Στό ἱερό Μετόχιο τῆς Ἁγίας Λαύρας στήν Πάτρα, πού τιμᾶται στό ὂνομα τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος καί ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, ἀναφερθείς στό συγκλονιστικό βίο τοῦ Ἁγίου Άλεξίου γιά τόν ὁποῖο ὁ ἱερός Ὑμνογράφος, μέ δέος σημειώνει: «Μέγα τό κατόρθωμα τό σόν καί ἡ καρτερία σου πάτερ ἀξιοθαύμαστος….» καί ἐστάθη σέ συγκεκριμένα στοιχεῖα τῆς ζωῆς τοῦ Ὁσίου, ὁ ὁποῖος ὑπερέβη τά ἀνθρώπινα μέτρα καί ἒζησε ὡς ἂσαρκος ἐπί γῆς, ἀναδειχθείς ἐπίγειος ἂγγελος καί οὐράνιος ἂνθρωπος.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος, ἒκαμε λόγο γά τό ἱστορικό καί μέγα γεγονός, τό ὁποῖο ἒλαβε χώρα, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου, στίς 17 Μαρτίου τοῦ 1821 στήν Μονή τῆς Ἁγίας Λαύρας, ὃπου εὑρίσκετο, προκειμένου νά τελέσῃ τήν πανήγυρη, ἀφοῦ ἐκεῖ εὑρίσκεται ἡ κάρα τοῦ Ὁσίου, ὁ θρυλικός καί λεοντόκαρδος Ἱεράρχης τῶν Πατρῶν, γνωστός τοῖς πᾶσι, ὡς Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός. Καί δέν εἶναι ἂλλο, ἀπό τό γεγονός, πού ὂχι μόνο ἡ Ἑλληνική, ἀλλ’ ἡ παγκόσμιος ἱστορία κατέγραψε, ἐκεῖνο δηλαδή, τῆς Ὑψώσεως τοῦ ἱστορικοῦ Λαβάρου τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, τό ὁποῖο φέρει χρυσοκέντητη τήν παράσταση τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
Μάλιστα ὁ Σεβασμιώτατος, ἀνεφέρθη καί σέ ὃσους κατά καιρούς, γιά λόγους ἰδεοληπτικούς ἠθέλησαν νά ἀμφισβητήσουν τό γεγονός αὐτό. Ὑπάρχει ἡ μαρτυρία αὐτόπτου μάρτυρος καταγεγραμμένη, ἐσυνέχισε ὁ Μητροπολίτης, ἡ ὁποία βεβαιώνει ὃτι ἒτσι ἒγιναν ὃλα στήν Ἁγία Λαύρα, τις 17 Μαρτίου 1821, καί δέν εἶναι ἂλλη, ἀπό ἐκείνη τοῦ Μητροπολίτου Ἀθηνῶν, Θεοφίλου Βλαχοπαπαδοπούλου, τοῦ Πατρέως, ὁ ὁποῖος τότε ἦτο Διάκονος τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ καί ἦτο παρών στήν λαμπρά ἐκείνη τελετή, κάτω ἀπό τόν ἱστορικό Πλάτανο τῆς Ἁγίας Λαύρας, ὃπου ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, ὓψωσε τό Λάβαρο, ὣρκισε τούς ἐπαναστατημένους Ἓλληνες, ἒκοψε ἓνα κομμάτι ἀπό τό ράσο του καί ἓνα κομμάτι ἀπό τήν φουστανέλα τοῦ Ζαΐμη καί ἒκανε τήν ἐπαναστατική Σημαία, κραυγάζοντας: «Ἐλευθερία ἢ Θάνατος». Αὐτή ἡ ἰαχή ξεσήκωσε τούς Πανέλληνας καί ἒμεινε ὡς αἰώνιον μνημόσυνον τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου καί τῶν Ὀπλαρχηγῶν τῆς Πατραχαΐας. Ἀπό ἐκεῖ ἒκαμε καί τήν ἱστορική διακήρυξη, στήν ὁποία μεταξύ τῶν ἂλλων, ὡς κέντρον αὐτῆς, εἶναι τό ὃτι: «Ἀπεφασίσαμεν ἢ νά ἐλευθερωθῶμεν ἢ νά ἀποθάνομεν ὃλοι…».
Πότε ἒκαμε αὐτήν τήν μαρτυρία ὁ Θεόφιλος Βλαχοπαπαδόπουλος; Ὃταν ὑπεδέχθη, μέ σύσσωμον, θά ἐλέγομεν τόν Ἑλληνικό Λαό τό τίμιο καί μαρτυρικό Λείψανο τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, μεταφερόμενον ἀπό τήν Ὀδησσό στήν Ἀθήνα, τό ἒτος 1871. Ἡ ὁμιλία τοῦ Θεοφίλου εἶναι χαρακτηριστική.

Τήν παραμονή τῆς Ἑορτῆς, στό ἱερό Μετόχιο τῆς Ἁγίας Λαύρας στήν Πάτρα, ἐχοροστάτησε στόν πανηγυρικό Ἑσπερινό καί ὡμίλησε γιά τήν ὁσία βιοτή καί θαυμαστή καί ἂκρως συγκινητική πολιτεία τοῦ Ὁσίου Ἀλεξίου, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.
Ὁ Σεβασμιώτατος, ἐχοροστάτησε στόν Ἑσπερινό καί ὡμίλησε στόν ἑορτάζοντα νεόδμητο Ἱερό Ναό τοῦ Ὁσίου Ἀλεξίου στήν περιοχή Φιλοθέη Πατρῶν, ὃπου συμμετεῖχε πλῆθος πιστῶν.
Ἀνήμερα ὁ Θεοφιλέστατος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου στήν Φιλοθέη Πατρῶν καί ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο.