Άγιος Ιωάννης Πατρών: ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΡΑΣΗ π. Δημητρίου Μπόκου

Σάββατο 22 Ιουλίου 2023

ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΡΑΣΗ π. Δημητρίου Μπόκου

11:58 μ.μ. |

Δύο τυφλοὶ ζήτησαν μὲ δυνατὲς κραυγὲς ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ τοὺς θεραπεύσει. Νὰ τοὺς δώσει τὸ φῶς τους. Ὁ Χριστὸς πρὶν ἱκανοποιήσει τὸ αἴτημά τους, ἔβαλε μιὰ προϋπόθεση: «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» Ἐκεῖνοι ἀπάντησαν ναί. Ὁ Χριστὸς τότε ἄγγιξε τὰ μάτια τους καὶ εἶπε: Ἂς γίνει ὅπως τὸ πιστεύετε. «Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν». Καὶ τὰ μάτια τους ἄνοιξαν (Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου).

Οἱ δυὸ τυφλοὶ ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ τοὺς δώσει φῶς. Πολὺ φυσικό, ἀφοῦ ποιὸς στραβὸς δὲν θέλει τὸ φῶς του; Καὶ ὅμως ἔβλεπαν, πρὶν ἀκόμη ἀνοίξουν τὰ μάτια τους. Ἂν καὶ τυφλοί, ἔβλεπαν τὸν Χριστό. Εἶχαν ὀρθὴ γνώση γι’ αὐτόν. Καὶ τὸν ἀποκαλοῦσαν υἱὸ τοῦ Δαυΐδ. Ἔβλεπαν στὸ πρόσωπό του τὸν ἐκλεκτὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν ἀπεσταλμένο Μεσσία. Καὶ πίστευαν ἀκλόνητα ὅτι εἶχε πάνω του δύναμη Θεοῦ, ὅτι μποροῦσε νὰ τοὺς ἀνοίξει τὰ μάτια. Ἐνῶ πολλοὶ ἄλλοι ποὺ καμάρωναν γιὰ πολὺ ἀνοιχτομάτηδες, παρ’ ὅλο ποὺ ἦταν τὰ μάτια τους ἀνοιχτά, εἶχαν μέσα τους μαῦρο σκοτάδι. Καὶ δὲν κατάφεραν ποτὲ καὶ μὲ τίποτε νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν Χριστό. Ἐπαληθεύτηκαν ἔτσι τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸ παράξενο φαινόμενο ποὺ προκαλοῦσε ἡ παρουσία του, ποὺ ἔκανε δηλαδὴ τοὺς μὴ βλέποντες νὰ βλέπουν καὶ τοὺς βλέποντες νὰ γίνονται τυφλοί (Ἰω. 9, 39).

Οἱ δυὸ τυφλοὶ ἔδειξαν ὅτι φῶς γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεό. Εἶχαν πνευματικὴ ὅραση, πρὶν ἀκόμα ἀνοίξουν τὰ μάτια τοῦ σώματος. Ἡ πίστη τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀληθῆ θεογνωσία. Στὴν ψυχή τους εἶχε ἤδη ἀρχίσει νὰ ἀνατέλλει τὸ φῶς, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς φωτίζει «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Τὸ φῶς αὐτὸ μποροῦν νὰ τὸ δοῦν καὶ οἱ (σωματικὰ ἢ ψυχικὰ) τυφλοὶ καὶ νὰ κατανοοῦν ἔτσι καλύτερα ἀπὸ τοὺς βλέποντες τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ γίνονται σοφοί. «Κύριος σοφοῖ τυφλούς» (Ψαλμ. 145, 8). Καὶ ὅπως τὰ γερὰ μάτια δίνουν τὴ δυνατότητα στὸν ἄνθρωπο νὰ βλέπει, ἔτσι καὶ ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἔρχεται μὲ τὴν πίστη, κάνει τὴν καθαρὴ ψυχὴ νὰ βλέπει πνευματικά. «Καὶ ὡς ἡ δύναμις τοῦ ὁρᾶν ἐν τῷ ὑγιαίνοντι ὀφθαλμῷ, οὕτως ἡ ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος ἐν τῇ κεκαθαρμένῃ ψυχῇ» (Ἁγ. Βασιλείου, Περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ΚΣΤ΄, 61, ΕΠΕ 10, 446). Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς ζητοῦσε συνήθως προκαταβολικὰ πίστη. Τὴν ἔβαζε ὡς προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀνοίξουν τὰ μάτια τῶν τυφλῶν, νὰ γίνουν καλὰ οἱ ἀσθενεῖς. Καὶ τόνιζε σὲ κάθε θεραπευμένο: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε».

Ζοῦσε στὴν Ἀλεξάνδρεια ἕνας μεγάλος σοφὸς καὶ ἐνάρετος ἄνθρωπος, ὁ Δίδυμος ὁ Τυφλός. Ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν τεσσάρων ἐτῶν, πρὶν ἀκόμα διδαχτεῖ ἀνάγνωση, στερήθηκε τὸ φῶς καὶ παρέμεινε τυφλὸς γιὰ ὅλη του τὴ ζωή. Ἡ σωματικὴ τύφλωση ὅμως δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ σπουδάσει φιλοσοφία, θεολογία, ρητορική, μουσική, γραμματική. Ἂν καὶ τυφλός, ἀναδείχτηκε ὁ καλύτερος γνώστης τῆς Ἁγίας Γραφῆς στὴν ἐποχή του. Τοῦ ἀνατέθηκε ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἀθανάσιο ἡ διεύθυνση τῆς περίφημης κατηχητικῆς σχολῆς τῆς Ἀλεξάνδρειας, θέση ποὺ διατήρησε γιὰ μισὸν αἰώνα. Ἀνέδειξε σπουδαίους μαθητές, ὅπως τὸν ἅγιο Ἱερώνυμο, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομα «Δίδυμος ὁ βλέπων». Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος Ἀντώνιος τοῦ εἶπε κάποτε: «Μὴ λυπᾶσαι, Δίδυμε, ποὺ δὲν ἔχεις μάτια σωματικά, τέτοια ποὺ ἔχουν οἱ μύγες καὶ τὰ κουνούπια. Ἀλλὰ νὰ χαίρεσαι ποὺ ἔχεις τὰ μάτια ποὺ ἔχουν καὶ οἱ ἄγγελοι καὶ βλέπουν τὸν Κύριο τῆς δόξης καὶ τὰ ἔργα του».

Ἐμεῖς; Θέλουμε βέβαια τὰ σωματικά μας μάτια, ποιὸς λέει ὄχι; Τῆς ψυχῆς ὅμως τὰ θέλουμε;