Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Λόγος και Σιωπή...

Ένας Πέρσης ευγενής συνελήφθη αιχμάλωτος. Ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε να τον μεταχειρίζονται καλά και να μην του λείψει τίποτα. Κατόπιν, τον κάλεσε μπροστά του και του μίλησε με ευγένεια και καλοσύνη. Αλλά ο Πέρσης αποκρίθηκε βάναυσα και με περιφρόνηση.
Τότε ο Μέγας Αλέξανδρος είπε στους αξιωματικούς του:

-Πάρτε τον από ’δω για να μην με κάνει και θυμώσω με την αυθάδειά του. Νίκησα αυτόν τον άνθρωπο στη μάχη. Αλλά τώρα – πράγμα πολύ δύσκολο – πρέπει να νικήσω τον εαυτό μου στην πρόκλησή του.

Έλεγε ο γέροντας Παΐσιος για τα πάθη:

-Γέροντα, ταλαιπωρούμαι από τα πάθη μου.
- Καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν μέσα σου πάθη;
- Μερικές φορές το καταλαβαίνω.
- Αυτό είναι καλό, όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι έχει πάθη, ταπεινώνεται, οπότε έρχεται η Χάρις του Θεού.
- Στενοχωριέμαι όμως που συνέχεια σφάλλω.
- Να χαίρεσαι που συνέχεια σφάλλεις, γιατί έχεις υπερηφάνεια και έτσι ταπεινώνεσαι. «Θεέ μου, αυτή είμαι, να λες. Βοήθησέ με. Αν δεν με βοηθήσεις Εσύ, τίποτε δεν μπορώ να κάνω». Μην απελπίζεσαι. Όταν σφάλλουμε, ξεσκεπάζεται ο πραγματικός εαυτός μας, τον γνωρίζουμε και προσπαθούμε να διορθωθούμε. Με αυτόν τον τρόπο προχωρούμε θετικά και δεν ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι πάμε καλά. Εγώ χαίρομαι, όταν εκδηλώνεται μια αδυναμία μου, όταν ξεφυτρώνουν τα πάθη μου. Εάν δεν ξεφύτρωναν, θα νόμιζα ότι αγίασα, ενώ οι σπόροι των παθών θα ήταν κρυμμένοι στην καρδιά μου. 

Έτσι κι εσύ, όταν θυμώσεις ή πέσεις στην κατάκριση, θα στενοχωρηθείς φυσικά, γιατί έπεσες, αλλά πρέπει να χαρείς κιόλας, γιατί εκδηλώθηκε η αδυναμία σου, οπότε θα αγωνισθείς να απαλλαγείς από αυτήν.

Σκέψεις γιὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή...

Σκέψεις γιὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή  - Μητροπολίτης Ἐδέσσης Ἰωήλ
Εἶναι γνωστὸ πὼς στὴν περίοδο αὐτὴ ἔχουμε δυὸ νηστεῖες. Εἶναι περίπου ἑπτὰ ἑβδομάδες αὐστηρῆς νηστείας καὶ μία ἡ ἑβδομάδα τῆς Τυρινῆς ποὺ προηγεῖται, ὀκτώ. Γιὰ πολλοὺς εἶναι μία εὐχάριστη καὶ ἐπιθυμητὴ περίοδος, ἐνῶ γιὰ ἄλλους εἶναι δύσκολη καὶ γιὰ ἄλλους καθόλου εὐχάριστη. Θὰ προσπαθήσουμε νὰ ποῦμε λίγες σκέψεις γιὰ τὴν περίοδο αὐτή, ὅπως τὴν ἔχουν χαρακτηρίσει οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Πρῶτα πρῶτα νὰ θυμηθοῦμε τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνό, ποὺ κάνει μία γενικὴ παρατήρηση γιὰ τὴν ἁγία Τεσσαρακοστή. Λέγει πρὸς ὅλους μας: «Τὴν Τεσσαρακοστὴν μὴ ἐξουθενεῖτε· μίμησιν γὰρ περιέχει τῆς τοῦ Χριστοῦ πολιτείας». Εἶναι σημαντικὴ παρατήρηση αὐτή. Ὁ Χριστὸς δὲν ἐξουθενώνει, δηλ. δὲν ἀφαιρεῖ τὴ δύναμη τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Πιὸ πλατειὰ θὰ λέγαμε, δὲν περιφρονεῖ τὴν μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δὲ λέγει πὼς ἡ περίοδος αὐτὴ δὲν εἶναι σωστή, οὔτε κοροϊδεύει τὴ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε τὴν ἀτιμάζει, οὔτε δυσανασχετεῖ μὲ τὸν ἐρχομό της, οὔτε εὔχεται νὰ περάσει γρήγορα, οὔτε καταλύει τὴ νηστεία ἐπιδεικτικὰ καὶ χωρὶς λόγο, οὔτε προπαγανδίζει πὼς οἱ καιροὶ ἄλλαξαν καὶ πρέπει νὰ ἀλλάξουμε καὶ ἐμεῖς.
Ἡ ἁγία Τεσσαρακοστὴ εἶναι μία μίμηση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Μετὰ τὴ βάπτισή Του πῆγε στὴν ἔρημο καὶ ἐκεῖ «νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα ὕστερον ἐπείνασεν» (Ματθ. 4,2). Ὁ Χριστὸς ἦταν τέλειος ἄνθρωπος καὶ μέσα Του δὲν εἶχε τὴν ἁμαρτητικὴ φορά, ἀλλὰ χρειαζόταν νὰ μᾶς δώσει τύπο ζωῆς. Ἔπρεπε νὰ ἔχουμε μία εἰκόνα ἀσκήσεως μπροστά μας, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τοῦ σκοποῦ μας, ποὺ εἶναι ἡ ἕνωσή μας μὲ τὸ Θεό. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ δέχθηκε καὶ τοὺς πειρασμοὺς τοῦ διαβόλου καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν πειρασμῶν Του «ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ» (Μάρκ. 1,13). Πολλὰ διδάγματα ἔχει νὰ μᾶς δώσει ἡ περίοδος τῶν πειρασμῶν τοῦ Κυρίου.
Ὁ Χριστὸς ἐκπαιδεύθηκε τρόπον τινα στοὺς πειρασμοὺς μὲ τὴ νηστεία. Ἀργότερα ὁ διάβολος σὰν μία φοβερὴ θύελλα θὰ ἐπιπέσει ἐπάνω Του. Σ᾿ ὅλους τοὺς πειρασμοὺς βγῆκε νικητής. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ πιστός. Στὴ ζωή μας θὰ ἔχουμε πολλοὺς πειρασμούς. Χρειαζόμαστε ἐκπαίδευση. Ἡ περίοδος τῆς νηστείας εἶναι μία πνευματικὴ ἐκπαίδευση τοῦ Χριστιανοῦ. Μαθαίνει νὰ πολεμᾶ. Ὁ Κύριος μᾶς ἔδειξε τὸν τρόπο, ἀφοῦ πρῶτα αὐτὸς πειράσθηκε.
Ὁ Χριστὸς μέσα στὴν περίοδο τῆς νηστείας πειράσθηκε καὶ νίκησε. Ἐπίσης καὶ οἱ πιστοὶ πειράζονται. Γιατί παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς ὁ Θεός; Γιὰ νὰ πληροφορηθοῦμε πὼς εἴμαστε ἀνώτεροι ἀπ᾿ αὐτούς. Γιὰ νὰ ταπεινωνόμαστε. Γιὰ νὰ πληροφορηθεῖ ὁ δαίμονας πὼς τὸν ἐγκαταλείψαμε. Γιὰ νὰ ἀσκηθοῦμε. Γιὰ νὰ λάβουμε σαφῆ πείρα τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ. Ἄγγελοι Κυρίου στηρίζουν τοὺς ἀγωνιστές.
Ὁ διάβολος πείραξε τὸ Χριστὸ κατὰ τὴν περίοδο τῆς νηστείας ὄχι μόνο μὲ τὸν τρόπο, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν τόπο. Ἡ μοναξιὰ καὶ ἡ ἀπομόνωση εἶναι πολλὲς φορὲς ὄπλα τοῦ διαβόλου. Παράδειγμα ἡ Εὔα, τὴν ὁποία πείραξε, ὅταν ἦταν χωρισμένη ἀπὸ τὸν Ἀδάμ. Ἀκόμη, ἡ ἀπομόνωση φέρνει μερικὲς φορὲς τὴν μονοτονία, τὴν ἀκηδία, τὴν πείνα, τὴν ἀδημονία. Τότε κατὰ τὴν περίοδο τῆς νηστείας παίρνει θάρρος καὶ ἐπιτίθεται ἐναντίον μας. Ὅταν ὅμως μᾶς δεῖ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους καὶ συγκεκροτημένους, δὲν ἔχει τὸ θάρρος (γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος) νὰ μᾶς κάνει μεγάλη ζημιά. Γι᾿ αὐτό, λοιπόν, στὴν περίοδο τῆς νηστείας νὰ συχνάζουμε στὴν Ἐκκλησία, στὶς ἀκολουθίες, καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ στηρίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο γιὰ νὰ ἐνθαρρυνόμαστε πὼς στὸν ἀγώνα μας δὲν εἴμαστε μόνοι, ἀλλὰ μαζί μας εἶναι ὅλη ἡ Ἐκκλησία. Τὸν Κύριο Τὸν ἐνθάρρυναν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Καταλαβαίνουμε, συνεπῶς, πόση μεγάλη ὠφέλεια παίρνουμε ἀπὸ τὴν ἁγία Τεσσαρακοστή.
Μετά, ἕνας ἄλλος Ἅγιος της Ἐκκλησίας μας, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, γράφει πὼς κατὰ τὴν περίοδο τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὁ ἄνθρωπος ἐμπορεύεται τὴν πνευματικὴ ἐμπορία καὶ συγκεντρώνει πολὺ πλοῦτο ἀρετῆς. Τονίζει πὼς δὲν εἶναι μεγάλο κατόρθωμα νὰ διέλθουμε τὶς ἡμέρες ἁπλῶς τῆς νηστείας, ἀλλὰ σημασία ἔχει νὰ διορθώσουμε κάτι ἀπὸ τὰ ἐλαττώματά μας καὶ νὰ πλυθοῦμε ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματά μας, «εἰ διωρθώσαμεν τί τῶν ἡμετέρων ἐλαττωμάτων, εἰ τὰ ἁμαρτήματα ἀπενιψάμεθα».
Συνηθίζουμε νὰ ρωτᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τεσσαρακοστῆς «πόσας ἕκαστος ἑβδομάδας ἐνήστευσε· καὶ ἔστιν ἀκοῦσαι λεγόντων τῶν μέν, ὅτι δυό, τῶν δὲ ὅτι τρεῖς, τῶν δέ, ὅτι πάσας ἐνήστευσαν τὰς ἑβδομάδας», δηλαδὴ συμβαίνει νὰ ἀκοῦς νὰ λένε ἄλλος μὲν πὼς νήστευσε δυό, ἄλλος τρεῖς καὶ ἄλλος ὅλες τὶς ἑβδομάδες. Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ κέρδος, ἐὰν δίχως κατορθώματα ἀρετῆς περάσουμε τὴν περίοδο τῆς νηστείας;
Ἐὰν κάποιος λέγει, ὅτι νήστευσα ὅλη τὴν περίοδο τῆς Τεσσαρακοστῆς, σὺ εἰπέ, ὅτι εἶχα ἐχθρὸν καὶ συμφιλιώθηκα μ᾿ αὐτόν· εἶχα συνήθεια νὰ κατηγορῶ καὶ τὴν ἐσταμάτησα· εἶχα συνήθεια νὰ ὁρκίζομαι καὶ ἀπαλλάχθηκα ἀπὸ τὴν κακὴ συνήθεια.... Καμία ὠφέλεια δὲν θὰ ἔχουμε ἀπὸ τὴν νηστεία, ἂν ἁπλῶς καὶ μόνο τὴν περάσουμε εἰκῆ καὶ ὡς ἔτυχε. Ἂν περάσουμε τὴ νηστεία τῶν φαγητῶν, ὅταν περάσουν οἱ σαράντα ἡμέρες, περνᾶ καὶ ἡ νηστεία· ἂν ὅμως ἀπέχουμε ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα καὶ ἡ περίοδος τῆς νηστείας νὰ περάσει, ἐκείνη ἡ νηστεία (δηλ. τῶν ἁμαρτημάτων) πάλιν μένει καὶ θὰ εἶναι συνεχὴς ἡ ὠφέλεια σὲ μᾶς καὶ πρὶν ἀκόμα ἀπὸ τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν θὰ μᾶς χαρίσει ὄχι μικρὲς ἀμοιβὲς ἐδῶ.
Βλέπουμε πῶς ἡ μεγάλη Τεσσαρακοστὴ δὲν εἶναι μία περίοδος γιὰ νὰ νηστεύσουμε μόνο ἀπὸ φαγητά, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐξασκούμαστε στὴν ἀρετή. Ὅταν ὅλα αὐτὰ τὰ κατορθώσουμε, τότε θὰ ἀξιωθοῦμε τὴν κυρία ἡμέρα νὰ προσέλθουμε στὴν πνευματικὴ τράπεζα, δηλ. στὴ θεία Εὐχαριστία, γιὰ νὰ κοινωνήσουμε. Ἡ προσέλευση στὸ μυστήριο τῆς ζωῆς εἶναι ἱκανὸ κίνητρο, γιὰ νὰ μᾶς παρακινεῖ στὴν πνευματική μας ἄσκηση.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τονίζει πὼς ἡ νηστεία εἶναι καὶ καθάρσιο τοῦ ἐαυτοῦ μας. Πρὸ τῆς μεγάλης ἡμέρας τοῦ Πάσχα, «κάθαρσίς ἐστι προεόρτιος». Ὁ χριστιανὸς ἐπιτυγχάνει τὴ «συννέκρωση» μὲ τὸ Χριστό, συμμετέχει στὴ νέκρωση τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως ὁ Κύριος νεκρώνει τὴ σάρκα Του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, ἔτσι καὶ οἱ χριστιανοὶ νεκρώνουν τὰ πάθη τους γιὰ τὴ σωτηρία τὴν ἰδική τους. Ὁ Κύριος νήστευσε λίγο πρὶν ἀπὸ τὸν πειρασμό, ἐμεῖς πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα.
Μὲ τέτοιες σκέψεις ἂς διέλθουμε τὸ στάδιο τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς γιὰ νὰ ὠφεληθοῦμε πολύ.
Ε.Φ: Ε.Μ.

ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ...

π. Δημητρίου Μπόκου 
Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας 
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά, 
ἕναν ὦμο ν’ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας, 
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας, 
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας, 
ἔστω καὶ μιὰ φορά; 
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ 
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους; 

Ἕ­να αἰχ­μη­ρό­τα­το βέ­λος ρί­χνει κα­τευ­θεί­αν στὴν καρ­διὰ τῆς βο­λι­κῆς μας ἐ­πα­νά­παυ­σης ὁ ποι­η­τὴς Ντί­νος Χρι­στι­α­νό­που­λος μὲ τοὺς στί­χους αὐ­τούς. Ποι­ὸς κά­θε­ται νὰ σκε­φθεῖ τὸν ἄλ­λο, τὴ στιγ­μὴ ποὺ ἐ­μεῖς εἴ­μα­στε μιὰ χα­ρά; 
Κι ὅ­μως αὐ­τὴ θά ’­πρε­πε νὰ εἶ­ναι ἡ μό­νι­μη ἀ­γω­νί­α καὶ ἀ­νη­συ­χί­α μας. Πῶς γί­νε­ται νὰ χαι­ρό­μα­στε τὴ ζω­ή μας ἀ­νέ­με­λα, ὅ­ταν ἄλ­λοι πα­ρα­δί­πλα ὑ­πο­φέ­ρουν; Ἡ ἀ­δι­α­φο­ρί­α δὲν μπο­ρεῖ νὰ ἔ­χει θέ­ση στὴ ζω­ὴ τοῦ Χρι­στια­νοῦ. Χρι­στια­νὸς ση­μαί­νει νὰ εἶ­σαι τοῦ Χρι­στοῦ. Καὶ ὁ Χρι­στὸς ἔ­ζη­σε μό­νο γιὰ τοὺς ἄλ­λους. Κα­θό­λου γιὰ τὸν ἑ­αυ­τό του. «Ἑ­αυ­τὸν ἐ­κέ­νω­σεν» (Φιλ. 2, 7). Τὸν σταύ­ρω­σε γιὰ μᾶς. 
Ἔ­δει­ξε μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τό, ὅ­τι ἀ­ξί­α δὲν ἔ­χει μιὰ ζω­ὴ μὲ κα­λο­πέ­ρα­ση, ἀλ­λὰ μιὰ ζω­ὴ προ­σφο­ρᾶς στὸν ἄλ­λο. Ὕ­ψι­στο σκο­πό της, βα­θύ­τα­το νό­η­μά της, ἀ­πό­λυ­τη πλη­ρό­τη­τά της ὅ­ρι­σε τὴν ἀ­γά­πη. 
Μὰ ἐ­μεῖς δι­α­στρέ­ψα­με καὶ τὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς ἀ­γά­πης. Στὸν δι­κό μας κό­σμο, ὅ­που κέν­τρο βά­λα­με τὸν ἑ­αυ­τό μας, ἀ­κό­μα καὶ ἡ ἀ­γά­πη δὲν εἶ­ναι ἀ­κρι­βῶς ἀ­γά­πη. «Ἡ ἀ­γά­πη γιὰ τὸν συ­νάν­θρω­πό μας δὲν εἶ­ναι τά­χα ἐ­πι­τα­κτι­κὴ ἀ­νάγ­κη γιὰ μιὰ και­νούρ­για ἰ­δι­ο­κτη­σί­α;» 
Εἶ­ναι ὁ Νί­τσε αὐ­τὸς ποὺ ἀ­να­ρω­τι­έ­ται. Καὶ συ­νε­χί­ζει τὴ σκέ­ψη του, λέ­γον­τας ὅ­τι σὲ μιὰ τέ­τοι­α ἀ­γά­πη συμ­βαί­νει ὅ,τι καὶ σὲ κά­θε μας ἐ­πι­θυ­μί­α γιὰ ὁτιδήποτε και­νούρ­γιο: «Κου­ρα­ζό­μα­στε μὲ τὸ πα­λιό, γιὰ ὅ,τι γνω­ρί­ζου­με κα­λὰ καὶ σί­γου­ρα. Ἔ­χου­με ἀ­νάγ­κη νὰ τεν­τώ­σου­με τὰ χέ­ρια μας ἀ­κό­μα πιὸ μα­κριά. Καὶ τὸ πιὸ ὄ­μορ­φο το­πί­ο, ὅ­ταν τὸ ζή­σου­με, ὅ­ταν τὸ ἔ­χου­με μπρο­στὰ στὰ μά­τια μας γιὰ τρεῖς ὁ­λό­κλη­ρους μῆ­νες, μᾶς κου­ρά­ζει, δὲν εἴ­μα­στε βέ­βαι­οι γιὰ τὴν ἀ­γά­πη μας γι' αὐ­τό. Κά­ποι­α ἄλ­λη μα­κρι­νὴ ὄ­χθη, μᾶς τρα­βά­ει πε­ρισ­σό­τε­ρο. Γε­νι­κό­τε­ρα, μιὰ κα­το­χὴ μει­ώ­νε­ται μὲ τὴ χρή­ση». 
Μιὰ ἀ­γά­πη λοι­πὸν ποὺ εἶ­ναι ἐ­πι­τα­κτι­κὴ ἀ­νάγ­κη ἰ­δι­ο­κτη­σί­ας, κα­το­χῆς τοῦ ἄλ­λου γιὰ εὐ­χα­ρί­στη­ση τοῦ ἑ­αυ­τοῦ μας, γρήγορα κα­ταν­τά­ει πράγ­μα βα­ρε­τό. Δὲν ὑ­πάρ­χει εὐ­χα­ρί­στη­ση, ποὺ νὰ μὴ γί­νε­ται μὲ τὸν χρό­νο ἀ­νια­ρή. Γίνεται βαρετὸς ὁ ἄλλος καὶ πρέπει νὰ ἀντικαθίσταται συνεχῶς, ὅταν, ἀντὶ νὰ τὸν κάνουμε ἀποδέκτη τῆς ἀγάπης μας, τὸν μεταβάλλουμε σὲ ἁπλὸ ὄργανο τῆς εὐχαρίστησής μας. Εἶ­ναι ἡ κα­τά­ρα τῆς ἐ­γω­κεν­τρι­κῆς μας ἀ­να­ζή­τη­σης. Νὰ μὴ σταματάει πο­τέ. Νὰ ψά­χνει ἀ­κό­ρε­στη γιὰ νέ­ους τρόπους καὶ εἴ­δη εὐ­χα­ρί­στη­σης. 
Μὰ εἶ­ναι κά­τι δι­α­φο­ρε­τι­κὸ ἡ ἀ­γά­πη ποὺ προ­σφέ­ρε­ται, τὸ χέ­ρι ποὺ δί­νεις γιὰ νὰ στη­ρι­χτεῖ κά­ποι­ος ἐ­πά­νω του, ὄχι γιὰ νὰ πάρεις κάτι ἐσύ. Ὅταν ἀ­γα­πᾶς τὸν ἄλλο γιὰ ὅ,τι ἀκριβῶς εἶναι αὐτὸς ὁ ἄλλος, ὄ­χι γιὰ δική σου εὐ­χα­ρί­στη­ση. Αὐτὸ εἶναι κά­τι ποὺ θὰ σὲ γε­μί­ζει πάν­το­τε χα­ρά. Μιὰ ἐμ­πει­ρί­α ποὺ θὰ πα­ρα­μέ­νει ζων­τα­νή, ἀ­ξέ­χα­στη, ἀ­κό­μα κι ὅ­ταν ὅ­λα βου­λιά­ξουν στῆς λή­θης τὸν ἀ­πύθμενο βυ­θό. Τὸ πε­ρι­γρά­φει ὄ­μορ­φα ὁ ποι­η­τής: 

Κι ἔπειτα τὰ χρόνια θὰ περάσουν 
ὄγκοι βουνῶν καὶ πέτρας θὰ παρεμβληθοῦν 
θὰ ξεχαστοῦνε ὅλα 
ὅπως ξεχνιέται τὸ καθημερινὸ φαΐ 
ποὺ μᾶς κρατάει ὀρθούς. 
Ὅλα, ἔξω ἀπὸ κείνη τὴ στιγμὴ 
ποὺ μέσα στὸ συνωστισμὸ τοῦ ὑπόγειου τρένου 
κρατήθηκες στὸ μπράτσο μου. 
(Τί­τος Πα­τρί­κιος) 

Ἐμεῖς προσφέρουμε τὸ μπράτσο μας σὲ ὅποιον τὸ χρειάζεται νὰ κρατηθεῖ; Τί μᾶς ἐμ­πο­δί­ζει νά ΄ναι γε­μά­τη ἡ ζω­ή μας ἀ­πὸ ὄ­μορ­φες στιγ­μὲς προ­σφο­ρᾶς; Μό­νο αὐ­τὲς ἔ­χουν ἀ­ξί­α πολύτιμη, θὰ πα­ρα­μεί­νουν αἰ­ώ­νια στὴ μνή­μη τοῦ Θε­οῦ, ὅταν ὅλα τὰ ἄλλα ξεχαστοῦν. Τὸ χέ­ρι ποὺ προ­σφέ­ρε­ται γιὰ ἀ­γά­πη, γρά­φει ἀ­νε­ξί­τη­λα τὸ ὄ­νο­μά μας στὸ Βι­βλί­ο τῆς Ζω­ῆς. Ἐ­νῶ τὸ χέ­ρι ποὺ δὲν τὸ ἔ­μα­θε αὐ­τό, σβή­νει γιὰ πάν­τα τὸ ὄ­νο­μά μας ἀ­πὸ τὴ μνή­μη τοῦ Θε­οῦ. Και­ρὸς νὰ δι­δά­ξου­με καλὰ στὸ χέ­ρι μας τὸ μά­θη­μα αὐτό, νὰ γρά­φει χω­ρὶς λά­θη τῆς ἀγάπης τὴ σω­τή­ρια γρα­φή. 
Ὁ Κύ­ριός μας τρέ­χει, ἐπείγεται ν’ ἁ­πλώ­σει τὰ χέ­ρια του πά­νω στὸν σταυ­ρό, νὰ μᾶς ἀγκαλιάσει ὅλους, νὰ μᾶς σώσει. Ἂς βι­α­στοῦ­με ν’ ἁ­πλώ­σου­με τὰ χέ­ρια μας κι ἐ­μεῖς μὲ σταυ­ρι­κὴ δι­ά­θε­ση σὲ ὅ­σους τὰ χρει­ά­ζον­ται. «Κύ­ρι­ε, τὰς χεῖ­ρας ἡ­μῶν ἔ­κτει­νον πρὸς ἐρ­γα­σί­αν τῶν ἐν­το­λῶν σου». 
Τὸ κατανυκτικὸ Τριῴδιο, παράλληλα μὲ τὴν παντοειδῆ νηστεία, δὲν παύει νὰ μᾶς παρακινεῖ καὶ στὴ θεοτερπῆ εὐποιία, μιὰ θητεία προσφορᾶς καὶ ἀγάπης στὸν ἄνθρωπο. Μιὰ στάση ζωῆς ποὺ ἀναφέρεται εὐθέως στὸν Χριστό: «Θρέψον δὴ τὸν Κύριον, ψυχή, τῇ εὐπραξίᾳ, ἀρετῆς ἐδέσματα ὡς εὐώδεις θυσίας προσκομίζουσα τούτῳ» (Πέμπτη Τυρινῆς, ᾠδὴ η΄). 
Ἔμεινε ἄραγε σὲ μᾶς καθόλου διάθεση νὰ θρέψουμε τὸν Κύριο μὲ μοσχομύριστα ἐδέσματα ἐλεημοσύνης; 

Καλὴ Σαρακοστή!
Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Πνευματικές ευκαιρίες Μεγάλης Τεσσαρακοσής-Πρόγραμμα


v  27/2 ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ Αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής: α)Πρωί: Όρθρος-Ώρες-Εσπερινός 06:45, β)Απόγευμα: Μεγάλο Απόδειπνο 17:30
v  Κατά την Μ. Τεσσαρακοστή τις ημέρες Τρίτη και Πέμπτη θα τελείται το Μέγα Απόδειπνο  ώρα 17:30.
v  Οι καθημερινές ακολουθίες Όρθρου-Ωρών-Εσπερινού άνευ Θείας Λειτουργίας θα τελούνται στις 07:00 το πρωί.
v  ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ:  Κάθε Παρασκευή: Ά Χαιρετισμοί 3/3, ΄Β 10/3,  Γ΄17/3 , Δ΄ 24/3 (παραμονή Ευαγγελισμού εις στον Εσπερινό) και ώρα 19:00. Ο Ακάθιστος 31/3 στις 18:30.
v  Την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα τελούνται, το Σάββατο η Θεία Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου και τη Κυριακή η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.
v  Πρόσφορα προσφέρουμε τις ημέρες, α)κάθε Παρασκευή απόγευμα για την Θ.Λ. του Σαββάτου,  β)κάθε Σάββατο απόγευμα για την Θ.Λ. της Κυριακής  καθώς και γ)την Παρασκευή απόγευμα 24/3 για την εορτή του Ευαγγελισμού. Τις ημέρες Δευτέρα - Πέμπτη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής δεν προσκομίζονται πρόσφορα!
v  1/3 ΤΕΤΑΡΤΗ: Όρθρος-΄Ωρες-Προηγιασμένη Θ.Λ. Μικρός Αγιασμός 06:15
v  3/3 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Όρθρος-΄Ωρες-Προηγιασμένη Θ.Λ. 06:15 (κάτω Ι.Ν.) Απόγευμα: Τρισάγιο υπέρ των Ψυχών 16:00

v  4/3 ΣΑΒΒΑΤΟ Ά Νηστειών-Ανάμνησις δια κολλύβων θαύματος Αγίου Θεοδώρου Τήρωνος: Θεία Λειτουργία 07:00(κάτω Ι.Ν.)

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ. κ.Χρυσοστόμου για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή....

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 24ῃ Φεβρουαρίου 2017
Ἀριθμ. Πρωτ.: 112

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 280η
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,
Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα στὸ στάδιο τῆς Ἁγίας  καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει πνευματικὰ κατὰ τὴν περίοδο αὐτή, ὥστε νὰ φθάσωμε ἐν ὑγιείᾳ ψυχικῇ καὶ σωματικῇ νὰ προσκυνήσωμε τὰ ἅγια Πάθη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καὶ νὰ Τὸν δοξάσωμε Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.
            Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι μιά πορεία ἡ ὁποία ἔχει ἕνα συγκεκριμένο στόχο. Νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Νυμφίο τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ βιώσωμε βαθειὰ στὴν καρδιά μας τὴν χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση τῆς προσωπικῆς κοινωνίας μαζί Του.
            Ἡ φιλόστοργη μητέρα μας, ἡ Ἐκκλησία, μᾶς παρέχει τὶς πνευματικὲς ὁδηγίες καὶ τὰ ἀπαραίτητα πνευματικὰ καὶ οὐράνια ἐφόδια, ὥστε μὲ ἀσφάλεια νὰ φθάσωμε στὸ ἐπιθυμητὸ τέρμα, στὴν Ἀνάσταση δηλαδή.
 Ποιὰ εἶναι λοιπὸν αὐτὰ τὰ μέσα καὶ ἐφόδια μέ τά ὁποῖα μᾶς ἐνισχύει ἡ Ἐκκλησία;
 Ἂς τὰ ὑπενθυμίσωμε, ἀδελφοί μου, στὴν ἀγάπη σας
 α) Ἡ προσευχή, ἡ ὁποία εἶναι ἡ γέφυρα ποὺ ἑνώνει τὸν οὐρανὸ μὲ τὴν γῆ, τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό. Εἶναι ἡ μυστικὴ κλίμακα, ἡ σκάλα δηλαδὴ ἡ ὁποία μᾶς ἀνεβάζει στὸν οὐρανό, στήν μόνιμη πατρίδα μας.
 β) Ἡ οὐρανοδρόμος νηστεία, ἡ ἐκκόπτουσα τὸ σαρκικὸ καὶ χαμαίζηλον φρόνημα καὶ ἀνάγουσα εἰς πνευματικοὺς ἀναβαθμούς, ἀφοῦ συνδυαζομένη μὲ τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴν νήψη, ἀποδεικνύεται φάρμακο σωτήριο.
 γ) Ἡ ταπείνωση, τὴν ὁποία οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζουν κρηπίδα, δηλ. βάση καὶ θεμέλιο πασῶν τῶν ἀρετῶν.
            δ) Ἡ μετάνοια. Δεύτερο βάπτισμα καὶ λουτρὸν δακρύων, ὀνομάζεται ἀπὸ τοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μετάνοια. Πρόκειται γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τρόπου ζωῆς, τὴν ἀπόρριψη τοῦ παλαιοῦ ἑαυτοῦ μας, τῶν δερματίνων χιτώνων, κατά τήν ἁγιοπατερική ἒκφραση, γιά τόν ἐσωτερικό πνευματικό μεταβολισμό. Γιὰ τὴν ἀπόφαση νὰ σηκωθοῦμε ἀπὸ τὸ πτῶμα στὸ ὁποῖο εὑρισκόμεθα, ἐξ’ αἰτίας τῆς φθοροποιοῦ καὶ καταστροφικῆς ἁμαρτίας, πού ὑποδουλώνει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλοτριώνει τὸ φρόνημά του καὶ τὸν δαιμονοποιεῖ.
            ε) Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἐκφραζομένη, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ μέσα ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς καὶ ἐμπεριστάτους ἀδελφούς μας, τοὺς πονεμένους, τοὺς ἀδικημένους, τοὺς πένητας καὶ ἀσθενεῖς, τοὺς αἳροντας γενικῶς τὸν σταυρὸ τῆς ὀδύνης, μὲ τοὺς ὁποίους ταυτίζεται ὁ Κύριός μας, συμπορεύεται καὶ συμπάσχει.
            στ) Τέλος, θὰ σημειώσωμε μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση τὴν συμμετοχή μας στὴν Μυστηριακή ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν μετοχή μας στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, στὴν Θεία δηλ. Κοινωνία, μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία γινώμεθα ὃμαιμοι καὶ σύσσωμοι Χριστοῦ.
            Ἀδελφοί μου, γνωρίζω ὅτι ὁ δρόμος αὐτὸς εἶναι πολὺ δύσκολος, χρειάζεται ὑπομονή, πίστη καί ἂσκηση, ὅμως συμπαραστάτης μας στὸν ἀγῶνα μας, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας καὶ ἀκοίμητοι πρέσβεις πρὸς Αὐτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, εἶναι ἡ Παναγία Μητέρα Του καὶ Μητέρα μας ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι, οἱ ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστήσαντες.
            Παρηγορία στὴν δύσκολη πορεία μας, εἶναι οἱ Ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, στὶς ὁποῖες ἐὰν συμμετέχωμε λαμβάνωμε δύναμη καὶ ἐπιστηριγμό.
            Σᾶς εὔχομαι ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου νὰ ἀξιοποιήσετε, ὅλα τὰ προαναφερθέντα πνευματικὰ μέσα καὶ θερμῶς προσεύχωμαι νὰ φθάσετε, νὰ φθάσωμε ὅλοι, ὣστε νὰ ἑορτάσωμε ἐν χαρᾷ καί εὐφροσύνῃ τὸ Ἅγιον Πάσχα, τὸ πέρασμά μας ἀπὸ τὰ φθαρτὰ στὰ ἄφθαρτα, ἀπό τά πρόσκαιρα στὰ αἰώνια, ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς ἁμαρτίας στὴν κατὰ Θεὸν ἐλευθερία.
            Καλὴ μεγάλη Τεσσαρακοστὴ καὶ καλὴ Ἀνάσταση.  
            Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ.
    
  Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


    U Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος στήν καταστραφεῖσα ἀπό τήν πυρκαϊά Ἱερά Μονή Βαρνάκοβας Φωκίδος.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
22.2.2017.
Στὸ Μετόχιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βαρνάκοβας στὴν Σεργούλα Φωκίδος, μετέβη τὴν Τετάρτη 22.2.2017, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὅπου προσεκύνησε τήν θαυμαστῶς διασωθεῖσα ἀπό τήν πυρκαϊά θαυματουργόν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βαρνάκοβας καί συναντήθηκε μὲ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φωκίδος κ. Θεόκτιστο καὶ τὴν Γερόντισσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Θεοδοσία.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε τήν ἐκ βάθους ψυχῆς συμπαράσταση καί ἀγάπη πρός τίς Μοναχές καί προσέφερε ὑλική βοήθεια ἐκ μέρους τῆς Πατραϊκῆς Ἐκκλησίας. 
Τόσο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φωκίδος, ὅσον καὶ ἡ Γερόντισσα Θεοδοσία εὐχαρίστησαν τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο γιὰ τὴν ποικιλοτρόπως ἐκφρασθεῖσαν ἀγάπη του πρὸς τήν Ἱερὰ Μονὴ Βαρνάκοβας.
Μετά ταῦτα, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεσκέφθη τήν κεντρική Ἱερά Μονή, ἡ ὁποία κατεστράφη ἀπό τήν πυρκαϊά καὶ συνωμίλησε μὲ ὃσες Μοναχὲς ἐκ τῆς Ἀδελφότητος εὑρίσκοντο ἐκεῖ.
Ἐπιστρέφοντας γιά τήν Πάτρα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος μετά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φωκίδος κ. Θεοκτίστου, ἐπεσκέφθησαν τήν γυναικεία Ἱερά Μονή Ἁγίου Νεκταρίου Τρικόρφου.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.




ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

23/2 ΠΕΜΠΤΗ προς ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/2 Ά & ΄Β εύρεσις τιμίας κεφαλής Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου: ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ-Αρτοκλασία, Θεία Λειτουργία 21:00-01:00
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

12 χρόνια ἀπὸ τὴν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
20.2.2017.
Δώδεκα χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπὸ τότε ποὺ ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.(20.2.2005)
Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου αὐτῆς, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ἐτέλεσε τὴν Θεία Λειτουργία στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν, συλλειτουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀρχιμ. π. Ἀρτεμίου Ἀργυροπούλου καὶ πολλῶν Ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ μέ τήν συμμετοχή πλήθους πιστῶν.

Ὁ Σεβασμιώτατος πρὸ τῆς ἀπολύσεως ἐτέλεσε τὸ ἱερὸ μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Μαντινείας καὶ Κυνουρίας κυροῦ Θεοκλήτου (τοῦ χειροτονήσαντος αὐτόν Διάκονον καί Πρεσβύτερον) καὶ τοῦ κατὰ σάρκα πατρός του, Ἱερέως Εὐθυμίου Σκλήφα.

Στὸ τέλος ὁ Σεβασμιώτατος μὲ βαθειὰ συγκίνηση ἐδόξασε τὸ ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνημένου Θεοῦ καὶ εὐχαρίστησε τὸν Θεοφιλέστατο, τοὺς Κληρικοὺς, τὶς Μοναστικὲς καὶ Ἱεραποστολικὲς Ἀδελφότητες, τοὺς Ἄρχοντας καὶ τοὺς Ἐκπροσώπους τῶν Ἀρχῶν καὶ τῶν Φορέων, ὡς καὶ τὸν εὐσεβῆ, τόν εὐγενῆ καί φιλοπρόοδο Λαὸ τῶν Πατρῶν γιὰ τὴν συμπόρευση ἐν ἀγάπῃ στὴν πορεία τῶν δώδεκα αὐτῶν χρόνων.

Παρεκάλεσε δέ ὃλους νά προσεύχωνται ὑπέρ αὐτοῦ καί κατέληξε: « Τό πόσο σᾶς ἀγαπῶ μόνο ὁ Θεός τό γνωρίζει. Ἡ ἐλαχιστότητά μου δέν δύναται νά τό μετρήσῃ, ἀφοῦ εἶστε ὃ, τι πολυτιμότερο μοῦ ἒχει χαρίσει ὁ Θεός».

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.







Ἐκοιμήθη ἡ Προηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐλεούσης Πατρῶν, Μοναχὴ Μακρίνα.

Μετέστη πρὸς Κύριον, ὁσιακά, σέ ἡλικία 90 ἐτῶν, ἡ Μοναχὴ Μακρίνα, Προηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐλεούσης Πατρῶν. Ἡ κατά κόσμον Εὐγενία Μπαλάσκα, ἐγεννήθη στό χωριό Κλεινδιά Ἠλείας καί ἦτο γόνος ὑπερπολύτεκνης οἰκογενείας. Οἱ γονεῖς της εἲχαν δέκα τέκνα.  Δύο ἀκόμα ἐκ τῶν ἀδελφῶν της ἦτο Μοναχοί, ὁ π. Βαρλαάμ στή Μονή Σιμωνόπετρας καί ὁ π. Ἰωσήφ στή Μονή Γρηγορίου. Ἡ Γερόντισσα Μακρίνα ἀπὸ 16 ἐτῶν ἔζησε στὶς ἱερὲς αὐλὲς τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἀπὸ τὴν ἡλικία αὐτή, εἰσῆλθε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Φραγκοπηδήματος Ἠλείας, ὅπου ἐκάρη Μοναχὴ καὶ ἔζησε ἕως τὸ 1981, ὁπότε ἐγκατεστάθη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Ἐλεούσης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, τῆς ὁποίας ἀνέλαβε τὴν Ἡγουμενία ἀπὸ τὸ ἔτος 1982.
          Ἐργάστηκε γιὰ τὴν ἀναστήλωση καὶ ἐπέκταση τῆς Μονῆς καί συνήχθησαν πέριξ αὐτῆς πολλὲς Μοναχές, οἱ ὁποῖες διηκόνησαν καὶ διακονοῦν στὴν Ἱερὰ Μονή ὡς νύμφες Χριστοῦ, μὲ σεμνότητα, ταπείνωση καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Τὸ Μοναστήρι ἔχει καταστῆ πνευματικὴ κυψέλη καὶ φάρος χάριτος Θεοῦ.
          Τὰ τελευταῖα ἔτη ἡ Γερόντισσα Μακρίνα, ἀσθένησε καὶ τὴν διεδέχθη στὴν Ἡγουμενία, ἡ Μοναχὴ Μακαρία, ἐκ τῶν πνευματικῶν της θυγατέρων, ἡ ὁποία μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες ἀδελφὲς συνεχίζουν τὸν ἱερὸ, φιλόθεο, φιλάγιο καὶ φιλάνθρωπο ἀγῶνα.
 Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία ἐτελέσθη στὸ Καθολικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐλεούσης, τὸ Σάββατο 18.2.2017, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, συμπαραστατουμένου ὑπὸ τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, τοῦ Πρωτοσυγέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν Ἀρχιμ. π. Ἀρτεμίου Ἀργυροπούλου, τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γηροκομητίσσης Ἀρχιμ. Συμεών Χατζῆ καὶ ἄλλων Κληρικῶν τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν καὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας γενικώτερα.
 Παρέστησαν πολλὲς Μοναστικὲς Ἀδελφότητες, τόσο ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, ἀλλὰ καὶ ἐξ’ ἄλλων Μητροπόλεων καὶ πλῆθος εὐσεβῶν καὶ φιλομονάχων Χριστιανῶν.
          Ὁ Σεβασμιώτατος στὴν ὁμιλία του ἀνεφέρθη μὲ λόγια συγκινητικὰ στὴν ἱστορία καὶ τὸ ὁδοιπορικὸ τῆς Μοναχῆς Μακρίνας, ἡ ὁποία ἐγκαταλέλειψε ἐκ τῆς πρώτης νεότητός της τὰ τερπνὰ καὶ ἠδέα τοῦ κόσμου καὶ εἰσῆλθε στὴν Ἱερὰ Μονή, ἔχουσα κλίσιν Θεοῦ. Ἐπίσης, ἀνεφέρθη στὴν θαυμαστὴ δραστηριότητα καὶ τὴν πνευματικὴ προσφορὰ της στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν κοινωνία μας.
          Ἀκόμη ἐπήνεσε τὴν διάδοχο τῆς μεταστάσης, τὴν νῦν Ἡγουμένη τῆς Μονῆς, Μοναχὴ Μακαρία καὶ τὶς λοιπὲς Μοναχές, οἱ ὁποῖες συμπαρεστάθησαν στὴν Γερόντισσα κατὰ τὰ ἔτη τῆς ἀσθενείας της μὲ ἀγάπη θυγατέραν πρὸς μητέρα καὶ μὲ θυσιαστικὴ αὐταπάρνηση.
 Τέλος, εὐχαρίστησε τοὺς Κληρικοὺς καὶ τὶς Μοναχὲς οἱ ὁποῖες συμμετεῖχαν προσευχητικὰ στὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία τῆς Γερόντισσας Μακρίνας καὶ τὸ πλῆθος τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν. 
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως











Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

"ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΟΝ ΣΩΤΗΡ ΜΟΥ"

Ψυχοσάββατο
Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα. Οι κεκοιμημένοι μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε. Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε. Πάμε στο ναό. Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας τους κεκοιμημένους. Έτσι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων, προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει...

Κι όμως. Στο ψυχοχάρτι του Σαββάτου των Απόκρεω, πριν την Κυριακή της ανάμνησης ότι θα έρθει η τελευταία Κρίση, όπως και το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή, πριν την Κυριακή του ξεκινήματος της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο, αποτυπώνεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά και η ελπίδα. Μνήμη ότι οι αγαπημένοι μας ουκ απέθανον αλλά κοιμώνται. Μνήμη ότι η αγάπη δεν νικήθηκε από το θάνατο. Ότι μπορεί ένα κομμάτι μας να έφυγε μαζί του, να τάφηκε στο χώμα, κι όχι μόνο από όσους γνωρίσαμε, αλλά και από όλους όσους έζησαν πολύ πριν από εμάς, απ’ αιώνος, όμως τίποτε δεν τελείωσε. Επειδή Χριστός Ανέστη ο θάνατος εσκυλεύθη. Επειδή Χριστός Ανέστη θα βρεθούμε ξανά με όλους όσους προηγήθηκαν. Κοντά στον Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός. Εν τόπω φωτεινώ και χλοερώ και αναψύξεως. Και δεν θα είναι η συνάντησή μας μόνο εν πνεύματι. Δικό μας και δικό τους. Θα έρθει η ώρα που το σώμα τους και το δικό μας θα βγούνε από τις κρύπτες του θανάτου. Και θα ενωθεί η συμφυΐα, σε έναν τρόπο αιώνιο και χωρίς μετατροπή. Όπου ο έσχατος εχθρός θα καταργηθεί. Και θα είναι η ύπαρξη συνάντηση με το Φως και την γλυκύτητα της ωραιότητος του προσώπου του Χριστού και των Αγίων Του. Η Εκκλησία που δεν θα είναι μόνο μια πρόσκληση ένταξης στο σώμα του Χριστού, αλλά το ίδιο το Σώμα από το οποίο δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε.
Προγευόμαστε αυτή την χαρά να είμαστε μέλη του Σώματος κάθε φορά που τελούμε την Θεία Λειτουργία. Αυτήν στην οποία πιστεύουμε και ζούμε το διαρκές παρόν της Βασιλείας του Θεού. Της συνάντησης ζώντων και κεκοιμημένων, αγίων και αμαρτωλών, μελίσματος και μη διαίρεσης, βρώσεως και μη δαπανήσεως εν τω Χριστώ. Μόνο που τα δύο αυτά Σάββατα νιώθουμε τους κεκοιμημένους πιο κοντά μας. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να θυμόμαστε. Αλλά όλο το σώμα του Χριστού. Και η μνημόνευση των ονομάτων, μακρόσυρτη υπό τον ήχο του «Κύριε ελέησον», μάς υπενθυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο για τους οικείους και συγγενείς, αλλά για όλους που εν Χριστώ γίνονται οι κατεξοχήν οικείοι μας. Οι αδελφοί μας.

Ας βρεθούμε το απόγευμα της Παρασκευής και το πρωί του Σαββάτου στο ναό της γειτονιάς μας. Μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Πρέπει να ζήσουμε, αυτό είναι δεδομένο. Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος για μας δεν είναι τέρμα, αλλά μια στάση και ένα πέρασμα, ένα Πάσχα. Τη στάση την περνάμε μόνοι μας, ακόμη κι αν έχουμε την ώρα του θανάτου κοντά μας αυτούς που μας αγαπούνε. Ο θάνατος είναι η προσωπική μας έξοδος, στην οποία κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, να καταλάβει, να συντροφεύσει. Μία ροπή όμως είναι η στάση. Και μπαίνουμε στο πέρασμα της ανάστασης. Συντροφευμένοι από όσους έχουν προηγηθεί και πρωτίστως όσους αγάπησαν το Θεό και τον άνθρωπο. Κι αυτοί θα μας οδηγήσουν στο να αναγνωρίσουμε Εκείνον που θανάτω τον θάνατον επάτησε.

Ας Τον παρακαλέσουμε λοιπόν. Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου, εν δόξη όταν έλθης. Των δικών μας και όλων των ανθρώπων. Να συναντιόμαστε στην αγάπη Σου!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Eπέτειος τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
16.2.2017
Τήν Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου 2017, ἐπέτειον τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, ὁ Σεβασμιώτατος θά τελέσῃ τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Μέ λαμπρότητα ἑορτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀνθίμου τοῦ ἐν Χίῳ στό Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομεῖο Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια».

Μέ λαμπρότητα ἑορτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀνθίμου τοῦ ἐν Χίῳ στό Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομεῖο Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια».

•Τήν παραμονή, 14.2.2017, στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Παναγία ἡ Βοήθεια, τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομεῖου Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια» ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε ἐπικαίρως τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στήν ἁγία βιοτή καί πολιτεία τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου.

•Ἀνήμερα, τήν Θεία Λειτουργία ἐτέλεσε ὀ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνεφέρφθη στήν ἀπαντοχή καί παρηγορία πού λαμβάνει ὁ ἂνθρωπος κατά τίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς του, ἀπό τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἰδική ἀναφορά ἒκανε στήν θαυμαστή προστασία τῆς Παναγίας Βοηθείας καί στήν ζωντανή παρουσία τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου τῆς Χίου στό Νοσοκομεῖο, τοῦ ὁποίου ἀπότμημα τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου εὑρίσκεται στόν Ναό τῆς Παναγίας Βοηθείας, τοῦ Νοσοκομείου. 
Ἐπίσης ἐπήνεσε τόν Διοικητή κ. Θεόδωρο Πισιμίση, τό ἰατρικό καί νοσηλευτικό προσωπικό, τόν Ἱερέα τοῦ Νοσοκομείου π. Χαρίτωνα, ὡς καί ὃλους ὃσοι ἐργάζονται στόν εὐαίσθητο τομέα τῆς ὑγείας.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος ἐκ μέρους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ προσέφερε στόν Διευθυντή τῆς Καρδιοθωρακοχειρουργικῆς Κλινικῆς κ. Δημήτριο Δουγένη τιμητική πλακέτα ἐπί τῇ ἀποχωρήσει του ἀπό τό Νοσοκομείο προκειμένου νά ὑπηρετήσῃ σέ Νοσοκομείο τῶν Ἀθηνῶν, ἐπαινέσας αὐτόν γιά τό ζῆλο καί τήν ἀφοσίωσή του στό λειτούργημα τοῦ ἰατροῦ καί γιά τήν συνεργασία του μέ τήν τοπική Ἐκκλησία. 
Τέλος, ἀντιφώνησε ὁ κ. Δημήτριος Δουγένης ἀφοῦ εὐχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατο, τόν κ. Διοικητή καί τό Ἱερέα τοῦ Ναοῦ γιά τήν τιμητική πλακέτα. 

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.




O Μητροπολίτης Ναϊρόμπι, Ὑπέρτιμος καὶ Ἔξαρχος Κένυας στὴν Πάτρα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
13.2.2017.

            Στὴν Πάτρα, εὑρέθη κατ’ αὐτάς τὰς ἡμέρας γιὰ λόγους πνευματικούς, ὁ Μητροπολίτης Ναϊρόμπι, Ὑπέρτιμος καὶ Ἔξαρχος Κένυας κ. Μακάριος.
            Τὴν Κυριακή του Ἀσώτου, 13.2.2017, προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας στὸν Νέο Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, συλλειτουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καὶ μὲ τὴν συμμετοχὴ πλήθους Λαοῦ.
            Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ Χρυσόστομος καλοσώρισε μέ ἰδιαίτερη χαρά, ἀγάπη καί συγκίνηση στὴν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τὸν Μητροπολίτη Ναϊρόμπι, Ὑπέρτιμο καὶ Ἔξαρχο Κένυας κ. Μακάριο καὶ τοῦ εὐχήθηκε ὑγεία καί ἀκμαιότητα ψυχοσωματική δυνάμεων γιά συνέχιση τοῦ ἁγίου ἒργου στό ὁποῖο τόν ἒχει καλέσει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί τό ὁποῖον ἒργο ἀποδίδει καρπούς εὐκλεῖς πρός δόξαν Θεοῦ καί φωτισμόν καί σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας στήν Ἢπειρο τῆς Ἀφρικῆς.
            Τέλος, ὁ Μητροπολίτης Κένυας εὐχαρίστησε τὸν Σεβασμιώτατο γιὰ τὴν κανονική του ἄδεια καὶ εὐλογία νὰ ἔλθῃ στὴν Πάτρα, ἐνῶ ἀπηύθυνε στὸν Πατραϊκὸ Λαὸ λόγους πνευματικούς, πάνυ ὠφέλιμους.
            Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς ὁ Σεβασμιώτατος Kένυας, ὡμίλησε ἐνώπιον πυκνοῦ ἀκροατηρίου στήν αἲθουσα τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συλλόγου Πατρῶν « Ὁ Πρωτόκλητος».

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως 



ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2024-2025

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2024-2025
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate