Άγιος Ιωάννης Πατρών: Ἡ Παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς στήν Πάτρα.

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2022

Ἡ Παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς στήν Πάτρα.

10:53 μ.μ. |

Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός τῆς Δεσποτικῆς Ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί συγχοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, μέ τήν συμμετοχή πολλῶν Ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν καί πλήθους εὐσεβῶν Χριστιανῶν.

Στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Σεβασμιώτατος εὐλόγησε τήν Βασιλόπιτα καί μίλησε ἀπό καρδίας εὐχόμενος τά δέοντα γιά τό νέο Ἒτος.

Ὁ Σεβασμιώτατος, μεταξύ τῶν ἂλλων, εἶπε: «... Αἶνον καί δοξολογίαν ἂς ἀναπέμψωμε στόν πανοικτίρμονα Κύριο, διότι:

α) Μᾶς διετήρησε γιά μιά ἀκόμη χρονιά στή ζωή αὐτή, δίδοντάς μας τήν εὐκαιρία, νά ἀξιοποιήσωμε ἒτι περαιτέρω ὃσα καί ὃποια χαρίσματα ἒλαβε, ἀπό Αὐτόν, ὁ καθείς ἀπό μᾶς.

β) Μᾶς δίδει μέσω αὐτῆς τῆς παρατάσεως τῆς ζωῆς μας, τήν δυνατότητα νά μετανοήσωμε εἰλικρινά, ἐκ βάθους ψυχῆς μετά δακρύων καί νά λευκάνωμε μέ τό λουτρό τῆς μετανοίας τήν στολήν τῆς ψυχῆς μας.

γ) Μᾶς ἐπιτρέπει ἐν τῇ μακροθυμίᾳ Του, νά τακτοποιήσωμε τίς ὃποιες ἐκκρεμότητες τῆς ζωῆς μας πνευματικές καί ἂλλες, νά συνδιαλλαγῶμεν μέ τόν ἑαυτό μας, μέ τούς ἂλλους καί μέ τόν Θεόν καί νά ζήσωμεν τό, ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς μας, ἐν εἰρήνῃ καί πνευματικῇ ἀγαλλιάσει, ἐν Αὐτῷ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

δ) Νά διαπιστώσωμε τό γοργόν τοῦ βίου μας, τό μάταιον τῶν ἐγκοσμίων καί νά συνειδητοποιήσωμεν, ὃτι «οὐκ ἒχομεν ὦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν».(Ἀπόστολος Παῦλος)

ε) Νά κάνωμε ἓνα ἀπολογισμό τῶν πεπραγμένων μας, ὣστε νά ἲδωμεν τά ὃποια θετικά στοιχεῖα, σημειώνοντας καί τά ἀρνητικά, προκειμένου νά διορθώσωμε τά ἐλαττώματά μας. Αὐτός ὁ πνευματικός ἀπολογισμός ἐπισημαίνεται καί ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέ τόν γνωστό στούς περισσοτέρους «Πῇ παρέβην; Τί δἒρεξα; Τί δέ μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη» (ἐρώτημα τῶν Πυθαγορείων)

«Ποῦ ἒκανα παράβαση; Τί καλό ἒκανα; Τί ἀπ’ αὐτά πού ἒπρεπε νά κάνω δέν ἒγινε;».

Κοντά ὃμως σέ αὐτά γυρίζοντας τούς πνευματικούς δεῖκτες πρός τά πίσω, ἐνθυμούμεθα γεγονότα εὐχάριστα καί δυσάρεστα, τά ὁποῖα συνέβησαν κατά τήν διάρκεια τοῦ παρελθόντος ἒτους.

Καί κατά τό ἒτος αὐτό δοκιμάστηκε ὁ κόσμος ἀρκετά, κατά τά κρίματα τοῦ Κυρίου, ἀπό τήν γνωστή πανδημία, ἡ ὁποία πολλούς ὁδήγησε στά Νοσοκομεῖα καί ἐξ’ αἰτίας τῆς ὁποίας, πολλοί ἀδελφοί μας μετέστησαν ἐκ τῶν ἐπιγείων εἰς τά ἐπουράνια, ὑπέρ ὧν δεήσεις ποιούμεθα διά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τους ἐν σκηναῖς δικαίων καί μακάρων.

Δραττόμενοι αὐτῆς τῆς εὐκαιρίας προσευχόμεθα γιά μίαν εἰσέτι φορά γιά τούς ἁρμοδίους στόν τομέα τῆς ὑγιείας, Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων μας, οἱ ὁποῖοι ἐσήκωσαν καί σηκώνουν μέ συνείδηση εὐθύνης, αὐτό τόν σταυρό τῆς συμπαραστάσεως στούς ἀσθενεῖς.

Ἀλλά καί γιά ὃσους εἶναι ἀσθενεῖς νά εὐχηθοῦμε, ὣστε Κύριος ὁ Θεός νά τούς θεραπεύσῃ καί νά ἐπιστρέψουν ὑγιεῖς εἰς τά ἲδια.

Ἐκ βάθους δέ ψυχῆς καί καρδίας νά δεηθῶμεν, ὃπως Κύριος ὁ Θεός ἀπαλλάξῃ τόν κόσμον ἀπό τήν δοκιμασίαν αὐτῆς τῆς πανδημίας, παραβλέπων τά πολλά ἡμῶν ἁμαρτήματα καί ἲλεως γενόμενος πᾶσιν ἡμῖν.

•Κατά τό ἀπερχόμενον ἒτος, ἀδελφοί, συνεπληρώθησαν διακόσια ἒτη ἀπό τήν Ἐπανάσταση τῶν Ἑλλήνων, ἐναντίον τοῦ φρικτοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ καί τῆς βαρειᾶς Τουρκικῆς σκλαβιᾶς τετρακοσίων ἐτῶν.

Ἐδοξάσαμε τόν Θεό διότι μετά ἀπό ἀγῶνες αἱματηρούς καί θυσίες μεγάλες, μπροστά στίς ὁποῖες ἰλιγγιᾶ νοῦς ἀνθρώπινος καί γλῶσσα διηγήσασθαι οὐ δύναται, μᾶς ἐχάρισε τήν ἐλευθερία.

Ὡς ἱερά Μητρόπολις ἀποδώσαμε φόρον τιμῆς καί εὐνγωμοσύνης πρός τούς Ἣρωες καί Μάρτυρες ὑπέρ πίστεως καί Πατρίδος.

Ἀφιερώσαμε τό ἡμερολόγιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στήν μεγάλη αὐτή ἐπέτειο.

Διοργανώσαμε διαδικτυακό συνέδριο γιά τούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Ἐλευθερίας. Μιλήσαμε γιά τήν προσφορά τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου σέ διαδικτυακό Ἀρχονταρίκι.

Τιμήσαμε τόν πρῶτο Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννη Καποδίστρια, μέ εἰδικές ἐκδηλώσεις καί μέ κέντρο τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν.

Κατετάγη εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων, κατόπιν εἰσηγήσεώς μας καί Ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὁ ἐκ Ζουμπάτας τῶν Πατρῶν, Ἐθνοϊερομάρτυς Γρηγόριος Μητροπολίτης Δέρκων. (3.6.1821)

Μεταφέραμε τά ὀστᾶ τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, ἀπό τήν ἰδιαιτέρα του Πατρίδα, ὃπου φυλάσσονται τήν Δημητσάνα, στήν πόλη πού ἐποίμανε, στήν πόλη τῶν Πατρῶν, γιά ἓνα τριήμερο καί τόν ἐτιμήσαμε δεόντως.

Κατασκευάσαμε καί ἐτοποθετήσαμε στόν αὒλειο χῶρο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τίς προτομές τῶν Ἐθνομαρτύρων Ἀρχιερέων τῶν Πατρῶν, Νεοφύτου, Γερμανοῦ τοῦ Α’ καί Παρθενίου τοῦ Ε’.

-Ὑπηρετήσαμε τόν συνάνθρωπό μας μέσα ἀπό τίς δομές τῆς ἀγάπης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Ἢδη ἀνατέλει ἓνα νέο ἒτος.

Ἐκφράζομε τήν ὁλόθυμον εὐχή καί προσευχή νά μᾶς χαριτώσῃ ὁ Κύριος, νά μᾶς δώσῃ ὑγιείᾳ ψυχική καί σωματική πνευματική, ἐσωτερική ἀγαλλίαση καί δύναμη, ὣστε νά φθάσωμε στόν ἁγιασμό καί στή σωτηρία.