Άγιος Ιωάννης Πατρών

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΙΟΥ COVID-19 TOY ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

12:11 π.μ. |

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΙΟΥ COVID-19

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἡ Ἀνθρωπότητα βουλιάζει. Σάλος καί ἀπορία τήν διακατέχει. Ἀναζητώντας τό νόημα γιά τίς συμπεριφορές τῶν κατεχόντων τίς ἐξουσίες τοῦ κόσμου τούτου, σύμφωνα καί μέ τά λεγόμενά τους, διαπιστώνεται σύγχυση καί ἀμηχανία. Ἀμφιβάλλουν γιά αὐτά πού λέγουν καί γιά τό τί διαβεβαιώνουν τούς ἀνθρώπους.Ἐντούτοις τό πράγμα εἶναι τόσο ἁπλό ὅσο καί ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ.

Ἡ συνεκτική καί δημιουργική σοφία καί δύναμις τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Χριστός, μέ ἀγαπάει εἰς τέλος. Μέ γνωρίζει μέ τό ὄνομά μου. Μέ προσκαλεῖ ὡς φίλος πρός φίλο. Καινή γλῶσσα, διαθήκη πάντοτε νέα, αἰώνια, πού καταργεῖται τό παλιό, τό σάπιο. Ἔτσι κατανοῶ στόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπο, ἐν χάριτι Χριστοῦ, τό ἑξῆς ἐκπληκτικόν: «Ὅταν ἀσθενῶ, τότε εἶμαι δυνατός». Ἄλλη νοοτροπία ὁ κόσμος. Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός, τά παραδίδει ὅλα στόν μόνον καί μοναδικόν ἀληθινόν Τριαδικόν Θεόν· καί ὅν ἀπέστειλεν Μεσσίαν, Σωτῆρα, Ἰησοῦν Χριστόν. Καί ἐξηγούμαστε:Τί ἀναφέρει ἡ πράξις νομοθετικοῦ περιεχομένου πού ψηφίστηκε στήν ὀρθόδοξη Ἑλληνική Βουλή; Ἀπαγόρευση, σέ περίπτωση πανδημίας τοῦ κορονοϊοῦ, σύν τοῖς .ἄλλοις καί τῶν θρησκευτικῶν συνάξεων. Τουτέστιν καί αὐτῆς τῆς ἀληθινῆς λογικῆς λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Ἐμμέσως πλήν σαφῶς, τό ὑπονοοῦν. Μετροῦν τίς ἀντιδράσεις. Θά ὑπάρξει ὁμολογία τῶν ὀρθοδόξων κληρικῶν, ἀρχόντων καί λαϊκῶν; Μέ σεβασμό στίς ἀρχές καί ἐξουσίες πού ὁ Θεός ἐπιτρέπει, σᾶς λέμε: Οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου τούτου, οἱ αἱρέσεις, τά σχίσματα, ὅσοι δηλαδή βρίσκονται ἐκτός τῆς γνώσεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἔχουν δώσει ἤδη ἐντολή στούς ἀκολουθοῦντας αὐτούς νά ἀπέχουν καί ἀπέχουν ἀπό ὅλες τίς θρησκευτικές ἐκδηλώσεις, συγκεντρώσεις καί φιέστες, ἐπειδή ἁπλούστατα φοβοῦνται. Φοβοῦνται διότι ἀμφιβάλλουν ἤ δέν πιστεύουν παντελῶς ὅτι βρίσκονται στή σφαίρα τῆς Ἀλήθειας στή σκέπη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τρομοκρατημένοι κρύβονται καί ἀπομονώνονται.

Οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἐντούτοις δέν συμμεριζόμαστε αὐτή τήν κοσμική νοοτροπία. Πολύ ἁπλά, δέν φοβόμαστε καί θά συνεχίσουμε τήν ἀληθινή λατρεία τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξ ἀπόψεως ὅτι γνωρίζουμε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ὅτι ἡ λατρεία μας καί ἡ ἐκκλησία μας καί ὁ Θεός μας εἶναι ἡ μοναδική ἀλήθεια καί ἡ μοναδική πηγή σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Κοινωνοῦντες τό μυστήριο τῆς Θ.Εὐχαριστίας, ἤτοι τό πανάγιον Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Σωτῆρος μας, γλυκυτάτου Ἰησοῦ Χριστοῦ, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα χωρίς καμία διακοπή, δέν ὑπῆρξε οὔτε θά ὑπάρξει φόβος μετάδοσης ἀσθενειῶν ἀπό ὅποιες πανδημίες ἀνεφάνησαν ἤ θά φανοῦν στό μέλλον ἀνά τόν κόσμον.

Ἀληθινά ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, Ἰησοῦς Χριστός, μέ τό πανάχραντον Σῶμα καί πάντιμον Αἷμα Του, «λάβετε φάγετε· τοῦτο ἐστι τό σῶμα μου·», «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τό αἷμα μου»,[1] ὄντως παρών ὁ Μεσσίας, καθαίρει τόν κοινωνοῦντα πιστό ἀπό κάθε ἀσθένεια, ψυχική καί σωματική, ἀπαλλάσσοντάς τον καί ἀπό κάθε ἁμαρτία, ὁδηγώντας τούς μετέχοντας σέ πορεία ἀνύψωσης καί γνώσης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, σέ ἄφατον οὐράνιον κάλλος, αἰωνίου ζωῆς καί ἀϊδιότητας.Ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς μᾶς βεβαιώνει: «εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα,οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί ἐγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. ἡ γάρ σάρξ μου ἀληθῶς ἑστι βρῶσις, καί τό αἷμα μου ἀληθῶς ἐστι πόσις. ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ. καθώς ἀπέστειλέ με ὁ ζῶν πατήρ κἀγώ ζῶ διά τόν πατέρα, καί ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι’ἐμέ».[2] Αὐτό ἀκριβῶς τό σωτηριῶδες μήνυμα ζητοῦν νά γκρεμίσουν ἤ νά ραγίσουν ἔστω, οἱ ἐχθροί τοῦ Φωτός, τῆς Ἀλήθειας καί τῆς Δικαιοσύνης.Ἡ ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ[3], ἀποδεικνύεται ἔτσι ἡ θεανθρώπινη ἄκτιστος μήτρα ὅπου φανερώνεται ἐμπειρικά ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σέ κάθε πλάσμα του –τόν ἄνθρωπο-πού λατρεύει καί πιστεύει, τόν Ἰησοῦν, ὡς τόν μόνον Μεσσία τοῦ κόσμου καθιστώντας τά τέκνα τοῦ Θεοῦ, διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, Βασίλειον Ἱεράτευμα, Ἔθνος Ἅγιον.

Δέν εἶναι ἀπορίας ἄξιον, τό γεγονός ὅτι οἱ λαοί τῆς γῆς, ἀναζητοῦν καί θέλουν νά πάρουν τό ἀληθινό φῶς τῆς γνώσεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀπό ἐμᾶς τούς ὀρθοδόξους ἀπό τήν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, ἐμεῖς δέ θυσιαστικά ἀνταποκρινόμαστε. Ἦρθε λοιπόν τώρα, μέ τόν κορονοϊό, ἡ μοναδική εὐκαιρία νά φανερωθεῖ παγκοσμίως ἡ ἀλήθεια περί τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί νά ἐκπληρωθεῖ στό ἀκέραιον ὁ λόγος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, πού εἶπε στό δεῖπνο: «Ἀνάγκασον εἰσελθεῖν ἴνα γεμισθεῖ ὁ οἶκος μου» πού αὐτό σημαίνει κατά τούς Πατέρες: «Ἄνθρωποι ἐμποδῆστε λίγο τό θέλημά σας, τό σαρκικό σας φρόνημα, μετριάστε λιγάκι τό ἐγώ καί σκεφτεῖτε τό ἐσύ. Μήν ἀρνῆστε τόν ἀληθινό Θεό βάζοντας στή θέση του ψευτοθεούς καί ψευτοείδωλα. Εἴμαστε πλασμένοι ἀπό τόν Θεό κατ’εἰκόνα μέ προορισμό τό καθ’ὁμοίωσιν.

Εἴθε νά προσέλθουμε ὁμοθυμαδόν, ὁλόκληρος ὁ κόσμος διά τοῦ ἁγίου ὀρθοδόξου βαπτίσματος, στήν ἁγία ὀρθόδοξη ἐκκλησία, στήν ἁγία ὀρθόδοξη κολυμβήθρα, πού εἶναι ἡ μοναδική κιβωτός σωτηρίας. Ἡ δοκιμασία τοῦ κορονοϊοῦ ἄς ἀνοίξει τούς ὁφθαλμούς τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, νά δοῦμε ἐπιτέλους καί νά ἀγαπήσουμε τήν ἀλήθεια. Οἱ ἀποδείξεις εἶναι πλέον ἐνώπιον μας. Τό αὐτεξούσιον καί τό λογικόν, τό ἀρχικόν καί τό βασιλικόν, τά χαρίσματα αὐτά τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους, ἄς γίνουν ἀφορμή καί ἀρχή σωτηρίας εἰς πάντας ἡμᾶς.

Γένοιτο Κύριε. Ἀμήν.

Οἱ ἀποδείξεις, γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές ἔπονται στό ὑστερόγραφο.

Ὑστερόγραφο:

1. Ἡ θεραπεία τῶν δέκα λεπρῶν: «Καί ἐγένετο ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτόν εἰς Ἱερουσαλήμ καί αὐτός διήρχετο διά μέσου Σαμαρείας καί Γαλιλαίας. καί εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροί ἄντρες, οἵ ἔστησαν πόρρωθεν, καί αὐτοί ἦραν φωνήν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. καί ἰδών εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτούς τοῖς ἱερεῦσι. καί ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτούς ἐκαθαρίσθησαν. Κατ.Λουκ.(ιζ’,11-14).

2. Διάσωση τῆς νήσου Κερκύρας ἀπό τήν φοβερή ἐπιδημία τῆς πανώλης ἀπό τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα. Σύμφωνα μέ τίς ἱστορικές πηγές ἡ θανατηφόρος ἀρρώστια τῆς πανώλης μεταδόθηκε ἀπό ἕνα πλοῖο προερχόμενο ἀπό τήν Ἰταλία πού ἔφτασε στήν Κέρκυρα τό 1629. Ἄνδρες καί γυναῖκες, νέοι καί γέροι, πλούσιοι καί φτωχοί, προσβάλλονταν καθημερινά καί σέ λίγο τό μόνο πού κινοῦνταν ἦταν τά κάρα πού μετέφεραν τά πτώματα ἔξω ἀπό τήν πόλη. Σ’ αὐτή τήν κοσμογονική συμφορά ὁ πιστός καί πονεμένος λαός παρά τίς συστάσεις τῶν γιατρῶν νά ἀποφεύγει τόν συνωστισμό, τολμᾶ καί σπεύδει νά κατακλύσει τόν ἱερό ναό τοῦ Ἁγίου καί μέ συντριβή ψυχῆς καί δάκρυα καυτά νά ζητήσει τήν μεσιτεία του. Ἡ ἀπάντηση δέν ἄργησε νά φανεῖ. Τά κρούσματα μέρα μέ τή μέρα ἐλαττώθηκαν καί σταμάτησαν τελείως τήν Κυριακή τῶν Βαΐων τοῦ 1630. Ἀπό τότε γίνεται κάθε χρόνο τήν Κυριακή τῶν Βαΐων ἡ μεγαλύτερη σέ διάρκεια λιτανεία ἀπ’ ὅλες τίς ἄλλες, παρουσίᾳ τῆς πολιτικῆς καί πολιτειακῆς ἡγεσίας τῆς χώρας καθώς καί τῶν ἀρχῶν καί φιλαρμονικῶν τῆς νήσου Κερκύρας.

3. Διάσωση τῶν κατοίκων τοῦ Πύργου Ἡλείας ἀπό τήν φοβερή ἐπιδημία πανώλης τό 1860 ἀπό τόν Ἅγ. Χαράλαμπο. Ἡ νόσος αὐτή ἐξαλείφθηκε ἀπό τόν Ἅγ.Χαράλαμπο μετά ἀπό θερμή προσευχή πρός αὐτόν καί παράκληση.[4]

Πάμπολα ἄλλα σημεῖα ἰάσεων ἀνίατων ἀσθενειῶν καί λοιμωδῶν νόσων ἀναφέρονται καί καταγράφονται ἀπό αὐτόπτες καί αὐτήκοους μάρτυρες(ἐπιστήμονες τῆς ΝΑΣΑ, ἀκαδημαϊκούς, γιατρούς ἕως καί ἀπλούς χωρικούς) στή γνωριμία τους μέ τούς σύγχρονους Ἁγίους τῶν ἡμερῶν μας, Ἅγ.Παΐσιο, Ἅγ. Πορφύριο, Ἁγ.Ἰάκωβο Εὐβοίας, Ἅγ.Ἐφραίμ Κατουνακιώτη, πατέρα Εὐμένιο Σαριδάκη, οἱ ὁποῖοι ζήτησαν τήν βοήθειά τους καί ἔλαβαν τήν ἴαση καί τήν λύση δυσνόητων -κατ’ ἀνθρωπον- προβλημάτων τους.

Τέλος καί Δόξα τῷ Θεῷ, Ἰησοῦ Χριστῷ.

[1] Θεἰα Λειτουργἰα Ἁγ. Ἰωἀννου τοῦ Χρισοστὀμου

[2] Κατ. Ἰαάν.,Κεφ.στ’,Στίχ.53-57

[3] Κολας., Κεφ. Α’,Στίχ.18,24

[4] Λαμπρή ἑορταστική ἀνάμνηση τοῦ θαύματος κάθε χρόνο στήν γιορτή του Ἁγ. Χαραλάμπους.

0 σχόλια

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος στό Ἃγιον Ὂρος.

12:10 π.μ. |

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 1.3.2020.

Κατόπιν τῆς κυριαρχικῆς ἀδείας καί εὐλογίας τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καί ἀδείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος μετέβη διά λόγους πνευματικούς καί προσκυνηματικούς εἰς τό Ἃγιον Ὂρος ἀπό 24ης ἓως 27ης μηνός Φεβρουαρίου.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεσκέφθη τό Πρωτᾶτον καί προσεκύνησε τήν θαυματουργό καί περίπυστον εἰκόνα τῆς Παναγίας «Ἂξιον Ἐστίν», προσευχηθείς ὑπέρ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς Λαοῦ τῆς Ἰερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν καί
ὑπέρ πάσης ψυχῆς, ἐλέους παρά Θεοῦ δεομένης.
Στήν Ἱερά Ἐπιστασία ὑπεδέχθη τόν Σεβασμιώτατο ὁ Πρωτεπιστάτης, Γέρων Συμεών Διονυσιάτης καί εἶχαν ἐπί ἀρκετή ὣρα πνευματική συνομιλία.
Ἐν συνεχείᾳ ἐπεσκέφθη τήν Ἱερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, ὃπου τόν ὑπεδέχθη ὁ Γέροντας καί Καθηγούμενος τῆς Μονῆς, πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Ἐφραίμ μετά τῆς Ἀδελφότητος.
Στήν Ἱερά Μονή ἐφιλοξενήθη μετά τῆς συνοδείας του καί εἶχε τήν εὐκαιρία νά συμμετάσχῃ σέ ὃλες τίς ἱερές Ἀκολουθίες τῶν ἡμερῶν μετά τῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί νά λειτουργήσῃ, ὡς ἁπλοῦς Ἱερεύς τόσον εἰς τό Καθολικόν, ὃσον καί εἰς τό Παρεκκλήσιον τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας. Ἐπίσης, ὁμίλησε πνευματικά πολλές φορές στήν Τράπεζα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ὡς καί δύο φορές κατά γενική σύναξη τῆς Ἀδελφότητος διά θέματα πνευματικοῦ ἐνδιαφέροντος ἒχοντα σχέση μέ τήν ἁγιολογία, ἀλλά καί τό πνεῦμα τῆς χαρμολύπης τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἐπίσης ὁμίλησε στήν σύναξη τῶν ἐργαζομένων στήν Ἱερά Μονή καί σέ ἂλλες εὐκαιρίες (φοιτητές κ.λ.π.) πού ἐδόθησαν κατά τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στή Μονή Βατοπαιδίου..
Φεύγοντας ὁ Σεβασμιώτατος ἀπό τό Ἃγιον Ὂρος εὐχαρίστησε τούς Ἁγιορείτας Πατέρας δι’ αὐτό πού εἶναι καί δι’ ὃ,τι προσφέρουν στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία καί στόν κόσμο γενικῶς καί ἐτόνισε ὃτι ἡ Ἱερά ἀποδημία εἰς Ἃγιον Ὂρος, ὀφελεῖ πνευματικῶς ἃπαντας , τούς Ἀρχιερεῖς, ὃλους τούς Κληρικούς, ἀλλά καί τούς Λαϊκούς, ἀφοῦ δίδεται ἡ εὐκαιρία πνευματικοῦ ἀναβαπτισμοῦ καί πνευματικῆς ἐνισχύσεως.
Ἰδιαιτέρως εὐχαρίστησε τόν πανοσιολογιώτατο Καθηγούμενον Γέροντα Ἐφραίμ καί τήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου διά τήν ἀγάπην καί τήν ξενίαν ὡς καί διά τήν προσφορά τῆς Ἱερᾶς καί Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου, τήν τε πνευματικήν καί τήν κοινωνικήν, πού διακτινίζεται μέ ἀγάπη καί ἐκτός Ἁγίου Ὂρους, ἐνισχύοντας πνευματικῶς τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς.

0 σχόλια

Κυριακή 1 Μαρτίου 2020

Δέηση ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ μακαριστοῦ Καλλινίκου στήν Πάτρα.

11:59 μ.μ. |

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

1.3.2020.

Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, ἐλειτούργησε τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς, 1.3.2020 , ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀνεφέρθη στό πρόσωπο τοῦ κοιμηθέντος Ἱεράρχου, Μητροπολίτου πρ. Πειραιῶς κυροῦ Καλλινίκου, χαρακτηρίζοντάς τον ὡς μία χαρισματική, πολυτάλαντη καί ἐμβληματική προσωπικότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γενικώτερα.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στό πολυσχιδές ἒργο τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου καί στήν πνευματική σχέση πού εἶχε μέ τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τοῦ ὁποίου Χριστοδούλου ἦτο πνευματικός πατήρ. Ἐπίσης ὁμίλησε γιά τόν πνευματικό σύνδεσμο πού εἶχε προσωπικά ὁ Σεβασμιώτατος μέ τόν κοιμηθέντα Ἱεράρχη, ἀλλά καί γιά τήν σχέση τοῦ ἀοιδίμου Καλλινίκου μέ τήν Πάτρα, ἀφοῦ στήν Πάτρα ἒζησε κατά τήν νεότητά του καί ὑπηρέτησε ὡς Ἱεροψάλτης καί Κατηχητής. Ἐπίσης στήν Ἱερά Μονή Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Ὀμπλοῦ Πατρῶν εἶχε καρῆ Μοναχός, ἐνῶ στόν Παλαιό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν εἶχε χειροτονηθεῖ Διάκονος, ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Πατρῶν Θεοκλήτου, τοῦ μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

0 σχόλια

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου πρός τόν Λαό γιά Τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσαρακοστή 2020

11:59 μ.μ. |

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 19ῃ Φεβρουαρίου 2020

Ἀριθμ. Πρωτ.: 71

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 349^Η

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Εἰσερχόμεθα ἢδη στήν Ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή, σέ μιά περίοδο κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ἐνισχύει πνευματικά, ὣστε μέσα ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα νά φθάσωμε ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει καί ἐν ὑγιείᾳ ψυχικῇ τε καί σωματικῇ νά προσκυνήσωμε τά ἃγια Πάθη καί νά δοξάσωμε τόν Κύριό μας Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

Οὐσιαστικά πρόκειται γιά ἓνα ταξίδι μέ στόχο τήν κοινωνία μας μέ τόν ἐράσμιο Νυμφίο τῆς ψυχῆς μας. Στό κάθε ταξίδι χρειάζονται ἐφόδια. Βεβαίως ἐδῶ μιλᾶμε γιά ἐφόδια πνευματικά, τά ὁποῖα μᾶς δίδει ἡ μητέρα μας, ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, προκειμένου νά τά χρησιμοποιήσωμε ὡς ὃπλα πνευματικά, ὣστε νά φθάσωμε μέ ἀσφάλεια στόν προορισμό μας.

Ἂς δοῦμε λοιπόν ποιά εἶναι αὐτά τά ἐφόδια.

1. Ἡ προσευχή, ἡ ὁποία εἶναι ἡ δύναμις πού μᾶς ἐνισχύῃ, ὣστε νά ἀνέλθωμε τίς βαθμίδες τῆς πνευματικῆς κλίμακος. Εἶναι τό σχοινί πού μᾶς ἑλκύει πρός τόν οὐρανόν. Εἶναι τό ἂντλημα χωρίς τό ὁποῖο εἶναι ἀδύνατη ἡ ἂντληση τῆς θείας χάριτος.

2. Ἡ νηστεία, θεσμός θεοΐδρυτος καί συνηλικιώτης τοῦ ἀνθρώπου. Ἠ νηστεία μᾶς βοηθάει νά ξεκολλήσωμε ἀπό τά γήϊνα, τά φθαρτά καί μάταια. Ἐπίσης ἐνισχύει τόν ἀγῶνα μας γιά τήν ἐκκοπή τῶν ψυχοφθόρων παθῶν. Μαζί μέ τήν ἀποχή ἀπό τίς τροφές κάνωμε ἐγκράτεια στούς κακούς λογισμούς καί στίς ἁμαρτωλές πράξεις. Ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος παραγέλλει «...Ἀληθής νηστεία ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις...»

3. Ἡ ἐλεημοσύνη, μέσα ἀπό τήν ὁποία ὁ ἂνθρωπος προσφέρει στόν ἲδιο τόν Θεό καί ὂχι ἁπλῶς στόν συνάνθρωπό του. Εἶναι ἒκφραση τῆς ἀγάπης πρός τόν ἀδελφόν μας, τόν ἐλάχιστο, τόν ἐνδεῆ καί ἐμπερίστατο, τόν ὁποῖο πρέπει συγχρόνως νά τόν εὐχαριστοῦμε, ἀφοῦ οὐσιαστικά ἐκεῖνος μᾶς ἐλεεῖ, γινόμενος ἰδικός μας εὐεργέτης.

4. Ἡ ἀγάπη πρός κάθε ἂνθρωπο, ἀφοῦ ὃλοι εἲμαστε δημιουργημένοι «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ» καί ὡς ἐκ τούτου εἲμαστε μεταξύ μας ἀδελφοί. Ἀκούσατε, ἀδελφοί μου σήμερα, τό ἱερό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπό μας θά μᾶς ἀνοίξῃ τόν Παράδεισο, ὣστε νά γίνωμε ἒνοικοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ πρώτη καί τελευταία ἐντολή τοῦ Κυρίου μας· Εἶναι ἡ κρηπίς τῶν ἀρετῶν. «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰωάν, 13, 34). Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγει, ὃτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α’ Ἰωάν, 4, 7) καί σέ ἂλλη περίπτωση ἐπισημαίνει μέ πνευματική αὐστηρότητα:

«Ἐάν τίς εἲπη ὃτι ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τόν ἀδελφόν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστί. ὁ γάρ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ὅν ἑώρακε, τόν Θεόν, ὅν οὔχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν; Καί ταύτην τήν ἐντολήν ἔχομεν ἀπ' αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τόν Θεόν ἀγαπᾷ καί τόν ἀδελφόν αὐτοῦ...» (Α’ Ἰωάν, 4, 20-21). Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία κάθε φορά πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία παραγγέλλει «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους ἳνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν».

5. Ἡ λειτουργική καί μυστηριακή ζωή. Πολλοί ἂνθρωποι, δυστυχῶς, ἰσχυρίζονται, ὃτι φθάνουν οἱ καλές πράξεις, τό νά εἶσαι δηλαδή, καλός ἂνθρωπος, νά μή βλάπτῃς κανένα, ὣστε νά φθάσῃς στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτή, ἀδελφοί μου, εἶναι μιά προτεσταντικῆς φύσεως, καί μάλιστα ἀκραία, θεώρησις τῶν πραγμάτων. Ἡ μυστηριακή ζωή τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι ἐκ τῶν οὐκ ἂνευ ἀπαραίτητη γιά τήν σωτηρία μας. Πῶς δύναται ὁ ἂνθρωπος νά ἲδῃ τό πρόσωπον τοῦ Κυρίου, ἂνευ ταπεινώσως, ἡ ὁποία περνάει ἀπό τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας; Ἡ ἂρνηση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, τοῦ παλαιοῦ ἑαυτοῦ μας γίνεται μέσα ἀπό τήν μετάνοια, ἡ ὁποία συνιστᾶ συντριβή τῆς καρδίας, ἐσωτερικό γενικό μεταβολισμό. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι οὐσιαστικά περίοδος μετανοίας. Ἐφ’ ὃσον ὁ ἂνθρωπος καθαρθῇ διά τοῦ λουτροῦ τῶν δακρύων, προσέρχεται στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς, προκειμένου νά γευθῇ τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἳματος τοῦ Κυρίου, γενόμενος ὃμαιμος καί σύσσωμος Αὐτοῦ κατά τήν γνωστή ἐκκλησιαστική ρήση.

6. Ἡ συμμετοχή μας στίς ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ περίοδος αὐτή, παιδιά μου ἀγαπητά, εἶναι γνωστή διά τό κλῖμα τῆς χαρμολύπης, τό ὁποῖον ἐκφράζεται, στό ἱερό μεγάλο Ἀπόδειπνο, στήν Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στήν Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, στίς πρωϊνές Ἱερές Ἀκολουθίες πού καθ’ ἡμέραν τελοῦνται στούς Ἱερούς Ναούς καί στούς Κατανυκτικούς Ἑσπερινούς. Βεβαίως τό κορύφωμα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ὡς προηγουμένως ἀνεφέρθη, εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία.

Στήν Ἱερά Μητρόπολή μας ὃλες οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες θά τελοῦνται βάσει τοῦ προγράμματος τό ὁποῖον ἒχομε ἢδη καταρτίσει, τόσον ἐντός τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν, ὃσον καί εἰς τήν ὓπαιθρον χώραν, πρός πνευματικήν ἐνίσχυση καί ἁγιασμό τοῦ χριστεπωνύμου ποιμνίου μας.

Ἐπιθυμῶ τέλος νά ἐκφράσω πρός ὃλους σας, τήν ἐκ βάθους ψυχῆς μου πατρικήν ἀγάπη μου, τίς θερμές εὐχές καί προσευχές μου, δι’ ὃ,τι καλό καί εὐλογημένο παρά Θεοῦ στήν ζωή σας καί διά εὐόδωση τοῦ ἀγῶνος κατά τήν ἁγία περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὣστε νά φθάσωμε νά ἑορτάσωμε τό Ἃγιον Πάσχα, τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει μετά τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἁγίων, τῶν υἱῶν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων.

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ

Καλή Τεσσαρακοστή καί καλήν Ἀνάσταση!

Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ