Τρίτη 31 Μαρτίου 2020
ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ; - Αρχιμ. Γερβάσιος Ι. Ραπτόπουλος(β΄ μέρος)
ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ; - Αρχιμ. Γερβάσιος Ι. Ραπτόπουλος (†) (β΄μέρος)
* Γιά να δοκιμαζόμασθε. Λέμε ότι, πιστεύουμε και αγαπούμε τον Θεό. Πώς όμως θα φανεί αυτό; Μόνο μέσα από τις δοκιμασίες. Και μιά από τις δοκιμασίες είναι και η αρρώστια. Όποιος μέσα στην αρρώστια και στον πόνο του δεν γογγύζει και δεν παραπονείται κατά του Θεού, αλλά δέχεται σιωπηλά το σταυρό της δοκιμασίας αυτής, αυτός είναι πραγματικός χριστιανός. Μόνο αυτός. Οι άλλοι που γογγύζουν δεν είναι. Και ας λένε ότι είναι. Όλοι οι Άγιοι πέρασαν δοκιμασίες στη ζωή τους. Πολλές δοκιμασίες. «Ώσπερ δοκιμάζεται εν καμίνω άργυρος και χρυσός, ούτως εκλεκταί καρδίαι παρά Κυρίω» (Παρ. 17,3). Ποιό πρώτο και ποιό δεύτερο παράδειγμα να αναφέρουμε; Είναι τόσα πολλά. Όλοι οι Άγιοι και μάρτυρες. Μιά ψυχή, λεπρή στο σώμα, μέχρι την τελευταία στιγμή έλεγε: «Πεφιλημένε μου Εσταυρωμένε, γιά την αγάπη Σου υποφέρω και θα τα υποφέρω όλα». Κι άλλοτε, έκανε τραγούδι τον πόνο και τραγουδούσε: «Ω πόνε, πόσο είσαι γλυκύς, όταν ο Ιησούς, μας αφήνει, μέσα από σένα, να αισθανθούμε την παρουσία Του!».
* Γιά να γινόμασθε συμπονετικοί. Η αρρώστια, ο πόνος, τις περισσότερες φορές, μαλακώνει και την πιό σκληρή καρδιά. Άνθρωποι που πρώτα περνούσαν αδιάφοροι μπροστά από πονεμένους συνανθρώπους τους, ύστερα από κάποια τους αρρώστια άλλαξαν διαγωγή. Έγιναν καλοί Σαμαρείτες και σκύβουν πάνω τους με συμπόνια, όπως και εκείνος, ο καλός Σαμαρείτης της παραβολής στον πληγωμένο οδοιπόρο. Ο άρρωστος, μετά τη θεραπεία του, συνήθως, γίνεται συμπονετικός άνθρωπος. Κι αυτός είναι εκείνος που πιό πολύ σκέπτεται και επισκέπτεται τους αρρώστους. Αυτός που αρρώστησε και πόνεσε.
* Γιά να σκεπτόμασθε τον ουρανό. Εδώ στη γη είμαστε «ξένοι και παρεπίδημοι». Αυτό λέει ο Θεός δια του Απ. Πέτρου. Εδώ δεν έχουμε «μένουσαν πόλιν», όπως λέγει και ο Απ. Παύλος. Η πατρίδα μας η αιώνια είναι ο Ουρανός. «Το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει». Τα συμφέροντά μας είναι στον Ουρανό. Συμπέρασμα: Λιγότερα ακίνητα στη γη. Λιγότερα λεφτά στις Τράπεζες. Τα περισσότερα σε έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και ιεραποστολής. Με τον τρόπο αυτό, μαζί με τη μετάνοια, λύνουμε τα μεταφυσικά μας προβλήματα.
Αδελφή ψυχή, γι' αυτό αρρωσταίνουμε. Γιά τους λόγους που είπαμε. Σκέψου πάνω στους λόγους αυτούς και βγάλε τα ανάλογα συμπεράσματα. Συμπεράσματα, που εύχομαι να σε οδηγήσουν στο Σωτήρα μας Χριστό.
* Γιά να γινόμασθε συμπονετικοί. Η αρρώστια, ο πόνος, τις περισσότερες φορές, μαλακώνει και την πιό σκληρή καρδιά. Άνθρωποι που πρώτα περνούσαν αδιάφοροι μπροστά από πονεμένους συνανθρώπους τους, ύστερα από κάποια τους αρρώστια άλλαξαν διαγωγή. Έγιναν καλοί Σαμαρείτες και σκύβουν πάνω τους με συμπόνια, όπως και εκείνος, ο καλός Σαμαρείτης της παραβολής στον πληγωμένο οδοιπόρο. Ο άρρωστος, μετά τη θεραπεία του, συνήθως, γίνεται συμπονετικός άνθρωπος. Κι αυτός είναι εκείνος που πιό πολύ σκέπτεται και επισκέπτεται τους αρρώστους. Αυτός που αρρώστησε και πόνεσε.
* Γιά να σκεπτόμασθε τον ουρανό. Εδώ στη γη είμαστε «ξένοι και παρεπίδημοι». Αυτό λέει ο Θεός δια του Απ. Πέτρου. Εδώ δεν έχουμε «μένουσαν πόλιν», όπως λέγει και ο Απ. Παύλος. Η πατρίδα μας η αιώνια είναι ο Ουρανός. «Το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει». Τα συμφέροντά μας είναι στον Ουρανό. Συμπέρασμα: Λιγότερα ακίνητα στη γη. Λιγότερα λεφτά στις Τράπεζες. Τα περισσότερα σε έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και ιεραποστολής. Με τον τρόπο αυτό, μαζί με τη μετάνοια, λύνουμε τα μεταφυσικά μας προβλήματα.
Αδελφή ψυχή, γι' αυτό αρρωσταίνουμε. Γιά τους λόγους που είπαμε. Σκέψου πάνω στους λόγους αυτούς και βγάλε τα ανάλογα συμπεράσματα. Συμπεράσματα, που εύχομαι να σε οδηγήσουν στο Σωτήρα μας Χριστό.
Πηγή: ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ - Αρ.Φύλ.29 Συντάκτης: + Αρχιμ. Γερβάσιος Ι. Ραπτόπουλος.
ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ; - Αρχιμ. Γερβάσιος Ι. Ραπτόπουλος
ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ; - Αρχιμ. Γερβάσιος Ι. Ραπτόπουλος (†) (α΄μέρος)
«Ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου τὸν Θεὸν ἐξεζήτησα» (Ψαλμ. 76,3) Επίκαιρο το θέμα της αρρώστιας. Πάντοτε επίκαιρο. Επίκαιρο, γιατί πάντοτε υπάρχουν άρρωστοι. Άρρωστοι στα σπίτια. Άρρωστοι στις Κλινικές. Άρρωστοι στα Νοσοκομεία. Και όχι μόνο φτωχοί, αλλά και πλούσιοι. Όχι μόνο μεγάλοι, αλλά και μικροί. Όχι μόνο ολιγογράμματοι και αγράμματοι, αλλά και μορφωμένοι. Από όλες τις τάξεις. Όλοι αρρωσταίνουν. Όλοι. Όλος ο κόσμος. Γιατί όμως; Μεγάλο το θέμα. Αλλά λακωνικά θα γράψουμε. Με λίγα λόγια και όσο μπορούμε απλά και καταληπτά. Γιατί, λοιπόν, αρρωσταίνουμε;
* Επειδή αμαρτάνουμε. Αυτό λέει η Αγία Γραφή. Λέει: «Ο αμαρτάνων έναντι του ποιήσαντος αυτόν εμπέσοι εις χείρας ιατρού» (Σοφ. Σειράχ 38;15). Όποιος αμαρτάνει θα αρρωστήσει και θα πέσει στα χέρια των γιατρών. Πολλές είναι οι αρρώστιες που προέρχονται από τις αμαρτίες. Πολλές. Όχι όλες. Αυτό παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος. Γράφει: «Πάντα τα νοσήματα εξ αμαρτημάτων; Ου πάντα μεν, αλλά τα πλείονα». Στην περίπτωση αυτή το φάρμακο το ξέρουμε. Το είπε ο Κύριος στον παραλυτικό της Βηθεσδά. Θυμηθείτε Τα λόγια του: «Ιδε υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε, ίνα μή χείρόν τι σοί γένηται» (Ιωάν. ε,14). Άρρωστοι που γίνατε καλά, μη ξανααμαρτάνετε, γιά να μη σας συμβούν χειρότερα. Σας το λέει ο Χριστός. Ακούστε τη Φωνή Του.
* Γιά να θυμόμασθε το Θεό. Κάποιος πήγε να επισκεφθή έναν άρρωστο. Ο επισκέπτης εξέφρασε όλη του τη συμπάθεια και τη λύπη γιά την αρρώστια του. Αλλά ο άρρωστος του είπε κάτι που του έκανε εντύπωση και που το θυμόταν σε όλη του τη ζωή: «Ξέρεις γιατί ο Θεός μας αφήνει, πολλές φορές, να πέσουμε με την πλάτη στο κρεββάτι; Γιά να κοιτάξουμε λίγο και προς τα άνω!...». Έτσι είναι. Στην ανάγκη, στην αρρώστια, θυμόμασθε τον Θεό. Ο Δαβίδ έλεγε συχνά: «Εν ήμερα θλίψεώς μου τον Θεόν εξεζήτησα» (Ψαλμ. 76,3). Στη θλίψη μου θυμήθηκα και ζήτησα τον Θεό.
* Γιά να μετανοούμε. Η θύμηση του Θεού συντελεί, σχεδόν πάντοτε, στη μετάνοια. Οι περισσότεροι άρρωστοι, μαζί με τη θεραπεία τους, μετανοούν γιά τις αμαρτίες τους και γίνονται άλλοι άνθρωποι. Καλλίτεροι. Ένας νέος, από το Νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόταν, έγραψε: «Εδώ, ανάμεσα στα πονεμένα πρόσωπα των συνανθρώπων μου, την πρώτη ημέρα κατάλαβα τη ματαιότητα του πλούτου. Τη δεύτερη η καρδιά μου μαλάκωσε και απαλλάχτηκα από το σκληρό εγωισμό. Την τρίτη έκλαψα. Την τέταρτη μετάνιωσα. Σήμερα προσευχήθηκα θερμά»!! Μιά γυναίκα ωμολόγησε το εξής: «Στον καιρό της αρρώστιας μου, ξαπλωμένη στο κρεββάτι του πόνου, διάβασα πρώτη φορά το Ευαγγέλιο... Ζούσα στο σκοτάδι κι είδα το φως. Τα θέλγητρα που απόλαυσα ως τώρα, είναι μηδέν μπροστά στις χαρές της καθαρής ζωής». Κι ένας εργάτης, μακριά από το σπίτι του, ύστερα από μιά αρρώστια, έγραψε στο γράμμα που έστειλε στη γυναίκα του και στα παιδιά του: «Γυναίκα μου και παιδιά μου, με την αρρώστια έκοψα τα βαρειά ελαττώματά μου, δεν πίνω πιά κρασί και δεν βλασφημώ, μα ούτε γυρίζω αργά τις νύχτες. Σας αγαπώ και σας σκέπτομαι κάθε στιγμή. Παρακαλείτε το Θεό να σωθώ και να γυρίσω πάλι κοντά σας». Ας το ξαναπούμε: Οι αρρώστιες φέρνουν τον άρρωστο, τις περισσότερες φορές, κοντά στο Θεό.
* Γιά να ταπεινωνόμασθε. Ο Θεός μας θέλει ταπεινούς. «Μισητή έναντι Κυρίου υπερηφανεία» (Σοφ. Σειρ. 10,7). Και «δύναται ταπεινώσαι τους πορευομένους εν υπερηφανεία» (Δαν. 4,34). Μπορεί να ταπεινώσει όλους τους υπερήφανους. Και μπορεί να το κάνει αυτό με πολλούς τρόπους. Ένας τρόπος είναι και η αρρώστια. Ο ίδιος ο Απ. Παύλος, κάνοντας λόγο γιά κάποια αρρώστια που την ονομάζει «σκόλοπα» και που δεν μπορούν να την προσδιορίσουν οι ερμηνευτές, ομολογεί ότι αυτόν το «σκόλοπα» τον έδωσε ο Κύριος, γιά να μη υπερηφανεύεται. Γράφει: «Εδόθη μοι σκόλωψ τη σαρκί... ίνα μη υπεραίρωμαι» (Β' Κορ. ιβ, 7). Κάτω από τα χτυπήματα της αρρώστιας όλοι σκύβουν το κεφάλι τους και ομολογούν τη μηδαμινότητά τους μπροστά στο Θεό.
* Επειδή αμαρτάνουμε. Αυτό λέει η Αγία Γραφή. Λέει: «Ο αμαρτάνων έναντι του ποιήσαντος αυτόν εμπέσοι εις χείρας ιατρού» (Σοφ. Σειράχ 38;15). Όποιος αμαρτάνει θα αρρωστήσει και θα πέσει στα χέρια των γιατρών. Πολλές είναι οι αρρώστιες που προέρχονται από τις αμαρτίες. Πολλές. Όχι όλες. Αυτό παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος. Γράφει: «Πάντα τα νοσήματα εξ αμαρτημάτων; Ου πάντα μεν, αλλά τα πλείονα». Στην περίπτωση αυτή το φάρμακο το ξέρουμε. Το είπε ο Κύριος στον παραλυτικό της Βηθεσδά. Θυμηθείτε Τα λόγια του: «Ιδε υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε, ίνα μή χείρόν τι σοί γένηται» (Ιωάν. ε,14). Άρρωστοι που γίνατε καλά, μη ξανααμαρτάνετε, γιά να μη σας συμβούν χειρότερα. Σας το λέει ο Χριστός. Ακούστε τη Φωνή Του.
* Γιά να θυμόμασθε το Θεό. Κάποιος πήγε να επισκεφθή έναν άρρωστο. Ο επισκέπτης εξέφρασε όλη του τη συμπάθεια και τη λύπη γιά την αρρώστια του. Αλλά ο άρρωστος του είπε κάτι που του έκανε εντύπωση και που το θυμόταν σε όλη του τη ζωή: «Ξέρεις γιατί ο Θεός μας αφήνει, πολλές φορές, να πέσουμε με την πλάτη στο κρεββάτι; Γιά να κοιτάξουμε λίγο και προς τα άνω!...». Έτσι είναι. Στην ανάγκη, στην αρρώστια, θυμόμασθε τον Θεό. Ο Δαβίδ έλεγε συχνά: «Εν ήμερα θλίψεώς μου τον Θεόν εξεζήτησα» (Ψαλμ. 76,3). Στη θλίψη μου θυμήθηκα και ζήτησα τον Θεό.
* Γιά να μετανοούμε. Η θύμηση του Θεού συντελεί, σχεδόν πάντοτε, στη μετάνοια. Οι περισσότεροι άρρωστοι, μαζί με τη θεραπεία τους, μετανοούν γιά τις αμαρτίες τους και γίνονται άλλοι άνθρωποι. Καλλίτεροι. Ένας νέος, από το Νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόταν, έγραψε: «Εδώ, ανάμεσα στα πονεμένα πρόσωπα των συνανθρώπων μου, την πρώτη ημέρα κατάλαβα τη ματαιότητα του πλούτου. Τη δεύτερη η καρδιά μου μαλάκωσε και απαλλάχτηκα από το σκληρό εγωισμό. Την τρίτη έκλαψα. Την τέταρτη μετάνιωσα. Σήμερα προσευχήθηκα θερμά»!! Μιά γυναίκα ωμολόγησε το εξής: «Στον καιρό της αρρώστιας μου, ξαπλωμένη στο κρεββάτι του πόνου, διάβασα πρώτη φορά το Ευαγγέλιο... Ζούσα στο σκοτάδι κι είδα το φως. Τα θέλγητρα που απόλαυσα ως τώρα, είναι μηδέν μπροστά στις χαρές της καθαρής ζωής». Κι ένας εργάτης, μακριά από το σπίτι του, ύστερα από μιά αρρώστια, έγραψε στο γράμμα που έστειλε στη γυναίκα του και στα παιδιά του: «Γυναίκα μου και παιδιά μου, με την αρρώστια έκοψα τα βαρειά ελαττώματά μου, δεν πίνω πιά κρασί και δεν βλασφημώ, μα ούτε γυρίζω αργά τις νύχτες. Σας αγαπώ και σας σκέπτομαι κάθε στιγμή. Παρακαλείτε το Θεό να σωθώ και να γυρίσω πάλι κοντά σας». Ας το ξαναπούμε: Οι αρρώστιες φέρνουν τον άρρωστο, τις περισσότερες φορές, κοντά στο Θεό.
* Γιά να ταπεινωνόμασθε. Ο Θεός μας θέλει ταπεινούς. «Μισητή έναντι Κυρίου υπερηφανεία» (Σοφ. Σειρ. 10,7). Και «δύναται ταπεινώσαι τους πορευομένους εν υπερηφανεία» (Δαν. 4,34). Μπορεί να ταπεινώσει όλους τους υπερήφανους. Και μπορεί να το κάνει αυτό με πολλούς τρόπους. Ένας τρόπος είναι και η αρρώστια. Ο ίδιος ο Απ. Παύλος, κάνοντας λόγο γιά κάποια αρρώστια που την ονομάζει «σκόλοπα» και που δεν μπορούν να την προσδιορίσουν οι ερμηνευτές, ομολογεί ότι αυτόν το «σκόλοπα» τον έδωσε ο Κύριος, γιά να μη υπερηφανεύεται. Γράφει: «Εδόθη μοι σκόλωψ τη σαρκί... ίνα μη υπεραίρωμαι» (Β' Κορ. ιβ, 7). Κάτω από τα χτυπήματα της αρρώστιας όλοι σκύβουν το κεφάλι τους και ομολογούν τη μηδαμινότητά τους μπροστά στο Θεό.
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020
Ε’ Κατανυκτικός Ἑσπερινός στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν.
Μέ κατάνυξη τελέστηκε τήν Κυριακή 29.3.2020, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν (κεκλεισμένων τῶν θυρῶν) ὡς προβλέπεται ἀπό τά μέτρα, ἓνεκα τῆς λοιμικῆς νόσου, ὁ Ε’ Κατανυκτικός Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στήν «Κλίμακα» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου καί στό πόσο ὠφελοῦνται πνευματικά, τόσον οἱ Μοναχοί , ὃσον καί ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν μελέτη καί τήν ἐφαρμογή τῶν διδαγμάτων του στόν πνευματικό ἀγῶνα καί στήν προσπάθεια νά ἀνέλθωμε στήν πνευματική κλίμακα, ὣστε νά φθάσωμε στόν ἁγιασμό.
Κατέληξε, μέ τήν προτροπή τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου πρός ὃλους, νά ἀγωνιζώμεθα γιά τήν πνευματική μας πρόοδο μέ ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνη πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος «ἀγάπη ἐστί» καί ἐπανέλαβε τούς συγκλονιστικούς λόγους τοῦ Ὁσίου, ὃπως ἀκούονται ἀπό τό δοξαστικό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς του.
«Ἀγαπήσατε τόν Θεόν, μηδέν προτιμήσητε τῆς ἀγάπης αὐτοῦ, ἳνα ὃταν ἒλθῃ ἐν τῇ δόξῃ Αὐτοῦ εὑρήσητε ἀνάπαυσιν μετά πάντων τῶν Ἁγίων».
Δ’ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΑΤΡΩΝ.
Tήν Δ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 29.3.2020, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία (κεκλεισμένων τῶν θυρῶν) στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν καί ἀπευθυνόμενος πρόν τόν εὐσεβῆ Λαό τοῦ Θεοῦ, μέσα ἀπό τόν τηλεοπτικό καί ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Μητροπόλεώς μας ἀναφέρθηκε στόν Ἃγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος καί συγκεκριμένα ἑστίασε σέ τρεῖς λόγους του ἀπό τό βιβλίο του «Κλῖμαξ».
α) Στήν ταπείνωση
β) Στήν προσευχή
γ) Στήν μετάνοια.
Μάλιστα συνεδύασε τήν κάθε ἀρετή καί τά χαρακτηριστικά της μέ τήν δύσκολη κατάσταση πού βιώνει ἡ Πατρίδα μας καί ὁ κόσμος ὃλος, ἐξ’ αἰτίας τῆς λοιμικῆς νόσου πού μαστίζει τήν ἀνθρωπότητα.
Ἡ καθεμιά ἀπό τίς παραπάνω ἀρετές εἶναι τεῖχος πού προστατεύει ἀπό τίς θλίψεις, πέλεκυς πού κτυπᾶ τήν ἀπόγνωση, ἀπόδειξη τῆς ἐλπίδος, διάλυση τῆς λύπης, ἀποκάλυψη τῆς μελλούσης χαρᾶς.
Ὃλα αὐτά, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, εἶναι τά ἐπιστηρικτικά μέσα καί σωτήρια φάρμακα πού χρειαζόμεθα πάντοτε, ἰδιαιτέρως στήν παροῦσα φάση τῆς ζωῆς μας.
Τέλος ἐκάλεσε τόν Λαό τοῦ Θεοῦ νά κάνῃ ὑπομονή ἓως ὃτου παρέλθη ἡ δοκιμασία.
«Δριμύς ὁ χειμών» εἶπε «ἀλλά γλυκύς ὁ Παράδεισος».
Ἂς μείνωμε στό σπίτι μας, εἶναι δεκτή αὐτή ἡ θυσία ἀπό τόν Θεό, παρά νά βγαίνωμε χωρίς λόγο ἀπό τό σπίτι μας.
Ἐπίσης, ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε τά λόγια τοῦ Καθηγητοῦ (Λοιμωξιολόγου τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια) κ. Γώγου, (ὃπως εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητος), ὁ ὁποῖος μεταξύ τῶν ἂλλων, εἶπε:
«...Ὁ τρόπος νά ἀποφύγουμε τόν συγχρωτισμό εἶναι νά μείνωμε στό σπίτι μας, ἀκόμα καί ἓνα μῆνα ἐάν χρειασθῆ, γιά νά μή μποῦμε σέ αὐτήν τήν κόλαση πού ἒχουν μπεῖ οἱ γειτονικές χῶρες...».
Εἲμαστε ἐδῶ ἀδελφοί μου, στίς ἐπάλξεις, λειτουργοῦμε ἐμεῖς προσευχόμεθα γιά σᾶς. Δέν θέλομε νά πάθῃ κάποιος ἀπό τά παιδιά μας κακό. Παρακαλοῦμε τόν Θεό, ὣστε οὐδείς νά ἀσθενήσῃ. Παρακαλοῦμε νά θεραπευθοῦν οἱ ἀσθενεῖς καί νά γυρίσουν γρήγορα στά σπίτια τους.
Ἱκετεύομε νά δίδῃ ὁ Θεός δύναμη στούς Γιατρούς, στό Νοσηλευτικό προσωπικό καί σέ ὃλους τούς ἐργαζομένους, στά Νοσηλευτικά Ἱδρύματα τῆς πόλεώς μας καί τῆς Πατρίδος μας, ἀλλά καί ὃλου τοῦ κόσμου.
Σᾶς ἀγαπᾶμε καί σᾶς ἀφήνωμε στά χέρια τοῦ Θεοῦ, διά τῶν προσευχῶν μας.
α) Στήν ταπείνωση
β) Στήν προσευχή
γ) Στήν μετάνοια.
Μάλιστα συνεδύασε τήν κάθε ἀρετή καί τά χαρακτηριστικά της μέ τήν δύσκολη κατάσταση πού βιώνει ἡ Πατρίδα μας καί ὁ κόσμος ὃλος, ἐξ’ αἰτίας τῆς λοιμικῆς νόσου πού μαστίζει τήν ἀνθρωπότητα.
Ἡ καθεμιά ἀπό τίς παραπάνω ἀρετές εἶναι τεῖχος πού προστατεύει ἀπό τίς θλίψεις, πέλεκυς πού κτυπᾶ τήν ἀπόγνωση, ἀπόδειξη τῆς ἐλπίδος, διάλυση τῆς λύπης, ἀποκάλυψη τῆς μελλούσης χαρᾶς.
Ὃλα αὐτά, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, εἶναι τά ἐπιστηρικτικά μέσα καί σωτήρια φάρμακα πού χρειαζόμεθα πάντοτε, ἰδιαιτέρως στήν παροῦσα φάση τῆς ζωῆς μας.
Τέλος ἐκάλεσε τόν Λαό τοῦ Θεοῦ νά κάνῃ ὑπομονή ἓως ὃτου παρέλθη ἡ δοκιμασία.
«Δριμύς ὁ χειμών» εἶπε «ἀλλά γλυκύς ὁ Παράδεισος».
Ἂς μείνωμε στό σπίτι μας, εἶναι δεκτή αὐτή ἡ θυσία ἀπό τόν Θεό, παρά νά βγαίνωμε χωρίς λόγο ἀπό τό σπίτι μας.
Ἐπίσης, ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε τά λόγια τοῦ Καθηγητοῦ (Λοιμωξιολόγου τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια) κ. Γώγου, (ὃπως εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητος), ὁ ὁποῖος μεταξύ τῶν ἂλλων, εἶπε:
«...Ὁ τρόπος νά ἀποφύγουμε τόν συγχρωτισμό εἶναι νά μείνωμε στό σπίτι μας, ἀκόμα καί ἓνα μῆνα ἐάν χρειασθῆ, γιά νά μή μποῦμε σέ αὐτήν τήν κόλαση πού ἒχουν μπεῖ οἱ γειτονικές χῶρες...».
Εἲμαστε ἐδῶ ἀδελφοί μου, στίς ἐπάλξεις, λειτουργοῦμε ἐμεῖς προσευχόμεθα γιά σᾶς. Δέν θέλομε νά πάθῃ κάποιος ἀπό τά παιδιά μας κακό. Παρακαλοῦμε τόν Θεό, ὣστε οὐδείς νά ἀσθενήσῃ. Παρακαλοῦμε νά θεραπευθοῦν οἱ ἀσθενεῖς καί νά γυρίσουν γρήγορα στά σπίτια τους.
Ἱκετεύομε νά δίδῃ ὁ Θεός δύναμη στούς Γιατρούς, στό Νοσηλευτικό προσωπικό καί σέ ὃλους τούς ἐργαζομένους, στά Νοσηλευτικά Ἱδρύματα τῆς πόλεώς μας καί τῆς Πατρίδος μας, ἀλλά καί ὃλου τοῦ κόσμου.
Σᾶς ἀγαπᾶμε καί σᾶς ἀφήνωμε στά χέρια τοῦ Θεοῦ, διά τῶν προσευχῶν μας.
Κυριακή 29 Μαρτίου 2020
Η Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών της Παναγίας στην Πάτρα.
Με κατάνυξη ετελέσθη την Παρασκευή 27.3.2020, η Δ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.
Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος προς τους ευσεβείς χριστιανούς μέσω του τηλεοπτικού σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως «ΛΥΧΝΟΣ» και του ραδιοφωνικού Σταθμού «Αποστολική Εκκλησία των Πατρών» ανεφέρθη για μια ακόμη φορά στην κατάσταση που βιώνουμε στην Πατρίδα μας ένεκα της φοβεράς λοιμικής νόσου και παρεκάλεσε όλους να παραμένουν προσευχόμενοι και αναπέμψουν και τώρα, αλλά και στην συνέχεια, θερμή δέηση προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ώστε δια πρεσβειών Της, ο Κύριός μας συντόμως να χαρίση την ίαση στους ασθενούντας και απαλλαγή όλου του κόσμου από την τόσο επικίνδυνη και θανατηφόρο νόσο του κορωνοϊού.
Τέλος εξέφρασε προς όλους την πατρική του αγάπη και τον επιστηριγμό του.
Η ιερά ακολουθία ετελέσθη σύμφωνα με τα προβλεπόμενα μέτρα.
Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μου πρός τό προσωπικό, τό ὁποῖο ἐργάζεται στό Συσσίτιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας καί στούς ἐθελοντές καί ἐθελόντριες, ὡς καί στούς Ἱερεῖς, πού προσέρχονται γιά νά διακονήσουν μέσα ἀπό τά πρόσωπα τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων, τόν ἴδιο τόν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστόν.
Ἄν δέν λειτουργοῦσε αὐτή ἡ δομή, ὁ "ΑΡΤΟΣ ΑΓΑΠΗΣ" δηλαδή, πάντοτε βεβαίως, ἰδιαιτέρως ὅμως κατά τίς δύσκολες αὐτές ὧρες, θά εὑρίσκωντο σέ δεινή θέση, ἵνα μή εἴπω κάτι χειρότερον, οἱ ἑκατοντάδες τῶν συνανθρώπων μας, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν οὔτε ἕνα πιάτο φαγητό.
Βεβαίως ὅλη ἡ ἐργασία καί ἡ προσφορά στό Συσσίτιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως "ΑΡΤΟΣ ΑΓΑΠΗΣ", γίνεται βάσει τῶν ὁδηγιῶν τῶν ἁρμοδίων ἀρχῶν καί μέ τήν λήψη ὅλων τῶν ἀπαραιτήτων μέτρων, ὥστε νά ὑπάρχῃ ἀσφάλεια γιά ὅλους καί γιά τούς ἐργαζομένους στήν συγκεκριμένη φιλανθρωπική δομή καί γιά τούς σιτιζομένους.
Ἐπίσης θερμά εὐχαριστῶ τά παιδιά μας, τά ὁποῖα ἐργάζονται στόν Τηλεοπτικό Σταθμό τῆς Μητροπόλεως μας "ΛΥΧΝΟΣ" καί στόν Ραδιοφωνικό μας Σταθμό "ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ 88,4 fm stereo ", οἱ ὁποῖοι μέ μεγάλη προθυμία, παρά τίς ὅποιες δυσκολίες μετακινήσεων καί ἄλλες, ἐργάζονται ὥστε νά μεταδίδωνται οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες καί νά ἀκούετε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο στά ὅρια τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀλλά στά πέρατα τῆς οἰκουμένης καί νά στηρίζωνται πνευματικά στίς δύσκολες αὐτές ὧρες, οἱ ἀδελφοί μας.
Θερμή ἀναπέμπεται ἡ προσευχή μου γιά ὅλους τούς παραπάνω συνεργάτες μας, ἀλλά καί γιά τούς ἀσθενεῖς, τούς Ἰατρούς, τούς Νοσηλευτές καί τούς Ἐργαζομένους στά Νοσοκομεῖα μας, ὅχι μόνο τῆς πόλεως μας, ἀλλά καί τῆς Πατρίδος μας καί ὅλου του κόσμου.
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020
ΠΑΤΡΩΝ Χρυσόστομος : «Είμεθα όλοι εδώ κάτω από τη σκιά σου...»
Τα έκγονά Σου, Κλήρος και Λαός των Πατρών μακάριε και ηρωικέ Ιεράρχα, της Αποστολικής των Πατρών Εκκλησίας, Γερμανέ Εθνεγέρτα ,δι’ εμής ελαχιστότητος, του Σου διαδόχου Χρυσοστόμου,θυμίαμα ευγνωμοσύνης και στέφανον δάφνης προσφέρουν εις Σε,τον θερμουργόν του δούλου Γένους ποιμένα και οδηγόν αυτού εις την πολυπόθητον ελευθερίαν.
Εύχου υπέρ της ποίμνης Σου κατά τας δυσκόλους αυτάς ώρας, αλλά και πάντοτε και υπέρ της Ελλάδος απάσης κλεινέ και μέγιστε Ιεράρχα.
Τρίτη 24 Μαρτίου 2020
Η 25η MAΡTIOY 2020 ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΑΣ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020 ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΠΟ 08:00 έως 11:00 ΤΟ ΠΡΩΙ
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Mήνυμα ( σε video ) του ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ. Χρυσοστόμου για την 25η Μαρτίου 1821!
25 MAΡΤΙΟΥ 1821 - 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020 ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ
Διπλή γιορτή:
Εορτάζεται η Παναγία (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου), εορτάζει και η Πατρίδα (Επανάσταση 25ης Μαρτίου 1821).
Ας κυματίσει η Γαλανόλευκη Ελληνική Σημαία στη καρδιά μας και στα σπίτια μας, το σύμβολο της Πίστεως και της Ελευθερίας μας.
Ας κυματίσει η Γαλανόλευκη Ελληνική Σημαία στη καρδιά μας και στα σπίτια μας, το σύμβολο της Πίστεως και της Ελευθερίας μας.
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020
ΑΣ ΜΗ ΤΟΥΣ ΛΗΣΜΟΝΗΣΩΜΕ!
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ὁ ἐφετινός ἑορτασμός ἔχει τήν ἰδιαιτερότητα, ὅτι θά πραγματοποιηθῆ ἐσωτερικά, καρδιακά, προσευχητικά ἐν τῷ οἰκῳ καί ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ μέσα ἀπό τήν Θεία Λειτουργία (ὅπου τελεσθῇ), μέ τήν συμμετοχή τῶν ἐλαχίστων, ὅπως προβλέπεται ἀπό τίς ὁδηγίες τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν. Στήν πόλη μας, θά λειτουργήσωμε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Εὑαγγελιστρίας, ὁ ὁποῖος μάλιστα πανηγυρίζει,μεταδιδομένης τῆς Θείας Λειτουργίας ἀπό τόν Ἐκκλησιαστικό Τηλεοπτικό μας Σταθμό καί τόν Ραδιοφωνικό μας Σταθμό.
Αὐτός ὁ ξεχωριστός ἑορτασμός πρέπει νά μᾶς φέρει ψυχικά πιό κοντά σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατά τήν διάρκεια τῆς φρικτῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, ὑπέφεραν, βασανίστηκαν, θανατώθηκαν καί γενικῶς μέ ἡρωϊκό φρόνημα ἀγωνίστηκαν ὑπέρ τῆς ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς γλυκυτάτης Πατρίδος μας.
Πιστεύομεν ὅτι οὐδείς Ἕλληνας θά ἀφήσῃ τήν λήθη νά καλύψῃ τά γεγονότα, τίς πράξεις τίς ἡρωϊκές, τά κατορθώματα ἡρώων καί μαρτύρων κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, μικρῶν καί μεγάλων γιά τήν πίστη, γιά την ἐλευθερία καί τήν ἀνθρώπινη τιμή καί ἀξιοπρέπεια.
Στίς ψυχές πρέπει νά ξυπνήσουν καί πάλι οἱ μνῆμες πού παραλάβαμε ἀπό τούς πατέρες μας καί νά φωτίσῃ λαμπρότερη ἡ δάδα τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπό τά χέρια τοῦ μαρτυρικοῦ Αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Παλαιολόγου, ἀπό τίς θρυλικές τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων ἐπάλξεις καί περνώντας ἀπό ἑκατόμβες μαρτύρων καί μυριάδες ἀγωνιστῶν, ἔφθασε ὡς τό σχοινί τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, ὡς τά χέρια τοῦ γιγαντόψυχου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Παπαφλέσσα καί τῶν ἄλλων ἱερῶν τῆς πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας ἀγωνιστῶν καί ἐθελοθύτων σφαγίων.
Χρέος ἀνεξόφλητον ἡ τιμή πρός τούς ἥρωες, ἡ ἀπόδοση εὐγνωμοσύνης, ὁ σεβασμός, ἡ προσευχή γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τους, ἡ ὑπόσχεση ὅτι θά κρατήσωμε ὅ,τι μᾶς παρέδωσαν, ὅτι δέν θά κάνωμε ἐκπτώσεις μπροστά στήν προάσπιση τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων μας καί ὅτι θά μεταλαμπαδεύσωμε στούς ἐπιγενομένους τήν ἀγάπη σ' αύτές τίς ἀκατάλυτες ἀξίες στήν πίστη δηλαδή στόν ἀληθινό Θεό, στήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα καί στήν ἀφοσίωση μας στήν Ὀρθόδοξη ἁγία Μητέρα μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἐκένωσε τόν ἑαυτό της καθ' ὅλη τήν διάρκεια τῆς πικροτάτης δουλείας καί τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος γιά τήν ἐλευθερία καί ἡ ὁποία συνεχῶς κενοῦται γιά τά παιδιά της.
Ἡ ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου εἶναι γιά μιά ἀκόμη φορά εὐκαιρία νά ἀποδώσωμε τιμή στά ἱερά μας σύμβολα καί νά ὑψώσωμε μέ ὑπερηφάνεια στά μπαλκόνια καί στούς ἐξῶστες τῶν σπιτιῶν μας καί τῶν χώρων ἐργασίας μας, τήν Σημαία μας, ἡ ὁποία μέ τήν γαλανόλευκη θωριά της καί τόν σταυρό πού στά σπλάχνα της φέρει, συγκλονίζει, συγκινεῖ καί ἐμπνέει γιά ζωή ουσιαστική καί γιά πράξεις ἡρωϊσμοῦ πού τίς σημαδεύει, ἐάν χρειασθῇ, ἡ μέχρις αἵματος θυσία.
Ἀγαπητοί μου, μέσα ἀπό τό σπίτι μας ἄς μεταφερθοῦμε νοερά στῶν θυσιῶν τους ἁγιασμένους καί μέ αἵματα ποτισμένους τόπους καί στά ἱερά τῶν ἀνδρειωμένων τρόπαια καί ἄς γονατίσωμε στούς ἀνδριάντες τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος προμάχων, στεφάνι καρδιᾶς καταθέτοντες, φόρον ἐλάχιστον τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης, ἀνθ' ὧν ὑπέρ ἡμῶν ἔπραξαν.
Ἄς γονατίσωμε μπροστά στό εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μας καί θυμίαμα ἄς προσφέρωμε καί ἁγιοκέρι ἄς ἀνάψωμε γιά τήν πανίερη μνήμη τους.
Ὁ ἐφετινός ἑορτασμός εἶναι ξεχωριστός, πιό βαθύς, περισσότερο πνευματικός. Μᾶς ἐπιτρέπει νά συνομιλήσωμε πιό πολύ μέ τούς ἥρωες προγόνους μας, μάλιστα λίγο προτοῦ ἑορτάσωμε τά 200 χρόνια ἀπό τήν παλλιγγγενεσία τοῦ Γένους μας κατά τό 1821. Αὐτός ὁ ἑορτασμός, ὁ μοναδικός στά χρόνια τῆς πορείας τῆς Πατρίδος μας, μᾶς βοηθάει νά ἀνασυντάξωμε τῖς εσωτερικές μας δυνάμεις, προκειμένου καί τώρα νά ἀντέξωμε στίς ὅποιες ἀντιξοότητες καί δυσκολίες, ἀλλά καί στό μέλλον νά πορευθοῦμε μέ ἦθος, ἀξιοπρέπεια, τιμή καί ὑπερηφάνεια γιά τίς πολλές τοῦ Γένους μας ἀρετές καί γιά τίς ἄπειρεςτοῦ Θεοῦ εὐεργεσίες.
Σάββατο 21 Μαρτίου 2020
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ-ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
"Τὸν Σταυρόν σου
προσκυνοῦμεν Δέσποτα,
καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν."
Τη Κυριακή (Γ΄Νηστειών) 22 Μαρτίου 2020 της Σταυροπροσκυνήσεως ο Ιερός Ναός μας θα παραμείνει ανοικτός προς προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού και ατομική προσευχή, από 8π.μ. έως 11π.μ. Οι πιστοί θα λαμβάνουν ευλογία από τον Σταυρό άνθη Βιολέτας.
ΣΗΚΩΣΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
Τι σημαίνει να σηκώσουμε τον σταυρό μας;
Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό. Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.
Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.
Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.
Αλλά πολλές φορές άνθρωπος πού αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσει στην ζωή του την οδό του Χριστού δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρό πού του φαίνεται πιο σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνει μοναχός ή να πάει στην έρημο.Αυτόν όμως το δρόμο ό Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σταυρό πού οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουν ποιο βάρος έχουν στους ώμους τους.
Ποιο σταυρό έχουν οι περισσότεροι;
Έναν σταυρό απλό, όχι τέτοιο πού σήκωσαν οι άγιοι μάρτυρες και πού σήκωναν όλη τη ζωή τους οι όσιοι πατέρες στην έρημο. Εμείς έχουμε άλλο σταυρό.
Ή ζωή μας, ή ζωή όλων των ανθρώπων, είναι θλίψη και πόνος. Και όλες αυτές οι θλίψεις στην κοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας.
Ό αποτυχημένος γάμος, ή ανεπιτυχής επιλογή του επαγγέλματος, δεν μας προκαλούν αυτά πόνο και θλίψη; Δεν πρέπει ό άνθρωπος πού τον βρήκαν αυτές οι συμφορές να τις υπομένει; Οι σοβαρές ασθένειες, ή περιφρόνηση, ή ατιμία, ή απώλεια της περιουσίας, ή ζήλεια των συζύγων, ή συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά πού μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ό σταυρός μας;
Ακριβώς αυτά είναι ό σταυρός μας, σταυρός για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων. Αυτές είναι οι θλίψεις πού υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν και οι περισσότεροι δεν το θέλουν. Άλλα ακόμα και οι άνθρωποι πού μισούν τον Χριστό και αρνούνται να ακολουθήσουν το δρόμο του και αυτοί ακόμα σηκώνουν το δικό τους σταυρό του πόνου.
Ποια είναι ή διαφορά μεταξύ αυτών και των χριστιανών;
Ή διαφορά είναι ότι οι χριστιανοί με υπομονή σηκώνουν τον σταυρό τους και δεν γογγύζουν κατά του Θεού. Ταπεινά με χαμηλό το βλέμμα σηκώνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους το δικό τους σταυρό ακολουθώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το κάνουν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του, το κάνουν από θερμή αγάπη προς Αυτόν, γιατί όλη την σκέψη τους είχε αιχμαλωτίσει ή διδασκαλία του Ευαγγελίου.
Για να κάνει πράξη τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, για να ακολουθήσει την οδό του Χριστού, ό άνθρωπος πρέπει ταπεινά και ακούραστα να σηκώνει τον σταυρό του, να μην τον βρίζει αλλά να τον ευλογεί. Τότε μόνο τηρεί την εντολή του Χριστού, γιατί είχε, αρνηθεί τον εαυτό του. Σήκωσε τον σταυρό του και ακολούθησε τον Χριστό, τον ακολούθησε σ' ένα μακρινό δρόμο, σ' ένα δρόμο για τον οποίο ό Κύριος είπε, ότι στην Βασιλεία των Ουρανών οδηγεί τεθλιμμένη οδός ή αρχή της οποίας είναι ή στενή πύλη. Και εμείς θέλουμε να είναι ή οδός της ζωής μας ευρύχωρη, χωρίς λάκκους, πέτρες, αγκάθια και λάσπη. Θέλουμε να είναι στρωμένη με λουλούδια. Και ό Κύριος μας δείχνει μία άλλη οδό, την οδό του πόνου. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι σ' αυτό το δρόμο, όσο δύσκολος και να είναι, αν με όλη την καρδιά μας στραφούμε στον Χριστό, τότε ό Ίδιος με έναν θαυμαστό και ανεξήγητο τρόπο μας βοηθάει. Μας στηρίζει όταν πέφτουμε. Μας δυναμώνει και μας παρηγορεί.
Όταν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, ο οποίος στην αρχή μόνο μας φαίνεται δύσκολος, όταν αισθανθούμε τη χάρη του Θεού πού μας δυναμώνει σ' αυτή την πορεία, τότε με χαρά και ταπείνωση θα σηκώνουμε τον σταυρό μας και θα πορευόμαστε με βεβαιότητα επειδή γνωρίζουμε ότι έτσι μας ανοίγεται ή είσοδος στην Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό λοιπόν σημαίνει να μισήσουμε την ψυχή μας - να μισήσουμε την ακαθαρσία της, να αρνηθούμε τον παλαιό μας άνθρωπο, για να σώσουμε την αθάνατη ψυχή μας πού ό προορισμός της είναι ή κοινωνία με τον Θεό. Αυτός πού με τέτοιο τρόπο θα χάσει την ψυχή του, θα την σώσει και θα είναι με τον Χριστό; ΝΑ μας αξιώσει όλους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός της αιώνιας και ένδοξης ζωής μαζί Του, με τον Πατέρα Του και όλους τους αγγέλους.
Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό. Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.
Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.
Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.
Αλλά πολλές φορές άνθρωπος πού αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσει στην ζωή του την οδό του Χριστού δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρό πού του φαίνεται πιο σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνει μοναχός ή να πάει στην έρημο.Αυτόν όμως το δρόμο ό Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σταυρό πού οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουν ποιο βάρος έχουν στους ώμους τους.
Ποιο σταυρό έχουν οι περισσότεροι;
Έναν σταυρό απλό, όχι τέτοιο πού σήκωσαν οι άγιοι μάρτυρες και πού σήκωναν όλη τη ζωή τους οι όσιοι πατέρες στην έρημο. Εμείς έχουμε άλλο σταυρό.
Ή ζωή μας, ή ζωή όλων των ανθρώπων, είναι θλίψη και πόνος. Και όλες αυτές οι θλίψεις στην κοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας.
Ό αποτυχημένος γάμος, ή ανεπιτυχής επιλογή του επαγγέλματος, δεν μας προκαλούν αυτά πόνο και θλίψη; Δεν πρέπει ό άνθρωπος πού τον βρήκαν αυτές οι συμφορές να τις υπομένει; Οι σοβαρές ασθένειες, ή περιφρόνηση, ή ατιμία, ή απώλεια της περιουσίας, ή ζήλεια των συζύγων, ή συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά πού μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ό σταυρός μας;
Ακριβώς αυτά είναι ό σταυρός μας, σταυρός για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων. Αυτές είναι οι θλίψεις πού υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν και οι περισσότεροι δεν το θέλουν. Άλλα ακόμα και οι άνθρωποι πού μισούν τον Χριστό και αρνούνται να ακολουθήσουν το δρόμο του και αυτοί ακόμα σηκώνουν το δικό τους σταυρό του πόνου.
Ποια είναι ή διαφορά μεταξύ αυτών και των χριστιανών;
Ή διαφορά είναι ότι οι χριστιανοί με υπομονή σηκώνουν τον σταυρό τους και δεν γογγύζουν κατά του Θεού. Ταπεινά με χαμηλό το βλέμμα σηκώνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους το δικό τους σταυρό ακολουθώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το κάνουν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του, το κάνουν από θερμή αγάπη προς Αυτόν, γιατί όλη την σκέψη τους είχε αιχμαλωτίσει ή διδασκαλία του Ευαγγελίου.
Για να κάνει πράξη τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, για να ακολουθήσει την οδό του Χριστού, ό άνθρωπος πρέπει ταπεινά και ακούραστα να σηκώνει τον σταυρό του, να μην τον βρίζει αλλά να τον ευλογεί. Τότε μόνο τηρεί την εντολή του Χριστού, γιατί είχε, αρνηθεί τον εαυτό του. Σήκωσε τον σταυρό του και ακολούθησε τον Χριστό, τον ακολούθησε σ' ένα μακρινό δρόμο, σ' ένα δρόμο για τον οποίο ό Κύριος είπε, ότι στην Βασιλεία των Ουρανών οδηγεί τεθλιμμένη οδός ή αρχή της οποίας είναι ή στενή πύλη. Και εμείς θέλουμε να είναι ή οδός της ζωής μας ευρύχωρη, χωρίς λάκκους, πέτρες, αγκάθια και λάσπη. Θέλουμε να είναι στρωμένη με λουλούδια. Και ό Κύριος μας δείχνει μία άλλη οδό, την οδό του πόνου. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι σ' αυτό το δρόμο, όσο δύσκολος και να είναι, αν με όλη την καρδιά μας στραφούμε στον Χριστό, τότε ό Ίδιος με έναν θαυμαστό και ανεξήγητο τρόπο μας βοηθάει. Μας στηρίζει όταν πέφτουμε. Μας δυναμώνει και μας παρηγορεί.
Όταν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, ο οποίος στην αρχή μόνο μας φαίνεται δύσκολος, όταν αισθανθούμε τη χάρη του Θεού πού μας δυναμώνει σ' αυτή την πορεία, τότε με χαρά και ταπείνωση θα σηκώνουμε τον σταυρό μας και θα πορευόμαστε με βεβαιότητα επειδή γνωρίζουμε ότι έτσι μας ανοίγεται ή είσοδος στην Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό λοιπόν σημαίνει να μισήσουμε την ψυχή μας - να μισήσουμε την ακαθαρσία της, να αρνηθούμε τον παλαιό μας άνθρωπο, για να σώσουμε την αθάνατη ψυχή μας πού ό προορισμός της είναι ή κοινωνία με τον Θεό. Αυτός πού με τέτοιο τρόπο θα χάσει την ψυχή του, θα την σώσει και θα είναι με τον Χριστό; ΝΑ μας αξιώσει όλους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός της αιώνιας και ένδοξης ζωής μαζί Του, με τον Πατέρα Του και όλους τους αγγέλους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(Atom)
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ
ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 22.9.2018 Τὸ πρωὶ τοῦ Σαββάτου 22.9.2018, χοροσ... -
Ὓμνον στίς εὐσεβεῖς μητέρες, ἒπλεξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος , ὁμιλώντας κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λε... -
EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 19.11.2017 Μὲ λαμπρότητα καὶ μὲ τὴν συμμετοχὴ χιλιάδων πιστῶν ἀπ... -
Προτοῦ φύγουν τά παιδιά τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου γιά τίς διακοπές τῶν Χριστουγέννων, ἐτελέσθη Θεία Λειτουργία στό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίο...
Η λίστα ιστολογίων μου
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...