Άγιος Ιωάννης Πατρών: Φεβρουαρίου 2019

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Νύχτα Τσικνοπέμπτης…!

11:43 μ.μ. |

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης; Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη;

Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαιδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γίνεται περισσότερο. Γιατί απόψε είναι Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του». Αυτά σκεφτότανε ό παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε ατό σπίτι του γυρνώντας από τό ναό.

- ’Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του, μόλις μπήκε μέσα. Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση.

- Ο Θεός νά μας φυλάει, είπε καί άρχισε νά ετοιμάζει τό βραδινό φαγητό.

Στό σπίτι του παπα-Θανάση, περασμένα πιά τά μεσάνυχτα, επικρατεί ησυχία. Τά παιδιά καί ή παπαδιά είχαν ήδη κοιμηθεί κι ό παπα-Θανάσης ετοιμαζότανε καί κείνος νά πάει γιά ύπνο,όταν ακούστηκε τό κουδούνι τής πόρτας. Τινάχτηκε μέσα στόν ύπνο της η παπαδιά καί βρέθηκε δίπλα στόν παπα-Θανάση.

– Μην ανοίγεις τέτοια νύχτα, πάτερ μου! τόν παρακάλεσε φοβισμένη.

– Γιατί φοβάσαι; τήν καθησύχασε εκείνος. Είναι η πρώτη φορά πού μάς κτυποϋν τέτοια ώρα τήν πόρτα; Αφού τό ξέρεις τό σπίτι του Ιερέα διανυκτερεύει κάθε βράδυ.

– Ναι, μά απόψε…

Της χαμογέλασε ό παπα-Θανάσης καί άνοιξε τήν πόρτα.

– Πάτερ μου, μέ συγχωρείτε πού ήρθα τέτοια ώρα, όμως ή μάνα μου πεθαίνει καί ζητά νά έξομολογηθεί καί νά κοινωνήσει.

‘Ο άνθρωπος πού στεκόταν μπροστά του, παρόλο πού ήταν άντρας, έτρεμε ολόκληρος κι άφηνε τά δάκρυά του δίχως ντροπή νά τρέχουν.

– Πήγαινε εσύ κοντά της, παιδί μου, καί γώ πάω ώς τήν εκκλησία νά πάρω τή θεία Κοινωνία καί έρχομαι αμέσως.

’Έφυγε ό άντρας αφήνοντας στόν παπα-Θανάση τή διεύθυνσή του.

– Που θά πας, πάτερ μου, μόνος σου τέτοια ώρα, μιά τέτοια νύχτα; Δέ φοβάσαι; Γ ιατί δέν τόν κρατούσες νά πάτε συντροφιά;»

Ή παπαδιά μιλούσε καί κείνος τήν κοίταζε αυστηρά.

– Μόνος είπες, παπαδιά, μόνος; Κι ό Κύριος πού θά κουβαλάω στά χέρια μου;’ Ά, παπαδιά μου, κάτι σ’ έχει πιάσει απόψε καί δέ μιλάς γνωστικά.

Ντύθηκε ό παπα-Θανάσης καί βγήκε στό δρόμο. Ξέχασε πώς ήταν νύχτα Τσικνοπέμπτης. Δέν τόν άπασχολούσαν καθόλου οί μασκαράδες πού έβλεπε γύρω του. Ένα μόνο τόν απασχολούσε, νά προλάβει νά δώσει τό «φάρμακο τής αθανασίας» στην ετοιμοθάνατη.

Πήρε με δέος στά χέρια του τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού καί ξαναβγήκε στό δρόμο. Δέν κοιτούσε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μόνο έτρεχε νά προλάβει.Σέ μιά στροφή του δρόμου άκουσε γέλια καί φωνές. Κάποιος φώναξε κοροϊδευτικά: «Τήν ευχή σου Δέσποτα!», μά δέν γύρισε νά κοιτάξει. Καί τότε, δέν κατάλαβε πως, βρέθηκε κυκλωμένος από μιά παρέα μασκαράδων, πού προσπαθούσαν νά τόν σταματήσουν.

– Συνάδελφε, που πάμε;

Ένας νεαρός μασκαρεμένος σέ παπά, μέ χνώτο πού μύριζε ποτό, στεκόταν μπροστά του κρατώντας στό χέρι ένα σταυρό. Τα’χασε ό παπα-Θανάσης καί πριν προλάβει νά πει τίποτα, δέχτηκε τήν επίθεση όλου του τσούρμου. Άλλος τόν τραβούσε άπό τά ράσα κι άλλος του έβγαζε τό καλυμμαύχι.

‘Ο παπα-Θανάσης έσφιξε στό στήθος του τ’ άχραντα Μυστήρια καί προσπάθησε νά τούς μιλήσει, μά κανένας δέν άκουγε. Κάποιος τότε του τράβηξε τή γενειάδα καί -σάν νά τόν κτύπησε ηλεκτρικό ρεϋμα- άρχισε νά φωνάζει;

– Είναι αληθινός, ρέ, είναι αληθινός!

Ή παρέα κοκκάλωσε στή θέση της κι ό παπα- Θανάσης, μέ τό πρόσωπο μουσκεμένο από τόν ιδρώτα της αγωνίας καί τά δάκρυα του, τούς κοίταξε χωρίς νά μιλα.

– Συγγνώμη, πάτερ! είπε εκείνος που του τράβηξε τή γενειάδα. Νομίζαμε πώς ήσασταν ψεύτικος σάν κι αύτόν καί…

– Σας είδαμε καί τέτοια ώρα έξω καί ήμασταν σίγουροι πώς ήσασταν μασκαρεμένος. Συγχωρέστε μας! είπε ένας άλλος.

– Πάω νά κοινωνήσω μιά ετοιμοθάνατη, παιδιά μου. ’Ο θάνατος δέν έχει ώρες κατάλληλες καί ακατάλληλες κι εγώ τρέχω νά τόν προλάβω. Καί σύ, παιδί μου, βγάλε τά ράσα τά τιμημένα. Μην αμαρτάνεις άλλο ρεζιλεύοντάς τα. Είναι πολύ ιερό τό ράσο, γιά νά μασκαρεύεσαι μ’ αυτό. Τραβάτε στά σπίτια σας, παιδιά μου, κι ό Θεός νά σας συγχωρέσει.

Άνοιξε τό βήμα του ό παπα-Θανάσης, γιά νά κερδίσει τό χαμένο χρόνο. Ήταν πικραμένος ώς τά κατάβαθά του. Τόσο πολύ, λοιπόν, χάλασαν σι άνθρωποι, ώστε μασκαρεύονται καί Ιερείς;

– Πάτερ, Πάτερ!

Ή φωνή πού έφτασε στά αυτιά του ήταν γεμάτη αγωνία. Σταμάτησε καί περίμενε. Ένας νεαρός κατακόκκινος από τήν τρεχάλα καί τήν ντροπή έφτασε κοντά του λαχανιασμένος.

– Πάτερ! Είμαι κείνος πού ντύθηκε παπάς. Τό έκανα εντελώς απερίσκεπτα, πάτερ και… καί θέλω νά ’ρθω μαζί σας στό σπίτι της έτοιμοθάνατης. Δέν… δέν θέλω νά σας πάρουν κι άλλοι γιά ψεύτικο…

Ό παπα-Θανάσης του έκανε νόημα νά τόν ακολουθήσει. Στά χέρια του ό νεαρός κρατούσε τό σταυρό πού είχε μαζί του. Μπήκαν στό σπίτι τής ετοιμοθάνατης σιωπηλοί.

– Χαίρομαι, πάτερ, πού βρήκατε καί παπαδάκι καί δέν ήρθατε μόνος, είπε ό αντρας πού τόν είχε καλέσει.

Ό νεαρός ξανακοκκίνησε καί κοίταξε μέ αγωνία τόν παπα-Θανάση.

Ναι, ό Θεός μου τόν έστειλε, είπε εκείνος καί τά λόγια του καρφώθηκαν στήν καρδιά του νεαρού.

– Πάτερ, δέν θά σας εγκαταλείψω ποτέ, έλεγε ό νεαρός λίγη ώρα αργότερα, όταν ό παπα-Θανάσης κλείδωνε τό ναό, αφήνοντας ξανά μεσα τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού, θά γίνω ό βοηθός σας, τό παπαδάκι σας. ’Ίσως έτσι μέ συγχωρήσει ό θεός γιά τήν ιεροσυλία πού έκανα.

-‘Αμποτε, παιδί μου, νά τό φορέσεις τό ράσο κι αληθινά, είπε ό παπα-Θανάσης καί τόν ευλόγησε με τά δυό του χέρια, εκείνα πού πριν από λίγο κρατούσαν τόν Ίδιο τόν Κύριο. Καί παράξενο ό παπα-Θανάσης είχε τή σιγουριά πώς αύτό θά γινόταν κάποια μέρα! Καί ακόμα πιό παράξενο τήν ίδια σιγουριά ένιωθε μέσα του κι ό νεαρός.

ΠΗΓΗ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

0 σχόλια

ΟΡΑΜΑ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ...

11:12 μ.μ. |

Το ακόλουθο περιστατικό μας δείχνει πόσο σημαντική είναι ή τέλεση μνημόσυνου στη θεία λειτουργία: πριν την αφαίρεση των λειψάνων τον άγ. Θεοδοσίου τον Τσερνίγκωφ (1896), ό φημισμένος Στάρετς Αλέξιος (+Ί916), ίερομόναχος του Έρημητηρίου του Γκολοσεγιέφσκυ της Λαύρας των Σπηλαίων τον Κιέβου, ό όποιος διεξήγαγε την άνακομιδή των λειψάνων, άποκαμωμένος καθώς καθόταν δίπλα στα λείψανα, λαγοκοιμήθηκε και είδε μπροστά τον τον άγιο, ό όποιος του είπε: «Σ' ευχαριστώ πού κοπιάζεις για μένα και σε παρακαλώ θερμά, όταν τελέσεις τη θεία λειτουργία, να μνημονεύσεις τους γονείς μου» - καί έδωσε τα ονόματα τους (πατήρ Νικήτας καί Μαρία).22 «Πώς μπορείς εσύ, ω "Αγιε, να ζητάς τίς δικές μου προσευχές, όταν εσύ ό ίδιος στέκεσαι στον ουράνιο Θρόνο καί ικετεύεις το Θεό να δωρίσει στους ανθρώπους το έλεος Του;» ρώτησε ό ιερομόναχος. «Ναί, αυτό είναι αλήθεια,» απάντησε ό άγ. Θεοδόσιος, «αλλά ή προσφορά στη θεία λειτουργία έχει περισσότερη δύναμη από την προσευχή μου.»
"Ετσι λοιπόν, οι παννυχίδες καί ή κατ' οίκον προσευχή για τους νεκρούς είναι ευεργετικές για την ψυχή τους, όπως εξάλλου είναι καί οί εις μνήμην τους αγαθοεργίες, όπως ελεημοσύνες ή συνεισφορές στην εκκλησία. "Ομως ίδιαιτέρως ευεργετική είναι ή τέλεση μνημόσυνου στη θεία λειτουργία, καί πολλές εμφανίσεις νεκρών και άλλα περιστατικά τα όποια έχουν σημειωθεί επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο. Πολλοί άνθρωποι πού πέθαναν εν μετάνοια αλλά πού δέν μπόρεσαν να εκφράσουν έμπρακτα τη μετάνοια τους όσο ζούσαν, ελευθερώθηκαν από τα μαρτύρια και βρήκαν ανάπαυση. Στήν Εκκλησία πάντοτε προσφέρονται προσευχές υπέρ αναπαύσεως των νεκρών, και μάλιστα την ημέρα της Καθόδου του Άγίον Πνεύματος, στον εσπερινό της γονυκλισίας, υπάρχει μα είδική ευχή «για τους ευρισκομένους στον αδη.»
Στούς Διαλόγους του, ό άγ. Γρηγόριος ό Μέγας, απαντώντας στην ερώτηση, «Ποιο άραγε θα μπορούσε να είναι αυτό, πού έχει τη δύναμη να ωφελήσει τις ψυχές των νεκρών;» διδάσκει: «Εάν τα πταίσματα δέν είναι ασυγχώρητα μετά θάνατον, συνήθως πολύ βοηθεϊ τις ψυχές ακόμα και μετά θάνατον ή ιερή αναφορά της σωτηριώδους Θυσίας, τόσο πού όρισμένες φορές παρουσιάζονται και οι ίδιες οι ψυχές των Κεκοιμημένων και το ζητούν αυτό... Με όλα αυτά πρέπει να θεωρήσουμε πώς ασφαλέστερη οδός είναι, ο,τι καλό ελπίζει ό καθένας να ενεργηθεί μετά το θάνατο του από τους άλλους, να το χάνει ό ίδιος για τον εαυτό του όσο ζει. Μακαριότερο πράγματι είναι να εξέλθει κανείς ελεύθερος, παρά μετά τα δεσμά να ζητάει ελευθερία. Όφείλουμε, επομένως, με όλη μας τη διάνοια να καταφρονούμε τον παρόντα αιώνα, για ένα λόγο παραπάνω τώρα πού τον βλέπουμε ήδη να καταρρέει, και να θύουμε στο Θεό καθημερινές θυσίες δακρύων, και καθημερινές προσφορές του Σώματος και Αίματος του. Αυτή πράγματι ή θυσία κατά τρόπο μοναδικό σώζει την ψυχή από την αιώνια απώλεια, γιατί δια του μυστηρίου ανακαινίζει για εμάς το θάνατο του Μονογενούς».Ό άγ. Γρηγόριος αναφέρει διάφορα περιστατικά κατά τα όποια οι νεκροί εμφανίστηκαν σε ζωντανούς και τους παρακάλεσαν να τελέσουν θεία λειτουργία υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους ή τους ευχαρίστησαν για την τέλεση της. Αναφέρει επίσης την περίπτωση ενός αιχμαλώτου, τον όποιο ή σύζυγος του θεωρούσε νεκρό και υπέρ αναπαύσεως του οποίου κανόνιζε να τελείται λειτουργία ορισμένες ημέρες. Ό αιχμάλωτος αυτός όταν επέστρεψε της διηγήθηκε ότι είχε ελευθερωθεί από τα δεσμά του κάποιες ήμερες, άκριβώς εκείνες τις ήμερες της τέλεσης λειτουργίας.
Οι Προτεστάντες γενικώς θεωρούν τις προσευχές της Εκκλησίας για τους νεκρούς κατά κάποιον τρόπο άσύμβατες με την ανάγκη να βρει ό άνθρωπος τη σωτηρία στην επίγεια ζωή του. «Εάν μπορούμε να σωθούμε μέσω της Έκκλησίας μετά το θάνατο, τότε γιατί να μπούμε στον κόπο να παλέψουμε ή να αποκτήσουμε πίστη σε αυτήν τη ζωή; Ας φάμε, ας πιούμε, κι ας γλεντήσουμε...» Φυσικά, κανείς απ'όσους εφάρμοσαν αυτήν τη φιλοσοφία όσο ζούσαν δέ σώθηκε ποτέ χάρη στις προσευχές της Εκκλησίας μετά το θάνατο του, και είναι προφανές ότι ένα τέτοιο επιχείρημα είναι, απολύτως τεχνητό, ακόμα και υποκριτικό. Οι προσευχές της Εκκλησίας δεν μπορούν να σώσουν τον οιονδήποτε δεν επιθυμεί τη σωτηρία του, ή αυτόν πού ποτέ δεν άγωνίστηκε ο ίδιος να την κατακτήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Κατά μία έννοια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι προσευχές της Εκκλησίας ή του κάθε Χριστιανού ξεχωριστά για κάποιο νεκρό δεν προκύπτουν παρά ως αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του: κανείς δέ θα προσευχόταν γι' αυτόν εάν δεν είχε κάνει κάτι όσο ζούσε που να εμπνέει μία τέτοια προσευχή μετά το θάνατο του.
Τα ονόματα αυτά ήταν άγνωστα πριν από το όράμα. Αρκετά χρόνια μετά την ανακήρυξη του Θεοδοσίου ως αγίου, βρέθηκε το δικό του Βιβλίο Μνημοσυνών στη μονή όπου ήταν κάποτε ηγούμενος, το όποιο επιβεβαίωσε αύτά τά ονόματα καθώς καί το όράμα.

Βλ. τον Βίο του Πρεσβυτέρου Αλεξίου στην Pravoslavny Blagovestnik,San Francisco, 1967, Νο.1 (στα Ρωσικά).
ΠΗΓΉ-Η ψυχή μετά θάνατον-π.Σεραφείμ Ρόουζ

0 σχόλια

Ὁ Πρέσβης τῆς Oὐκρανίας στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο.

11:12 μ.μ. |

Τὴν Κυριακὴ τὸ ἀπόγευμα, 24.2.2019, ὁ Πρέσβης τῆς Oὐκρανίας στήν Ἑλλάδα κ. Σέργκι Σουτένκο, εὑρέθη στήν Πάτρα γιά κοινωνικές ὑποχρεώσεις καί ἐπεσκέφθη τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο, στὸ Ἐπισκοπεῖο τῶν Πατρῶν, ὃπου ἒγινε δεκτός μέ ἀγάπη καί συνεζητήσαν θέματα ἀμοιβαίου ἐνδιαφέροντος.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε τὴν χαρά του γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ κ. Πρέσβη, τοῦ εὐχήθηκε κάθε εὐλογία παρὰ Κυρίου καὶ τοῦ προσέφερε μιά εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Ἀκολούθως ὁ Σεβασμιώτατος ξενάγησε τόν κ. Πρέσβη τὸν Νέο Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὃπου προσκύνησε τήν ἁγία Κάρα καί τόν Σταυρό τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί τόν τάφο τοῦ ἱερωτάτου Ἀποστόλου, στόν παλαιό Ναό τοῦ Ἁγίου.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

0 σχόλια

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 25/2-3/3/2019

12:18 π.μ. |

ΔΕΥΤΕΡΑ 25/2 και ώρα 17:00 Εσπερινός-Παράκληση προς τον Όσιο Ιωάννη το Ρώσσο όπου θα τεθεί σε προσκύνηση το Σκουφάκι και η Ζώνη, ευλογία από το σκήνωμα του Οσίου και εν συνεχεία ομιλία!
1/3 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Θεία Λειτουργία-Αγιασμός 06:40-08:30
Απόγευμα Παρασκευής 1/3 παραμονή Ψυχοσάββατου: Τρισάγιο Υπέρ των Ψυχών 15:00 Εσπερινός 17:00(κάτω Ι.Ν.)
2/3 ΣΑΒΒΑΤΟ «ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ»: Θεία Λειτουργία-τρισάγιο υπέρ των Ψυχών 07:00-09:30(κάτω Ι.Ν.)
3/3 ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΚΡΕΩ: Θεία Λειτουργία 06:45-10:00

ΟΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ & ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ: Την δεύτερη εβδομάδα που ξεκινάει από 24/2 μέχρι την Κυριακή της Απόκρεω 3/3 τρώμε κρέας (εκτός Τετάρτης 27/2 και Παρασκευής 1/3 όπου τηρείται νηστεία).

0 σχόλια

«Καλό Παράδεισο παλληκάρι τῆς Πάτρας καί τῆς Ἑλλάδος». Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοσόμου.

12:06 π.μ. |

Ἐπικήδειος λόγος(ἀπομαγνητοφωνημένος) κατά τήν Ἐξόδιο Ἀκολουθία τοῦ Εὒζωνα τῆς Προεδρικῆς Φρουρᾶς, πατρινοῦ στήν καταγωγή, Σπυρίδωνος Θωμᾶ.

(Ὁ Σπῦρος Θωμᾶς εὐσεβέστατος καί ἐνάρετος νέος, γόνος εὐσεβοῦς οἰκογενείας τῶν Πατρῶν, ἒφυγε γιά τόν οὐρανό αἰφνίδια, ἐνῶ ὑπηρετοῦσε, ὡς Εὒζωνας, στήν Προεδρική Φρουρά. Ἡ Κηδεία του ἐτελέσθη πάνδημη μέ στρατιωτικές τιμές, σέ κλῖμα βαθειᾶς συγκίνησης καί ὀδύνης ψυχῆς κατά τά ἀνθρώπινα, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἐλευθερίου Πατρῶν. Ὁ Σεβασμιώτατος προέστη τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας καί εἶπε τά παρακάτω συγκινητικά λόγια, ὡς ἀποχαιρετισμό, ἒπαινο καί τιμή στόν λαμπρό καί εὐσεβέστατο νέο).

Καθώς σέ ἀποχαιρετᾶμε, ἀγαπημένο μας παιδί, γιά τό μεγάλο σου ταξίδι στόν οὐρανό, ὃπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων, ἠχοῦν στ’ αὐτιά μας τά ὑπερήφανα λόγια σου, τά γεμάτα παλμό καί ἀγάπη γιά τήν Πατρίδα. Αὐτά τά λόγια πού εἶπες γεμᾶτος χαρά καί συγκίνηση, ἀπό τήν ἱερά πόλη τοῦ Μεσολογγίου, ὃταν ρωτήθηκες ἀπό δημοσιογράφο, πῶς αἰσθάνεσαι πού εἶσαι Εὒζωνας. «Εἶναι μοναδικό, εἶναι ἀπίστευτο. Ἂλλο νά τό ἀκοῦς καί ἂλλο νά τό ζῇς. Ἀν δέ τό ζήσῃς, δέν μπορεῖς νά τό πιστέψῃς, ἡ ἀγάπη πού παίρνομε ἀπό τόν κόσμο εἶναι ἀπίστευτο».

Αὐτά εἶπες μέ καμάρι.Ἀλήθεια, παιδί μου, εἶναι μοναδικό, ἀπίστευτο, συγκλονιστικό νά ὑπηρετῇς τήν Πατρίδα ὡς Στρατιώτης, ὡς Εὒζωνας. Νά στέκεσαι μέ τήν ξεχωριστή ὑπερηφάνεια τοῦ Ἓλληνα, «μέ τήν τετιμημένη φορεσιά πού ὁ κόσμος τή θαυμάζει καί μόνο στήν κορμοστασιά τοῦ Ἓλληνα ταιριάζει» κατά τόν ποιητή, μπροστά στό μνημεῖο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου καί νά φυλᾶς τίς πνευματικές, ἱστορικές θερμοπύλες αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος ξέρει νά ἀγωνίζεται γιά τά ὑψηλά ἰδανικά καί τίς ἀπαράγραπτες ἀξίες τῆς ζωῆς.

Σέ καμάρωναν παιδί μου οἱ γονεῖς σου, οἱ ἀγαπημένοι μας αὐτοί καί θαυμάσιοι ἂνθρωποι, σέ καμάρωνε ὁ ἀδελφός σου, σέ καμαρώναμε ὃλοι γιατί ἢσουν παιδί μας καί εἶσαι παιδί μας, σέ καμάρωνε ἡ Πάτρα καί ἡ Ἑλλάδα ὀλόκληρη πού σήμερα σέ ἀγκαλιάζει καί σέ γλυκοφιλεῖ.

Πρίν δυό ἠμέρες, παιδί μου, ἠκούσθη, μᾶλλον ἦταν διάδοσις, ἦταν ψέμα, ὃτι ὁ Σπῦρος, λύγισε, ἒπεσε, ἀπέθανε. Ὂχι δέν ἦταν ἀλήθεια, δέν λύγισες, δέν ἒπεσες, δέν ἀπέθανες. Λάθος κάνανε παιδί μου. Ἁπλῶς κουράστηκε ὁ Σπῦρος σκέφτηκα, ὃταν ὁ θεῖος σου μέ λυγμούς ἒτρεξε νά μοῦ μεταφέρει τήν εἲδηση, κουράστηκε λίγο παραπάνω, φορτίστηκε ἀπό τήν συγκίνηση, ἀπό τίς μνῆμες τῶν Ἡρώων πού τούς εἶχε μαζί του στή σκοπιά, ἀλλά τί λέγω στήν καρδία του, ἀπό τήν χαρά ὃτι ἦταν στήν ἀξιοζήλευτη θέση τοῦ Εὒζωνα τῆς Προεδρικῆς Φρουρᾶς, ἀπό τῶν δικῶν του τή θύμηση...

Ναί παιδί μου, δέν λύγισες, ἀλλά ξάπλωσες νά ξεκουραστῇς καί ἒτσι ὃπως ἢσουν μέσα στοῦ ὓπνου τήν ἀγκάλη, λησμόνησες νά ξυπνήσῃς καί εἶπες: «ἀφῆστε με λίγο παραπάνω νά ἀναπαυθῶ».

Δέν μπορεῖ πλέον ἀπό αὐτή τήν βαθειά ἀνάπαυση κανείς νά σέ ξυπνήσῃ, οὒτε τῶν συνεὐζώνων σου οἱ παρακλήσεις, οὒτε τῆς θαυμάσιας καί ἀξιολάτρευτης μητέρας σου ἡ στοργική φωνή καί τό χάδι.

Ὃμως θά σέ ξυπνήσῃ ἓνα ἂλλο χάδι μιᾶς ἂλλης Μάνας, τῆς Παναγίας μας, ὃταν θά ἒλθη ἡ ὣρα νά χαρῇς καί νά ἀπολαύσῃς γιά πάντα τά αἰώνια ἀγαθά τοῦ Θεοῦ, μαζί μέ τούς Ἣρωες καί Μάρτυρες τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, τούς ὁποίους τόσο ἀγάπησες καί θέλησες, μέ τήν τετιμημένη φορεσιά σου, μέ τήν λαμπρή κορμοστασιά σου, μέ τό καθάριο βλέμμα σου, μέ τό ξάστερο πρόσωπό σου, μέ τήν καθαρή καρδιά σου, μέ τήν ἀποφασιστικότητά σου, μέ τόν ἀκέραιο χαρακτῆρα σου καί τίς πολλές ἀρετές σου, νά τούς μιμηθῇς καί νά τούς τιμήσῃς.

Παιδί μου, ἂν μποροῦσες μέ αὐτό τό στόμα τό γήϊνο καί φθαρτό νά μιλήσῃς, αὐτή τήν στιγμή, βλέποντας τίς χιλιάδες τοῦ κόσμου νά εἶναι κοντά στούς γονεῖς σου καί στόν ἀδελφό σου καί μαζί τους νά σοῦ προσφέρουν δακρυρόους θρήνους γιά τόν πρόσκαιρο ἀποχωρισμό, ἐκδηλώνοντας τῆς ἀγάπης τους τό πέλαγος, ἂν μποροῦσες λέγω μέ τό γήϊνο στόμα σου, νά μιλήσῃς εἶμαι βέβαιος, ὃτι θά τούς ἒλεγες ἐπαναλαμβάνοντας τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: «Μή λυπῆσθε, ὣσπερ οἱ λοιποί οἱ μή ἒχοντες ἐλπίδα...ἡμῶν τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει...». Ναί, αὐτό θά ἒλεγες, γιατί τώρα εἶσαι ἐλεύθερος ἀπό τοῦ σαρκίου τόν δεσμό καί «τῶν ἀθεάτων τά κάλλη περιϊπτάμενος» καί ἐνωτίζεσαι στήν οὐράνια Πατρίδα ὃσα ἀνθρώπου οὖς οὐκ ἢκουσε ποτέ.

Μέσα ἀπό αὐτήν τήν ἐλευθερία πού σοῦ ἐπιτρέπει νά χαίρεσαι χαράν μεγάλην, συναντᾶς καί τόν χρυσολόγο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἰωάννην τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τόν μεγάλο πανηγυριστή τῆς νίκης τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου, τόν θριαμβολόγον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας καί μαζί του καταγελώντας τόν θάνατο, μέ τήν λεβεντιά πού σέ διακρίνει, τόν πόθο γιά τήν νίκη καί τήν δίψα γιά τήν ὂντως ζωή, θριαμβικά μᾶς βεβαιώνεις γιά τήν Ἀνάσταση.

«Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος;

Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.

Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι.

Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται.

Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς έπί μνήματος».

Παιδί μου τώρα πέρασες, ἀπό τήν Προεδρική Φρουρά, συμπυκνώνοντας τόν χρόνο τῆς ζωῆς σου, στήν οὐράνια καί φωτοφόρο φρουρά καί εἶσαι μαζί μέ τούς Ταξιάρχας τοῦ Θεοῦ καί τούς Ἀγγέλους, φυλάσσοντας τόν θρόνο τοῦ Κυρίου, μέ τήν ἐνάρετη παρουσία σου ἐνώπιον τοῦ Σωτῆρος μας.

Ἀπό ἐκεῖ πνευματικά θά δέεσαι πλέον γιά τούς γονεῖς σου, τόν Χρῖστο τόν ἀγαπημένο σου ἀδελφό, τούς λοιπούς οἰκείους σου, τούς συστρατιῶτες σου καί συνεὒζωνές σου. Ἀπό ἐκεῖ θά καμαρώνῃς τήν Πάτρα καί τήν Ἑλλάδα πού τόσο ἀγάπησες.

Καλό Παράδεισο παλληκάρι τῆς Πάτρας καί τῆς Ἑλλάδος ὀλοκλήρου.

Σήμερα, Σπῦρο μας μαζί μέ τούς δικούς σου ἀγαπημένους ἀνθρώπους, μαζί μέ τήν πόλη σου, μαζί μέ ἐμᾶς πού τόσο σέ ἀγαπᾶμε, εἶναι ἐδῶ ὃλη ἡ Ἑλλάδα, ὃλοι οἱ Ἓλληνες καί ἐναγκαλίζονται, σέ κατασπάζονται καί σέ καταφιλοῦν.

Παιδί μου, ὡς τελευταῖο λόγο, ὡς ἀποχαιρετισμό καί κατευόδιο γιά τήν αἰωνιότητα, ἀλλά καί ὡς ἒπαινο γι’ αὐτό πού ἢσουν καί ἂφησες μέ τό πέρασμά σου ἀπό τόν μάταιο καί πρόσκαιρο κόσμο, θά δανεισθῶ ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τά λόγια τοῦ Σοφοῦ Σολομώντος «Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος, ἠγαπήθη, καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν, μετετέθη. ῾Ηρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ... Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς· ἀρεστὴ γαρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ...»

Καί κάτι ἀκόμα παιδί μου. Γνωρίζεις πόσο σέ ἀγαπᾶμε. Γνωρίζεις ὃτι ἀγαπᾶμε τούς γονεῖς σου, τόν ἀδελφό σου, τήν οἰκογένειά σου. Νά εἶσαι σίγουρος ὃτι θά εἲμαστε κοντά τους καί μαζί τους μέ τήν ἀγάπη μας καί τήν προσευχή μας. Ἐσύ φρόντισέ τους ἀπό τόν οὐρανό.

Σπῦρο, παιδί μας ἀγαπημένο,

ἀναπαύου ἐν Κυρίῳ. Καλή Ἀνάσταση!

0 σχόλια

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ π. Ἀθανάσιος Σταματόπουλος.

12:01 π.μ. |

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 22.2.2019.

Σέ ἡλικία 65 ἐτῶν ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τήν Τετάρτη 20.2.2019, ὁ αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτ. π. Ἀθανάσιος Σταματόπουλος, Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Προαστείου Πατρῶν.

Ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία του, ἐτελέσθη τήν Παρασκευή 22.2.2019, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Παντελεήμονος Προαστείου Πατρῶν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί συγχοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, τῇ συμμετοχῇ πολλῶν Κληρικῶν καί πλήθους Λαοῦ, πού ἔσπευσαν νά προπέμψουν στήν αἰωνιότητα, τόν πολύ ἀγαπητό Ἱερέα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἐξῆρε τό ἦθος, τήν εὐσέβεια, τό φιλακόλουθο καί τήν ἐν γένει ἐνάρετη βιοτή καί πολιτεία τοῦ μεταστάντος Ἱερέως, ὁ ὁποῖος ἐκόσμησε ὡς λαμπρός ἀδάμας τήν τοπική μας Ἐκκλησία.

Βιογραφικό Σημείωμα π. Ἀθανασίου Σταματοπούλου.

Ὁ π. Ἀθανάσιος Σταματόπουλος ἐγεννήθη τό ἔτος 1954, στήν Λάκκα Ἀχαΐας.Ἐνυμφεύθη τήν Εὐαγγελία Φανακίδου μετά τῆς ὁποίας ἀπέκτησαν δύο τέκνα.Ἐχειροτονήθη Διάκονος στίς 1. 4. 1976 ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου καί Πρεσβύτερος στίς 22. 6. 1980, ὑπό τοῦ ἱδίου Ἀρχιερέως. Ἐτοποθετήθη ἐν συνεχείᾳ Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Προαστείου Πατρῶν, ὅπου ὑπηρέτησε μέ ἀπαράμιλλο ἐκκλησιαστικό ἦθος, ἓως τῆς κοιμήσεώς του.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ἐκτιμήσας τήν ἐνάρετη ζωή καί πολιτεία του, τόν προεχείρισε Πρωτοπρεσβύτερο στίς 27.7.2011.

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στίς 20.2.2019 καί ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐτελέσθη στίς 22.2.2019, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Παντελεήμονος Προαστείου Πατρῶν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

0 σχόλια

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

2005-2019 14 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

11:54 μ.μ. |

14 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2005

14 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019

ΑΞΙΟΣ!!!

0 σχόλια

14 χρόνια Ἀρχιερατείας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου.

11:53 μ.μ. |

Τήν Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019, συμπληρώθηκαν 14 χρόνια ἀπό τήν εἰς Ἐπίσκοπον Χειροτονίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτῆς τῆς ἐπετείου ἐτελέσθη στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί συνιερουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, τῇ συμμετοχῇ πολλῶν Ἱερέων καί πλήθους Λαοῦ.

Κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος προέβη στήν εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ εὐλαβεστάτου Διακόνου τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, π. Θεμιστοκλέους Δημητροπούλου.

Ὁ Σεβασμιώτατος μετά τήν συγκινητική προσλαλιά τοῦ π. Θεμιστοκλέους, ἀνεφέρθη μέ πατρική ἀγάπη στόν νέο Ἱερέα, χρησιμοποιώντας λόγους τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδιαιτέρως τοῦ Ἁγίου Ἐπιφανίου, Ἐπισκόπου Κύπρου.

Μεταξύ τῶν ἂλλων ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος:

«… Ἡ Ἱερωσύνη παιδί μου, δέν εἶναι ἀπόλαυση, δέν εἶναι ἂνεση, δέν εἶναι ἐξουσία κοσμική, δέν εἶναι ἒπαινος ἀνθρώπινος…Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι σταυρός, εἶναι ἦθος θυσιαστικό…»

Ἐπίσης, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπήνεσε τόν κατά σάρκα πατέρα τοῦ π. Θεμιστοκλέους, τόν πρωτοπρεσβύτερο π. Βασίλειο Δημητρόπουλο, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τήν ἀείμνηστη πρεσβυτέρα του Κλειώ, προσέφεραν στήν κοινωνία 9 παιδιά, 3 ἐκ τῶν ὁποίων χειροτονήθηκαν Ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου.

Τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος ἐδοξολόγησε τό ὂνομα τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ ἡμῶν, εὐχαρίστησε ἐκ μέσης καρδίας τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν φιλάγιο Πατραϊκό Λαό, γιά τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη του στό πρόσωπό του καί ἀνεφέρθη ἐν εὐγνωμοσύνῃ πολλῇ στόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ὁ ὁποῖος τόν ἐχειροτόνησε Ἐπίσκοπο καί Μητροπολίτη τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, ὡς καί στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Πρό τῆς ἀπολύσεως ἀνέπεμψε ἐπιμνημόσυνη δέηση ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀλήστου μνήμης, μεγάλου Πρωθιεάρχου Χριστοδούλου καί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Μαντινείας Θεοκλήτου.

0 σχόλια

ΤΡΙΩΔΙΟ 2019

11:53 μ.μ. |

ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ-ΟΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ:

Την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου από 17/2 έως 24/2 και τις ημέρες Τετάρτη 20/2 και Παρασκευή 22/2 καταλύεται το κρέας. Την δεύτερη εβδομάδα, από 24/2 μέχρι την Κυριακή της Απόκρεω 3/3 τρώμε κρέας (εκτός Τετάρτης 27/2 και Παρασκευής 1/3). Την τρίτη εβδομάδα, από την Δευτέρα 4/3 έως την Κυριακή 10/3 τρώμε όλες τις υπόλοιπες τροφές εκτός από κρέας και ονομάζεται εβδομάδα της Τυρινής. Από την Καθαρά Δευτέρα 11/3 αρχίζει η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

0 σχόλια

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΗΣ ΠΑΤΡΩΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ

11:38 μ.μ. |

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

18.2.2019.

Τήν Κυριακή 17.2.2019 ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Μαρίνης Πατρῶν μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 10 ἐτῶν ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐνορίας, τῇ συμμετοχῇ πλήθους Λαοῦ.

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στόν Εὐαγγελική περικοπή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου καί στήν μεγάλη ἀξία τῆς ταπεινώσεως γιά τήν πνευματική μας ζωή, ἐνῶ ἒκαμε ἰδιαίτερη ἀναφορά μέ λόγους συγκινητικούς, στήν ἐπέτειο τῶν 10 ἐτῶν ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐνορίας.

Μεταξύ τῶν ἂλλων ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στό ἱστορικό τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, εὐχαρίστησε ὅλους, ὅσοι παντοιοτρόπως ἐκοπίασαν γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρῶτος Ναός πού θεμελίωσε ὅταν κατεστάθη Μητροπολίτης Πατρῶν καί μέ τίς προσπάθειες τοῦ ὁποίου ἱδρύθη ὡς Ἐνοριακός Ναός.

Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος ἐπέδωσε Εὐεργετήριο Γράμμα

α) στόν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτ. π. Σωτήριο Γαλάνη, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε πρῶτος Πρόεδρος τῆς Ἐρανικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἐπαινέσας αὐτόν γιά τήν καλλίκαρπη διακονία του στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου καί ἰδιαιτέρως στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Μαρίνης καί

β) στόν κ. Ἀνδρέα Καράβολα, πρ. Δήμαρχο Πατρέων, ὁ ὁποῖος ἐξησφάλισε τό οἰκόπεδο ἐπί τοῦ ὁποίου ἐκτίσθη ὁ Ἱερός Ναός καί μέ πρόταση τοῦ ἰδίου καί ἀπόφαση τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου.

Τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπήνεσε πατρικά τόν Προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ π. Παναγιώτη Θωμᾶ, γιά τήν ἐργασία του καί τήν ἐν γένει δραστηριότητά του στό γεώργιο τῆς Ἐκκλησίας, ὡς καί ὃλους τούς συνεργάτας του στό πνευματικό, κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἒργο τῆς Ἐνορίας.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

0 σχόλια

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

Μέ λαμπρότητα ἑορτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀνθίμου τοῦ ἐν Χίῳ στό Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομεῖο Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια».

11:50 μ.μ. |

•Τήν παραμονή, 14.2.2018, στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Παναγία ἡ Βοήθεια, τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομεῖου Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια» ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε ἐπικαίρως τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στήν ἁγία βιοτή καί πολιτεία τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου.

•Ἀνήμερα, 15.2.2018, τήν Θεία Λειτουργία ἐτέλεσε ὀ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ.

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στήν βοήθεια καί παράκληση πού προσφέρουν στούς ἀνθρώπους, ἡ Παναγία μας, ἡ ὂντως βοήθειά μας, ἀλλά καί οἱ Ἃγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὃπως ὁ Ἃγιος Ἂνθιμος τῆς Χίου.

Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στό ἒργο ἀγάπης πού ἐπιτελῆται στό Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομεῖο Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια», ἐπήνεσε τήν κ. Διοικήτρια καί ὃλο τό Διοικητικό Συμβούλιο, τό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό Προσωπικό, τούς ἐργαζομένους στό Νοσοκομεῖο καί τούς Ἐθελοντάς τῆς ἀγάπης καί ἒκανε εἰδική ἀναφορά στήν παρουσία καί πνευματική ἐργασία στό Νοσοκομεῖο, τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμ. π. Χαρίτωνος Ἀθανασοπούλου καί τῶν συνεργάτων του Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, πού ὑπηρετοῦν τό ἒργο τῆς ἀγάπης στό Νοσοκομεῖο.