Ἡ ὑπόθεσις, τήν ὁποίαν ὑπενθύμισε περιγράφοντάς την μέ λόγια συγκινητικά ὁ Σεβασμιώτατος, ἒχει ὡς ἑξῆς:

Ὁ διακεκριμένος τότε δικηγόρος τῶν Πατρῶν Παυσανίας Χοϊδᾶς, ἱδρυτής τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Πατρῶν καί πρῶτος Πρόεδρος αὐτοῦ, εἶχε ὑιόν τόν Ἀχιλλέα, ὁ ὁποῖος εἰς ἡλικίαν δύο (2) ἐτῶν, ἀσθένησε βαρύτατα. Οἱ ἰατροί εἶπαν στούς γονεῖς τοῦ παιδιοῦ, ὃτι ὁ μικρός εἶχε ἐλάχιστα περιθώρια ζωῆς καί ὃτι ἒπρεπε νά ἑτοιμασθοῦν γιά τήν ἒξοδο τοῦ υἱοῦ της καί τά τῆς νεκρωσίμου Ἀκολουθίας.

Ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ Παυσανίας, πιστός ἂνθρωπος στό Θεό, γονάτισε καί προσευχήθηκε μέ δάκρυα παρακαλώντας τόν Κύριο γιά τήν σωτηρία τοῦ τέκνου του καί ἒπεσε νά κοιμηθῇ.

Κατ’ ὂναρ, ὃμως, ἐφάνη εἰς αὐτόν ἱεράρχης μέ ξανθόν γένειον καί λάμπων, ὁ ὁποῖος εἶπε στόν Παυσανία ὃτι δέν πρέπει νά λυπῆται ἂλλο, διότι ὁ υἱός του δέν θά ἀποθάνῃ, ἀλλά μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ θά θεραπευθῇ. Ὂντως ἀπό τήν ἂλλην ἡμέρα, ὁ μικρός Ἀχιλλέας συνῆλθε καί ἒγινε πλήρως ὑγιής.

Ὁ πατέρας του, δέν ἐγνώριζε ποῖος ἦτο ὁ Ἱεράρχης πού παρουσιάσθη κατ’ ὂναρ εἰς αὐτόν καί τοῦ ἒφερε τήν εὐχάριστη εἲδηση περί τῆς θεραπείας τοῦ τέκνου του.

Ὓστερα ἀπό λίγες ἡμέρες, τήν Β’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν τοῦ 1852, μετέβη νά ἐκκλησιασθῇ στόν Ἱερό Ναό τῆς Εὐαγγελιστρίας τῶν Πατρῶν, ὃπου ἐνώπιον του εἶδε τήν προτεθεῖσαν εἰς προσκύνησιν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὃπου ἀνεγνώρισε τόν θαυματουργόν Ἱεράρχη καί ἂγγελον τῆς εἰδήσεως τῆς θεραπείας τοῦ υἱοῦ του, τόν ὁποῖον μετά δακρύων εὐχαρίστησε, γνωστοποιήσας στόν Μητροπολίτη καί στούς Ἱερεῖς καί στόν Πατραϊκό Λαό, τό θαυμαστό γεγονός.

Ὁ Δικηγόρος Παυσανίας Χοϊδᾶς προκειμένου νά εὐχαριστήσῃ τόν Ἃγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, παρήγγειλε ἱεράν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἱεράρχου, τήν ὁποίαν ἱστόρησε ὁ Δημήτριος Βυζάντιος, ὁ ὁποῖος ἐκόσμησε μέ τίς θαυμάσιες ὀροφογραφίες του καί τόν Παλαιό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Ἒκτοτε, ἀδιαλείπτως ἑορτάζεται ἡ ἱερά μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στόν Μητροπολιτικό Ναό τῶν Πατρῶν, ἀπό τούς ἀπογόνους τῆς οἰκογενείας Χοϊδᾶ, κάτι πού ἐπεσήμανε ἐν συγκινήσει ὁ Σεβασμιώτατος.

Ἐπίσης, ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέλυσε τήν εὐαγγελική περικοπή τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ καί ἀνέγνωσε σημεῖα ἀπό τήν διδασκαλία καί τήν θεολογική ἀνάλυση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, σχετικά μέ τήν ὡς ἂνω περικοπή, ὃπου ὁ ἱερός πατήρ, ἀναφέρει μεταξύ τῶν ἂλλων, ὃτι τήν παράλυτον ἰδικήν μας ψυχήν, βοηθοῦν τέσσερα στοιχεῖα, τέσσερις παράγοντες, ἢτοι: ἡ οἰκεία κατάγνωσις, ἡ ἐξαγόρευσις τῶν προημαρτημένων, ἡ ὑπόσχεσις ἀποχῆς ἀπό τά κακά καί ἡ πρός τόν Θεόν δέησις.