Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ

Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου αναγινώσκεται στη Θεία Λειτουργία η παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ. 15, 11-33).
Η παραβολή του «Άσωτου Υιού» είναι γνωστή. Ομιλεί για ένα πλούσιο νέο ο όποιος άσωτα κατασπατάλησε την περιουσία του σε χώρα μακρινή και στο τέλος κατάντησε να βόσκει χοίρους. Τότε μετανόησε και επέστρεψε στον πατέρα του, που τον δέχθηκε με άπειρη αγάπη και στοργή.
Η παραβολή είναι ανεξάντλητη σε νοήματα, αφού, όπως λέγεται, ολόκληρο το έργο της Θείας Οικονομίας ευρίσκεται μέσα σ' αυτή……………
Το βαθύτερο νόημα της παραβολής είναι τετραπλό: 
α. Η απελπιστική κατάσταση στην οποία φθάνει ο αμαρτωλός.
β. Η ανάγκη μετανοίας και τα σωτήρια αποτελέσματα της. 
γ. Το μέγεθος της θείας Ευσπλαχνίας στην οποία μπορούν να στηρίζονται και οι πλέον αμαρτωλοί, ώστε να μη φθάνουν ποτέ στην απελπισία. Κανένα αμάρτημα, όσο μεγάλο κι αν θεωρείται, δεν μπορεί να υπερνικήσει τη φιλάνθρωπη γνώμη του Θεού και
δ. Η αποφυγή του αισθήματος της αυτάρκειας του δικαιωμένου, όπως θεωρούσε τον εαυτό του ο πρεσβύτερος υιός.
Εάν λοιπόν συναισθανθούμε την πραγματική πνευματική μας κατάσταση και με ειλικρίνεια ομολογήσουμε τα λάθη μας και την κατασπατάληση των ταλάντων που μας χάρισε ο Θεός, θα καταλάβουμε ότι αυτή την Κυριακή όλοι μας εορτάζουμε και όλοι, κατά κάποιο τρόπο, είμαστε άσωτοι υιοί, απομακρυνθέντες από τον «Οίκον του Ουρανίου Πατρός μας». Το παράδειγμα της μετανοίας και της ορθής εν συντριβή καρδιακής προσευχής, ενσαρκωμένο στον άσωτο της παραβολής, προβάλλει και πάλι η Εκκλησία προς μίμησιν και καλεί τα άσωτα παιδιά του Πατέρα, δηλαδή όλους μας, να γυρίσωμε στην αγκαλιά του Πατέρα ζητώντας συγγνώμη για να λάβωμε άφεσι, όπως εκείνος.

Εορτάζεται: Ο Ὅσιος Κασσιανὸς ὁ Ρωμαῖος (29 Φεβρουαρίου)"Κάθε τέσσερα χρόνια"!

Ὁ Ὅσιος Κασσιανὸς γεννήθηκε στὴν Ρώμη ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ ἐπιφανεῖς, οἱ ὁποῖοι φρόντισαν νὰ τὸν ἀναθρέψουν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Ἡ γνωριμία καὶ ἡ συναναστροφή του, ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, μὲ Ἁγίους ἀνθρώπους ἐπέδρασε εὐεργετικὰ στὴ διαμόρφωση τῆς προσωπικότητας καὶ τοῦ ὅλου τρόπου ζωῆς του. Σπούδασε τὴν ἐπιστήμη τῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς ἀστρονομίας καὶ μελέτησε ἰδιαίτερα τὰ συγγράμματα τῶν Πατέρων καὶ τὴν Ἁγία Γραφή.
Ὁ Ὅσιος ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο, γενόμενος μοναχὸς σὲ μία σκήτη καὶ ἐπισκέφθηκε τὰ μοναστήρια τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Θηβαΐδας, τῆς Νιτρίας, τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Καππαδοκίας. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει χαρακτηριστικά: «ὁ Ἅγιος μετέβη εἰς διαφόρους τόπους καὶ συνήντησε ἁγίους καὶ γνωστικωτάτους Ὁσίους καὶ τὰς ἀρετὰς ὅλων συναθροίζει εἰς τὸν ἑαυτόν του, ὡς ἄλλη φιλόπονος μέλισσα, ὥστε καὶ αὐτὸς ἔγινε εἰς τοὺς ἄλλους τύπος καὶ παράδειγμα παντὸς εἴδους ἀρετῆς. Ὅθεν ἀνώτερος τῶν παθῶν γενόμενος καὶ τὸν νοῦν καθαρίσας, ἐγνώρισε τὴν τελείαν κατὰ τῶν παθῶν νίκην».
Στὸν πρῶτο τόμο τῆς Φιλοκαλίας, περιλαμβάνονται δύο λόγοι τοῦ Ὁσίου Κασσιανοῦ, «Πρὸς Κάστορα Ἐπίσκοπον, περὶ τῶν ὀκτὼ τῆς κακίας λογισμῶν, γαστριμαργίας, πορνείας, φιλαργυρίας, ὀργῆς, λύπης, ἀκηδίας, κενοδοξίας καὶ ὑπερηφανείας» καὶ «Πρὸς Λεόντιον ἡγούμενον, περὶ τῶν κατὰ τὴν Σκήτην ἁγίων Πατέρων καὶ λόγος περὶ διακρίσεως», ποὺ δείχνουν τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς του καὶ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημά του καὶ προξενοῦν μεγάλη ὠφέλεια. Ὁ δὲ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος πλέκει δίκαιο ἐγκώμιο στὸν Ὅσιο Κασσιανὸ στὸν περὶ ὑπακοῆς Λόγο του.
Ὁ Ὅσιος Κασσιανὸς κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς σοφίας τὸν λόγον Πάτερ τοῖς ἔργοις σου, ἀσκητικῶς γεωργήσας ὡς οἰκονόμος πιστός, ἀρετῶν μυσταγωγεῖς τὰ κατορθώματα· σὺ γὰρ πράξας εὐσεβῶς, ἐκδιδάσκεις ἀκριβῶς, Κασσιανὲ θεοφόρε, καὶ τῷ Σωτήρι πρεσβεύεις, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Οἱ λόγοι σου σοφέ, οὐρανίου κασσίας, ὀσμὴν πνευματικήν, διαπνέουσι κόσμῳ· φιάλαι γὰρ ὤφθησαν, ἀρωμάτων ὡς γέγραπται, σιαγόνες σου, αἱ ἀναπτύσσουσαι πᾶσι, τὰς ἐν Πνεύματι, πνευματικὰς ἀναβάσεις, Κασσιανὲ Ὅσιε.

Μεγαλυνάριον.
Γνώσεως τῆς θύραθεν μετασχών, ὤφθης κεκρυμμένης, ἐπιστήμης μυσταγωγός, ἧς τὰς ἐπιδόσεις, λόγοις ἡμᾶς παιδεύεις, Κασσιανὲ θεόφρον, Πνεύματος σκήνωμα.

ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ-ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

Τη Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου στις 17:00 θα τελεστεί Εσπερινός και θα ψαλλεί Παράκλησις εις τον Τίμιο Πρόδρομο,θα τεθούν προς προσκύνηση Λείψανα Αγίων.
Μετά το πέρας της Παρακλήσεως θα γίνει προβολή της επίκαιρης ταινίας: Η Παραβολή του Ασώτου υιού.
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Εις εμέ το λέγεις Κύριε; Εις εμέ;


Τα τελευταία λόγια του Αγίου Νεκταρίου, στο κρεββάτι του νοσοκομείου, ήταν τα εξής: "Εις εμέ το λέγεις Κύριε; Εις εμέ;"...
Προφανώς , έλαβε εκείνη την στιγμή πρόσκληση από τον Κύριο στην αιώνια βασιλεία του και μέχρι εκείνη την έσχατη επιθανάτια στιγμή, δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο όχι μόνον να τον προσκαλεί ο Κύριος, αλλά και να του απευθύνει τον λόγο. 
Τί βαθειά ταπείνωση! Ταπείνωση πού ζυμώθηκε χρόνο με τον χρόνο, διωγμό με διωγμό, συκοφαντία με συκοφαντία. Ταπείνωση πού καλλιεργούσε όσο προέκοπτε στην πνευματική και θύραθεν σοφία.
Αυτή η αντίδραση είναι αποκρυστάλλωση χρόνιου αγώνα. Οι ταπεινολογίες και οι ταπεινοσχημίες κάποτε καταρρέουν και δείχνουν γυμνό τον φέροντα. Η άσκηση στην ταπείνωση την αληθινή όχι! 
Όσο βαθύτερα ασκείται σε αυτήν κάποιος, τόσο αυτή αυξάνει και στερεώνεται μέσα του.
Όσο πλησιάζει κανείς τον μεγάλο Θεό, τόσο μικρός αισθάνεται .

Ο δέ άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω, μαθητής του αγίου Νεκταρίου, όταν παρέδιδε την ψυχή του στον Κύριο, ανέλαβε δυνάμεις , σηκώθηκε και άρχισε να φωνάζει χειροκροτώντας: Ο Κύριος! Ο Κύριος! Ο Κύριος!
Ω μακαρία χαρά και παιδικότητα των αγίων πού ξεπερνάς και αυτήν την αθωότερη χαρά και παιδικότητα!
Αυτής αξίωσον και ημάς Σωτήρ τους αναξίους!

ΠΗΓΗ: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2015/11/blog-post_10.html#ixzz3t4EVvPNr

"Αν θέλεις να σε συγχωρούν οι άλλοι, συγχώρησε τους άλλους πρώτος εσύ..." έλεγε ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος...

Μορφωμένος άνθρωπος ο κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε ορθολογιστικά. Είχε αναπτύξει το νου και όχι την καρδιά. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει εύκολα τους άλλους. Ειδικά αυτούς που έβλεπε κατώτερους και εμπαθείς. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ιάκωβο, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.
Ρώτησε τον Γέροντα για το σοβαρό (το σοβαρότερο;) θέμα της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων, που δυσκολευόταν να το κατανοήσει:
—Αφού βλέπω καθαρά και ολοφάνερα τον άλλον να αμαρτάνει, πως να τον συγχωρήσω; Δεν έχω δίκιο;
—Όλους μας βλέπει ο Θεός αδιάκοπα και ξέρει καθαρά και ολοφάνερα ότι αμαρτάνουμε. Γιατί μας συγχωρεί και μας ανέχεται και μας περιμένει να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών;
—Πάλι δεν σας καταλαβαίνω, πάτερ μου. Τι πρέπει να κάνουμε; Να πούμε στην αμαρτία μπράβο; Να την επαινέσουμε σιωπώντας;
—Ποτέ δεν πρέπει να επαινούμε την αμαρτία, είπε ο π. Ιάκωβος. Συγχωρούμε τον αμαρτωλό και όχι την αμαρτία. Εάν δεν κάνουμε αυτήν την διάκριση, αυτό το διαχωρισμό μεταξύ αμαρτίας και αμαρτωλού, θα βρισκόμαστε πάντοτε σε λάθος δρόμο.
—Τότε, τι πρέπει να κάνουμε; Πώς να αντιμετωπίζουμε αυτό το θέμα;
—Έχεις δει τους σιδεράδες, που μαστορεύουν τα σίδερα; Δεν τα πιάνουν τα αναμμένα σίδερα με τα χέρια τους, γιατί θα καούν, εξήγησε ο Γέροντας. Έχουν ειδικές τσιμπίδες και δαγκάνες και έτσι τα πλησιάζουν και τα μαστορεύουν. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και για κάθε πρόβλημα και για κάθε θέμα, που πλησιάζουμε. Να έχουμε τα κατάλληλα εργαλεία και στα πνευματικά θέματα τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Αυτό ισχύει και για το θέμα της συγχωρήσεως των άλλων.
—Μα, πάτερ μου, εγώ έθεσα ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Πώς μπορούμε να συγχωρήσουμε κάποιον, που αμάρτησε φανερά και χωρίς καμία δικαιολογία; Εγώ θέλω να μάθω τι πρέπει να κάνω στην περίπτωση αυτή.
—Το «χωρίς καμιά δικαιολογία» πρέπει να το αφήσουμε στην άκρη, γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε, είπε ο π. Ιάκωβος. Μόνον ο Θεός γνωρίζει τα βάθη της ψυχής του κάθε ανθρώπου. Μόνον Εκείνος ξέρει τι συμβαίνει. Εμείς βλέπουμε απ” έξω. Εκείνος βλέπει το από μέσα. Ας θυμηθούμε και την διδασκαλία του Χριστού για τα ποτήρια, όταν μιλούσε για την υποκρισία των Γραμματέων και των Φαρισαίων. Απ” έξω φαίνονται καθαρά. Μέσα, όμως, είναι γεμάτα από βρωμιά και αδικία και αρπαγή. Να το πω και με ένα άλλο παράδειγμα. Όταν πηγαίνουμε στο γιατρό να μας θεραπεύσει, δεν του λέμε εμείς τι να κάνει. Εκείνος ξέρει τη δουλειά του. Εμείς απλώς του λέμε ότι πονάμε και σε ποιο μέρος υποφέρουμε. Τη στιγμή, που λέμε «εγώ θέλω» σταματούμε την διαδικασία της γνώσεως, για το θέμα, που πρέπει να μάθουμε. Η αλήθεια μας δίδεται όταν τη ζητήσουμε ταπεινά, όπως ζητούμε την υγεία μας από τον γιατρό. Δεν μπορούμε να διατάξουμε την αλήθεια, άλλα να την παρακαλέσουμε να μας δοθεί, να μας αποκαλυφθεί. Γιατί ή αλήθεια είναι ο Θεός, που δεν μπορούμε να τον διατάξουμε, άλλα μόνον να τον παρακαλέσουμε και να τον αγαπήσουμε.
—Ναι, πάτερ μου, αλλά τότε τι γίνεται; Αν δεν πω στο γιατρό εγώ τι θέλω πώς θα με εξετάσει και πώς θα με θεραπεύσει;
—Όχι, όχι, όχι, παιδί μου, αυτό είναι λάθος, ξανάπε ο Γέροντας. Ο γιατρός ξέρει τι θέλεις, όταν τον επισκέπτεσαι. Εσύ το μόνο, που μπορείς να πεις είναι ότι πονάς και σε ποιο σημείο νιώθεις τον πόνο σου. Τα υπόλοιπα είναι δική του δουλειά. Γι” αυτό και οι Άγιοι Πατέρες μας συμβουλεύουν να προσευχόμαστε σαν τα μικρά παιδιά, που κλαίνε όταν πονούνε. Και δείχνουνε το μέρος όπου πονάνε.
—Πάλι δεν το καταλαβαίνω, πάτερ μου, το νόημα των λόγων, που μου λέτε, απάντησε ο κ. Σταύρος. Δεν πονώ εγώ, αλλά θέλω να ξέρω τι στάση, να κρατήσω σε κάποιον, που αμάρτησε φανερά. Θα τον συγχωρήσω ή όχι;
—Τη συγχώρηση πρέπει να τη δίνουμε σε όλους, όπως κάνει και ο ίδιος ο Θεός. «Βρέχει επί δικαίους και αδίκους», λέγει το Ευαγγέλιον. Διότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί και όλοι θα έπρεπε να καταδικασθούμε, για τις αμαρτίες μας, λίγες ή πολλές. Για αυτό πρέπει να συγχωρούμε και να ευχόμαστε στον Θεό να συγχωρήσει και τον αμαρτωλό και εμάς, που αμαρτάνουμε και πολύ συχνά δεν καταλαβαίνουμε τι κάνουμε ή τι δεν κάνουμε.
Αν, όμως, είμαστε αδύναμοι πνευματικώς και η συμπεριφορά του άλλου μας επηρεάζει αρνητικά, τότε πρέπει να μη τον κατηγορούμε, αλλά να τον αποφεύγουμε και να μην έχουμε μαζί του συναναστροφές και συνέπειες. Και αν είναι αιρετικός τότε να τον αποφεύγουμε τελείως και να μη τον δεχόμαστε. Γιατί η συντροφιά με τους αιρετικούς είναι επικίνδυνη, μπορεί να μας δηλητηριάσει και να μας θανατώσει πνευματικά. Γενικώς για τους αμαρτωλούς πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια του Μ. Βασιλείου: «Φθείρουν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί». Δηλαδή ή συντροφιά με τους αμαρτωλούς μπορεί να φθείρει και τους καλούς χαρακτήρες.
—Αυτό το γνωρίζω, συνέχισε ο κ. Σταύρος, που επέμενε στην γνώμη του. Αυτό, που δεν ξέρω είναι το πώς και το γιατί της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων.
—Το πώς μας το είπε ο Χριστός: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. ιε” 5). Χρειάζεται η δική του βοήθεια, είπε ο Γέροντας. Για αυτό και πρέπει να ζητούμε συνεχώς την βοήθειά του. Αν εκείνος δεν βοηθήσει, τίποτε καλό δεν μπορούμε να κάνουμε. Όσον για το «γιατί», αυτό μας το λέγει το Ευαγγέλιο: «Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο Πατήρ υμών ο ουράνιος εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. στ” 14-15). Να γιατί πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους, όσον και αν αμάρτησαν. Από την συγχώρηση, αγαπητέ μου, αρχίζει η αγάπη. Διάβασε το ιγ” Κεφάλαιο της Α” Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους και τότε θα καταλάβεις το γιατί πρέπει να συγχωρούμε.
—Την έχω διαβάσει, πάτερ μου, αλλά πάλι αδυνατώ να κατανοήσω τι θέλετε να πείτε με το πώς και το γιατί…
—Τότε θα σου μιλήσω, φίλτατε, με άλλο παράδειγμα, για να γίνω πιο σαφής, ξανάπε ο π. Ιάκωβος. Άνοιξε την δεξιά σου παλάμη από το μέσα μέρος και τέντωσε την όσον μπορείς.
Ο κ. Σταύρος τέντωσε την παλάμη του δεξιού του χεριού και περίμενε. Τότε ο Γέροντας πήρε το ποτήρι με το νερό, που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι και έριξε λίγο πάνω στην παλάμη του επισκέπτη του. Το νερό, καθώς ήταν φυσικό, κύλησε από το χέρι και χύθηκε κάτω και δεν έμεινε στην ανοιχτή παλάμη ούτε σταγόνα.
—Τώρα κάνε κούρμπα την παλάμη σου, είπε ο Γέροντας.
—Τι θα πει κούρμπα, πάτερ μου; Δεν ξέρω την λέξη…
—Κούρμπα στο χωριό μου λένε την καμπύλη, εξήγησε ο π. Ιάκωβος. Κάνε, λοιπόν, την παλάμη σου κυρτή, σαν λακκούβα, όπως παίρνεις το νερό, για να πλυθείς.
Υπάκουσε ο κ. Σταύρος και ο Γέροντας έριξε πάλι στην χούφτα του λίγο νερό από το ποτήρι και έμεινε το νερό στο χέρι του κ. Σταύρου.
—Αυτό είναι, που πρέπει να κάνουμε όταν θέλουμε να μάθουμε μιαν αλήθεια και πιο πολύ όταν θέλουμε να συγχωρήσουμε κάποιον αμαρτωλό, εξήγησε ο π. Ιάκωβος. Σκύβουμε το κεφάλι της λογικής μας μπροστά στην αλήθεια, ταπεινώνουμε τον εαυτό μας, που νομίζει ότι όλα τα ξέρει και όλα μπορεί να τα καταλάβει, ομολογούμε την αδυναμία μας και τότε ο Θεός μας δίνει άφθονη την χάρη του και για να καταλάβουμε και για να ενεργήσουμε σωστά. Αυτό κάνουμε και όταν θέλουμε να συγχωρήσουμε και να πλησιάσουμε τον Χριστό της αγάπης, που συγχωρεί και βοήθα όσους ζητούν ταπεινά την βοήθεια του. Χωρίς ταπείνωση, ούτε τον εαυτόν μας μπορούμε να συγχωρήσουμε και να τον αγαπήσουμε πραγματικά.
Αυτό μας δίδαξε ο Χριστός και με την ζωήν και με τον λόγον του. Και αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς, αν θέλουμε να δούμε «Θεού πρόσωπον». Να ταπεινωθούμε πρώτα μπροστά στον Θεόν, ως αμαρτωλοί που είμαστε και Εκείνος θα μας βοηθήσει να ταπεινωθούμε και μπροστά στους ανθρώπους, να τους συγχωρήσουμε και να καταλάβουμε ότι αλλιώς δεν γίνεται τίποτα.
Ο κ. Σταύρος φαίνεται ότι κατάλαβε αυτήν τη φορά και έσκυψε το κεφάλι του μπροστά στον Γέροντα, σαν να ζητούσε συγχώρηση για την διανοητική του έπαρση και την ψυχική του αλαζονεία. Γιατί αυτό το νόσημα της έπαρσης και της αλαζονείας τυφλώνει και ξεστρατίζει την ψυχή του ανθρώπου. Τότε ο π. Ιάκωβος, που είδε διακριτικά την μεταστροφή του επισκέπτη του, θέλησε να βάλει, ωσάν περισπωμένη στο ρήμα «αγαπώ» τον επίλογο της κουβέντας τους, είπε:
—Ο Χριστός μας έδωσε τον λεγόμενον «χρυσόν κανόνα» ζωής ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους: «Πάντα ουν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς ούτος γαρ εστίν ο νόμος και οι προφήται» (Ματθ. ζ” 12). Δηλονότι, αν θέλεις να σε συγχωρούν οι άλλοι, συγχώρησε τους άλλους πρώτος εσύ. Αμήν.
Πηγή : http://agiameteora.net/
Ε.Φ: π. Α.Τ.

11 Χρόνια ἀπό τήν ἐκλογή καί τήν χειροτονία τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν.

19-20 Φεβρουαρίου 2005-
19-20 Φεβρουαρίου 2016.
Ἕνδεκα χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπό τότε πού ἐξελέγη καί χειροτονήθηκε ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.
Ἡ ἐκλογή του ἔγινε σέ μιά κρίσιμη γιά τήν Ἐκκλησία περίοδο, ὅταν ὁ ἴδιος ὑπηρετοῦσε ὡς Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἦτο 19 Φεβρουαρίου 2005 ἡμέρα Σάββατο.
Ἡ χειροτονία πραγματοποιήθηκε στίς 20 Φεβρουαρίου ἡμέρα Κυριακή, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἀθηνῶν ἀπό τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυρό Χριστόδουλο καί ἄλλους Ἀρχιερεῖς.
Κατά τήν 11η ἐπέτειο ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί χειροτονίας του, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Ἱερά Ἀγρυπνία, στίς 19 πρός 20 Φεβρουαρίου, στόν παλαιό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, συλλειτουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου καί πολλῶν Πρεσβυτέρων καί Διακόνων, οἱ ὁποῖοι προσῆλθαν αὐθόρμητα, ὅπως καί πλῆθος εὐσεβῶν Χριστιανῶν πού ἀγρύπνησαν μέχρι τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, γιά νά εὐχηθοῦν στόν πνευματικό τους πατέρα.
Ὁ Σεβασμιώτατος, εὐχαρίστησε βαθύτατα συγκινημένος τόν Ἱερό Κλῆρο καί τό πλῆθος τῶν πιστῶν πού εἶχαν κατακλύσει τόν Ἱερό Ναό, ἀναφέρθηκε στούς ἀκατάλυτους πνευματικούς δεσμούς ἀγάπης πού τόν συνδέουν μέ τό ποίμνιό του καί εὐχαρίστησε ὅλους τούς Πατρινούς, γιά τήν βαθειά πίστη τους στόν Θεό καί τούς ἰσχυρούς δεσμούς μέ τήν Ἐκκλησία καί τόν ἄπειρο σεβασμό στό πρόσωπό του.
Παρεκάλεσε δέ νά προσεύχωνται, ὥστε νά εὐοδοῦται τό ἔργο τῆς τοπικῆς μας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς καθ’ ὃλου Ἐκκλησίας, πρός δόξαν Θεοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΙΚΡΑΣ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ-ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ



ΤΡΙΤΗ 23/2 προς ΤΕΤΑΡΤΗ 24/2 Ά & ΄Β εύρεσις τιμίας κεφαλής Αγίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου: 
ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-Αρτοκλασία, Θεία Λειτουργία 21:00-01:00 εις την οποία θα ιερουργήσει Πανοσιολογιώτατος  Αρχιμανδρίτης Προκόπιος Κόρδας, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών.
Θα τεθούν προς προσκύνηση και ευλογία, απότμημα Ιερού Λειψάνου του Τιμίου Προδρόμου και άλλων Αγίων.
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Ἡ Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου τοῦ Νέου στήν Πάτρα

Στόν Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Βοηθείας τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν « Παναγία ἡ Βοήθεια» ἑορτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀνθίμου τοῦ Νέου τοῦ ἐν Χίῳ, τήν Κυριακή ἑσπέρας καί Δευτέρα, πρωί 14 καί 15 Φεβρουαρίου 2016.

Στόν Ἱερό Ναό ὑπάρχει ἡ ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βοηθείας, ἀντίγραφον τῆς ἐν Χίῳ εὑρισκομένης εἰκόνος στήν Μονή, τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος.

Ἐπίσης, εἶναι θησαυρισμένο ἀπότμημα τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου προσφερθέν ἐν ἀγάπῃ πολλῇ πρός τήν Ἐκκλησία τῶν Πατρῶν, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου, κατόπιν αἰτήματος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

●Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη ὁ μέγας πανηγυρικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων μας, ἐν προκειμένῳ, τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου πρός τούς ἀνθρώπους καί εἰδικώς στούς ἀσθενείς.

● Ἀνήμερα, ἐτελέσθη ἡ Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος στήν ὁμιλία του ἀνεφέρθη στήν παρηγορία πού δίδει ὁ Κύριος στούς ἀνθρώπους διά τῶν Ἁγίων του. Ἑστίασε στήν ἁγία βιοτή καί πολιτεία τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου καί στίς πρεσβεῖες του πρός Κύριον, ὑπέρ τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων.

Ἐπίσης, μίλησε μέ θερμά λόγια γιά τό Διοικητικό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό Προσωπικό τοῦ μεγάλου Νοσοκομείου τῶν Πατρῶν γιά τούς ἐργαζομένους καί τούς ἐθελοντές τῆς ἀγάπης καί εὐχήθηκε ἰδιαίτερα στούς ἀσθενεῖς πού νοσηλεύονται στό Νοσοκομεῖο.
 
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Ὅσιος Ἄνθιμος ἀπὸ τὴν Χίο (15 Φεβρουαρίου

Ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος, κατὰ κόσμο Ἀργύριος Κ. Βαγιάνος, γεννήθηκε τὴν 1η Ἰουλίου 1869 στὴν περιοχὴ τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ Λιβαδίων. Οἱ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι γονεῖς του, Κωνσταντίνος καὶ Ἀργυρῶ, φρόντισαν νὰ δώσουν Χριστιανικὴ ἀγωγὴ στὸ τέκνο τους. Καὶ ὁ νεαρὸς Ἀργύριος δωρεοδέκτης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ πνεῦμα σοφίας, ἦταν προορισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἀναδειχθεῖ σκεῦος ἐκλογῆς καὶ νὰ γίνει μέγας παιδαγωγὸς εἰς Χριστόν. Ἡ ὅλη παιδιόθεν ἀνάπτυξη καὶ ἀνατροφή του τελοῦσε προφανῶς ὑπὸ τὴν ἰσχυρὴ καὶ βαθιὰ ἐπίδραση τοῦ χριστιανικοῦ οἰκογενειακοῦ του περιβάλλοντος.
Γράμματα δὲν ἔμαθε πολλά. Περιορίσθηκε στὶς ἁπλὲς γνώσεις τοῦ δημοτικοῦ σχολείου. Ἔτσι χωρὶς τίς θεωρητικὲς γνώσεις τῆς ἐγκοσμίου καταξιώσεως, ἀλλὰ μὲ εὐφυΐα καὶ διεισδυτικότητα πνεύματος καὶ μὲ ἰδιαιτέρως ἔντονη τὴν ἐπιθυμία γιὰ βίο πνευματικό, προχωρᾶ ἀταλάντευτος στὴν ἐνάρετη ζωὴ μὲ τὴν πολύτιμη δωρεὰ τῆς ἀκλόνητης πίστεως.
Ὁ θεῖος ἔρως τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἀπάρνηση τοῦ κόσμου καὶ τῆς βοῆς του καὶ στὴ μοναχικὴ πολιτεία, ἀπὸ ὅπου ἐξέλαμψαν οἱ ἀρετές του. Ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀκολουθήσει τὴν μοναχικὴ ὁδὸ ὑπῆρξε ἡ ἐπίσκεψή του στὴ Σκήτη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Χίου γιὰ τὴν ἐπισκευὴ ἰδιόκτητης εἰκόνας τῆς Παναγίας. Μὲ αὐτὴ τὴν εἰκόνα ἔκτοτε συνέδεσε ἄρρηκτα ὁλόκληρη τὴν ζωή του. Ἡ Παναγία ἔγινε γιὰ ἐκεῖνον πηγὴ ἀνεξάντλητης δυνάμεως στοὺς μετέπειτα σκληροὺς ἀγῶνες του, ἀλλὰ καὶ πηγὴ δροσιᾶς καὶ ἀνακουφίσεως. Ὁδηγός του στὸν ἀσκητικὸ βίο ὑπῆρξε ὁ σεβάσμιος Γέροντας τῆς Σκήτης Παχώμιος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐκάρη μικρόσχημος μοναχὸς καὶ μετονομάσθηκε Ἄνθιμος.
Ὑποτάσσεται στὸν Γέροντα Παχώμιο καὶ μὲ τὶς ἀδιάλειπτες προσευχὲς καὶ νηστεῖες καὶ μὲ τοὺς σκληροὺς ἀγῶνες του ἀναδεικνύεται, μὲ τὴν εὐδοκία τοῦ Θεοῦ, μεγάλος στὴν ἄσκηση καὶ τὴν ἀρετή. Μὲ τὴν σωματικὴ καὶ πνευματική του ὅμως αὐτὴ ἄσκηση ἐξαντλήθηκε καὶ ἀσθένησε. Τότε μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Παχωμίου ἐπιστρέφει στὸ σπίτι του, ὅπου ἐγκαθίσταται γιὰ ἀνάρρωση. Ὅμως ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος δὲν ἐγκατέλειψε τὴν ἄσκηση. Μόλις ἀποκαταστάθηκε μερικῶς ἡ ὑγεία του ἀποσύρθηκε σὲ μικρὸ ἀπομονωμένο κελὶ μέσα στὰ πατρικά του κτήματα, στὰ Λιβάδια τῆς Χίου, συνεχίζοντας τοὺς πνευματικούς του ἀγῶνες. Ἐκεῖ μόναζε ἀσκώντας ταυτοχρόνως καὶ τὴν τέχνη τοῦ ὑποδηματοποιοῦ, γιὰ νὰ βοηθᾶ τοὺς φτωχοὺς γονεῖς του καὶ νὰ ἐλεεῖ τοῦ πάσχοντες.
Στὸ κελί του αὐτὸ μὲ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ τὴν μελέτη τοῦ βίου μεγάλων ἀσκητῶν λάμβανε δύναμη, προέκοπτε σὲ πνευματικὴ οἰκοδομή, ἀλλὰ καὶ προκαλοῦσε καὶ τὴ δαιμονιώδη λύσσα τοῦ πονηροῦ. Ὁ Ὅσιος ἀγωνιζόταν σκληρὰ καὶ ἀποτελεσματικά, διεξήγαγε πολυμέτωπους ἀλλὰ νικηφόρους ἀγῶνες κατὰ τοῦ πονηροῦ μὲ τὴν πύρινη προσευχὴ καὶ καθημερινὰ ἀνερχόταν τὴν εὐλογημένη κλίμακα τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς ἁγιότητας. Ἀργότερα, σὲ ἡλικία 40 ἐτῶν, τὸ ἔτος 1909, κείρεται μεγαλόσχημος μοναχὸς ἀπὸ τὸν διάδοχο τοῦ Παχωμίου, Ἱερομόναχο Ἀνδρόνικο.
Ὁ ἐνάρετος ὅμως ἀσκητὴς Ἄνθιμος ἦταν σκεῦος ἐκλογῆς καὶ ἕτοιμος γιὰ τὸ ἀξίωμα τῆς ἱεροσύνης. Καλεῖται λοιπὸν στὸ Ἀδραμύττιο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ τὸν ἀνάδοχό του Στέφανο Διοματάρη τὸ 1910 γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό. Ἡ χειροτονία τοῦ Ἁγίου δὲν ἦταν κάτι τὸ συνηθισμένο. Στὴν περίπτωσή του εἴχαμε θεία συγκατάθεση ποὺ ἀπεκάλυψαν οἱ θεοσημίες εὐδοκίας κατὰ τὸ τέλος τῆς χειροτονίας. Σεισμός, ἀστραπές, βροντές, κατακλυσμιαία βροχὴ συμβαίνουν τὴν ἱερὴ ἐκείνη ὥρα. Τὰ κανδήλια τοῦ ναοῦ κινοῦνται, ἐνῷ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ καταπίπτει. Μετὰ δὲ τὴ χειροτονία ἐπικρατεῖ γαλήνη, ἠρεμία, χαρὰ Θεοῦ. Τὰ φυσικὰ αὐτὰ φαινόμενα ἀποκαλύπτουν καὶ μαρτυροῦν τὴν εὐαρέσκεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ θεία συγκατάνευση.
Ὅσο καιρὸ παρέμενε στὸ Ἀδραμύττιο, ἀκτινοβολοῦσε ἐκθαμβωτικὰ μὲ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁγιότητά του, ἡ ὁποία ἴσχυσε νὰ θεραπεύσει δαιμονιζόμενο τῆς περιοχῆς, κάτι ποὺ δὲν κατόρθωσαν οἱ συλλειτουργοί του. Αὐτὴ λοιπὸν ἡ πνευματική του ἀκτινοβολία προκάλεσε τὸ πάθος τῆς ἀντιζηλίας τῶν συλλειτουργῶν του. Ἐκεῖνος θέλοντας νὰ τοὺς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ πάθος αὐτό, ἐγκατέλειψε τὸ Ἀδραμύττιο τὸ 1911 καὶ μετέβη στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοὶ τοῦ ἐπιδαψίλευσαν πολλὲς τιμές.
Ἐπιστρέψας στὴ Χίο τοποθετήθηκε ὡς ἐφημέριος στὸ Λεπροκομεῖο. Ἐκεῖ ἄνοιξε τὸ νέο στάδιο τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς ἀγαθοεργοῦ δράσεώς του. Ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας Ὑπαπαντῆς ἐπικεντρώνει τὴν ὅλη του εὐεργετικὴ δράση. Ἡ Κυρία Θεοτόκος διὰ τῆς μεσιτείας καὶ τῆς προσευχῆς τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου ἐπιτελεῖ ἀναρίθμητα θαύματα θεραπείας ἀσθενῶν ἐπωνύμων καὶ ἀνώνυμων πιστῶν. Τὸ ἵδρυμα αὐτὸ μὲ τοὺς δυστυχεῖς λεπροὺς καθίσταται πνευματικὸ κέντρο σωματικῆς καὶ πνευματικῆς ὑγείας. Ἡ ὅλη διακονία του στὸ Λεπροκομεῖο καταδεικνύει τὴ βαθύτατη πίστη του καὶ τὴν πολύτιμη προσφορά του.
Ἐδῶ φαίνεται καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἁγίου. Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὡς ἐφημέριος τοῦ ναοῦ συμπαρευρισκόταν, συνέτρωγε καὶ συνομιλοῦσε μὲ τοὺς λεπρούς, τοὺς κοινωνοῦσε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία κατέλυε!
Τότε μέσα σὲ ἐκείνη τὴν ἁγιάζουσα ἀτμόσφαιρα ὁραματίζεται τὴν ἵδρυση Μονῆς, γιὰ νὰ στεγάσει πρόσφυγες καλόγριες προερχόμενες ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία. Καὶ προχωρεῖ στὴν πραγμάτωση τῶν ὁραματισμῶν του. Ὑψώνει τὸν μεγαλοπρεπὴ Ἱερὸ Παρθενῶνα τῆς Παναγίας Βοηθείας Χίου. Ἀπὸ τότε ἐγκαταστάθηκε στὴ Μονὴ μὲ πλήρη ἀφοσίωση στὴν Παναγία καὶ ἐκεῖ κατηύγαζε μὲ τὴν ἀσκητική του βιοτὴ τὸ πλῆθος τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν ἁγιότητά του καὶ τὴ μεσιτεία καὶ βοήθεια τῆς Θεοτόκου καὶ ποίμαινε μὲ πλεονάζουσα στοργὴ καὶ ἀγάπη τὸ ποίμνιό του, ἐνίσχυε καὶ παρηγοροῦσε μὲ τὸν γλυκὺ καὶ ἁπλό του λόγο καὶ θεράπευε ἀσθενεῖς καὶ πάσχοντες ποὺ κατέφευγαν κοντά του.
Μέσα σὲ αὐτὴ τὴ διὰ βίου διακονία, ὥριμος πλέον, πλήρης ἡμερῶν, σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν, μὲ ὁσιότητα ποὺ θύμιζε τοὺς μεγάλους ἀσκητὲς τῆς ἐρήμου, τέλεσε τὴν τελευταῖα Θεία Λειτουργία τὴν 27η Ἰανουαρίου 1960 καὶ λίγες ἡμέρες μετὰ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Με κάθε λαμπρότητα εορτάσθη η Μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους στα Κρύα Ιτεών των Πατρών

Γράφει ο Χρήστος Φωτόπουλος
Εν πληθούση Εκκλησία εορτάσθη και εφέτος λαμπρότατα η Μνήμη του Αγίου Ενδόξου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους του Θαυματουργού εις τα Κρύα Ιτεών των Πατρών.
Το εσπέρας της Τρίτης 9 Φεβρουαρίου έλαβε χώρα ο Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός μετά Αρτοκλασίας εις τον οποίο προέστη και ομίλησε επικαίρως ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Ειρηναίος Σωτηρόπουλος, προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίας Ειρήνης Ριγανοκάμπου Πατρών, Αρχιερατικός Επίτροπος της περιφερείας Μόβρης και υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Την επομένη το πρωί ετελέσθη ο Όρθρος και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία κατά την οποία προεξήρχε και εκήρυξε τον Θείον Λόγο ο πανοσιολογιώτατος Ιεροκήρυκας της Μητροπολεώς μας π. Χριστοφόρος Μυτιλήνης.
Αυθημερόν το εσπέρας επραγματοποιήθη ο Μεθέορτος Αρχιερατικός Εσπερινός και εψάλη η Ιερά Παράκλησις προς τον Άγιον Χαράλαμπον χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.
Ο Σεβασμιώτατος ομιλώντας προς το εκκλησίασμα ανέπτυξε πλούσιον Θεολογικόν και ποιμαντικόν λόγον. Εστάθη ιδιαιτέρως εις την αξία της ευεργεσίας της Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων, επισημαίνοντας δε την μεγάλη ευεργεσία του τιμωμένου Αγίου Χαραλάμπους, ωφελώντας τα μέγιστα τους ακούοντας.
Εις το τέλος επήνεσε τους Ιερείς και τους ενορίτας δια την μέχρι τούδε προσφορά των εις την ανοικοδόμηση του περικαλεστάτου Ναού του Αγίου Αντωνίου και ευχήθη εις όλους έτη πολλά και ευλογημένα!
Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Ἐπίσκεψη τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν στό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας.

Στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου καί στό Παλαίφατο Ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο, μετέβη ἀπό τῆς 6 ἕως τῆς 8 Φεβρουαρίου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. κ. Χρυσόστομος, γιά λόγους προσκυνηματικούς. Ὁ Σεβασμιώτατος, ἔγινε δεκτός ἀπό τόνΜακαριώτατο Πάπα καί Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεόδωρο τόν Β’ καί ἔτυχε φιλοξενίας καί πολλῆς ἀγάπης στόΠατριαρχεῖο. Ἐξ’ ἂλλου ὁ Σεβασμιώτατος, συνδέεται μέ φιλία ἀπό παλαιά μέ τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο.
Τόν Σεβασμιώτατο συνόδευσαν οἱ Πανοσιολογιώτατοι Ἀρχιμ. π. Ἀμβρόσιος Γκουρβέλος, προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν καί ὁ π. Θεοδόσιος Τσιτσιβός, προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν.
Τήν Κυριακή 7η Φεβρουαρίου 2016 ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεόδωρος Β΄ ἐχοροστάτησε κατά τόν Ὄρθρο καί τήν Θεία Λειτουργία στόν Πατριαρχικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Σάββα Ἀλεξανδρείας, συμπροσευχομένων ἐν τῷ Παραθρονίῳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου καί τοῦ Θεοφ. Ἐπισκόπου Ναυκράτιδος κ.Μελετίου, Καθηγουμένου τῆς Πατριαρχικῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα, παρόντος καί τοῦ Ἐντιμ. Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος κ.Ἐμμαν. Κακαβελάκη. Ἐλειτούργησε μέ εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου ὁ π. Θεοδόσιος, ἐνῶ στό ἀναλόγιο ἔψαλε μέ ἄλλους Πατέρες τοῦ Πατριαρχείου, ὁ π. Ἀμβρόσιος.
Πρό τῆς Ἀπολύσεως, ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε Τρισάγιο ὑπέρ τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου καί Γέροντός Του, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κυροῦ Παρθενίου καί ἐν συνεχείᾳ καλωσόρισε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο καί τήν συνοδεία του.
Μέ θερμούς λόγους ὁ Πατριάρχης παρουσίασε στό Ἐκκλησίασμα τόν Μητροπολίτη Πατρῶν, ὁμιλώντας γιά τήν πολυχρόνια ἀδελφική φιλία πού τούς συνδέει, ἐνῶ στό πρόσωπό του, εὐχαρίστησε τήν Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιά τήν πολύτιμο ἀρρωγή στό Ἱεραποστολικό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί ὅλως ἰδιαιτέρως τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ.κ. Ἱερώνυμον, τονίσας ὅτι κανένα γεγονός δέν εἶναι δυνατόν νά σκιάσῃ τίς ἀδελφικές σχέσεις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν καί τῶν Προκαθημένων αὐτῶν.
Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης ἔκανε εὐγνώμονα ἀναφορά στό πρόσωπο τοῦ Κρητικῆς καταγωγῆς μεγάλου συγχρόνου Ἱεραποστόλου, ἀειμνήστου π.Χαρίτωνος Πνευματικάκη, ὁ ὁποῖος ξεκίνησε ἀπό τήν Πάτρα καί ἔφτασε στά βάθη τῆς Ἀφρικῆς, στό Κογκό, μέ τό σύνθημα "χτυπᾶτε τίς καμπάνες τῆς Ὀρθοδοξίας"!
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος ἀντιφώνησε τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη ἐκφράσας τήν χαρά του γιά τήν ἐπίσκεψή του στήν Ἀλεξάνδρεια, τόν θαυμασμό του γιά τό πολυσχιδές ἔργο τοῦ Πατριαρχείου στήν Ἀφρικανική Ἤπειρο καί τήν εὐχή του ὁ Θεός νά διατηρῇ ἄσβεστο τόν Φάρο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ στό Δευτεροθρόνο Πατριαρχεῖο μας.
Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός στό παρεκκλήσιο τῶν Ἁγίων Θεοδώρων ἐντός τοῦ Πατριαρχείου, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου κ.κ. Θεοδώρου καί τήν ἑπομένη, ἡμέρα Δευτέρα, ἐτελέσθη ἡ Θεία Λειτουργία στόν ἲδιο Ἱερό Ναό, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου.
Ὁ Σεβασμιώτατος μετά τῆς συνοδείας του, ἐπεσκέφθησαν τήν περιοχή τῆς Νιτρίας, ὅπου ἤνθησε ὁ Μοναχισμός (ἔρημος τῆς Νιτρίας) καί ὅπου τώρα εὑρίσκονται τά Μοναστικά κέντρα τῶν Κοπτῶν. Στό ἕνα ἐξ’ αὐτῶν φυλάσσεται, τό ἱερό Λείψανο τοῦ Ὁσίου Παϊσίου. (Πρόκειται γιά μεγάλα Κοπτικά μοναστικά συγκροτήματα, ἀφοῦ τό καθένα ἀπό αὐτά ἀριθμεῖ πάνω ἀπό 200 Κόπτες μοναχούς).
Ἐπίσης, ξαναγήθηκαν τῇ εὐλογίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κ. Θεοδώρου στήν πόλη τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὅπου ἤνθισε ὁ Ἑλληνισμός καί μένουν ζωντανά τά σημάδια τῆς δόξης καί τοῦ μεγαλείου τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

Ὁ ἑορτασμός τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους στά Τσουκαλέϊκα Πατρῶν

Στόν ἀνεγειρόμενο Ναό τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους Τσουκαλεΐκων, τόν ὁποῖο ὁ Σεβασμιώτατος ἐχαρακτήρισε ὡς θαῦμα στούς δύσκολους καιρούς τῆς οἰκονομικῆς καί γενικώτερης κρίσεως, ἐτελέσθη ὁ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός, ἐπί τῇ ἱερᾷ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους τοῦ θαυματουργοῦ. χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, τῇ συμμετοχῇ πολλῶν Ἱερέων καί πλήθους εὐσεβῶν Χριστιανῶν ἀπό τά Τσουκαλέϊκα καί τήν εὐρύτερη περιοχή.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, μίλησε γιά τά χαρακτηριστικά στοιχεῖα τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους καί ἐν συνεχείᾳ ἀνεφέρθη στό θαυμαστό γεγονός τῆς προόδου τῶν ἐργασιῶν ἀνεγέρσεως τοῦ περικαλλοῦς Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, στό τόπο πού εὑρίσκετο ὁ καταστραφείς ἀπό τόν σεισμό τοῦ 2008, παλαιός Ἱερός Ναός.
Τό καλοκαίρι, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, πρῶτα ὁ Θεός θά τελέσωμε τά Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ἤδη ἐδημοπρατήθη τό δάπεδο, ἐνῶ τό τέμπλο ἔχει κατασκευασθῆ καί ἀναμένει τήν τοποθέτησή του. Τοποθετοῦνται πλέον τά παράθυρα καί οἱ πόρτες, ἐνῶ ἄρχισε ἡ ἐξωτερική βαφή τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς του, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπήνεσε τόν εὐλαβέστατο Ἱερέα π. Δημήτριο Μπιλιανό, τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο καί ὅλους τούς Ἐνορίτες, οἱ ὁποῖοι ὄντας μιά γροθιά, μέ ζέουσα καρδιά, ἀγωνίζωνται παρά τίς μεγάλες οἰκονομικές δυσκολίες, νά περατωθῇ ὁ Ναός. « Θέλω νά καθησυχάσω τόν π. Δημήτριο, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ὁποῖος ἀγωνιᾶ γιά τό πῶς θά πληρωθῆ τό δάπεδο, τό ὁποῖο ἤδη παραγγέλθη. Ὅπως κάθε οἰκογένεια ἔκανε ἕνα παράθυρο, ἔτσι κάθε σπίτι θά κάνῃ καί ἕνα τετραγωνικό μάρμαρο καί τό πρόβλημα θά λυθῇ. Εἶμαι βέβαιος, συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος, ὅτι ὅλα θά γίνουν μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ταῖς πρεσβείαις τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους καί τήν βοήθεια τοῦ φιλαγίου Λαοῦ»
Τέλος, ἐπήνεσε ὅλους καί τούς εὐχαρίστησε, λέγοντας ὅτι ὁ κόπος τους καί ἡ ζέση τῆς καρδιᾶς τους γιά νά κτισθῇ ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, κατεγράφησαν καί καταγράφονται ἀπό Ἀγγέλου χέρι στό βιβλίο τοῦ Οὐρανοῦ καί ὁ Κύριος θά πέμψῃ, δρόσον χάριτος, σταλαγμόν καί γλυκασμόν ἀγάπης στίς καρδιές τῶν εὐσεβῶν Τσουκαλαίων.

Η Ιστορία του κομποσχοινιού

Το κομποσχοίνι που έχουν όλοι οι Ορθόδοξοι μοναχοί και το χρησιμοποιούν και πολλοί ορθόδοξοι λαϊκοί, είναι συνήθως μάλλινο και πλεγμένο σε διάφορα μεγέθη. Από πολύ μικρό, που φοριέται στο δάχτυλο, έως πολύ μεγάλο: 33άρι (με 33 κόμπους), 50άρι (με 50 κόμπους), 100άρι, 500άρι κ.λπ.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο όσιος Παχώμιος το 320 μ.Χ., ίδρυσε με την βοήθεια του Αγίου Αντωνίου το πρώτο μοναστήρι στην Θηβαϊδα της Αιγύπτου. Άρχισε να αναζητεί τρόπο που θα βοηθούσε τους μοναχούς στην αυτοσυγκέντρωση της προσευχής και στην αρίθμηση των ευχών. Κατά την παράδοση πάντα, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε στον ύπνο του τον όσιο Παχώμιο και του έδειξε πώς θα φτιάξει το εργαλείο που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες της προσευχής. Το εργαλείο αυτό ήταν το κομποσχοίνι.
Στην προσευχή με κομποσχοίνι, που βοηθά πολύ στη συγκέντρωση του νου, ακολουθείται συγκεκριμένη τεχνική μέθοδος. Σε κάθε κόμπο που περνά ανάμεσα στα δάχτυλά του ο προσευχόμενος, λέει αλληλοδιαδόχως τις ευχές: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς, Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ υμών». Είναι δυνατόν να λέγεται και μόνη η ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Το κομποσχοίνι έχει σχεδιαστεί για προσευχή, και όχι για να παίζει ρόλο βραχιολιού στον καρπό του χεριού. Στο κομποσχοίνι, κάθε τμήμα του έχει κάποια συμβολική σημασία. Είναι πλεγμένο κυρίως από μαλλί για να θυμίζει στα μέλη της Εκκλησίας ότι είναι τα λογικά πρόβατα του Ιησού Χριστού (Ιωάν. 10:11). Έχει χρώμα μαύρο που συμβολίζει το πένθος των αμαρτιών αφού «ουδείς αναμάρτητος» (πρβλ. Γ’ Βασ. 8:46, Ιώβ 4:17, Ρωμ. 3:9-12 κ.ά.).
Πάνω του το κομποσχοίνι έχει τον σταυρό για να φέρνει στη μνήμη «ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε» (Ρωμ. 5). Συνήθως το κομποσχοίνι καταλήγει σε μία φούντα που ο σκοπός της είναι το σκούπισμα των δακρύων («τοίς δάκρυσιν έβρεξέ μου τους πόδας», Λουκ. 7:44). Οι 33 κόμποι συμβολίζουν τα χρόνια του Ιησού Χριστού, οι 99 κόμποι είναι το 33 πολλαπλασιασμένο με τον αριθμό των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδας, και ο κάθε κόμπος αποτελείται από 9 πλεγμένους σταυρούς, που συμβολίζουν τα εννέα τάγματα των αγγέλων. Παρόλα αυτά, ενώ ο αριθμός σταυρών που αποτελούν τον κάθε κόμπο παραμένει πάντα σταθερός, ο αριθμός των κόμπων που αποτελούν το κομποσχοίνι εξαρτάται από τον αριθμό των προσευχών για τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν κομποσχοίνια φτιαγμένα και από άλλα υλικά εκτός του μαλλιού, π.χ. ακρυλικά, όπως και διαφόρων χρωμάτων.

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΟY ΝΑΟY ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΩΝ


ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ
ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016
  • ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ 9-2-2016 ΩΡΑ 6:00 μ.μ. ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤ’ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΙΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
  • ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΙ 10-2-2016 ΩΡΑ 7:00-10:00π.μ. ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΟΜΙΛΗΣΕΙ Ο ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΤΣΙΜΙΤΣΟΣ
  • ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ 10-2-2016 ΩΡΑ: 6:00μ.μ. ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ


Οι ακολουθίες θα τελεστούν στο ημιυπόγειο του νέου Ναού

ΕΚ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Ὅσιος Παρθένιος Ἐπίσκοπος Λαμψάκου (7 Φεβρουαρίου)

Ὁ Ὅσιος Παρθένιος καταγόταν ἀπὸ κάποια κωμόπολη τῆς Βιθυνίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.). Ἦταν υἱὸς τοῦ διακόνου τῆς Ἐκκλησίας Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, ἀπὸ τὸν ὁποῖο διδάχθηκε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.
Ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία προέκοπτε στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν εὐσέβεια. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος ἁλίευσε τοὺς Ἀποστόλους, ποὺ ἦταν ψαράδες, τὸν ἔκανε νὰ ἀγαπήσει τὴν ἁλιεία. Καὶ ὅταν ἔριχνε τὰ δίχτυα στὴν Ἀπολλωνιάδα λίμνη ἢ τὰ ἀνέσυρε γεμάτα ψάρια, αἰσθανόταν ὅτι ἐργαζόταν σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλοιάρια τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἢ τοῦ Ἰωάννου.
Τὰ χρήματα ποὺ εἰσέπραττε ἀπὸ τὴν πώληση τῶν ψαριῶν δὲν τὰ κρατοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ τὰ μοίραζε στούς πτωχοὺς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς αὐτούς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν τὸν εὐχαριστοῦσαν ἐκεῖνος ἔλεγε: «Διατὶ μὲ εὐχαριστεῖτε; Δὲν ἔχω καμία τέτοια ἀξίωση. Μήπως εἴμαστε ξένοι; Ἐμεῖς εἴμαστε ἀδελφοί. Τί δὲ ἁπλούστερο καὶ φυσικότερο ἀπὸ τὸ νὰ βοηθᾶ ἀδελφὸς τοὺς ἀδελφούς;».
Γιὰ τὴν ἐνάρετη αὐτοῦ παρουσία ὁ Ἐπίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος (ἡ Φιλητός) τὸν χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Ἀργότερα ὁ Ἐπίσκοπος Κυζίκου Ἀχίλλιος (ἢ Ἀσχόλιος) τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο Λαμψάκου.
Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ εὐσέβεια ποὺ ἔκρυβε στὴν ψυχή του ἦταν τόσο πολὺ μεγάλη, ὥστε ὁ Θεός τὸν προίκισε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐκδιώκει τοὺς δαίμονες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ θεραπεύει κάθε εἴδους ἀσθένεια. Γι’ αὐτὸ προσφεύγουν σὲ αὐτὸν ἰδιαίτερα οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὴν ἐπάρατη νόσο τοῦ καρκίνου. Ὁ Ἅγιος ἦταν ὁ πρᾶος, ὁ ὑπομονετικός, ὁ φιλόξενος, ὁ μακρόθυμος, ὁ ἄγγελος τῆς ὁμόνοιας, ὁ ἐνθαρρύνων τοὺς μετανοοῦντες, ὁ πρόθυμος γιὰ τὸ ποίμνιό του.
Ὁ Ὅσιος Παρθένιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Τμῆμα τῆς τιμίας κάρας αὐτοῦ φυλάσσεται στὴν ἱερὰ μονὴ Μακρυμάλλη, τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx 
 
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος, ποιμὴν Λαμψάκου ὀφθείς, τὴν θείαν ἐνέργειαν, παρὰ Θεοῦ δαψιλῶς, θαυμάτων ἐπλούτησας, δαίμονας ἀπελαύνειν, ἀσθενοῦντας ἰᾶσθαι, νόσους ἀποδιώκειν, καὶ πληροῦν τὰς αἰτήσεις, Παρθένιε Ἱεράρχα, τῶν προσιόντων σοι.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῶν θαυμάτων εἴληφας, τὴν θείαν χάριν θεόφρον, ἱερὲ Παρθένιε, θαυματουργὲ θεοφόρε, ἅπαντα, πιστῶν τὰ πάθη ἀποκαθαίρων, πνεύματα τῆς πονηρίας Πάτερ ἐλαύνων· διὰ τοῦτό σε ὑμνοῦμεν, ὡς μέγαν μύστην Θεοῦ τῆς χάριτος.

Μεγαλυνάριον.
Τὴν πηγὴν τῆς χάριτος ἐκπιών, πέλαγος θαυμάτων ἀναβλύζεις ὑπερφυῶν, καὶ καταπιαίνεις, Χριστοῦ τὴν Ἐκκλησίαν, ῥοαῖς ταῖς ζωηρρύτοις, Πάτερ Παρθένιε.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΡΘΕΝΙΟ...

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Θεοφόρε Ἱεράρχα τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιε Παρθένιε, ὁ τῆς Λαμψάκου πανθαύμαστος ποιμήν καί πάσης τῆς Ἐκκλησίας λύχνος φαεινότατος˙ ὁ Ἀποστολικοῖς χαρίσμασι θαυμαστωθείς, καί πλείστους εὐεργετήσας διά τῆς ἐν σοί τοῦ Παρακλήτου χάριτος καί δυνάμεως˙ ὁ νοσοῦντας θεραπεύσας, καί παραλύτους συσφίγξας, καί πάντων τῶν αἰτούντων τάς αἰτήσεις πληρώσας, πρόσδεξαι δεόμεθα, συμπαθέστατε Πάτερ, τήν παροῦσαν ἡμῶν δέησιν, καί πλήρωσον χαρᾶς καί εὐφροσύνης τάς καρδίας ἡμῶν.Ἴασαι τόν πάσχοντα δοῦλον σου (ὄνομα ἀσθενούς - ἀσθενῶν) τόν προσελθόντα μετά πίστεως τῆ χάριτί σου. Κατάργησον καί ἀνενέργητον ποίησον τῆς ἀντικειμένης τοῦ σκότους δυνάμεως τήν κατ’ αὐτοῦ ὀλέθριον ἐνέργειαν. Ἀνόρθωσον αὐτόν ἀπό κλίνης ὀδυνηρᾶς ἐπελθοῦσης ἀσθενείας καί συνοχῆς, πάσης μαγείας καί γοητείας, καί τερατείας, καί βασκανίας, καί πάσης ἄλλης κακοτρόπου ἐπιβουλῆς καί μανίας διαλύων τάς συστροφάς καί καταργῶν τάς ἐπινοίας καί ἐπηρείας καί μηχανίας, τῆ ἀοράτω ἐπισκιάσει τῆς ὀξείας βοηθείας σου, Πάτερ. Σύ τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων τήν ἰσχύν κατήσχυνας˙ σύ τό χαλεπώτατον πάθος τοῦ καρκίνου ἐθεράπευσας˙ σύ ἐν σημείοις τε καί τέρασι καί ποικίλαις δυνάμεσι παρά Θεοῦ ἐδοξάσθης, δεδοξασμένε καί θαυματουργέ Πάτερ˙ σύ καί νύν ἐπάκουσον τῆς δεήσεως ἡμῶν καί δός τῶ πάσχοντι καί νοσοῦντι ἱκέτη σου τήν κατ’ ἄμφω ὑγείαν, εἰρήνην οὐρανόθεν καί βίον σεμνόν, πορευομένω ἐν ταῖς τρίβοις τοῦ Θείου θελήματος, πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ˙ ἵνα διά σοῦ τυχών τοῦ Θείου ἐλέους, δοξάζη τό πανάγιον ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς Θεότητος καί βασιλείας εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

ΑΓΙΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Η Ενορία μας θα εορτάσει την μνήμη του Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου:

  • ΚΥΡΙΑΚΗ 7/2 ΙΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ-Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου: Αρτοκλασία-Θεία Λειτουργία 06:45-10:00
  • ΔΕΥΤΕΡΑ 8/2: 17:00 Εσπερινός-Παράκλησις στον Άγιο Παρθένιο.

Προσεγγίσεις στην εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου

Προσεγγίσεις στην εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου
π. Αλεξάνδρου Σμέμαν
Σαράντα μέρες μετά τα Χριστούγεννα, οι ενορίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας γιορτάζουν την Υπαπαντή του Κυρίου. Όμως επειδή συνήθως η γιορτή πέφτει σε εργάσιμη μέρα, έχει σχεδόν μισοξεχαστεί. Παρ’ όλα αυτά έρχεται όταν η Εκκλησία ολοκληρώνει «το χρόνο των Χριστουγέννων», αποκαλύπτοντας και συγκεφαλαιώνοντας το νόημα των Χριστουγέννων σ’ ένα ρεύμα καθαρής και βαθιάς χαράς. Η εορτή αναφέρεται σ’ ένα γεγονός που καταγράφεται στο ευαγγέλιο του αποστόλου Λουκά. Σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του Ιησού Χριστού στη Βηθλεέμ, ο Ιωσήφ και η Μαρία, ακολουθώντας τη θρησκευτική συνήθεια της εποχής, «ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου…» (Λουκ. Β΄ 22-23).
Πόσο εκπληκτική και όμορφη είναι η εικόνα, ο πρεσβύτερος να κρατά στην αγκαλιά του το βρέφος, και πόσο παράξενα τα λόγια του: «ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου…». Συλλογισμένοι αυτά τα λόγια, αρχίζουμε να εκτιμούμε το βάθος αυτού του γεγονότος και τη σχέση που έχει με μας, με μένα, με την πίστη μας. Υπάρχει στον κόσμο κάτι πιο χαρούμενο από μια συνάντηση, μια «υπαπαντή» με κάποιον που αγαπάς; Είναι αλήθεια πως το να ζεις σημαίνει να περιμένεις, να αποβλέπεις σε μια συνάντηση. Δεν είναι άραγε η υπερβολική και όμορφη προσδοκία του Συμεών το σύμβολό της; Δεν είναι η πολύχρονη ζωή του σύμβολο της προσδοκίας, αυτός ο «πρεσβύτης» που περνά ολόκληρη τη ζωή του περιμένοντας το φως που φωτίζει τους πάντες και τη χαρά που πληρώνει τα πάντα; Πόσο δε απροσδόκητο, πόσο άρρητα όμορφο είναι το ότι το πολυαναμενόμενο φως και η χαρά έρχεται στον πρεσβύτη Συμεών με ένα παιδί! Φανταστείτε τα τρεμάμενα χέρια του γέροντα Συμεών καθώς παίρνει στην αγκαλιά του το σαρανταήμερο βρέφος τόσο τρυφερά και προσεκτικά, ατενίζοντας το μικρό πλάσμα, και πλημμυρίζοντας από δοξολογία: «νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ∙ ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου».
Ο Συμεών περίμενε. Περίμενε σε ολόκληρη τη ζωή του, και είναι βέβαιο πως στοχαζόταν, προσευχόταν και βάθαινε καθώς περίμενε έτσι, ώστε στο τέλος ολόκληρη η ζωή του να είναι μια συνεχής «παραμονή» της χαρούμενης συνάντησης.
Δεν είναι καιρός να αναρωτηθούμε τι περιμένουμε; Τι επιμένει η καρδιά μας να μας υπενθυμίζει συνεχώς; Μεταμορφώνεται βαθμιαία η ζωή μας σε μια αναμονή, καθώς περιμένουμε να συναντηθούμε με τα ουσιώδη; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει η Υπαπαντή. Εδώ, σ’ αυτή τη γιορτή η ζωή του ανθρώπου αποκαλύπτεται ως ανυπέρβλητη ομορφιά μιας ώριμης ψυχής, που έχει απελευθερωθεί, βαθύνει και καθαριστεί από καθετί το μικρόψυχο, το ανόητο και τυχαίο. Ακόμη και τα γηρατειά και ο θάνατος, η γήινη μοίρα που όλοι μας μοιραζόμαστε, παρουσιάζονται εδώ τόσο απλά και πειστικά ως ανάπτυξη και άνοδος προς εκείνη τη στιγμή, όταν με όλη μου την καρδιά, στην πληρότητα της ευχαριστίας, θα πω: «νυν απολύεις».
Είδα το φως να διαπερνά τον κόσμο. Είδα το «Παιδίον», που φέρνει στον κόσμο τόση θεϊκή αγάπη, και που παραδίδεται σε μένα. Τίποτε δεν προκαλεί φόβο, τίποτε δεν είναι άγνωστο, όλα τώρα είναι ειρήνη, ευχαριστία, αγάπη.
Αυτά φέρνει η Υπαπαντή του Κυρίου. Εορτάζει τη συνάντηση της ψυχής με την Αγάπη, τη συνάντηση μ’ Αυτόν που μας έδωσε τη ζωή, και που μου έδωσε το κουράγιο να τη μεταμορφώσω σε αναμονή.

Ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος στήν Πάτρα.

Στό Καστρίτσι καί στίς Καμάρες ὅπου ὑπάρχουν οἱ Ἐνοριακοί Ναοί τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος μέ τήν συμμετοχή πλήθους εὐσεβῶν Χριστιανῶν, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἑορτάσθη ἡ μεγάλη καί λαμπρά ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας.
● Τήν παραμονή ὁ Σεβασμιώτατος ἐχοροστάτησε καί ὡμίλησε στόν Ἱερό Ναό Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος Κάτω Καστριτσίου Πατρῶν. Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στό θέμα τῆς συνάντησης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ἀφοῦ ὅπως εἶπε, Ὑπαπαντή σημαίνει συνάντηση. Ἀνεφέρθη στό πῶς καί στό γιατί τῆς ὑπαντήσεως τοῦ Θεοῦ ὑπό τῶν ἀνθρώπων καί τῆς ἐνοικήσεως τοῦ Κυρίου ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν.
● Ἀνήμερα, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία καί ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος Καμαρῶν Ἀχαΐας. Ὁ Ναός εἶχε κατακλυσθῆ, ἀπό εὐλαβεῖς προσκυνητές, ἀπό τίς Καμάρες καί τήν εὐρύτερη περιοχή, Ἐρινεό, Αἴγιο καί ἄλλα μέρη. Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στήν προσωπικότητα τοῦ δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου , στήν προσμονή του νά ἴδῃ τόν Χριστόν Κυρίου, στήν πληροφορία ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ὅτι θά ζήσῃ ἕως ἴδῃ τόν Χριστόν καί στήν ἐπιθυμία του, νά φύγῃ πλέον ἀπό τόν κόσμο αὐτό, ἀφοῦ κατηξιώθη νά ἴδῃ τό Σωτήριον τοῦ Θεοῦ.
Ἄς τόν μιμηθοῦμε καί μεῖς, ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος στήν πίστη καί στήν ἐπιθυμία τῆς συναντήσεως μέ τόν Κύριο, ὥστε νά δυνηθῶμεν πλήρως, ἑτοιμασμένοι καί χαρούμενοι, νά ἐπαναλάβωμε τά ἅγια λόγια του, « Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου Δέσποτα...».
● Στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος Κάτω Καστριτσίου, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία καί ὡμίλησε ἐπικαίρως, ἀναφερθείς στήν ὑπόθεση τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς καί στίς προεκτάσεις της γιά τήν σωτηρία μας, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2024-2025

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2024-2025
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate