Άγιος Ιωάννης Πατρών: ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 199η ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2014

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 199η ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2014

1:13 π.μ. |

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός
τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Καθώς εὑρισκόμεθα καί πάλι στήν ἀρχή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀκούομε ὡς σάλπιγγα δυνατή καί ἀφυπνιστική τήν προτροπή τῆς Ἐκκλησίας, διά τῆς γραφίδος καί τοῦ στόματος τοῦ ἱεροῦ Ὑμνογράφου, νά συγκλονίζῃ τόν ἐσωτερικό μας κόσμο:

«Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή...» (δοξαστικό αἴνων, Κυριακή τῆς Τυρινῆς).

Ἀρχίζει μιά πνευματική περίοδος, κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐντείνεται ὁ πνευματικός ἀγώνας ἀπό τούς πνευματικούς ἀγωνιστές. Μέ ὅπλα τήν προσευχή, τήν νηστεία, τήν νήψη, τήν περισυλλογή, τήν ἀγάπη, τήν ἐλεημοσύνη, τήν μετάνοια, τήν μυστηριακή ζωή, εἰσέρχεται ὁ ἀγωνιστής στό ἰδιαίτερο αὐτό στάδιο, προκειμένου νά παλαίσῃ «οὐχί πρός αἷμα καί σάρκα», ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, «ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφεσ. στ’, 12).

Πρός τοῦτο, ἐπιθυμῶ πατρικῶς νά ἐκφράσω πρός ὅλους τούς πνευματικούς ἀγωνιστές τήν εὐχή, ὥστε ὁ ἀγώνας νά εἶναι ἐπιτυχημένος καί νά ἔχῃ ἁγίαν τήν ἔκβαση. Ἐξ ἄλλου τυγχάνει τοῖς πᾶσι γνωστόν ὅτι, ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι πορεία ἀνοδική καί δύσκολη, ἀλλ’ ὅμως εὐλογημένη, ἡ ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ στήν συνάντηση μέ τόν Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστάντα Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστό.

Ἄς εἶναι, λοιπόν, εὐλογημένο τό στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγωνισμάτων καί ἄς φθάσωμε ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει στήν Ἀνάσταση.

Ὅμως τό ὡς ἄνω σάλπισμα τῆς Ἐκκλησίας ἀφορᾶ γενικώτερα στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας, οἱ ὁποῖοι παρά τίς παντοειδεῖς δυσκολίες ἐξ αἰτίας τῆς πολυεπίπεδης κρίσεως, ἀρνοῦνται ἐν πολλοῖς νά συνειδητοποιήσουν τήν ἐπιτακτική ἀνάγκη ἀλλαγῆς πλεύσεως καί υἱοθετήσεως τῆς σωτηρίου μετανοίας.

Πῶς θά ἀντιμετωπισθῇ αὐτή ἡ κρίση, ἡ ὁποία κυριολεκτικά μᾶς μαστίζει καί κατατρώγει τό εἶναι μας, τά σωθικά μας, ὅταν ἐπιμένωμε σέ ἕνα τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται τόν Θεό ὡς Πατέρα καί Λυτρωτή καί ὑψώνει, παρά τήν ἄκραν ἀποτυχία τοῦ ἀνθρωπίνου αὐτοειδώλου, τήν ἀνθρώπινη αὐταρέσκεια στόν θρόνο τοῦ Κυρίου μας;

Πῶς θά ξεπερασθῇ ἡ κρίση, ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεισματικά ἀρνεῖται τήν ὑπόστασή του μέ τήν διττή, τήν ψυχοσωματική διάσταση δηλαδή, καί ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του ἐνδιαφερόμενος μόνο γιά τήν σωματική καί ὑλική του αὐτάρκεια;

Πῶς θά νικηθῇ ἡ δυσχέρεια τῆς ζωῆς, ὅταν τήν λύση τῶν προβλημάτων μας τήν ἀνάγωμε σέ καθαρά οἰκονομικά ἐπίπεδα καί «ἐλπίζομε», ἤ καλύτερα ἐπιμένομε νά «ἐλπίζομε» σέ δυνάμεις, οἱ ὁποῖες μέχρι τώρα μᾶς ἐπρόδωσαν καί μᾶς ἀπεγοήτευσαν;

Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀναχαιτισθῇ τό κύμα καί τό κλῖμα τῆς ἀπογνώσεως, τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἀπαισιοδοξίας, πού ὁδηγεῖ σέ ἀπρόβλεπτες καταστάσεις καί θέτει σέ κίνδυνο καί αὐτήν τήν ἴδια τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου διά τῶν ἰδίων αὐτοῦ χειρῶν, ὅταν τό οἰκοδόμημα ὅλο στηρίζεται σέ βάσεις σαπρές καί σαθρές;

Ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι σαφής καί ἔχει ἰσχύ διαχρονική καί σωτήρια: «Μή πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 2).

Ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου μας περί τῆς ἀκριβοῦς πορείας τῆς σωτηρίας μας, εἶναι ἡ μόνη λύση, ἐφ’ ὅσον ὑπακούσωμε στό πατρικό Του κάλεσμα: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια’, 28).

Ἡ ὀδύνη μας εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀποστασίας μας ἀπό τήν πατρική ἑστία, τῆς ἀρνήσεως τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους μας, τῆς ἀποϊεροποιήσεως τῆς ζωῆς μας.

Χρειάζεται, λοιπόν, μετάνοια, ἀλλαγή τρόπου ζωῆς, ἐπιστροφή στήν «οἰκία τοῦ πατρός», συνειδητοποίηση τῆς ἀλήθειας ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι «ὅ,τι τρώῃ» (ὡς θά ἔλεγε ὁ τραγικός Γερμανός φιλόσοφος Φόυερμπαχ), ἀλλά εἶναι «τό περισπούδαστον τοῦ Θεοῦ ζῷον, δι’ ὅ ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος ἐγένετο. Ὁ Δεσπότης μου ἐσφάγη, καί τό αἷμα αὐτοῦ ἐξέχεεν ὑπὲρ ἀνθρώπου» (Ἅγ. Ἰω. Χρυσ. PG 48, 1029).

Γιά τόν λόγο αὐτό προσκαλοῦμε ὅλους σέ πανστρατιά προσευχῆς, ὥστε,

α) Νά ἐνισχυθοῦμε στόν πνευματικό ἀγῶνα, ὅσοι ἀγωνιζόμεθα, καί νά φωτισθοῦν οἱ λοιποί ἀδελφοί μας νά κατανοήσουν τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, καί τῆς ζωῆς ὡς δωρεᾶς τοῦ οὐρανίου Πατρός.

β) Νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι ἡ εὐτυχία ἑδράζεται σέ πνευματικές βάσεις καί ὄχι σέ ὑλικά ἀγαθά, ἤ σέ κοσμικές ψεύτικες ἐξουσίες, ἀνθρώπινες γνώσεις καί ἐφευρέσεις.

γ) Νά συνειδητοποιήσωμε ὅτι ὁ Κύριος, ὡς φιλεύσπλαχνος καί ἐλεήμων Πατέρας, συνεχῶς προσφέρεται καί ἀγαπητικά θυσιάζεται, γιά νά ὁδηγήσῃ τόν ἄνθρωπο στήν σωτηρία καί στήν Ἀνάσταση.

δ) Νά ἐκκλησιάσωμε καί νά ἱεροποιήσωμε τήν ζωή μας, διά τῆς σωτηρίου ὁδοῦ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος θέλει τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστό νά λέγῃ στόν ἄνθρωπο:

«Διά σέ ἐνεπτύσθην, ἐρραπίσθην, τήν δόξαν ἐκένωσα, τόν Πατέρα εἴασα καί πρός σέ ἦλθον τόν μισοῦντα με καί ἀποστρεφόμενον καί οὐδέ ἀκοῦσαι βουλόμενον τό ὄνομά μου. Κατεδίωξα καί ἐπέδραμον, ἵνα σέ κατάσχω, ἥνωσά με καί συνῆψα ἐμαυτῷ... Φάγε με εἶπον, καί λέγω σοι, καί πίε με» (Ἅγ. Ἰω. Χρυσ.Εἰς Α’ Τιμόθ. Ὁμιλία 15).

Καλή καί Ἁγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Καλόν πνευματικό ἀγῶνα.

Καλή Ἀνάσταση.

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν

Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

† Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ