ζωή, γιατί εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἡ αἰώνια ζωή εἶναι τό μεγαλύτερο δῶρο, τό ὁποῖο μᾶς ἔδωσε ὁ Δημιουργός μας, ὡς δυνατότητα ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, ὥστε νά ἀτενίζωμε αἰώνια τό ἐκπάγλου ὡραιότητος πρόσωπό Του.
Ὁ Παῦλος Εὐδοκίμωφ (Ρῶσος Θεολόγος καί Φιλόσοφος) γράφει γιά τήν ἀπερίγραπτη μοναξιά τοῦ ἀνθρώπου μακριά ἀπό τόν Ἀναστάντα Κύριο καί γιά τήν φοβερή φυλακή τοῦ Ἅδη.
"Θά μπορούσαμε νά παραστήσωμε τόν Ἅδη σάν ἕνα κλουβί κατασκευασμένο ἀπό καθρέπτες· μέσα ἐκεῖ δέν μπορεῖ κανείς νά ἰδῇ παρά τό δικό του πρόσωπο, πού πολλαπλασιάζεται ἐπ' ἄπειρον καί κανένα ἄλλο βλέμμα δέν ἔρχεται νά τό κοιτάξῃ. Τό νά βλέπῃς μόνο καί μόνο τόν ἑαυτό σου σημαίνει νά χορταίνης ἀπό αὐτόν μέχρι ναυτίας, μέχρι πού νά παθαίνῃς ὀντολογικό λόξυγγα".
Ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ μέσα στό κλῖμα τῆς Ἀναστάσεως, ξεπερνάει τά ἐγωϊστικά του τείχη πού τόν δαιμονοποιοῦν, ἀγαπάει τόν κάθε ἄνθρωπο, ὅποιος καί ἄν εἶναι, βλέπει στόν ἄλλο τήν χαρά του καί ἐπαναλαμβάνει κάθε ἡμέρα, ἀλλά καί κάθε λεπτό τῆς ζωῆς του, "Χριστός Ἀνέστη, χαρά μου".
Ἀδελφοί μου, σήμερα γιορτάζουμε τό Πάσχα μας. Γιορτάζουμε τήν Ἀνάσταση ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον αὐτῆς τῆς χαρᾶς, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν Πατέρων, Θεόν καί Ὑπερένδοξον.
Σήμερα πανηγυρίζομε μαζί μέ τούς υἱούς τῆς Ἀναστάσεως, τούς Ἁγίους δηλαδή, πού εἶναι τώρα καί πάντοτε μαζί μας, μέ πρώτη τήν Παναγία μας, ὡς ἔμπειροι τῆς Ἀναστάσιμης χαρᾶς καί εὐλογίας.
Σήμερα χαιρόμαστε, ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι χριστιανοί μέ τήν ἴδια χαρά πού χάρηκαν καί γιόρτασαν οἱ Πατέρες μας, σ' αὐτό τόν τόπο πού εἶναι "καταδικασμένος" ἀπό τόν Θεό νά μυρίζει Ἀνάσταση καί νά ἐμπνέῃ μέ τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἀναθασίας καί τῆς πνευματικῆς ἐλευθερίας.
Παιδιά μου, ἀγαπητά καί εὐλογημένα, σᾶς εὔχομαι νά ἔχετε γιά πάντα στήν καρδιά σας, τήν Ἀναστάσιμη χαρά. Τά πρόσωπά σας καί τά χείλη σας νά τά γλυκαίνῃ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως καί νά τά καταυγάζῃ τῆς ἀγάπης ἡ δύναμη, πού ξεπερνάει τόν ἑαυτό μας, τό στενό μας περιβάλλον, τά ὁποιαδήποτε τείχη καί ἀγκαλιάζει τούς ἀνθρώπους ὅπου γῆς καί τόν κόσμο ὁλόκληρο.
Ἀδελφοί μου, σήμερα ἀφήνομε πίσω, ὅλες τίς δυσκολίες καί τίς στενοχώριες καί μέ φωτεινά, αἰσιόδοξα τά πρόσωπα καί μέ τήν ἐλπίδα καί βεβαιότητα τῆς νίκης, ἐπαναλαμβάνομε τόν πανευφρόσυνο ὕμνο:
«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ὁ Λυτρωτής, Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα. Πάσχα τῶν πιστῶν, Πάσχα τό πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοίξαν, Πάσχα πάντας Ἁγιάζον πιστούς».

Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί μου καί παιδιά μου! Τά ἔτη σας ἀναστάσιμα, εὐλογημένα καί πολλά.


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2024-2025

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2024-2025
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate