Η αφθαρτοποίηση του σώματος

«Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού». Πώς όμως θα έλθη; Πώς θα αφιχθή; Όπως αυτός ο ίδιος φανέρωσε αλλού λέγοντας: «Και τότε θα δουν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται πάνω σε νεφέλες, με δύναμη και δόξα πολλή». Δεν θα έλθη στα κρυφά, αλλά ως Θεός και Κύριος με τη δόξα που αρμόζει στον Θεό και θα αλλάξη τα πάντα προς το καλύτερο. Θα ξαναζήσουν δηλαδή οι νεκροί και αυτό το γήινο και ευάλωτο στα πάθη σώμα θα αποβάλη σαν ρούχο τη φθορά και θα ντυθή την αφθαρσία. Την αφθαρσία αυτή θα την απονέμη ο Χριστός, αναδεικνύοντας έτσι ομοίους, συμμόρφους με το σώμα της δικής του δόξας, όσους πιστεύουν σ' αυτόν. Γι' αυτό και ονομάζει ο ίδιος αυτό το πράγμα απολύτρωσή μας λέγοντας: «Όταν αρχίσουν αυτά να γίνωνται, σηκω­θήτε και υψώστε τα κεφάλια σας, γιατί εγγίζει η απολύτρωσή σας».
(Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Με δυό λόγια Περί της Δευτέρας Παρουσίας του Οσίου Εφραίμ του Σύρου
«Ουδείς ας μη πλανηθεί, αγαπητοί μου αδελφοί, ουδείς ας μη νομίσει ότι τα λεγόμενα περί της Κρίσεως είναι μόνο λόγια. Αλλ' ας πιστεύσουμε ακριβώς καί ασφαλώς όλοι στον Κύριο, ότι κατά τις Θείες Γραφές υπάρχει ανάσταση νεκρών και κρίση και ανταπόδοση. Και αφού παραβλέψουμε τα πρόσκαιρα και τά περιφρονήσομε, ας φροντίσομε να ετοιμασθούμε για την απολογία, όταν θα παρασταθούμε ενώπιον του φοβερού βήματος, κατά την φοβερά και φρικτή εκείνη ώρα. Διότι αυτή είναι η ώρα η πολυστένακτος και πολυώδυνος και πολύθλιπτος, κατά την οποία εξετάζεται όλη η ζωή μας. Περί αυτής της φρικτής ημέρας και φοβεράς προείπαν οι Προφήτες και οι Απόστολοι. Περί αυτής της ημέρας και ώρας η Θεία Γραφή από περάτων της οικουμένης, στις Εκκλησίες και σε κάθε τόπο, βοά και διαμαρτύρεται και παρακαλεί, λέγουσα: «Προσέχετε, γρηγορείτε, αγρυπνείτε, προσεύχεσθε, ελεείτε, γίνεστε έτοιμοι, διότι δεν γνωρίζετε την ημέρα ουδέ την ώρα, κατά την οποία ο Κύριός μας έρχεται.

Αδελφοί μου, ας βαδίσομε δι' αυτής της οδού, γιά να κληρονομήσομε αιώνια ζωή, διότι όποιος βαδίζει σ' αυτήν, είναι φανερό, ότι θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή, διότι αυτή η οδός είναι η ζωή και αν είναι λίγοι οι ευρίσκοντες αυτήν, αλλά εμείς, αγαπητοί, ας μη αποτύχομε αυτής. Ουδείς εξ ημών ας μη βαδίσει έξω αυτής, για να μη απολεσθεί, καθώς ο Προφήτης λέγει: «Μήποτε οργισθεί Κύριος και απολείσθε εξ οδού δικαιας» (Ψαλμ. β΄12). Ας ακούσομε τον Δεσπότη λέγοντα: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου» (Ιωάν. η΄12) «Εγώ είμαι η ζωή» (αυτ. ια΄25, ιδ΄6). «Εγώ είμαι η θύρα, δι' εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθή» (αυτ. ι΄ 9) «Εγώ είμαι η οδός» (αυτ. ιδ΄ 6), «όστις ακολουθεί εμέ δέν θέλει προσκόψει, αλλά θα λάβη το φως της ζωής» (αυτ. η΄12). Αυτήν λοιπόν την μακαρία οδό ας βαδίσομε, την οποία εβάδισαν πάντες οι ποθήσαντες τον Χριστόν. Αυτής της οδού τα βήματα είναι θλιβερά, αλλ' η ανάπαυση είναι μακαρία, αυτής τα βήματα είναι δύσκολα, αλλ' η ανταπόδοση είναι χαρά, αυτής τα βήματα είναι στενά, αλλά το κατάλυμα είναι ευρύχωρο. Αυτής τα βήματα είναι η μετάνοια, η νηστεία, η προσευχή, η αγρυπνία, η ταπεινοφροσύνη, η πνευματική πτωχεία, η περιφρόνηση της σαρκός, η επιμέλεια της ψυχής, η χαμαικοιτία, η αλουσία, η ξηροφαγία, η πείνα, η δίψα, η γυμνότης, η ελεημοσύνη, τα δάκρυα, το πένθος, ο στεναγμός, οι γονυκλισίες, οι ατιμίες, οι διωγμοί, οι αρπαγές, τα ραπίσματα, κόποι δια των χειρών, κίνδυνοι, επιβουλές, το να λοιδορείται κανείς και να υπομένει, το να μισείται και να μη μισεί, το να αδικείται και να ευεργετεί, το να συγχωρεί τους σφάλλοντας σ' αυτόν, το να θέλγει την ψυχή των φίλων, τέλος δε το να χύσει το αίμα του υπέρ του Χριστού. Όποιος έχει τα βήματα αυτής της στενής πύλης και τεθλιμμένης οδού (Ματθ. ζ΄14), θα λάβει μακαρία την ανταπόδοση, δηλαδή την Βασιλεία των Ουρανών, η οποία δεν τελειώνει ποτέ.»

Επιμέλεια Στρατή Ανδριώτη