Μέ λαμπρότητα καί ἱερά κατάνυξη, ἡ Ἀποστολική καί περιάκουστος πόλη τῶν Πατρῶν ἑόρτασε τόν Ἃγιο Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος στήν Πάτρα ἒφθασε μετά ἀπό τήν μεγάλη Ἀποστολική περιοδεία, ἀνά τόν τότε γνωστό κόσμο, ἐδίδαξε καί ἐπεσφράγισε μέ τήν μαρτυρική ἐπί χιαστοῦ Σταυροῦ θυσία του, αὐτή τήν διδασκαλία, τήν μαρτυρία καί ὁμολογία.

Στόν Ὂρθρο τῆς Ἑορτῆς, στό περικαλλῆ Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἐχοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγος, ἐνῶ τῆς πολυαρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας προέστη καί ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγον ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος τυγχάνει καί Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος στό κήρυγμά του ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Μελῶν αὐτῆς μετέφερε τίς εὐχές τους στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο, σέ ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν καί τούς ἄρχοντες ὅλης τῆς Περιφέρειας.

Εἰδικά γιά τόν Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο εἶπε ὅτι ὄλοι γνωρίζουν καί ἐκτιμοῦν τά χαρίσματα πού τόν περικοσμοῦν, φυσικά, διοικητικά καί ἐκκλησιαστικά, καθώς ἐπίσης ὅτι ποιμαίνει τήν Ἱερά Μητρόπολη μέ εὐπρέπεια, ἱεροπρέπεια, σύνεση, νηφαλιότητα, διάκριση, ἱεραποστολικό ζῆλο, ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους.

Ἔπειτα, ἀνέλυσε τόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα τοῦ Πρωτοκλήτου, τοῦ πολιούχου καί προστάτου τῆς πόλεως Πατρῶν, ὅταν τοῦ ἀνακοινώθηκε τό μαρτύριο διά τοῦ Σταυροῦ: «Ὤ Σταυρέ, τόν ὁποῖον πάλαι ἐπόθουν, ἰδού τώρα ὅπου ἀπολαμβάνω τήν τελείωσιν τοῦ πόθου μου».

Ἀνέλυσε ὅτι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ τόν ὁποῖο ποθοῦσε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας, δέν εἶναι ξύλον καταισχύνης, ἀλλά ξύλον θριάμβου καί νίκης ἐναντίον τοῦ θανάτου, τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας καί συνδέεται ἀναπόσπαστα μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί τήν αἰώνια ζωή. Μιά θεολογία πού διασπᾶ τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ ἀπό τό μυστήριο τῆς δόξας εἶναι «ψευδομόρφωση» στήν ὀρθόδοξη θεολογία.

Κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι «ἁμαρτίας ἀναίρεση, φυτόν ἀναστάσεως, ξύλο ζωῆς αἰωνίου».Τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ βάση ὅλων τῶν Μυστηρίων καί τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς.

Κατέληξε ὅτι αὐτό τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο βίωσαν ὅλοι οἱ ἅγιοι καί ὁ ἅγιος Ἀνδρέας νά ἐμπνέη ὅλους, τούς σταυρωμένους καί σταυρωτές, γιά τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου καί τῶν καρδιῶν μας».

Μετά τήν Θεία Λειτουργία, ἐτελέσθη ἡ καθιερωμένη Δοξολογία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν, στό προσφώνημά του, ἀνέφερε τά ἑξῆς:

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ. 30.11.2024

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεε, Ἐκπρόσωπε τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,

Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι Ἃγιοι Ἀρχιερεῖς,

κ. Ὑφυπουργέ,

Ἐντιμότατοι Ἂρχοντες ἁπαξάπαντες κατά τήν προσήκουσαν σειράν καί τάξιν.

Κατά τήν λαμπράν καί εὒσημον αὐτήν ἡμέρα κατά τήν ὁποίαν, ἡ Ἀποστολική καί περιάκουστος πόλις καί Ἱερά Μητρόπολις τῶν Πατρῶν τιμᾶ, τόν Πρωτόκλητον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν, αἰσθάνομαι τήν πηγαίαν ἐσωτερικήν ἀνάγκην καί ἐπιτακτικόν τό χρέος, νά ἐκφράσω, ὃση δύναμις ἐν ἐμοί, τήν δόξαν καί τήν εὐχαριστίαν πρός τόν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεόν ἡμῶν, διότι μᾶς ἀξίωσε καί ἐφέτος, νά ἑορτάσωμε τήν Ἱεράν καί πανέορτον μνήμην τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων Ἁγίου Ἀνδρέου, ὁ ὁποῖος ἒφθασε μέχρις ἐδῶ, ὃπου ἐδίδαξε διά τήν Ἀλήθειαν καί ἐφώτισε τούς ἐν τῷ σκότει τῆς εἰδωλομανίας καί τῆς ἁμαρτίας καθεύδοντας καί ἐπεκύρωσε αὐτήν του τήν διδασκαλίαν μέ τό, ἐπί χιαστοῦ Σταυροῦ, κατά τήν παράδοσιν, μαρτύριόν του.

Εὐγνωμόνως, ἐν τῷ προσώπῳ Σας ἃγιε Ναυπάκτου εὐχαριστοῦμε τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμον καί Ὑμᾶς προσωπικῶς, διότι προεξήρχατε τῆς Θείας Λειτουργίας καί ἐκηρύξατε ἐμπνευσμένα, ὃπως πάντοτε, θεολογικώτατα, ὡς βαθυνούστατος καί δεινός θεολόγος πηγαῖα καί θαυμάσια τόν θεῖον λόγον, μεταφέροντες καί τό μήνυμα τῆς ἀγάπης τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

Εὐχαριστῶ καί ὃλους τούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, εἰς τούς ὁποίους ἀνεφέρθην ἐκτενῶς χθές κατά τόν Ἑσπερινόν καί τούς ὁποίους ὀνομαστικῶς καί τώρα εὐγνωμόνως θά ἀναφέρω, διά τήν τιμήν τῆς ἐνταῦθα παρουσίας των, τήν ἀγάπην, τόν κόπον, τήν εὐγένειαν καί τήν καλωσύνη τους καί διά τήν μεγίστην χαράν πού μᾶς ἒδωσαν μέ τήν συμμετοχήν τους στήν λαμπράν πανήγυρίν μας.

Βεβαίως τόν προαναφερθέντα Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεον.

Τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας: Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγον
Κισάμου καί Σελίνου κ. Ἀμφιλόχιον
Κηφισίας, Ἀμαρουσίου, Ὠρωποῦ καί Μαραθῶνος κ. Κύριλλον
Τρίκκης, Γαρδικίου καί Πύλης κ. Χρυσόστομον
Κινσάσας κ. Θεοδόσιον,
Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἱερώνυμον,
Κανάγκας κ. Χαρίτωνα
καί τούς Θεοφιλεστάτους Ἐπισκόπους,

Ἀλμωπίας κ. Στέφανον καί Κερνίτσης κ. Χρύσανθον.

Εὐχόμεθα τά ἒτη Σας νά εἶναι πάμπολλα, πλήρη χάριτος καί εὐλογιῶν ἀπό τόν Θεόν, πρός δόξαν τοῦ Παναγίου Ὀνόματος Αὐτοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν.

Ἀπό τό ἱερόν αὐτό Ἀποστολεῖον, ὃπου ἡ πανσεβάσμιος Κάρα, ὁ Σταυρός τοῦ Μαρτυρίου καί ὁ τάφος τοῦ Πρωτοκλήτου, εὐλαβῶς προσκυνοῦμε τόν τῆς Ὀρθοδοξίας πρῶτον, τόν Παναγιώτατον καί Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον. Σήμερον, εἰς τό Φανάριον, εἰς τό σεπτόν κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἑορτάζουν μέ ἐκκλησιαστικήν λαμπρότητα τήν Θρονικήν Ἑορτήν, ἀφοῦ ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας εἶναι ὁ Ἱδρυτής καί τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας.

Ἀλλά καί εἰς τήν Ἁγίαν γῆν ὃπου ἒστησαν οἱ πόδες οἱ Ἃγιοι τοῦ Κυρίου καί ὃπου ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας ἒζησε καί ἀπ’ ὃπου ἐξῆλθεν ἳνα εἰς σωτηρίαν τά ἒθνη ἁλιεύσῃ, νοερῶς προσκυνοῦμεν καί εὐλαβῶς τά δέοντα ἐν σεβασμῷ καί τιμῇ, εὐχόμεθα πρός τήν Α.Θ.Μ., τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλον καί εἰς τήν περί αὐτόν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, δεόμενοι τοῦ Κυρίου ἳνα ἐπιστηρίζῃ αὐτούς εἰς τό δύσκολον ἒργον τους καί μάλιστα ὑπό συνθῆκας, ὡς ἒχουν διαμορφωθῆ πλέον οἱ καταστάσεις μέ τόν πόλεμον εἰς Μέσην Ἀνατολήν, ὑπέρ καταπαύσεως τοῦ ὁποίου τόν Κύριον καθικετεύομεν. Τοῦτο πράττομεν καί διά τήν κατάπαυσιν τοῦ πολέμου καί εἰς Βορρᾶν μεταξύ, δυστυχῶς, ὁμοδόξων Λαῶν, τῆς Ρωσίας καί τῆς Οὐκρανίας.

Ἒτι δέ νοερῶς τήν μαρτυρικήν μεγαλόνησον τήν Ἑλληνικοτάτην Κύπρον, σήμερον, ἰδιαιτέρως ἐπισκεπτόμεθα καί εἰς τήν φυλακισμένην εἰς τά κατεχόμενα ἐδάφη, περίπυστον καί γεραράν Μονήν τοῦ Πρωτοκλήτου εἰσερχόμεθα καί τό ἃγιον εἰκόνισμά του κατασπαζόμεθα, μπροστά εἰς τό ὁποῖον ἱερά κανδήλα καίει, προσφορά τῶν Πατρέων διά τῶν χειρῶν τῆς ἐμῆς ταπεινότητος.

Τόν Ἀπόστολον παρακαλοῦμεν, ἳνα μεσιτεύσῃ πρός Κύριον, ὣστε νά ἀπελευθερωθοῦν τά κατεχόμενα ἐδάφη τῆς Κύπρου καί νά παύσῃ ἡ κατάφορη αὐτή ἀδικία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἐντροπή γιά τόν κόσμον ὁλόκληρον.

Ἀδελφοί μου, ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, ὃπως καί ὃλοι οἱ Ἀπόστολοι, ἐξῆλθον εἰς συνάντησιν τῶν Λαῶν, διελέχθησαν, ἐκήρυξαν, ἐπόνεσαν, ἐμαρτύρησαν, ἀλλά ἐνίκησαν διά τοῦ πάθους καί τοῦ Σταυροῦ καί ὡδήγησαν τούς Λαούς εἰς τήν Ἀνάστασιν καί εἰς τήν σωτηρίαν.

Ἲσως μικρά ἢ ἀνύπαρκτος εἶναι ἠ διαφορά μεταξύ τοῦ τότε καί τοῦ τώρα κόσμου. Ὃθεν ἡ διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου καθίσταται πάνυ ἀπαραίτητος καί ὁπωσδήποτε ἐπίκαιρος. Καί εἶναι αὐτή αὓτη ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐξέρχεται πρός τόν κόσμον, ἳνα ὁμιλήσῃ περί τῆς Ἀληθείας, νά διαλεχθῇ ἐν ἀγάπῃ μέ τόν σύγχρονον ἂνθρωπον καί ἳνα πάντως σώσῃ τόν κόσμον, οὐδόλως ἀφισταμένη τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀπό τόν Θεόν Ἀληθείας καί τῆς Ἀποστολοπαραδότου Ὀρθοδόξου πίστεως καί ἁγίας Παραδόσεως.

Οἱ προκλήσεις εἶναι πολλές καί τά γεγονότα ἐξελίσσονται ραγδαῖα. Ἓνας ὁδωστρωτῆρας ἒρχεται ἢ μᾶλλον ἦλθε, νά ἀλλάξῃ ἢ καλύτερον νά καταλύσῃ τά πάντα. Οἱ Ἀπόστολοι μᾶς διδάσκουν πῶς πρέπει νά στεκώμεθα, νά ἀντιστεκώμεθα καί νά προχωρήσωμε. Δηλαδή μέ βαθειά πίστιν εἰς τόν Θεόν, μέ ἀγάπη, μέ διάλογον, μέ ὑπομονήν καί ἐπιμονήν καί ὁπωσδήποτε μέ πιστότητα εἰς ὃσα ἐδιδάχθημεν καί ἂν χρειασθῇ καί μέ τήν προσφοράν τῆς ζωῆς μας.

Πρό ὀλίγων ἡμερῶν, εἰς τήν τελετήν ἐνάρξεως τοῦ Θεολογικοῦ Συνεδρίου εἰς τάς Ἀθήνας, ὁ Παναγιώτατος καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, εἶπε μεταξύ τῶν ἂλλων:

«Εἰς τήν ἐποχήν μας, ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Θεολογία της εὑρίσκονται ἀντιμέτωποι μέ νέας συνθῆκας καί πολλάς μεγάλας προκλήσεις. Καί ἡ συνάντησις μέ τόν σύγχρονον κόσμον ὀφείλει ὃμως νά ἐκτυλίσσεται ἐν πιστότητι πρό τόν «οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας καί μέ γνῶσιν καί ὀξύ αἰσθητήριον διά τά νέα ἱστορικά δεδομένα».

Κατακλείοντες τό προσφώνημά μας Ἀδελφοί καί πατέρες ἀγαπητοί, ἀποστέλλομεν τούς ἀδελφικούς ἐν Κυρίῳ ἀσπασμούς, τούς ἐγκαρδίους χαιρετισμούς καί τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπην μας, πρός τούς ὃπου γῆς Ἀδελφούς μας Πατρινούς καί Ἀχαιούς καί Ἓλληνας Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, πρός πάντα Ὀρθόδοξον ἀδελφόν καί πάντα ἂνθρωπον, ἐν ἁπάσῃ τῇ δεσποτείᾳ Κυρίου, εὐχόμενοι ἒτη ὂλβια, πολλά καί εὐλογημένα παρά Κυρίου, ὃπως καί ἀπό μυχίων καρδίας εὐχόμεθα: «Πανευφρόσυνα Χριστούγεννα».