• 17/3 ΔΕΥΤΕΡΑ, Οσίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού: Όρθρος-Αρτοκλασία-Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία 06:20-09:30, Απόγευμα στις 17:00 το Μέγα Απόδειπνο μετά Παρακλητικού Κανόνος στον Τίμιο Πρόδρομο και εν συνεχεία κήρυγμα!
• Τις ημέρες Τρίτη και Τετάρτη θα τελείται το Μέγα Απόδειπνο 17:30.
• 20/3 Πέμπτη το πρωί στις 7:00 Όρθρος-Ώρες-Εσπερινός και το απόγευμα στις 18:00 το Μέγα Απόδειπνο, στο παρεκκλήσιο της Επισκοπής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.  
• 21/3 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Προηγιασμένη Θ.Λ. 06:15-09:00Απόγευμα οι Β΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, στις 19:00. 
• 22/3 ΣΑΒΒΑΤΟ, ΄Γ Νηστειών: Θεία Λειτουργία 07:00-09:00(κάτω Ι.Ν.) 
• 23/3 ΚΥΡΙΑΚΗ, ΄Γ ΝΗΣΤΕΙΩΝ( ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ): Θεία Λειτουργία 06:45-10:00 
• Την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα τελούνται, το Σάββατο η Θεία Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου και τη Κυριακή η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. 
• Πρόσφορα προσφέρουμε τις ημέρες, α)κάθε Παρασκευή απόγευμα για την Θ.Λ. του Σαββάτου, β)κάθε Σάββατο απόγευμα για την Θ.Λ. της Κυριακής. γ)Δευτέρα απόγευμα 24/3 παραμονή του Ευαγγελισμού. Τις ημέρες από Δευτέρα έως Πέμπτη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής δεν προσκομίζονται πρόσφορα!
  

Πότε ἄρχισε καὶ πότε ἔληξε ἡ εἰκονομαχία; Ἡ ἀρχή της συμπίπτει μὲ τὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ τέλος της; Δὲν ἦρθε ἀκόμα. Ἀφότου ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν εἰκόνα του στὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχισε ὁ πόλεμος γιὰ τὴν ἀποκαθήλωσή της. Γιὰ νὰ μὴ φτάσει ποτὲ στὸν ὕψιστο προορισμό της: Τὴ θέωση. Γι’ αὐτὸ καὶ τιμοῦμε σήμερα τὸν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἅγιο Γρηγόριο, ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τὸν Παλαμᾶ, ποὺ κατ’ ἐξοχὴν ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν τελικὴ ἀποκατάσταση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ἐπάνοδο τοῦ ἀνθρώπου στὸν τρόπο τῆς θείας ζωῆς (Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν).

Ἡ εἰκονομαχία διεξάγεται σὲ κάθε ἐποχὴ μὲ τὸν δικό της κυριολεκτικὸ καὶ μεταφορικὸ τρόπο. Ἡ καταστροφὴ τῶν ἱερῶν εἰκόνων δὲν παύει ποτὲ νὰ εἶναι κατὰ βάθος ὁ ἀμείλικτος πόλεμος γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ἐπὶ γῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἐποχή μας δὲν θὰ μποροῦσε φυσικὰ νὰ ἀποτελεῖ ἐξαίρεση. Συγκεντρώνει λοιπὸν τὰ πυρὰ μὲ σφοδρότητα καὶ στοὺς δύο τομεῖς: Βεβηλώνει τὶς ἅγιες εἰκόνες, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἐξαχρειώσει τὸν «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ ἄνθρωπο.

Οἱ ἀντίθεες δυνάμεις βυσσοδομοῦν ἀδιάκοπα γιὰ τὴ συστηματικὴ ἐξαφάνιση τῶν εἰκόνων, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ ὅλων τῶν ἱερῶν μας συμβόλων. Γνωρίζοντας τὴ μεγάλη τους ἀξία, τὴ βαθειὰ ἐπίδραση ποὺ ἀσκοῦν στὴν ἀνθρώπινη ψυχή, τὶς παραποιοῦν βάναυσα, τὶς ἀπογυμνώνουν ἀπὸ τὴν ἱερότητά τους. Ὀχυρωμένοι πίσω ἀπὸ τὴν καλλιτεχνικὴ δῆθεν ἀσυλία οἱ ἀποδομητὲς τῶν εἰκόνων, ἀδίστακτοι, δημιουργοῦν φρικαλέα τερατουργήματα, παραμορφώνοντας ἄκρως προσβλητικὰ καὶ βλάσφημα τὰ ἱερὰ πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν ἁγίων μας.

Τὰ «καλλιτεχνικὰ» αὐτὰ ἀποκυήματα τῆς πολλάκις «ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσούσης» «ὑψηλῆς» τάχα τέχνης, ἡ θολὴ πολιτιστικὴ ὑποκουλτούρα, ἀλλὰ καὶ ὁ αἰσχρὸς κρατικοδίαιτος μηχανισμός, ὠθούμενοι ἀπὸ ἀντιχριστιανικὸ μένος ἀπροκάλυπτα, διολισθαίνοντας ὕπουλα στὸν ἀπεχθῆ ὁλοκληρωτισμὸ τῆς νέας ἐποχῆς, σπεύδουν μὲ ἀναίσχυντη, ἀσύστολη σπουδὴ νὰ τὰ χαρακτηρίσουν ἀναφανδὸν ἔργα τέχνης, μνημεῖα πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς! Καὶ σὲ τέτοια «καλλιτεχνήματα» δὲν μπορεῖ νὰ ἀσκηθεῖ καμμιὰ λογοκρισία! Ἡ θεὰ τέχνη πάντα στὸ ἀπυρόβλητο!

Γιατί ὅμως ἡ ἀσέβεια, ἡ βλασφημία, ἡ ἀναισχυντία, ἡ ἀντίθεη λύσσα παραμορφώνουν μόνο τὸν Χριστὸ καὶ ὅσα εἶναι τοῦ Χριστοῦ; Γιατί δὲν παραμορφώνουν καὶ δὲν προσβάλλουν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο τὰ θεωρούμενα ἱερὰ πρόσωπα τῆς θρησκευτικῆς πίστης τῶν Ἑβραίων, τῶν Ἰσλαμιστῶν, τῶν Ἰνδουϊστῶν καὶ ἄλλων; Μήπως γιατὶ ἐκεῖ θὰ ζητηθεῖ ἄμεσα «ἐπὶ πίνακι» ἡ κεφαλὴ τῶν «καλλιτεχνῶν»; Ἐνῶ ἐδῶ, τί καλά! Τὰ «ζιζάνια» εἶναι ἐξασφαλισμένα ἀπὸ τὴ βία τῶν «ἐκλεκτῶν»!

Στόχος τους ἀποκλειστικὸς εἶναι μόνο ὁ Χριστός, γιατὶ μόνο αὐτὸς εἶναι ἡ ἀλήθεια. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν μισεῖ τὸ ψεῦδος, ὁ κάθε ψεύτικος ἄνθρωπος. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ ὁ μόνος ποὺ παρέχει στοὺς ἀρνητές του πλήρη ἐλευθερία, τὸ δικαίωμα νὰ τὸν βρίζουν ἀτιμωρητί. Καὶ ὀρθότατα πράττει.

Καὶ εἶναι ἄφθαστο μεγαλεῖο του αὐτό, τρομακτικὴ δύναμη. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν πολεμοῦν, φοβοῦνται τὴ δύναμη αὐτή.

Δὲν συναινοῦμε στὴ βία. Ἀλλὰ μήπως σιωποῦμε μπρὸς στὴν ἀνήκουστη αὐτὴ βλασφημία;

Τότε καὶ «οἱ λίθοι κεκράξονται»!

Καλή, εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλὴ Σαρακοστή!

Ο όσιος Βενέδικτος γεννήθηκε στη Νουρσία της Ιταλίας και έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς του ήταν ευγενείς και πλούσιοι, αλλά και αφοσιωμένα τέκνα της Εκκλησίας.

Γι’ αυτό και στο παιδί τους, με αγάπη και ταπεινό φρόνημα, εφάρμοσαν τη διαπαιδαγώγηση πού συνιστά ο λόγος του Θεού: «Εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (προς Έφεσίους, στ’ 4).

Ν’ ανατρέφετε, δηλαδή, τα παιδιά σας, με παιδαγωγία και νουθεσία, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Έτσι και οι γονείς αυτοί ανέθρεψαν το γιο τους Βενέδικτο με θερμότατη ευσέβεια και φρόντισαν να του ανάψουν το ζήλο να εργασθεί σε κάτι μεγάλο και καλό υπέρ της Εκκλησίας.

Ο Βενέδικτος όταν ενηλικιώθηκε, πράγματι ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των γονέων του. Αφού αποχώρησε σ’ ένα φαράγγι στα Απέννινα όρη, επιδόθηκε στην προσευχή και τη μελέτη. Η τόσο αγία ζωή που έκανε, έγινε αιτία να αποκτήσει μεγάλη φήμη στους γύρω ορεινούς πληθυσμούς.

Μέσα σε διάστημα είκοσι χρόνων, ήλθαν κοντά του 164 μοναχοί. Οπότε το έτος 540 ίδρυσε μοναστήρι, επάνω στο όρος Cassino. Υπήρξε ιδρυτής του μοναχικού τάγματος των Βενεδικτίνων, που υπάρχει μέχρι και σήμερα στη δυτική Εκκλησία. Ο όσιος Βενέδικτος πέθανε ειρηνικά το έτος 543, σε ηλικία 62 χρονών.

Εορτολόγιο: Βενέδικτος, Βενεδίκτη, Βενεδικτίνη, Βενεδικτίνα Ευφράσιος, Ευφράσης, Ευφράσας, Φράσας, Φράσιος, Φράσης Ματθίλντη, Ματίλντα, Ματθίλδη, Μαθίλδη, Θίλδη, Θίλδα, Τίτα.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὴν φερώνυμον κλῆσιν ἀληθεύουσαν ἔδειξας, τοῖς ἀσκητικοῖς σου ἀγῶσι, θεοφόρε Βενέδικτε· υἱός γὰρ εὐλογίας τεθηλώς, ἀρχέτυπον ἐγένου καὶ κανών, τοῖς ἐκ πόθου μιμουμένοις τὴν σὴν ζωήν, καὶ ὁμοφώνως κράζουσι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ἀνατολῆς τῆς νοητῆς φωστὴρ γενόμενος τῶν ἐν τῇ Δύσει Μοναστῶν ὤφθης διδάσκαλος διά βίου τε καὶ λόγου τούτους παιδεύων. Ἀλλ᾽ ἱδρῶσι τῶν λαμπρῶν κατορθωμάτων σου τῶν παθῶν ἡμῶν τὸν ρύπον ἀποκάθαρον τῶν βοώντων σοι, χαίροις Πάτερ Βενέδικτε.

ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Μέ λαμπρότητα ἑορτάσθη στήν πόλη τῶν Πατρῶν ἡ μεγάλη ἑορτή καί λαμπρά πανήγυρις τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν Α’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐχοροστάτησε στόν Ὂρθρο καί ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Εὐαγγελιστρίας τῶν Πατρῶν, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, παρουσίᾳ Ἐκπροσώπων Ἀρχῶν καί Φορέων.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στόν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καί στούς ἀγῶνες μέχρις αἳματος τῶν Ὁμολογητῶν καί Μαρτύρων τῆς πίστεώς μας οἱ ὁποῖοι διετήρησαν ἀπαραχάρακτον τήν ἱεράν παρακαταθήκην καί τήν Ἀποστολικήν διδασκαλία καί παράδοση καί τήν παρέδωσαν ἀκέραιη σέ μᾶς.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε χαρακτηριστικά:

«...Σήμερα μέσα ἀπό αὐτήν τήν πανευφρόσυνον καί μεγάλην πανήγυριν, ἑορτάζομε τόν θρίαμβον τῆς ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως καί τήν νίκην τῆς ἀληθείας, ἒναντι τοῦ ψεύδους καί τῶν δυσωνύμων αἱρετικῶν οἱ ὁποῖοι, ὡς ὂργανα τοῦ μισοκάλου διαβόλου, μέσα ἀπό τήν βορβορώδη ζωή καί διδασκαλία τους ἐτάραξαν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί παρέσυραν πολλάς ψυχάς εἰς τόν ὂλεθρον καί τόν βοῦρκον τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεόν καί τῆς φρικτῆς πνευματικῆς πανωλεθρίας.

Ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστηλώσεως τῶν ἱερῶν καί ἁγίων Εἰκόνων, τῶν ἱερῶν Ἐκτυπωμάτων τῆς μορφῆς τοῦ Κυρίου μας, τῆς Παναγίας Μητρός Του καί Μητρός μας, Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων μας, μᾶς δίδει τό ἒναυσμα νά ἐπαναλάβωμεν, ὃλη ψυχῇ καί διανοίᾳ ὃσα οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες, οἱ Ὃσιοι, οἱ Διδάσκαλοι, οἱ καλλίνικοι Μάρτυρες καί οἱ Ὁμολογηταί τῆς πίστεως, μέ τόν λόγο τους, τήν ζωή καί τό μέ τό αἷμα τους διετράνωσαν.

Ἐν εὐχαριστίαις δέ πρός τόν Κύριον ἑορτάζομεν οὐχί μόνον ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλά καί ὡς ἀπόγονοι τῶν Ἑλλήνων πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι φωτισθέντες μέ τό Φῶς τῆς ἀληθείας, ὡς συνέβη ἐν Πάτραις μέ τόν ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν, οὐχί μόνον τήν πίστιν ἐκράτησαν, ἀλλά ἀκεραίαν εἰς ἡμᾶς παρέδωκαν μέ τήν ὑποχρέωσιν ἐκ μέρους μας νά κρατήσωμεν αὐτή τήν ἱεράν παρακαταθήκην, ὡς λαμπάδα ἂσβεστον καί νά τήν παραδώσωμεν εἰς τούς ἐπιγενομένους, ἀφοῦ «αὓτη ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον ἡ πίστις ἡμῶν».

Λαμβανομένου δέ ὑπ’ ὂψιν ὃτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας διά τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, μέσῳ τῆς ἁγιαστικῆς Χάριτος τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, ἐπαναλαμβάνομεν μυρίοις στόμασιν καί γεγονυῖα τῇ φωνῇ ὃτι ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς μεταφέρει τήν ἐξ’ Ἀποκαλύψεως ἀλήθειαν.

1. Περί τῆς Μιᾶς, Ἁγίας καί Ζωοποιοῦ καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτήν τήν ἀλήθεια ὑπερασπίστηκε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μέ ἀγῶνες καί μαρτύρια.

2.Περί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ ὁποῖος ἐνηνθρώπησε, ἳνα τόν ἂνθρωπον θεόν ἀπεργάσηται. Οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Θεοκήρυκες διδάσκαλοι, συνδιασκεψάμενοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἠγωνίσθησαν ἐναντίον τοῦ αἱρεσιάρχου Ἀρείου καί τῶν ὁμοίων του αἱρετικῶν, ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων, κατοχυρώσαντες τήν διδασκαλίαν καί καταστρώσαντες διά τῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων αὐτήν ἐν ταῖς ἱεροῖς δέλτοις, ὃτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἂνθρωπος. Δέν εἶναι κτῖσμα τοῦ Πατρός, δέν εἶναι ψιλός ἂνθρωπος, δέν εἶναι ἓνας μύστης μιᾶς θρησκείας, δέν εἶναι ἓνας κοινωνικός ἐπαναστάτης, ὡς θά ἢθελε ἡ θεωρία τοῦ συγκρητισμοῦ.

3.Περί τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὡς Παρακλήτου τελείου Θεοῦ καί οὐχί ὡς μιᾶς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Ὁ Παράκλητος ὃλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ὡς καί εἰς τό Σύμβολον τῆς πίστεως διακηρύττομεν.

4.Περί τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Κυρίου καί διά τῆς ὁποίας σώζεται ὁ ἂνθρωπος μέ τήν συμμετοχή του στά ἱερά καί θεῖα Μυστήρια. Ἐξ’ ἂλλου «Ἡ Ἐκκλησία ἐν τοῖς Μυστηρίοις σημαίνεται»».

Εἶναι ἀνάγκη διά μίαν εἰσέτι φοράν, νά ὑπενθυμίσωμεν στήν ἀγάπη σας, ὃτι μία εἶναι ἡ Ἐκκλησία, διότι μία εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἓνας εἶναι ὁ Κύριος, μία εἶναι ἡ πίστις...

5. Περί τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν αὐτοῦ.

Ὁ ἂνθρωπος εἶναι ψυχοσωματική ὀντότης καί ἒχει ἀξία μεγίστη, ἀφοῦ εἶναι προορισμένος γιά τήν θέωση. Τό σῶμα σπείρεται εἰς τήν γῆν, ἡ ἀθάνατος ψυχή εὑρίσκεται εἰς τάς αἰωνίους σκηνάς καί ὁ ὃλος ἂνθρωπος ἀναμένει τήν κοινήν Ἀνάστασιν.

Ὃταν ὁ ἂνθρωπος εὐτελίζεται, ὃταν διασύρεται ἡ προσωπικότητά του, ὃταν ἀπαξιώνεται ὁ προορισμός του, ὃταν ἀμφισβητῆται ἡ δημιουργία του καί ὁ ρόλος του ὡς ἀνδρός καί γυναικός, ὃταν βάναυσα καταρρίπτεται ἡ ἠθική τάξις καί ὃταν πλήττεται ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας, ὃταν εὑρισκόμεθα μπροστά σέ φαινόμενα ἐνδοσχολικῆς ἐνδοοικογενειακῆς βίας, ἀντιλαμβανόμεθα πόσην ἀξίαν ἒχει ἡ Ὀρθόδοξος στάσις καί διδασκαλία περί τοῦ ἀνθρώπου...»

Σέ ἂλλο σημεῖο ὁ Ἱεράρχης ἒκανε λόγο γιά τήν σχέση τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τόν Ἑλληνισμό καί τήν Πατρίδα μας καί τήν κοινή πορεία Ἑλληνισμοῦ καί Χριστιανισμοῦ, ὡς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐπί 2000 χρόνια.

«...Ὃμως ὑπάρχει καί μιά ἂλλη διάσταση ἡ ὁποία ἒχει σχέση μέ τήν Ὀρθοδοξία καί ἡ ὁποία κάποτε ἀγνοεῖται.

Ἡ ζωντανή σχέση τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τήν Πατρίδα μας.

Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καί διδασκαλία, ἀνεμόρφωσε, ἒκανε τά πάντα καινά, καινούργια δηλαδή, στόν χῶρο μας. Στήν ἀναζήτηση τῶν Ἑλλήνων γιά τήν ἀλήθεια καί τό Φῶς ἦλθε ἡ ἀπάντησις τοῦ Θεοῦ. Ἡ χάρις ἐπεσκέφθη τούς Ἓλληνες, ἡ ἀλήθεια ἒλαμψε καί ἐφώτισε ὂχι μόνο τόν Ἑλληνισμό, ἀλλά δι’ αὐτοῦ τόν κόσμον ὁλόκληρο. Ἡ γλῶσσα μας χρησιμοποιήθηκε ὡς ὂργανον γιά τήν διάδοση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὁ πολιτισμός διά τῆς Ὀρθοδοξίας διέδωσε τά ὑγιῆ στοιχεῖα του...

Πορεύτηκε ἡ Πατρίδα μας μέ τήν Ὀρθοδοξία καί πορεύεται δύο χιλιάδες χρόνια. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη ἐκράτησε καί ἐστερέωσε τόν λαό σέ καιρούς ἐπώδυνους καί σέ ὧρες δυστυχίας, σέ χρόνια πικρῆς σκλαβιᾶς.

Διετηρήθη ἡ ψυχή τοῦ Γένους γιατί ἦτο Ὀρθόδοξη.

Οὐδείς ἂλλος Λαός θά ἂντεχε τόσους αἰῶνες πικρῆς σκλαβιᾶς, ὃπως συνέβη μέ τούς Ἓλληνες.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἒσωσε καί σώζει τήν Ἑλλάδα.

Ἡ Πατρίδα μας μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη ἀγωνίστηκε ἀμυνομένη μέ ποταμούς αἱμάτων γιά τήν ἐλευθερία, μέ τήν διττή της ἒννοια καί τήν ἐξωτερική, ἀλλά καί τήν πνευματική. Οὐδέποτε ἒκαμε ἐπιθετικούς πολέμους, ἀλλά ἀγωνίστηκε ἀμυνομένη τῆς πίστεως καί τῶν αἰωνίων ἀξιῶν...

Ἀδελφοί μου, ὁ σημερινός ἑορτασμός εἶναι μιά ἀκόμη εὐκαιρία δοξολογίας πρός τόν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεόν ἡμῶν, τιμῆς πρός τήν Θεοτόκον καί στούς Ἁγίους μας.

Εἶναι ἡμέρα μνήμης πρός τούς ἣρωας καί μάρτυρας τῆς Ὀρθοδοξίας, Ὀρθοδόξους Πατριάρχας, Ἀρχιερεῖς, Βασιλεῖς, Κληρικούς καί Λαϊκούς, πού ἀγωνίστηκαν ἒργοις, λόγοις καί αἳμασι ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καί διετράνωσαν τήν Ὀρθόδοξον πίστιν.

Σήμερα παρά ποτέ ὁ κόσμος ἒχει ἀνάγκην αὐτοῦ τοῦ μηνύματος τῆς Ὀρθοδοξίας. Μηνύματος ἀγάπης εἰς καιρούς μίσους καί ἀπανθρωπίας, μηνύματος εἰρήνης σέ καιρούς πολέμων σέ Βορρᾶ καί Μέση Ἀνατολή καί ὃπου ἀλλοῦ. Ὁ Δυτικός ἀνθρωποκεντρικός πολιτισμός παταγωδῶς ἀπέτυχε. Εἶναι ἡ ὣρα τῆς Ἀλήθειας. Καί αὐτή ἡ Ἀλήθεια εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστις.

Εἶναι ὃμως καί εὐκαιρία νά ἀναλογισθῶμεν τάς εὐθύνας μας, ἒναντι τῆς ἱερᾶς παραδόσεως καί παρακαταθήκης τήν ὁποίαν ἐκεῖνοι παρέδωσαν εἰς ἡμᾶς, ὡς καί εἰς τήν ἀρχήν ἀναφέραμε. Πόσον ἐπίκαιρος εἶναι ὁ Παύλειος λόγος: Ὣρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ’ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. (Πρ. Ρωμαίους ΙΓ´ 11 – 14).

Κατακλείοντες τόν λόγον ἐπαναλβάνομεν ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει καί ἐν Κυρίῳ καυχήσει:

«Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν.».

●Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ἐλιτανεύθησαν οἱ Ἱερές Εἰκόνες, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί ἀνεγνώσθη τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας.