Άγιος Ιωάννης Πατρών: ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ π. Δημητρίου Μπόκου

Σάββατο 18 Μαρτίου 2023

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ π. Δημητρίου Μπόκου

10:35 μ.μ. |

Ὁ Χριστὸς ἔχει ὑψωθεῖ στὸν Σταυρό. Μὲ τὴν καθήλωση, τὸ κάρφωμα τῶν καρφιῶν στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια του, κορυφώνεται τὸ ἀνήκουστο μαρτύριό του. Ὅμως φαίνεται πὼς οἱ βασανιστές του δὲν ἔχουν πεῖ τὴν τελευταία τους λέξη. Ἐνῷ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου διανύει, κρεμασμένος ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, τὶς τελευταῖες ἄκρως ἐπώδυνες ὧρες του, σὰν νὰ μὴν ἔφταναν τὰ ὅσα ὑπέφερε ὣς τότε, ἕνας τελευταῖος δυνατὸς πειρασμὸς ἐπιτείνει τὸ «ἕως θανάτου» πρωτόγνωρο ἄλγος τῆς ψυχῆς του. «Οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες μετὰ τῶν γραμματέων καὶ πρεσβυτέρων καὶ Φαρισαίων», ἀπευθύνουν στὸν Χριστὸ μιὰ ἰδιαίτερα ἔντονη πρόκληση: Ἂν εἶσαι ὄντως Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως ἰσχυρίζεσαι, κατέβα τώρα ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ θὰ σὲ πιστέψουμε. Λογικὰ ἔχουν δίκιο. Δὲν βγάζει νόημα ἕνας ἀδύναμος Θεός. Τοὺς εἶναι ἄχρηστος ἕνας Θεὸς ποὺ πνέει τὰ λοίσθια.

Ἐπαναλαμβάνεται ὁ πειρασμὸς στὸν ὁποῖο ὑπέβαλε τὸν Χριστὸ ὁ διάβολος στὴν ἔρημο, νὰ κάνει θαύματα ἐντυπωσιακὰ καὶ ἐκθαμβωτικά, γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι εἶναι ὁ Μεσσίας. Νὰ μὴ μπορεῖ νὰ τὸν ἀμφισβητήσει κανένας. Ἔτσι καὶ τώρα, ἡ ἐπίδειξη θεϊκῆς καὶ βασιλικῆς ἐξουσίας καὶ δύναμης, θὰ ἀνάγκαζε τοὺς πάντες νὰ τὸν ἀποδεχτοῦν, νὰ σκύψουν μπροστά του. Ἦταν ὄντως ἡ πιὸ κατάλληλη στιγμὴ γιὰ τὸν Χριστό, ἐνῷ βρισκόταν ἀνθρωπίνως στὴν ἔσχατη ἀδυναμία του, νὰ ἀποδείξει ὅτι εἶναι ὁ παντοδύναμος Θεός. Ἡ δύναμη εἶναι ἡ μόνη γλώσσα ποὺ κατανοεῖ ὁ ἄνθρωπος.

Παρ’ ὅλα αὐτά, ὁ Χριστὸς σιωπᾶ. Ἀντιπαρέρχεται τὸν πειρασμὸ ἐπαναλαμβάνοντας μὲ τὴ στάση του αὐτὸ ποὺ εἶπε κάποια ἄλλη φορά, ὅτι «ἡ γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστι. Σημεῖον ἐπιζητεῖ καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ». Ἀποκρούει τὸν πειρασμὸ τῆς δύναμης. Προτιμᾶ νὰ παραμείνει «σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Δὲν ἦλθε γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ πιστέψουν μὲ τὸ ζόρι. Δὲν κάνει θαύματα ποὺ θὰ ἀναγκάσουν σὲ ὑποχρεωτικὴ πίστη. Δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ καταδυναστεύει ψυχὲς καὶ συνειδήσεις. Ἀφήνει πάντα ἀνοιχτὸ τὸ πεδίο γιὰ ἐλεύθερο προβληματισμὸ καὶ ἐπιλογή. Δίνει πάντα στὸν ἄνθρωπο τὴ δυνατότητα νὰ ἀπορρίπτει τὸν Θεό. Θέλει νὰ γίνονται ὅλα «ἐπ’ ἐλευθερίᾳ».
Μποροῦσε νὰ γίνει ἄνεμος σφοδρός, «πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας», φοβερὸς σεισμός, καταστροφικὴ φωτιά, στὰ ὁποῖα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀντισταθεῖ κανένας. Μὰ ὁ Χριστὸς δὲν θέλει νὰ εἶναι τίποτε ἀπὸ αὐτά. Θέλει νὰ εἶναι μόνο «φωνὴ αὔρας λεπτῆς» (Γ΄ Βασ. 19, 11-12). Σὰν νὰ λέγει: «Ἐγὼ δὲν θέλω νὰ ἐλέγχω κανενὸς τὴν ψυχή… Δὲν ἔχω καμιὰ διάθεση νὰ ὑποδουλώσω τὸ ποίμνιό μου» (Κρόνιν, Τὰ κλειδιὰ τῆς Βασιλείας, σ. 18). Ὁ Χριστὸς δὲν ποιμαίνει «ἀναγκαστῶς», δὲν κατακυριεύει «τῆς πίστεως» καὶ «τῶν κλήρων» (Β’ Κορ. 1, 24. Α΄ Πέτρ. 5, 2-3), δὲν καταπιέζει καὶ δὲν τυραννάει, ἀλλὰ θυσιάζεται γεμάτος ἀγάπη γιὰ τὴ λογικὴ ποίμνη του.

Ὅμως οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατανοοῦν ἕναν ἀδύναμο Θεό. Δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν (ἀκόμα καὶ οἱ ἀπόστολοι), πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Μεσσίας ποὺ ἔλπιζαν «λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ», νὰ πεθαίνει στὸν Σταυρὸ σὰν τὸν πιὸ ἀποτυχημένο ἄνθρωπο. Ἡ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ νὰ συνηγορήσει ὑπὲρ τοῦ ἑαυτοῦ του ἔστω καὶ τὴν ὕστατη στιγμή, ἀποτελεῖ ἀξεπέραστο σκάνδαλο γι’ αὐτοὺς ποὺ στήριζαν στὸν ἀναμενόμενο Μεσσία τους ὅλες τὶς ἐλπίδες γιὰ τὴν ἐθνική τους ἀποκατάσταση. Ἤθελαν τὸν Χριστὸ ἐθνικό τους ἥρωα. Δὲν μποροῦν νὰ συγχωρήσουν τὴν «ἀδυναμία» του. Καὶ ὅμως…
Ὁ ληστὴς γιατί δὲν δυσκολεύεται νὰ ἀναγνωρίσει τὸν ἀδύναμο Χριστὸ ὡς Θεό του καὶ Κύριο;

Καλὴ ἑβδομάδα! Καλὴ Σαρακοστή!