Μέ τήν μεγαλειώδη Λιτανεία τῆς τιμίας Κάρας καί τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, ἐπερατώθησαν οἱ λαμπροί ἑορτασμοί στήν Πάτρα, γιά τήν 58η ἐπέτειο τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς τιμίας καί χαριτοβρύτου Κάρας τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἀπό τή Ρώμη ὃπου εὑρίσκετο, γιά πάνω ἀπό 500 χρόνια, στήν πόλη τοῦ μαρτυρίου του, στήν Πάτρα.

Χιλιάδες εὐσεβῶν χριστιανῶν, ἀπό τήν Πάτρα καί ἀλλοῦ, συνόδευσαν λιτανευτικά διά θαλάσσης καί ξηρᾶς, τήν πανσεβάσμια τοῦ Πρωτοκλήτου κεφαλή, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο, καί τούς συλλιτανεύσαντας Ἀρχιερεῖς, Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας, Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου κ. Ἱερόθεο, Ἀξώμης κ. Δανιήλ καί Πολυανῆς καί Κιλκισίου κ. Βαρθολομαῖον, καί τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Κερνίτσης κ. Χρύσανθο.

Στήν Ἰχθυόσκαλα Πατρῶν, ὃπου ἒφθασε ἡ Ἱερά Λιτανεία, ἐτελέσθη ὁ Ἁγιασμός γιά τήν νέα ἁλιευτική περίοδο, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου κ. Ἱεροθέου. Στήν σύντομη προσλαλιά του ὁ Σεβασμιώτατος Πατρῶν, εὐχήθηκε στούς Ἁλιεῖς, ὑγιεία καί ἐπιτυχία στήν ἐργασία του.

Ἐν συνεχείᾳ πραγματοποιήθηκε τό πρῶτο μέρος τῆς Λιτανείας, διά θαλάσσης καί μεταφέρθηκε ἡ τιμία Κάρα στό μῶλο τῆς Ἁγίου Νικολάου καί ἐκεῖθεν στήν πλατεία Τριῶν Συμμάχων, στόν τόπο ὃπου ἒγινε ἡ συγκινητική ὑποδοχή της πρίν 58 χρόνια, στίς 26 Σεπτεμβρίου 1964.

Μετά τήν Δοξολογία, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐξεφώνησε λόγο πανηγυρικό ἐπί τῇ εὐσήμῳ καί λαμπρᾷ ἡμέρα, ὃπου ἐτόνισε τήν σημασία τῆς παρουσίας τῆς διδασκαλίας καί τῆς θυσίας τοῦ Πρωτοκλήτου στήν Πάτρα καί τήν Ἑλλάδα γενικώτερα.

Ἑστίασε δέ στό γεγονός, ὃτι σέ μιά ἐποχή σκότους καί εἰδωλομανίας, γιά τόν τόπο μας, ἀνέτειλε ὁ Ἣλιος καί ἒλαμψε ἡ Ἀλήθεια, δηλαδή ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τόν ὁποῖον ἐκήρυξε ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, σφραγίσας αὐτό τό κήρυγμα μέ τό αἷμα του καί τήν θυσία του ἐπί τοῦ χιαστοῦ Σταυροῦ.

«Τί καί πῶς θά ἦταν ἆραγε ἡ Πάτρα, εἶπε μέ ἒμφαση ὁ Μητροπολίτης, ἀλλά καί ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα χωρίς τήν Ὀρθόδοξη καί ἀμώμητη πίστη;

Ἡ ἀποκεκαλυμμένη ἀπό τόν Θεό, Ἀποστολική διδαχή, ἒσωσε τήν πόλη μας καί τήν Πατρίδα μας, τόν πολιτισμό καί τά γράμματα καί ἐνοηματοδότησε τήν πορεία αὐτοῦ τοῦ τόπου καί τοῦ Λαοῦ μας, στό ἱστορικό γίγνεσθαι.

Ἡ Ὁρθόδοξη πίστη μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό ποικίλες σκλαβιές καί μᾶς ἀνέστησε ἐκ τοῦ πτώματος. Μᾶς ἐστερέωσε, μᾶς ἐνίσχυε καί μᾶς ἐνισχύει στήν σύγχρονη δύσκολη καί ἀπατηλή, ἐποχή πού ζοῦμε.

Χωρίς αὐτή τήν πίστη τήν ὁποία μᾶς ἐδίδαξε ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, δέν δυνάμεθα νά προχωρήσωμε καί εἲμεθα αὐτοκαταδικασμένοι εἰς πνευματικόν ὃλεθρο.

...Αὐτή τήν ὣρα πρέπει νά δώσωμε τήν ὑπόσχεση στόν Ἃγιον Ἀνδρέα ὃτι ὃσα μᾶς παρέδωσε θά τά τηρήσωμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ, γιά τήν δική του (τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου) τήν τιμή καί γιά τήν σωτηρία μας.

...Καί καθώς θά τόν λιτανεύσωμε στήν πόλη μας τώρα, ἂς τόν παρακαλέσωμε νά μᾶς κρατάῃ στά χέρια του, νά φωτίζῃ τό δρόμο τῶν παιδιῶν μας, νά μή μᾶς ἐγκαταλείπῃ δεόμενος τοῦ Κυρίου, παρά τά πολλά μας ἁμαρτήματα καί νά σώζῃ τήν πόλη του, τήν πόλη μας, ἐκ παντοίων κινδύνων, ὃπως ἒπραξε παλαιότερα μέ τούς Ἀβάρους καί κατά τόν 20ον αἰῶνα μέ τούς Γερμανούς.

Ἀλλά καί γιά τήν Πατρίδα μας τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νά πρεσβεύῃ, ὣστε νά διατηρῇ ἀκέραιη τήν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος...»

Ἡ Ἱερά Λιτανεία διά τῆς ὁδοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, κατέληξε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Πολιούχου, ὃπου ἀνεπέμφθη δέηση καί ἐψάλη ὁ Ἐθνικός Ὓμνος.

Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε ἀπό καρδίας τούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, τούς Ἂρχοντας, τούς Μαθητάς τῶν Σχολείων καί τά Σώματα πού μετεῖχαν στόν ἑορτασμό, τόν Ἱερό Κλῆρο καί σύμπαντα τόν εὐσεβῆ Πατραϊκό Λαό.