Ὁ Χριστὸς πῆγε κάποτε στὴ Ναζαρέτ, στὴν πόλη ὅπου εἶχε μεγαλώσει. Ἦταν Σάββατο καὶ εἰσῆλθε στὴ Συναγωγή, ὅπου διάβασε μιὰ προφητεία τοῦ προφήτη Ἡσαΐα ποὺ ἀναφερόταν στὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία. Κατόπιν εἶπε στοὺς συμπατριῶτες του ὅτι ἡ προφητεία αὐτὴ ἐκπληρωνόταν στὸ πρόσωπό του, τὴν ὥρα ἐκείνη ποὺ τὸν ἄκουγαν νὰ ὁμιλεῖ (Κυριακὴ τῆς Ἰνδίκτου).

Ἡ προφητεία ἔλεγε ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ κατοικήσει πάνω στὸν Μεσσία. Στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ ὅσοι ἀποστέλλονταν ἀπὸ τὸν Θεό, -ἱερεῖς, προφῆτες, βασιλεῖς,- χρίονταν μὲ ἁγιασμένο ἔλαιο, δεῖγμα ὅτι λάμβαναν ἁγιασμὸ καὶ εὐλογία γιὰ τὸ ἔργο τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὀνομάζονταν «χριστοὶ Κυρίου». Τὸν Μεσσία ὅμως τὸν χρίει ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γι’ αὐτὸ καὶ κατ’ ἐξοχὴν ὀνομάζεται Χριστός.

Οἱ ἄλλοι χριστοὶ μὲ τὴ χρίση τους ἔπαιρναν μιὰ μικρὴ δόση ἁγιασμοῦ, προφήτευαν μὲ μέτρο καὶ σὲ ὁρισμένες μόνο στιγμές. Ὁ Χριστὸς ὅμως λαμβάνει ὡς ἄνθρωπος ὁλόκληρο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. «Πνεῦμα Κυρίου ἐπ’ ἐμέ». Πάνω του, σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη φύση του, κατοικεῖ «πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κολ. 2, 9). Ὁ ἐκλεκτὸς αὐτὸς ἀπεσταλμένος γνωρίζει τὰ πάντα γιὰ τὸν Θεό. «Τὰ ρήματα τοῦ Θεοῦ λαλεῖ. Οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα» (Ἰω. 3, 34). Στὸν Χριστὸ τὸ Πνεῦμα δίδεται ὄχι μὲ μέτρο, ἀλλὰ μὲ ἀφθονία, συνεχῶς καὶ ἀπεριόριστα. Κατέχει πλήρως καὶ σὲ ἀπόλυτο βαθμὸ τὴ θεία ἀποκάλυψη. Διδάσκει ἀλάνθαστα καὶ μὲ πλήρη ἀκρίβεια τὴ διδασκαλία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ μοναδικὸς αὐτὸς Χριστὸς Κυρίου ἀποστέλλεται στὸν κόσμο καὶ ἐγκαινιάζει «ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν». Ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία ἀλλάζει πλέον σελίδα. Κάτι νέο ἀνατέλλει στὴν πολυστέναχτη γῆ. Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν καταντήσει φτωχοὶ καὶ γυμνοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ πλούτη μὲ τὰ ὁποῖα τοὺς εἶχε προικίσει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Οἱ καρδιές τους εἶχαν γίνει συντρίμμια. Εἶχαν καταστεῖ δέσμιοι ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Βρίσκονταν σὲ δεινὴ αἰχμαλωσία καὶ πνευματικὴ τύφλωση. Καὶ τότε ἔρχεται «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου». Ἡ ἐποχὴ ποὺ ὁ Θεὸς ἐξαποστέλλει τὸν Υἱό του στὸν κόσμο καὶ ἀρχίζει νὰ πραγματοποιεῖται τὸ θεῖο σχέδιο γιὰ τὴν ἀνθρώπινη σωτηρία. Πῶς ἔγινε φανερὴ ἡ ἀλλαγὴ ποὺ ἔφερε ὁ Χριστός;

Ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης ἔστειλε κάποτε δύο μαθητές του νὰ ρωτήσουν τὸν Χριστό, ἂν εἶναι ὄντως ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας. Ὁ Χριστὸς δὲν ἀπάντησε μὲ ἕνα ναὶ ἢ ἕνα ὄχι, ἀλλὰ εἶπε: Κοιτάξτε τί γίνεται γύρω σας καὶ ἀπὸ αὐτὸ θὰ καταλάβετε ποιὸς εἶμαι πραγματικά. «Τυφλοὶ ἀναβλέπουσι, λεπροὶ καθαρίζονται, κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται», ἄνθρωποι φτωχοὶ καὶ παραγκωνισμένοι ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς εὐαγγελίζονται. Ἀκοῦνε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ γεμίζουν χαρά, ἐλπίδα καὶ αἰσιοδοξία. Καὶ ἀπὸ τὰ ὁρατὰ καὶ αἰσθητὰ αὐτὰ θαύματα, ὅσοι ἔχουν μάτια καὶ αὐτιὰ κατανοοῦν τὸ θαῦμα τῆς ἐσωτερικῆς ἀλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων, μὲ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τὴν πνευματική τους ἀνόρθωση καὶ πορεία.

Στὸ ἑξῆς οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ κλαῖνε ἀνέλπιδα. Ὁ πόνος τους δὲν θά ’ναι ἀδιέξοδος. Θὰ ξέρουν ὅτι κοντά τους, δίπλα τους, ἀνάμεσά τους, θὰ ὑπάρχει πάντα καὶ θὰ συμβαδίζει μαζί τους στὸν δικό τους δρόμο ὣς τὴ συντέλεια τῶν αἰώνων Ἐκεῖνος, ποὺ θὰ σκουπίζει τὰ δάκρυά τους, θὰ θεραπεύει τὶς τσακισμένες ψυχές τους, θὰ βαστάζει ἀντὶ γι’ αὐτοὺς τὰ δικά τους βάσανα.

Εὐλογημένος λοιπὸν ὁ χρόνος τοῦ Θεοῦ, τότε «ποὺ ’βγῆκεν ὁ Χριστὸς στὴ γῆ νὰ περπατήσει».

Καλὴ εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλὸ μήνα!