Άγιος Ιωάννης Πατρών: Οσίας Μαρίας Αιγυπτίας....

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Οσίας Μαρίας Αιγυπτίας....

1:51 π.μ. |

Κυριακή Ε΄ Νηστειών του π. Antony Bloom

Η σημερινή Κυριακή Ε’ Νηστειών, σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της δεύτερης περιόδου του Τριωδίου.Ο δεύτερος κύκλος κλείνει σήμερα με την αναφορά της Εκκλησίας μας στο πρόσωπο της Oσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Στο πρόσωπο της Αγίας συγκρούονται δύο τρόποι ζωής, ο τρόπος της αμαρτίας και ο τρόπος της μετάνοιας, ο τρόπος της αυτονόμησης του ανθρώπου από το Θεό και της παράδοσής του στην φιληδονία, την φιλαυτία και την φιλοδοξία, και ο τρόπος της ανταπόκρισης του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού, η εγκατάλειψη στη χάρη Του.
Πόσες φορές έχει συμβεί να χτυπήσουμε και εμείς την πόρτα του Θεού με τον ίδιο τρόπο που επιχείρησε και η Μαρία να μπει στον χώρο της Παρουσίας Του; Πόσες φορές προσπαθήσαμε να προσευχηθούμε, να Τον πλησιάσουμε εν σιωπή; Πόσες φορές λαχταρήσαμε τον Θεό και πόσες φορές νιώσαμε ότι ανάμεσα στην προσευχή μας και σ’ Αυτόν, ανάμεσα στη σιωπή μας και σ’ Αυτόν, ανάμεσα στη λαχτάρα μας και σ’ Αυτόν υπήρχε ένα εμπόδιο που δεν μπορούσαμε να υπερπηδήσουμε; …
Αλλά και πόσες φορές έχει χτυπήσει ο Θεός την πόρτα της καρδιάς μας! Θυμάστε τη φράση από την Αποκάλυψη: «Ιδού ίσταμαι επί την θύραν και κρούω…». Πόσες φορές με τα λόγια του Ευαγγελίου, με τα γεγονότα της ζωής μας, με τις αδύναμες νεύσεις τής ψυχής μας, μ’ έναν ψίθυρο του Αγίου Πνεύματος, με όλους τους τρόπους που ο Θεός μεταχειρίζεται για να μας πλησιάσει- πόσες άραγε φορές δεν έχει χτυπήσει αυτή τη θύρα και πόσες φορές εμείς αποφασίσαμε ότι θα παραμείνει κλειστή! Ή απλώς δεν φροντίσαμε να ανοίξει, διότι ήμασταν απασχολημένοι εκείνη τη στιγμή με πράγματα σημαντικότερα για μάς από τη δική Του παρουσία που ερχόταν να μας διακόψει και να μας ενοχλήσει! Και πόσες φορές αρνηθήκαμε να μην ανοίξουμε αυτή την πόρτα, επειδή ο ερχομός του Κυρίου θα σήμαινε το τέλος κάποιων πραγμάτων που ήταν πολύτιμα και μετρούσαν για μας… Και η πόρτα μας ήταν κλειστή στο πρόσωπο Του ακριβώς με τον ίδιο τρόπο πού όλες οι πόρτες ήταν κλειστές στο πρόσωπο τής Μητέρας Του και του Ιωσήφ τη νύχτα της Γεννήσε.... Η Μαρία η Αιγυπτία, αντιμέτωπη με την απουσία του Θεού, με την άρνηση Του να της επιτρέψει να εισέλθει στον χώρο της Παρουσίας Του, αντιμέτωπη με μία κλειστή πόρτα μέσα της, ένιωσε άτι, αν δεν άνοιγε η πόρτα αυτή, όλα ήταν μάταια. Και αποστράφηκε καθετί που στεκόταν ανάμεσα σ’ αυτήν και στον Θεό, ανάμεσα σ’ αυτήν…
Μήπως δεν είναι αυτό ένα παράδειγμα, μια κλήση, μια εικόνα του τι θα μπορούσε να είναι ή ζωή τού καθενός μας; Μα ίσως και να πούμε: «Ναι, αυτό ίσχυε για εκείνην που ήταν μία μέλλουσα άγια…». Καθένας όμως από μας έχει προσκληθεί να επικοινωνεί με το Θεό με τέτοιο τρόπο, ώστε ο Θεός και εμείς να μπορούμε να γινόμαστε ένα…! Αυτή είναι η κλήση μας• μπορεί αυτό να επιτευχθεί με μόνες τις δικές μας δυνάμεις; Όχι, δεν μπορεί. Αλλά μπορεί να το κατορθώσει ο Θεός μέσα μας μόνον αν στραφούμε σ’ Αυτόν με όλη μας τη διάνοια, όλη την καρδιά και όλη την προσδοκία μας, αποφασιστικά. Ναι, χρειάζεται αποφασιστικότητα, και λαχτάρα, παθιασμένη, απελπισμένη λαχτάρα… Και τότε… τότε όλα γίνονται δυνατά. Ο απόστολος Παύλος ζήτησε από το Θεό δύναμη για να εκπληρώσει την αποστολή του, και ο Κύριος του είπε, «Αρκεί σοι η χάρις μου. Η γάρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται…» Και στο τέλος της ζωής του, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του, ο Παύλος, είπε: «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ»…
Είμαστε τόσο αδύναμοι! Αδελφοί μου!
Αλλά και πόση ελπίδα και έμπνευση μπορούμε να αντλήσουμε από κάθε Άγιο, στο πρόσωπο του οποίου ξεδιπλώθηκαν και τελειώθηκαν η δόξα, η δύναμη, η νίκη, η ίδια η ζωή!
Ας εμπνευσθούμε λοιπόν για άλλη μια φορά από αυτά πού ακούμε, από αυτά πού αντλούμε από το Ευαγγέλιο, τη Θεία Κοινωνία, την προσευχή, τη σιωπή και την παρουσία του Θεού. Και ας κάνουμε ένα ακόμη βήμα μπροστά προς τη θέα της αγάπης Του, που θα φανερωθεί τη Μ. Εβδομάδα, στα τελευταία βήματα προς το Γολγοθά, με την τελική νίκη της Σταυρωμένης Αγάπης και της Αναστάσεως.
Ε.Φ: Ε.Μ.