Μπρος στο νεκρό μοναχοπαίδι της χήρας της Ναΐν ο Χριστός φανερώνει την άβυσσο της ευσπλαχνίας του. Κύριος της ζωής και του θανάτου, προστάζει τη ζωή να επιστρέψει και τον θάνατο να φύγει. Όπερ και εγένετο. Ο νεκρός ανέζησε «και έδωκεν αυτόν τη μητρί αυτού».

Πού είναι όμως ο Κύριος, όταν αμέτρητα παιδιά πεθαίνουν καθημερινά, μητέρες (χήρες και μη) χύνουν διά βίου πικρά δάκρυα και ο κόσμος βυθίζεται σε βαθύτατο πόνο; Άλλοτε ευσπλαχνίζεται ο Κύριος και άλλοτε όχι; Δεν συμβαίνει φυσικά κάτι τέτοιο.

Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος δεν απάλειψε συνολικά τον ανθρώπινο πόνο από τη γη. Στο σύντομο διάστημα της επί γης ζωής του θεράπευσε ασθενείς, χόρτασε πεινασμένους, ανάστησε νεκρούς, αλλά μόνο περιστασιακά. Φρόντισε μάλιστα να ξεκαθαρίσει με σαφήνεια, χωρίς περιθώρια παρερμηνειών, ότι δεν είχε έλθει γι’ αυτό τον σκοπό. Οι άνθρωποι βλέποντας τα θαύματά του ενθουσιάζονταν εύλογα. Αυτός μας χρειάζεται, έλεγαν. Αυτόν θέλουμε για βασιλιά μας. Έχει τη δύναμη να μας λύσει όλα τα προβλήματα.

Μα ο Χριστός τους έκοβε τη φόρα ορθά-κοφτά. Δεν είχε σκοπό να μεταμορφώσει μαγικά τη γη σε παράδεισο. Αυτό είναι δουλειά και ευθύνη των ανθρώπων. Εκείνος ήρθε να λύσει τα έργα του διαβόλου. Τα θαύματά του απέβλεπαν στο να τον πιστέψουν ως Θεό, Σωτήρα και Λυτρωτή, όχι όμως από τα βιοτικά τους προβλήματα, αλλά από εκείνα που κανείς άλλος δεν μπορούσε να τους απαλλάξει. Από την αμαρτία και τον θάνατο. Τον αιώνιο, τον πνευματικό θάνατο. Όχι τον βιολογικό. Αυτός (ως έσχατος εχθρός) θα καταργηθεί, από τον Χριστό πάλι, στον καιρό του. Δεν ήρθε να τους ξεδιψάσει προσωρινά, αλλά να τους δώσει «ύδωρ ζων», το «αθάνατο νερό», που θα γινόταν μέσα τους «πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον».

Γι’ αυτό και δεν υποθάλπει το λανθασμένο τους φρόνημα. Με αναζητείτε, λέει, επειδή φάγατε από τα χέρια μου και χορτάσατε. Αλλά δεν είμαι εδώ για να καλύπτω αυτές τις ανάγκες σας. Αν αναστήσω τους νεκρούς σας, θα πεθάνουν ξανά. Αν σας χορτάσω με ψωμιά, θα πεινάσετε πάλι. Αν σας θεραπεύσω, θα αρρωστήσετε ξανά. Δεν είναι αυτά ακριβώς που χρειάζεστε. Τα θαύματά μου είναι για να με πιστέψετε σωστά, ως νικητή του θανάτου. Γι’ αυτό και είναι δειγματοληπτικά, επιλεκτικά και υπό προϋποθέσεις πάντα. Πολλές χήρες ήταν στο Ισραήλ στον καιρό του προφήτη Ηλία. Όμως ο Θεός τον έστειλε να αναστήσει το παιδί μόνο μίας, και μάλιστα ειδωλολάτρισσας, στα Σάρεπτα της Σιδωνίας. Πολλοί λεπροί υπήρχαν στον καιρό του Ελισσαίου, και όμως μόνο ο Νεεμάν ο Σύρος, ένας ειδωλολάτρης, θεραπεύτηκε.

Ο Χριστός δεν ήρθε να μας παρατείνει για λίγο μια ζωή, που θα τη διαδεχθεί ξανά ο θάνατος. Όντας «η Ζωή και η Ανάστασις», μας καλεί σε κάτι θεϊκό, αιώνιο και ακατάλυτο.