Σέ κλῖμα βαθειᾶς συγκινήσεως ἐτελέσθησαν στήν Ἀποστολική πόλη τῶν Πατρῶν, τά ἱερά Μνημόσυνα, τοῦ ἀοιδίμου μαρτυρικοῦ τελευταίου Αὐτοκράτορος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καί τῶν συμπολεμιστῶν αὐτοῦ, ἡρώων καί μαρτύρων οἱ ὁποῖοι ἒπεσαν ἐπί τῶν ἐπάλξεων τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων, ὑπερασπιζόμενοι τά ἱερά καί τά ὃσια τοῦ Γένους μας, ἀπό τίς βαρβαρικές ὀρδές τῶν Ὀθωμανῶν.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος, Πατρῶν, συλλειτουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κινσάσας κ. Θεοδοσίου. Στό μέσον τοῦ Ναοῦ ἐπί ηὐτρεπισμένου βάθρου δαφνοστόλιστος εἶχε τοποθετηθεῖ ἡ εἰκών τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καί δίσκος μετά κολλύβων, ἐνῶ ἐδέσποζαν οἱ Σημαῖες, Βυζαντινή καί Ἑλληνική.

Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στήν Δεσποτική ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου καί ἐν συνεχείᾳ μίλησε γιά τήν ἃλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἦτο μεγίστη συμφορά οὐχί μόνο γιά τό Ἒθνος μας, ἀλλά συμφορά παγκόσμιος...

«...Μνήμη τῆς ἁλώσεως σήμερα», ἐσημείωσε ὁ Σεβασμιώτατος. 
Ἡ πόλις ἑάλω. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι χάσαμε τὰ μάτια μας, τὸ θησαυρό μας τὸν ἀνεκτίμητο. Χάσαμε τῆς οἰκουμένης τὸν στέφανο καὶ τὸν ἀδάμαντα. Χάσαμε τὴν Ἁγιά Σοφιά μας, «τὸν τῆς οἰκουμένης ὀφθαλμόν», ὡς χαρακτηρίζει τὴν μεγάλη Ἐκκλησιά μας ὁ Ἁγιώτατος Πατριάρχης Φώτιος. Χάθηκε ἡ παλιά της δόξα. Μόνο ἂν μπῆ κανεὶς στὴν Ἁγιά Σοφιὰ θὰ μπορέσῃ νὰ καταλάβῃ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Γένους, ἀλλὰ καὶ τὴν συμφορά του.

Τὸ φῶς ἐσβέσθη. Τὰ ψηφιδωτὰ ἐκαλύφθηκαν. Ἡ Θεία Λειτουργία ἔπαψε καὶ δὲν τελεῖται πιά. Ἀλλ’ ὄχι, τί λέγω, ὄχι, ἡ δόξα λάμπει. Κλεῖστε τὰ μάτια σας καὶ ταξιδέψτε ἐκεῖ καὶ θὰ δῆτε τὸ Σταυρὸ νὰ λάμπη στὴν κορυφὴ τοῦ τρούλου, τὸν οὐρανὸ νὰ ἀκουμπάει στοὺς ἀέρινους θόλους καὶ τὸν ἥλιο νὰ χρυσοστεφανώνει τὸ καμάρι τῆς φυλῆς μας. Κλεῖστε τὰ μάτια ἀδελφοί μου καὶ ναί, θὰ δῆτε τὸν Πατριάρχη, νὰ μπαίνη μεγαλοπρεπῶς καὶ νὰ ευλογῇ, νὰ λειτουργῇ χρυσοφορεμένος καὶ τὸν αὐτοκράτορα στὸν Θρόνο. Κλεῖστε τὰ μάτια σας καὶ θὰ ἀκούσετε τοὺς πολυμελεῖς χοροὺς τῶν ψαλτῶν νά ψάλλουν οὐράνιες – ἐπίγειες μελωδίες, ποιὸς ξέρει, μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους «Τὸν Δεσπότην καὶ τὸν Ἀρχιερέα .....» καὶ ὅλος ὁ Λαός, οἱ χιλιάδες τῶν Ρωμηῶν νά εὐγνωμονοῦν τήν Παναγία. «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῶ τὰ νικητήρια». Κλεῖστε τά μάτια σας καί θά ἀκούσετε φωνές Ἑλλήνων καί θά δῆτε πατήματα Ρωμηῶν.

Ναί, ναί, τὸ κάλλος τῆς Ἅγια Σοφιᾶς, παραμένει ἀνέπαφο, ἀμείωτο, ζῆ μέχρι σήμερα καὶ θὰ ζῆ ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.

Τὸ κάλλος της ζῆ μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ μετὰ τὴν ἅλωσι καὶ καλλιεργεῖ σ’ὅλους τούς Ὀρθόδοξους Λαοὺς τὸν Ὀρθόδοξο Πολιτισμὸ καὶ τὸ Ὀρθόδοξο Ρωμαίϊκο ἦθος. Αὐτὸ τὸ κάλλος, θέρμανε τὶς καρδιὲς τῶν σκλάβων, αὐτὸς ὁ σταυρὸς πύργωσε τὴν ἐλπίδα, αὐτὸ τὸ φῶς ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βῆμα τῆς Ἁγιά- Σοφιᾶς φώτισε στὰ σκοτάδια τετρακόσια ὁλόκληρα χρόνια .

Σ’αὐτὸ τὸ φῶς, σ’ αὐτὸ τὸ κάλλος, ὀφείλουμε τὴ λευτεριά μας. 
Αὐτὸ τὸ φῶς αὐτὸ τὸ κάλλος ποὺ τὸ κράτησαν οἱ πατέρες μας τόσες καὶ τόσες γενηές, καλούμεθα νὰ τὸ ἐγκολπωθοῦμε καὶ νὰ τὸ κρατήσουμε, ἰδιαίτερα σήμερα ποὺ ἡ νεοελληνικὴ παιδεία προβάλλει τὸν ἐξευρωπαϊσμό μας ὡς τὴν μεγάλη ἰδέα τοῦ Ἔθνους...καί ἐσυνέχισε:

Ἡ Πόλις ἑάλω, ἀλλά δέν παραδόθηκε. Εἶναι ζωντανή. Ὁ Βασιληάς δέν εἶναι μαρμαρωμένος, ἀλλά ζεῖ μέσα στίς καρδιές ὅλων ὅσοι αἰσθάνονται Ρωμηοί. Ἡ Κωνσταντινούπολη ζεῖ σέ ὅλα τά πλάτη καί μήκη τῆς γῆς, ὅπου σήμερα ὑπάρχει Ρωμαίϊκή ψυχή καί καρδιά...

...Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, εἶναι ὁ Ἱερός πυρήνας γύρω ἀπό τόν ὁποῖο ἐνοῦται τό ὄνειρο ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων γιά τήν ἀνάσταση τῆς πεπτωκυίας σκηνῆς.

Εἶναι ἡ ἱερά Ἑστία τοῦ Γένους, ἡ ὁποία πιστεύομεν ἀκραδάντως, ὅτι χάριτι Θεοῦ, θά παραμένῃ παρά τίς δυσκολίες, ἀναμμένῃ γιά νά θερμαίνῃ καί νά φωτίζῃ τοῦ γένους τήν πορεία καί τίς ψυχές μας.

Τό Πατριαρχεῖο παρά τά κατά καιρούς δεινά καί τά προβλήματα τά ὁποῖα ἀντιμετώπισε καί ἀντιμετωπίζει ἀποδείχτηκε, εἶναι καί θά παραμένῃ ὁ συνεκτικός δεσμός τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Ἑλλήνων καί μή, πάνω ἀπό Ἔθνη, χρώματα, γλῶσσες καί φυλές, συνεχίζοντας τόν ρόλο του ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου καί τῆς σωτηρίας τῶν Ἀνθρώπων.

Ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, θά παραμένῃ ὁ Ἥλιος τῆς ζωῆς μας, καί τό ἱερό ὁρόσημο τῆς πορείας μας. Θά εἶναι ὁ εὐλογημένος προορισμός μας καί τά πάντα στή ζωή μας θά ὑφαίνονται γύρω ἀπ’αὐτήν. Ὅλοι θέλουν νά τήν ἐπισκεφθοῦν καί ὅσες φορές καί ἐάν πᾶνε, εἶναι σάν νά τήν ἐπισκέπτωνται γιά πρώτη φορά. Ἡ ψυχή ἕλκεται ἀπό τό μεγαλεῖο της καί τήν πνευματική της ἀκτινοβολία καί λαμπρότητα.

Ὅσοι δέν πρόφτασαν νά πᾶνε ἤ δέν θά μπορέσουν νά τήν ἐπισκεφθοῦν, τήν ἔζησαν καί τήν ζοῦν μέ τόν δικό τους συγκλονιστικό, ἐσωτερικό βιωματικό τρόπο.

Ὅσο καί ἄν κάποιοι σήμερα ἀγωνίζονται νά ἀμβληνθοῦν οἱ ὅποιες ἀναφορές στήν κοιτίδα τοῦ Γένους καί στίς ἀλησμόνητες πατρίδες, πρέπει νά γνωρίζουν ὅτι στό αἷμα τῶν Ἑλλήνων, ὑπάρχει ἡ ρίζα, ἡ φύτρα ἡ πνευματική, ἡ ἕνωση μέ τά ζώπυρα τοῦ πολιτισμοῦ μας καί τῆς ἱστορίας μας...

Μνήμη τῆς ἁλώσεως σήμερα, Ἀδελφοί μου. 
Καὶ ἂν ἡ Πόλις ἑάλω, οὐδ’ἐπὶ στιγμὴν ἐσβέσθη ἡ πνευματική της ἀκτινοβολία, οὐδέποτε ἔπαψε νὰ εἶναι ἡ προκαθημένη τῆς ἀγάπης μας, αὐτὴ ἡ βρυσομάνα, πού ἀκόμα σκλαβωμένη, ποτίζει καὶ σήμερα καὶ θὰ ποτίζη γιά πάντα τοῦ Γένους μας τὶς Ἅγιες ρίζες. 
Γιὰ κείνη θὰ μείνῃ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος ὁ λόγος τοῦ κλεινοῦ καὶ θεορρήμονος Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ:

« Ὧ Κωνσταντίνου κλειτὸν ἕδος μεγάλου. 
ὁπλοτέρη Ῥώμη, τόσσον προσφέρουσα πολήων, 
ὁσσάτιον γαίης οὐρανὸς ἀστερόεις» 
( Γρήγ. Θεολ. ποίημ. 1’)

δηλ. « Ὧ δοξασμένη καθέδρα τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, νεώτερη Ρώμη, ποὺ τόσο ξεπερνᾶς κάθε ἄλλη πόλι. 

ὅσο τὴν γῆ ὁ ἀστροστόλιστος οὐρανός....» . 

Καὶ ἐπειδὴ τὸ ποίημα αὐτὸ ἴσως εἶναι βαρὺ γιὰ τὴν ἀκοὴ καὶ δυσνόητο ἀπὸ τὸν νοῦ τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνα ποὺ ζῆ τραγικὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Ἑλληνικῆς λεξιπενίας, ἂς τελειώσωμε μὲ ἕνα ἁπλοῦν ποίημα ἑνὸς Ἕλληνα Μουσικοσυνθέτη:

«Πόλι γλυκειά, Πόλι ἀγαπημένη,

Πόλη ζωή, Πόλη ἐλπίδα,

Πόλη Θεοῦ, Πόλη μὴ κλαῖς

θάρθει καιρός».

Ἡ Κωνσταντινούπολη καί μέχρι σήμερα μέ πόνο κραυγάζη.

Μον’ ἕνα δῶρο ὁλημερὶς καὶ ὁλονυχτὶς προσμένω

κι ἀκόμα δὲν μοῦ τὄ φερε τὸ κῦμα τ’ ἀφρισμένο.

Μον’ ἕνα δῶρο λαχταροῦν τὰ μάτια μου καὶ κλαίνε.

Ἀτίμητο στ’ ἀτίμητα. Ἐλευθεριὰ τὸ λένε. 

Ἐν συνεχείᾳ σέ κλῖμα βαθειᾶς συγκινήσεως ἐτελέσθη τό ἱερό Μνημόσυνο τῶν ἀοιδίμων Προμάχων καί Ὑπερασπιστῶν τῆς Βασιλευούσης καί ἐψάλη ὁ Ἐθνικός Ὓμνος.

Στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία, τήν Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο τόν εὐλαβέστατο Διάκονο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, Στυλιανό Κουγιουμτζῆ.

Μιλώντας ὁ Σεβασμιώτατος μετά τήν χειροτονία τοῦ νέου Πρεσβυτέρου, ἀνεφέρθη στό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, στίς ἱερατικές κλίσεις πού εἶναι φυτευμένες ἀπό τόν Θεό καί καλλιεργοῦνται ἀπό τούς ἀνθρώπους.

Τό ὃτι ὑπάρχουν παιδιά διαμάντια τά ὁποῖα εἰσέρχονται στήν Ἱερωσύνη καί ἂλλα ἀναμένουν νά ἒλθῃ ἡ ὣρα τους, σημείωσε ὁ Σεβασμιώτατος, αὐτό εἶναι ἓνα θαῦμα.

Ὑπενθύμισε στόν χειροτονηθέντα ὃτι ἡ Ἱερωσύνη εἶναι μεγάλη εὐλογία ἀπό τόν Θεό, ὃτι τόν ἐπέλεξε ὁ Θεός νά διακονήσῃ τήν Ἐκκλησία, νά μεταφέρῃ τό μήνυμα τῆς ζωῆς καί τῆς Ἀναστάσεως στούς ἀνθρώπους σέ μιά ἐξόχως δύσκολη ἐποχή, κατά τήν ὁποία ἐπικρατεῖ ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό καί ἡ ἀποϊεροποίηση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Τοῦ ἐτόνισε, ἀκόμη ὁ Σεβασμιώτατος, ὃτι δέν πρέπει νά φοβῆται τό βάρος τῆς εὐθύνης, διότι ὂντως εἶναι βαρύς ὁ σταυρός, ἀλλά μαζί του θά εἶναι ὁ Κύριος, ἡ Παναγία μας, οἱ Ἃγιοί μας καί οἱ εὐχές ὃλων ὃσοι τόν ἀγαποῦν.

Τέλος, τοῦ ὑπενθύμισε ὃτι τό ράσο πού φέρει εἶναι ἱερό καί ἁγιασμένο ἀπό τά αἳματα ἡρώων καί μαρτύρων τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος καί ἂν χρειασθῆ νά προσφερθῇ καί ὁ ἲδιος, ὡς θυσία, στόν βωμό τῶν ἱερῶν καί τῶν Ὁσίων τοῦ Γένους μας.

Ὅταν ὁ Χριστὸς φανέρωσε ξεκάθαρα στοὺς Ἰουδαίους ὅτι εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὅτι πατέρας του εἶναι αὐτὸς ποὺ αὐτοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ὁ Θεός τους, οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἄντεξαν. Κατάλαβαν πολὺ καλὰ τί τοὺς ἔλεγε, γι’ αὐτὸ καὶ θεώρησαν τὰ λόγια του ὕψιστη βλασφημία. Κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἐξισωθεῖ μὲ τὸν Θεό. Καὶ πῆραν στὰ χέρια τους πέτρες νὰ τὸν λιθοβολήσουν, ὅπως ὅριζε ὁ νόμος τους. Μὰ ὁ Χριστὸς πέρασε ἀνάμεσά τους χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὸν ἀγγίξει κανένας, γιατὶ δὲν εἶχε ἔλθει ἀκόμη ἡ ὥρα του νὰ σταυρωθεῖ. Τότε ὁ Χριστὸς συνάντησε στὸν δρόμο του ἕναν τυφλὸ ἐκ γενετῆς καὶ τὸν θεράπευσε (Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ).

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνέτεινε ἀκόμη περισσότερο στὴ σύγχυση τῶν Ἰουδαίων καὶ μάλιστα τῶν τυπολατρῶν Φαρισαίων. Ἀπὸ τὴ μιὰ θεωροῦσαν τὸν Χριστὸ παραβάτη τοῦ θεϊκοῦ νόμου, γιατὶ ἔκανε τὸ θαῦμα του (ἐπίτηδες μᾶλλον) ἡμέρα Σάββατο. Ἀφοῦ καταργοῦσε τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, ἦταν κατ’ αὐτοὺς ἁμαρτωλός. Ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶχαν μπροστά τους ἕνα γεγονὸς ἀναμφισβήτητο. Ἐξέταζαν ξανὰ καὶ ξανὰ τὸν πρώην τυφλὸ γιὰ τὸ πῶς ἔγινε ἡ θεραπεία του. Ἀλλὰ δὲν ἤθελαν οὔτε μποροῦσαν νὰ δεχτοῦν αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν, ὄντας προσκολλημένοι στὴν ἀντίληψη, ὅτι ἄνθρωπος ποὺ παραβαίνει τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, εἶναι σίγουρα ἁμαρτωλός.

Στὴν ἀπορία τοῦ θεραπευμένου τυφλοῦ, πῶς γίνεται, ἐνῶ εἶχαν μάτια, νὰ εἶναι τόσο τυφλοὶ καὶ νὰ μὴ βλέπουν τὸ προφανές, ὅτι δηλαδὴ ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τέτοια θαύματα, δὲν εἶχαν νὰ ἀπαντήσουν τίποτε. Θύμωναν μόνο, τὸν ὕβριζαν καὶ τὸν πέταγαν ἔξω ἀπὸ τὴ συναγωγή τους.

Ἡ στάση τους μᾶς βοηθάει λίγο νὰ καταλάβουμε τί σημαίνει νὰ καταντάει ἡ θρησκεία ἕνα σύστημα. Ἕνα σύνολο δηλαδὴ ἐντολῶν, ἀπαγορεύσεων, κανόνων, ἀπόλυτα δεσμευτικῶν γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἕνας κώδικας ἠθικῆς ποὺ ρυθμίζει ἀναγκαστικὰ τὴ συμπεριφορά του ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Κάθε τὶ ἀναγκαστικὸ ὅμως καταπιέζει πάντα τὸν ἄνθρωπο. Τὸ σύστημα δὲν ἀναγνωρίζει καμμιὰ παρέκκλιση ἀπὸ τὰ νομοθετημένα. Πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ τηρηθεῖ ὁ νόμος. Καὶ ἂς ἐξοντωθεῖ ὁ ἄνθρωπος.

Δὲν γίνεται κατανοητὸς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ, ὅτι τὸ Σάββατο ἔγινε χάριν τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος χάριν τοῦ Σαββάτου. Οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι τρόποι, ὑποδείξεις, προτάσεις τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ βοηθηθεῖ ὁ ἄνθρωπος στὴν πορεία του πρὸς Αὐτόν. Ὄχι ἄκαμπτο σύστημα, νόμος τυφλὸς γιὰ χειραγώγηση, ὑποταγή, συντριβὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νὰ ἀποδεχτεῖ ἐλεύθερα, νὰ προσλάβει στὸ βαθμὸ ποὺ μπορεῖ τὴν πρόταση τοῦ Θεοῦ, νὰ βαδίσει μὲ τὴ θέλησή του τὴν ὁδὸ ποὺ ὑποδεικνύεται ἀπὸ Αὐτὸν καὶ νὰ καρποφορήσει κατὰ δύναμη, «ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα».

Στὴ ζωντανὴ αὐτὴ σχέση μὲ τὸν Θεὸ καὶ ὄχι στὴν ἀναγκαστική, τυπικὴ τήρηση τοῦ νόμου, ὁ Θεὸς ἀποδέχεται ὁτιδήποτε μπορέσει νὰ τοῦ προσφέρει ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ μιὰ καλὴ μόνο πρόθεση, ἕνα ἁπλὸ «Κύριε, ἐλέησον», ἂν δὲν ἔχει τὴ δύναμη γιὰ κάτι περισσότερο. «Θὰ ἐλεήσω κάθε ἄνθρωπο, ποὺ ἔστω καὶ μιὰ φορὰ στὴ ζωή του ἐπικαλέσθηκε τὸν Θεό», λέει ὁ Κύριος (Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Ὁ Γέρων Σιλουανός, ἔκδ. α΄, Θεσσαλονίκη 1973, σ. 208).

Μπορεῖ ποτὲ νὰ εἶναι σύστημα (καταναγκασμός) γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἕνας τέτοιος Θεός;
Χριστὸς ἀνέστη! Καλή, εὐλογημένη ἑβδομάδα!

• ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΕΟΡΤΗΣ  ΟΣΙΟΥ  ΙΩΑΝΝΟΥ  ΡΩΣΣΟΥ 
  
• 28/5 ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ: ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 07:00-09:20 ΕΣΠΕΡΑΣ: 18:00 Ενάτη του Πάσχα και εν συνεχεία ο Εσπερινός της Αναλήψεως του Κυρίου. 
• 29/5 ΠΕΜΠΤΗ Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: Θεία Λειτουργία 07:00-09:30 
• 31/5 ΣΑΒΒΑΤΟ: Θεία Λειτουργία 07:00-09:00(κάτω Ι.Ν.) 18:30 Απόγευμα ο Μικρός Αγιασμός με τον Εσπερινό! 
• 1/6 ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ-ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ: Θεία Λειτουργία 07:00-10:00 - ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ: 10-1:00μμ(στο Κάτω Ιερό Ναό) 

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  ΤΙΜΙΟΥ  ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ  &

ΟΣΙΟΥ  ΙΩΑΝΝΟΥ  ΡΩΣΣΟΥ  ΠΑΤΡΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ  ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ  &  ΟΖΗΡΟΥ

ΤΕΡΨΗ - ΤΗΛ: 2610/318930

ΙΕΡΑ  ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

ΕΠΙ  ΤΗ  ΕΟΡΤΗ  ΤΟΥ  ΟΣΙΟΥ  ΙΩΑΝΝΟΥ  ΤΟΥ  ΡΩΣΣΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΩΝ  ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

vΔΕΥΤΕΡΑ  26  ΜΑΪΟΥ  2025

11:00 Έξοδος  Ιεράς  Εικόνος.

19:00  Μέγας  Εσπερινός  μετ’  Αρτοκλασίας  και  Θείου  Κηρύγματος υπό του Πανοσιολογιωτάτου  Αρχιμανδρίτου  ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ  ΠΑΡΑΚΕΝΤΕ, Ιεροκήρυκα Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών. 

(Για δηλώσεις συμμετοχής στην αρτοκλασία της πανηγύρεως κατά τον Μεγάλο Εσπερινό της Δευτέρας 26/5, στην Εκκλησιαστική επιτροπή και στα τηλέφωνα 2610318930 & 6977454038)                                                    

22:00-01:00  Μικρά Αγρυπνία - Θεία Λειτουργία. Θα ιερουργήσει και θα ομιλήσει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΓΚΟΥΡΒΕΛΟΣ, Ιεροκήρυκας  & Προϊστάμενος Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελιστρίας Πατρών.

vΤΡΙΤΗ 27 ΜΑΪΟΥ 2025

07:00  ΟΡΘΡΟΣ & ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΜΕΤΑ ΘΕΙΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ.

19:00 ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ - ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ εις τον Όσιο Ιωάννη τον Ρώσσο και εν συνεχεία Λιτάνευσις της εικόνος.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΛΙΤΑΝΕΙΑΣ: Οζηρού-Αμβρακίας-Δελφών-Σκουφά-Ελ.Βενιζέλου-Ναός. Θα ακολουθήσει Παραδοσιακό Πολιτιστικό Χορευτικό Πρόγραμμα στον προαύλιο του   Ι.Ν. από  Χορευτικά τμήματα Πολιτιστικών Συλλόγων.

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΘΑ  ΤΕΘΟΥΝ  ΠΡΟΣ  ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΟ ΣΚΟΥΦΑΚΙ ΚΑΙ Η ΖΩΝΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ

· ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 από ώρα 10:00π.μ.-1.00μ.μ.

Ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ