Ἡ κατακλείδα τοῦ γεγονότος τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων μὲ πέντε ἄρτους καὶ δύο ψάρια (Κυριακὴ Η΄ Ματθαίου) ἦταν τὸ πλῆθος τῶν περισσευμάτων. «Ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις». Τί νὰ θαυμάσει κανείς; Τὸ παράδοξο τῆς τόσης ἀφθονίας, ὥστε τὰ περισσεύματα νὰ εἶναι περισσότερα ἀπὸ τοὺς πέντε ἀρχικοὺς ἄρτους; Ἢ τὴν ἰδιαίτερη φροντίδα τοῦ Χριστοῦ νὰ μὴν πεταχτεῖ τίποτε; Γιατί τόση ἔγνοια γιὰ τὰ ἀπομεινάρια; Τί τὰ χρειαζόταν; Τὸν κατέλαβε μήπως κάποια ξαφνικὴ «τσιγκουνιά»; Μὰ τὸ δαχτυλάκι του νὰ κουνήσει, «τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος». Θὰ ξεχειλίσουν ἀπὸ ἀγαθά.

Δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ποὺ χρειάζεται τὰ κλάσματα, τὰ κομμάτια ποὺ περίσσεψαν, ἀλλὰ ἐμεῖς. Ἐμεῖς ποὺ αἰσθανόμαστε ἀσφαλεῖς μέσα στὴν ψευδαίσθηση τῆς αὐτάρκειάς μας, ποὺ μεθᾶμε πανευτυχεῖς μέσα στὴν κραιπάλη τῆς ἀφθονίας μας. Τὰ χρειαζόμαστε γιατὶ θὰ πεινάσουμε. Καὶ θὰ πεινάσουμε, ἐπειδὴ ἀκριβῶς σπαταλᾶμε ἀσυλλόγιστα. Πόσα πετᾶμε ἀλήθεια; Οἱ σχετικὲς ἔρευνες εἶναι σοκαριστικές. Προσδεθεῖτε:

Οἱ μετριότερες ἐκτιμήσεις λένε ὅτι τὸ ἕνα τρίτο τῶν παραγομένων τροφίμων στὸν πλανήτη μας, γύρω στὸ 1,5 δισεκατομμύριο τόνοι τὸν χρόνο, πετιέται στὰ σκουπίδια καὶ στὶς χωματερές. Οἱ τολμηρότεροι ὑπολογισμοὶ ἀνεβάζουν ἤδη στὰ δύο δισεκατομμύρια τοὺς τόνους τῶν τροφίμων ποὺ πετάγονται. Δηλαδὴ στὸ ἥμισυ τῆς ἐτήσιας παγκόσμιας παραγωγῆς. Αὐτὸ σημαίνει πὼς ἡ γῆ μὲ ὅσα παράγει τώρα, θὰ μποροῦσε νὰ θρέψει ἀμέσως ὄχι μόνο τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων ποὺ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πείνα, ἀλλὰ τὸ διπλάσιο τοῦ σημερινοῦ της πληθυσμοῦ. Καὶ στὴ σπατάλη αὐτή, κόστους σχεδὸν 1,5 τρισεκατομμυρίου δολλαρίων, ποὺ γίνεται ἀπ’ τὸν τόπο παραγωγῆς μέχρι καὶ τὴν κουζίνα, ἔχουμε μερίδιο εὐθύνης ὅλοι.

Ἐνδεικτικὰ στοὺς χώρους ἑστίασης καὶ μόνο πετάγονται κατὰ μερίδα: Τὸ 70% τῶν ψαρικῶν, τὸ 55% τῶν θαλασσινῶν, τὸ 50% τῶν φρούτων καὶ λαχανικῶν, τὸ 45% τῶν ἀρτοσκευασμάτων, τὸ 40% τῶν ἀμυλούχων τροφῶν, τὸ 37% τοῦ κρέατος, τὸ 33% τῶν γαλακτοκομικῶν καὶ τὸ 25% τῶν ξηρῶν καρπῶν. Ἐπιπλέον τὸ περιβάλλον καὶ συνεπῶς ἡ ὑγεία μας ἐπιβαρύνονται μὲ τὸ «κρυμμένο» κόστος σὲ νερό, πετρέλαιο, ἀέρια θερμοκηπίου (μεθάνιο κ.λ.π.) γιὰ τὰ τρόφιμα ποὺ παράγονται ἄσκοπα. Ὑπολογίζεται, ὅτι γιὰ 30 μόνο ἑκατομμύρια τόνους τροφίμων ποὺ πετάγονται, ἔχουν ἤδη καταναλωθεῖ 300 ἑκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου!

Μᾶς σοκάρουν οἱ ἀριθμοί; Ὅμως τὸ μεῖζον ἔγκλημά μας δὲν μπαίνει σὲ ζυγαριά, δὲν μετριέται σὲ ἀριθμούς. Εἶναι ἡ ἀδιαφορία μας. Ἡ «ὕβρις» ἔναντι τῶν ἑκατομμυρίων συνανθρώπων μας, ποὺ ζοῦν σὲ ἀπόλυτη φτώχεια καὶ πεθαίνουν καθημερινὰ ἀπὸ δική μας ἀναισθησία.

Κάθε φορὰ λοιπὸν ποὺ πετᾶς τὸ περίσσευμά σου, σκέψου, ὅτι αὐτὸ λείπει ἀπὸ ὅσους πεινοῦν σήμερα, ἀλλὰ θὰ λείψει καὶ ἀπὸ σένα ποὺ θὰ πεινάσεις αὔριο. «Μνήσθητι καιρὸν λιμοῦ ἐν καιρῷ πλησμονῆς, πτωχείαν καὶ ἔνδειαν ἐν ἡμέραις πλούτου». Δὲν ἀργεῖ νὰ ἔλθει ἡ ἀλλαγή.

Ἀπ’ τὸ πρωὶ ὣς τὸ βράδυ μεταβάλλεται ὁ καιρὸς (Σοφ. Σειρ. 18, 25-26).