Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας του Σταυρού. Για ένα δεκαήμερο σχεδόν δεσπόζει η μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, αρχίζοντας από τις 13 του μηνός (από τον εσπερινό της 12ης για την ακρίβεια) με τα προεόρτια και τελειώνοντας με την απόδοσή της (κλείσιμο) στις 21, που φέτος συμπίπτει με την Κυριακή μετά την Ύψωσιν.

Ο ζωηφόρος Σταυρός κατέχει πρωτεύουσα θέση στη ζωή της Εκκλησίας. Είναι το πανίσχυρο όπλο μας. Η δύναμή του πρωτοφανής. Συντρίβει την ισχύ των δαιμόνων. Μας φαίνεται τρομερός και ακατανίκητος ο διάβολος; Όμως «φρίττει και τρέμει» μπροστά στον Σταυρό. Αδυνατεί να αντικρύσει, να αντέξει, να υποφέρει τη δύναμή του. Ο Χριστός διά του Σταυρού συνέτριψε την κεφαλή του όφεως. «Σταυρός δαιμόνων το τραύμα».

Αλλά μήπως μιλάμε θεωρητικά; Κάθε άλλο! Μπορούμε, αν θέλουμε, να έχουμε πείρα του γεγονότος. Να κάνουμε χρήση της τρομερής δύναμης που διαθέτει «το αήττητον όπλον» του Σταυρού.

Να τί συνέβη σε έναν 19χρονο Ελληνοαυστραλό ροκά. Με άλλους φίλους του είχε φτιάξει στη δεκαετία του 60 το μουσικό συγκρότημα Φλάις (The Flies), που σύντομα έγινε διάσημο, όπως οι Μπητλς και οι Ρόλινγκ Στόουνς. Δήλωνε αντιδραστικός, μαρξιστής, άθεος. Ήταν της μόδας τότε τα μέλη των ροκ συγκροτημάτων να επισκέπτονται την Ινδία. Να συμβουλεύονται και να καθοδηγούνται από τους γκουρού, τους «σοφούς» δασκάλους της μαγείας και του αποκρυφισμού. Ο νεαρός ροκάς δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Σ’ ένα τέτοιο ταξίδι λοιπόν οι επισκέπτες περνούσαν με τη σειρά να πάρουν την «ευλογία» του γκουρού. Εκείνος έβαζε το χέρι του στο κεφάλι του καθενός λέγοντας: «Σου μεταδίδω γνώση». Όταν έφτασε στον νεαρό, σταμάτησε. «Βγάλε τον Σταυρό σου», του λέει. (Ήταν της μόδας επίσης τότε οι νεαροί ροκάδες να φοράνε Σταυρό. Απλώς για στολίδι, όχι από πίστη).

Ο νεαρός εξεπλάγη από την προτροπή του γκουρού και τον ρώτησε: «Γιατί;» «Δεν μπορώ να σου μεταδώσω γνώση!» απάντησε ο «μεγάλος» δάσκαλος. «Λοιπόν, θα τον βγάλεις;» «Όχι!» απάντησε ο νεαρός και αμέσως, συγκλονισμένος απ’ το γεγονός, τα μάζεψε και έφυγε γεμάτος ερωτήματα: Γιατί έχανε τη δύναμή του ο μάγος γκουρού μπροστά στον Σταυρό; Τί είναι επιτέλους ο Σταυρός;

«Άρχισα να διαβάζω με πάθος το Ευαγγέλιο, λέει ο νεαρός. Και έτσι ανακάλυψα την πίστη στον Χριστό. Τα παράτησα όλα. Έγινα Ορθόδοξος Χριστιανός. Έκανα θεολογικές σπουδές και αφιέρωσα τη ζωή μου στον Χριστό». Ο διάσημος ροκάς έγινε μοναχός και κληρικός της Εκκλησίας. Διακόνησε για 20 χρόνια ιεραπόστολος στην Αφρική και μάλιστα στην τραγική Σιέρα Λεόνε. Πάλεψε με αυταπάρνηση για τους εξαθλιωμένους ανθρώπους μέσα στην απόλυτη φτώχεια και τον φοβερό ιό Έμπολα.

«Εδώ είναι η πραγματική δυστυχία, λέει. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε καθαρό πόσιμο νερό. Μόλις 28 στα 100 παιδιά καταφέρνουν να φτάσουν στην ηλικία των πέντε ετών». Αποκλήθηκε «ο άγιος της Αφρικής». Είναι ο επίσκοπος Νικοπόλεως Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος, ζει σήμερα, δεν μιλάμε για μυθικό, ανύπαρκτο πρόσωπο. Η μοναδική ιστορία του κίνησε ακόμα και το ενδιαφέρον του Χόλυγουντ, που σχεδιάζει να κάνει ταινία τη ζωή του.

Αν ένας άθρησκος ροκάς, φορώντας από μόδα τον Σταυρό, γνώρισε τη συντριπτική δύναμή του, τί θα γίνει αν φοράμε και κάνουμε τον Σταυρό μας με ακλόνητη εμπιστοσύνη στον Χριστό;

Πόσο στ’ αλήθεια αδικούμε τον εαυτό μας, αφήνοντας ένα τέτοιο υπερόπλο στην άκρη!

Καλή, ευλογημένη εβδομάδα!