Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024

ΜΗΝΥΜΑ ΤΡΙΩΔΙΟΥ

Μὲ τὴν Κυριακή τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς εἰσάγει στὴν κατ᾿ ἐξοχὴν πνευματική της περίοδο, τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου. Μιὰ περίοδο πού διαρκεῖ ἑβδομήντα μέρες, δέκα ἑβδομάδες. Οἱ τρεῖς πρῶτες Κυριακὲς καὶ ἑβδομάδες εἶναι εἰσαγωγικές καὶ στὴ συνέχεια ἀκολουθεῖ ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Καθὼς μπαίνουμε σ᾿ αὐτὸν τὸν ὄμορφο ἐκκλησιαστικὸ καὶ πνευματικὸ χῶρο τοῦ Τριωδίου, καὶ ἀνοίγουμε τὸ «Τριώδιο», αὐτὸ τὸ πλούσιο σὲ μηνύματα ἀληθείας καὶ ζωῆς βιβλίο, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν κορμὸ τῶν ἀκολουθιῶν τῆς περιόδου ὡς τὸ Μεγάλο Σάββατο, ἡ Ἐκκλησία μας τὴν πρώτη Κυριακὴ μᾶς προσδιορίζει τὸν στόχο μας γιὰ κάτι πολὺ μεγάλο. Προσπαθεῖ νὰ μιλήσει στὴν καρδιά μας, προσφέροντάς μας ὡς ἐκλεκτὸ πνευματικὸ ἔδεσμα τὴν παραβολὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου.

Ἂς ἐπικεντρωθοῦμε ὅμως, ὄχι στὸ περιεχόμενο τῆς παραβολῆς, ἀλλὰ στὸν στίχο ποὺ προηγεῖται καὶ ποὺ ἀποτελεῖ τὴν ἀφορμὴ αὐτῆς τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Λέει ὁ στίχος αὐτὸς ὅτι ὁ Κύριος εἶπε τὴν παραβολή θέλοντας νὰ διδάξει αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἦσαν «πεποιθότες ἐφ᾿ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶ δίκαιοι καὶ ἐξουθενοῦντες τοὺς λοιπούς» (Λουκ. ιη΄ 9), δηλαδὴ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό τους, καὶ διακατέχονται ἀπὸ τὸ φρόνημα καὶ τὴν ἰδέα ὅτι εἶναι δίκαιοι καὶ ἔτσι ἐξουθενώνουν τοὺς λοιποὺς καὶ τοὺς βλέπουν περιφρονητικά.

Ἀκριβῶς αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ τὴν ἀφορμὴ τοῦ σημερινοῦ μηνύματος καὶ γιὰ μᾶς. Ὁ Φαρισαῖος εἶχε τὴν πεποίθηση ὅτι ἦταν δίκαιος ἀφ᾿ ἑνὸς καὶ ὅτι εἶχε δίκιο ἀφ᾿ ἑτέρου. Δύο πράγματα φοβερὰ καὶ ὕπουλα ποὺ δὲν τὰ καταλαβαίνουμε μὲ τὴν πρώτη ματιά, ἀλλὰ ποὺ στὴν πραγματικότητα μᾶς ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ νὰ δοῦμε τὴν ἀλήθεια ποὺ ταπεινὰ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὰ γεγονότα καὶ μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸ τοῦ ἔλεγε ὁ ἀρρωστημένος, ἐγωιστικὸς καὶ ἐμπαθὴς λογισμός του. Καὶ κάτι ἀκόμη. Εἶχε μιὰ αὐτάρκεια. Ἔκανε πέντε πραγματάκια καὶ ἠρκεῖτο σ᾿ αὐτά. Εὐχαριστιόταν ἡ ψυχούλα του μὲ τὰ κατορθώματά του. Εἶχε τόσο περιορισμένη ὅραση ποὺ ἐνῶ ἔλεγε «Θεέ μου, σ᾿ εὐχαριστῶ», στὴν οὐσία τὸν ἑαυτό του εὐχαριστοῦσε αὐτὸν μόνον ἔβλεπε. Ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τῆς φαρισαϊκῆς προσευχῆς ἀπουσίαζε ὁλότελα ὁ Θεός Τὸν εἶχε διώξει καὶ τὸν εἶχε ἀντικαταστήσει μὲ τὸ εἴδωλο τοῦ ἑαυτοῦ του. Αὐτὸ θὰ πεῖ «πεποιθώς ἐφ᾿ ἑαυτῷ» τὸν ἀπελάμβανε τὸν ἑαυτό του. Ἀπόδειξη ἦταν ὅτι γι᾿ αὐτὸν τὸν ἑαυτὸ μιλοῦσε μὲ τόση ἱκανοποίηση. Νήστευε δύο φορὲς τὴν ἑβδομάδα καὶ ἔδινε τὸ ἓν δέκατο ἀπὸ τὰ κτήματα καὶ τὰ ἔσοδά του καὶ αὐτὸ ἦταν ἡ καύχηση καὶ ἡ ἐξόφληση τοῦ χρέους του πρὸς τὸν Θεό.

Αὐτὸ τὸ φρόνημα τὸν ὁδηγεῖ σὲ μιὰ ἄθλια σύγκριση. Κάνει σύγκριση μ᾿ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ βρίσκει τὸν ἑαυτό του νὰ ὑπερέχει. Δὲν σταματᾶ σὲ γενικεύσεις καὶ ἀοριστίες ἀλλὰ προχωρεῖ ἕνα ἀκόμη βῆμα προβαίνει σὲ μιὰ θρασεία καὶ ἀνήλεη σύγκριση τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ μὲ συγκεκριμένο ἄνθρωπο. Ἄλλο εἶναι νὰ νοιώθεις μιὰ ὑπεροχὴ γενικευμένη -κακὸ καὶ φοβερὸ- καὶ ἄλλο εἶναι -πολὺ περισσότερο κακό- νὰ τὴν συγκεκριμενοποιεῖς στοὺς ἀνθρώπους μὲ τοὺς ὁποίους συναναστρέφεσαι, καὶ νὰ ἰσχυρίζεσαι πὼς εἶσαι καλύτερος ἀπ᾿ ὅλους.

Αὐτὸς εἶναι ὁ φοβερὸς ἐγωισμός, ποὺ ἂν ψάξουμε θὰ δοῦμε ὅτι δὲν εἶναι καὶ πολὺ μακρυὰ ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ καθενός μας. Ἴσως νὰ εἶναι καλοθρονιασμένος μέσα στὴν καρδιά μας. Ὁ καημένος ὁ Φαρισαῖος, αὐτὸς ὁ θρησκευτικὸς ἄνθρωπος, ἔλεγε ὅτι δὲν ἦταν σὰν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ἅρπαγας, ἄδικος, μοιχός. Καὶ ὅμως ἦταν πολὺ ἅρπαγας, ἦταν πολὺ ἄδικος καὶ πολὺ μοιχός. Φαίνεται αὐτὸ ἀπὸ τὴν παραβολή. Εἶχε ἁρπάξει τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ νὰ κάνει κρίση καὶ νὰ σκορπάει ἔλεος στὸν κάθε ἄνθρωπο. Πόσες φορὲς κι ἐμεῖς δὲν ἁπλώνουμε χέρι, -ὄχι στὶς τσέπες τῶν ἀνθρώπων- ἀλλὰ στὶς συνειδήσεις, στὰ μυστικὰ τῶν καρδιῶν τους. Πόσες φορὲς μ᾿ αὐτὴ τὴν φοβερὴ κατάκριση καὶ τὴν ἐσωτερικὴ σκληρότητα ἑρμηνεύουμε τοὺς ἀνθρώπους, μπαίνουμε μέσα τους καὶ ἀναλύουμε μὲ ἀκρίβεια καὶ τόση ἀστοχία τὰ αἰσθήματά τους -τί νοιώθουν, ποιοί εἶναι-, ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα ποὺ ἐπιφανειακὰ βλέπουμε, χωρὶς στὴν πραγματικότητα οὔτε ἴχνος τῆς ἀλήθειας νὰ μποροῦμε νὰ διακρίνουμε. Εἴμαστε ἅρπαγες καὶ αὐτῶν τῶν ἱερῶν μυστικῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ τοῦ ἀναφαίρετου δικαιώματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸς καὶ μόνον νὰ τοὺς κρίνει.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἴμαστε μοιχοὶ στὴν οὐσία. Ἀντὶ ἡ σχέση μας νὰ εἶναι σχέση μὲ τὸν ἑαυτό μας, μὲ τὰ δικά μας πάθη, μὲ τὴν δική μας εἰκόνα, τόσο ἀδιάκριτα ἐμεῖς ἀφήνουμε τὴν ψυχή μας καὶ πηγαίνουμε καὶ εἰσχωροῦμε στὴν ἱερὴ σχέση τῶν ἄλλων ψυχῶν, βάναυσα καὶ ἀσύστολα. Ἦταν μοιχὸς ὁ Φαρισαῖος μὲ τὴν πνευματικὴ ἔννοια, καὶ ἄδικος. Ἡ ἀδικία θὰ φανεῖ εὐθὺς μόλις σχολιάσουμε τὴν πραγματικὰ πνευματικὴ στάση τοῦ τελώνη. Ἀλλὰ οὔτε καὶ νήστευε ὁ ἄνθρωπος αὐτός νήστευε ἴσως ἀπὸ τροφὲς καὶ ὑποτίθεται ὅτι νήστευε σωστά, ἀλλὰ εἶχε κάνει μιὰ ἄλλη κατάλυση. Ἔτρωγε ἀπολαυστικὰ τὴν ἡδονὴ τοῦ ἑαυτοῦ του.

Αὐτὸ ἂς τὸ προσέξουμε λίγο. Πολλὲς φορὲς ἡ μυστικὴ ὑπόληψη τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι ἐνήδονος, μιὰ ἀπολαυστικὴ ἡδονή. Ἀπολαμβάνουμε τὶς ἀρετές μας, ὅλοι μας ἴσως, -εἶναι τόσο ἀνθρώπινο κάτι τέτοιο,- κι ἂς ντρεπόμαστε νὰ τὸ ὁμολογήσουμε. Νομίζουμε ὅτι εἴμαστε σπουδαῖοι, ἀκόμη κι ὅταν νηστεύουμε κι ἔτσι νηστεύοντας, ἀρτευόμεθα. Δὲν τρῶμε ὑλικά, λαίμαργα ὅμως καταβροχθίζουμε τὶς ἁμαρτωλὲς ἐσωτερικὲς ἀπολαύσεις ποὺ ἐκπηγάζουν ἀπὸ τὶς ψευδεῖς εἰκόνες τοῦ ἑαυτοῦ μας ποὺ φιλοξενοῦμε μέσα μας.

Οὔτε λοιπὸν νηστεία πραγματικὴ ἔκανε ὁ Φαρισαῖος τῆς παραβολῆς. Ἐπιπλέον δὲ ἔλεγε καὶ ὅτι ἀποδεκατοῦσε τὰ κτήματά του. Ἕνα κτῆμα ἔχουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἕνα κτῆμα ἔχουμε κι ἐμεῖς ὅταν εἴμαστε τέτοιοι. Καὶ τὸ κτῆμα εἶναι ὁ ἑαυτός μας τὸν ὁποῖο δυστυχῶς δὲν ἀποδεκατοῦμε. Ἡ ἐλεημοσύνη αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἔχει τὸν ἀποδεκατισμὸ τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ὄχι ἁπλῶς θὰ ἔπρεπε νὰ δίνουμε ἕνα κομματάκι τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῆς ὑπάρξεώς μας στὸ περιβάλλον, στοὺς ἀδελφούς μας, ἀλλὰ ἐμεῖς, ἐνῶ ὅλον τὸν ἑαυτό μας μᾶς ζητᾶ τὸ Εὐαγγέλιο νὰ προσφέρουμε, δὲν δίνουμε τίποτα. Καὶ τὸ χειρότερο ἀκόμη καὶ οἱ προσφορές μας σκοπὸ ἔχουν τὴν τροφοδοσία τοῦ παθολογικοῦ ἐγωισμοῦ μας. Μόνο παίρνουμε συνεχῶς ὡς ἅρπαγες καὶ δὲν σκορπᾶμε κάτι ἀπὸ αἰσθήματα, κάτι ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς μας, ἴσως γιατί δὲν ἔχουμε.

Δίπλα σ᾿ αὐτὸν τὸν τραγικὸ ἄνθρωπο ποὺ πῆγε νὰ προσευχηθεῖ στὸν Θεό, καὶ ἀντὶ νὰ Τὸν εὐχαριστήσει γιὰ τὰ δῶρά Του, εὐχαριστιόταν ὁ ἴδιος γιὰ τὶς ὑποτιθέμενες καταστάσεις τῆς ψυχῆς του, δίπλα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶχε μὲν ἔργα ἀλλὰ δὲν εἶχε ὅραση, γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔβλεπε τὸ μεγαλεῖο τοῦ τελώνη, στεκόταν ἀπὸ μακρυά, «μακρόθεν ἑστώς», στὴν ἀκρούλα κρυμμένος ὁ τελώνης καὶ προσηύχετο καὶ δὲν ἤθελε οὔτε τὰ βλέμματά του νὰ σηκώσει ἐπάνω. Κι ἐνῶ ἦταν μακρυά, χωρὶς κι ὁ ἴδιος νὰ τὸ ἔχει συνειδητοποιήσει, μὴ ἔχοντας καμμιὰ ὑπόληψη στὸν ἑαυτό του, εἶχε μέσα του τὸν Θεό. Κι ἐνῶ δὲν ἄντεχε νὰ σηκώσει τὰ βλέμματά του ἐπάνω, τὰ ἔστρεφε μέσα στὴ λερωμένη ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες καρδιά του καὶ μέσα σ᾿ αὐτὴν τὴν κατάσταση μποροῦσε νὰ ἀντικρύζει πεντακάθαρα τὸν Θεὸ καὶ νὰ προσεύχεται σ᾿ Αὐτόν «ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ».

Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο. Ἐνῶ ὁμολογοῦσε ὅτι ἦταν ἁμαρτωλός, δὲν ἦταν. Ἁμαρτωλὸς δὲν εἶναι κάποιος ποὺ κάνει ἁμαρτίες τέτοιοι ὅλοι εἴμαστε. Ἁμαρτωλὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ παραμένει στὴν κατάσταση τῆς ἁμαρτίας αὐτὸς ὁ ὁποῖος δὲν θέλει νὰ βγεῖ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες του. Ὁ τελώνης μπορεῖ νὰ ἔζησε στὴν κατάσταση τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ καθὼς μᾶς φανερώνει ἡ συνοπτικὴ αὐτὴ καὶ σύντομη περιγραφὴ τοῦ Εὐαγγελίου μὲ τὶς τρεῖς λεξοῦλες -«ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ»-, ἀπεδείκνυε τὴ συντετριμμένη παράστασή του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Τὴ στιγμὴ ἐκείνη ἦταν μπροστὰ στὸν Θεό• δὲν ἦταν ἁμαρτωλός ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ μπροστά του ἔκαιγε τὴν ἁμαρτία μέσα του εἶχε πράξεις ἁμαρτωλές, ἀλλὰ δὲν ἦταν πλέον ἁμαρτωλός.

Καθὼς λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προεισάγει στὴν περίοδο αὐτὴ τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας, τῆς πνευματικῆς περισυλλογῆς, τοῦ ἀγῶνα τοῦ πνευματικοῦ, μᾶς παρουσιάζει τὸ παράδειγμα τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου. Ἔτσι θέλει νὰ μᾶς δείξει τὴν ἀληθινὴ νηστεία, τὴν πραγματικὴ προσευχή, τὴ γνήσια πνευματικὴ ζωή.

Ἀρχίζει ἡ νηστεία καὶ σὰν νὰ μᾶς λέει μὴν ἀρκεσθεῖτε στὴ νηστεία μόνο τῶν τροφῶν δὲν ὠφελεῖ καὶ πολὺ μιὰ τέτοια νηστεία, ἴσως καὶ νὰ βλάπτει. Ἀλλὰ προσέξτε• νηστέψτε λίγο ἀπὸ τὸν ἑαυτό σας. Καθῖστε μέσα στὴν ἡσυχία τοῦ δωματίου σας καὶ σκεφτεῖτε τὶς ἐκφράσεις τοῦ ἐγωϊσμοῦ σας. Ποιός εἶναι ὁ ἐγωισμός σας; Ἄλλος νομίζει ὅτι ἔχει δικαιώματα στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων. Οὔτε στὴ δική σας ζωὴ δὲν ἔχετε δικαίωμα, μᾶς λέει ὁ Θεός. Ἄλλος τὸν πνίγει τὸ δίκιο καὶ τὸ παράπονο. Δὲν ἔχουμε δίκιο ποτέ, κι ἂς πιστεύουμε ὅτι εἴμαστε δίκαιοι. Τελικὰ ὁ δικαιωμένος τοῦ Εὐαγγελίου -ἡ λέξη αὐτὴ εἶναι ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ- εἶναι «ὁ ἁμαρτωλὸς» τελώνης, ὁ μετανοιωμένος. Ἡ εὐλογημένη αὐτὴ ψυχὴ μᾶς καλεῖ κι ἐμᾶς σ᾿ αὐτὸ τὸ προσκλητήριο τῆς στροφῆς πρὸς τὸν ἑαυτό μας. Ἀντὶ νὰ κοιτᾶμε γύρω μας τί γίνεται, ἂς συμμαζευτοῦμε λίγο. Δὲν εἶναι ἐγωισμὸς αὐτὴ ἡ στροφή εἶναι μετάνοια.

Πολλὲς φορὲς πνιγόμαστε ἀπὸ τὰ παράπονα καὶ λέμε ὅτι μᾶς ταπεινώνουν τὰ γεγονότα, οἱ ἀδικίες τῆς ζωῆς, οἱ ἄνθρωποι ποὺ μᾶς περιβάλλουν, οἱ δυσκολίες στὶς κοινωνικὲς μας σχέσεις. Δὲν εἶναι ταπείνωση αὐτὸ ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Αὐτό, μὴ μπορώντας νὰ κάνουμε διαφορετικά, ἀναγκαστικὰ τὸ δεχόμαστε. Ταπείνωση εἶναι ἡ περιφρόνηση καὶ ἡ χαμηλὴ εἰκόνα τοῦ ἑαυτοῦ μας ὅταν ἐμεῖς τὰ ἐπιλέγουμε. Ταπείνωση εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ τελώνης.

Ἂς πάρουμε κι ἐμεῖς τὰ πόδια μας καὶ ἂς σταθοῦμε «μακρόθεν». Ἂς χτυπήσουμε μὲ τὰ χέρια μας τὸ στῆθος μας, τὴν καρδιά δηλαδὴ τῆς ὑπάρξεως καὶ τοῦ ἐγωισμοῦ μας. Ἂς στρέψουμε τὰ βλέμματά μας μέσα στὸ ἐσωτερικό μας. Καὶ τότε κι ἐμεῖς θὰ ἀξιωθοῦμε, ὅπως ὁ τελώνης τῆς παραβολῆς ποὺ ἀνέβηκε στὸ ἱερὸ γιὰ νὰ προσευχηθεῖ, νὰ ἀνεβοῦμε πραγματικά, πνευματικά, στὸ ἱερὸ τῆς περιόδου, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς Ἀναστάσεως.

Εἴπαμε στὴν ἀρχὴ ὅτι ἔχουμε 70 μέρες στὴ διάθεσή μας γι᾿ αὐτὴν τὴν ἀνάβαση στὸ ὄρος τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ ἀνάβαση ὅμως δὲν γίνεται οὔτε μὲ φορτωμένα στομάχια, οὔτε μὲ χορτασμένες ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ ψυχές. Ἂς πετάξουμε τὸ ροῦχο τῆς ἐγωιστικῆς ἐμπαθείας ὁ καθένας μας. Κι ἂν δὲν ξέρουμε τί ἀκριβῶς θέλει ἀπὸ μᾶς ὁ Θεὸς νὰ περιφρονήσουμε, ἂς πᾶμε στὸν πνευματικό μας νὰ τὸν συμβουλευθοῦμε. Ἂς ξεκινήσουμε ἔτσι τὴν περίοδο αὐτήν, ἀρνούμενοι μὲ κάθε τρόπο κι ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας τὴν ἡδονιστικὴ ἀπόλαυση τοῦ ἑαυτοῦ μας.

Εὔχομαι νὰ δώσει ὁ Θεὸς ἡ Ἀνάσταση νὰ εἶναι πραγματικὴ ἀνάβαση καὶ ἡ ἀπόλαυση νὰ μὴν εἶναι ἀπόλαυση τοῦ ἐμπαθοῦς ἑαυτοῦ μας, ἀλλὰ μυστικὴ ἀπόλαυση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.
Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024

Πατρῶν Χρυσόστομος: «Σεβασμιώτατε, ἃγιε Ναυπάκτου, εὐγνωμόνως Σᾶς εὐχαριστοῦμε»

Ἓνα ἀκόμη περισπούδαστο καί θαυμάσιο, θεολογικό σύγγραμμα, μᾶς ἐχάρισε ὁ σεπτός, ὁ πολυτάλαντος καί βαθυνούστατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, κ. Ἱερόθεος. Τό νέο βιβλίο τιτλοφορεῖται «Ὁ Κύριος τῆς Δόξης- Χριστοκεντρική καί Θεοπτική ἑρμηνεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης».

Πρόκειται γιά ἓνα βιβλίο 750 σελίδων, τό ὁποῖο περιλαμβάνει ἀπομαγνητοφωνημένες ὁμιλίες, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου, οἱ ὁποῖες παρουσιάστηκαν στόν τηλεοπτικό Σταθμό «ΛΥΧΝΟΣ» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, στήν ἐκπομπή «Θεολογία τῶν γεγονότων», ἡ ὁποία παρουσιάζεται κάθε Πέμπτη καί ἒχει μεγάλη ἀκροαματικότητα καί τηλεθέαση.

Σημειωτέον ὃτι ἡ ἐκπομπή αὐτή παρουσιάζεται, συνεχῶς, ἀπό τόν σεβάσμιο Ἱεράρχη, ἀπό τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016.

Στόν ὡς ἂνω τόμο περιέχονται οἱ ὁμιλίες πού ἀφοροῦν στήν ἀνάγνωση βασικῶν πτυχῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Πιστεύομε ὃτι σύντομα θά ἒχωμε μετά χεῖρας καί τόν δεύτερο τόμο, ὁ ὁποῖος θά περιλαμβάνῃ τήν ζωή, τό ἒργο καί τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, πού παρουσιάζεται στήν Καινή Διαθήκη. Θά εἶναι καί πάλι ἀπομαγνητοφωνημένες ὁμιλίες τοῦ λαμπροῦ καί διακεκριμένου πανορθοδόξως Ἱεράρχου, οἱ ὁποῖες παρουσιάστηκαν ἐπίσης στόν τηλεοπτικό Σταθμό «ΛΥΧΝΟΣ» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου ἐπεσκέφθη, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο καί τοῦ προσέφερε τό πρῶτο τόμο τοῦ νέου βιβλίου, ὁ ὁποῖος μόλις ἐκυκλοφορήθη μέ ἀφιέρωση στόν Μητροπολίτη Πατρῶν, διότι ὃπως ἀναφέρει, ὁ Σεβασμιώτατος Συγγραφεύς, στήν ἀφιέρωση: «Μέ δική του, (τοῦ Σεβασμιωτάτου Πατρῶν), παράκληση καί παρότρυνση ἒγιναν οἱ ἀναλύσεις τῶν θεμάτων αὐτῶν στόν Τηλεοπτικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν μέ μεγάλη χαρά καί βαθειά συγκίνηση, ἐδέχθη τό νέο βιβλίο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου καί εὐγνωμόνως τόν εὐχαρίστησε γιά τό νέο περισπούδαστο καί βαθύτατα θεολογικό καί ἐξόχως διδακτικό πόνημά του, τό ὁποῖον προστίθεται στά πολλά βιβλία, θησαυρόν ὂντως πνευματικόν καί πολύτιμον, πού μᾶς ἐχάρισε ἡ γλαφυρά κάλαμος καί ὁ θεοφώτιστος νοῦς τοῦ ἁγίου Ναυπάκτου, ὃπως τόν εὐχαρίστησε καί γιά τήν ἐν γένει λαμπράν προσφοράν του στήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία.

Εὐχήθηκε δέ στόν καταξιωμένο Ἐκκλησιαστικό Συγγραφέα, τόν πνευματικόν ἀδάμαντα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί διακεκριμένον εἰς σύμπασαν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν Ἱεράρχην τῆς Ναυπάκτου, νά προσφέρῃ εἰς ἒτη πλεῖστα ὃσα, τήν λαμπρή του Ἀρχιερατική του διακονία, τόσον στήν ἱστορική Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, ὃσο καί στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί στήν καθ’ ὃλου Ὀρθοδοξία καί νά ἐξαστράπτῃ φωτισμόν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί δογμάτων καί πράξεων.

 

Πατρῶν Χρυσόστομος: «...Ὃσοι πιστοί, ὃσοι Ἓλληνες, ἂς ἀντισταθοῦμε στήν καταστροφή τῆς Πατρίδος μας».

Τήν Κυριακή, 25.2.2024, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐλειτούργησε στόν ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν καί ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο, τόν εὐλαβέστατο Διάκονο Γαβριήλ Κωνσταντινίδη, τόν ὁποῖον προεχείρισε καί Ἀρχιμανδρίτη.

Στήν νουθετήριο ὁμιλία του, πρός τόν χειροτονούμενο, ὁ Σεβασμιώτατος τόν συνεχάρη γιά τήν ἀπόφασή του νά ἀφιερωθῆ στόν Θεό, εὐχαρίστησε τούς κατά σάκρα γονεῖς του καί τούς πνευματικούς του πατέρες, ἀλλά καί τήν Ἀδελφότητα Θεολόγων, «Ο ΣΩΤΗΡ» ἀπό τά σπλάγχνα τῆς ὁποίας προέρχεται καί τόν προέτρεψε, νά ἀγωνίζεται μέ τήν ζέση ψυχῆς καί τό σφρῖγος πού τόν διακρίνει, στόν ἱερό Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου καί κυρίως στόν τομέα τῆς νεότητος, ὃπου δραστηριοποιεῖται (κατηχητικά, νεανικές φοιτητικές ὁμάδες, κατασκηνώσεις) ἒχοντας ὡς ἐφόδια, τήν προσευχή, τήν ὑπομονή, τήν ταπείνωση, τήν μυστηριακή ζωή καί τήν ἀγάπη πρός πάντας.

Τοῦ ἐπεσήμανε δέ ὃτι ὁ ἀγώνας, σήμερα, καθίσταται δυσκολώτερος, ἀλλά περισσότερος ἐπιτακτικός, διότι στή χώρα μας, δυστυχῶς πολεμεῖται καί χλευάζεται ἡ ἠθική, ἐμπαίζεται ἡ ἀρετή, νομοθετεῖται ἡ διαστροφή, καταλύεται ἡ παράδοση, ἂλλαξε ροῦν ἡ «παιδεία», ἀποδομεῖται ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας, ἐπαινεῖται ὁ σοδομισμός καί ἡ ἀκολασία, ἀποϊεροποιήθηκαν ἢδη τά πάντα.

Οἱ συνειδητοί γονεῖς, εἶπε σέ ἂλλο σημεῖο ὁ Σεβασμιώτατος, ἀγωνιοῦν ἢ καί θρηνοῦν. Τά παιδιά παραπαίουν. Ὁ σεβασμός στούς μεγαλυτέρους ἐξέλιπε. Οἱ πάντες πορεύονται, ὡς νυχτωμένοι στρατοκόποι, ἀποσταμένων καί σβησμένων ἐλπίδων. Ἡ βία ἐνδοοικογενειακή, ἐνδοσχολική, κ.λ.π. ἀνησυχεῖ καί προβληματίζει.

Μαίνεται ἢδη ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Οὐχί μόνον ἐκ τῶν ἒσω, ἀπροκάλυπτα πλέον, ἀλλά καί ἐκ τῶν ἒξω.

Παράλληλα μέ τόν πόλεμο ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, πολεμεῖται ἡ ἒννοια τῆς Πατρίδος. Ὃποιος ἀγαπάει τήν Πατρίδα, θεωρεῖται Ἐθνικιστής. Χαίρομαι διότι, στίς ψυχές τῶν νέων μέσα ἀπό τήν πνευματική ἐργασία στίς νεανικές κατηχητικές ὁμάδες, στίς κατασκηνώσεις, μορφώνεται ὁ Χριστός, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα.

Δυστυχῶς, οἱ νεότερες γενηές, ἀγνοοῦν τήν ἱστορία, ἢ τήν γνωρίζουν ἀλλοιωμένη καί παραχαραγμένη. Ἀγνοοῦν τήν γεωγραφία. Ἀγνοοῦν τήν γλῶσσα. Ἀγνοοῦν βασικά στοιχεῖα τῆς πορείας καί τῆς παραδόσεως τοῦ Λαοῦ μας.. Πουθενά στόν κόσμο δέν ἒχει γίνει αὐτή ἡ ἀπόδομησις ἀξιῶν.

Στήν Ἑλλάδα ἀπό πολλῶν ἐτῶν, θέλουν ἓνα οὐδετερόθρησκο κράτος καί ἢδη ἐφαρμόζουν συγκεκριμένα σχέδια, γιά νά ὁλοκληρώσουν τήν προσπάθειά τους αὐτή.

Θέλουν ἂχρωμους καί ἂγευστους ποιότητος καί ἠθικῆς ζωῆς ἀνθρώπους.

Ἡ Πατρίδα μας, «ἀπό τά βόλια τῶν καιρῶν

ἀπανωτές περίσσιες

κλαίει τίς βαρειές λαβωματιές

πού γιατρεμό δέν ἒχουν» (Παλαμᾶς).

Ἲσχυε καί ἀνδρίζου καί μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω. Καί μη ἀποκάμῃς, μηδέ νά δειλιᾶς στόν ἀγῶνα, διότι:

«Κι’ ἂν εἶναι χίλια τ’ ἂσχημα,

Κι’ ἂν εἶναι τἂδεια ἀφέντες,

Φτάνει μια σκέψη μια ψυχή,

Φτάνεις ἐσύ ἐγώ φτάνω

Νά δώσει νόημα στῶν πολλῶν

τήν ὓπαρξη, ἓνας φτάνει. (Παλαμᾶς).

Ὁ ἂκριτος καί ἂκρατος δικαιωματισμός ἐπιβάλλεται πλέον γυμνῇ τῇ κεφαλῇ.

Ἡ Ἐκκλησία τούς ἐνοχλεῖ καί γι’ αὐτό τόν λόγο μέ τόν τρόπο τους, θεωροῦν ὃτι μποροῦν νά τήν ἀπαξιώσουν. Ἀλλ’ εἰς μάτην, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ μάνα καί τροφός αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ.

Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι σαφής.

«Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται».

Παιδί μου ἀπό σήμερα, ἀκολουθεῖς τήν ζωή καί τήν ὁδόν τῶν ὁμολογητῶν καί μαρτύρων, τήν ὁδόν τῶν δακρύων.

«Ἂν ἒχῃς δάκρυα στάξε τα, μαργαριτάρια θἆ ναι». (Παλαμᾶς)

Ἀγαπητοί μου, κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος, ἐλᾶτε ὃλοι, ὃσοι πιστοί, ὃσοι Ἓλληνες, νά ἀντισταθοῦμε στήν καταστροφή τῆς Πατρίδος μας, μαζί νά ἀναστήσωμε τήν Ἑλλάδα, τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας.
Ἐλᾶτε νά σώσωμε τά παιδιά μας, τά ἢθη, τήν ἠθική, τήν ἀνρθώπινη ἀξία, τήν οἰκογένεια, τήν παράδοσή μας.
«Νά ἡ χώρα τῶν ἀχάλαστων ὡραίων νεκρῶν, ἀθανάτων προγόνων»...

●Ὁ χειροτονηθείς στήν προσλαλιά του ἐδόξασε τόν Θεόν, ἀνεφέρθη στό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, εὐχαρίστησε τούς γονεῖς καί συγγενεῖς του, τούς πνευματικούς του πατέρες καί βεβαίως τόν Σεβασμιώτατο, ὁ ὁποῖος τόν περιβάλλει μέ πολλήν ἀγάπη.

●Στήν Θεία Λειτουργία συμμετεῖχε καί ὁ Προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀρχιμ. π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου καί πολλοί Πατέρες ἐκ τῆς Ἀδελφότητος.

●Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος, μέ τήν συμπλήρωση ἑνός ἒτους, ἀπό τό φρικτό δυστύχημα στά Τέμπη, ἀνέπεμψε δέηση ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων καί ἐμνημόνευσε ὃλων τά ὀνόματα.

























Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 26/2 έως 3/3/2024

  • ΔΕΥΤΕΡΑ 26/2 το απόγευμα στις 17:00 θα τελεστεί Εσπερινός, μετ΄αρτοκλασίας-Παράκληση στον Όσιο Ιωάννη τον Ρώσσο, εν συνεχεία κήρυγμα.
  • 29/2 ΠΕΜΠΤΗ, 7-9 το πρωί θα τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, παρεκκλήσιο της Επισκοπής και το απόγευμα στις 18:00 τον Εσπερινό.
  • 1/3 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Θεία Λειτουργία-Μικρός Αγιασμός 06:30-08:30
  • 2/3 ΣΑΒΒΑΤΟ: Θεία Λειτουργία 07:00(κάτω Ι.Ν.)
  • 3/3 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ΛΟΥΚΑ, ΤΟΥ ΑΣΏΤΟΥ: Θεία Λειτουργία 06:55-10:00
  • ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ - ΟΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ: Την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου από 25/2 έως 3/3 και τις ημέρες Τετάρτη 28/2 και Παρασκευή 1/3 καταλύεται το κρέας. 
  • ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΡΙΩΔΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ π. Δημητρίου Μπόκου

Ὁ τελώνης καὶ ὁ φαρισαῖος εἶναι οἱ δυὸ ἐμβληματικότερες ἴσως μορφὲς στὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ἀποτυπώνουν δυὸ ὁριακές, διαμετρικὰ ἀντιμέτωπες μεταξύ τους, καταστάσεις τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Τοῦ ὕψους καὶ τοῦ βάθους. Δυὸ καταστάσεις ποὺ ἡ ἔννοιά τους κινεῖται μὲ ἀνεστραμμένο τρόπο. Αὐτὸ ποὺ ὑψώνεται καὶ φαίνεται σπουδαῖο καὶ τρανὸ στὰ ἀνθρώπινα μάτια, εἶναι κατ’ οὐσίαν μηδαμινὸ γιὰ τὸν Θεὸ καὶ ἀπορριπτέο. Καὶ ἀντιστρόφως. Τὸ χαμηλὸ καὶ ἀσήμαντο γιὰ τὸν κόσμο μπορεῖ νὰ πάρει ἀπροσμέτρητες διαστάσεις στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ.
Τί εἴμαστε οἱ σημερινοὶ Χριστιανοί; Φαρισαῖοι ἢ τελῶνες; Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, θὰ λέγαμε καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο, ἢ μᾶλλον οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο. Γιατὶ ἔχουμε πάρει κάτι ἀπὸ τὸν καθένα καὶ μάλιστα τὸ κακὸ καὶ ὄχι τὸ καλό. Πήραμε τὴν καύχηση τοῦ φαρισαίου χωρὶς τὶς ἀρετές του καὶ τὶς ἁμαρτίες τοῦ τελώνη χωρὶς τὴ μετάνοιά του. Καὶ τὴν καύχηση μὲν τοῦ φαρισαίου εὔκολα μπορεῖ νὰ τὴν ἀποκτήσει ὁ καθένας, ἀλλὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ τελώνη; Εἴμαστε τόσο ἁμαρτωλοί;

Ἂς μὴν ἀνατρέξουμε αὐτὴ τὴ φορὰ στὶς προσωπικές μας ἁμαρτίες. Ἂς σταθοῦμε στὴ συλλογικὴ ἁμαρτία μας. Στὸν τόπο μας συντελέστηκε τὶς μέρες αὐτὲς ἕνα φριχτὸ ἀνοσιούργημα. Ψηφίστηκε νομοσχέδιο ποὺ δίνει τὴ δυνατότητα γάμου σὲ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια. Ἂν καὶ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ τοποθετεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία «εἰς πάθη ἀτιμίας», στὶς αἰσχρότερες ἁμαρτίες (Ρωμ. 1, 26), ὁ ἄνθρωπος ὕψωσε θρασεῖα τὴ φωνή του ὑποστηρίζοντας τὸ ἀντίθετο. Ἀπὸ ἐπίσημα καὶ μὴ στόματα διαφημίστηκε τὸ σκοτάδι γιὰ φῶς. Μὲ ἀναισχυντία εἰπώθηκε ὅτι ἡ σχέση αὐτὴ δὲν εἶναι ἁμαρτία. Ὅτι δὲν ἔχει δίκιο, ὅτι λέει ψέματα ὁ Θεός. Βλασφημήθηκε ἔτσι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀλήθεια, παρουσιάστηκε σὰν σκοτάδι, μεσαίωνας!
Ἀλλοίμονο ὅμως σ’ αὐτοὺς ποὺ λένε τὸ κακὸ καλὸ καὶ τὸ καλὸ κακό. «Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, …τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ» (Ἡσ. 5, 20). Μὰ θὰ πεῖ κανείς, οἱ ἄρχοντες τὸ ψήφισαν, ὄχι ὁ λαός. Ναί, μὰ οἱ ἄρχοντες ποὺ ἔστειλε ἐκεῖ μὲ τὴν παντοδύναμη ψῆφο του ὁ λαός. Οἱ ἄρχοντες τὸ ψήφισαν μὲ τὴν ἀνοχὴ τοῦ λαοῦ. Οἱ ἄρχοντες, μὲ τὴν παθητικὴ στάση, τὴν ἀδιαφορία τοῦ λαοῦ. Οἱ ἄρχοντες, μὲ τὴ συμφωνία τελικὰ τοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν τοὺς «ἔκραξε» καὶ δὲν τοὺς ἀνακάλεσε στὶς εὐθύνες τους. Μὲ τὸ χέρι τῶν ἀρχόντων του συνυπέγραψε καὶ ὁ λαός. Ἁμάρτησε ὅλος ὁ λαός.
Οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἐλεύθεροι νὰ ἁμαρτάνουν, μὰ πρέπει νὰ σκέφτονται πολὺ σοβαρὰ ὅταν νομοθετοῦν ἐνάντια στὸν Θεὸ καὶ μετακινοῦν τὰ «ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες» τους (Παρ. 22, 28). Λέει ὁ ἅγιος Παΐσιος: «Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μιὰ ἐντολὴ τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνεται μόνο αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι ποὺ ἀντίκειται στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπὸ τὸ κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο τὸ ἔθνος, γιὰ νὰ παιδαγωγηθεῖ».
Οἱ Χριστιανοὶ εἴμαστε συνυπεύθυνοι, συνεργοί, συνυπαίτιοι μὲ τὸν ὑπόλοιπο λαὸ καὶ τοὺς ἄρχοντες, στὸν βαθμὸ ποὺ τηρήσαμε τὴν ἴδια στάση μ’ αὐτοὺς καὶ δὲν διαχωρίσαμε τὴ θέση μας. Οἱ εὐθύνες μας εἶναι βαρύτατες σὲ ὅλο τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὶς κεφαλές, ἐπισκόπους, ἱερεῖς μας, μέχρι τὸν τελευταῖο πιστό. Γιὰ τὴ σύμπλευση ἐν πολλοῖς μαζί τους. Γιὰ τὰ μασημένα λόγια, γιὰ τὸν διστακτικό, φοβισμένο, ὑστερόβουλο, εὐθυνόφοβο, μπερδεμένο καὶ ὄχι ξεκάθαρο τελικὰ τρόπο μας.
Μετανοοῦμε καθόλου γι’ αὐτό; Ἢ δὲν νιώθουμε κἂν τέτοια ἀνάγκη;
Ἡ τελωνικὴ ταπείνωση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἔστω καὶ τώρα, δὲν εἶναι ἄσκοπη.
Καλὴ εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλὸ μήνα! Καλὸ Τριῴδιο!

Πρώτη και Δεύτερη εύρεση της Τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Στις 24 Φεβρουαρίου έχομε την εύ­ρεση, την πρώτη και δεύτερη εύρεση, της τί­μιας κεφαλής του Τιμίου και ενδόξου προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η μεγάλη μας αγάπη μετά την Παναγίτσα στην Εκκλησία μας. Είναι ο μεγαλύτερος άγιος της Εκκλησίας μας. Και μάλιστα ο πιο στορ­γικός. Ο κήρυξ της μετανοίας και φοβερός απέναντι στην ανομία, στην αμαρτία και στο κακό, αλλά ο πιο εύσπλαχνος και τρυφερός, απέναντι στον αμαρτωλό, τον πονεμένο και πληγωμένο άνθρωπο. Λίγοι άγιοι της Εκκλησίας μας, να το ξέρετε, είναι τόσο στοργι­κοί όσο ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Γι’ αυτό μην τον αφήνετε. Η Εκκλησία μας έχει βάλει δεξιά στον θρόνο του Χριστού την Παναγία και αριστερά, τα ζερβά του Χριστού, όπως λέει το τραγούδι το Θρακιώτικο, τον Άη Γιάννη. Τον Άη Γιάννη τον Πρό­δρομο. Και γι’ αυτό, τη Σαρακοστή, ψάλλομε στην Παναγίτσα «Θεοτόκε Παρθένε», και το δεύτερο τροπά­ριο που γίνεται στους εσπερινούς, «Βαπτιστά του Χρι­στού, πάντων ημών μνήσθητι». Και μετά τους αγίους αποστόλους και μετά πάλι την Παναγίτσα. Τί ωραία ειν’ αυτά! Να τα μάθετε, για να τα λέτε, τις άγιες ημέρες της Σαρακοστής. Λοιπόν.

Όπως ξέρομε από την Ιερά Ιστορία, ο Ηρώδης Αντύπας αποκεφάλισε τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρο­μο, γιατί τον ήλεγχε, επειδή είχε πάρει τη γυναίκα του αδελφού του, ως γυναίκα του. Την Ηρωδιάδα. Κι ο άγιος Ιωάννης ήλεγχε και στηλίτευε το κακό και την ανομία. Αγαπούσε, όμως, τα θύματα της αμαρτίας. Και τον Ηρώδη αγαπούσε, κι ο Ηρώδης το ήξερε. Παρότι τον εφυλάκισε, δεν ήθελε να τον φονεύσει. Και μάλιστα πήγαινε πολλές φορές στη φυ­λακή ο Ηρώδης και άκουγε τον Ιωάννη. Ευχαρίστως. Και πολλά απ’ αυτά που του έλεγε «εποίει», λέει το ευαγγέλιο του Μάρκου, στο 6 Κεφάλαιο. Έκαμε. Αλλά η Ηρωδιάδα, όμως, δεν τον άφηνε ήσυχο τον Ηρώδη.

Δεν μπορούσε να ησυχάσει, γιατί την ήλεγχε. Κι αντί να μετανιώσει η γυναίκα, εφόνευσε τον Ιωάννη, αντί να φονεύσει την αμαρτία πού ’χε μέσα της και το κακό. Και έφερε το κεφάλι του Προδρόμου, ο υπηρέτης τό ’δωσε στην θυγατέρα της Ηρωδιάδος, και τό ’δωσε εκείνη στη μητέρα της. Και ύστερα πήγαν και τό ’θαψαν στο παλάτι εκεί, σε μια άκρη, στο χειρότερο σημείο, και διέταξε να το θάψουν όσο γίνεται πιο βαθειά, για να μην το βλέ­πει, πως γίνεται θαμμένο, αλλά να θεωρεί ότι τό ’κρυψαν. Το εξαφάνισαν.

Κι ο άγιος Ιωάννης, λοιπόν, εκεί, παρουσιάστη­κε αργότερα σε δυο μοναχούς που πήγαιναν από τη Μικρασία στους Αγίους Τόπους, να προσκυνήσουν, και τους λέει: «Εδώ είναι το ιερό μου κεφάλι. Θέλω να το βγάλετε και να το πάρετε. Κι εγώ θα σας πω, τι να το κάνετε.» Και καθώς γύριζαν, πέρασαν μέσω Συρίας στην πόλη των Εμεσινών, στα Έμεσα της Συρίας, εκεί που ήταν κι ο άγιος Ρωμανός ο μελωδός, και το έδωσαν σ’ έναν κεραμοποιό. Έτσι τους εί­πε ο Άη Γιάννης. «Να το δώσετε σ’ αυτόν κι εσείς θα φύγετε. Κι εγώ ξέρω τι θα κάνω.» Τι ωραία! Οι άγιοι φροντίζουν τον εαυτό τους. Όπως η Πορταΐτισσα, δεν θέλει να την φροντίζουμε εμείς, μας φρο­ντίζει αυτή. Έτσι κι ο Άη Γιάννης ο Πρόδρομος και όλοι οι άγιοι.

Αλλοίμονο. Εμείς, άμα τους τιμάμε, προσκυνάμε τις εικόνες τους, τιμητικά, και όταν τους βλέπομε, ερχόμαστε σε επιπόθηση και αγάπη και στοργή του πρωτοτύπου, του προσώπου τους, πού ’ναι στον ουρανό, κι όταν τους θυμιάζομε, θέλουν οι άγιοι να τους θυμιάζομε, το λέει και η απόφαση της Ζ’ Οι­κουμενικής Συνόδου, που ερύθμισε την Εικονομαχία, και προκύπτει, έτσι, καλό μεγάλο. Κι όταν μιλάμε στους αγίους και τους αναφέρουμε, λένε κι αυτοί τ’ όνομά μας στον Θεό. Το έδωσαν, λοιπόν, στον κεραμοποιό, κι εκείνος, ενώ είχε αναδουλειές, άρχισαν οι δουλειές του να πηγαίνουν κάλλιστα. Τόσο πολύ, που δεν ήξερε τι να κάνει τα χρήματα και τα αγαθά που είχε. Και κατάλαβε ότι αυτό προήλθε από τον Άη Γιάννη. Τι ωραίο! Τι ευλογία!

Και κληροδότησε την τιμία κάρα, την είχε εκεί στο σπίτι του, συνέχεια, με καντηλάκι, με κεράκι, και μ’ ό,τι άλλο, και την προσκυνούσε. Και ευχαρι­στούσε τον μεγάλο Βαπτιστή. Κι είπε στην αδελφή του: «Δεν θα την πάρετε. Δεν θα την πας πουθενά. Θα την κρατήσεις εδώ, θα την τιμάς, θα την αγα­πάς, θα την προσκυνάς τιμητικά, και θα έχεις και το καντηλάκι και δεν θα λες στους άλλους τίποτε. Γιατί υπάρχουν και κακοί άνθρωποι. Μην στην πάρει κανείς.» Εκείνη εκοιμήθη, την κληροδότησε σε άλλον, και τελικά έφτασε στα χέρια ενός Ιερομονάχου Ευ­σταθίου, που ήταν Αρειανός.

Οι Αρειανοί πολεμού­σαν τη θεότητα του Χριστού, σαν τους σημερινούς χι­λιαστές. Έτσι. Φοβεροί ήτανε. Και εκείνος την είχε πάρει σ’ ένα κελλί που είχε εκεί, σ’ ένα ασκηταριό, κι έκανε θαύματα η αγία κάρα. Και τί έλεγε αυτός ο βλάκας; «Εγώ έχω τη σωστή πίστη, γιατί ο Άη Γιάννης θαυματουργεί.» Ο Άη Γιάννης δεν θαυματουργούσε, γιατί είχε αυτός σωστή πίστη. Θαυμα­τουργούσε, γιατί έβλεπε την πίστη των ανθρώπων! Ας πάμε στην Παναγία στη Λούρδη, στο Παρίσι, κάτω εκεί στη Γαλλία. «Είναι», λέει, «αυτοί καθο­λικοί, γιατί θαυματουργεί;» Γιατί βλέπει την πίστη των ανθρώπων η Παναγία. Εδώ θαυματουργεί ο Χριστός και η Παναγία και ο Άη Γιώργης και σε μουσουλμάνους και στο ’να και στ’ άλλο. Γιατί τί βλέπει; Την πίστη βλέπει. Την πίστη. Είναι πολύ σπουδαίο. Ο αιρετικός, όμως, έλεγε αυτό. Πήγαν, λοιπόν, οι χριστιανοί, τον άρχισαν με το ξύλο και τον κυνήγησαν και τον έδιωξαν από ’κει πέρα. Και καλά κάνανε.

Έχομε την πρώτη εύρεση, λοιπόν, στο παλάτι του Ηρώδη από τους δύο καλογήρους. Τώρα την πήρε ο κεραμοποιός, την άφησε στην αδελφή του και έφτασε, τελικά, σ’ έναν αιρετικό Ιερομόναχο Ευστάθιο. Τον έδιωξαν αυτόν, αλλά εκεί­νος είχε κρύψει την αγία κάρα σ’ ένα καλό σημείο, εκεί στην σπηλιά, και δεν την βρίσκανε. «Πάει», λέει, «τώρα. Την πήρε, την πέταξε, τί την έκανε;» Και παρουσιάστηκε ύστερα από χρόνια ο άγιος Ιω­άννης σ’ έναν ηγούμενο Μάρκελλο, εκεί κοντά στα Έμεσα, και στον επίσκοπο των Εμέσων Ουράνιο, και τους λέει: «Εγώ είμαι εδώ. Στη σπηλιά. Σας φυλάω όλους. Δεν με ξέρετε. Αλλά εγώ σας ξέρω και σας βλέπω και σας προστατεύω.

Να ’ρθετε να με πάρετε.» Και πήγαν εκεί πέρα, μετά φόβου Θεού και αγάπης πολλής, βρήκαν την αγία κάρα και την έφεραν στην πόλη των Εμεσινών, και την έβαλαν στη μεγάλη εκκλησία. Κι ο άγιος Ιωάννης έκαμε θαύμα­τα μεγάλα, και προστάτευε φανερά τους ανθρώπους, και το είχαν κρυφό καμάρι εκεί στη Συρία. Για την τρίτη εύρεση θα μιλήσομε σε άλλη φάση. Γιατί χάθηκε πάλι εκεί και βρέθηκε μετά αλλού, αλλά δεν είναι τώρα η τρίτη εύρεση. Έχομε την πρώτη και τη δεύτερη εύρεση του αγίου Ιωάννου.
ΠΗΓΗ:(Αρχιμ. Ανανίας Κουστένης, Χειμερινό Συναξάρι, τ. Β΄, σ.145-151)/ Το Συναξάρι της Πεμπτουσίας / Συναξαριακές μορφές.



Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2024

Πατρῶν Χρυσόστομος σέ «χρυσούς» φοιτητές. «Μᾶς κάνατε ὑπερήφανους, κρατεῖστε γερά τίς ἠθικές ἀξίες»

Τήν φοιτητική ὁμάδα «Patras- Medicine IGEM 2023» τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, ἡ ὁποία ἒλαβε μέρος στόν παγκόσμιο διαγωνισμό Συνθετικῆς Βιολογίας «IGEM», πού πραγματοποιεῖται κάθε χρόνο στό Παρίσι, (ἐφέτος διεξήχθη ἀπό 2-5 Νοεμβρίου), ὑποδέχθηκε στό Ἐπισκοπεῖο Πατρῶν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.

Ἡ Φοιτητική ὁμάδα ἀποτελεῖται ἀπό δέκα προπτυχιακούς καί μεταπτυχιακούς Φοιτητές ἀπό τά Τμήματα, Φαρμακευτικῆς, Βιολογίας, Χημείας καί Μηχανικῶν Η/Υ καί Πληροφορικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν καί παρουσίασε τήν ἐργασία-ἒρευνα «Ἀνοσοθεραπεία παγκρεατικοῦ καρκίνου μέ χρήση CAR-NN κυττάρων πού προέρχονται ἀπό ἐπαγόμενα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (ΙPSCs)» καί ἀπέσπασε τό χρυσοῦν μετάλλιο στήν κατηγορία τῶν θεραπευτικῶν project.

Ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε μέ πολλήν ἀγάπη στά παιδιά, τά ἐπήνεσε γιά τήν λαμπρή τους ἐπιτυχία καί τήν διάκριση καί τούς εὐχήθηκε νά προοδεύουν μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀξιοποιώντας τά τάλαντα πού τούς ἒχει δώσει ὁ Θεός πρός δόξαν τοῦ Κυρίου μας καί ὂφελος τῶν ἀνθρώπων.

Τούς μίλησε γιά τήν σχέση πίστεως καί ἐπιστήμης, γιά τήν ζωή τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἒχοντες κατακτήσει τήν κατά Θεόν γνώση καί σοφία, ἀξιοποίησαν τήν ἐπιστημονική γνώση, τό δῶρο αὐτό τοῦ Θεοῦ στόν ἂνθρωπο, γιά τήν προαγωγή τοῦ ἢθους, τῆς ἀξίας καί τῆς ψυχοσωματικῆς ὑγιείας τοῦ ἀνθρώπου.

«Σταθῆτε μέ συνείδηση εὐθύνης, ἀπέναντι στόν Θεό καί στήν κοινωνία μας, ἐργαστεῖτε σπουδάζοντας μέ ἦθος, τό ὁποῖο εἶναι τό χαρακτηριστικό σας γνώρισμα καί μέ ἀρετή. Κρατεῖστε τίς ἠθικές ἀξίες καί χρησιμοποιεῖστε τά ἐπιτεύγματα τῆς σύγχρονης προόδου γιά τό καλό τῆς ἀνθρωπότητος», εἶπε στά παιδιά ὁ Σεβασμιώτατος.

Ἐπίσης ἐπήνεσε καί τούς ὑπευθύνους Καθηγητάς καί παρεκάλεσε τά παιδιά νά μεταφέρουν τούς χαιρετισμούς του καί τόν ἒπαινό του καί στούς γονεῖς τους.

Σέ ὃλους προσέφερε ὡς εὐλογία ἀπό μιάν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Τήν ὁμάδα τῶν Φοιτητῶν ἀποτελοῦν οἱ ἑξῆς:

Παρασκευή Τερζίδου, Τμῆμα Φαρμακευτικῆς,

Ἀναστασία Θανοπούλου, Τμῆμα Χημείας,

Μαρία Παπαμιχαήλ, Τμῆμα Φαρμακευτικῆς,

Βλάσιος Παναγιώτου, Τμῆμα Μηχανικῶν Ἠλεκτρονικῶν Ὑπολογιστῶν καί Πληροφορικῆς,

Χρῖστος Καλογερόπουλος, Μεταπτυχιακός στό Τμῆμα Χημείας,

Ἀδαμαντία Ράπτη, Τμῆμα Φαρμακευτικῆς,

Εἰρήνη Λιεπούρη, Τμῆμα Βιολογίας,

Ἰσιδώρα Λιεπούρη, Τμῆμα Φαρμακευτικῆς,

Νεφέλη Κώστα, Τμῆμα Βιολογίας,

Ὁρέστης Παγδάτογλου, Τμῆμα Μηχανικῶν Ἠλεκτρονικῶν Ὑπολογιστῶν καί Πληροφορικῆς.

Καθηγητές: Ἠλίας Καζάνης, Τμῆμα Βιολογίας, Ἐλευθερία Ροσμαράκη, Τμῆμα Βιολογίας.


Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024

Πατρῶν Χρυσόστομος: «Προσευχόμεθα νά ὁδηγηθοῦν εἰς μετάνοιαν».


Κατεκλύσθη ἀπό πιστούς ὁ Μητροπολιτικός Ἱερός Ναός Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν, τήν Τρίτη 20.2.2024, κατά τήν Θεία Λειτουργία, μέ τήν συμπλήρωση 19 ἐτῶν, ἀπό τήν, εἰς Ἐπίσκοπον, χειροτονία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Συλλειτούργησαν μέ τόν Μητροπολίτη Πατρῶν, οἱ Ἀρχιερεῖς, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κινσάσας κ. Θεοδόσιος καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.

Κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν, ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο, τόν Διάκονο Κωνσταντῖνο Τσίχλα καί προεχείρισε Πνευματικούς τούς ἀδελφούς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν, Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμ. Ἰωακείμ Σταματόπουλον καί Ἱερόθεον Ἀνδρουτσόπουλον.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, μίλησε γιά τό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, γιά τήν πνευματική πατρότητα καί τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί ἐμνήσθη τοῦ χειροτονήσαντος αὐτόν, ἀλήστου μνήμης Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καί τῶν ἂλλων Ἀρχιερέων, ζώντων τε καί κεκοιμημένων πού συνείργησαν στό θέλημα τοῦ Κυρίου, γιά τήν ἐκλογή καί χειροτονία του, ὡς καί πάντων τῶν εὐεργετῶν αὐτοῦ Κληρικῶν καί Λαϊκῶν.

Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς του, ὁ Μητροπολίτης, εὐχαρίστησε τόν ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ Πατραϊκό Λαό καί ἐτόνισε ἰδιαιτέρως τήν ἀνάγκη ἑνότητος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος, ὡς καί τήν ἀνάκγη πνευματικῶν ἀγώνων, ἐγρηγόρσεως καί πνευματικῆς ἀντιστάσεως ἀπέναντι στή λυσσαλέα προσπάθεια ἀποδομήσεως τῆς κοινωνίας μας καί ἀποψιλώσεώς της ἀπό τά ἱερά καί τά ὃσια, ἀπό τίς ἠθικές ἀξίες καί παραδόσεις μας.

Ἐπαινώντας δέ τόν ἐνθουσιασμό τοῦ Λαοῦ κατά τήν χειροτονία τοῦ Πρεσβυτέρου καί τίς χειροθεσίες τῶν Πνευματικῶν, ὁ Σεβασμιώτατος, εἶπε χαρακτηριστικά: «Μπράβο σας. Ἒτσι πρέπει, νά ἒχωμε ζωντάνια καί ἐνθουσιασμό. Νά μή χάσωμε τό πύρωμα τῆς καρδιᾶς μας... Νά ὑπερασπιζόμαστε τά ἱερά καί ὃσια τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος. Βλέπετε ὃτι ἡ κοινωνία μας ὁδηγεῖται στόν κατήφορο, στόν γκρεμό. Κατέπεσαν τά ἢθη καί ἡ ἠθική...». Στή συνέχεια, σέ σχέση μέ τά τελευταῖα γεγονότα, ἀνέφερε: «...Δέν θά τούς κάνω τή χάρη νά πῶ περισσότερα σήμερα. Τούς παραδίδομε στήν κρίση τοῦ Θεοῦ. Τούς παραδίδομε εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος. Καί παρακαλοῦμε τόν Κύριο, νά τούς ὁδηγήσῃ εἰς μετάνοιαν καί νά τούς συνετίσῃ, ὣστε νά βουλεύωνται ἀγαθά ὑπέρ τοῦ Λαοῦ...».






















ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2024-2025

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2024-2025
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate