Σέ συγκινητικό κλῖμα, τήν Κυριακή πρό τῶν Χριστουγέννων, 19.12.2021, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία συλλειτουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου καί ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο, τόν εὐλαβέστατο Διάκονο Δημήτριο Κανελλόπουλο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἒγγαμος καί μέ τήν εὐλαβεστάτη σύζυγό του Χρυσάνθη, εἶναι γονεῖς τριῶν τέκνων.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπευθυνόμενος πρός τόν χειροτονηθέντα Πρεσβύτερο, τοῦ μίλησε γιά τήν μεγάλη, τήν ὑψίστη τιμή πού ἒλαβε ἀπό τόν Θεό, νά Τόν ὑπηρετήσῃ ὡς Ἱερεύς καί νά τελῇ τά θεῖα καί Ἃγια Μυστήρια, μεταφέροντας τήν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως στό Λαό τοῦ Θεοῦ καί μεταδίδοντάς τους τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου.

Ἐν συνεχείᾳ τοῦ μίλησε γιά τίς ἀρετές πού πρέπει νά κοσμοῦν τό Ἱερέα καί ἑστίασε σέ τρεῖς, χρησιμοποιώντας τά λόγια τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

α) Ταπείνωση β) Ὑπομονή γ) Ἀγάπη.

Ἂν πάντοτε αὐτές οἱ ἀρετές, ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος, ἦταν ἀπαραίτητες, πόσο μᾶλλον σήμερα, πού ὁ κόσμος ζεῖ στήν δαιμονική ἐγωπάθεια, δέν ἒχει ὑπομονή καί τοῦ λείπει ἡ ἀγάπη.

Αὐτές τίς ἀρετές πρέπει να καλλιεργήσῃ ὁ Ἱερεύς γιά τόν ἑαυτό του καί νά τίς μεταδώσῃ καί στό λογικό ποίμνιο πού τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός.

Ἂκουε παιδί μου τί λέγει ὁ Ἃγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος γι’ αὐτές τίς ἀρετές, εἶπε, μεταξύ τῶν ἂλλων, ὁ Σεβασμιώτατος.

1. Ταπείνωσις

Λέγει ὁ Κύριος: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὃτι πρᾶος εἰμί καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ».

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος παραγγέλλει:

«Ὁ ταπεινός καί ἐπίχαρις γίνεται καί πᾶσιν ἡδύς καί εἰρήνῃ σύντροφος διηνεκεῖ καί οὐδεμίαν ἒχων πολέμων ὑπόθεσιν. Κἂν γάρ ὑβρίσῃς, κἂν λοιδορήσῃς κἂν ὁτιοῦν εἲπῃς, σιγήσεται καί πρᾶος οἲσει καί τοσαύτην ἓξει τήν εἰρήνην πρός πάντας, ὃσων οὐδέ ἐστίν εἰπεῖν...

(Εἰς Α’ Κορ, Ὁμιλ. Α’, ΕΠΕ 18, 28, MG 61, 15).

Δηλαδή: «Ὁ ταπεινός ἂνθρωπος εἶναι καί εὐχάριστος καί σέ ὃλους γλυκύς καί παντοτινός εἰρηνικός σύντροφος καί δέν δίνει ποτέ ἀφορμή γιά φιλονικεῖες καί συγκρούσεις. Ἀκόμη καί ἂν τόν ὑβρίσῃς καί ἂν τόν κακολογήσῃς καί ἂν τοῦ πῇς ὃ, τι δήποτε, θά σιωπήσῃ καί θά ὑποφέρῃ μέ πραότητα καί θά δείξῃ πρός ὃλους τόσο εἰρηνική συμπεριφορά, πού δέν εἶναι δυνατόν νά περιγραφῇ».

Καί γιά τήν ὑπομονή λέγει:

«Οὐδέν ὑπομονῆς ἲσον καί καρτερίας (πέτρα γάρ ἒοικεν). (Ἐπιστολή ΡΚΓ’, πρός τούς ἐν Φοινίκῃ πρεσβυτέρους καί μονάζοντας τούς κατηχούντας τούς Ἓλληνας, ΕΠΕ, 38, 228- MG 52,677).

«Ὑπομονῆς γάρ οὐδέν ἲσον, ἀλλ’ αὓτη μάλιστα ἐστίν ἡ βασιλίς τῶν ἀρετῶν, ὁ θεμέλιος τῶν κατορθωμάτων, λιμήν ὁ ἀκύμαντος, ἡ ἐν πολέμοις εἰρήνη, ἡ ἐν κλύδωνι γαλήνη, ἡ ἐν ἐπιβουλαῖς ἀσφάλεια, ἡ τόν κατωρθωκότα αὐτήν ἀδάμαντος στερρότερον ποιοῦσα, ἣν οὐχ ὃπλα κινούμενα, οὐ στρατόπεδα παραταττόμενα, οὐ μηχανήματα προσαγόμενα, οὐ τόξα, οὐ δόρατα ἀφιέμετα, οὐκ αὐτό τῶν δαιμόνων στρατόπεδον, οὐχ αἱ ζοφεραί φάλαγγες τῶν ἀντικειμένων δυνάμεων, οὐκ αὐτός ὁ διάβολος μετά πάσης αὐτοῦ παραττόμενος τῆς στρατιᾶς καί τῆς μηχανῆς παραβλάψαι δυνήσεται». (ΕἰςὈλυμπιάδα ἐπιστολ. ΙΓ, 4δ, ΕΠΕ 37, 528- ΜΕ 52, 606, Ἐπιστολ.Ζ’).

Δηλαδή,

«Τίποτε δέν εἶναι ἲσο μέ τήν ὑπομονή, αὐτή πρό πάντων εἶναι ἡ τῶν ἀρετῶν βασίλισσα, τό θεμέλιο τῶν κατορθωμάτων, τό λιμάνι τό ἀκύμαντο, ἡ εἰρήνη στόν καιρό τοῦ πολέμου, ἡ γαλήνη στήν τρικυμία, ἡ ἀσφάλεια στίς μηχανορραφίες, ἡ δύναμη πού κάνει ὃποιον τήν πετύχει πιό σταθερό καί ἀπό τό διαμάντι. Αὐτή τήν ἀρετή δέν θά μπορέσουν νά τήν βλάψουν οὒτε τά ὃπλα πού κινοῦνται ἐναντίον της, οὒτε τά στρατεύματα παρατεταγμένα, οὒτε πολιορκητικές μηχανές, οὒτε τόξα, οὒτε δόρατα πού ρίχνονται ἐναντίον της, οὒτε τά ἲδια τά στρατεύματα τῶν δαιμόνων, οὒτε οἱ φοβερές φάλαγγες τῶν ἐχθρικῶν δυνάμεων, οὒτε ὁ ἲδιος ὁ διάβολος παραταγμένος μέ ὃλα τά στρατεύματα καί τά τεχνάσματά του».

Καί συνεχίζει ὁ Χρυσολόγος Ἰωάννης, μιλώντας τώρα γιά τήν ἀγάπη:

«Tά μέν ἂλλα πάντα εἲκει χρόνῳ καί παραχωρεῖ παλαιούμενα καί γηράσκοντα καί σωμάτων ἂνθη καί οἰκοδομημάτων μεγέθη καί λειμῶνες καί παράδεισοι καί τά ἀπό γῆς ἃπαντα. Μόνη δέ ἡ ἀγάπη τήν ἐντεῦθεν διέφυγε βλάβην, καί οὐ μόνον οὐ μαραίνεται χρόνου πλήθει, ἀλλ’ οὐδέ αὐτῷ διακόπτεται τῷ θανάτῳ».

(Ἐπιστ. ΞΓ’, Τραγουλίνῳ, ΕΠΕ 38, 120-122-MG, 643).

Δηλαδή,

«Ὃλα τά ἂλλα βέβαια μέ τόν χρόνο φεύγουν καί ὑποχωροῦν παλιώνοντας καί γηράσκοντας, καί ἡ ἀνθηρότητα τῶν σωμάτων καί τά λιβάδια καί οἱ κῆποι καί ὃλα ὃσα προέρχονται ἀπό τή γῆ. Μόνον ἡ ἀγάπη ξεφεύγει ἀπό τήν φθορά καί ὂχι μόνο δέν μαραίνεται ἀπό τόν πολύ καιρό, ἀλλά δέ διακόπτεται οὒτε καί μέ αὐτόν τόν θάνατο».

Τέλος, εὐχήθηκε ὁ Σεβασμιώτατος τά δέοντα στόν νέο Πρεσβύτερο, ἐπήνεσε τήν σύζυγό του διότι ἐδέχθη νά συμπορευθῇ μαζί του στόν δρόμο τό δύσκολο πού βαδίζει ὡς Ἱερεύς καί εὐχαρίστησε τούς Γονεῖς του γιά τήν κατά Θεόν ἀνατροφή τοῦ παιδιοῦ τους.