Τήν Κυριακή, 25.2.2024, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐλειτούργησε στόν ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν καί ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο, τόν εὐλαβέστατο Διάκονο Γαβριήλ Κωνσταντινίδη, τόν ὁποῖον προεχείρισε καί Ἀρχιμανδρίτη.

Στήν νουθετήριο ὁμιλία του, πρός τόν χειροτονούμενο, ὁ Σεβασμιώτατος τόν συνεχάρη γιά τήν ἀπόφασή του νά ἀφιερωθῆ στόν Θεό, εὐχαρίστησε τούς κατά σάκρα γονεῖς του καί τούς πνευματικούς του πατέρες, ἀλλά καί τήν Ἀδελφότητα Θεολόγων, «Ο ΣΩΤΗΡ» ἀπό τά σπλάγχνα τῆς ὁποίας προέρχεται καί τόν προέτρεψε, νά ἀγωνίζεται μέ τήν ζέση ψυχῆς καί τό σφρῖγος πού τόν διακρίνει, στόν ἱερό Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου καί κυρίως στόν τομέα τῆς νεότητος, ὃπου δραστηριοποιεῖται (κατηχητικά, νεανικές φοιτητικές ὁμάδες, κατασκηνώσεις) ἒχοντας ὡς ἐφόδια, τήν προσευχή, τήν ὑπομονή, τήν ταπείνωση, τήν μυστηριακή ζωή καί τήν ἀγάπη πρός πάντας.

Τοῦ ἐπεσήμανε δέ ὃτι ὁ ἀγώνας, σήμερα, καθίσταται δυσκολώτερος, ἀλλά περισσότερος ἐπιτακτικός, διότι στή χώρα μας, δυστυχῶς πολεμεῖται καί χλευάζεται ἡ ἠθική, ἐμπαίζεται ἡ ἀρετή, νομοθετεῖται ἡ διαστροφή, καταλύεται ἡ παράδοση, ἂλλαξε ροῦν ἡ «παιδεία», ἀποδομεῖται ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας, ἐπαινεῖται ὁ σοδομισμός καί ἡ ἀκολασία, ἀποϊεροποιήθηκαν ἢδη τά πάντα.

Οἱ συνειδητοί γονεῖς, εἶπε σέ ἂλλο σημεῖο ὁ Σεβασμιώτατος, ἀγωνιοῦν ἢ καί θρηνοῦν. Τά παιδιά παραπαίουν. Ὁ σεβασμός στούς μεγαλυτέρους ἐξέλιπε. Οἱ πάντες πορεύονται, ὡς νυχτωμένοι στρατοκόποι, ἀποσταμένων καί σβησμένων ἐλπίδων. Ἡ βία ἐνδοοικογενειακή, ἐνδοσχολική, κ.λ.π. ἀνησυχεῖ καί προβληματίζει.

Μαίνεται ἢδη ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Οὐχί μόνον ἐκ τῶν ἒσω, ἀπροκάλυπτα πλέον, ἀλλά καί ἐκ τῶν ἒξω.

Παράλληλα μέ τόν πόλεμο ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, πολεμεῖται ἡ ἒννοια τῆς Πατρίδος. Ὃποιος ἀγαπάει τήν Πατρίδα, θεωρεῖται Ἐθνικιστής. Χαίρομαι διότι, στίς ψυχές τῶν νέων μέσα ἀπό τήν πνευματική ἐργασία στίς νεανικές κατηχητικές ὁμάδες, στίς κατασκηνώσεις, μορφώνεται ὁ Χριστός, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα.

Δυστυχῶς, οἱ νεότερες γενηές, ἀγνοοῦν τήν ἱστορία, ἢ τήν γνωρίζουν ἀλλοιωμένη καί παραχαραγμένη. Ἀγνοοῦν τήν γεωγραφία. Ἀγνοοῦν τήν γλῶσσα. Ἀγνοοῦν βασικά στοιχεῖα τῆς πορείας καί τῆς παραδόσεως τοῦ Λαοῦ μας.. Πουθενά στόν κόσμο δέν ἒχει γίνει αὐτή ἡ ἀπόδομησις ἀξιῶν.

Στήν Ἑλλάδα ἀπό πολλῶν ἐτῶν, θέλουν ἓνα οὐδετερόθρησκο κράτος καί ἢδη ἐφαρμόζουν συγκεκριμένα σχέδια, γιά νά ὁλοκληρώσουν τήν προσπάθειά τους αὐτή.

Θέλουν ἂχρωμους καί ἂγευστους ποιότητος καί ἠθικῆς ζωῆς ἀνθρώπους.

Ἡ Πατρίδα μας, «ἀπό τά βόλια τῶν καιρῶν

ἀπανωτές περίσσιες

κλαίει τίς βαρειές λαβωματιές

πού γιατρεμό δέν ἒχουν» (Παλαμᾶς).

Ἲσχυε καί ἀνδρίζου καί μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω. Καί μη ἀποκάμῃς, μηδέ νά δειλιᾶς στόν ἀγῶνα, διότι:

«Κι’ ἂν εἶναι χίλια τ’ ἂσχημα,

Κι’ ἂν εἶναι τἂδεια ἀφέντες,

Φτάνει μια σκέψη μια ψυχή,

Φτάνεις ἐσύ ἐγώ φτάνω

Νά δώσει νόημα στῶν πολλῶν

τήν ὓπαρξη, ἓνας φτάνει. (Παλαμᾶς).

Ὁ ἂκριτος καί ἂκρατος δικαιωματισμός ἐπιβάλλεται πλέον γυμνῇ τῇ κεφαλῇ.

Ἡ Ἐκκλησία τούς ἐνοχλεῖ καί γι’ αὐτό τόν λόγο μέ τόν τρόπο τους, θεωροῦν ὃτι μποροῦν νά τήν ἀπαξιώσουν. Ἀλλ’ εἰς μάτην, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ μάνα καί τροφός αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ.

Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι σαφής.

«Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται».

Παιδί μου ἀπό σήμερα, ἀκολουθεῖς τήν ζωή καί τήν ὁδόν τῶν ὁμολογητῶν καί μαρτύρων, τήν ὁδόν τῶν δακρύων.

«Ἂν ἒχῃς δάκρυα στάξε τα, μαργαριτάρια θἆ ναι». (Παλαμᾶς)

●Ὁ χειροτονηθείς στήν προσλαλιά του ἐδόξασε τόν Θεόν, ἀνεφέρθη στό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, εὐχαρίστησε τούς γονεῖς καί συγγενεῖς του, τούς πνευματικούς του πατέρες καί βεβαίως τόν Σεβασμιώτατο, ὁ ὁποῖος τόν περιβάλλει μέ πολλήν ἀγάπη.

●Στήν Θεία Λειτουργία συμμετεῖχε καί ὁ Προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀρχιμ. π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου καί πολλοί Πατέρες ἐκ τῆς Ἀδελφότητος.

●Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος, μέ τήν συμπλήρωση ἑνός ἒτους, ἀπό τό φρικτό δυστύχημα στά Τέμπη, ἀνέπεμψε δέηση ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων καί ἐμνημόνευσε ὃλων τά ὀνόματα.