Παρασκευή 26 Ιουλίου 2024

Λαμπρά τά Ἐγκαίνια τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου- Μουσείου στοῦ Λουκᾶ Τριπόλεως.

Σέ κλῖμα βαθειᾶς συγκίνησης καί μέ τήν συμμετοχή πλήθους εὐσεβῶν Χριστιανῶν Λουκαϊτῶν ἐντοπίων, Ὁμογενῶν ἀπό Ἀμερική, Καναδᾶ καί Αὐστραλία, ἀλλά καί Λουκαϊτῶν καί φίλων τοῦ Λουκᾶ, ἀπό Τρίπολη, Ἀθήνα καί ἂλλα μέρη, πραγματοποιήθηκαν τά Ἐγκαίνια τοῦ ἀνακαινισθέντος μέ δωρεά τοῦ κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου, τοῦ ἀνακαινισθέντος κτηρίου τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Λουκᾶ (ἀνηγέρθη κατά τά ἒτη 1929-1932), τό ὁποῖο θά λειτουργήσῃ ὡς Πολιτιστικό κέντρο καί Μουσεῖο.

Ὃλων τῶν τελετῶν προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ.κ. Εὐστάθιος, Τοποτηρητῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας.

Μέ τήν ἂδειά του καί τήν εὐλογία του, συμμετεῖχε στίς ἱερές τελετές, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, γέννημα θρέμμα τοῦ Λουκᾶ, ὡς καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Τεγέας κ. Θεόκλητος.

Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἐτελέσθη ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, πανηγυρικός Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐσταθίου καί συγχοροστατούντων τῶν ὡς ἂνω Ἀρχιερέων, μέ τήν προσευχητική συμμετοχή τοῦ Μεγάλου Εὐεργέτου κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου, τοῦ Δημάρχου Τριπόλεως κ. Κωνσταντίνου Τζιούμη, τοῦ Ἀντιπεριφερειάρχου κ. Χρίστου Λαμπρόπουλου, τοῦ Στρατηγοῦ, Ἀντιδημάρχων, τοῦ Προέδρου τῆς τοπικῆς Κοινότητος Λουκᾶ, τῶν Προέδρων ἂλλων κοινοτήτων ὡς καί Ἐκπροσώπων ἂλλων Ἀρχῶν καί Φορέων.

Τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ.κ. Εὐστάθιο, προσεφώνησε μέ λόγους θερμούς καί συγκινητικούς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη στήν προσωπική βαθειά πνευματική σχέση ἀπό τήν νεανική του ἡλικία μέ τόν Σεβασμιώτατο Σπάρτης, καί τόν εὐχαρίστησε γιά τήν πολλήν του ἀγάπη, πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας καί ἰδιαιτέρως γιά τήν στοργή του πρός τούς κατοίκους τοῦ Λουκᾶ, ἐξ’ ὀνόματος τῶν ὁποίων προσέφερε στόν ἃγιο Σπάρτης, Ἀρχιερατικόν Ἐγκόλπιον, ἐκφράζοντας ὃλων τῶν συγχωριανῶν του τά εὐγνώμονα αἰσθήματα καί χαρακτηρίζοντας τόν Σεβασμιώτατο Σπάρτης, ἀδάμαντα πνευματικόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί κόσμημα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μονεμβασίας καί καί κ.κ. Εὐστάθιος, μέ τήν χαρακτηρίζουσαν αὐτόν, πραότητα καί τήν ἀνεπανάληπτη καί μοναδική γλυκύτητα τῶν λόγων του, ἒκφραση τῆς καθαρᾶς καί ἁγίας καρδίας του, τῆς ἀγαπώσης ζηλωτικά τόν Θεόν καί θυσιαστικά τόν ἂνθρωπο, μίλησε βαθειά πνευματικά στό πυκνό Ἐκκλησίασμα, μέ τόν λόγο του νά ποτίζῃ ὡς δρόσος ἀερμών τάς καρδίας καί νά γλυκαίνῃ ὑπέρ τό μέλι τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.

Εἰδική ἀναφορά μετ’ ἐπαίνων ἒκανε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σπάρτης γιά τόν μεγάλο Εὐεργέτη τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος κ. Ἀθανάσιο Μαρτῖνο.

Ἃπαντες κατεσυγκινήθησαν καί ἐνθουσιαστικά ἐξέφρασαν τήν χαρά τους, κροτοῦντες τάς χεῖρας.

•Μετά τόν Ἑσπερινό ἐτελέσθη στά πρόπυλα τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Λουκᾶ, ὁ Ἁγιασμός τῶν Ἐγκαινίων, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. κ. Εὐσταθίου, ὁ ὁποῖος ἐπήνεσε καί πάλι τόν κ. Ἀθανάσιο Μαρτῖνο γιά τήν δωρεά του καί συνεχάρη τούς πολυπληθεῖς συνεορταστάς, οἱ ὁποῖοι κατέκλυσαν τόν προαύλιο χῶρο τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Λουκᾶ καί μίλησε γιά τήν μεγάλη σημασία τῆς ἑνότητος ὃλων καί τήν χαρά τῆς κοινωνίας μεταξύ των.

Πρό τοῦ ἁγιασμοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, ἀνεφέρθη στήν ἱστορία τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Λουκᾶ καί εὐχαρίστησε εὐγνωμόνως, ἐκ μέρους ὃλων τῶν Λουκαϊτῶν, τόν μεγάλο Εὐεργέτη κ. Ἀθανάσιο Μαρτῖνο, τοῦ ὁποίου ἒπλεξε ἐπαξίως τό Ἐγκώμιον.

Ὁ κ. Ἀθανάσιος Μαρτῖνος ἐχαιρέτισε τήν ὡραία καί συγκινητική αὐτή ἐκδήλωση καί ἀνεφέρθη στήν αἰτία τῆς δωρεᾶς του, πού εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα μας καί γιά τό συγκεκριμένο ἒργο ἡ ἐπιθυμία του νά πραγματοποιηθῇ αὐτό τό ἒργο, ἓνεκα καί τῆς βαθειᾶς ἐκτιμήσεώς του πρός τόν Λουκαΐτη, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο.

Ὁ Σεβασμιώτατος Πατρῶν, προσέφερε ἐξ’ ὀνόματος ὃλων τῶν Λουκαϊτῶν, ἁγιογραφημένη ἐπί ξύλου εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, προστάτου τοῦ Λουκᾶ, ἐκφράσας καί πάλι τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες του ἐκ μέρους τῶν Ἀπανταχοῦ Λουκαϊτῶν, ἐνῶ ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος κ. Κωνσταντῖνος Σμυρνιώτης προσέφερε στόν κ. Μαρτῖνο, Εὐεργετήριον Γράμμα.

Πρό τῆς κοπῆς τῆς κορδέλας τῶν Ἐγκαινίων, ἀπεκαλύφθησαν δύο ἀναθηματικές καί ἀναμνηστικές μαρμάρινες πλάκες, ἡ μία πρός τιμήν τοῦ μεγάλου Εὐεργέτου κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου καί ἡ ἂλλη πρός τιμήν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ.κ. Εὐσταθίου, τοῦ καί ἁγιάσαντος τό ἀνακαινισθέν κτήριο.

Ἀκολούθησε ξενάγησις στό Πολιτιστικό Κέντρο-Μουσεῖο, πολιτιστικό πρόγραμμα καί δεξίωσις.























Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024

Πατρῶν Χρυσόστομος: «Τό συνεχιζόμενο ἒγκλημα στην Κύπρο, ἀποτελεῖ ντροπή γιά τήν ἀνθρωπότητα».


Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιού, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, στήν Ἱερά Μονή τοῦ Προφήτου Ἠλιού Πατρῶν, ὃπου παλαιότερα σέ κοπέντα κορμό δένδρου, φυτευθέντος ὑπό τοῦ ἁγίου Γερβασίου και τῶν κατασκηνοπαίδων, εὑρέθη ὀ θαυματουργικώς τυπωθείς ἀχειροποίητος Σταυρός.

Στο τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο μέ κεντρικό νόημα τήν ἀνάγκη ὑπακοῆς στή προφητική καί σώζουσα φωνή τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ ἲδια φωνή μέ ἐκείνη τοῦ Θεοφόρου καί πυρίπνου Προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου, ἀφοῦ στίς ἡμέρες μας ἐξέλιπε ἡ ἠθική, ἡ εὐλάβεια καί ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ὁ σεβασμός στόν ἂνθρωπο. Καί τότε, στήν ἐποχή τοῦ Προφήτου Ἠλιού ὁ κόσμος ζοῦσε μέσα στόν ζόφο τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν καί τώρα γενικά στόν κόσμο, ἀλλά καί εἰδικῶς στήν Πατρίδα, υἱοθετοῦνται καί νομοθετοῦνται τά αἰσχρά πάθη καί ἡ παντοειδής ἁμαρτία, πού ὁδηγοῦν στήν πνευματική καταστροφή καί στήν αἰώνια ἀπώλεια.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος ὡμίλησε μέ πάθος, παλμό καί συγκίνηση μεγάλη γιά τήν μεγαλόνησο Κύπρο, ἐπί τῇ θλιβερᾷ ἐπετείῳ τῆς βαρβαρικῆς Τουρκικῆς εἰσβολῆς, τό 1974, ὃταν κατεπατήθη κάθε ἒννοια δικαίου, ἀγνοήθηκαν ἡ ἱστορία καί ἡ παράδοση αἰώνων, κατελύθησαν ἢθη καί διεθνεῖς συνθῆκες καί νόμοι. Ἐφονεύθησαν χιλιάδες ἂνθρωποι, ἐσυλήθησαν καί κατεστράφησαν Ἐκκλησιαστικά καί ἂλλα μνημεῖα μέ ἱστορία αἰώνων, ἐβιάσθησαν πλῆθος γυναικῶν πάσης ἡλικίας, ἐρημώθησαν πόλεις καί χωριά, χιλιάδες ἀδελφοί μας πῆραν τόν πικρό δρόμο τῆς προσφυγιᾶς καί πλεῖστοι ὃσοι ἀγνοοῦνται ἀκόμα, χωρίς νά ὑπάρχῃ ἀπάντηση γιά τήν τύχη τους.

Τό 37% τῆς Κύπρου καταπατήθηκε, ποτίστηκε μέ αἷμα καί δάκρυα καί κατά παράβασιν τοῦ διεθνοῦς δικαίου εἶναι ἀκόμη ὑπό τήν βάρβαρον Τουρκική κατοχή.

Ὃλα ἒγιναν βάσει, ἐξυφανθέντος ἀπό πολλῶν ἐτῶν, πρό τῆς εἰσβολῆς τῶν Τούρκων,σχεδίου, ὃλα γίνονται καί συνεχίζεται ἡ μεγίστη αὐτή ἀδικία μέ τίς πλάτες τῶν μεγάλων τῆς γῆς.

Ἡ συνεχιζόμενη κατοχή ἑνός μεγάλου μέρους τῆς Κύπρου ἀπό τούς Τούρκους, εἶναι ἒγκλημα καί ἀποτελεῖ ὂνειδος γιά τήν ἀνθρωπότητα. Ἑνώνομε τήν φωνή μας μέ ἐκείνη τῶν ἐν Κύπρῳ καί ὃπου γῆς Κυπρίων καί προσευχόμεθα σύντομα νά δώσῃ ὁ Θεός νά λυθῇ αὐτό τό ζήτημα, νά σταματήση ἡ Τουρκική κατοχή καί αὐτή ἡ βάναυση ἀδικία εἰς βάρος τῆς Κύπρου μας καί νά ἑνωθῇ ὁλόκληρο τό νησί.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπήνεσε τούς ἐν Ἀχαΐᾳ Κυπρίους, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπό τήν Ἓνωση Κυπρίων Νομοῦ Ἀχαΐας καί τά ἂλλα Σωματεῖα, ἀγωνίζονται ἀδιάλειπτα ὑπέρ τῶν δικαίων τῆς Κύπρου, μάλιστα σέ συνεργασία μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν.

Νά σημειώσωμε ὃτι ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πατρῶν πολλάκις ἐνέταξε στά ἱερά Πρωτοκλήτεια ἐκδηλώσεις γιά τήν Κύπρο καί ἱερά μνημόσυνα ἐτέλεσε γιά τούς ὑπέρ τῆς Πίστεως καί Πατρίδος ἀγωνισαμένους καί πεσόντας Ἓλληνας, ἐκ τῆς Μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος καί Ἓλληνας Κυπρίους ἀδελφούς μας. Ἐσχάτως δέ πραγματοποιήθηκε συγκινητική τελετή στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τῆς ὁποίας προέστη ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Γεώργιος καί ἐγένοντο τά Ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς τοῦ Ἐθνομάρτυρος Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανοῦ, ἡ ὁποία ἐστήθη δαπάναις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Γεωργίου σέ συνεργασία μέ τούς ἐν Πάτραις Κυπρίους καί τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν. Ἐπίσης τό ἐγκόλπιο ἡμερολόγιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν γιά τό 2024, ἀφιερώθηκε στήν Κύπρο μέ ἀφορμή τά πενήντα χρόνια ἀπό τήν βάρβαρη τουρκική εἰσβολή στήν Μεγαλόνησο.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη μέ λόγους ἀγάπης καί ἐπαίνων στήν Ἓνωση Κυπρίων Νομού Ἀχαΐας καί στά ἂλλα Κυπριακά Σωματεῖα καί εὐχήθηκε νά δικαιωθῇ ὁ ἀγώνας τους.

Μέ λόγους πού συγκίνησαν τό πλῆθος τῶν Ἐκκλησιασθέντων μίλησε γιά τήν βάρβαρη εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο καί τήν Κυπριακή τραγωδία πού συνεχίζεται μέχρι σήμερα, γιά ὃσους συνείργησαν καί συνεργοῦν στήν συνέχιση αὐτῆς τῆς ἀδικίας καί ἐκάλεσε ὃλους νά στηρίζουν κάθε προσπάθεια γιά τήν ἐπίλυση τοῦ Κυπριακοῦ ζητήματος, ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως Κυπρίων Νομοῦ Ἀχαΐας, κ. Εὐάγγελος Πολυβίου.

Μετά ταῦτα ἐτελέσθη τό ἱερό Μνημόσυνο ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων κατά τήν εἰσβολή τοῦ Ἀττίλα στήν Κύπρο καί τῶν παντί τρόπῳ ἀδίκως καί μαρτυρικῶς τελειωθέντων, ἐνῶ οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς πόλεως καί ὃλης τῆς Μητροπόλεως ἢχησαν πένθιμα μέ 50 χτύπους, ὃσα τά χρόνια ἀπό τήν Τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο.

· Τό ἀπόγευμα τῆς Ἑορτῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιού μέ πρωτοβουλία τῆς Ἑνώσεως Κυπρίων Νομοῦ Ἀχαΐας σέ συνεργασία μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη, ἐτελέσθη ἐπιμνημόσυνη δέηση στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν καί στήν συνέχεια ἐσχηματίσθη λιτανευτική πομπή μέ τήν μεγαλύτερη Κυπριακή Σημαία, ἡ ὁποία κατέληξε στόν μῶλο τῆς Ἁγίου Νικολάου. 










Σάββατο 20 Ιουλίου 2024

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 22/7 έως 28/7/2024

v26/7 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής: Θεία Λειτουργία 06:45-09:00

v27/7 ΣΑΒΒΑΤΟ Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος:  Θεία Λειτουργία (κάτω Ι. Ναός) 06:45-08:45

v28/7 ΚΥΡΙΑΚΗ  Ε΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Θεία Λειτουργία 06:45-09:45

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2024

50 χρόνια ἀπό τήν βάρβαρη καί ἂδικη εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Ἑλληνικότατη Κύπρο μας.

Στίς 20 Ἰουλίου 2024, συμπληρώνονται 50 χρόνια ἀπό τήν βάρβαρη καί ἂδικη εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Ἑλληνικότατη Κύπρο μας.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, θά τελέσῃ τήν Θεία Λειτουργία, στήν Ἱερά Μονή Προφήτου Ἠλιού Πατρῶν καί τό Ἱερό Μνημόσυνο ὑπέρ τῶν ἀγωνισαμένων καί πεσόντων Ἡρώων τῆς τραγωδίας τῆς Κύπρου, Ἑλλήνων ἐξ’ Ἑλλάδος καί Ἑλλήνων τῆς Κύπρου.

Ἐπίσης σέ ὃλους τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, θά ἀναπεμφθοῦν δεήσεις ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Κύπρου, πού ἀγωνίστηκαν καί ἒπεσαν κατά τήν εἰσβολή τῶν Τούρκων τό 1974.

Ἀκόμη, ὡς καί ἡ σχετική ἐντολή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, σέ ὃλους τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί στά Γραφεῖα τῶν Διοικητικῶν Ὑπηρεσιῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, θά κυματίζουν μεσίστιες οἱ Σημαῖες, ἐνῶ στίς 11 τό πρωί, θά ἠχήσουν μέ 50 χτύπους οἱ καμπάνες ὃλων τῶν Ἐκκλησιῶν, ὃσα εἶναι καί τά χρόνια ἀπό τήν Τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο.

Τό ἀπόγευμα τῆς 20ης Ἰουλίου καί ὣρα 8, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν, θά τελεσθῇ «τρισάγιο» ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν Ἡρώων τῆς Κύπρου, μέ πρωτοβουλία τοῦ Συλλόγου τῶν ἐν Πάτραις Κυπρίων καί ἐν συνεχείᾳ θά πραγματοποιηθῇ πορεία ἓως τήν Πλατεία Τριῶν Συμμάχων γιά τίς καταληκτήριες ἐκδηλώσεις.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος: 3 Αγίες


Σήμερα θα σου μιλήσω για τρεις Αγίες. Τρεις Αγίες, που αξίζει να τις γνωρίσεις, και να τις πιάσεις φίλες σου καλές…

Η πρώτη είναι η Αγία Απόσταση. Σημαίνει να έχεις διάκριση. Να μην τον πνίγεις τον άλλον με την παρουσία σου. Καμιά φορά ξέρεις, το να πάρεις απόσταση από κάποιον, είναι η μόνη λύση για να μην χαλάσει η σχέση.

Η δεύτερη είναι η Αγία Υπομονή. Μεγάλη Αγία. Ανθρώπους να δεις που έχει βάλει αυτή η Αγία στον Παράδεισο. Αν την κάνεις φίλη, να το ξέρεις, θα σε βοηθάει να αντιμετωπίζεις όλες τις δυσκολίες της ζωής. Όσο μεγάλες ή τρομαχτικές και αν μοιάζουν.

Και η τρίτη είναι η Αγία Σιωπή. Δύσκολα την πιάνεις φίλη. Ακόμα πιο δύσκολα την κρατάς. Είναι τέχνη να ξέρεις να μιλάς. Είναι όμως τέχνη μεγαλύτερη να μπορείς να σιωπήσεις. Να μην πληγώσεις. Να μην απελπίσεις. Να μην προδώσεις. Να μην περηφανευτείς. Αυτά που βγαίνουν από το στόμα, αυτά είναι που μας κάνουν ακάθαρτους… Απόσταση, Υπομονή και Σιωπή… Τρεις Αγίες που αξίζει να τις κάνεις φίλες…

Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για τη συμπλήρωση 50 ετών από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο


Πρός
τό Εὐσεβές Πλήρωμα
τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος


Ἐ­φέ­τος, ὡς γνω­στόν, συμ­πλη­ρώ­νον­ται πε­νήν­τα χρό­νια ἀ­πό τῆς, πα­ρά πᾶ­σαν ἔν­νοι­αν δι­καί­ου, τουρ­κι­κῆς εἰ­σβο­λῆς στήν ἀ­πο­στο­λο­δι­ά­βα­τη, ἁ­γι­ο­τό­κο καί μαρ­τυ­ρι­κή νῆ­σο τῆς Κύ­πρου. Ὡς ἐκ τού­του, ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ἀ­πε­φά­σι­σε νά συμ­με­τά­σχει στήν θλι­βε­ρή αὐ­τή ἐ­πέ­τει­ο μέ τήν ἀ­πο­στο­λή τῆς με­τά χεῖ­ρας Συνο­δι­κῆς Ἐγ­κυ­κλί­ου, ἡ ὁ­ποί­α θά ἀ­να­γνω­σθεῖ ἀ­νά τήν ἑλ­λη­νι­κή ἐ­πι­κρά­τεια, καί, ἀ­κο­λού­θως, μέ τήν δι­ορ­γά­νω­ση δι­α­φό­ρων ἄλ­λων ἐκ­δη­λώ­σε­ων, ὅ­πως Ἐ­πι­στη­μο­νι­κοῦ Συ­νε­δρί­ου γιά τήν χρι­στι­α­νι­κή πα­ρά­δο­ση τῆς Κύ­πρου καί τήν ἀ­νεί­πω­τη κα­τα­στρο­φή Να­ῶν, Μο­νῶν καί μνη­μεί­ων χρι­στι­α­νι­κῆς λα­τρεί­ας, πού προκλήθηκε ἀ­πό τό μέ­νος τῶν εἰ­σβο­λέ­ων.

Τό ἐν λό­γῳ Συ­νέ­δριο θά δι­ορ­γα­νω­θεῖ ἀ­πό τήν Εἰ­δι­κή Συ­νο­δι­κή Ἐ­πι­τρο­πή Πο­λι­τι­στι­κῆς Ταυ­τό­τη­τος καί θά πραγ­μα­το­ποι­η­θεῖ, σύν Θεῷ, κα­τά τό πρῶ­το δε­κα­πεν­θή­με­ρο τοῦ προ­σε­χοῦς Δε­κεμ­βρί­ου.

Δυ­στυ­χῶς, κα­τό­πιν τῆς ὡς ἄ­νω εἰ­σβο­λῆς, συ­νε­χί­ζε­ται ἡ ἀ­πα­ρά­δε­κτη κα­το­χή τοῦ 37% τῶν ἐ­δα­φῶν τῆς Κύ­πρου. Ἐ­δῶ ἄς ὑ­πεν­θυ­μί­σου­με ὅ­τι με­τά τά δρα­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα τοῦ Ἰ­ου­λί­ου τοῦ 1974 ἀ­κο­λού­θη­σε μία ἀ­νε­λέ­η­τη ἐ­θνι­κή ἐκ­κα­θά­ρι­ση, ἡ ὁ­ποί­α, ἐ­κτός τῶν ἄλ­λων, εἶ­χε ὡς ἀπο­τέ­λε­σμα τόν βί­αι­ο ἐ­κτο­πι­σμό πε­ρισ­σο­τέ­ρων τοῦ 1/3 τῶν Ἑλ­λή­νων κα­τοί­κων τῆς Κύ­πρου, τήν δο­λο­φο­νί­α 6.000 καί πλέον ἀν­θρώ­πων καί τήν αἰχ­μα­λω­σί­α ἄλ­λων 2.000, οἱ πλεῖ­στοι τῶν ὁ­ποί­ων ἐ­ξε­τε­λέ­σθη­σαν, ἀ­κο­λού­θως, ἐν ψυ­χρῷ, ἐνῶ 1.619 παραμένουν ἀκόμη ἀγνοούμενοι.

Πε­ρισ­σό­τε­ροι ἀ­πό 520 Να­οί τῆς δει­νο­πα­θού­σης Νή­σου, κοι­μη­τή­ρια καί τά­φοι προ­γό­νων καί ἄλ­λα σε­βά­σμα­τα βε­βη­λώ­θη­καν καί ἐ­ξα­κο­λου­θοῦν νά βε­βη­λώ­νον­ται, δε­δο­μέ­νου ὅ­τι ἀ­πώ­τε­ρος στό­χος τοῦ εἰ­σβο­λέ­ως εἶ­ναι ὁ ἀ­φα­νι­σμός κά­θε ἴ­χνους πού ἐ­πι­μαρ­τυ­ρεῖ καί τεκ­μη­ρι­ώ­νει τό ἑλ­λη­νι­κό καί χρι­στι­α­νι­κό πα­ρελ­θόν τῆς Κύ­πρου.

Ὁ Κυ­πρια­κός Λα­ός, κα­θό­λη τήν διά­ρκεια τῆς ἄ­δι­κης, ἀ­πα­ρά­δε­κτης καί ἀ­δι­α­νό­η­της γιά κά­θε πο­λι­τι­σμέ­νο ἔ­θνος καταλήψεως, βρί­σκε­ται κυ­ρι­ο­λε­κτι­κῶς ἐ­πί τῶν ἀ­γω­νι­στι­κῶν ἐ­πάλ­ξε­ων. Ἀ­παι­τεῖ τήν ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς δι­και­ο­σύ­νης, τῆς ἀ­λή­θει­ας καί τῆς εἰ­ρή­νης. Ζη­τεῖ τήν ἀ­πο­χώ­ρη­ση τῶν τουρ­κι­κῶν στρα­τευ­μά­των κα­το­χῆς, κα­θώς καί ὅ­λων τῶν ἐποί­κων. Ἀ­ξι­ώ­νει τήν ἐ­πι­στρο­φή τῶν ἐ­κτο­πι­σθέν­των Ἑλ­λη­νο­κυ­πρί­ων προ­σφύ­γων στίς ἑ­στί­ες τῶν προ­γό­νων τους, κατ’ ἐ­φαρ­μο­γήν τῶν ἀπαραγράπτων ἀν­θρω­πί­νων δι­και­ω­μά­των καί τῶν ἀρ­χῶν τῆς Ἑ­νω­μέ­νης Εὐ­ρώ­πης.

Στό ση­μεῖ­ο αὐ­τό πρέ­πει νά ἐ­πι­ση­μά­νου­με ὅ­τι ὡς Ἕλ­λη­νες ὀ­φεί­λου­με στήν ἱ­στο­ρί­α, στούς δε­σμούς αἵ­μα­τος καί, πρώ­τι­στα, στήν κοι­νή μας πί­στη στόν Κύ­ριο Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό καί τήν κοι­νή Μη­τέ­ρα μας, τήν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α, νά καλ­λι­ερ­γοῦ­με τήν συ­νεί­δη­ση ὅ­τι ὁ Ἑλ­λη­νι­σμός τῆς Κύ­πρου καί τῆς Ἑλ­λά­δος εἴ­μα­στε ἕ­να σῶ­μα καί ἕ­να πνεῦ­μα· ὅ­τι ἡ Κύ­προς ἀ­πο­τε­λεῖ τό τε­λευ­ταῖ­ο προ­πύρ­γιο τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ στήν Ἀ­να­το­λή· ὅ­τι ἡ Κύ­προς εἶ­ναι ἕ­να μέ­ρος τοῦ Ἔ­θνους μας. Μέ­ρος τό ὁποῖ­ο κιν­δυ­νεύ­ει καί ἀ­πει­λεῖ­ται δια­ρκῶς καί με­θο­δευ­μέ­να. Γι’ αὐ­τό πρέ­πει νά βρι­σκό­μα­στε μέ κά­θε τρό­πο στό πλευ­ρό τῶν Κυ­πρί­ων ἀ­δελ­φῶν μας. Μά­λι­στα, εἶ­ναι ἰ­δι­αι­τέ­ρως συγ­κι­νη­τι­κό ὅ­τι ὁ Μα­κα­ρι­ώ­τα­τος Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Κύ­πρου κ. Γε­ώρ­γιος καί ἡ πε­ρί Αὐ­τόν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος, κα­θώς καί ὁ Χρι­στε­πώ­νυ­μος Κυ­πρια­κός λα­ός, σέ σχε­τι­κή ἐ­πι­στο­λή πρός τήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος εὐ­χα­ρι­στοῦν τήν Ἐκ­κλη­σί­α μας καί ὁ­λό­κλη­ρο τόν Ἑλ­λη­νι­κό λα­ό γιά τήν συ­νε­χῆ καί στα­θε­ρή ὑ­πο­στή­ρι­ξη τῆς Ἑλ­λά­δος στά δί­και­α καί αὐ­το­νό­η­τα αἰ­τή­μα­τά τους καί τούς ἀ­γῶ­νες τους γιά τήν ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς νο­μι­μό­τη­τας καί τήν ἀ­πο­κα­τά­στα­ση τοῦ ­δι­καίου ὑπέρ τῆς ἡ­ρω­ο­θρέμ­μο­νος Κύ­πρου.

Χά­ριν τῆς ἱ­στο­ρί­ας ἄς ἀ­να­φέ­ρου­με ὅ­τι καί οἱ Κύ­πριοι ἀ­δελ­φοί μας συμ­με­τεῖ­χαν στούς ἀ­γῶ­νες τῆς Ἑλ­λά­δος ἔ­ναν­τι τῶν ποι­κί­λων ἐχθρῶν της, πα­ρά τίς ἀν­τί­ξο­ες συν­θῆ­κες. Ἐ­πί πα­ρα­δείγ­μα­τι, ὁ ἐ­θνο­μάρ­τυ­ρας Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Κύ­πρου Κυ­πρια­νός (1756 – 1821) εἶ­χε ἀλ­λη­λο­γρα­φί­α μέ τόν Ἀ­λέ­ξαν­δρο Ὑ­ψη­λάν­τη κα­τά τήν διά­ρκεια προ­ε­τοι­μα­σί­ας τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως τοῦ 1821. Τό­σο ὁ ἴ­διος, ὅ­σο καί ἄλ­λοι κλη­ρι­κοί καί πρού­χον­τες τῆς Κύ­πρου μυ­ή­θη­καν στήν Φι­λι­κή Ἑται­ρί­α καί συ­νέ­βα­λαν στόν Ἀ­γῶ­να ὄ­χι μό­νο μέ χρη­μα­τι­κή βο­ή­θεια, ἀλ­λά καί μέ τήν κρυ­φή ἔ­λευ­ση πολ­λῶν Κυ­πρί­ων στήν Ἑλ­λά­δα, οἱ ὁποῖ­οι πό­τι­σαν μέ τό αἷ­μα τους τό δέν­δρο τῆς Ἐ­λευ­θε­ρί­ας. Ἡ μαρ­τυ­ρι­κή με­γα­λό­νη­σος Κύ­προς εἶ­χε συ­νεί­δη­ση τοῦ Πα­νελ­λη­νί­ου χα­ρα­κτή­ρα τῆς Ἐθνε­γερ­σί­ας, ἐ­ξαι­τί­ας τῆς ἑλ­λη­νι­κό­τη­τος τῆς Κυ­πρια­κῆς ψυ­χῆς. Μό­νο στήν ἄ­τυ­χη μά­χη τῶν Ἀ­θη­νῶν τό 1827, ἑ­κα­τόν τριά­ντα παλληκάρια τῆς Κύ­πρου ἔ­δω­σαν τήν ζω­ή τους γιά τόν κοι­νό ἀ­γῶ­να καί τήν Ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ. Τό ἴ­διο ἔ­πρα­ξαν Ἕλ­λη­νες Κύ­πριοι καί στούς Βαλ­κα­νι­κούς Πο­λέ­μους τοῦ 1912 – 1913, στόν Αὐ­το­νο­μια­κό Ἀ­γῶ­να τῆς Βο­ρεί­ου Ἠ­πεί­ρου τό 1914 καί στήν ἐ­πι­κή ἐ­ξόρ­μη­ση τοῦ 1940. Τό αἷ­μα τους χύ­θη­κε ὡς σπον­δή στόν βω­μό τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας καί τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ.

Τέ­κνα ἐν Κυ­ρί­ῳ ἀ­γα­πη­τά,

Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας δέν παύ­ει νά προ­σεύ­χε­ται γιά τήν ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς εἰ­ρή­νης καί τῆς δι­και­ο­σύ­νης σέ ὁ­λό­κλη­ρο τόν κό­σμο· καί δέν παύ­ει νά μᾶς ὑ­πεν­θυ­μί­ζει ὅ­τι μό­νο μέ τήν ἀ­φο­μοί­ω­ση τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­κοῦ πνεύ­μα­τος, τοῦ Σταυ­ροῦ καί τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ἄν­θρω­πος θά παύ­σει νά ἀ­δι­κεῖ, νά φο­νεύ­ει, νά κα­τα­πα­τεῖ τό δί­και­ο, νά φι­μώ­νει τήν ἀ­λή­θεια, νά φυ­γα­δεύ­ει τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ἐρ­γά­ζε­ται μέ τήν δύ­να­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος γιά τόν ἐξαν­θρω­πι­σμό τοῦ ἀν­θρώ­που, γιά νά γί­νει ἡ γῆ Πα­ρά­δει­σος καί πρό­γευ­ση τῆς Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ.

Ἄς εὐ­χη­θοῦ­με οἱ θυ­σί­ες τῶν Κυ­πρί­ων ἀ­δελ­φῶν μας γιά τήν Ἐλευ­θε­ρί­α νά δι­και­ω­θοῦν οὐ­σι­α­στι­κά. Κά­τι πού θά γί­νει μό­νον ὅ­ταν ὁ Ἑλ­λη­νι­σμός τῆς Κύ­πρου κα­τορ­θώ­σει νά ζή­σει ἀ­λη­θι­νά ἐ­λεύ­θε­ρος, ἀπαλ­λαγ­μέ­νος ἀ­πό τήν στρα­τι­ω­τι­κή κα­το­χή καί ἀ­πό ἄλ­λες μορ­φές ἐπα­χθῶν ἀ­νε­λεύ­θε­ρων ἐ­ξαρ­τή­σε­ων.

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

† Ὁ Καρυστίας καί Σκύρου Σεραφείμ

† Ὁ Μονεμβασίας καί Σπάρτης Εὐστάθιος

† Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος

† Ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος

† Ὁ Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου Θεόκλητος

† Ὁ Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς Παντελεήμων

† Ὁ Κίτρους καί Κατερίνης Γεώργιος

† Ὁ Ἰωαννίνων Μάξιμος

† Ὁ Ἐλασσῶνος Χαρίτων

† Ὁ Θήρας, Ἀμοργοῦ καί Νήσων Ἀμφιλόχιος

† Ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Νικηφόρος

† Ὁ Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Δαμασκηνός

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

Ἀρχιμ. Ἰωάννης Καραμούζης

Λογισμοί αμαρτωλού, Φωτίου Κόντογλου

Όταν μιλήσεις στους ψευτοχριστιανούς για σκληρή άσκηση στο κορμί και στο πνεύμα για την αγάπη του Χριστού, θυμώνουνε, σε λένε φακίρη, ειδωλολάτρη, βάρβαρο. Αν θέλεις να δοκιμάσεις την πίστη ενός χριστιανού, μίλησέ του για τον ασκητισμό. Ο πιστός θα νοιώσει κατάνυξη, ο χλιαρός, δηλαδή ο ψεύτικος, ο άπιστος, θα διαμαρτυρηθεί. Τί αν λέγει ο Χρι­στός: «Μακάριοι όσοι αφήσανε τα πάντα και μ' ακολουθήσανε», ή «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν», και πως «θλίψιν έξετε», και πως «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν»; Εμείς θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί χωρίς Χριστό, δηλ. χωρίς θλίψη πνευματική, χωρίς να σηκώνουμε τον σκληρό σταυρό, αλλά να περπατάμε στον πλατύν δρόμο. Αυτοί οι ψεύτικοι χριστιανοί, σαν τους μιλά κανένας για σκληρή και στερημένη ζωή, για θυσία, για άσκηση, λένε πως αυτά δεν τα θέλει ο Χριστός, και πως αυτά είναι παρακαμώματα. Μα, ω ανόητε άνθρωπε, στον Χριστιανισμό, τίποτα δεν μπορεί να παραγίνει. Για όλα τα ανθρώπινα πράγματα μπορείς να πεις πως κάτι τι είναι παρακανωμένο, μονάχα για τον Χριστιανισμό δεν υπάρχει παρακάνωμα. Τί παρακάνωμα μπορεί να σηκώσει ακόμα το να αγαπάς αυτόν που σκότωσε τον πατέρα σου, τί παρακάνω­μα μπορείς να κάνεις στο να σε χτυπήσουνε και στο άλλο μάγουλο, τί παρακάνωμα να γίνει ακόμα στο να πεινάς και να διψάς την καταφρόνεση, στο να κάνεις όσα ζητά ο Θεός από εσένα, δηλ. στο ν' αγαπάς τους εχθρούς σου, να γλυκομιλάς αυτόν που σε βρίζει, να μην κρίνεις αυτόν που σε δικάζει, να ταπεινώνεσαι μπροστά στον πιο τιποτένιον άνθρωπο, κι' όταν τα κάνεις όλα αυτά, να λες πως είσαι «αχρείος δούλος»;

Τί παρακάνωμα μπορεί να γίνει ακόμα στο να πιστέψεις πως θα αναστηθούνε τα σώματά μας αθάνατα ως να ανοιγοκλείσει το μάτι, και πως ο κόσμος όλος θ' αλλάξει μονομιάς, και πως θα γίνει άλλος καινούριος κόσμος άφθαρτος; Λοιπόν υπάρχει τίποτα στον Χριστιανισμό που να μπορεί να παρακαμωθεί; Ο Χριστιανισμός είναι η υπερβολή όλων των υπερβολών, το πιο απίστευτο από όλα τα απίστευτα. Για τούτο η πόρτα που μπαίνει κανένας στην εξωτική χώρα του Χριστού είναι μια μοναχά, η πίστη. Και για την πίστη δεν υπάρχει κανένα παρακάνωμα. Ενώ για την απιστία υπάρχει η πονηρή φρονιμάδα, το μέτριο και ο συμβιβασμός. Γι' αυτό οι τέτοιοι ψευτοχριστιανοί δεν αντέχουνε στη φωτιά της πίστεως και γυρίσανε τον Χριστιανισμό σε κάποιο σύστημα ηθικό, ωφέλιμο για την εγκόσμια ζωή, που γι' αυτό δεν τους χρειάζεται ολότελα ο Χριστός. Γιατί ο άπιστος φοβάται, ενώ όποιος πιστεύει «ως λέων πέποιθε», κατά τον προφήτη.

* Όποιος αγαπά τον Θεό, φλέγεται χωρίς να το δείχνει, χαίρεται χωρίς να γελά, συντρίβεται μέσα στον βυθό του εαυτού του.

* Η αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός είναι άλλο πράγμα από τη λεγόμενη φιλανθρωπία. Για τούτο οι φιλάνθρωποι δεν γεύουνται αυτή την αγάπη του Χριστού, που είναι «νερό που πηδά σε ζωή αιώνια». Οι φιλανθρωπίες που κάνουνε οι σημερινοί άνθρωποι είναι ένα χρέος κοινωνικό. Αυτοί οι φιλάνθρωποι, κι' όποιος είναι πρακτικός άνθρωπος, δεν είναι χριστιανοί.

* Όποιος αγαπά τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του, αγαπά το πράγμα που αξίζει να αγαπηθεί πιο πολύ απ' όλα. Μέσα στον Χριστό βρίσκεται ό,τι αξίζει την αγάπη, η ταπείνωση, ο πόνος, η πραότητα, η πνευματική θλίψη κ' η πνευματική χαρά που είναι κ' οι δυο γλυκές όταν γίνονται στ' όνομα του Χριστού.

* «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Να μας αναπαύσεις! Δεν θέλουμε ούτε να το ακούσουμε. Μα εμείς δεν θέλουμε ν' αναπαυθούμε. Εμείς θέλουμε νάμαστε φορτωμένοι, με τα πάθη μας, με τις έχθρες μας, με τους πολέμους, με τις φροντίδες της φιλοδοξίας, της σάρκας, με αίματα λερωμένοι, με πιστόλια, με κανόνια, με μπόμπες. Τί θα γίνουμε χωρίς αυτά, Κύριε ειρηνοποιέ; Πώς θα ζήσουμε έτσι αναπαυμένοι, με τί θα γεμίσουμε τον άδειο τον εαυτό μας, αφού για μας είναι ζωή μονάχα αυτά τα πράγματα. Ειρήνη μας δίνεις, μα η ειρήνη είναι ο θάνατός μας, αφού είναι ο θάνατος των αγαπημένων μας παθών! Αν έλεγες «κ' εγώ θα σας φορτώσω και άλλα τέτοια βάρη, που δεν τα γνωρίζετε, εγώ θα πλουτήσω την ψυχή σας και με άλλα τέτοια πλούτη, που να μη ειρηνέψετε ποτέ», τότε θα ερχόμαστε κοντά σου, θα σε παραδεχόμαστε για Θεό μας. Εμείς θέλουμε θεούς που να μας φορτώνουνε, εκδικητικούς, σαν τον Άρη, σαν τον Δία, σαν τον Κρόνο, ψεύτες σαν τον Ερμή, σαν τους άλλους. Εμείς θέλουμε να ζούμε την κακία, γιατί αυτή είναι ζωντανή και δυνατή. «Ναι, έρχου, Κύριε!» Κράζει με χαρά ο Ιωάννης στον Ερχόμενο επί Νεφελών στη Δευτέρα Παρουσία. Πρέπει νάσαι άγιος, δίκαιος και μάλιστα νάσαι Ιωάννης, για να χαίρεσαι πως θάρθει ο Χριστός και να τον περιμένεις. Εμείς κράζουμε «μην έλθεις Κύριε». Γιατί είμαστε αμαρτωλοί και έρχεται η οργή του Κυρίου καταπάνω μας. Με την «ατομική μπόμπα» τα συλλογίζουμαι αυτά. Μόλις μαθεύτηκε, φόβος επέπεσε επί πάσαν καρδίαν. Μακάριοι όσοι είναι έτοιμοι σε κάθε στιγμή! Αλλά αλλοίμονο! Ποιος είναι έτοιμος σαν τον Ιωάννην τον αγιώτατο από τους αγίους; Όλοι μας φοβούμαστε μήπως έλθεις ως κλέπτης εν νυκτί (Λουκάς ΚΑ').

* Οι άνθρωποι, αν τους βρίσεις ή λογοφέρεις μαζί τους, ή γράψεις γι' αυτούς κακό, έρχεται ώρα που μπορεί να σου το συχωρέσουν. (Δεν βαρυέσαι, αδελφέ, ξέχασέ τα!) Κείνο που δεν θα σου συχωρέσουνε ποτέ και για το οποίο θα σε μισήσουνε, είναι να ζεις κατά τέτοιον τρόπο, που να ντρέπουνται εκείνοι για τη δική τους τη ζωή, νάναι η ζωή σου σαν ένας έλεγχος της δικής τους.

* Όποιος απογεύθηκε κατάκαρδα την ειρήνη του Χριστού, δεν βιάζει τον εαυτό του νάναι φτωχός, μα θεληματικά ποθεί τη φτώχεια, και χάνει τη χαρά του σαν αποκτήσει κάτι τι παραπάνω, ας είναι και το πιο τιποτένιο πράγμα. Κι' ό,τι είναι ταπεινό και φτωχικό και καταφρονεμένο, τ' αγαπά κρυφά μέσα στην καρδιά του χωρίς να λέγει τίποτα σε κανέναν, γιατί ο ταπεινός αγαπά τη σιωπή και τη λησμονιά: «Εγγύς ο Θεός της λυπηράς καρδίας».

* Μόλις σκορπίσουνε οι πειρασμοί κι' ανοίξει η πόρτα της ψεύτικης χαράς και της αναπαύσεως, κλείνει η πόρτα της αληθινής ευφροσύνης. Αυτό το νοιώθει καθαρά ο Χριστιανός.

* Προσευχή. Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία.

Αξιοπρόσεκτες ευσεβείς σκέψεις του ακαταβλήτου αγωνιστού αειμνήστου ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ † 1965 Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2023-2024

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2023-2024
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate