Θά ἤθελα ὅμως νά μιλήσω καί γιά τό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς, καί νά σᾶς πῶ τί εἶναι ἡ Πεντηκοστή καί γιατί τό Ἅγιο Πνεῦμα δίνει τή χάρη τοῦ κατά τήν ἑορτή αὐτή καί γιατί παρουσιάστηκε μέ τή μορφή πύρινων γλωσσῶν δέκα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου.«Κι ὅταν πιά συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες κι ἔφτασε ἡ Πεντηκοστή, φάνηκαν καί διαμοιράστηκαν πάνω στούς μαθητές γλῶσσες πού ἐμοίαζαν μέ φλόγα». Ὄχι πύρινες γλῶσσες, ἀλλά γλῶσσες πού ἐμοίαζαν μέ φλόγα, γιά νά μή νομίσεις πώς τό Ἅγιο Πνεῦμα ἦταν κάτι τό αἰσθητό καί ὑλικό. Ὅπως δηλαδή κατέβηκε στόν Ἰορδάνη ποταμό ὄχι περιστέρι, ἀλλά κάτι πού ἐμοίαζε μέ περιστέρι, ἔτσι κι ἐδῶ δέν ἦταν φλόγα, ἀλλά κάτι πού ἐμοίαζε μέ φλόγα. Καί πάλι στό ἴδιο σημεῖο ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος «Σάν νά φύσηξε δυνατός ἀέρας». Δέν λέει πώς φύσηξε δυνατός ἀέρας, ἀλλά σάν νά φύσηξε δυνατός ἀέρας.[…]  

Ἔλαβε ὁ Χριστός τήν προσφορά τῆς ἀνθρώπινης φύσης μας καί σάν ἀντάλλαγμα μᾶς ἔδωσε τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει σ’ ἕναν μακροχρόνιο πόλεμο, πού ὅταν τελειώσουν οἱ μάχες καί σταματήσει ὁ πόλεμος καί συναφθεῖ εἰρήνη, οἱ ἀντίπαλοι ἀνταλλάσσουν μεταξύ τους ἐγγυήσεις καί ὁμήρους, ἔτσι ἔγινε καί μεταξύ του Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων. Ἔστειλε ὁ ἄνθρωπος στό Θεό ἐγγύηση καί ἐνέχυρο τήν προσφορά τῆς ἀνθρώπινης φύσης, καί τήν πῆγε στόν οὐρανό ὁ Χριστός. Ἔστειλε κι ὁ Θεός σέ μᾶς ἐγγύηση καί ἐνέχυρο τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί τό ὅτι ἔχουμε ἐγγύηση καί ἐνέχυρο εἶναι φανερό ἀπό τό ἑξῆς, πρέπει ἡ ἐγγύηση καί τό ἐνέχυρο νά εἶναι βασιλικῆς καταγωγῆς. Γι’ αὐτό μας ἔστειλε ὁ Θεός τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί προέρχεται ἀπό τήν ἴδια ἐξαιρετική βασιλική οὐσία (τοῦ Θεοῦ). Κι Ἐκεῖνος πού προσφέρθηκε ἀπό ἐμᾶς ἦταν ἀπό βασιλική γενιά, γιατί ἦταν ἀπόγονός του Δαβίδ. Καί ἀφοῦ ἡ πολύτιμη προσφορά μας (ὁ Χριστός) βρίσκεται στούς οὐρανούς δέ φοβᾶμαι πλέον. Γι’ αὐτό καί ἄν κάποιος μέ ἀπειλήσει μέ αἰώνια βασανιστήρια ἤ μέ τήν ἄσβεστη φωτιά ἤ μέ ἄλλες ποινές καί τιμωρίες, δέ φοβᾶμαι πλέον. Ἀλλά περισσότερο φοβᾶμαι, ὅμως δέν ἀπελπίζομαι, γιά τή σωτηρία μου. Γιατί δέν θά δεχόταν στόν οὐρανό ὁ Θεός τήν προσφορά μας, ἄν δέν σκεπτόταν νά προσφέρει στούς ἀνθρώπους πολλά ἀγαθά. Πρίν νά δεχθεῖ τήν προσφορά μας, ὅταν στρέφαμε τά μάτια μας στόν οὐρανό καί ἀντιλαμβανόμασταν τήν ὕπαρξη τῶν ἀγγέλων, συγκρίναμε τόν ἑαυτό μας μέ τίς δυνάμεις αὐτές καί διαπιστώναμε πόσο ἀδύνατοι εἴμαστε. Τώρα ὅμως, ἄν θελήσουμε νά δοῦμε τήν εὐγένειά μας, ὑψώνουμε τά μάτια μας στόν οὐρανό, καί μάλιστα στό θρόνο τοῦ Θεοῦ, γιατί ἐκεῖ κάθεται ἡ πολύτιμη προσφορά τοῦ ἀνθρώπινου γένους (ὁ Χριστός).

 Ἔτσι καί ἀπό τόν οὐρανό θά ἔλθει ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γιά νά μᾶς κρίνει. Ἄς εἴμαστε λοιπόν ἕτοιμοι, γιά νά μή θεωρηθοῦμε ἀνάξιοί της δόξας (τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του). Γιατί θά ἔλθει ὁπωσδήποτε ὁ Κύριός μας καί δέν θ’ ἀργήσει. Θά ἔρθει καί θά ἔχει μαζί Του στρατιές, τάγματα ἀγγέλων, συντάγματα ἀρχαγγέλων, ὁμάδες μαρτύρων, χορούς δικαίων, τούς προφῆτες καί τούς ἀποστόλους, καί στό μέσο ὅλων αὐτῶν τῶν ἄυλων στρατευμάτων θά φαίνεται ὁ Κύριος μέ μία ἀσύλληπτη καί ἀνέκφραστη δόξα.