Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2025

Το μεγάλο μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων

11:53 μ.μ. |

Η αρετή της Ταπείνωσης είναι το μεγάλο μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων. Μόνο ο άνθρωπος που καλλιεργεί και αγαπάει αυτή την αρετή, μπορεί κάπως να νιώσει, τι έγινε εκείνη την παγωμένη νύχτα του Δεκέμβρη στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Και μόνο με αυτή την αρετή, μπορεί να αξιωθεί να δεχθεί στην καρδιά του τον Νεογέννητο Βασιλέα και Σωτήρα Χριστό. Όσιος Εφραίμ Σύρος

0 σχόλια

Πώς να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα; Ο άγιος Γρηγορίος ο Θεολόγος είναι ξεκάθαρος:

11:07 μ.μ. |

«Ας γιορτάσουμε όχι με δημόσιους πανηγυρισμούς αλλά με τρόπο θεϊκό.
Μη στολίσεις τις εισόδους και τους δρόμους αλλά την ψυχή σου.
Μην διοργανώσεις χορούς ούτε να πάς σε γλέντια και μεθύσια που γίνονται αιτία πολλών κακών, αλλά πάρε μέρος στο ουράνιο πανηγύρι όπου άγγελοι χορεύουν και τραγουδούν.
Μην χορτάσεις τα μάτια και τ’ αυτιά σου με ακούσματα και θεάματα αλλά τρέξε μαζί με τους βοσκούς να δεις το θαύμα.
Μην γεμίσεις την κοιλιά σου με το υπερβολικό φαγητό αλλά γεύσου τον ουράνιο άρτο της ευχαριστίας.
Να μην ντυθείς με πολυτελή ρούχα και να μην χρησιμοποιήσεις βαψίματα που κάνουν ψεύτικη την φυσική ομορφιά αλλά τα καθαρά ρούχα των αρετών».
Κείμενο με ιστορία 16 αιώνων, αλλά εκπληκτικά επίκαιρο για την εποχή μας.
Σήμερα, λίγες μέρες πριν τον εορτασμό του μεγάλου αυτού γεγονότος που χώρισε την ιστορία σε π.Χ. και μ.Χ. ας συνειδητοποιήσουμε τις μεγάλες αυτές αλήθειες και ας προετοιμαστούμε για αληθινή συμμετοχή στα μυστήρια. Έτσι και η γέννηση του Χριστού θα είναι πραγματική στις καρδιές μας και το πνευματικό μας ημερολόγιο δεν θα γράψει 2025 προ Χριστού, χωρίς Χριστό, αλλά μετά Χριστόν, δηλαδή μαζί με το Χριστό.
0 σχόλια

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΓΕΝΝΗΣΕ ΘΕΟΝ π. Δημητρίου Μπόκου

11:07 μ.μ. |

Τὴ Βίβλο γενέσεως ἀκοῦμε λίγο πρὶν τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο, στὴν ὁποία καταγράφονται ὀνομαστικὰ οἱ κατὰ σάρκα πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ. Ἐπιπλέον ἀναφέρουμε καὶ τιμᾶμε ὅλους τοὺς πρὸ Χριστοῦ ἁγίους, γιατὶ μὲ τὴ θεοσεβῆ τους πολιτεία ἑδραίωσαν, ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του, στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων τὴν πίστη στὸν ἐρχόμενο Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ἐνίσχυσαν τὴν προσδοκία ὅλων τῶν ἐθνῶν καὶ γιγάντωσαν τὸν πανανθρώπινο πόθο γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ παγκόσμιου λυτρωτῆ (Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως).


Οἱ ἅγιοι Προπάτορες προπαρασκεύασαν τὸ ἀνθρώπινο γένος για νὰ φέρει στὸν κόσμο τὸν κάλλιστο καρπό του, τὴν Παρθένο Μαρία, θυγατέρα τοῦ Δαυΐδ, τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Θεοῦ. «Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ ἅγιοι, (δι)ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν ὑπάρχει καρπὸς εὐκλεής, ἡ ἀσπόρως τεκοῦσά σε». Μὲ τὴ γέννηση τῆς Παναγίας ἔρχεται τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ καιρὸς ποὺ περίμενε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σαρκωθεῖ, νὰ γίνει ἄνθρωπος, νὰ κατέβει στὴ γῆ.

Ἀρχῆς γενομένης (κατὰ τὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ) ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ «γεννᾶ» τὸν Ἀδάμ, ἡ μακρὰ σειρὰ τῶν διαδοχικῶν γενεῶν διέρχεται ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, «Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ», φτάνει στὸν Δαυΐδ καὶ κατακλείεται μὲ τὴν Παρθένο, «ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς». Καὶ ἐνῶ στὴν ἀρχὴ ὁ Θεὸς «γέννησε», ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο, ἐπίλογος στὴ Βίβλο γενέσεως μπορεῖ ἄριστα νὰ γίνει τὸ «ἄνθρωπος ἐγέννησε Θεόν».

Ἔκτοτε ὁ Χριστὸς αὐτοαποκαλεῖται «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», χωρὶς νὰ θεωρεῖ καθόλου ὑποτιμητικὸ τὸν τίτλο αὐτό. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ γεννᾶ τὸν Θεό, εἶναι ὁ τελειότερος ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἡ Παναγία. Ἁπλὸς ἄνθρωπος ἡ Θεοτόκος, γεννημένη κατὰ τοὺς νόμους τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἐκ «ρίζης φυεῖσα τοῦ Ἰεσσαί», κατάφερε ὡστόσο νὰ ὑπερβεῖ τὰ ἀνθρώπινα μέτρα. «Ὅρους παρῆλθε τῶν βροτῶν τῆς οὐσίας». Εἶναι δικό της κατόρθωμα αὐτό. Γεννήθηκε μὲν «ἐξ ἐπαγγελίας», μὲ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τρόπο θαυματουργικό, ἀπὸ στείρους, γέροντες γονεῖς, ἀλλὰ εἵλκυσε πάνω της μὲ τὸν δικό της ἐνεργὸ πνευματικὸ ἀγώνα, μὲ τὴ δική της ἐλεύθερη θέληση, τὸν μέγιστο δυνατὸ ἁγιασμό. Γι’ αὐτὸ καὶ προκρίνεται ὡς ἡ μόνη ἄξια νὰ γεννήσει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ.

Τὴν ἁγιασμένη σάρκα τῆς Παρθένου διαλέγει καὶ προσλαμβάνει ἑκούσια ὁ Ὕψιστος Θεὸς γιὰ νὰ σαρκωθεῖ καὶ νὰ καθαρίσει τὸ γένος μας ἀπὸ τὸν «ἰὸν τῆς δρακοντίας κάρας». Ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς κεφαλῆς τοῦ ἀρχαίου δράκοντα, τοῦ διαβόλου, μὲ τὸ ὁποῖο θανάτωσε τὸν Πρωτόπλαστο. «Σάρκα προσλαβὼν ἐκ Παρθένου» ὁ Θεός, γίνεται «ἴσος τοῖς βροτοῖς», ἀδελφός μας. Δὲν ντρέπεται νὰ μᾶς ἀποκαλεῖ ἀδελφούς του. Ἔγινε ἕνα μὲ τοὺς θνητούς, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει «ἅπαντας πρὸς σέλας ζωηφόρον ἐκ πυλῶν ἀνηλίων». Ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ βάθη τῆς ἁμαρτίας.

Ἐπιφύλαξε ὕψιστη τιμὴ στὴν Παρθένο, ἐπιλέγοντάς την ὡς μητέρα του. Ὅμως, τὴν ἴδια τιμὴ ἐπιφυλάσσει καὶ σὲ μᾶς. Καταδέχεται νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς μητέρα του, ἀδελφοί του, κατὰ σάρκα συγγενεῖς του.

Διπλὸ τὸ μυστήριο: Δίνει καὶ παίρνει ὁ Χριστός. Δίνει καὶ σὲ μᾶς τὴν ἐκ Παρθένου Σάρκα του, ἀλλὰ συγκατανεύει «νὰ παίρνει σάρκα», μορφὴ καὶ ἀπὸ μᾶς, να τὸν γεννοῦμε μέσα μας κι ἐμεῖς μὲ τὴ θεοπρεπῆ βιωτή μας.

Καλή, εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλὰ Χριστούγεννα! Χρόνια πολλά!
0 σχόλια

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2025 - ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

11:06 μ.μ. |
  • 22/12 ΔΕΥΤΕΡΑ, Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας: Θεία Λειτουργία 06:30-08:20 
  • Η Θεία Κοινωνία κατ’ οίκον ασθενών και γερόντων που αδυνατούν να προσέλθουν στον Ιερό Ναό επί τη εορτή των Χριστουγέννων, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 22/12 μετά την Θεία Λειτουργία (Παρακαλείσθε να ενημερώσετε εγκαίρως τους Ιερείς).
  • 23/12 ΤΡΙΤΗ, 07:15-09:30 Εκκλησιασμός Σχολείων ΕΣΠΕΡΑΣ: Εσπερινός – Όρθρος - Μεγάλες Ώρες των Χριστουγέννων στις 17:00 
  • 24/12 ΤΕΤΑΡΤΗ (παραμονή Χριστουγέννων), Οσιομάρτυρος Ευγενίας: Μέγας Εσπερινός της εορτής των Χριστουγέννων μετά της Θείας Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου 07:30(πρωί)
  • ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΥΟ ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ: 25/12 ΠΕΜΠΤΗ: α)Βράδυ παραμονής Χριστουγέννων: Μικρά Αγρυπνία-Θεία Λειτουργία 22:00-01:00 μετά τα μεσάνυχτα. β) Πρωινή Θεία Λειτουργία 08:00-10:00. 
  • 26/12 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου: Θεία Λειτουργία 07:00-09:30  
  • 27/12 ΣΑΒΒΑΤΟ, Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου: Θεία Λειτουργία 07:00-09:00 
  • 28/12 ΚΥΡΙΑΚΗ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ: Θ. Λειτουργία 07:00-10:00
0 σχόλια
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2025

ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ π. Δημητρίου Μπόκου

10:53 μ.μ. |

Χριστουγεννιάτικες Ἱστορίες, ἀρ. 2 

 Κον­το­στά­θη­κε στὰ Προ­πύ­λαι­α, ἔ­κο­ψε τὴ φό­ρα του, σά­ρω­σε μὲ τὴ μα­τιά του τὴν πλα­τεί­α. Κοί­τα­ξε τὸ ρο­λό­ι του, χα­μο­γέ­λα­σε. Δὲν ἦ­ταν ἀ­κό­μα ἡ ὥ­ρα. Ἦρ­θε νω­ρί­τε­ρα, δέ­κα ὁ­λό­κλη­ρα λε­πτά. Βι­ά­στη­κε. Μὰ γι­νό­ταν κι ἀλ­λι­ῶς; Πέμ­πτο ραν­τε­βοὺ σή­με­ρα μὲ τὴν Ἀ­λί­κη καὶ δὲν πά­τα­γε στὴ γῆ.

Τὴ γνώ­ρι­ζε ἀ­πὸ και­ρό. Φοι­τη­τὲς καὶ οἱ δυ­ό, ἐ­κεί­νη ἀ­πὸ χω­ριό, Ἀ­θη­ναῖ­ος αὐ­τός. Μὰ δὲν εἶ­χε τολ­μή­σει νὰ τὴν πλη­σιά­σει πο­τέ. Ἀ­να­δυ­ό­ταν μέ­σα του φαν­τα­στι­κή, μὲ τὴ γλυ­κειά της ὀ­μορ­φιά, τὸν φι­νε­τσά­το τρό­πο της, τὴν ἀ­ε­ρά­τη κορ­μο­στα­σιά. Δὲν τόλ­μα­γε νὰ συγ­κρι­θεῖ μα­ζί της. Δὲν ἦ­ταν πάν­τα γιὰ τοὺς τρό­πους του πε­ρή­φα­νος, κι ἂν κοί­τα­ζες καὶ λί­γο πα­ρα­μέ­σα, ἄ­στα κα­λύ­τε­ρα!

Βλέ­πον­τας ὅ­μως τὴν Ἀ­λί­κη ἔ­νι­ω­θε τὴν ἀ­νάγ­κη νά ’­ναι κι αὐ­τὸς κα­λός. Ἡ πα­ρου­σί­α της, ἁ­πλή, κα­λο­συ­νά­τη, γε­λα­στή, τὸν σκλά­βω­νε καὶ μιὰ γλυ­κειὰ τα­ρα­χὴ γέ­μι­ζε τὴν καρ­διά του, ὅ­ταν ἐ­κεί­νη πέρ­να­γε κον­τά του.

Γιὰ πο­λὺν και­ρὸ ὑ­πέ­φε­ρε σι­ω­πη­λὰ μέ­σα του. Μὰ κά­πο­τε πῆ­ρε τὴν ἀ­πό­φα­ση νὰ κά­μει τὸ με­γά­λο ἅλ­μα καί, ξε­περ­νών­τας τὸν ἑ­αυ­τό του, τὴν πλη­σί­α­σε. Κι ἐ­νῶ δὲν τὸ πε­ρί­με­νε, ἡ Ἀ­λί­κη δὲν τὸν ἀ­πώ­θη­σε. Τὸ θαῦ­μα ἔ­γι­νε. Ἀ­νέλ­πι­στα τὸ φευ­γα­λέ­ο του ὄ­νει­ρο ἔ­γι­νε πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

- Εἶ­σαι ὑ­πέ­ρο­χη, Ἄ­λις! πα­ρα­μι­λοῦ­σε κα­θὼς βά­δι­ζε πλέ­ον­τας σὲ πε­λά­γη εὐ­τυ­χί­ας.

Ἔ­κα­νε ἀρ­γὰ τὸν γύ­ρο τῆς πλα­τεί­ας. Στὴν εἴ­σο­δο τοῦ με­τρὸ στα­μά­τη­σε. Ἦ­ταν τὸ ση­μεῖ­ο συ­νάν­τη­σης. Βάλ­θη­κε νὰ χα­ζεύ­ει τὴν κί­νη­ση, τὰ πε­ρι­στέ­ρια, τὸν κό­σμο. Δυ­ὸ μέ­ρες πρὶν τὰ Χρι­στού­γεν­να κι ὁ ἀ­έ­ρας γέ­μι­ζε ἀ­πὸ ἕ­να ἀ­τέ­λει­ω­το, φλύ­α­ρο, γι­ορ­τι­νὸ βου­η­τό.

Αἰ­ῶ­νες τοῦ φά­νη­καν τὰ δέ­κα λε­πτά. Δυ­ὸ φο­ρὲς κοί­τα­ξε τὸ ρο­λό­ι του. Ἐ­πι­τέ­λους ἕ­ξη. Τώ­ρα θὰ ’ρ­θεῖ. Μὰ ἡ Ἀ­λί­κη δὲν φαι­νό­ταν ἀ­κό­μα. Ἡ κί­νη­ση, …βλέ­πεις. Ἕ­ξη καὶ πέν­τε, …καὶ τέ­ταρ­το, …καὶ μι­σή. Τὰ λε­πτὰ κυ­λοῦ­σαν μαρ­τυ­ρι­κά, μὰ ἐ­κεί­νη που­θε­νά. Δὲν ἤ­ξε­ρε πιὰ τί νὰ ὑ­πο­θέ­σει. Στὴν ἀρ­χὴ ἁ­πλῶς ἀ­νυ­πο­μο­νοῦ­σε. Κα­τό­πιν μιὰ ἔν­το­νη ἀ­μη­χα­νί­α τὸν συ­νε­πῆ­ρε. Ἡ Ἀ­λί­κη δὲν εἶ­χε ἀρ­γή­σει ἄλ­λη φο­ρά. Ἡ σκέ­ψη πὼς μπο­ρεῖ καὶ νὰ μὴν ἔλ­θει, τὸν ἔ­κα­νε νὰ πα­λα­βώ­σει.

Ἔ­πια­σε τὸ κι­νη­τό του νὰ τὴν πά­ρει. Μὲ ἐ­λα­φρὸ τρέ­μου­λο τὸ χέ­ρι του κι­νή­θη­κε ἁ­πα­λὰ πά­νω στὰ πλῆ­κτρα. Μιὰ ἀ­χνο­πρά­σι­νη μαρ­μα­ρυ­γὴ φώ­τι­σε στιγ­μια­ῖα τὴν ὀ­θό­νη κι ἀ­μέ­σως ἔ­σβη­σαν ὅ­λα. Ἡ μπα­τα­ρί­α τὸν εἶ­χε προ­δώ­σει. Πῆ­γε νὰ βλα­στη­μή­σει, συγ­κρα­τή­θη­κε. Εἶ­χε ὑ­πο­σχε­θεῖ στὸν ἑ­αυ­τό του νὰ ξε­χά­σει τὸ πα­ρελ­θόν.

Ἔ­ψα­ξε γιὰ καρ­το­τη­λέ­φω­νο, λει­τουρ­γοῦ­σαν ὅ­λα στὸ φούλ. Ἀ­ναγ­κά­στη­κε νὰ πε­ρι­μέ­νει. Ὁ ἐ­κνευ­ρι­σμός του ἀ­νέ­βη­κε κα­τα­κό­ρυ­φα. Ἐ­πι­τέ­λους τὴν πῆ­ρε. Τὸ τη­λέ­φω­νο χτύ­πη­σε ἐ­πα­νει­λημ­μέ­να, μὰ ἀ­πάν­τη­ση καμ­μιά. Ξα­να­πῆ­ρε, ξα­να­χτύ­πη­σε, …τί­πο­τα.

Κο­πά­νη­σε μὲ νεῦ­ρο τὸ ἀ­κου­στι­κὸ στὴ θέ­ση του καὶ γύ­ρι­σε ξα­νὰ στὸ πό­στο του. Ἂς πε­ρι­μέ­νει κι ἄλ­λο λί­γο. Μιὰ ἀ­χνὴ ἐλ­πί­δα, μή­πως καὶ φα­νεῖ, τρε­μό­παι­ζε ἀ­κό­μα μέ­σα του.

Ἀ­νέ­βα­σε τὸν για­κὰ κα­θὼς ὁ πα­γω­μέ­νος ἀ­έ­ρας δυ­νά­μω­νε καὶ στή­θη­κε στω­ι­κὰ στὸ πε­ζο­δρό­μιο. Πε­ρα­στι­κοὶ φορ­τω­μέ­νοι χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κα ψώ­νια περ­νο­δι­ά­βαι­ναν μπρός του. Τὰ τρό­λε­ϊ ἀ­να­στέ­να­ζαν κυ­λών­τας βα­ρυ­φορ­τω­μέ­να στὴν ἄ­σφαλ­το. Μὰ τί­πο­τε δὲν τὸν τρα­βοῦ­σε. Πά­λευ­ε μά­ται­α νὰ βά­λει σὲ τά­ξη τὶς σκέ­ψεις του, ἐ­νῶ ἀ­νά­μι­κτα συ­ναι­σθή­μα­τα φόρ­τι­ζαν ἐ­πι­κίν­δυ­να τὴν ψυ­χή του.

Για­τί δὲν ἐρ­χό­ταν; Τί με­σο­λά­βη­σε; Ἄλ­λα­ξε κά­τι στὴ σχέ­ση τους; Κα­θυ­στέ­ρη­σε ἀ­πὸ τὴν κί­νη­ση; Κά­τι ἄλ­λο τὴ δυ­σκό­λε­ψε; Για­τί δὲν τὸν εἰ­δο­ποί­η­σε νω­ρί­τε­ρα; Δὲν ξέ­ρει πό­σο τὴ θέ­λει κον­τά του; Πό­σο ἀ­νυ­πο­μο­νεῖ νὰ τὴ δεῖ; Πῶς πε­ρι­μέ­νει τὸ κά­θε ραν­τε­βού τους;

Ἡ ἀ­λή­θεια ἦ­ταν πὼς γι’ αὐ­τὸ τὸ τε­λευ­ταῖ­ο τὴν πί­ε­σε ὑ­περ­βο­λι­κὰ νὰ μεί­νει μιὰ μέ­ρα πα­ρα­πί­σω, πρὶν φύ­γει γιὰ τοὺς δι­κούς της. Τό ’θε­λε τό­σο πο­λὺ νὰ περ­πα­τή­σει μα­ζί της στοὺς στο­λι­σμέ­νους δρό­μους, τέ­τοι­ες μέ­ρες γι­ορ­τι­νές.

Κόν­τευ­ε ὀ­κτώ. Κα­τά­λα­βε πὼς δὲν εἶ­χε νό­η­μα νὰ πε­ρι­μέ­νει. Ἡ ἀ­πο­γο­ή­τευ­ση ἄ­φη­σε τὴ θλι­βε­ρὴ μά­σκα της στὸ πρό­σω­πό του. Στη­μέ­νος στὴ μέ­ση ἑ­νὸς πλή­θους ποὺ σκουν­του­φλοῦ­σε πά­νω του, ἔ­νοι­ω­θε πραγ­μα­τι­κὰ χα­μέ­νος. Ἕ­νας ὑ­πό­γει­ος θυ­μός, ποὺ ὥ­ρα τώ­ρα ἀρ­γο­σά­λευ­ε στὰ σω­θι­κά του, ἀ­νέ­βη­κε ὁρ­μη­τι­κὰ κυ­ρι­αρ­χών­τας σὲ κά­θε ἄλ­λο του συ­ναί­σθη­μα καὶ τὸν συ­νε­πῆ­ρε ὁ­λό­κλη­ρο.

- Πα­νά­θε­μά σε, Ἄ­λις! μουρ­μού­ρι­σε μὲς ἀ­π’ τὰ σφιγ­μέ­να του δόν­τια καὶ πῆ­ρε τὸν κα­τή­φο­ρο στὴν Πα­νε­πι­στη­μί­ου. Ἂς μὲ σκε­φτό­σουν καὶ λί­γο πε­ρισ­σό­τε­ρο!

Ἔ­στρι­ψε δε­ξιὰ στὴ Μπε­νά­κη, πῆ­ρε τὰ στε­νά, πε­ρι­πλα­νή­θη­κε χω­ρὶς σκο­πό. Σχε­δὸν μη­χα­νι­κὰ τὰ βή­μα­τά του τὸν ἔ­φε­ραν στὸ πα­λιὸ γνω­στό του στέ­κι. Πῆ­γε νὰ μπεῖ, με­τά­νοι­ω­σε. Ἐ­δῶ τὸν ἤ­ξε­ραν ὅ­λοι, δὲν εἶ­χε ὄ­ρε­ξη γιὰ κου­βέν­τες. Τρά­βη­ξε μα­κρύ­τε­ρα, χώ­θη­κε τε­λι­κὰ σ’ ἕ­να γω­νια­κὸ κεν­τρά­κι ἥ­συ­χο.

Βυ­θι­σμέ­νος στὰ σύν­νε­φα τοῦ κα­πνοῦ καὶ στοὺς ἀ­τμοὺς τοῦ οἰ­νο­πνεύ­μα­τος, προ­σπά­θη­σε γιὰ ὧ­ρες νὰ πνί­ξει τὸν θυ­μὸ καὶ τὴν πί­κρα του. Κόν­τευ­ε νὰ ξη­με­ρώ­σει, ὅ­ταν πα­ρα­πα­τών­τας στὰ στε­νὰ κα­τά­φε­ρε νὰ φτά­σει σπί­τι του. Ἔ­πε­σε μὲ τὰ ροῦ­χα στὸ κρε­βά­τι κι ἕ­νας βα­θὺς λή­θαρ­γος τὸν τύ­λι­ξε ἀ­κα­ρια­ῖα.

Ἀρ­γὰ τὸ ἀ­πό­γευ­μα, πα­ρα­μο­νὴ Χρι­στού­γεν­να, ξύ­πνη­σε. Ἡ μά­να του ἔ­τρε­χε καὶ δὲν ἔ­φτα­νε, τ’ ἀ­δέλ­φια του μὲ τὸν μπαμ­πὰ ἦ­ταν ἔ­ξω γιὰ τὰ τε­λευ­ταῖ­α ψώ­νια.

Ἔ­βα­λε στὴν πρί­ζα τὸ κι­νη­τό. Δὲν ἄρ­γη­σε νὰ χτυ­πή­σει. Πρὶν ἀ­κό­μη κοι­τά­ξει τὴν ὀ­θό­νη του, ἤ­ξε­ρε πὼς ἦ­ταν ἐ­κεί­νη. Μπά! Τὸν θυ­μή­θη­κε! Και­ρὸς ἦ­ταν! Μὰ ὄ­χι! Δὲν θά ’­πε­φτε τό­σο εὔ­κο­λα. Τὸ πεῖ­σμα του ξα­να­φούν­τω­σε. Οἱ ἀ­μυν­τι­κοὶ μη­χα­νι­σμοί του ἐ­νερ­γο­ποι­ή­θη­καν.

- Τώ­ρα θὰ δεῖς, Ἄ­λις, τί θὰ πεῖ πό­λε­μος χα­ρα­κω­μά­των!

Ἄ­φη­σε τὸ κι­νη­τὸ νὰ χτυ­πά­ει, χω­ρὶς νὰ τὸ ἀ­νοί­ξει.

Σὲ λί­γο ἡ Ἀ­λί­κη ξα­να­πῆ­ρε. Τὸ ἄ­νοι­ξε. Ἡ φω­νή της ἀ­κού­στη­κε μα­κρι­νή, κου­ρα­σμέ­νη, ἀλ­λὰ ζε­στὴ ὅ­πως πάν­τα.

- Ντί­νο, ἄρ­χι­σε νὰ λέ­ει, θέ­λω νὰ σοῦ ἐ­ξη­γή­σω. Ἡ ἀ­δελ­φή μου χρει­ά­στη­κε…

- Ὁ κό­σμος ἐ­νη­με­ρώ­νει ἐγ­καί­ρως ὅ­ταν δὲν μπο­ρεῖ, τὴν ἔ­κο­ψε ψυ­χρὰ κλεί­νον­τας ἀ­πό­το­μα τὸ κι­νη­τό.

Ἀ­πό­ρη­σε κι ὁ ἴ­διος μὲ τὴ σκλη­ρά­δα του. Ἤ­ξε­ρε πὼς αὐ­τὸ ἦ­ταν λι­γά­κι ἄ­δι­κο γιὰ ἐ­κεί­νη. Τὸ κι­νη­τό του ἦ­ταν νε­κρὸ πά­νω ἀ­πὸ ἕ­να με­ρό­νυ­χτο. Στὸ στα­θε­ρό τους ἡ Ἀ­λί­κη δὲν μπο­ροῦ­σε ἀ­κό­μα νὰ τὸν παίρ­νει. Μὰ ἦ­ταν νω­ρὶς ἀ­κό­μα νὰ ὑ­πο­χω­ρή­σει. Ὁ ἐ­γω­ι­σμός του κρά­τα­γε κα­λά.

Νύ­χτα, πρὶν τὰ χα­ρά­μα­τα, ὅ­λη ἡ οἰ­κο­γέ­νεια ἦ­ταν στὸ πό­δι γιὰ τὴ χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κη λει­τουρ­γί­α. Ἀ­κο­λού­θη­σε κι αὐ­τὸς ἀ­ναγ­κα­στι­κά, βα­ρύ­θυ­μος. Πα­ρ’ ὅ­λα αὐ­τὰ στὴν ἐκ­κλη­σί­α ἡ ὄ­μορ­φη ψαλ­μω­δί­α καὶ ἡ μυ­στα­γω­γι­κὴ ἀ­τμό­σφαι­ρα τὸν ἐ­πη­ρέ­α­σαν θε­τι­κά, σχε­δὸν τοῦ ἄ­ρε­σαν.

Στὴν ἀ­πό­λυ­ση ὁ πα­πὰς κον­το­στά­θη­κε νὰ πεῖ δυ­ὸ λό­για, πρὶν τὸ «Δι’ εὐ­χῶν».

- Ὁ Χρι­στὸς γεν­νή­θη­κε ἀ­πό­ψε…,

- Τί τὰ θέ­λεις τώ­ρα αὐ­τά, πα­πού­λη μου; ἀν­τέ­δρα­σε μέ­σα του ἐ­νο­χλη­μέ­νος. Τέ­λει­ω­νε νὰ φεύ­γου­με!

- …γιὰ νὰ φέ­ρει στὸν κό­σμο τὴν ἀ­γά­πη, συ­νέ­χι­ζε ὁ πα­πάς. Μὰ δὲν τὴν ἔ­φε­ρε ἀγ­γί­ζον­τας τὴ γῆ μὲ μα­γι­κὸ ρα­βδί. Μᾶς δί­δα­ξε μὲ τὴ ζω­ή του ἔμ­πρα­κτα πῶς νὰ τὴ βρί­σκου­με. Θυ­σι­ά­στη­κε Ἐ­κεῖ­νος, γιὰ νὰ ζή­σου­με ἐ­μεῖς. Ἀ­γά­πη θὰ πεῖ νὰ σκέ­φτε­σαι τὸν ἄλ­λον, ὄ­χι τὸν ἑ­αυ­τό σου, καὶ νὰ πε­θαί­νεις γιὰ ’­κεῖ­νον. Ἀλ­λι­ῶς, ἀ­γα­πᾶς μο­νά­χα τὸν ἑ­αυ­τό σου καὶ ἀ­γά­πη λὲς τὸν τε­ρα­τώ­δη ἐ­γω­ι­σμό σου.

- Ὤχ, ἐ­δῶ εἴ­μα­στε! σκέ­φτη­κε ὁ Ντί­νος ἄ­θε­λά του.

- … καὶ φαί­νε­ται ἡ ἀ­γά­πη σου, ὅ­ταν δὲν γί­νον­ται ἐ­κεῖ­να ποὺ σοῦ ἀ­ρέ­σουν…, συ­νέ­χι­ζε ὁ πα­πάς.

Ἄρ­χι­σε νὰ κα­τα­λα­βαί­νει. Οἱ χτύ­ποι τῆς καρ­διᾶς του ἀ­νέ­βη­καν. Φο­βή­θη­κε πὼς ἡ ἔν­τα­σή του θὰ γι­νό­ταν φα­νε­ρὴ γύ­ρω του. Ναί, αὐ­τὸ ἦ­ταν! Μό­νο τὸν ἑ­αυ­τό του ἀ­γα­ποῦ­σε. Γιὰ τὴν κα­η­μέ­νη τὴν Ἀ­λί­κη δὲν σκέ­φτη­κε κα­θό­λου. Μό­νο τὸ τί ἔ­χα­σε αὐ­τός. Σὲ ’­κεί­νην ἄ­ρα­γε τί νὰ συ­νέ­βη;

Πῶς ἔ­πε­σε τό­σο χα­μη­λά; Σι­χά­θη­κε τὸν ἑ­αυ­τό του. Τὸ πεῖ­σμα του σω­ρι­ά­στη­κε σὲ ἐ­ρεί­πια. Τοῦ φά­νη­κε πὼς ἄ­νοι­ξαν μέ­σα του τὰ οὐ­ρά­νια, ὅ­πως τό­τε, τὴ νύ­χτα τῆς Βη­θλε­έμ. Ἄρ­χι­σε νὰ μπαί­νει στὸ νό­η­μα τῆς ἀ­γά­πης. Ἕ­να ἀλ­λι­ώ­τι­κο κύ­μα τὸν συ­νε­πῆ­ρε. Ἀ­νά­μι­κτα καὶ πά­λι συ­ναι­σθή­μα­τα πλημ­μύ­ρι­σαν τὴν καρ­διά του. Λύ­πη, με­τα­μέ­λεια, χα­ρά, ἐν­θου­σια­σμός, ἀ­γά­πη.

- Ὢ, Ἄ­λις! Συγ­χώ­ρε­σέ με!

Τοῦ φά­νη­κε πὼς γύ­ρω του ἀλ­λά­ξαν ὅ­λα. Τά ’­βλε­πε τώ­ρα νὰ κο­λυμ­ποῦν στὴν ὀ­μορ­φιά. Κα­τά­λα­βε ὅ­τι τὸ πέμ­πτο ραν­τε­βού του χά­θη­κε, γιὰ νὰ μπο­ρέ­σει αὐ­τὸς νὰ βρεῖ τὸ νό­η­μα τῆς ἀ­γά­πης.

Ξε­κί­νη­σαν ὅ­λοι γιὰ τὸ σπί­τι. Ρι­γοῦ­σε ἀ­πὸ ἀ­νυ­πο­μο­νη­σί­α. Σκε­φτό­ταν πῶς νὰ ἐ­πι­κοι­νω­νή­σει μα­ζί της, μιὰ καὶ τὸ φτω­χὸ κο­ρί­τσι δὲν εἶ­χε ἀ­κό­μα τὴν πο­λυ­τέ­λεια τοῦ κι­νη­τοῦ (o tempora! o mores! - ἄν­τε νὰ ζή­σεις τώ­ρα σ’ ἐ­κεί­νους τοὺς και­ρούς!). Μὰ δὲν ἄρ­γη­σε νὰ κε­λα­η­δή­σει τὸ δι­κό του. Τὸν κα­λοῦ­σε ἐ­κεί­νη (μὲ χί­λι­ες προ­φυ­λά­ξεις, εἶ­ναι ἀ­λή­θεια!) ἀ­πὸ τὸ στα­θε­ρό. Ἡ φω­νή της γλυ­κειά, ζε­στή, ὅ­πως πάν­τα…

- Χρό­νια πολ­λά, Ντί­νο!…

- Ἄ­λις, εἶ­σαι ὑ­πέ­ρο­χη! ξέ­σπα­σε μέ­σα του μὲ πα­φλα­σμὸ χα­ρᾶς, … μὰ στὴν ἄλ­λη ἄ­κρη τῆς γραμ­μῆς μό­λις κι ἀ­κού­στη­κε τρε­μου­λια­στὴ ἀ­π’ τὴ συγ­κί­νη­ση ἡ φω­νή του:

- Χρό­νια πολ­λά, Ἄ­λις!… Χρι­στού­γεν­να 2002
0 σχόλια
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 15/12 έως 21/12/2025

11:46 μ.μ. |

  • ΙΕΡΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Το Ιερό Σαρανταλείτουργο τελείται τις καθημερινές 06:30-08:15 εκτός των παρακάτω προγραμματισμένων εορτών.
  • Δευτέρα 15/12, Αγίου Ελευθερίου: το πρωί 07:00-09:00, και το απόγευμα και ώρα 17:00 θα ψαλεί Εσπερινός και θα τελεστεί το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου εν όψει των εορτών του Αγίου Δωδεκαημέρου.
  • 17/12 ΤΕΤΑΡΤΗ, Αγίου Διονυσίου του εν Ζακύνθω: Θεία Λειτουργία 07:00-9:00
  • 20/12 ΣΑΒΒΑΤΟ, Πρό της Χριστού Γεννήσεως: Θεία Λειτουργία 07:00-09:00
  • 21/12 ΚΥΡΙΑΚΗ, ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ: Θεία Λειτουργία 07:00-10:00
  • Η Θεία Κοινωνία κατ’ οίκον ασθενών και γερόντων που αδυνατούν να προσέλθουν στον Ιερό Ναό επί τη εορτή των Χριστουγέννων, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 22/12 μετά την Θεία Λειτουργία (Παρακαλείσθε να ενημερώσετε εγκαίρως τους Ιερείς).
  • ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΥΟ ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ: 25/12 ΠΕΜΠΤΗ: α)Βράδυ παραμονής Χριστουγέννων: Μικρά Αγρυπνία-Θεία Λειτουργία 22:00-01:00 μετά τα μεσάνυχτα. β) Πρωινή Θεία Λειτουργία 08:00-10:00.
0 σχόλια
Εγγραφή σε: Σχόλια (Atom)

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2025-2026

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2025-2026
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate

Designed by petrosnc@yahoo.com.